Czas pandemii COVID-19 stał się dla nas wszystkich dojmującym doświadczeniem indywidualnym, osobistym, ale też społecznym czy kulturowym. Jak jednak zazwyczaj bywa, człowiek oswaja rzeczywistość, dystansując się od negatywnych jej aspektów i czynników. Jednym z najczęściej wykorzystywanych sposobów na to jest waloryzowanie humorystycznego stosunku do świata, co odciąża – przynajmniej częściowo – problem i pozwala odnaleźć się w nowej, na wskroś trudnej sytuacji. Jak przekonują Autorki, humor, jako zjawisko wieloaspektowe, niezwykle złożone i nośne, znajduje manifestacje w różnych sferach pandemicznej komunikacji, właściwie zawłaszczonej przez Internet, a tym samym zglobalizowanej, zuniwersalizowanej i egalitarnej. Cechy te powodują, że powstaje swoista, motywowana poważną wszak sytuacją, kultura śmiechu poddana określonym prawom i tendencjom odwołującym się do rozmaitych obszarów życia. Co warte odnotowania, w badaniach wykorzystano niezwykle bogaty materiał ilustracyjny, i to nie tylko polskojęzyczny, co czyni książkę dziełem o charakterze uniwersalnym, wykraczającym daleko poza granice jednej kultury czy języka. […]
Rozważania podjęte w monografii zostały oparte na niezwykle bogatej i wieloaspektowej literaturze przedmiotu. Autorki przywołują między innymi prace z zakresu językoznawstwa, nauk o kulturze, socjologii, psychologii, co czyni ich książkę opracowaniem na wskroś nowoczesnym, bo inter-, a nawet transdyscyplinarnym. […]
Monografia, dzięki wykorzystaniu różnych instrumentów badawczych, osadzeniu w kontekście metodologicznym wielu dziedzin i dyscyplin wiedzy, stanowi przykład opracowania niezwykle aktualnego oraz ważkiego poznawczo, co gwarantuje jej – poza naukowym – także sukces czytelniczy.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Artura Rejtera
Współczesność dostarcza nam wielu, niekoniecznie pozytywnych, doświadczeń. Sytuacja pandemiczna wywołała szereg nieoczekiwanych, gwałtownych zmian o charakterze kulturowym i społecznym. Zmiany te są o tyle specyficzne i nowe, że dotyczą człowieka właściwie niezależnie od szerokości geograficznej, kręgu cywilizacyjnego, statusu społecznego, sytuacji materialnej itd. Jedną z nich jest przewartościowanie pojęcia maski, jej form, znaczenia, funkcji i modalności w przestrzeni publicznej. Fenomen ten, rehabilitowany dziś artefakt, poddający się różnorakim interpretacjom, bez wątpienia zasługuje na analizę naukową. Potrzebę tę zaspokaja książka Ewy Głażewskiej i Małgorzaty Karwatowskiej, które podjęły się zadania opisu oraz interpretacji maski w dzisiejszym „czasie zarazy”. Przyjęta perspektywa, odwołanie się do zdobyczy różnych dyscyplin, między innymi językoznawstwa, etnologii, antropologii, historii kultury, legła u podstaw opracowania nowoczesnego, holistycznego, ponadto inspirującego do dalszych badań i refleksji. (…)
Opracowanie to jest niezwykle ważne, ponieważ dotyka problematyki na wskroś aktualnej, współczesnej, zmian dziejących się na naszych oczach. Uchwycenie problemu in statu nascendi należy szczególnie docenić, wszak tego typu badania bezsprzecznie trzeba zaliczyć do pionierskich. (…)
Niezaprzeczalne wartości ocenianej monografii Ewy Głażewskiej i Małgorzaty Karwatowskiej: aktualność poruszanej w niej problematyki, erudycyjność wywodu, inter- i transdyscyplinarny charakter, ponadto znaczący ładunek naukowy, ale także społeczno-kulturowy — wszystko to skłania do wyrażenia podziwu nad wykonaną przez Autorki pracą. Z pełnym przekonaniem i satysfakcją polecam książkę przedstawicielom różnych dziedzin i dyscyplin naukowych, studentom kierunków humanistycznych oraz społecznych, a także wszystkim zainteresowanym współczesnym światem i kulturą.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Artura Rejtera
Koniec wieku XX i pierwsze dekady XXI stulecia często określane są pogardliwie mianem „epoki kultury obrazkowej”. Współczesnym czasom zarzuca się detronizację kultury wysokiej i zabójstwo słowa. Wraz z szybko postępującym rozwojem technologii, zmieniającą się sytuacją polityczno-społeczną i globalnym rozpowszechnieniem massmediów badania potwierdzają stale zwiększającą się fascynację kulturą wizualną. Wizualność odgrywa wielką rolę w sposobie postrzegania i rozumienia współczesnego społeczeństwa. Relacja między obrazem a patrzącym odbiorcą znajduje się w centrum zainteresowania kultury wizualnej. U Johna Bergera czytamy: „Obraz to widok, który został odtworzony lub zreprodukowany. Obraz to wygląd rzeczy lub zbiór wyglądów, wyrwany z pierwotnego kontekstu, w którym powstał, i utrwalony – na kilka sekund lub na kilka stuleci. Każdy obraz ucieleśnia jakiś sposób widzenia”. Ta teza pozwala na umiejscowienie obrazu – wytworu kultury wizualnej w dowolnej formie – na piedestale. Staje się on swoistym „axis mundi”, wokół którego wirują wszelkie zależności i zjawiska. Niniejsza książka ukazuje wielowymiarowość kultury wizualnej z perspektywy końca drugiej dekady XXI wieku. Prezentowane w tomie teksty ukazują gamę problemów badawczych w obrębie sztuk pięknych, fotografii, kinematografii, cyfryzacji oraz mediów społecznościowych – różne sposoby ich ujmowania i rozumienia. Mamy nadzieję, że głos naukowców zabrzmi wyraziście w dyskusji na temat współczesnych tendencji kultury wizualnej i że te badania zobrazują rozległość problemu i jego złożoność.
Ewa Głażewska i Magdalena Grabias
Autorka w niniejszej monografii podjęła się opracowania zagadnienia budzącego spore zainteresowanie. Dotychczas, zarówno w polskiej, jak i zagranicznej literaturze fachowej doczekało się ono niewielu opracowań. Zasadnicza teza tej książki jest taka, że współczesna kuwada wywodzi się z plemiennych zwyczajów kuwady i w pewnej mierze jest dzisiejszym „nowoczesnym” odpowiednikiem, przy czym jest ona ściśle związana z przemianami społeczno-kulturowymi dotyczącymi samego pojęcia ojcostwa i w nich jest głęboko zakotwiczona.
To wzorcowa książka porządkująca stan wiedzy na temat komunikacji niewerbalnej, uwzględniająca różnice wiążące się ze statusem płci (biologicznej i kulturowej w równej mierze) z jednej strony, a z drugiej pokazująca niejako codzienność interakcyjną naszych spotkań z odmiennością kulturową, codzienność, w ramach której zwykle nie zdajemy sobie sprawy z konsekwencji własnych zachowań, uważanych spontanicznie za zrozumiałe i oczywiste. Książkę można polecić jako opracowanie o wyjątkowych walorach poznawczych i edukacyjnych - jasne, napisane precyzyjnym językiem (i takoż skonstruowane), zachęcające do refleksji nad niejawnymi aspektami codzienności kontaktów międzyludzkich, kompetentne i otwierające perspektywy dalszych badań. Będzie to podstawowa lektura na wszystkich kierunkach studiów humanistycznych i społecznych, a ma szansę stać się książką czytaną przez tych wszystkich, którzy mają świadomość, że różnica kulturowa nie jest jedynie pustym hasłem.
Z recenzji wydawniczej autorstwa prof. dra hab. Wojciecha Józefa Burszty
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
