Przygotowaną książkę uznaję za wartościową, ponieważ porusza temat niezwykle zaniedbany []. Uzupełnia [ona dotychczasową] wiedzę na temat funkcjonowania afektywnego dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym wieku szkolnym w zakresie umiejętności rozpoznawania i nazywania poszczególnych emocji podstawowych. Ponadto dostarcza charakterystyki procesu regulowania emocji poprzez szczegółowy opis strategii radzenia sobie z uniwersalnymi emocjami o walencji negatywnej, tj.: złością, strachem i smutkiem. O wartości recenzowanej pozycji świadczą także dwa współzależne porządki, które można w niej odnaleźć. Podążając za jednym [] można odkryć, jak - wraz z wiekiem - zmienia się zdolność do rozpoznawania, nazywania i regulowania emocji. Zgodnie z drugim można zobaczyć, która z emocji podstawowych posiada najbardziej adekwatną i rozbudowaną dziecięcą wiedzę o emocjach, wyłaniającą się sukcesywnie wraz z rozwojem dziecka. Oba aspekty mogą stać się ważną przesłanką do tworzenia opartych na wiedzy (a nie tylko intuicji) programów edukacyjnych czy korekcyjnych w obszarze dziecięcych emocji. Fragment recenzji prof. UAM dr hab. Aleksandry Jasielskiej
[...] książka prof. UMCS dr hab. Urszuli Kusio Od monady do hybrydy. Przemiany kultury wpisuje się bardzo mocno i, od razu dodajmy, bardzo udanie w nurt naukowych badań oraz cywilizacyjnych, kulturowych, antropologicznych dyskusji o przesuwaniu granic zmiany kulturowej, definiowaniu kultury i coraz mniej uważnym ich traktowaniu; diagnozach kultury współczesnej, kierunku jej prze-kształceń, a jednocześnie o ujęciu temporalnym monokulturowości i wielokulturowości, związanym ze zmianami cech, potrzeb i możliwości poznawczych człowieka, generowanych ruchliwością społeczną i procesem globalizacji. [...] Rzeczowy styl wypowiedzi zapisany piękną polszczyzną uprzyjemnia każdą chwilę spędzoną z książką. Z recenzji wydawniczej dr hab. Małgorzaty Gruchoły, prof. KUL
Czas pandemii COVID-19 stał się dla nas wszystkich dojmującym doświadczeniem indywidualnym, osobistym, ale też społecznym czy kulturowym. Jak jednak zazwyczaj bywa, człowiek oswaja rzeczywistość, dystansując się od negatywnych jej aspektów i czynników. Jednym z najczęściej wykorzystywanych sposobów na to jest waloryzowanie humorystycznego stosunku do świata, co odciąża – przynajmniej częściowo – problem i pozwala odnaleźć się w nowej, na wskroś trudnej sytuacji. Jak przekonują Autorki, humor, jako zjawisko wieloaspektowe, niezwykle złożone i nośne, znajduje manifestacje w różnych sferach pandemicznej komunikacji, właściwie zawłaszczonej przez Internet, a tym samym zglobalizowanej, zuniwersalizowanej i egalitarnej. Cechy te powodują, że powstaje swoista, motywowana poważną wszak sytuacją, kultura śmiechu poddana określonym prawom i tendencjom odwołującym się do rozmaitych obszarów życia. Co warte odnotowania, w badaniach wykorzystano niezwykle bogaty materiał ilustracyjny, i to nie tylko polskojęzyczny, co czyni książkę dziełem o charakterze uniwersalnym, wykraczającym daleko poza granice jednej kultury czy języka. […]
Rozważania podjęte w monografii zostały oparte na niezwykle bogatej i wieloaspektowej literaturze przedmiotu. Autorki przywołują między innymi prace z zakresu językoznawstwa, nauk o kulturze, socjologii, psychologii, co czyni ich książkę opracowaniem na wskroś nowoczesnym, bo inter-, a nawet transdyscyplinarnym. […]
Monografia, dzięki wykorzystaniu różnych instrumentów badawczych, osadzeniu w kontekście metodologicznym wielu dziedzin i dyscyplin wiedzy, stanowi przykład opracowania niezwykle aktualnego oraz ważkiego poznawczo, co gwarantuje jej – poza naukowym – także sukces czytelniczy.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Artura Rejtera
Opiniowana monografia jest dziełem o charakterze wyraźnie interdyscyplinarnym, tkwiącym w szczególności w polu badawczym nauk o polityce i administracji oraz nauk o komunikacji społecznej i mediach […] Jej tematyka znakomicie lokuje się w centrum współczesnych problemów badawczych związanych z rosyjską agresją na Ukrainę, dla których to wydarzenia z lat 2013–2015 (a więc objętych badaniami Autora monografii) stanowiły swoiste preludium dla obecnej napaści Rosji na swoich słowiańskich sąsiadów, zapoczątkowanej u schyłku lutego 2022 roku […] Treści, które znajdują się w monografii Bogdana Borowika, uważam za bardzo wartościowe, świetnie i nader celnie wpisujące się w obecny klimat gorących wydarzeń politycznych w naszym regionie.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Janusza W. Adamowskiego
[POLITYKA] „Wydaje się więc, że żądania Putina są trzy: Zachód ma się pogodzić z aneksją Krymu, dalej – nie tylko dać gwarancje, że NATO nie przyjmie Ukrainy, ale przystać na «finlandyzację» kraju (terminem tym określano sytuację Finlandii po II wojnie światowej, rząd Finlandii, choć niepodległy, miał prowadzić politykę przyjazną Moskwie) i dodatkowo wprowadzić na Ukrainie taki «ustrój federalny», który dawałby Kremlowi prawo weta politycznego na wschodzie Ukrainy, w tych okręgach, które dziś są w rękach separatystów” [Marek Ostrowski, Wojna z Putinem, „Polityka”, nr 33, 12 VIII 2014].
„Poprzez ograniczone wojny w Czeczenii, Gruzji, na Ukrainie, poprzez zmasowaną propagandę, której nie są w stanie ograniczać represjonowane media niezależne, system Putina opiera się na konstruowaniu wroga zewnętrznego – USA, UE, organizacje pozarządowe, jak i na ofensywnych celach odzyskiwania «odwiecznych» ziem Krymu, Noworosji, Naddniestrza i ochrony «braci odłączonych», jakoby zagrożonych w obcych państwach. Oto orwellowska nowomowa. Zachodnia demokracja to groźba faszyzmu. A samowola despotycznej władzy w Rosji to «dalsze udoskonalanie rosyjskiej demokracji». Rosja ma odwieczne prawa, a Ukraina «nigdy nie była państwem» i – jak Putin zapowiadał w 2008 r. na szczycie NATO w Bukareszcie – może «się rozpaść», bo nie zda egzaminu w momencie zwrotnym historii” [Adam Krzemiński, Car jest nagi, „Polityka”, nr 50, 10 XII 2014].
[NEWSWEEK] Dmitrij Orieszkin, rosyjski politolog: „Historia Rosji zawsze wahała się od liberalizacji do militaryzacji, teraz mamy czas militaryzacji […] Jak długo to potrwa? Nie wiem, nie osiągnęliśmy jeszcze szczytu szaleństwa” [Michał Kacewicz, Disneyland z czołgami, „Newsweek Polska”, nr 27, 29 VI 2015].
Borys Niemcow: „Ktoś powiedział, że faszyści przyszłości będą gorliwymi antyfaszystami” [Faszyzm po rosyjsku, z Borysem Niemcowem rozm. M. Kacewicz, „Newsweek Polska”, nr 10, 2 III 2015; tekst rozmowy ukazał się kilka dni po zastrzeleniu Borysa Niemcowa w Moskwie – przyp. B. B.].
Michaił Zygar, redaktor naczelny prześladowanej przez rosyjskie władze internetowej telewizji Dożd: „Gdy zamilknie ostatnia niezależna stacja, zniknie ostatni blog i strona internetowa, będzie można z Rosjanami zrobić wszystko, wysłać ich na każdą wojnę i podpalić świat” [Jacek Pawlicki, Michał Kacewicz, Kremlowska melodia, „Newsweek Polska”, nr 9, 23 II 2015].
Poszukiwanie skutecznych metod pracy resocjalizacyjnej jest od zawsze prowadzone i pożądane zarówno z teoretycznego, ale przede wszystkim aplikacyjnego punktu widzenia. Przedłożona do recenzji książka stanowi próbę egzemplifikacji teoretycznej, badawczej i aplikacyjnej jeszcze stosunkowo słabo eksplorowanej na gruncie polskim problematyki wykorzystania socjoterapii w pracy z dorosłymi sprawcami przestępstw. Choć socjoterapia na polskim rynku wydawniczym znalazła odzwierciedlenie w ostatnich dziesięciu latach w wielu publikacjach naukowych (...) to zdecydowanie ich głównym podmiotem były dzieci i młodzież, zaś niniejsza publikacja pretenduje do wypełnienia luki w tym zakresie w odniesieniu do osób dorosłych.
Książka wpisuje się w nurt humanistycznego podejścia do resocjalizacji (resocjalizacja kreatywna, twórcza, bazująca na zasobach i potencjale jednostki), którego idee (pomimo teoretycznych wskazań i uzasadnień) wciąż są trudne realizacyjnie. Położenie nacisku na relację wychowawczą w pracy z osobami odbywającymi karę pozbawienia wolności jest ważne z punktu widzenia procesu zmiany, jaka ma zajść pod wpływem tego typu oddziaływań.
Z recenzji dr Ewy Grudziewskiej
Książka dr Barańskiej lokuje się na przecięciu teorii kultury oraz metodologii i filozofii nauki. Z jednej strony bowiem rekonstruuje za amerykańskim antropologiem problemy związane z badaniem kultury wyłaniające się na styku jego własnych badań terenowych i refleksji nad podejściami wcześniejszymi, z drugiej zaś Autorka stara się wydobywać na plan pierwszy zasadnicze rozstrzygnięcia filozoficzne, które z tego rodzaju problemami się wiążą. Sama również na najogólniejszym poziomie porządkuje swój wywód za pomocą odniesień filozoficznych. Podoba mi się swego rodzaju zrównoważenie, jakie udało jej się w tym osiągnąć. […] Korzyść jest taka, że skrupulatna lektura Geertza, jaką proponuje Autorka, pozwoli w książce odnaleźć coś interesującego czytelnikom zainteresowanym teorią kultury (zwłaszcza zaś jej losami w antropologii społeczno-kulturowej), jak i tym wszystkim, którzy raczej skupią się na jej przecinaniu się z problematyką filozoficzną. […] Podoba mi się to, jak Autorka prowadzi swoje rozważania blisko tekstu Geertza, a jednocześnie swobodnie go kontekstualizuje przywołując bądź teorie wcześniejsze, bądź ujęcia późniejsze, nierzadko polemiczne z autorem Wiedzy lokalnej. Podoba mi się również coś, co na początku lektury może przeszkadzać: wrażliwość na niejednoznaczność i wieloaspektowość poruszanej problematyki. Autorka jest daleka od próby stworzenia jednoznacznej wykładni teorii Geertza. Powiedziałbym, że bliska jest pod tym względem tekstom Derridy. Niewątpliwą zaletą pracy jest również duża erudycja, z jaką wywody są poprowadzone. Dr Barańska swobodnie sięga zarówno do współczesnej epistemologii, jak i do dyskusji antropologicznych nt. tekstualizmu w teorii kultury i w tych odniesieniach widać bardzo skrupulatną, pogłębioną lekturę. […] [U]ważam, że książka Koty na Zanzibarze potencjalnie będzie interesującą lekturą zarówno dla reprezentantów nauk badających kulturę (etnologia/antropologia, kulturoznawstwo, socjologia kultury itd.), jak i dla filozofek i filozofów. Jako trzecią kategorię czytelników dodałbym metodologów nauki lokujących się po trosze w filozofii, jak i w poszczególnych naukach szczegółowych […].
Z recenzji wydawniczej
Dr hab. Krzysztof Abriszewski
Monografia autorstwa dra Krzysztofa Kotuły, zatytułowana Gra komputerowa na lekcji języka obcego: Procesy interakcyjne w zgamifikowanej klasie języka francuskiego porusza niezwykle istotną kwestię, jaką jest wykorzystanie nowych technologii (w tym przypadku gier komputerowych) w procesie nauczania i uczenia języka obcego podczas lekcji języka francuskiego w szkole. [...] Już sam fakt podjęcia się tego zadania przez Autora recenzowanej monografii zasługuje na szczególne uznanie. [...] Uzyskane wyniki pozwoliły Autorowi na sformułowanie szeregu wartościowych wniosków dotyczących gier cyfrowych i ich wykorzystania na lekcjach języka obcego. [...] Książkę autorstwa dra Krzysztofa Kotuły należy uznać za niezwykle potrzebną i wartościową kontrybucję stanowiącą ważny głos oraz wypełniającą lukę w dyskusji nad koniecznością wykorzystania nowych technologii, w tym konkretnym przypadku gier cyfrowych, w kształceniu językowym uczniów w polskim kontekście edukacyjnym. Z recenzji dr hab. Mariusza Kruka, prof. UZ
Funkcje wykonawcze, stanowiące istotę celowego działania, obejmują różnorodne procesy poznawcze, które przebiegając w skoordynowany, kontrolowany i intencjonalny sposób umożliwiają realizację złożonych zadań. Monografia ukazuje specyfikę funkcjonowania wykonawczego osób zdrowych na wybranych etapach ontogenezy, a także koncentruje uwagę czytelnika wokół problematyki zaburzeń funkcji wykonawczych w przebiegu niektórych schorzeń neurologicznych, psychiatrycznych i somatycznych. Zawiera praktyczne propozycje oddziaływań rehabilitacyjnych i treningowych w odniesieniu do osób z zaburzonymi lub osłabionymi funkcjami wykonawczymi. Oddawana do rąk czytelników pozycja kierowana jest do psychologów, neuropsychologów, specjalistów zajmujących się opieką nad osobami chorymi, seniorami, a także do studentów psychologii, których zainteresowania koncentrują się wokół problematyki funkcji wykonawczych i ich zaburzeń, zarówno w perspektywie teoretycznej, jak i praktycznej.
Monografia poświęcona kształtowaniu kompetencji kluczowych w edukacji przyrodniczej stanowi wartościowe opracowanie, będące odpowiedzią na główne wyzwania współczesnej edukacji. Usystematyzowana wiedza zawarta w trzech częściach książki odnosi się do: refleksji dotyczących wkładu dydaktyków przedmiotów przyrodniczych w kształtowanie kompetencji kluczowych, wyników badań nad wybranymi kompetencjami kluczowymi oraz praktycznych rozwiązań w zakresie ich kształtowania na wszystkich etapach edukacji.Autorzy monografii należą do grona doświadczonych teoretyków i praktyków szeroko rozumianej edukacji przyrodniczej: od przedszkola po studia wyższe. Reprezentują zarówno środowisko akademickie, jak i oświatowe aktywnie działające na rzecz przygotowania społeczeństwa do uczenia się przez całe życie, niezbędnego do dobrego funkcjonowania we współczesnym, szybko zmieniają-cym się świecie.
Uważam, że recenzowana publikacja może z całą pewnością, przyczynić się do szerzenia wiedzy z tego obszaru i stanowić pomoc w edukowaniu konsumentów, administracji publicznej czy biznesu. Dlatego z całym przekonaniem mogę polecić monografię decydentom na szczeblu krajowym, ale także na szczeblu samorządowym oraz przedsiębiorcom i wszelkim instytucjom, które powinny dbać o wdrażanie rozwiązań gospodarki zasobooszczędnej i niskoemisyjnej w Polsce.
Recenzowana publikacja stanowi bardzo bogate kompendium wiedzy z zakresu zarządzania proekologicznego i może być dedykowana również studentom różnych kierunków, np.: zarządzania, ekonomii, ochrony środowiska, energetyki. Ta publikacja na pewno stanie się podstawą do promowania wśród studentów postaw proekologicznych i budowania ich świadomości środowiskowej.
Z recenzji dr. hab. inż. Krzysztofa Wodarskiego, prof. PŚ
Książka wpisuje się w nurt publikacji poświęconych problematyce rozwoju indywidualnej działalności gospodarczej i przedsiębiorczości w Polsce. Zjawiska te są rozpatrywane w kontekście przeobrażeń warunków funkcjonowania różnych kategorii uczestników rynku pracy i zasad kształtowania aktywności zawodowej, wywołanych między innymi procesami uelastyczniania tego rynku. Materiał empiryczny pochodzi z cyklu badań autorskich zrealizowanych w latach 20022019 wśród osób prowadzących własną działalność gospodarczą. Celem monografii jest opis cech i uwarunkowań sytuacji pracy jednostek wchodzących w skład tej zróżnicowanej i odmiennie definiowanej zbiorowości. W koncepcji uwzględniono charakterystykę wykonywanej pracy, jak również aspekty decydujące o specyfice samozatrudnienia i funkcji (mikro)pracodawcy, przyczyny podejmowania działalności gospodarczej, znaczenie zasobów społeczno-zawodowych i doświadczeń na rynku pracy (w tym bezrobocia), identyfikację z rolą przedsiębiorcy, wartość pracy oraz czynniki satysfakcji. Analizom dotyczącym sytuacji pracy na własny rachunek towarzyszą ponadto rozważania na temat zmian modelu pracy i poszukiwania jej współczesnych paradygmatów. W opracowaniu dominuje perspektywa socjologiczna, niemniej w przypadku wielu rozwiązań teoretycznych i wyjaśnień zastosowano podejście interdyscyplinarne.
Rozważania o ogrodach w kulturze europejskiej, zwłaszcza starożytnej, obecne w tej książce, mają z jednej strony przybliżyć tę problematykę, z drugiej zaś stanowią pewien pretekst i punkt wyjścia dla zagadnień szczególnie interesujących człowieka, czyli tematów egzystencjalnych, dotyczących sztuki dobrego życia. Dlatego też w kontekście fenomenu ogrodu pojawiają się różne odpowiedzi na pytanie najważniejsze, tzn. pytanie o drogę do szczęścia – już tu na ziemi bądź też po śmierci, w transcendentnym wymiarze rzeczywistości. Istotne jest, jakie wartości ukryte w ogrodach, mające tam swe źródło, potrafią tak przemienić życie człowieka, by doświadczył, bądź miał nadzieję na doświadczenie, „bycia szczęśliwym”, by w chaosie świata mógł odnaleźć siebie.
Grzegorz Żuk, fragment Wprowadzenia
Oddawana w ręce czytelników zbiorowa monografia to kolejny tom, będący pokłosiem cyklicznej międzynarodowej konferencji naukowej, odbywającej się pod hasłem Zagrożenia bezpieczeństwa w procesach globalizacji. Idea konferencji na temat zagrożeń współczesnego świata jako dynamicznego procesu zrodziła się w 2019 roku w środowisku badaczy Instytutu Nauk o Polityce i Administracji UMCS w Lublinie, Wydziału Zarządzania Polityczno-Informacyjnego Akademii Ostrogskiej w Ostrogu oraz Instytutu Społeczno-Ekonomicznego Uczelni Państwowej im. Szymona Szymonowica w Zamościu (obecnie Akademii Zamojskiej). Z perspektywy czasu okazało się, że stała się nie tylko ważnym i potrzebnym wydarzeniem intelektualnym lecz także platformą spotkania i wymiany poglądów badaczy reprezentujących różne dyscypliny i środowiska naukowe, teoretyków i praktyków próbujących wyjaśnić, zrozumieć, na nowo interpretować zmieniającą się rzeczywistość. Zawarte w niniejszym tomie analizy można przyporządkować do trzech obszarów: teoretycznej konceptualizacji zagrożeń zdrowotnych, różnorodności koncepcyjnego myślenia o przeciwdziałaniu zagrożeniom bezpieczeństwa zdrowotnego oraz złożoności skutków współczesnych zagrożeń zdrowotnych. Prezentowana monografia nie wyczerpuje złożoności i różnorodności zagrożeń bezpieczeństwa zdrowotnego i reakcji na nie. Jest propozycją ujęcia tego problemu badawczego, ważnym punktem odniesienia i jednoczesnym zaproszeniem do poszerzania i pogłębiania analizy tego tematu. Można ją także uznać za swoisty zaczyn przyszłych badań innych nietradycyjnych wymiarów bezpieczeństwa specyficznych dla XXI wieku.
Przedłożona do recenzji monografia pt. Innowacyjność jako efekt współpracy zamawiających z wykonawcami w systemie zamówień publicznych prezentuje wysoki poziom merytoryczny, bazuje na obszernej literaturze przedmiotu oraz badaniach Autora zrealizowanych w ramach projektu DIALOG. Tematykę, w której ulokowane jest niniejsze opracowanie, jednoznacznie uważam za interesującą i aktualną. Rozważania na temat współpracy podmiotów w systemie zamówień publicznych są w ostatnich latach rozbudowane i wielowątkowe, ale w mojej ocenie nie jest to temat mocno eksploatowany. Dlatego też uznaję, że recenzowana monografia jest jedną z niewielu o proponowanej tematyce na rynku polskim. Stanowić może podstawę zarówno teoretyczną, jak i praktyczną dla osób poszukujących poszerzonej wiedzy z zakresu współpracy zamawiających z wykonawcami innowacyjnych zamówień publicznych. […]
Wysoko oceniam wnioski z przeprowadzonych badań, rekomendacje dla praktyki gospodarczej oraz systemu zamówień publicznych, co zrealizowanym badaniom na-daje utylitarny charakter i eksponuje aplikacyjne walory książki.
Z recenzji dr hab. Renaty Lisowskiej, prof. UŁ
Konsensualna niemonogamia to termin parasolowy obejmujący różne typy związków, w których pojawia się decyzja o zaangażowaniu w dodatkowe relacje za zgodą i wiedzą wszystkich partnerów. Ta etyczna wizja niemonogamii może przyjmować takie formy jak np. swingowanie, związki otwarte, poliamoria czy anarchia relacyjna. Niniejsza monografia nakreśla dokładny obraz takich relacji oraz osób w nie zaangażowanych, uwzględniając wiedzę płynącą z dotychczasowych badań oraz analiz teoretycznych. Poruszone zostały wątki motywacji do wchodzenia w relacje niemonogamiczne, emocji przeżywanych w takich związkach, wyzwań i korzyści, jakie stwarza etyczna niemonogamia oraz cech osób tworzących lub pragnących stworzyć takie związki. Monografia stanowi tym samym pierwsze kompleksowe opracowanie dotyczące konsensualnej niemonogamii w polskiej literaturze naukowej.
Książka wpisuje się w nurt publikacji poświęconych problematyce rozwoju indywidualnej działalności gospodarczej i przedsiębiorczości w Polsce. Zjawiska te są rozpatrywane w kontekście przeobrażeń warunków funkcjonowania różnych kategorii uczestników rynku pracy i zasad kształtowania aktywności zawodowej, wywołanych między innymi procesami uelastyczniania tego rynku. Materiał empiryczny pochodzi z cyklu badań autorskich zrealizowanych w latach 2002–2019 wśród osób prowadzących własną działalność gospodarczą. Celem monografii jest opis cech i uwarunkowań sytuacji pracy jednostek wchodzących w skład tej zróżnicowanej i odmiennie definiowanej zbiorowości. W koncepcji uwzględniono charakterystykę wykonywanej pracy, jak również aspekty decydujące o specyfice samozatrudnienia i funkcji (mikro)pracodawcy, przyczyny podejmowania działalności gospodarczej, znaczenie zasobów społeczno-zawodowych i doświadczeń na rynku pracy (w tym bezrobocia), identyfikację z rolą przedsiębiorcy, wartość pracy oraz czynniki satysfakcji. Analizom dotyczącym sytuacji pracy na własny rachunek towarzyszą ponadto rozważania na temat zmian modelu pracy i poszukiwania jej współczesnych paradygmatów. W opracowaniu dominuje perspektywa socjologiczna, niemniej w przypadku wielu rozwiązań teoretycznych i wyjaśnień zastosowano podejście interdyscyplinarne.
Koncepcja teoretyczna programu wychowania przedszkolnego 100 światów opiera się na podejściu pedagogiczno-filozoficznym Reggio Emilia. Jest to zestaw założeń, metod organizacji edukacji i zasad projektowania środowiska, który uznany za holistyczny, znany jest w świeci jako praktyka Reggio Emilia ()W przedszkolu pracującym według koncepcji 100 światów dzieci eksperymentują i rozwijają kompetencje w posługiwaniu się językiem mówionym i za pomocą gestów, rysunku, pisma, muzyki, malowania, budowania, rzeźbienia w glinie, w trakcie prac konstrukcyjnych, zabawy światłem i cieniem, zabaw w teatr, zabaw na dworze, pobliskim parku i lesie. Mocną stroną programu jest włączenie do treści programowych propozycji projektów uwzględniających bloki treściowe oraz tematy projektów. Z recenzji dr hab. prof. UwB Elżbiety Jaszczyszyn
Koronawirus zmienił świat pracy, pandemia wywarła istotny wpływ na zdrowie osób, kondycję organizacji. Konsekwencje social distancing, czyli dystansu społecznego, są już teraz rozpoznawalne i zauważalne nie tylko u osób bezpośrednio dotkniętych infekcją. Osoby opiekujące się seniorami, zwłaszcza w sytuacji pandemii, rozwiązują wiele złożonych ludzkich problemów i doświadczają często sytuacji trudnych, powodujących dla nich znaczne obciążenia natury emocjonalnej. Przedstawiona monografia dr Anny Bocheńskiej-Brandt ma charakter teoretyczno-empiryczny. Książka dobrze wpisuje się w oczekiwania społeczne, dotyczące konieczności zapewnienia opieki seniorom w czasie pandemii, i w kierunki poszukiwań badawczych dotyczących tej problematyki. Wypełnia niszę w zakresie opieki nieformalnej nad osobami starszymi. Jest ważnym kompendium wiedzy, która powinna być wzięta pod uwagę podczas planowania polityki senioralnej zarówno w Niemczech, jak i w Polsce. Oba kraje dotyka problem starzenia się demograficznego, przy czym w Niemczech zjawisko to jest bardziej zaawansowane. Innowacyjne rozwiązania stosowane w Niemczech w opiece nieformalnej mogą być ważnym impulsem dla rozwoju usług w Polsce.
Pomysł opracowania książki oceniam jako bardzo trafny, interesujący, o dużych walorach poznawczych i naukowych.
Z recenzji prof. dr hab. Anny Kanios
Zarysowana przez Panią Doktor problematyka, na tle dokonujących się przemian demograficzno-kulturowych, nie tylko w Niemczech, wskazuje na wzrost napięć w środowisku rodzinnym pomiędzy nieformalną opieką geriatryczną nad bliskimi krewnymi a aktywnością zawodową osób opiekujących się starszymi osobami. Traumatyczne animozje narastały zwłaszcza w okresie pandemii Covid-19.
Autorka prowadzi interesującą narrację sprawozdawczą na podstawie przeprowadzonego w trybie eksploracji jakościowej zwiadu badawczego, świadomie zresztą nie wnikając w meandry zawiłości metodologicznych, nota bene bardzo dobrze jej znanych. Całość przedsięwzięcia sygnalizuje determinację Autorki w prezentowaniu polskim Czytelnikom swoistego zwiadu badawczego (badań pilotażowych) prowadzonego w Dolnej Saksonii na terenie Niemiec w wyniku niewątpliwie trafnej konkluzji, iż mechanizmy psychospołeczne przejawianych zachowań są ważkie i względnie trwałe, mniej charakterystyczne dla pewnej zbiorowości z danego terenu, natomiast pozwalają one wstępnie zweryfikować nabytą wiedzę o eksplorowanym środowisku, aczkolwiek na bardzo niewielką skalę. Pozwalają również sformułować zestawy pytań, na które respondenci/badani mają/powinni odpowiedzieć.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Andrzeja Radziewicza-Winnickiego
Przesłaniem recenzowanej książki jest zainicjowanie debaty nad różnorodnymi aspektami kształcenia wyższego oraz wyzwaniami stającymi przed szkolnictwem wyższym w naszych czasach. Jest to cel ważny i godny wsparcia. Dobrze też wpisuje się w potrzeby polskiego środowiska akademickiego. Realizacja tego przesłania poprzez prezentację, w kolejnych rozdziałach, problemów dydaktyki akademickiej oraz sposobów ich rozwiązania przez uczelnie dobrze odpowiada jej celowi. Można przewidywać, że książka stanowić będzie cenny przyczynek do dyskusji nad kształceniem wyższym i zadaniami stojącymi przed uczelniami w Polsce. Z recenzji dr hab. Ewy Chmieleckiej, prof. SGH
Tematyka tekstów zawartych w tomie jest różnorodna, a wszystkie łączy tytułowy problem badawczy przestrzeni komunikacyjnej współczesnych bibliotek. Przedstawione artykuły omawiają zarówno aspekty teoretyczne komunikacji, jak i praktyczne przykłady studia przypadku działalności komunikacyjnej placówek bibliotecznych. Książka będzie interesująca dla badaczy-bibliotekoznawców zajmujących się współczesnym bibliotekarstwem oraz bibliotekarzy, dla których może być inspiracją do nowych działań w zakresie nawiązywania i rozwijania pozytywnych, opartych na porozumieniu i partnerstwie, relacji z użytkownikami. [z recenzji dra Bartłomieja Włodarczyka, Uniwersytet Warszawski] Multifunkcyjność współczesnej przestrzeni bibliotecznej (zarówno tej realnej, jak i wirtualnej), wynikająca w dużej mierze z koncentracji na potrzebach czytelnika/użytkownika, inspiruje do podejmowania branżowych dyskusji. W ich konsekwencji niejednokrotnie redefiniowane są znane koncepcje dotyczące optymalnej organizacji, aranżacji placówek bibliotecznych i zarządzania nimi. Jednocześnie czas pandemii koronawirusa to okres pełen wyzwań i dynamicznego dostosowywania się bibliotek do funkcjonowania w nowych warunkach. [] Kwestie te stały się kluczowymi dla Autorów niniejszego tomu, którzy stawiają szereg pytań, odnoszących się do nowych sytuacji komunikacyjnych w środowisku wewnętrznym wspólnego miejsca, jakim stała się obecnie biblioteka, a także sposobów komunikacji z jej otoczeniem społecznym, [] w tym m.in.: w jaki sposób projektować i organizować funkcjonalną przestrzeń komunikacyjną w nowoczesnej bibliotece? jak nią skutecznie zarządzać w warunkach dynamicznych zmian społecznych, gospodarczych i technologicznych? jak kreować dobrą przestrzeń komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej w bibliotece (w zespole pracowniczym, w sieci bibliotecznej, w otoczeniu społecznym etc.)? w jakim zakresie w tych działaniach uwzględniane są potrzeby komunikacyjne zróżnicowanych grup użytkowników, w tym użytkowników o specjalnych potrzebach? jakie znaczenie w skutecznym porozumiewaniu się z użytkownikiem mają kompetencje komunikacyjne bibliotekarzy i innych pracowników placówek bibliotecznych? czy dostrzegana jest potrzeba zdobywania nowej wiedzy i umiejętności komunikacyjnych ważnych m.in. w kształtowaniu adekwatnej oferty bibliotecznej, budowaniu wspólnego języka i więzi ze zbiorowością, podnoszeniu prestiżu instytucji? czy w dobie pandemii biblioteki bardziej otworzyły się na użytkownika i jaką rolę w tym procesie odgrywają technologie?Poszukując odpowiedzi na te (i inne) pytania, uczyniono nadrzędną nie tyle perspektywę bibliotekarza/pracownika, co optykę czytelnika/użytkownika, mieszkańca, a także instytucjonalnego partnera. [z Wprowadzenia dr hab. Anity Has-Tokarz, prof. UMCS]
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
