Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Nie ma książek takich jak ta. Styl? To połączenie Vonneguta, Pratchetta i Monty Pythona – ale na dragach. Dialogi błyszczą humorem, kpina jest chirurgicznie precyzyjna, a każde kolejne zdanie to intelektualny atak wymierzony w świat, który nigdy nie miał sensu, ale wszyscy udają, że jest inaczej. To kpina na poziomie mistrzowskim. To po prostu intelektualna demolka. Autor nie bawi się w półśrodki. Nie burzy świątyń – on je wysadza. Czytaj na własną odpowiedzialność. I lepiej nie miej nadziei, że wyjdziesz z tego bez szwanku. „66 Twarzy Lucjana” – to nie jest książka. To zamach na rzeczywistość.
Platon nowoczesny, arcynowoczesny takim chcielibyśmy go widzieć. Nie jako fundatora zamierzchłej tradycji, która nie ma nic wspólnego z nowoczesnością, ani też jako autora korpusu tekstów, do którego w wiernopoddańczym geście dopisujemy jedynie przypisy, wreszcie nie jako paradygmatycznego przedstawiciela pogrzebanego idealnego świata, ku któremu zwracamy wzrok w antykwarycznym geście, by ukazywać współczesności zwierciadło tego, co klasyczne i wiekuiście wzorcowe. Pragniemy oddać żywotność tradycji platońskiej, dogłębnie przenikającej nasze nowoczesne myślenie. Zdawać by się mogło, iż wskutek likwidacji Akademii Platońskiej utraciliśmy ciągłość tradycji, a współczesna filozofia jest tak odległa od platonizmu, że musi dopiero odzyskać utraconą tożsamość, świadomie wracając do swych źródeł. Już Hegel twierdził wręcz, iż utrzymała się już tylko nazwa filozofii, lecz ona sama znikła. Zarazem jednak cała filozofia jest nie tylko przypisem do Platona, ale też przekazem i formą trwania tradycji. Sam tekst dialogów najlepiej ją przekazuje oraz wystarczy, aby uzyskać dostęp do dziedziny umysłu, która przez tekst się wyraża i która stanowi właściwą jego dziedzinę. Nauka samego Platona nauka niepisana jest dla nas dostępna za pośrednictwem tekstu dialogów, które pełnią funkcję symbolu, uobecnienia, nakierowując umysł na to, co jest właściwym przedmiotem filozofii, a co ostatecznie okazuje się nie być nawet przedmiotem, ale czymś, co przekracza opozycję podmiot-przedmiot, samą tożsamością bytu, który z sobą za pośrednictwem inności obcuje. Teksty składające się na niniejszy tom stanowią dwa cykle wykładów wygłoszonych w latach 2019 i 2020, będących dowodem na istnienie platonizmu, żywego w filozofii aż po dziś dzień: platonizmu nowoczesnego.
Nowy, już 25. tom z serii Zadania Współczesnej Metafizyki obejmuje materiały z XXV Ogólnopolskiego Sympozjum z cyklu pod tym samym tytułem, i pod hasłem Filozofia o Bogu (14 XII 2023), zorganizowanego w Lublinie, w KUL, przez Katedrę Metafizyki oraz Katedrę Antropologii Filozoficznej i Filozofii Prawa, jak też wspartego przez Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu. Książka zawiera 10 tekstów podzielonych na dwie części. W pierwszej części pt. Bóg Filozofów, znalazły miejsce artykuły poświęcone głównym problemom filozofii Boga. Teksty nowe, stanowiące pokłosie sympozjum, zostały poprzedzone i podsumowane przedrukiem dwóch dawniejszych, ale nadal aktualnych artykułów nestorki polskiej filozofii Boga i religii, s. Zofii Józefy Zdybickiej, emerytowanej profesor i wieloletniego dziekana Wydziału Filozofii KUL: Filozofia a koncepcja i afirmacja Boga, Problem tak zwanej śmierci Boga. Autorka ukazuje w nich ścisłą zależność pomiędzy koncepcją filozofii a rozumieniem Boga, oraz przedstawia stanowiska teoretyczne i praktyczne negujące istnienie Boga, jak również omawia źródła współczesnych negacji Boga.
Tom stanowi przekład polskiej dziesięciotomowej Powszechnej Encyklopedii Filozofii rozpoczęły się w 1998 r., a kolejne dziesięć tomów ukazywało się w latach 2000-2009. Jest to pierwsza w dziejach nauki polskiej encyklopedia filozofii i piąte tego typu wydawnictwo na świecie. Inicjatorem całego przedsięwzięcia oraz przewodniczącym Komitetu Naukowego był o. prof. Mieczysław Albert Krąpiec OP, zaś redaktorem naczelnym całości był ks. prof. Andrzej Maryniarczyk SDB.
Ukazał się pierwszy z projektowanych dziewięciu tom Universal Encyclopedia of Philosophy obejmujący hasła na litery ABCh. Tom stanowi przekład polskiej dziesięciotomowej Powszechnej Encyklopedii Filozofii rozpoczęły się w 1998 r., a kolejne dziesięć tomów ukazywało się w latach 2000-2009. Jest to pierwsza w dziejach nauki polskiej encyklopedia filozofii i piąte tego typu wydawnictwo na świecie. Inicjatorem całego przedsięwzięcia oraz przewodniczącym Komitetu Naukowego był o. prof. Mieczysław Albert Krąpiec OP, zaś redaktorem naczelnym całości był ks. prof. Andrzej Maryniarczyk SDB.Celem Powszechnej Encyklopedii Filozofii jest dać rzetelne podstawy dla pełnego rozwoju klasycznie rozumianej kultury, a więc: nauki, etyki, sztuki (techniki) oraz religii. Encyklopedia uwzględnia dziedzictwo filozofii klasycznej jako podstawę tożsamości kultury europejskiej. Ukazując się w Lublinie mieście położonym na styku różnych cywilizacji, religii i kultur daje obraz nie tylko filozofii europejskiej, ale i pozaeuropejskiej. Powszechność Encyklopedii wyraża się w liście haseł obejmującej dorobek myśli filozoficznej dalekiego Wschodu (Indii, Korei, Chin i Japonii), bliskiego Wschodu (arabskiej i żydowskiej), Ameryki środkowej (Inków i Majów) i myśli afrykańskiej (etnofilozofia). W Encyklopedii znajdują się także informacje na temat filozofów z krajów bałkańskich (np. z Serbii, Chorwacji, Bośni), a także z Rumunii, Bułgarii czy Słowenii i uprawianej przez nich filozofii. W Encyklopedii został uwzględniony dorobek polskiej myśli filozoficznej i wkład polskich myślicieli w rozwój nauki, w szczególności filozofii i humanistyki. Szeroka panorama ukazywanej filozofii stawia Powszechną Encyklopedię Filozofii na czołowym miejscu w polskiej i światowej literaturze filozoficznej.
Przedstawienie estetycznych teorii najwybitniejszego japońskiego filozofa, Nishidy Kitarō (1970–1945), które są podstawą do rozważań na temat sztuki zen. Autorka konfrontuje poglądy Nishidy z opiniami innych badaczy, takich jak Hisamatsu Shin’ichi, Suzuki Daisetsu czy Izutsu Toshihiko. W drugiej części książki pokazuje, w jaki sposób teoretyczne wnioski na temat estetyki zen mogą być zastosowane do analizy konkretnych przykładów z różnych dziedzin sztuki, na które zen wywarł największy wpływ (teatr no-, sztuka komponowania ogrodów kamiennych, malarstwo tuszem, ceremonia herbaciana).
Co to znaczy być człowiekiem? Czy jesteśmy zwierzętami, czy kimś/czymś więcej? Czym jest świadomość? Czy siedzibą umysłu jest mózg? Czy wolność oznacza wyzwolenie się od zobowiązań? Czy kierując się wolną wolą, możemy pragnąć zła? Czy w świecie zwycięża rozwój, czy śmierć? Te i inne intrygujące nas od wieków pytania stawia Zellker i co bynajmniej nie jest oczywiste we współczesnej przestrzeni dyskursywnej proponuje konkretne odpowiedzi, zapraszając nas przy tym do samodzielnego myślenia. Pełnymi garściami czerpie z aktualnej wiedzy naukowej (m.in. antropologicznej, biologicznej, fizycznej), odwołując się również do tradycji filozoficznej i literackiej. Autor dąży do stworzenia syntetycznego obrazu świata i odkrycia ogólnych praw, które nim rządzą. Niniejsza książka jest kontynuacją rozważań podjętych w poprzedniej książce Zellkera, O rzeczywistości tym razem uwaga zostaje skierowana na to, co swoiście ludzkie. Publikacja uzyskała entuzjastyczną recenzję i pozytywne opinie wydawnicze. Książka jest niezwykłą intelektualną przygodą, zarówno dla młodego odbiorcy, który buduje swoją wiedzę, stawiając pierwsze kroki na drodze ku lepszemu poznaniu siebie i otaczającego nas świata, jak i osób, które w swoim odczuciu takowe próby podejmowały wielokrotnie. [] Dzieło to polecam także osobom, które z przyjemnością podejmują wyzwania stawiane naszym umysłom, które są w pełni świadome tego, że prawdziwa nauka nie jest dogmatyczna, że nie ma w niej autorytetów, że jest wolna, że ważne jest to, czy pielęgnujemy umiłowanie myślenia, które wyzwoli w nas kreatywność i nauczy niezależności. dr hab. Wioletta Nowaczewska Imponująca wielość zebranych i zręcznie zaprezentowanych w książce informacji z rozmaitych gałęzi współczesnej wiedzy naukowej pozostałaby jedynie zgrabną kompilacją, gdyby nie umożliwiała [] zrozumienia siebie jako człowieka. [] Autor odżegnuje się od redukcjonistycznej wizji antropologicznej, sprowadzającej człowieka jedynie do poziomu biologicznego lub tłumaczącej ludzkie zachowania przez odwołanie się do sfery procesów fizycznych i chemicznych. Jednocześnie ustalenia naukowe są dla niego ważne, wręcz niezbędne, aby można było mówić o człowieku w sposób uzasadniony i prawdziwy. prof. dr hab. Adam Świeżyński [] jest to bardzo ważny tekst na tle przesadnie akademickiej, skostniałej filozofii, która nie ukazuje piękna i niezwykłości człowieka. [] Dzieło Józefa Częścika [Zellkera] wpisuje się w narastający nurt paradygmatycznych przemian, zwiastujących jak się wydaje powstanie nowego, bardziej integralnego modelu badań naukowych pozwalających nam przybliżyć się do zrozumienia tajemnicy rzeczywistości, w szczególności nas samych. dr hab. Jan Wadowski, prof. PWr
Kontynuacja książki Pustka jest radością, czyli filozofia buddyjska z przymrużeniem (trzeciego) oka. Po objaśnieniu głównej tezy o pustości wszystkich zjawisk, w tej książce autor wyjaśnia drugie z fundamentalnych twierdzeń buddyjskiej filozofii, mówiące że doświadczany świat nie jest niczym innym jak tylko umysłem. W oparciu o wiele żartobliwych przykładów dowodzi, że to na pozór szalone stwierdzenie jest w istocie poglądem bardzo spójnym, znacznie logiczniejszym od założenia istnienia realnego świata na zewnątrz umysłu; i do tego poglądem, który jest szansą na wielką wolność i radość, co jest celem buddyjskiej ścieżki. Na tej ścieżce można odkryć niezwykły potencjał i doskonałość naszego umysłu pozostające zwykle naszym nieuświadomionym bogactwem. „Rozważcie więc taką oto propozycję: absolutna wolność za zmianę przekonania dotyczącego świata. Może nie brzmi to aż tak źle jak się na początku wydawało? Jeśli tak, to bądźcie teraz gotowi na pozbycie się kilku skostniałych koncepcji na temat tego, jakimi rzeczy są, bo to właśnie owe koncepcje, a nie rzeczy, ograniczają nasze doświadczenie, do którego chyba każdy chętnie dodałby sporą dawkę wolności”. (ze Wstępu autora)
Platon (427 p.n.e.-347 p.n.e.) uczeń Sokratesa, którego śmierć uważał za niewyobrażalną zbrodnię ateńskiej republiki, napisał 35 dialogów. I są to dialogi fundamentalne w historii filozofii, można wręcz powiedzieć, że bez nich filozofii by nie było. Eutydem to (prawdopodobnie) jeden z wczesnych dialogów Platona. Prowadzi on w nim polemikę z sofistam (Eutydemem i Dionizodorosem) dla których nie liczy się prawda, a jedynie dowiedzenie jakiejkolwiek tezy, co uważa - w osobie Sokratesa - za rzecz wyjątkowo szkodliwą i ostatnie fragmenty dialogu właśnie tej specjalności demagogicznej poświęca, nie kryjąc pogardy. Rozprawia się w tym dialogu Platon z sofistami, przeciwstawiając im metodę dyskutowania, dowodzenia swojego mistrza Sokratesa.
Słusznie ktoś zauważył, że każdy jest dla kogoś socjalistą. To samo da się powiedzieć o konserwatyzmie, o postępowości, o demokracji, o wszystkich terminach wyrażających pojęcia oderwane, a odpowiadające zjawiskom ruchu, rozwoju, przemiany form bytu w dziedzinie społecznej. Rzeczywistą socjologiczną treść tych pojęć odkryć może tylko nauka lub dzieje cywilizacji. Bieżąca praktyka życia robi z tych pojęć oręż w politycznych zapasach, wlewa w nie treść dowolną i przemyca często pod ich płaszczem tendencje niemające nic wspólnego z ich rzeczywistą, dziejową treścią, nawet wprost z nią sprzeczne. Robią to zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy haseł. Te kłamstwa konwencjonalne, wszczepiane w umysły mas bezkrytycznych, obniżają poziom ich kultury duchowej i usuwają im spod nóg trwały grunt, na którym wznosić się może świadomy postęp społeczny. – Zygmunt Balicki.
Marksistowska nauka dowodzi, że drogą walki o zwiększenie zarobku robotnicy nie wywalczą sobie wyzwolenia. Niezbędną jest jeszcze walka polityczna, która odda w ręce robotników zarząd państwowy. W wielu krajach robotnicy uwierzyli socjalnym demokratom, że każde zdobyte przez nich krzesło poselskie zbliża ich do ostatecznego wyzwolenia; zapominając o rzeczywistej walce z burżuazją, wszystkie swoje siły i zaoszczędzone pieniądze używali na to, żeby mieć jak najwięcej własnych posłów w parlamencie. A gdy już zdobyli kilkadziesiąt krzeseł, usłyszeli od swoich socjaldemokratycznych posłów niewesołą nowinę, że wyzwolenie klasy roboczej, w parlamencie obiecywane, wydaje się daleko więcej odległym dzisiaj niż wtedy, kiedy w parlamencie żadnego posła nie było. – Jan Wacław Machajski.
Fascynujący przewodnik po umysłach największych myślicieli ludzkości - od Arystotelesa po Petera SingeraU podstaw filozofii leżą pytania o naturę rzeczywistości, nasze miejsce w świecie i o to, jak powinniśmy w nim żyć. To właśnie intrygowało Sokratesa, który na ateńskim rynku stawiał przechodniom niewygodne pytania i wprawiał ich w zakłopotanie, udowadniając, jak mało rozumieją z otaczającego ich świata. Nigel Warburton oprowadza nas po życiu i twórczości największych myślicieli zachodniej filozofii, skłaniając czytelnika do refleksji - nad pewnością Kartezjusza ("myślę więc jestem") czy też tezą "banalności zła" Hanny Arendt. Ta książka sprawia, że filozofia staje się zrozumiała i przystępna, a nawet pełna humoru. Inspiruje do myślenia, dyskutowania i stawiania pytań.Nigel Warburton - brytyjski filozof, wykładowca i autor licznych książek popularyzujących filozofię. Uzyskał doktorat na Uniwersytecie w Cambridge. Pisał dla "The New European" i "The Guardian". Tworzy blog Virtual Philosopher i jest współautorem podcastu Philosophy Bites, w którym prowadzi wywiady ze współczesnymi filozofami.
Szept Hermesa
to nie książka to klucz.
Klucz do zrozumienia niewidzialnych praw, które od wieków kierują ruchem gwiazd, rytmem ludzkich serc i ewolucją duszy. To zapis subtelnych przekazów, które można usłyszeć tylko w ciszy między oddechem a intencją, między światłem a cieniem.
Dedykowana Mistrzom Światła, którzy niosą Prometejską iskrę dalej jako obecność, jako tętniące wibracją wahadło, jako uzdrawiająca myśl. To przewodnik i medytacja. Nauka i pamięć. Pieśń zaklęta w formę.
W tych stronicach odżywa pradawna mądrość Hermesa Trismegistosa przesłanie dla tych, którzy wiedzą, że uzdrowienie zaczyna się od wnętrza, że światło może przenikać materię, a człowiek jeśli zapragnie może stać się Świadomym Twórcą.
Usłysz ten szept.
Niech poprowadzi Cię ku Światłu, którego nigdy nie zdoła przyćmić żadna ciemność.
Wraz z Karoliną Wigurą odbądź podróż po intymnej i osobistej opowieści o chorobie. Chcę, abyśmy były w swoich zmaganiach mniej samotne. Czasem na chorobę, bezsens i rozpacz z nią związane nie ma innego lekarstwa. W cierpieniu wciąż mamy prawo do wolności oraz do samostanowienia. Mamy prawo czuć się tak, jak się czujemy. Mamy prawo pragnąć być aktywne, witalne i atrakcyjne.Karolina Wigura (fragment książki) Endo wciąga i pochłania niczym szwedzki kryminał.Ewa Woydyłło To mały traktat o sprawach, o których do tej pory filozofom się nie śniło! (Bo byli mężczyznami.)Magdalena Środa Autorka odważnie dzieli się własnym doświadczeniem, pytając o kobiecość, płodność i cierpienie.Cveta Dimitrova Endometrioza to codzienna walka, często w ogromnej samotności. Ta książka szerzy wiedzę o tej chorobie nie tylko w sposób medyczny, ale co ważniejsze bardzo osobisty.Mary Komasa
To, co nowe w tej książce, to próba re-wizji snów w świetle mitu.Zaczynamy od postawienia oczywistego, chociaż pomijanego, pytania: do jakiego mitologicznego obszaru, do jakich Bogów należą sny? Założenie zawarte w tym pytaniu jest takie: gdybyśmy wiedzieli, gdzie przynależą sny, wiedzielibyśmy lepiej, czego one chcą, co znaczą, i co mamy z nimi zrobić.Nie jest żadną tajemnicą, że sny należą do świata podziemnego i jego Bogów. Głębia nie ma końca i wszystko staje się duszą. Podstawowe elementy wszystkich rzeczy łączą się ze sobą i rozpadają, tworzą się i przeradzają w duszę, pierwsze i ostatnie określenie naszego poruszającego się świata. Autor zabiera nas w podróż do podziemi, w erudycyjny i błyskotliwy sposób analizuje motywy senne i mitologiczne. Przedstawia oryginalną i budzącą wiele kontrowersji teorię, że sny są bytami autonomicznymi, tworzącymi swój własny, oddzielny świat. To nie sny należą do nas, ale raczej my jesteśmy poddanymi snów.
Kartezjusz, francuski filozof i uczony, jest ojcem nowożytnej refleksji, tradycyjnego europejskiego sposobu myślenia i krytycznego uprawiania nauki. Był niewiarygodnie wszechstronnym, pracowitym i aktywnym uczonym. Choć wiele lat żył w ukryciu i samotności, brał też udział w wojnie, zajmował się dosłownie każdą uprawianą wówczas dziedziną nauki, był autorem wielu wynalazków i nauczycielem królowej Szwecji.
Medytacje to w twórczości Kartezjusza tekst najważniejszy, a także jeden z podstawowych w filozofii w ogóle. Zarzuty uczonych mężów wraz z odpowiedziami autora stanowią zaś ich nierozdzielną część, a zarazem wspaniały przykład filozoficznej dyskusji i refleksyjnego zaangażowania. Wielki spekulatywny umysł Kartezjusza wypróbowuje coraz to nowe wnioskowania, szukając, gimnastykując się, by oddać słowami wszystkie zawiłości problemu. Tekst zarzutów i odpowiedzi ma niesamowitą dynamikę, która w zderzeniu z logiczną dyscypliną poszczególnych wywodów daje efekt przypominający klasyczny dramat literacki.
Czy prawo można przekroczyć w sposób usprawiedliwiony i moralnie dopuszczalny? Czy nieposłuszeństwo wobec prawa to tylko negatywna postawa sprzeciwu? W jakiej sytuacji można uciec się do nielegalnych działań? Czy zawsze konieczne jest wcześniejsze wyczerpanie legalnych środków? Kiedy nieposłuszeństwo staje się groźnym nadużyciem? Czy użycie przemocy poza prawem bywa usprawiedliwione?
"Nie można optymistycznie zakładać, że w społeczeństwie, które nie uznaje moralnej idei równouprawnienia, jednostka za pomocą legalnych środków potrafi zmienić prawo, które nierówno traktuje ludzi. Gdy w połowie XIX wieku Dred Scott, niewolnik ze stanu Missouri, próbował odzyskać wolność, stosując w tym celu prawem przewidziane procedury, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, iż droga ta jest zarezerwowana tylko dla obywateli amerykańskich, którymi w rozumieniu Konstytucji Murzyni na pewno nie są i nigdy nie będą. Czy w opisywanych okolicznościach wyczerpanie legalnych mechanizmów zmiany niesprawiedliwego prawa może być w słuszny sposób uważane za konieczny warunek uzasadnionego sprzeciwu? Odpowiedź pozytywna zdaje się stanowić wyzwanie wykraczające poza standardowe argumenty zwolenników radykalnego posłuszeństwa prawu".
Jak pisze Mirosław Rutkowski, uporczywy sprzeciw wobec prawa takich postaci jak Mahatma Gandhi, Martin Luther King lub Henry David Thoreau doprowadził do znaczącej poprawy życia ludzi w skali masowej, budząc sumienie i poczucie jednostkowej tożsamości obywatelskiej. Dzięki tym słynnym aktom nieposłuszeństwa problem "złego prawa" i zalegalizowanej krzywdy ludzi wzbudził zainteresowanie światowej opinii publicznej. I często to właśnie takie akty są źródłem lepszego prawa - dzięki nim prawo się rozwija, doskonali, żyje. Mirosław Rutkowski jest profesorem Uniwersytetu Szczecińskiego. Zajmuje się zagadnieniami etyki normatywnej, metaetyki i raczkującą w Polsce dziedziną - etyką stosowaną. Badając praktyczne problemy filozofii, wiele podróżował: wyjazdy na uniwersytety do Finlandii, New Delhi, Kalkuty, Pekinu, Madrytu czy Bolonii pozwoliły mu poznać warunki społeczne, kulturowe i prawne różnych społeczeństw. Wiedzę uzupełniał również na Uniwersytecie Oxfordzkim, gdzie słuchał wykładów m. in. Bernarda Williamsa i Ronalda Dworkina i gdzie przez cały rok akademicki terminował u Dereka Parfita. Współredaguje czasopisma filozoficzne "Analiza i Egzystencja" oraz "Nowa Krytyka", jest redaktorem naczelnym internetowego czasopisma naukowego "Etyka Praktyczna"Jest też autorem książek Obowiązek moralny a motywacja, Dlaczego potrafimy działać moralnie?, Rola rozumu w decyzjach moralnych. Etyka Davida Hume'a
Józef Andrasz SJ (1891-1963) wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, mając niespełna piętnaście lat. Przez kolejne dekady życia zakonnego i kapłańskiego swoje wszechstronne talenty konsekwentnie wykorzystywał - zgodnie z zamysłem św. Ignacego z Loyoli - na większą Bożą chwałę.Książka Stanisławy Bogdańskiej ukazuje go nie tylko jako zaangażowanego . w popularyzację tematyki dotyczącej życia duchowego, kultu Serca Jezusowego i Apostolstwa Modlitwy, ale również jako człowieka prowadzącego głębokie życie duchowe oraz cenionego rekolekcjonistę, spowiednika i kierownika duchowego.Ojciec Józef Andrasz w najwyższym stopniu wypełnił zadanie, które jest misją jezuitów: "Towarzyszyć duszom".Pomagał w drodze do świętości wielu osobom świeckim i konsekrowanym, ale jego najbardziej znaną penitentką jest św. Faustyna Kowalska, dla której był pierwszym i ostatnim spowiednikiem oraz kierownikiem duszy. Wspierał ją również na trudnej drodze głoszenia światu orędzia o Bożym miłosierdziu. To na kartach Dzienniczka zachowały się słowa Jezusa, który nazwał ojca Andrasza przyjacielem Serca swojego (Dz. 967).1 lutego 2025 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.
Czym jest Kościół? Jak go rozumieć? Co jest istotą jego powołania?Ksiądz Grzegorz Strzelczyk podejmuje w swojej książce teologiczną refleksję nad tożsamością i misją Kościoła. Poprzez namysł nad historią wspólnoty uczniów Chrystusa pomaga zmierzyć się z pytaniami o pochodzenie oraz kształtowanie się teologicznych przekonań, struktur i praktyk, które składają się na oblicze współczesnego Kościoła katolickiego. Analizuje przemiany samoświadomości wspólnoty, która istnieje już ponad dwadzieścia wieków, a swoje spostrzeżenia odnosi do dzisiejszych czasów, charakteryzujących się zarówno dynamicznymi globalnymi przemianami, jak i impasem w relacjach Kościoła ze "światem". Objaśnia procesy, które prowadzą go w kierunku reformy, a także nowego impulsu duszpasterskiego - jak np. synodalność - oraz pobudza do namysłu i dyskusji o jego przyszłości.Eklezjologia Strzelczyka to "must read" dla wszystkich pracujących w Kościele. Mam nadzieję, że jego praca doczeka się właściwego odbioru i wzbudzi dyskusje. Nie tylko te teologiczne, ale przede wszystkim duszpasterskie.ks. prof. dr hab. Robert J. WoźniakTo książka dojrzała, odważna i twórcza. Jest odpowiedzią na potrzebę nowego języka dla opisu Kościoła w epoce po Vaticanum II.ks. prof. dr hab. Damian WąsekAutor przedstawia własną propozycję systematycznego ujęcia treści traktatu eklezjologicznego. Wynikiem tego wysiłku jest dojrzałe i angażujące w lekturze dzieło, które łączy w sobie walory podręcznika i subiektywnego wykładu teologa głęboko przejętego życiem wspólnoty wiary.ks. dr hab. prof UŚ Jacek KempaKsiążka może być czytana zarówno jako esej, jak i podręcznik.Ks. Grzegorz Strzelczyk - prezbiter archidiecezji katowickiej, doktor teologii, adiunkt Wydziału Teologicznego UŚ. Odpowiada za formację księży w archidiecezji katowickiej. W Wydawnictwie WAM opublikował: Wolność, wiara, Bóg; Kościół. Niełatwa miłość; (Nie)dostępność Boga. Rekolekcje o modlitwie; Krótki przewodnik po duchowości wspólnoty; Szósty zmysł codzienności; Duchowy GPS.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
