„Recenzowana publikacja stanowi interesujący, wieloaspektowy i wielowątkowy zbiór tematyczny, poświęcony kategorii i zjawisku wolności. W zakresie prezentowanych treści wyróżnić można zagadnienia historyczne, koncepcyjne i definicyjne, badania empiryczne oraz ich interpretacje, osadzone głównie w aspekcie społecznym, kulturowym oraz w refleksji o sztuce.
Podstawowy walor poznawczy publikacji upatruję w przedstawionych badaniach empirycznych. O ile część historyczno-teoretyczna w zasadzie porządkuje wiedzę z zakresu przedmiotu badań, co oczywiście też ma znaczenie poznawcze, a niewątpliwie metodologiczne; o tyle oparte na wywiadach badania pokazują współczesne rozumienie istoty wolności przez badane osoby (głównie młodzież akademicką) oraz jej ograniczenia i zagrożenia. Badania przeprowadzone przeważnie w modelu jakościowym dały Autorkom możliwość interpretacji uzyskanych wyników (wypowiedzi) w kontekście teoretycznych problemów dotyczących wolności. Interpretacje wyników badań wykraczają zatem poza wąsko pojęte sprawozdanie, raport z badań. Stanowią one pretekst do szerszego odniesienia się do struktury, zadań i funkcji wolności w życiu indywidualnym i społecznym”.
Z recenzji dr. hab. Piotra Magiera
(Instytut Pedagogiki, Wydział Nauk Społecznych KUL, Lublin)
Koncepcja monografii trafia w sedno ducha epoki, zdominowanego konsumpcjonalizmem i egoizmem motywacji osiągnięć społecznych i edukacyjnych. Ten egoizm osiągnął punkt krytyczny, który wymaga nowego pomysłu odwrotu od zgubnych skutków dewastacji różnych form wspólnotowości. Autorka pracy dostrzega potrzebę i zbawczą moc mechanizmów motywacyjnych opartych na kooperacji i współdziałaniu grupowym przede wszystkim w systemie edukacyjnym. Książka Izabelli Marii Łukasik jest więc swoistym ewenementem w piśmiennictwie polskim, ponieważ zwraca się ona w kierunku obszarów mocno zaniedbanych, jakimi są działania kooperacyjne, zespołowe, ukierunkowane na wspólne myślenie, współodczuwanie i harmonizowanie celów indywidualnych w zbiorowości. Patrząc na książkę z tej perspektywy, należy podkreślić jej wartościowy i użyteczny charakter.
Priorytet współpracy jest zgodny z krytyczno-kreatywną doktryną oświaty i ideą podmiotowego uczestnictwa w edukacji (i jej współtworzenia) dzieci, młodzieży i dorosłych. Można przyjąć, że możliwość dostrzegania wzajemnych zależności buduje w instytucjach edukacyjnych nowego ducha, który zachęca członków społeczności do realizacji wspólnych planów, rozważnego i pokojowego rozwiązywania nieuniknionych często konfliktów. Nie będzie przesady w stwierdzeniu, że współpraca stanowi dla współczesnej szkoły nowy imperatyw - lepszego rozumienia innych, lepszego rozumienia świata, konieczność wzajemnego zrozumienia, pokojowej wymiany idei, czy wręcz jedności. Autorki [...] mają pełną świadomość, że osiągnięcie takiego stanu jest możliwe, jeśli się będzie łączyć umacnianie odpowiedzialności osobistej z kształtowaniem zbiorowego losu w codziennych sytuacjach edukacyjnych. W tym przypadku zgromadzone teksty są wyrazem namysłu nie tylko nad uwarunkowaniami współpracy w zespole, przebiegiem w gruncie rzeczy skomplikowanych procesów interpersonalnych, lecz także wskazują na możliwości ich doskonalenia, czym wpisują się w aktualny dyskurs oświatowy na temat jakości pracy szkoły.
Z recenzji dr hab. Inetty Nowosad, prof. nadzw. UZ
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
