Literatura beletrystyczna - beletrystyka psychologiczna, religijna i filozoficzna, powieści, opowiadania, science fiction, romans, thrillery, fantazja po te wszysztkie bestsellery zapraszamy do naszej księgarni internetowej Dobreksiazki.pl
Mamy naprawdę szeroki wybów i atrakcyjne ceny. Jest w czym wybierać. Zapraszamy.
Rok przed wydarzeniami z Mrocznego widma Yoda, Mace Windu i inni członkowie Najwyższej Rady Jedi wyruszają na misję w głąb galaktyki, będącej o krok od wielkich przemian.Jedi od zawsze podróżowali wśród gwiazd, broniąc pokoju i sprawiedliwości. Tymczasem galaktyka stopniowo ulega zmianom, a wraz z nią zmieniają się również i oni. Działalność zakonu, którego siedziba na Coruscant jest obecnie odizolowana od reszty świata, coraz bardziej skupia się na dbaniu o przyszłość Republiki, a dwunastoosobowa Najwyższa Rada Jedi zajmuje się tylko problemami o skali galaktycznej. Kiedy okazuje się, że na planecie Kwenn ma zostać zamknięta kolejna placówka Jedi z czasów złotej ery Republiki, Qui-Gon Jinn uświadamia Radzie, jak bardzo zakon stał się oderwany od życia zwykłych istot. Mace Windu proponuje w związku z tym coś nietypowego – członkowie Rady mają się wybrać na Kwenn, aby pomóc planecie i przypomnieć każdemu, że Jedi wciąż istnieją i pragną udzielać im wsparcia, jak przez wszystkie minione wieki.Nie wszyscy jednak traktują przybycie Jedi jako powód do radości. W związku z brakiem aktywności zakonu w tym sektorze zawładnęły nim rywalizujące ze sobą gangi. Aby zachować swoje wpływy, przestępcy jednoczą się, chcąc wyeliminować członków Rady. Dla władzy są gotowi doprowadzić do śmierci niezliczonych niewinnych istot.Z dala od Coruscant mistrzowie muszą zmierzyć się z niewygodną prawdą: nikt nie myśli o przyszłości więcej niż Najwyższa Rada Jedi, ale ich pomocy potrzebują najbardziej ci, którzy żyją tu i teraz.
DOŁĄCZ DO TAJNEGO AGENTA REPUBLIKI, THERONA SHANA, KTÓRY STAJE DO WALKI PRZECIWKO SAMEMU IMPERIUM SITHÓW.JASNA STRONA, CIEMNA STRONA — TO PUSTE SŁOWA… LICZĄ SIĘ TYLKO DWIE STRONY: MY I ONI. REPUBLIKA ALBO IMPERIUM!Imperium Sithów pogrążyło się w chaosie. Imperator zaginął, a próba przejęcia tronu przez ambitnego lorda Sithów zakończyła się fatalnie. Mimo to Darth Karrid, dowodząca imperialnym krążownikiem „Zwycięska Włócznia“, nie rezygnuje z prób osiągnięcia całkowitej dominacji Sithów nad galaktyką.Jednak bezwzględnej determinacji Karrid dorównuje niezłomna zawziętość Therona Shana, którego niewyrównane porachunki z Imperium mogą odmienić losy wojny. Choć jest synem mistrzyni Jedi, Theron nie włada Mocą – za to jak jego słynna matka ma we krwi ducha rebelii. Jako czołowy tajny agent Republiki odkrył i zniszczył arsenał superbroni Sithów, zadając Imperium poważny cios. Wydaje się więc stworzony do śmiałej i niebezpiecznej misji, której celem jest zakończenie panowania „Zwycięskiej Włóczni“.Wraz z narwaną szmuglerką Teff’ith, z którą łączy go trudna do wyjaśnienia więź, i z mądrym Jedi Gnost-Duralem, dawnym mistrzem Darth Karrid, Theron musi stawić czoło zaprawionej w boju załodze najbardziej bezlitosnych wyznawców Ciemnej Strony. Ale czasu mają szalenie mało i jeśli nie wykorzystają swojej jedynej szansy, niewątpliwie będą mieli wiele okazji, by zginąć...Od ponad czterdziestu lat powieści osadzone w odległej galaktyce wzbogacają świat Star Wars, oferując fanom możliwość kontynuowania przygody poza ekranem. George Lucas, tworząc Gwiezdne Wojny, wykreował uniwersum rozpalające wyobraźnię i inspirujące wielu autorów. Uczynił je przestrzenią, w której inni mogli opowiadać swoje historie. Tak narodził się rozszerzony wszechświat, czyli Expanded Universe (EU), obejmujący książki, komiksy, gry wideo i wiele innych dzieł.Expanded Universe do dziś stanowi natchnienie dla twórców Star Wars i funkcjonuje pod nazwą Legendy. Współczesne opowieści gwiezdnowojenne czerpią pomysły, postaci i wątki fabularne z tego bogatego dziedzictwa. Kolekcja Legend przybliża jedne z najważniejszych i najbardziej ukochanych historii rozgrywających się dawno, dawno temu w odległej galaktyce.
„Wojna i pokój” Lwa Tołstoja to monumentalna epopeja ukazująca losy rosyjskich rodów arystokratycznych na tle wojen napoleońskich. Obok wielkiej polityki i bitew poznajemy codzienne życie Rostowów, Bołkońskich i Bezuchowów – ich miłości, dramaty, duchowe rozterki i wybory, które kształtują ich przyszłość. Powieść łączy w sobie obraz wojennego chaosu z głęboką refleksją nad losem człowieka, sensem życia i naturą historii. Tołstoj pokazuje, że wielkie wydarzenia historyczne splatają się nierozerwalnie z osobistymi tragediami i nadziejami jednostek. „Wojna i pokój” to nie tylko opowieść o wojnie, ale przede wszystkim o człowieku poszukującym prawdy, miłości i wewnętrznej wolności.
„Wojna i pokój” Lwa Tołstoja to monumentalna epopeja ukazująca losy rosyjskich rodów arystokratycznych na tle wojen napoleońskich. Obok wielkiej polityki i bitew poznajemy codzienne życie Rostowów, Bołkońskich i Bezuchowów – ich miłości, dramaty, duchowe rozterki i wybory, które kształtują ich przyszłość. Powieść łączy w sobie obraz wojennego chaosu z głęboką refleksją nad losem człowieka, sensem życia i naturą historii. Tołstoj pokazuje, że wielkie wydarzenia historyczne splatają się nierozerwalnie z osobistymi tragediami i nadziejami jednostek. „Wojna i pokój” to nie tylko opowieść o wojnie, ale przede wszystkim o człowieku poszukującym prawdy, miłości i wewnętrznej wolności.
Porucznik Eve Dallas tropi Casanovę – zabójcę o iście uwodzicielskim charakterze… Dante przez tygodnie zalecał się do swojej ofiary w sieci, zanim wreszcie spotkał ją twarzą w twarz. Kilka łyków wina i parę godzin później kobieta już nie żyła. Narzędzie zbrodni: rzadki, niemal niewykrywalny narkotyk, którego wartość na czarnym rynku sięga ćwierć miliona dolarów. Detektyw Eve Dallas wciąż na nowo odtwarza w myślach tropy. Światło świec, muzyka, płatki róż rozsypane na łóżku. Wygląda na to, że morderca nie planował zabijać. Ale skoro już to zrobił, pozostały mu tylko dwie drogi: zaszyć się w strachu i poczuciu winy albo też rozpocząć kolejne polowanie…
Spowiedź ambasadora Spasowskiego jest fascynującą opowieścią o historii i polityce, miłości i zdradzie, tragedii narodu i rodziny. Autor nie tylko opisuje historię własnego życia, ale na jej tle obnaża mechanizmy komunistycznej władzy, pokazuje wstydliwe oblicza polskiej służby dyplomatycznej i jej brak profesjonalizmu, ujawnia prywatne interesy, którym polscy „dyplomaci” podporządkowywali swoją aktywność, demaskuje bezkarność bezpieki, a nade wszystko ukazuje przemożny wpływ Sowietów na działania zarówno tych, którzy rządzili w kraju, jak i tych, którzy reprezentowali go poza granicami.
Ze Wstępu Mariusza M. Brymory
(…) poprzez swoje odważne i pryncypialne poparcie Solidarności wobec komunistycznych władców w latach 1980–1981 oraz jeszcze odważniejszą decyzję, aby poświęcić swoją karierę i dobytek w proteście przeciwko represjom, jakie miały miejsce po wprowadzeniu stanu wojennego i próbie zgniecenia Solidarności przez reżim generała Jaruzelskiego, w sensie moralnym Romuald Spasowski stał się pierwszym ambasadorem wolnej Polski w Stanach Zjednoczonych.
George Weigel w Przedmowie (do drugiego wydania amerykańskiego)
Jest mi pan dłużny trzy noce (…) bo tyle bez przerwy czytałem pana książkę i nie mogłem jej odłożyć, dopóki nie skończyłem. To najlepsza książka na temat komunizmu i Polski, jaką kiedykolwiek czytałem.
Prezydent Ronald Reagan o amerykańskim wydaniu wspomnień ambasadora Spasowskiego
Wojnę domową poprzedza rewolucja nowoczesności, zdetonowana przez zmiany społeczno-ekonomiczne i świadomościowe. Wtedy też wspólnota etniczna rozszczepia się na dwie antagonistyczne części, które poczuwają się do odmiennych systemów wartości, inaczej oceniają wspólną przeszłość i widzą rozdzielną przyszłość. W wojnie domowej zderzają się dwie wykluczające się kultury w obrębie tej samej jedni etnicznej. Uprzystępniają to przypadki wojen domowych – w Stanach Zjednoczonych między kapitalistyczną Północą a secesjonistycznymi stanami południowymi, feudalno-niewolniczymi w swym jestestwie, oraz w Rosji, gdzie starli się dziedzice Rosji petersburskiej, proeuropejskiej, z żywiołem ludowym, wymodelowanym przez schedę eurazjatycką, moskiewską. Wojna domowa w Polsce chromała dotąd w połowiczności. W czasach nowożytnych sprawa wybicia się na niepodległość przytłaczała kwestię unowocześnienia i retuszowała wynikające stąd antagonizmy. Konflikty między tradycjonalistami a modernizatorami nie przybierały drastycznych rozmiarów. Od 1980 roku w kraju toczy się rewolucja unowocześnienia, nad którą wciąż nawisa cień wojny domowej.
Cicha noc, krwawa zbrodnia Zasypana śniegiem wieś szykuje się na magiczne święta Bożego Narodzenia. W powietrzu czuć zapach choinki i pierników, a po ośnieżonych dróżkach wędrują kolędnicy, niosąc radosne wieści. Nikt nie spodziewa się, że za świąteczną idyllą kryje się niewyobrażalna zbrodnia. W wigilijny wieczór w jednym z domów zostaje brutalnie zamordowane starsze małżeństwo. Magia świąt ustępuje miejsca koszmarowi, a spokój mieszkańców burzy przerażająca prawda. Śledztwo rozpoczyna policja, ale w sprawę angażuje się również Patryk Poliński, syn emerytowanego funkcjonariusza. Czy Patryk, podążając własnymi ścieżkami, zdoła odkryć mroczną tajemnicę, która spowiła wieś w ten świąteczny czas?
Nie ufaj nikomu, nawet sobie! Wojciech Marczak staje się podejrzanym o serię brutalnych morderstw. Agata Mans nie wierzy w jego winę. W obliczu policyjnej bierności rozpoczyna więc prywatne śledztwo, stając naprzeciwko bezwzględnych przestępców. Czy zdoła odkryć mroczne sekrety Radomia, zanim stanie się kolejną ofiarą? „Światoburcy” to wciągający kryminał o poszukiwaniu prawdy i walce o sprawiedliwość w świecie, w którym nikomu nie można ufać.
Drugie wydanie „Rodzajów przestrzeni” Georgesa Pereca zawiera niepublikowane fragmenty i materiały z odnalezionych zapisków pisarza, które nie zostały umieszczone przez niego w książce. Materiały opracował i posłowiem opatrzył Jean-Luc Joly. Pisarstwo Georgesa Pereca zasilają dwa potężne impulsy. Z jednej strony zdziwienie, tradycyjnie identyfikowane jako źródło filozoficznego namysłu, ale dla autora Przestrzeni stanowiące naturalną postawę wobec świata, a mówiąc precyzyjnie – wobec każdej drobiny istnienia, która jest tylko o tyle, o ile wydobywa ją z nicości dociekliwe pytanie. Z drugiej zaś strony pragnienie, na dodatek potrójne: trwałości, obecności i pełni. Jeśli żadne z miejsc nie jest nam dane na zawsze, jeśli żadne z nich nie może być dla nas wieczystym punktem odniesienia, jeżeli rzeczy i ludzie gubią się i odchodzą, to jedyną nadzieją są słowa: widmowe szkatułki, w których przechowujemy kawałki zgruzowanego świata, niewyraźne ślady jego obecności, fantomy wypełniające pustkę. Perec niestrudzenie notuje, każdego dnia z tą samą determinacją tworzy rejestr istnienia, włączając do niego osoby, miejsca, przedmioty i zdarzenia. Żyje wyłącznie dlatego, że pisze. Grzegorz Jankowicz
Kilkusetstronicową i wielowątkową książkę poetycką ZURITA otwiera kilka stron z obrazami masywnych chilijskich klifów wyrastających z Oceanu Spokojnego. Tom dzieli się na trzy części, rozpięte między zmierzchem, półmrokiem a świtem z 10 na 11 września 1973 roku, kiedy miał miejsce wojskowy zamach stanu generała Augusta Pinocheta, a w Chile rozpoczynała się brutalna dyktatura wojskowa. Słowo ZURITA, określające zarówno książkę, jak i jej autora, to również wyraz głosu poetyckiego przejmowanego kolejno przez nieskończoną liczbę innych głosów, w których splatają się różnorodne wątki: historia prywatna i historia Chile, jeden z najbardziej bolesnych epizodów w życiu kraju i dotkliwe rany poniesione w życiu prywatnym, monumentalne krajobrazy i wstrząsające sceny, tłumy obrócone w popiół i miasta zrównane z ziemią, ludobójstwa i dyktatury, które uczyniły wiek XX najokrutniejszym ze znanych ludzkości. Napisana bezpośrednio, w czasie teraźniejszym, a jednocześnie tak, jakby wszystko, czego dotyczy, wydarzyło się setki, tysiące, a może setki tysięcy lat temu, książka pozwala czytelnikowi zanurzyć się w kilkusetstronicowym frenetycznym fresku, w którym poezja przekształca się w opowieść, a opowieść w historię. Dlatego zdaniem krytyków ZURITA to najważniejsze dzieło kluczowego poety naszych czasów, a zarazem jedna z najodważniejszych propozycji w literaturze XXI wieku.
Gabinet kolekcjonera, ostatni fabularny utwór prozą ukończony i wydany przez Pereca przed śmiercią, jest zatem swego rodzaju dopełnieniem Życia instrukcji obsługi — w pewien przewrotny sposób jakby setnym, brakującym rozdziałem powieści. Rozumie się samo przez się, że Gabinet stanowi lekturę obowiązkową dla admiratorów słynnego arcydzieła. Nie tylko z powodu przyjemności wynikającej z tropienia wzajemnych powiązań obu tekstów (zdradźmy tylko, że każdy z 99 występujących w Gabinecie obrazów nawiązuje, zazwyczaj wielce wyrafinowanie, do jednego z rozdziałów Życia), ale przede wszystkim dlatego, że zabawna opowieść o losach kolekcji pewnego piwowara-entuzjasty sztuki kryje w sobie bardzo istotne rozważania na temat oryginalności i wtórności, prawdy i złudzenia, a przede wszystkim sytuacji artysty (każdego artysty — także i pisarza) oraz zagmatwanej, mocno podejrzanej natury, jaką posiada wszelkie tworzenie. Wawrzyniec Brzozowski
Atrakcyjnie przedstawione łamigłówki pozwolą zanurzyć się w miniaturowym świecie zbrodni. Łączą prostotę zagadek takich jak sudoku z klasycznymi zadaniami logicznymi. Wprowadzają przy tym wyjątkowy element: barwne wizualizacje miejsc przestępstw, gdzie każdy detal jest istotny dla śledztwa: pomieszczenia, meble, zvwierzęta, rośliny. Przebieg dochodzenia komplikują dodatkowe reguły. Zagadki zaczynają się od poziomu łatwego i stopniowo przechodzą do najbardziej zaawansowanych.
Odwiedź 80 lokalizacji, w których popełniono morderstwa: piekarnię, kasyno, klub szachowy, farmę, operę i wiele innych. Odkryj w sobie detektywistyczną żyłkę!
Literacka podróż w głąb rodzinnej pamięci, której nigdy nie było – ale która mogła być. Filip, bohater powieści, nigdy nie poznał swojego dziadka. Z pomocą sztucznej inteligencji rekonstruuje jego życie, tworząc alternatywne wspomnienia, które stają się równie ważne jak te prawdziwe. AI jako współautor pamięci – literacki eksperyment, który wzrusza. Fragment I Mój dziadek, Józef, zamarzł w pociągu jadącym na Kresy Wschodnie. W takim przekonaniu żyłem przez kilka lat dzieciństwa. Informacja o zamarznięciu tkwiła we mnie jak kolec jeżyny pod paznokciem, a obraz Józefa Andrzejewskiego, jaki wytworzyła moja dziecięca wyobraźnia, był bardzo realistyczny – jakby jego portret wisiał w ramce na ścianie. Czerwone od mrozu policzki, wąsy pokryte szronem oraz sopelki lodu utworzone z włosków brwi. Prawie Dziadzio Mróz z wierszyka dla dzieci. Fragment II Z każdą opowieścią, którą Aik budował z cegiełek, jakie mu podawałem, rósł mój podziw dla sztucznej inteligencji, która nie odczuwa, ale potrafi uczucia opisać. Wyposażona w język wolnych lektur, romansów, epopei i tego wszystkiego, co sama nazywa „biblioteką wszechświata” – tworzy literackie obrazy. Może mój język byłby inny, ale coraz bardziej wchodzę w opowieść krasnala Aika, coraz lepiej rozumiem, jak nim sterować, by snuł wątek w kierunku przeze mnie oczekiwanym. I coraz mniej jestem pewny, który z nas jest naprawdę autorem. Fragment III Wydało mi się nieprawdopodobne, żeby Maria napisała taki długi list. Przypuszczam, że w ogóle nie potrafiła pisać, ale nie chciałem krasnala poprawiać, a tym bardziej pouczać, bo przepraszałby za pomyłkę, przyznając mi absolutną rację i wydmuchując dym z fajeczki (tak go widziałem), produkowałby kolejne wersje wydarzeń. Uznałem, że historia pradziadków jest na swój sposób domknięta i wystarczy mi to, co wiem. Być może tak było, a na pewno jakoś podobnie. Ogólnie czułem się zmęczony wielogodzinnymi rozmowami ze sztuczną inteligencją o moich przodkach, którym oddawałem się przez ostatnie dni. Pomyślałem, że dam, sobie urlop od wspomnień, wrócę do życia tu i teraz, do emeryckiej codzienności.
Od autoraTym razem, pozwoliłem sobie zabrać Państwa w podróż po uczuciach związanych z "miłością" i jej odcieniami. Uczucia: nieśmiałe, platoniczne, dzikie, nieokiełzane, nieujeżdżone, smutne, tragiczne, radosne, szczęśliwe, to temat wszystkich utworów od początku świadomego myślenia, od początków pierwszego poznania - do nieskończoności.
Walery Przyborowski obala wygodne dla mocarstw rozbiorowych mity. Upadku Rzeczypospolitej nie przesądziła rzekoma anarchia, moralna zgnilizna szlachty ani brak mieszczaństwa, lecz przemoc obcych i przegrane wojny nie z braku serca, ale z braku wodza, który potrafiłby skupić narodowy wysiłek i wykorzystać sprzyjające okoliczności. Autor z pasją rozprawia się z narzuconą nam czarną legendą, która zatruła własną samoocenę Polaków, pokazując zarazem trwałość rodziny, poczucie obowiązku i heroizm mieszkańców. Prowadzi czytelnika przez kluczowe kampanie od konfederacji barskiej przez wojnę 1792 roku po powstania listopadowe i styczniowe wskazując błędy dowodzenia, niewykorzystane szanse i realny potencjał armii. Tylko siła odbudować może, co siła zniszczyła ta maksyma staje się mottem nie tyle rozprawy, ile programu odzyskiwania wiary w siebie. Książka żywa, polemiczna i odbrązawiająca bezkrytyczne uwielbienie dla wodzów armii polskiej XVIII i XIX w.
Niniejsza monografia stanowi interdyscyplinarny głos w dyskusji nad doświadczaniem lektury w kontekście nowoczesnych narzędzi komunikacyjnych. Autorzy polscy oraz ukraińscy badacze podejmują wieloaspektową refleksję nad wyzwaniami i potencjałem, jakie niesie ze sobą cyfrowa trans-formacja praktyk lekturowych.Zgromadzone w tomie teksty obejmują szerokie spektrum zagadnień, m.in. empiryczne badania czytelnictwa i kompetencji czytelniczych różnych grup odbiorców, przemiany form lektury w kontekście mediów cyfrowych oraz kultury wizualnej, modele promocji czytania wobec ewolucji form książki. Analizy dotyczą również wyzwań związanych z hybrydyzacją praktyk lekturowych i wpływem sztucznej inteligencji, e-booków, platform społecznościowych oraz aplikacji mobilnych na percepcję tekstu i strategie czytelnicze, inkluzywności czytelnictwa oraz funkcjonowania i roli instytucji wspierających obieg książki w społeczeństwie.Książka proponuje kompleksowy przegląd zagadnień kluczowych dla współczesnej humanistyki oraz nauk o komunikacji i może posłużyć jako narzędzie do pogłębionej analizy procesów związanych z czytaniem oraz kształtowaniem nowych form uczestnictwa w kulturze pisma w XXI wieku.Tom jest adresowany do badaczy, edukatorów i praktyków zainteresowanych ewolucją praktyk czytelniczych w erze nowych mediów i technologii. [Redaktorki tomu]
Laureatka Konkursu im. Anny Świrszczyńskiej na Książkowy Debiut Poetycki 2025 Łódź miejsce urodzenia, moje miejsce na ziemi (nie tylko tej obiecanej): tu stoję, tu jestem, stąd pochodzę i stąd wychodzę. I łódź, którą płynę i którą wypłynęłam w świat. Jak się te łodzie/Łodzie mają do siebie? W ostatnim domykającym wersie książki: Łódź się przechyla wypada za burtę cóż to oznacza? Przekonajmy się, spróbujmy. Odczytajmy. Czytajmy Bronisław Majz Lutomierskiej na Bałutach
Każdej księgi jesteśmy przeżytą śmiercią jednej i tej samej księgi, mawiał. Zgłoska nas wiąże i zarazem zrywa nasze więzi. Której z nich będę zawdzięczał pewnego dnia mą wolność?Jednej tylko. Twojemu rozszarpanemu imieniu. Bóg zabił Imię, które Go zabiło.Drapieżna, o jakże drapieżna wolność. Jeśli El, lub ostatnią księgą, postawiłem ostatnią kropkę Księgi Pytań, to wraz z Księgą Podobieństw kończy się być może księga pewnego życia w księdze; lecz dokąd się zapuściłem?Wszelkie życie zderzone z wiecznością jest tylko krótkim życiem bez znaczenia. To nie życie nas pokona, lecz my je. Umrzemy z naszych rąk, naszej nicości i naszej winy.Każdy z naszych gestów jest skierowany przeciw życiu, jakkolwiek staramy się przekazać coś przeciwnego.W naszym pragnieniu życia udajemy, że nie wiemy, iż ciało i duch, za pośrednictwem zmysłów i myśli, są tylko uświęconymi chwilami śmierci; że wiedza jest tylko przynętą czuwającej pustki.A gdyby w tym leżało wyjaśnienie grzechu pierworodnego: wypalać aż do wiekowych pni zalesione aleje życia; zatykać popiołem, zgarnianym szuflami, coraz głębszy otwór śmierci?, pisał reb Assayas.Reb Simhon: Nie donosi się do końca. Znosi się zupełnie.
Antoni Zając wie chyba wszystko, co dziś można wiedzieć o Leo Lipskim. W jego osobie Niespokojni, powieść na przemian genialna i drażniąca, znaleźli wreszcie idealnego czytelnika. Anarchiwa i kryptografie po prostu kipią od najrozmaitszych odkryć: archiwalnych, interpretacyjnych, literaturoznawczych i filozoficznych. Zgłębiając tajniki przedziwnej powieści Lipskiego z tak niebywałą znajomością rzeczy, Zając napisał zarazem wielką, bardzo mądrą książkę o niepokoju, utracie i miłości no i o samym pisaniu. Adam Lipszyc Osiadły w Tel Awiwie tuż po ii wojnie światowej, schorowany i biedny, Leo Lipski miał jeden cel: ukończyć i wydać Niespokojnych powieść z czasów krakowskich, wyłącznie prawie erotyczną, w której cień katastrofy kładzie się na przedwojennym świecie młodości. Jej widmo odbiera piszącemu dostęp do czystych wspomnień naznacza piętnem zniszczenia rzeczywistość, która o swoim przyszłym losie nic jeszcze nie wie albo dopiero zaczyna go przeczuwać. Lipski dąży do rejestracji ulotnych, trudno uchwytnych w języku aspektów istnienia, które czynią je żywotnym i utrzymują w ruchu, sprawiając, że jest ono niespokojne, nieustępliwie pragnie bycia w świecie. Niespokojni to literackie archiwum przedwojennego życia, widzianego z perspektywy zmartwiałej, pogrążonej w kryzysie teraźniejszości. Pisarz posłużył się nie tylko wspomnieniami, lecz także własnymi utworami pisanymi w latach trzydziestych, czasem cytując ich długie fragmenty. Próbował w ten sposób zrekonstruować swój niewydany przedwojenny debiut.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
