Lucie Manette has been separated from her father for eighteen years while he languished in Paris's most feared prison, the Bastille. Finally reunited, the Manettes' fortunes become inextricably intertwined with those of two men, the heroic aristocrat Darnay and the dissolute lawyer Carton. Their story, which encompasses violence, revenge, love and redemption, is grippingly played out against the backdrop of the terrifying brutality of the French Revolution.
Syzyfowe prace w serii Kolorowa Klasyka to najpiękniejsze kolorowe wydanie tej powieści na rynku! Książka zawiera wspaniałe, barwne ilustracje, jej atutem jest duża, ułatwiająca szybkie czytanie czcionka. Edycja na szlachetnym papierze, bardzo trwała i estetyczna.
Powieść Stefana Żeromskiego opowiada o trudnych dla Polski czasach - znajdująca się pod zaborami ojczyzna zniknęła z mapy Europy. Polacy musieli zmagać się z zakusami zaborców, którzy za wszelką cenę chcieli sprawić, by młodzież zapomniała, kim naprawdę jest.
Państwo Borowiczowie wysyłają swojego jedynaka - Marcinka - do szkoły. Ze szkoły wynosi nie tylko wiedzę, którą starają się przekazać mu nauczyciele, dojrzewa i zyskuje świadomość swojej narodowości. Syzyfowe prace opisują ducha narodu, którego żaden zaborca nie mógł stłamsić. Polecamy!
Syzyfowe prace w serii Kolorowa Klasyka to najpiękniejsze kolorowe wydanie tej powieści na rynku! Książka zawiera wspaniałe, barwne ilustracje, jej atutem jest duża, ułatwiająca szybkie czytanie czcionka. Edycja na szlachetnym papierze, bardzo trwała i estetyczna.
Powieść Stefana Żeromskiego opowiada o trudnych dla Polski czasach - znajdująca się pod zaborami ojczyzna zniknęła z mapy Europy. Polacy musieli zmagać się z zakusami zaborców, którzy za wszelką cenę chcieli sprawić, by młodzież zapomniała, kim naprawdę jest.
Państwo Borowiczowie wysyłają swojego jedynaka - Marcinka - do szkoły. Ze szkoły wynosi nie tylko wiedzę, którą starają się przekazać mu nauczyciele, dojrzewa i zyskuje świadomość swojej narodowości. Syzyfowe prace opisują ducha narodu, którego żaden zaborca nie mógł stłamsić.
Wydanie w twardej oprawie jest szczególnie trwałe i wytrzymałe. Polecamy!
Death in Spring is a dark and dream-like tale of a teenage boy's coming of age in a remote village in the Catalan mountains; a place cut off from the outside world, where cruel customs are blindly followed, and attempts at rebellion swiftly crushed. When his father dies, he must navigate this oppressive society alone, and learn how to live in a place of crippling conformity.
"London is under threat. It has become a haven for political exiles and anarchists. Frequent bomb threats and disturbances interrupt the lives of the city's inhabitants, who live in fear of the terrorists in their midst. One such terrorist is Verloc. He is the secret agent who is given the mission to strike right at the heart of London's pride by blowing up Greenwich Observatory. But his decision to drag his innocent family into the plot leads to tragic consequences on a more personal than political level.
"
Marek Gaszyński - Polski dziennikarz muzyczny i prezenter radiowy. Przyszedł na świat na 2,5 miesiąca przed wybuchem II wojny światowej. Rodowity warszawiak. Absolwent UW (filologia).
Swą przygodę dziennikarską zaczął jako dziewiętnastolatek w Rozgłośni Harcerskiej. Później pracował w Trójce oraz warszawskim Radiu Dla Ciebie, którego był prezesem.
Autor tekstów piosenek dla wielu polskich wykonawców, m.in. dla Czesława Niemena, Czerwonych Gitar, Jerzego Grunwalda czy Haliny Frąckowiak.
Specjalista z zakresu historii polskiej muzyki rozrywkowej.
Wybrane publikacje książkowe: "Muzyka, którą lubię" (KAW, 1980), "Czas jak rzeka" (Pro´szyn´ski i S-ka, 2004), "Czerwone gitary. Nie spoczniemy..."(Pro´szyn´ski i S-ka, 2005), "Człowiek do wynajęcia. Wyspa" (Wydawnictwo Trio, 2008). "Śmierć Artysty" (Świat Książki, 2013).
Józef Mackiewicz na osnowie ludzkich przeżyć pisze historię, ona jest bohaterką książki. Nie umiem sobie inaczej wyjaśnić, dlaczego gdzieniegdzie świetną kompozycję powieści rozrywa, rozsadza jakby, publicystyka dowodów, cytatów, cyfr, skąd nagle pośrodku znakomitego toku narracji mapy, po co dokumentacja rozkazów dziennych, listów, telefonogramów, świadków i raportów? Rzecz to niezmiernie ciekawa, jak to suche, rzeczowe autentyzowanie przydaje książce napięcia miast je przerywać, jak podnosi zainteresowanie czytelnika na jakiś wyższy poziom, bardziej jeszcze chciwy tych wszystkich faktów. W tym właśnie niemal „antypowieściowym” chwycie ujawnia się najżywiej rasowy, nieomylny artyzm Józefa Mackiewicza. …
Osobno trzeba by napisać o języku Mackiewicza – nie o zaletach prozy, znakomitych stylistycznie skrótach, śpiewnych frazach, ale o jej werystycznym, okrutnym słownictwie żołnierskim, o dosadności przekleństw i wulgarności. … W tym szczególnym języku odkryć można najbardziej rozmaite pierwiastki – i kabalistyczne zaklinanie losu, i jego prowokację, i celowe bluźnierstwo, jako kompensację podświadomej religijności, i samoobronę przed strachem i psychicznym szokiem, i ucieczkę przed słabością, i wmawianie sobie męskiej krzepy, i próbę sprostania grozie życia przez brutalność ekspresji … To wszystko i jeszcze coś poza tym, jeszcze coś tajemniczego, nie rozwiązanego dotychczas przez dociekania psychologiczne – to wszystko składa się na język żołnierski, który Mackiewicz oddaje, notuje z muzyczną wiernością jego kadencje. …
Życie Rodeo Quarza jest jak jego imię: rzuca we wszystkie strony, trudno usiedzieć, łatwo spaść. Teraz szarpnęło znowu. Rodeo dowiaduje się, że znalazł się na liście współpracowników Służby Bezpieczeństwa PRL. Najpierw lekceważy to myśląc, że zaszła pomyłka. Potem ignoruje. Nie chce dać się wplątać w grę lustracyjną oraz uczestniczyć w emocjach z nią związanych. Głęboką niechęcią napełnia go penetrowanie życiorysów dla znalezienia w nich dowodów ludzkich potknięć i płycizn. Z czasem jednak postanawia sięgnąć do archiwów IPN. Pomóc ma w tym sąd powszechny, gdzie Rodeo składa odpowiedni wniosek. Rozpoczyna się rozprawa, która poza dochodzeniem, skąd wzięła się informacja o jego współpracy z SB, będzie dla niego podróżą w głąb życia po labiryncie wspomnień. Będzie ona również prowadzić śladami kafkowskiego Józefa K. po zaułkach i meandrach instytucji państwa, wśród ludzi, którzy nimi zarządzają, ich błędów i słabości. Doprowadzi do konfrontacji z polem symbolicznym Polaków, pełnym mitów, sprzeczności, lęków, obsesji oraz fobii, a także do zderzenia pojęć, takich jak sacrum i profanum, prawda i fałsz, pozory i rzeczywistość, wybór i konieczność z ich znaczeniem w realnym świecie. W tej podróży Rodeo towarzyszy postać, która pojawia się nieoczekiwanie. To Cornelius Verus, alter ego Rodeo, jednak silnie z nim skontrastowany, dlatego irytujący i niewygodny. Jego stosunek do świata i historii, łączący sokratejską trzeźwość oraz ironię ze smagającą jak bicz krytyką Zoila, idzie pod prąd uznanym prawdom, nadaje im nowe znaczenie i staje się drogą, która prowadzi Rodeo do przezwyciężenia „choroby” młodzieńczego idealizmu, iluzji, fałszywych wyobrażeń; duchem orfickiego pojednania leczy jego bunt i ból. Powtarzając zaś lekcję, jak nie tracąc entuzjazmu, poczucia spełnienia, sensu i wartości tego, kim się jest i co się robi, uniknąć rozczarowań i goryczy, uczy samooczyszczenia oraz przywraca porządek wewnętrzny.
Do wszystkich członków partii… do wszystkich robotników Związku Radzieckiego…
Serce Józefa Wissarionowicza Stalina, towarzysza broni Lenina i genialnego kontynuatora jego dzieła… mądrego wodza i nauczyciela Partii Komunistycznej i Narodu Radzieckiego…
przestało bić
Fragment oficjalnego komunikatu - 8 marca 1953 roku
Zdobywca Augustpriset 2017. Pewnego zimowego wieczoru do księgarni w Göteborgu wchodzi troje zwolenników ugrupowania terrorystycznego Daesh. Odbywające się tam spotkanie z kontrowersyjnym artystą przerywa strzelanina, wybucha panika, wszystkie znajdujące się wewnątrz osoby zostają wzięte jako zakładnicy. Terrorystka, której zadaniem jest filmowanie przebiegu zamachu, odwraca się w którymś momencie do swojego towarzysza i mówi szeptem: "Posłuchaj mnie. Nie powinno nas tutaj być. To nie tu mieliśmy trafić". Dwa lata później pisarz odwiedza kobietę w klinice psychiatrycznej. Dziewczyna czytała jego książki i przekazuje mu plik kartek, na których spisała swoją zadziwiającą opowieść. Twierdzi, że pochodzi z przyszłości, w której Szwecja – w wyniku zamachu – stała się państwem totalitarnym. To dystopia o islamofobicznym społeczeństwie apartheidu, w którym ludzie będą izolowani w zamkniętych sektorach, a "szwedzkie wartości" staną się totalitarnymi prawdami. "Svenska Dagbladet" Paląco aktualna powieść, która opisuje wiele z najbardziej przerażających współczesnych tendencji: przede wszystkim to, jak strach współgra z nienawiścią i jak właśnie teraz stają się one pożywką i paliwem dla terroryzmu i faszyzmu. "Göteborgs Posten" Powieść Johannesa Anyuru to wstrząsająca, pełna smutku wizja przyszłości, która jest w rzeczywistości przenikliwą opowieścią o tym co tu i teraz. Nie tylko w Szwecji, ale także w Polsce. To książka o strachu i przemocy, o społecznych podziałach i rasizmie, o nacjonalizmie, fanatyzmie i kryzysie duchowości. Nie ma w niej czarno-białych uproszczeń, jest za to ból, jeszcze więcej bólu i odrobina nadziei. To powieść mędrca, która zmusza do myślenia i pozwala trochę lepiej zrozumieć otaczającą nas rzeczywistość. Katarzyna Tubylewicz, pisarka i tłumaczka Johannes Anyuru, ur. 1979. Zadebiutował w 2003 r. tomem wierszy "Det är bara gudarna som är nya" (I tylko bogowie są nowi), za który otrzymał nagrodę literacką Guldprinsen. W tym samym roku ruszył w trasę z performansem spoken-word "Abstrakt rap" (Abstrakcyjny rap), wyprodukowanym we współpracy z Riksteatern i DJ-em Khimem. W 2005 r. ukazał się tom wierszy "Omega", a w 2009 r. – kolejny, "Städerna inuti Hall" (Miasta w Hall), nominowany do nagrody literackiej Augustpriset. W 2010 r. wydał swoją pierwszą powieść "Skulle jag dö under andra himlar" (Gdybym miał umrzeć pod innym niebem), a dwa lata później En civilisation utan batar (Cywilizacja bez łodzi). Powieść "En storm kom fran paradiset" (Burza nadeszła z raju) z 2012 r., nominowaną do Augustpriset, przetłumaczono m.in. na francuski, niemiecki, angielski, norweski, duński, fiński i niderlandzki. Opublikowana w 2017 r. "De kommer att drunkna i sina mödrars tarar" ("Utoną we łzach swoich matek") otrzymała Augustpriset za najlepszą powieść roku 2017. Mieszka w Göteborgu żoną i czwórką dzieci.
Droga do Pattonville to książka o zaufaniu i o jego braku, o kłamstwie, zdradzie, sprawiedliwości, zbrodni i karze. O sprawach, które w sposób szczególny towarzyszą nam, Polakom już od ponad 200 lat, a które wyjątkowo krwawej wyrazistości nabrały w okresie tworzenia tyranii PRL-u i jej brutalnego utrwalania. Nie jest od nich wolny także okres transformacji i dzisiejsza Polska.
„Zdaniem wielu naukowców niewyjaśnione przypadki zgonów mężczyzn w wieku czterdziestu lat spowodowane są monotonią ich życia seksualnego”, donosi prasa w Pokraju. Inżynier Sebastian Rawa ma do czterdziestki trzy tygodnie i – czyż można mu mieć to za złe – nie chce umierać. Dlatego za namową swojego serdecznego przyjaciela, Adasia Rembelskiego, umawia się przez internet z dwudziestoletnią czarnoskórą ekspedientką Anitą Bułas, która marzy o karierze aktorskiej. Choć świat filmu jest mu całkowicie obcy, inżynier Rawa, namówiony przez przyjaciela, udaje przed dziewczyną reżysera filmowego. Jednak perfekcyjnie zaplanowana randka błyskawicznie wymyka się spod kontroli, wciągając inżyniera Rawę w wielopiętrową intrygę, w której ścierają się najpoważniejsze siły polityczne jego rodzinnego kraju.
To nie tylko kryminał! To powieść społeczna o tym, jak młoda jest nasza poprawność polityczna. - Marcin Wroński
W 1993 roku zabójstwo przewodnika sudeckiego Tadeusza Stecia jest sensacją. Cała Jelenia Góra plotkuje o skarbach, które zgromadził, i o przyjaźni z zamordowanym byłym premierem Piotrem Jaroszewiczem. Dla policji kluczem do sprawy jest jednak homoseksualizm ofiary. Tymczasem dochodzi do kolejnych zagadkowych morderstw, a śledztwo prowadzi w góry, do karkonoskich schronisk i tropem przemytników na przejścia graniczne. Czy w grę wchodzi przemyt, a może powiązania z Jaroszewiczem, tajne archiwa i złoto, które Niemcy wywieźli z Wrocławia w ostatnich dniach wojny? Gdy podejrzanego udaje się w końcu namierzyć w środowisku homoseksualistów, wtedy okazuje się, że…
Osnuta na faktach powieść doskonale ukazuje też społeczną rzeczywistość czasów przemiany ustrojowej, kiedy to milicja z dnia na dzień stała się policją, dawni funkcjonariusze służb bezpieczeństwa nadal mieli wiele do powiedzenia, a zwykli ludzie starali się znaleźć swoje miejsce w nowym systemie.
Książka uhonorowana nagrodą księgarzy francuskich: Prix des Libraires 2006 i nominowana do prestiżowych nagród literackich: Prix Goncourt, Prix de l’Academie i Prix Femina.
Na podstawie książki w 2012 roku powstał film nagrodzony m.in. na międzynarodowym festiwalu filmowych w San Sebastian oraz w Marakeszu, gdzie zdobył Grand Prix. Obraz został zakazany w państwach arabskich ze względu na sceny kręcone w Izraelu.
Dr Amin Dżaafari, Arab izraelskiego pochodzenia, pracuje jako chirurg w szpitalu w Tel Awiwie. Jest oddany swojej pracy, szanowany i podziwiany przez kolegów i społeczność. Nauczył się żyć w owładniętym chaosem i przemocą mieście. Kiedy dochodzi do zamachu bombowego w wypełnionej dziećmi restauracji, pracuje niestrudzenie, aby pomóc zszokowanym pacjentom z izby przyjęć. W pewnym momencie identyfikuje szczątki własnej żony i dowiaduje się, że to ona była zamachowcem samobójcą. Nie może i nie chce uwierzyć, że kobieta, z którą żył i którą kochał, była kimś zupełnie innym, osobą zdolną do zamordowania dzieci. Wiele ryzykując, postawania dowiedzieć się prawdy o osobie, z którą spędził ostatnie piętnaście lat…
Patriarchatu dawno miniona chwała to potoczysta, epicka opowieść o doświadczeniach środkowo-wschodnich Europejczyków - Ukraińców, Czechów i Niemców. Jej głównymi bohaterami są mężczyźni rodu Berezinków: świetnie wystylizowany na mitycznego patriarchę Ukrainiec Jefim Berezinko, jego syn Teodor, dalej syn Teodora Roland i wreszcie syn Rolanda Włodzimierz. Wędrujemy z nimi po Europie, rozpoznając mechanizm ludzkiego losu i przemijania, spotykając tragikomiczne postaci i zjawy niczym z nocnych koszmarów.
Młody Józef Piłsudski w okowach Syberii
Najnowsza powieść historyczna Tomasza Łysiaka
Koniec XIX wieku, Wilno. Dwudziestoletni Piłsudski nieświadomie pomaga zamachowcy przygotowującemu spisek na życie cara. Zostaje aresztowany i przewieziony do więzienia w Petersburgu. 1 maja 1887 roku zapada straszliwy wyrok – pięcioletnie zesłanie w głąb Rosji. Rozpoczyna się niebezpieczna podróż przyszłego Marszałka przez syberyjskie „więzienie bez dachu”.
Jak Syberia wpłynęła na losy Piłsudskiego? W jaki sposób wydarzenia na Dalekim Wschodzie zaważyły na jego poglądach?
Najnowsza książka Tomasza Łysiaka, dziennikarza i autora powieści historycznych, to fascynująca i metafizyczna historia o mniej znanym okresie życia Józefa Piłsudskiego. Tajemniczym narratorem jest rosyjski urzędnik, który zafascynowany postacią Naczelnika szczegółowo odtwarza jego rosyjską tułaczkę i plastycznie portretuje napotkane przez niego postacie, zarówno historyczne, jak i fikcyjne: polskich powstańców, wojskowych, poetów, szamanów, a także pierwszą wielką miłość Marszałka.
Sybir. Zesłanie Józefa P. to również przejmujący portret tysięcy Polaków z Syberii, którzy nigdy nie zapomnieli o kraju swego pochodzenia.
Tomasz Łysiak (ur. 1970 w Warszawie) – dziennikarz, pisarz, scenarzysta. Jest autorem cyklu książek historyczno-awanturniczych – Kroniki Szalbierskie: Szalbierz (2007), Bliznobrody (2008), Psy Tartaru (2010); powieści osadzonej w czasach powstania styczniowego Cytadela (2013); zbioru esejów historycznych Medalion na pancerzu (2015).
Tadeusz Płużański:
Bezpieka w szeregi walczących oddziałów wprowadzała Piątą Kolumnę. Tajni współpracownicy, którzy z różnych powodów – szantażu, oferty zapewnienia spokojnego życia i odstąpienia od represji, za pieniądze – szli na współpracę z NKWD i Urzędem Bezpieczeństwa po to, by przeniknąć w szeregi walczących Żołnierzy Niezłomnych. Ich działalność agenturalna częstokroć przyczyniała się do rozbicia, a nawet likwidacji całych oddziałów partyzanckich. Czasem podawali lokalizację oddziału, czasem mordowali naszych Bohaterów strzałami w głowę, gdy spali…
Te makabryczne historie pokazujące bestialstwo komunistycznego ustroju postanowił opisać Robert Radzik, znany z badania i odkrywania nieznanych wątków historii Żołnierzy Niezłomnych. W ubiegłym roku przygotował książkę Z otchłani niepamięci. Szkice i opowiadania o NZW, gdzie w sposób niezwykle przystępny i interesujący przedstawił losy żołnierzy „narodówki” na Mazowszu Północnym i Białostocczyźnie. Dziś za pośrednictwem Wydawnictwa Miles przekazuje kolejną publikację – Wnutriennicy czyli cena zdrady. Robert Radzik zdecydował się na zbadanie i przedstawienie w formie powieści działalności agenturalnej Piątej Kolumny, przenikającej skutecznie w szeregi podziemia niepodległościowego. Gratuluję Autorowi podjęcia tego tematu. Historia Żołnierzy Niezłomnych to opowieść przede wszystkim o bohaterskich postawach, chwalebnych postaciach, ale też o tych, którzy polskich niepodległościowców prześladowali – o zdrajcach i katach. Nie można jednej narracji oddzielić od drugiej. Tym bardziej cieszę się, że na rynku wydawniczym pojawia się ta publikacja.
Główny bohater, Gaponia, jest zausznikiem dyktatora rządzącego upadłym państwem. Zdemoralizowany na tyle, by nie przeciwstawiać się nowym porządkom i wszechogarniającemu chaosowi, pamięta jednak zalety minionych czasów. Groteskowy introwertyk, choć cyniczny, nie jest idealnym funkcjonariuszem reżimu opierającego się na legionach krótkoszyich "patriotów" - ma wątpliwości, myśli samodzielnie, zadaje pytania. W końcu odsunięty od wpływów udaje się na wewnętrzną emigrację i osiada nad Bugiem, gdzie angażuje się w namiętny, choć w istocie zimno wykalkulowany związek z młodą prostytutką.
Tymczasem kraj staje się "przestrzenią gwałtu, przemocy, brutalności". Rozpada się w przenośni i dosłownie - „do brudnych czynów i myśli dołączył brud materii”. Zaraza, która dopada ludność, może być rozumiana dosłownie, ale też każe myśleć o Dżumie Alberta Camus. Rzeczywistość traci kontury, znikają zasady - jest wina i jest kara, ale te dwie rzeczy w świecie opisanym przez Rylskiego rzadko mają ze sobą związek.
Czyta Krzysztof Gosztyła
„Zdaniem wielu naukowców niewyjaśnione przypadki zgonów mężczyzn w wieku czterdziestu lat spowodowane są monotonią ich życia seksualnego”, donosi prasa w Pokraju. Inżynier Sebastian Rawa ma do czterdziestki trzy tygodnie i – czyż można mu mieć to za złe? – nie chce umierać. Dlatego za namową swojego serdecznego przyjaciela, Adasia Rembelskiego, umawia się przez internet z dwudziestoletnią czarnoskóra? ekspedientką Anita? Bułas, która marzy o karierze aktorskiej. Choć świat filmu jest mu całkowicie obcy, inżynier Rawa, namówiony przez przyjaciela, udaje przed dziewczyną reżysera filmowego. Jednak perfekcyjnie zaplanowana randka błyskawicznie wymyka się? spod kontroli, wciągając inżyniera Rawę w wielopiętrową intrygę, w której ścierają się najpoważniejsze siły polityczne jego rodzinnego kraju.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
