Pojęcie [poznania rozproszonego] zaproponował w połowie lat 90. amerykański antropolog poznawczy Edwin Hutchins [...]. Wachowski wiele zawdzięcza temu badaczowi (podobnie jak pracom takich badaczek poznania rozproszonego, jak Nancy Nersessian i Lisa Osbeck, czy psychologom, jak James Gibson czy Donald Norman), niemniej zaproponowana przez niego perspektywa nie tyle systematyzuje czy porządkuje propozycję autora Cognition in the Wild, ile stanowi autorską próbę przemyślenia i wyrażenia heurystycznej zasady ekologicznej, która powinna zostać uwzględniona przez badaczy procesów poznawczych, a przynajmniej wzięta pod uwagę. Myliłby się zatem ten, kto by sądził, że mamy tutaj do czynienia tylko z opracowaniem kolejnej koncepcji rozwijanej na Zachodzie na potrzeby czytelnika polskiego (do czego sprowadza się wiele rodzimych publikacji).Dr hab. Michał PiekarskiUniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiegow Warszawie
Mimo że opublikowano wiele opracowań naukowych dotyczących dziejów prasy Narodowej Demokracji, także ujętych w niniejszym opracowaniu i analizowanych na potrzeby recenzowanej książki, dotychczasowy dorobek w tym zakresie był wielowątkowy, może nawet dość rozproszony. Zespół autorski, któremu przewodzi Ewa Maj, dokonał szczegółowych ustaleń wykraczających poza istniejący stan wiedzy na temat Narodowej Demokracji i prasy tego obozu. W książce, zawierającej zbiór haseł ułożonych w porządku alfabetycznym AD, uwagę zwracają zwłaszcza takie zagadnienia, jak dogłębne wyjaśnienia terminologiczne i interpretacje definicyjne oraz charakterystyka periodyków kierowanych do określonych grup (np. kobiet czy młodzieży). Ponadto szczególne miejsce zajmują biogramy osób związanych z prasą wydawaną przez narodowców. Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Książkę Mobilność społeczna polecam [...] Czytelnikom mającym potrzebę nie tylko poznawania otaczającego ich świata, ale i odnajdowania dróg poszukiwania wyjaśnień zjawisk społecznych, w które świat jest uwikłany lub których działań doświadczają, często nie mając świadomości tego, jakie jest źródło tych doznań i uwarunkowań.[] Poza tym, uwzględniony przez Autorów szeroki wachlarz opracowań empirycznych mobilności społecznej sprawia, że przygotowane dzieło ma w dużej mierze syntetyzujący charakter, pokazując główne i mocno zarysowane tendencje empiryczne rządzące tak mobilnością terytorialną, jak i wertykalną.Prof. dr hab. Irena MachajAkademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
I Międzynarodowy Kongres Etnolingwistyczny, który odbył się w Lublinie w 2021 roku, pomyślany został jako spotkanie międzynarodowego grona badaczy reprezentujących przedstawicieli różnych szkół etnolingwistycznych oraz uczonych realizujących własne projekty ukierunkowane na opis relacji język a kultura. Uczestnicy Kongresu (121 referentów) reprezentowali ośrodki akademickie i uniwersyteckie: z Białorusi, Ukrainy i Rosji, z Czech i Słowacji, z Bułgarii, Macedonii, Serbii i Chorwacji, z Austrii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Litwy i Australii oraz z Polski. Obrady plenarne przebiegały w ramach 7 bloków tematycznych (Pojęcia, metody, granice etnolingwistyki; Etnolingwistyka w krajach słowiańskich; Etnolingwistyka w krajach słowiańskich i bałtyckich; Problemy geografii lingwistycznej; Pamięć i niepamięć w języku i kulturze; Perspektywy etnolingwistyki; Prezentacja leksykonów, słowników i baz danych) i 19 sekcji: Pogranicza etnolingwistyki i tradycje etnolingwistyczne w Polsce; Synchronia i diachronia w etnolingwistyce; Etnolingwistyka a gramatyka; Nominacja a językowy obraz świata; Frazeologia i etymologia a etnolingwistyka; Definicje i eksplikacje pojęć; Gatunkowe wzorce wypowiedzi; Stereotypy i koncepty językowo-kulturowe; Od danych językowych do danych niewerbalnych; Problemy duchowości; Pamięć i tożsamość i ich wykładniki; Wartości i ich hierarchie; Konceptosfera rodziny; Konceptosfera zdrowia i śmierci; Leksykon aksjologiczny Słowian i ich sąsiadów (5 posiedzeń). Wystąpienia kongresowe publikujemy w czterech tomach: I – Etnolingwistyka – bilans dyscypliny. Metody i postulaty badawcze, II – Obraz świata i człowieka w kulturze ludowej i narodowej, III – Pamięć – tożsamość – kategorie językowo-kulturowe, IV – Nazwy wartości i koncepty kulturowe. Hierarchie i rekonstrukcje
I Międzynarodowy Kongres Etnolingwistyczny, który odbył się w Lublinie w 2021 roku, pomyślany został jako spotkanie międzynarodowego grona badaczy reprezentujących przedstawicieli różnych szkół etnolingwistycznych oraz uczonych realizujących własne projekty ukierunkowane na opis relacji język a kultura. Uczestnicy Kongresu (121 referentów) reprezentowali ośrodki akademickie i uniwersyteckie: z Białorusi, Ukrainy i Rosji, z Czech i Słowacji, z Bułgarii, Macedonii, Serbii i Chorwacji, z Austrii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Litwy i Australii oraz z Polski. Obrady plenarne przebiegały w ramach 7 bloków tematycznych (Pojęcia, metody, granice etnolingwistyki; Etnolingwistyka w krajach słowiańskich; Etnolingwistyka w krajach słowiańskich i bałtyckich; Problemy geografii lingwistycznej; Pamięć i niepamięć w języku i kulturze; Perspektywy etnolingwistyki; Prezentacja leksykonów, słowników i baz danych) i 19 sekcji: Pogranicza etnolingwistyki i tradycje etnolingwistyczne w Polsce; Synchronia i diachronia w etnolingwistyce; Etnolingwistyka a gramatyka; Nominacja a językowy obraz świata; Frazeologia i etymologia a etnolingwistyka; Definicje i eksplikacje pojęć; Gatunkowe wzorce wypowiedzi; Stereotypy i koncepty językowo-kulturowe; Od danych językowych do danych niewerbalnych; Problemy duchowości; Pamięć i tożsamość i ich wykładniki; Wartości i ich hierarchie; Konceptosfera rodziny; Konceptosfera zdrowia i śmierci; Leksykon aksjologiczny Słowian i ich sąsiadów (5 posiedzeń). Wystąpienia kongresowe publikujemy w czterech tomach: I – Etnolingwistyka – bilans dyscypliny. Metody i postulaty badawcze, II – Obraz świata i człowieka w kulturze ludowej i narodowej, III – Pamięć – tożsamość – kategorie językowo-kulturowe, IV – Nazwy wartości i koncepty kulturowe. Hierarchie i rekonstrukcje.
I Międzynarodowy Kongres Etnolingwistyczny, który odbył się w Lublinie w 2021 roku, pomyślany został jako spotkanie międzynarodowego grona badaczy reprezentujących przedstawicieli różnych szkół etnolingwistycznych oraz uczonych realizujących własne projekty ukierunkowane na opis relacji język a kultura. Uczestnicy Kongresu (121 referentów) reprezentowali ośrodki akademickie i uniwersyteckie: z Białorusi, Ukrainy i Rosji, z Czech i Słowacji, z Bułgarii, Macedonii, Serbii i Chorwacji, z Austrii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Litwy i Australii oraz z Polski. Obrady plenarne przebiegały w ramach 7 bloków tematycznych (Pojęcia, metody, granice etnolingwistyki; Etnolingwistyka w krajach słowiańskich; Etnolingwistyka w krajach słowiańskich i bałtyckich; Problemy geografii lingwistycznej; Pamięć i niepamięć w języku i kulturze; Perspektywy etnolingwistyki; Prezentacja leksykonów, słowników i baz danych) i 19 sekcji: Pogranicza etnolingwistyki i tradycje etnolingwistyczne w Polsce; Synchronia i diachronia w etnolingwistyce; Etnolingwistyka a gramatyka; Nominacja a językowy obraz świata; Frazeologia i etymologia a etnolingwistyka; Definicje i eksplikacje pojęć; Gatunkowe wzorce wypowiedzi; Stereotypy i koncepty językowo-kulturowe; Od danych językowych do danych niewerbalnych; Problemy duchowości; Pamięć i tożsamość i ich wykładniki; Wartości i ich hierarchie; Konceptosfera rodziny; Konceptosfera zdrowia i śmierci; Leksykon aksjologiczny Słowian i ich sąsiadów (5 posiedzeń). Wystąpienia kongresowe publikujemy w czterech tomach: I – Etnolingwistyka – bilans dyscypliny. Metody i postulaty badawcze, II – Obraz świata i człowieka w kulturze ludowej i narodowej, III – Pamięć – tożsamość – kategorie językowo-kulturowe, IV – Nazwy wartości i koncepty kulturowe. Hierarchie i rekonstrukcje.
() chcę pogratulować Autorowi tego pokaźnych rozmiarów dzieła, którego przekaz, obok wielu innych, niesie ze sobą co najmniej takie współczesne ujęcie: rodzice dzieci z niepełnosprawnościami są niezastąpionymi podmiotami w każdym aspekcie życia swoich dzieci, także myślenia o ich przyszłości. Stąd też w naukowym poznawaniu życia osób z niepełnosprawnościami i ich rodzin cenne jest zastosowanie pozytywnego paradygmatu badawczego. W tym ważne jest skupienie poznawcze na siłach, nadziei i umacnianiu rodziców, a nie tylko na ograniczeniach, wypaleniu, niemożności i utrudnieniach. Znaczenie ma także poznanie ich zapatrywania się na przyszłość dziecka oraz postrzeganie życia rodzinnego w kategoriach nie tyle (i nie tylko) traumatycznych doświadczeń, ile także pozytywnych zmian, wiary w lepsze jutro i afirmowanie życia. W takim zatem ukierunkowaniu myślenia wartość ma poszukiwanie odpowiedzi na pytania o rodzicielskie aspiracje wobec swojego dziecka z niepełnosprawnością, co najmniej w uświadamianiu sobie własnych nadziei i oczekiwań dotyczących edukacji dziecka, przygotowania zawodowego i pełnienia roli zawodowej oraz spełniania się w życiu rodzinnym i towarzyskim.Z pełnym przekonaniem rekomenduję do publikacji monografię Aspiracje rodzicielskie wobec dzieci z niepełnosprawnościami. Struktura i uwarunkowania. Z pewnością będzie ona oryginalnym dziełem wzmacniania dorobku nauk społecznych, w szczególności w dziedzinie pedagogiki specjalnej, psychologii klinicznej, interdyscyplinarnych studiów nad niepełnosprawnością. Będzie cennym źródłem wiedzy w różnych obszarach wielowymiarowego rozpoznawania fenomenu niepełnosprawności. Posłuży młodym naukowcom do nabywania umiejętności konceptualizowania własnego zamierzenia badawczego i budowania rzetelnego warsztatu metodologicznego. Będzie również wartościowa dla praktyki rehabilitacyjnej, sankcjonując miejsce i znaczenie rodzica oraz ukazując aspiracje rodzicielskie jako istotną wartość w relacji z własnym dzieckiem z niepełnosprawnością oraz w myśleniu o przyszłości dziecka.Z recenzji prof. dr hab. Joanny Głodkowskiej
Od samego początku, zważywszy na powojenne „wędrówki ludów”, teatr lubelski podlegał „dynamicznym zmianom”, szczegółowo opisanym w książce. „Dynamiczne zmiany”, a zwłaszcza dyskusje tyczyły przede wszystkim prezentowanego repertuaru. Nowa władza oraz część krytyki żądały – z latami coraz bardziej stanowczo – aby teatr pełnił funkcję dydaktyczną, przyciągając nową i oczekiwaną publiczność – robotniczą. (…) Niezbywalną wartością studium dr. Cymermana jest ukazanie tych dogmatycznych nacisków z perspektywy prowincjonalnego, lubelskiego podwórka. To „podwórko” tylko na pozór było prowincjonalne. Przez dłuższy czas angażował się w tutejsze życie kulturalne Jan Parandowski, a nade wszystko prof. Juliusz Kleiner, pisujący systematycznie recenzje teatralne. (…) W Lublinie debiutował jako recenzent np. Andrzej Szczypiorski czy Jerzy Lutowski. Zaangażowanym krytykiem był też m.in. Zygmunt Kałużyński.
prof. dr hab. Anna Kuligowska-Korzeniewska
Recenzowana praca ma istotny walor naukowy. Jest ona studium problematyki z zakresu prawa ochrony środowiska i prawa rolnego. Zestawienie ze sobą problemów natury teoretycznej, analizy rozważań przyjętych w danym systemie prawa, modelu prawnej ochrony różnorodności biologicznej oraz bardziej praktycznych zagadnień związanych z prawnymi aspektami ochrony gruntów rolnych, wód, mokradeł, zwierząt gospodarskich czy rolnych zasobów roślinnych jest znaczącym atutem pracy. Najważniejszym elementem, który wyróżnia recenzowaną monografię spośród prac dotykających problemu przeciwdziałania spadkowi różnorodności biologicznej, jest odniesienie badań do kwestii związanych z obszarami wiejskimi, rolnictwem i bezpieczeństwem żywnościowym.Z recenzji dr hab. prof. UŁ Moniki A. Król
Książka ""Aksjologiczne podstawy kryminalizacji w społeczeństwie ponowoczesnym"" jest dziełem nowatorskim, otwierającym nowe przestrzenie refleksji nad prawem karnym [...]. Autorka nie wykorzystuje bowiem utartych schematów, nie podąża utartymi ścieżkami, lecz tworzy i wyznacza nowe. Określone przez Autorkę pole badawcze jest szerokie, a cele pracy i stawiane hipotezy są ambitne. [...] Praca ma przemyślaną strukturę. Autorka ułożyła analizowane problemy od najbardziej fundamentalnych po szczegółowe. [...] Praca jest przydatna dla studentów różnych kierunków studiów szeroko pojętych nauk społecznych i prawnych. Korzystać z niej będą pracownicy nauki, a także praktycy wymiaru sprawiedliwości.Z recenzji dr. hab. Wojciecha Zalewskiego, prof. UG
Przedmiot przedstawionej do recenzji monografii jest z pewnością niebanalny i to z kilku powodów. Po pierwsze, dotyczy różnicowania cen, które nie doczekało się, jak dotąd, opracowania monograficznego w języku polskim. Po drugie, Autorka przedstawia problem różnicowania cen w kontekście wielokanałowości, które jest zjawiskiem nowym, dynamicznie rozwijającym się i wyraźnie bardziej zaawansowanym praktycznie niż literaturowo/badawczo/teoretycznie.
Z recenzji dr hab. Barbary Borusiak, prof. UEP
Tematyka monografii dotyczy różnicowania cen w kanałach sprzedaży i należy ją uznać za wartościową i aktualną. Monografia […] koncentruje się na kwestiach teoretycznych oraz jest oparta na badaniach empirycznych w zakresie różnicowania cen w środowisku wielokanałowym. Książka jest opracowaniem wartościowym i obszernym, nowatorskim i pożądanym na krajowym rynku wydawniczym.
Z recenzji dr. hab. inż. Dariusza Dąbrowskiego, prof. PG
Obszerny tom (a złożyło się na niego ponad trzydzieści tekstów) to owoc naukowego namysłu najwyższej próby badaczy, którzy od lat śledzą związki historii i komunikacji, w niniejszej publikacji zaś umiejętnie łączą go z dyscypliną, z jaką przez tyle lat związany był Profesor Włodzimierz Mich. W kolejnych wątkach - czy to z zakresu badań stricte historycznych, czy to historyczno-medioznawczych, aż po najnowszą tematykę tyczącą się pandemii, od której z powodu otaczającej nas rzeczywistości społecznej wręcz nie sposób uciec - można odnaleźć bliższe lub nieco dalsze echa twórczości naukowej Jubilata. To z pewnością wyraz szacunku dla wybitnej postaci, która jest ważna dla pracowników naukowo-badawczych UMCS, ale i szerzej - dla całego środo-wiska naukowego z wielu ośrodków w kraju. Rangę twórczości Profesora doceniła Profesor Iwona Hofman, dyrektor Instytutu Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach UMCS oraz prezes Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej. Przedstawiając jakże precyzyjnie poszczególne etapy rozwoju dyscypliny nauk o komunikacji społecznej i mediach w lubelskim środowisku UMCS, a także pozytywnie wartościując rolę Jubilata, zauważyła i podkreśliła dominanty wyznaczające wpływ Profesora Włodzimierza Micha na Zespół, Instytut i Wydział oraz cały Uniwersytet Marie Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Także uczniowie i współpracownicy Jubilata docenili wprost w przedstawionych tekstach znaczenie twórczości naukowej, ale też elementy określane w dyscyplinie mianem komunikacji interpersonalnej. Jej przejawem jest bliski kontakt ze współautorami i współredaktorami poszczególnych tomów, który powstawał w kolejnych dziesięcioleciach, pomoc w tworzeniu prac dyplomowych, dyskusje i debaty prowadzone w trakcie konferencji i sympozjów. Z recenzji dr hab. Klaudii Cymanow-Sosin
Piąty tom Gawęd o kulturach poświęcony został analizom językowo-kulturowym i socjologicznym. Zebrane teksty pracowników naukowych i młodych badaczy zostały podzielone na trzy bloki tematyczne odzwierciedlające aktualne problemy w badaniach nad szeroko pojętym folklorem - zarówno w postaci historycznej, jak i współczesnej. Przedstawione w tomie zagadnienia zostały ujęte z perspektywy różnych dziedzin wiedzy - językoznawstwa, etnolingwistyki, kulturoznawstwa, socjologii i medycyny. Pierwszy blok tekstów został poświęcony problematyce starości i choroby w społeczeństwie dawnym i współczesnym, [...] drugi [...] problematyce szeroko rozumianego tekstu - jego odmian, gatunków oraz ich roli w kulturze i komunikacji, [...] trzeci [...] ludowości, jej współczesnym przemianom i interpretacjom.
Otwarcie się na inność, dialog i rzeczywiste zainteresowania ludzi umożliwia objęcie myślą estetyczno-pedagogiczną także obszaru ich codziennych doświadczeń, a w dalszej perspektywie wprowadzanie doń efektywnych i pożądanych zmian. Ujmowanie sztuki wysokiej i popularnej jako kontinuum lub sieci daje szansę na płynne wplatanie idei oraz uznanych jakości w indywidualne upodobania poszczególnych osób bez zbędnego dydaktyzmu czy moralizatorstwa. Tego rodzaju działania przypominają raczej otwieranie perspektyw niż ich narzucanie i wydają się być uzasadnione w świecie tak bogatym w treści i możliwości. Jest prawdopodobne, że dla pedagoga każda sztuka może być wartościowa, o ile wprowadza wartościowe zmiany w życiu ludzi. […] Dla efektywności działań edukacyjnych istotne jest zatem poszukiwanie nowego języka, nowych sposobów interpretacji zachodzących zjawisk. W tym kontekście znaczący potencjał zdaje się posiadać przedstawiona w niniejszej książce kategoria wstrętu. Uniwersalność względem ludzkości i unikalność w obliczu jednostki oraz proweniencja transdyscyplinarna stawiają wstręt w szeregu najbardziej złożonych i produktywnych kategorii w humanistyce.
Z zakończenia
Przedłożona mi do recenzji monografia jest interesującym studium z pogranicza estetyki, wychowania estetycznego i sztuki popularnej. Autorka podniosła problem wstrętu jako swoistej wartości, w tym wartości estetycznej, jej obecności w życiu codziennym, w estetyce „codziennej” i kształtowaniu potrzeb oraz zainteresowań estetycznych dzieci, młodzieży i osób dorosłych. Wstręt ujęty w kategoriach estetycznych nie powinien być lekceważony przez pedagogów, pedagogów kultury, ale wykorzystywany jako przedmiot dyskusji i analizy w procesie edukacji i powszechnego wychowania. Autorka prowokuje nas do stawiania trudnych pytań o świat wartości estetycznych, z jakimi styka się dziecko i młodzież […].
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Urszuli Szuścik
Seria „Współczesne Media”, którą zainicjowałyśmy w 2009 roku i którą opiekujemy się w niemal corocznym rytmie, została przez nas zaprojektowana jako forum kształtowania się i wymiany myśli medioznawczej. Seria ta w czasie 12 lat jej oddziaływania stała się wizytówką lubelskiego ośrodka medioznawczego, którego instytucjonalne ramy określane są współcześnie działalnością Instytutu Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. [...] kolejne dwa tomy serii „Współczesne Media” […] zaproponowałyśmy jako spojrzenie na media z wykorzystaniem kategorii dyskurs – tak ważnej dla dwóch dziedzin, dla których medioznawstwo ma znaczenie kluczowe – nauk społecznych i humanistycznych.
Ze Wstępu
Iwona Hofman
Danuta Kępa-Figura
Współcześnie coraz trudniej odróżnić informację i dezinformację, fakty i fake newsy. Bywa, że wiedza jest traktowana jako opinia, którą można zignorować, a opinie, które powinno się zignorować jako wiedza. Nicią Ariadny w tym medialnym labiryncie jest nauka, w tym interdyscyplinarne badania, których efekty przedstawia monografia
Współczesne media. Współczesne dyskursy medialne. Zawarte w niej artykuły zasługują na uwagę nie tylko ze względu na ich wartość merytoryczną, ale też przydatność w pogłębianiu kompetencji medialnych, bez których XXI wiek może stać się dla niektórych nowym średniowieczem.
Z recenzji
prof. dr hab. Aliny Naruszewicz-Duchlińskiej
Seria „Współczesne Media”, którą zainicjowałyśmy w 2009 roku i którą opiekujemy się w niemal corocznym rytmie, została przez nas zaprojektowana jako forum kształtowania się i wymiany myśli medioznawczej. Seria ta w czasie 12 lat jej oddziaływania stała się wizytówką lubelskiego ośrodka medioznawczego, którego instytucjonalne ramy określane są współcześnie działalnością Instytutu Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. [...] kolejne dwa tomy serii „Współczesne Media” […] zaproponowałyśmy jako spojrzenie na media z wykorzystaniem kategorii dyskurs – tak ważnej dla dwóch dziedzin, dla których medioznawstwo ma znaczenie kluczowe – nauk społecznych i humanistycznych.
Ze Wstępu
Iwona Hofman
Danuta Kępa-Figura
Współcześnie coraz trudniej odróżnić informację i dezinformację, fakty i fake newsy. Bywa, że wiedza jest traktowana jako opinia, którą można zignorować, a opinie, które powinno się zignorować jako wiedza. Nicią Ariadny w tym medialnym labiryncie jest nauka, w tym interdyscyplinarne badania, których efekty przedstawia monografia
Współczesne media. Współczesne dyskursy medialne. Zawarte w niej artykuły zasługują na uwagę nie tylko ze względu na ich wartość merytoryczną, ale też przydatność w pogłębianiu kompetencji medialnych, bez których XXI wiek może stać się dla niektórych nowym średniowieczem.
Z recenzji
prof. dr hab. Aliny Naruszewicz-Duchlińskiej
Prezentowana książka jest oceną prób przypisywania różnego rodzaju podmiotowości rozszerzonym systemom poznawczym oraz artefaktom. Autorka odpowiada w niej na pytanie, w jakim znaczeniu można zastosować do tych obiektów kategorię podmiotu, a w jakim jest to nadmiarowe. Nadmiarowość owa prowadzi do nadawania podmiotowości poznawczej i sprawczej, a nawet moralnej i prawnej każdemu względnie autonomicznemu systemowi przetwarzającemu informację. W książce wskazano szkodliwe, teoretycznie i praktycznie, konsekwencje tego procederu. Określono również kryteria, które pozwalają jasno odróżnić refleksyjny podmiot od agenta i zapobiec tym samym nadużyciom związanym z przypisywaniem podmiotowości rozszerzonym i sztucznym systemom poznawczym.
Recenzowana książka znakomicie wpisuje się w najnowsze trendy kognitywistyki, epistemologii i filozofii umysłu, a jednocześnie porusza fundamentalne zagadnienie bycia podmiotem poznającym w kontekście współczesnych wyzwań epistemologicznych.
Z recenzji dr hab. Anita Pacholik-Żuromska, prof. UMK
Hildegarda z Bingen (1098-1179) to jedna z największych mistyczek i wizjonerek chrześcijańskich. Od wczesnego dzieciństwa wychowywała się w benedyktyńskiej żeńskiej wspólnocie zakonnej, gdzie zdobyła podstawy ówczesnego wykształcenia obejmujące znajomość łaciny, Biblii i niektórych pism Ojców Kościoła. Jej własna twórczość powstawała w latach 1141-1174, a więc w samych centrum średniowiecza. W swych dziełach Hildegarda porusza problematykę ważną od początków chrześcijaństwa po czasy nam współczesne. Inspirowana Biblią oraz żywymi w jej czasach nurtami filozoficznymi (neoplatonizmem i neopitagreizmem) stworzyła syntezę ówczesnej teologii i filozofii z elementami pochodzącymi z jej własnej wyobraźni inspirowanej wizjami, których doświadczała w ciągu całego życia, a które stanowiły fundament jej duchowości.
Prof. dr hab. Grzegorz Janusz, absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie z 1975 roku (aplikacja sądowa w latach 1975–1977). Od 1975 roku zatrudniony na UMCS. W środowisku akademickim pełnił wiele funkcji: wicedyrektora Instytutu, prodziekana, dziekana, a także rektora uczelni prywatnej. Wieloletni kierownik Zakładu Praw Człowieka na Wydziale Politologii UMCS, a od 2019 roku kierownik Katedry Systemów Politycznych i Praw Człowieka w Instytucie Nauk o Polityce i Administracji Wydziału Politologii i Dziennikarstwa UMCS. Zainteresowania badawcze: prawa człowieka, prawa mniejszości narodowych, prawo unijne, prawo administracyjne w praktyce. Autor ponad 120 publikacji naukowych i popularnonaukowych z powyższej problematyki, ale też i historii prawa polskiego, w tym czterech monografii, ośmiu innych publikacji zwartych, 93 artykułów naukowych i rozdziałów w pracach zbiorowych, w tym 13 publikacji wydanych za granicą lub w językach obcych: angielskim, niemieckim, rosyjskim, czeskim, węgierskim. Autor 39 ekspertyz wykonanych na zlecenie Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, MSZ, MSWiA, MAiC, NIK, GUS i innych podmiotów. Kierownik Jean Monnet Project 2002 – File No. C02/0096. Wykonawca dwóch grantów międzynarodowych koordynowanych przez Institut für Zeitgeschichte, München (2001–2004) oraz Faculty of Law Uppsala University (2002–2004). Promotor 21 sfinalizowanych przewodów doktorskich, twórca szkoły badawczej w zakresie statusu prawnego mniejszości narodowych w Europie. Członek komitetów naukowych PAN: Komitetu Badania Polonii Polskiej Akademii Nauk (2001–2004), Komitetu Badań nad Migracjami Ludności i Polonią Polskiej Akademii Nauk (2007–2010), Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk (2015–2018, 2019–2023). Współpracownik Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka – od 2008 roku członek Rady Programowej Spraw Precedensowych Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.
Monografia Zdrowie publiczne w myśli i działalności politycznej – perspektywa historyczna i współczesna jest ważnym wkładem naukowym środowiska politologicznego do dyskusji na temat różnych aspektów zdrowia publicznego. W dużej mierze jest publikacją nowatorską, przynajmniej na gruncie polskim, ponieważ większość Autorów zaprezentowała mało znane albo w ogóle nieznane polskiemu społeczeństwu wyniki badań. Już to świadczy o potrzebie jej publikacji i upowszechnienia zawartej w niej wiedzy. Ponadto sytuacja epidemiczna i zły stan polskiej służby zdrowia zmuszają do refleksji nad możliwymi zmianami w jej funkcjonowaniu i zapoznania się z sukcesami i porażkami innych państw, które stały lub stoją przed podobnymi problemami lub z koncepcjami ideowymi, jakie pojawiały się w polskiej przestrzeni publicznej w odniesieniu do ochrony zdrowia. Fragment recenzji wydawniczej, dr hab. Tomasz Koziełło, prof. UR
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
