Interesujesz się życiem swoich ulubionych aktorów, muzyków, artystów, celebrytów, pisarzy? Zapraszamy Cię do zapoznania się z najciekawszą literaturą biograficzną znanych osobistości w naszym sklepie internetowym DoberKsiazki.pl
Ilekroć jadę na Kurdwanów ulicą Starowiślną, czuję, jak za gmachem Poczty Głównej głowa automatycznie odchyla mi się w lewo: do okna. I gdy na następnym przystanku tramwaj staje, od razu widzę: to ONA. Moja kamienica. Odkąd ze szpitala Narutowicza mama przywiozła moją trzykilogramową istność, mieszkałem tu niemal siedem lat. To była wtedy wieczność. Opowiadałem o tym domu już parę razy, toteż sądziłem, że wiem o nim wszystko. Tymczasem jesienią 2020 roku napisał do mnie z Zurychu Ami Toren. Nienaganną angielszczyzną donosił, że w wychodzącym w Tel Awiwie hebrajskim piśmie o polskim tytule Nowiny Krakowskie przeczytał mój apel o informacje na temat kamienicy w Krakowie, przy ul. Dietla 99. Pytał, czemu mnie to interesuje.
"Aktorka ze spalonego teatru", debiutancka książka Magdy Goc, to bardzo osobista, esencjonalna opowieść o własnym życiu. Życiu barwnym, intensywnym, roztańczonym i rozśpiewanym, ale i niewątpliwie naznaczonym dramatami, wyniszczającą walką o życie i zdrowie najukochańszej osoby, a wreszcie zmaganiem z własną chorobą, tak mało prawdopodobną, że zdaniem niektórych – po aktorsku zagraną, udawaną. Książka Magdy Goc w pewnych aspektach przywodzi na myśl autobiograficzną prozę francuskiej pisarki, laureatki literackiej Nagrody Nobla – Annie Ernaux, a zwłaszcza jej powieść Bliscy. Podobnie jak Ernaux, autorka tworzy swój intymny, szczery portret, opisując różne relacje z bliskimi, od wczesnego dzieciństwa, przez okres dorastania, aż po dojrzałość. fragment recenzji Danki Śmigielskiej Jestem debiutantką. Ośmieliłam się napisać historię swojego życia, nawiązując do miłości moich Dziadków, Rodziców i własnej. Dziadka – żołnierza dywizji gen. Maczka – pancerniaka, piekarza. Ojca – oficera Wojska Polskiego – dowódcy niejednej jednostki. Męża – syna kułaka, majętnego rolnika – ozdrowiałego z cukrzycy po przeszczepie trzustki i nerki, przeprowadzonym nowatorsko w Polsce. O ogromnej determinacji w walce o życie dla ukochanej rodziny, gdy konał nieraz na dyszlu swojego dostawczaka. TRZY RÓŻNE HISTORIE, TRZY RÓŻNE MIŁOŚCI widziane oczami wnuczki, córki i żony… Magda Goc – absolwentka V Liceum Ogólnokształcącego w Toruniu oraz Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, na kierunku resocjalizacja i wychowanie fizyczne. Pracowała jako nauczycielka, pedagożka i przedsiębiorczyni. Od 1992 roku wraz z mężem prowadzi rodzinną firmę. Od kilkunastu lat cierpi na chorobę Parkinsona.
Ponad trzydzieści dni spędzonych za murami szpitala psychiatrycznego. Z własnymi myślami, lękami, demonami. Wśród szeptów, czasem krzyków, spojrzeń, niejasnych pytań. Gdzie każdy jest tylko kolejnym przypadkiem do omówienia, a nie człowiekiem z krwi i kości.
„Pamiętnik schizofreniczki” to szczere, pełne emocji wspomnienia pokazujące różne oblicza walki ze schizofrenią paranoidalną. To opowieść o strachu, samotności, ale też o sile i nadziei, która pozwala przetrwać kolejne momenty. To pamiętnik, który porusza i otwiera oczy na to, jak naprawdę wygląda życie z chorobą psychiczną. Nie jest to wyłącznie historia choroby. To próba odnalezienia światełka w najciemniejszych chwilach, gdy wszystko, co znane, zdaje się bezpowrotnie znikać, próba dostrzeżenia go pomimo bólu i dezorientacji.
Opowieść o początkach jednego z najbardziej wpływowych i nowatorskich liderów biznesu oraz filantropów naszych czasów. Sukcesy biznesowe Billa Gatesa są powszechnie znane: dwudziestolatek, który rzucił studia na Harvardzie, by założyć firmę informatyczną, ta zaś urosła do rozmiarów branżowego giganta i zmieniła sposób, w jaki wszyscy pracujemy i żyjemy; multimiliarder, który w swojej działalności filantropijnej skupia się na zagadnieniach związanych ze zmianami klimatycznymi, poprawą jakości opieki zdrowotnej oraz edukacją. „Kod źródłowy” nie traktuje jednak o Microsofcie, Fundacji Gatesów ani o przyszłości technologii. Jest to osobista opowieść o tym, w jaki sposób Bill Gates stał się tym, kim jest dzisiaj: o jego dzieciństwie, wczesnych pasjach i dążeniach. Historia o zasadniczej babci i ambitnych rodzicach, pierwszych głębokich przyjaźniach i nagłej śmierci bratniej duszy, zmaganiach z poczuciem wyobcowania oraz odkrywaniu świata kodowania i komputerów u progu nowej ery. Opowieść o drodze, którą Gates zaczął kroczyć już jako nastolatek: od nocnych eskapad do pobliskiego ośrodka komputerowego, po zapoczątkowaną w akademiku rewolucję, która odmieniła świat. Bill Gates po raz pierwszy opowiada swoją historię. Robi to mądrze, ciepło i szczerze. Kreśli fascynujący obraz amerykańskiego życia.
Poruszająca, szczera i pełna emocji opowieść o kobiecie, która przez lata próbowała zrozumieć samą siebie. Justyna Konieczna-Knapczyk prowadzi czytelnika przez swoje doświadczenia depresji, lęku, neuroatypowości i długiej drogi do diagnozy spektrum autyzmu.
„Autyportret” to nie tylko zapis osobistych zmagań, ale też refleksja nad wrażliwością, samotnością i społecznymi oczekiwaniami wobec „normalności”. Autorka z odwagą pisze o tym, o czym często się milczy – o bólu, wstydzie, wykluczeniu, ale i o nadziei, autoironii i potrzebie samoakceptacji.
Książka dla tych, którzy czują się „inni”, którzy szukają słów, by opisać własne emocje i doświadczenia, i dla wszystkich, którzy chcą lepiej zrozumieć świat osób w spektrum.
Po koncercie rozjadą się do domów, usiądą do swoich stołów. Ale długo nie wytrzymają osobno. Za chwilę ktoś znów zapuka do drzwi brata, kuzyna, siostry, w świąteczny wieczór. Znów będą rozmowy i wspólne muzykowanie. Przy stole, przy fortepianie, w kuchni - byle nie osobno. Bo rodzina jest najważniejsza.Pospieszalscy - genialny klan muzyków, dwa pokolenia artystów, instrumentalistów, aranżerów, kompozytorów, producentów i wokalistów, których nazwiska trwale wpisały się w krajobraz polskiej sceny muzycznej: od Czerwonych Gitar i Voo Voo, przez największe przeboje Zakopower czy Anny Marii Jopek, po muzykę filmową i jazzowe eksperymenty.Mateusz Pospieszalski, na pytanie, co musiałoby się stać, by przestał rozmawiać z Janem Pospieszalskim, z którym różnią się w poglądach, odpowiada:-Jak to mielibyśmy nie rozmawiać? Przecież to mój brat!Bo ta książka to przede wszystkim opowieść o rodzinie. O dziewięciorgu rodzeństwa, które dorastało w jednym pokoju na częstochowskiej plebanii. O młodzieńczej fascynacji bigbitem i pierwszych rodzinnych występach. O staraniach, by być razem - mimo światopoglądowych podziałów. O pielęgnowaniu tego, co łączy, a nie dzieli. O muzyce, która pozwala znaleźć wspólny język. I o fundamentach, które są nie do ruszenia.Muzykowałem z trzema Pospieszalskimi: Marcinem, Mateuszem i Jankiem. I zawsze miałem z tego radość. Z Marcinem grałem najwięcej, uważam go za wielkiego kompozytora, aranżera i genialnego basistę. Kocham z nim grać! Dla mnie jest jednym z najważniejszych muzyków w Polsce. Jest jak ich rodzina: stabilny i mocny, zawsze kreatywny. Życzę nam więcej takich muzyków, więcej takich rodzin i więcej takich książek.Michał UrbaniakKsiążka Marcela Woźniaka pozwala przysiąść się do stołu, przy którym zasiada najbardziej muzykalna rodzina w Polsce. A uwierzcie, niejedno nasze spotkanie skończyło się dopiero bladym świtem! Wpadajcie - miejsca starczy dla wszystkich.Sebastian Karpiel-BułeckaTo niemal biblijna opowieść, z bohaterami noszącymi biblijne imiona: Mateusz, Marek, Jan, Łukasz. Ale napisana także przez inne muzy - przede wszystkim tę muzyczną. To historia, która łączy w sobie Jarocin i filharmonię, Czerwone Gitary i Voo Voo oraz hymn WOŚP i obsypany nagrodami jazzowy hołd dla polskiej klasyki XX wieku. A w tle? Głęboko polska rodzinna epopeja, której bohaterowie rozproszą się po różnych kontynentach. Przeczytajcie koniecznie i bez - nomen omen - pośpiechu, delektujcie się tą opowieścią. Przy niej sagi o rodzinie Jacksonów czy braciach Gibb to krótkie nowele.Piotr Metz
Ferenc Liszt – wirtuoz, przyjaciel i wyznawca – kreśli żarliwy portret Fryderyka Chopina, „najbardziej eterycznego, subtelnego i delikatnego spośród poetów dźwięku” . Ta klasyczna biografia z 1863 roku nie jest suchym życiorysem, lecz muzycznym esejem o narodzinach nowego języka fortepianu: od nokturnów i preludiów po polonezy i mazurki, w których bije serce dawnej Polski. Liszt z pasją tłumaczy tajemnice rubata, barw i harmonii, unikając „naukowego żargonu”, a jednocześnie prowadzi czytelnika przez labirynt melodii i znaczeń, jakie Chopin wpisał w swoje dzieła . W tle pojawiają się Heine, Delacroix, Mickiewicz i George Sand, zaś opis ostatnich dni kompozytora porusza jak marsz żałobny. To książka o sztuce wymagającej ofiary, o dumie i melancholii, o muzyce, która przemienia ból w piękno. Dla miłośników Chopina – lektura obowiązkowa; dla wszystkich – klucz do zrozumienia, skąd bierze się jego cud.
Nowe tłumaczenie.
Pełna wersja książki.
Włodzimierz Iljicz Lenin (wł. Uljanow), rosyjski kawiarniany rewolucjonista i teoretyk radykalnej lewicy przez lata wegetujący na emigracji, w listopadzie 1917 roku niespodziewanie przejął rządy w Rosji i stworzył komunistyczne państwo, które przyjęło nazwę Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Po śmierci w 1924 roku jego zabalsamowane zwłoki złożono w specjalnym mauzoleum pod murami moskiewskiego Kremla i można je tam oglądać do dziś. Po dziesięcioleciach komunistycznej propagandy nadal jest nazywany w Rosji „dziadkiem Leninem” (co ciekawe, podobno jego kucharzem był dziadek obecnego rosyjskiego prezydenta Putina). W rzeczywistości był jednym z największych zbrodniarzy w historii ludzkości. Szacunki mówią, że za jego rządów zginęło nawet sześć milionów ludzi. To on razem z Lwem Trockim wymyślił obozy pracy, które później przekształciły się w niewolniczy system GUŁagu. Bez niego nie byłoby również brutalnej policji politycznej zwanej Czeką (później znaną m.in. jako OGPU, NKWD i KGB), która każdego dnia mordowała bezbronnych ludzi, wymyślając coraz to nowe sposoby tortur. Z książki Christophera Machta dowiemy się, jak Lenin doszedł do władzy i jak wyglądały kulisy prowadzonej przez niego polityki czerwonego terroru. Poznamy też jego związki z Polską: - dlaczego przed pierwszą wojną światową postanowił zamieszkać w Krakowie i podtatrzańskim Białym Dunajcu? - co łączyło go z Józefem Piłsudskim? - z jakich powodów najpierw uznał prawo do samostanowienia narodów zamieszkujących Rosję, w tym Polaków, a w 1920 roku chciał zniszczyć niepodległą Polskę? Poznajcie nieznaną historie i skrywane dotąd sensacje. Nadszedł czas, by prawda ujrzała światło dzienne!
Czy to możliwie, że wielki pisarz Adam Mickiewicz był kiedyś małym łobuzem? Poznajcie go i przekonajcie się sami! Fascynujący portret młodego Frycka Chopina i epoki, w której żył. Czy Mania Skłodowska lubiła się uczyć? W co grała z rodzeństwem? O czym marzyła? Na wszystkie te pytania odpowiedź znajdziesz w magicznej bibliotece...
"Wielkie dzięki" to powieść autobiograficzna o życiu z rzadką chorobą – zespołem Wolframa. Autorka w emocjonalny, czasem humorystyczny, a czasem wzruszający sposób opowiada o polskiej rzeczywistości widzianej oczami osoby z niepełnosprawnością. Czytelnik może poznać kulisy funkcjonowania systemu ochrony zdrowia oraz życia na wsi, przedstawione w formie komentarzy, opisów ciekawych sytuacji i osobistych przeżyć młodej, lecz doświadczonej przez życie kobiety. Atrakcyjność książki zwiększają wiersze wplecione w opisy zdarzeń. Język potoczny przeplata się tu ze słownictwem medycznym, dzięki czemu czytelnik ma okazję poznać specjalistyczne pojęcia objaśnione w przystępny sposób. Dla jednej osoby książka może być przede wszystkim opisem choroby, dla innej – inspiracją i źródłem refleksji. Może być też odczytywana jako barwna opowieść o codzienności, która tylko pozornie wydaje się zwyczajna i przewidywalna.
Ile żyć może pomieścić jedno ludzkie istnienie? Ile masek może założyć jedna kobieta, zanim stanie się symbolem?Josephine Baker była ikoną - ale też zagadką. Dziecko slumsów St. Louis, które wspięło się na szczyty sławy jako tancerka rewii i piosenkarka, pierwsza czarnoskóra celebrytka o globalnym zasięgu. Uwielbiana w Paryżu skandalistka sceniczna i muza mistrzów awangardy, jak Picasso czy Le Corbusier. Jednak za scenicznym blaskiem kryła się także kobieta walcząca: członkini francuskiego ruchu oporu, agentka kontrwywiadu, oficer Wolnej Francji, aktywistka antyrasistowska, idealistka głęboko wierząca w braterstwo ludzi bez względu na rasę czy wyznanie.Biografia Baker to kalejdoskop światów, epok i tożsamości. Na orbicie Josephine krążyli między innymi Charles de Gaulle, Jackie Kennedy, Grace Kelly, Charlie Chaplin, Fidel Castro i Frida Kahlo. Adoptowała dwunastkę dzieci różnych narodowości, tworząc "tęczową rodzinę" - żywy manifest międzyludzkiej równości. Z pasją gromadziła egzotyczne zwierzęta i jeszcze większe rzesze wielbicieli.Elżbieta Sieradzińska, autorka biografii niezwykłych kobiet, serwuje pełnokrwistą opowieść o artystce, która uczyniła z życia sztukę walki, prowokacji i miłości. Oddaje sprawiedliwość złożoności Baker: kobiety niepokornej, targanej sprzecznościami, a zarazem zawsze wiernej sobie, której imię do dziś symbolizuje artystyczną wolność, odwagę, siłę, empatię i wiarę w lepszy świat, w którym różnorodność nie dzieli, lecz wzbogaca.Josephine Baker to biograficzny samograj. Czarna dziewczyna ze slumsów w St Louis, która została gwiazdą europejskiej sceny. Tancerka, piosenkarka, agentka, aktywistka, matka "tęczowego plemienia". Konwenanse dla niej nie istniały, podobnie jak ograniczenia narzucane jej płci i rasie: uśmiechała się promiennie i robiła, co chciała. Serce w ogniu to portret fascynującej, skomplikowanej kobiety i czasów, w których żyła. A Elżbieta Sieradzińska maluje go tak, że niemal możesz Josephine dotknąć.Katarzyna WężykTa książka to studium fascynującej i silnej kobiety, z determinacją, odwagą i pasją kształtującej swoje życie. Każdy rozdział czyta się jak porywającą powieść, która pochłania bez reszty. Wspaniale nakreślone tło historyczne przenosi nas do czasów, kiedy wolność, równość i emancypacja nie były oczywistością.Anna Szymańczyk
Zwykle tak się dzieje, że w opowieściach autobiograficznych o przeszłości własna pamięć piszącego nie wystarcza. Szymon Krasicki starannie przestudiował źródła związane z dziejami rodziny i na tym tle umieścił własne wspomnienia. Autor prowadzi narrację dwoma torami – opowieści o dziejach rodzinnych – zakorzenionej w historii oraz zaobserwowanych z osobistej perspektywy zdarzeń.
Fascynujące dla czytelników obszerne fragmenty wspomnień związane są z Zakopanem, gdzie Maria Krasicka, matka opowiadającego, prowadziła dom pracy twórczej Związku Literatów Polskich „Astoria”. Znani pisarze bawili tu, oddawali się życiu towarzyskiemu, zażywali sportów zimowych i pracowali nad kolejnymi utworami. Szymon Krasicki jest świadkiem euforycznego zamieszania w Astorii wywołanego przez Nagrodę Nobla dla Wisławy Szymborskiej. Osobne konterfekty w książce otrzymują: Stanisław Lem, Stefan Kisielewski, Leopold Tyrmand, Andrzej Krzywicki, Karol Modzelewski, Piotr Parandowski (syn Jana), Wiktor Osiatyński i Maciej Słomczyński. Umiejętność portretowania należy do zalet omawianej narracji, podobnie jak indywidualny sposób przekazu. Pewna staroświeckość stylu opowieści wynikająca z lektury dawnych tekstów dodaje też smaku lekturze.
Fragmenty posłowia Opowieści rodzinne z historią w tle Wojciecha Ligęzy
Po premierze pierwszych „Gwiezdnych wojen” młody George Lucas nie jest już zwariowanym marzycielem, którego nikt nie bierze na poważnie. Staje się triumfatorem box office'u, milionerem z wieloma asami w rękawie – może więc sam decydować o swojej przyszłości. Pragnie raz na zawsze wyzwolić się od dyktatury wielkich wytwórni i postanawia zaryzykować wszystko, co posiada, żeby samodzielnie sfinansować kolejny film. Ta decyzja będzie miała jednak poważne konsekwencje…
Druga część trylogii „Wojny Lucasa” to opowieść o zapomnianych kulisach produkcji „Imperium kontratakuje”, pełnych komplikacji i utrapień.
Tragedie, konflikty i nieprawdopodobne wypadki – oto jak wyglądała realizacja tego filmu. Problemy związane z kręceniem poprzedniej części wydają się przy tym niemal błahe… Ta prawdziwa droga przez mękę wiele Lucasa kosztowała, jednak film, który udało się stworzyć, jest dziś uważany za klejnot całej sagi.
W komiksie, wśród zaskakujących informacji i anegdot, znalazło się też miejsce na czarujący skok w bok – do początków powstawania serii „Indiana Jones”.
Książka wydana w serii Wielkie Litery – w specjalnym formacie z dużą czcionką dla seniorów i osób słabowidzących.
Wiedeń, Austro-Węgry, połowa XIX wieku.
Po abdykacji Ferdynanda Habsburga na cesarskim tronie zasiada osiemnastoletni Franciszek Józef. Jest zaręczony z bawarską księżniczką Heleną. Jednak kiedy w 1853 roku narzeczona przybywa na wiedeński dwór, młody cesarz zakochuje się od pierwszego wejrzenia… w jej siostrze Sisi, i to ją prosi o rękę.
Młodziutka cesarzowa pławi się w luksusie, lecz jej niekonwencjonalne zachowanie nieustannie zderza się z dworską etykietą. Nie ma przyjaciół, otaczają ją intryganci, a matka cesarza na każdym kroku okazuje jej niechęć.
Dzięki wytrwałości, niezwykłej inteligencji i wrażliwości Sisi podbije jednak serca poddanych i znacząco wpłynie na bieg historii.
Fascynująca opowieść o Sisi – księżniczce Bawarii, królowej Węgier i cesarzowej Austrii, jednej z najbardziej wpływowych i charyzmatycznych kobiet wszech czasów.
NIEZWYKŁE ŻYCIE CHER MOŻE OPOWIEDZIEĆ TYLKO JEDNA OSOBA... SAMA CHER.
Cher w końcu ujawnia swoją prawdziwą historię w intymnych szczegółach. Jej niezwykła kariera jest wyjątkowa i nie ma sobie równych. Jako jedyna kobieta, zdobywała szczyty listy Billboardu przez siedem kolejnych dekad, zdobyła Oscara, nagrody Emmy, Grammy oraz nagrodę Festiwalu Filmowego w Cannes. W 2024 roku wprowadzono ją do Rock and Roll Hall of Fame. Od lat angażuje się w działalność społeczną i charytatywną. Według najnowszych danych sprzedała niemal 200 milionów płyt.
Autobiografia Część pierwsza, której autorką jest Cher - ukazuje jej niezwykłe początki - od dzieciństwa po spotkanie i małżeństwo z Sonnym Bono. W niezwykle szczery sposób odsłania skomplikowaną relację, która uczyniła ich sławnymi na całym świecie, ale ostatecznie ich rozdzieliła. Autobiografia Część pierwsza ukazuje córkę, siostrę, żonę, kochankę, matkę i supergwiazdę.
Świadectwo niezwykłej odporności. "The New York Times"
Całkowicie szczera. "The Washington Post"
Wspaniała! "People"
Wiele lat temu, siedząc przy ognisku w sercu zachwycających gór Sierra Nevada, pod kopułą milionów gwiazd Drogi Mlecznej, uświadomiłem sobie fakt, że w tym właśnie momencie przeżywam coś, co mogę nazwać pełnią życia. Jeden z moich bohaterów tej książki, niedźwiedź, tak to ujął w swojej pieśni:
„Czy dostrzegasz migocące punkty gwiazd, w których przecież tkwi Absolut; wszakże ich blask na nieboskłonie, tu, na szczycie mej ulubionej góry, jest dla mnie widokiem, dla którego warto żyć. Tej pełni życia nie zauważasz, gdy sama wpada ci w ramiona...”.
W kilkudziesięciu rozdziałach tej książki chciałem zapisać, bez rozwodzenia się i rozpływania w nadmiernym słowotoku, te fragmenty egzystencji jednego człowieka, które budują całość życia, być może nawet to, co można nazwać pełnym życiem. Nawet jeśli borykamy się z dramatami i tragediami, rozczarowaniami, codziennymi niepokojami i niepewnościami, to właśnie te chwile szczęścia mówią wprost, że warto żyć. To był główny cel napisania tej książki: w kołowrocie pracy, obowiązków, imperatywów, rutynowych zachowań, politycznych kłótni, moralnych i etycznych kanonów, zalewu informacyjnego i zlewania się z tłumem, trzeba czasem przystanąć i zachwycić się kwitnącym bzem, zapachem powietrza po wiosennej burzy, dotknięciem ukochanej osoby czy też Obłokiem Magellana na aksamitnym tle nieskończonego kosmosu. A także zatopić w medytacji nad własną egzystencją we wszechświecie... To te momenty tworzą pełne życie. W tej książce ukazałem niektóre zdarzenia, przygody, myśli i interpretacje składające się na moją rzeczywistość, w ciągłym poszukiwaniu odpowiedzi na pytania od wieków trapiące mieszkańców naszej pięknej planety.
Marek J. Szumilewicz, MD – polski i amerykański lekarz, o aspiracjach pisarskich i poetyckich, obieżyświat, szukający pełnego życia w Polsce, Amerykach Północnej i Południowej, borykający się z zespołem klinicznym zwanym „mam tak mało czasu”, jest autorem tego wątpliwego dzieła. Pomogły mu w tym przedsięwzięciu różnorodne wcielenia i role życiowe: studenta medycyny za żelazną kurtyną, lekkoatlety, rezydenta medycyny rodzinnej w Chicago, lekarza i ordynatora oddziałów medycyny ratunkowej w USA, nauczyciela akademickiego, głowy rodziny, tenisisty, płetwonurka, rowerzysty górskiego, wędrowca z plecakiem po górach Polski i obu Ameryk, amatora astronoma, człowieka zafascynowanego kosmologią, prehistorią, fizyką kwantową i sztuczną inteligencją. Zawieszony w czasie Plancka między Ameryką i Europą.
Bogata, dramatyczna i skrupulatnie udokumentowana - niezapomniana saga o szwajcarskich rodzinach czekoladników Sprngli i Lindt.Przepełniony rozpaczą mały Rudolf przynosi tabliczkę czekolady na łoże chorej matki. Cudem jego życie się spełnia, a matka wraca do zdrowia. Od tego dnia Rudolf wie, że chce robić czekoladę.Jako dorosły mężczyzna nadal dąży do tego by spełnić swoje marzenie. W Zurichu otwarta zostaje "Confiserie Sprngli", serwująca najpyszniejsze ciastka, wykwintne praliny oraz czekoladę. Czekoladę, która rozpływa się w ustach i przyspiesza bicie serca.Czy nieustająca gorliwość i niestrudzona ciężka praca Rudolfa wystarczą, by spełnić jego marzenia? A co, jeśli ktoś inny będzie żywił to samo marzenie? Pachnąca czekoladą opowieść o spełnianiu marzeń i budowaniu marki, która stała się światowym fenomenem.
Czy da się uciec od swojego pochodzenia? Jak pragnienie awansu społecznego wpływa na kolejne pokolenia? I czy nasze życie mogą kształtować ci, którzy odeszli, zanim się urodziliśmy?Wokół tych pytań krążą rozważania noblistki Annie Ernaux w trzech autobiograficznych prozach składających się na zbiór Bliscy. Zbierając słowa, gesty i wydarzenia z życia ojca, matki i siostry, rekonstruuje ich losy i odbija je w lustrze własnych doświadczeń. Opowiada o ojcu, który w dzieciństwie zamiast chodzić do szkoły, musiał pomagać w żniwach, a w dorosłości zajął miejsce wśród ludzi prostych i milczących. O matce pełnej gwałtowności i dumy, marzącej o pozycji, "dorobieniu się" i szacunku otoczenia. O przedwcześnie zmarłej siostrze, której odejście rzuciło długi cień na relacje rodzinne i zdefiniowało życie Ernaux. Ta, niczym archiwistka pamięci, opisuje dziedzictwo swoich najbliższych, łącząc kobietę, którą jest teraz, z dzieckiem, którym była w przeszłości.I choć twierdzi, że beznamiętna opowieść przychodzi jej naturalnie, opisane przez nią brzemię pamięci porusza czytelnika do głębi.Na tom składają się: Miejsce (La Place), Pewna kobieta (Une Femme), Druga córka (L'Autre fille)."Literacki Nobel dla Ernaux to nagroda za odwagę i chirurgiczną precyzję, z jaką odkrywa korzenie, wyobcowanie i zbiorowe ograniczenia osobistej pamięci." Z uzasadnienia Akademii Szwedzkiej"Ernaux dokonała niezwykle ważnej rewolucji formalnej w literaturze, z dala od metafor, "ładnych" zdań i wyrazistych bohaterów. Nie próbowała wpisać się w ustalone ramy literatury ani tego, co uznawane jest za piękne. Zdefiniowała się sama." douard Louis"Annie Ernaux jest nie tylko pisarskim wzorem - dzięki niej możemy też w końcu mówić o przemocy i traumie związanych z pochodzeniem klasowym. Ernaux w jednym zdaniu potrafi zawrzeć to, czego mnie nie udałoby się opisać na całej stronie. Nobel dla niej to wspaniała wiadomość, a jej dzieła wyznaczają czas odrodzenia francuskiej literatury." Didier Eribon
Opowieść o Żydówce, która podczas Zagłady uratowała tysiące Polaków.Zdumiewająca historia Józefy Janiny Mehlberg, żydowskiej matematyczki, która udając polską hrabinę, ocaliła tysiące osób w Generalnym Gubernatorstwie.Druga wojna światowa i Holokaust są źródłem wielu niezwykłych historii opowiadających o ratowaniu ludzkiego życia, lecz Fałszywa hrabina to opowieść wyjątkowa. Jej bohaterką jest nieznana szerzej "hrabina Janina Suchodolska", odważna Żydówka, która ocaliła tysiące Polaków więzionych przez niemieckich okupantów.Z fałszywymi dokumentami wystawionymi na polską arystokratkę Janina Mehlberg pracowała w Radzie Głównej Opiekuńczej i należała do Armii Krajowej. Dzięki przebiegłości, żelaznemu opanowaniu i uporowi "hrabina" przekonała Niemców, by zwolnili kilka tysięcy Polaków m.in. z obozu koncentracyjnego na Majdanku. Uzyskała pozwolenie, by dostarczać więźniom żywność, lekarstwa, paczki świąteczne, a nawet ozdobione choinki. Osobiście przemycała wiadomości dla członków ruchu oporu na Majdanku, gdzie nawiązała kontakt z lekarką Stefanią Perzanowską. Choć to niewiarygodne, zdołała uniknąć zdemaskowania, przeżyła wojnę, a potem wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych.Opierając się na niepublikowanych, lecz dokładnie zweryfikowanych wspomnieniach Janiny Mehlberg, Elizabeth B. White i Joanna Śliwa, historyczki i ekspertki w dziedzinie Holokaustu, odkryły całą historię życia tej niezwykłej kobiety, a opowieść o jej losach umiejscowiły w szerszym kontekście historycznym. Fałszywa hrabina to inspirująca relacja o niezłomnej odwadze w obliczu niewyobrażalnego okrucieństwa.
SZCZERA, INTYMNA DO GRANIC, GROTESKOWA, BRUTALNA, SMUTNA I OKROPNIE ŚMIESZNAJEDNA Z NAJWAŻNIEJSZYCH KSIĄŻEK OSTATNICH LATO umieraniu ojca i zderzeniu z bezdusznym systemem. O rodzinie w sytuacji granicznej. O instytucjach opiekuńczych, które zawalają sprawę. O Kościele, który zawala. Służbie zdrowia, która zawala. Wreszcie - o mocy, którą daje opowiedzenie tej historii na głos.To opowieść, która dotyka każdego z nas w różnym wymiarze. Wybitny tekst Mateusza Pakuły, na podstawie którego powstał jeden z najważniejszych spektakli ostatnich lat, traktuje o prawie do godnej śmierci, o człowieczeństwie i jego braku, czułości i wściekłości w obliczu umierania, bezdusznych instytucjach, bezsilności, totalnej niemocy, ale też o nadziei i miłości, które w najgorszych chwilach pomagają trzymać nas przy życiu.Radosław BielawskiKsiążki Pakuły i jego teatr sieką niemożliwie, pozbawiają tchu, każą myśleć, pamiętać, mierzyć się z tym, co chowamy głęboko, gdy aż strach, jak boli.Maja Chitro"Jak nie zabiłem swojego ojca..." to dużo więcej niż "głos w sprawie". To opowieść o bólu, upokorzeniu, ale też o bliskości i przywiązaniu.Witold MrozekŻaden tekst kultury nie uświadomił nam potrzeby życzliwego, wolnego od potępienia namysłu nad tematem eutanazji tak wyraźnie jak książka i sztuka "Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję".Prof. Monika PłatekNa podstawie tej książki Mateusz Pakuła stworzył spektakl, który jest arcydziełem.Joanna Szczepkowska
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
