Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Książka stanowi nową interpretację Bachelardowskiego odczytania psychoanalizy, zarówno w kontekście jego epistemologii, jak i filozofii wyobraźni poetyckiej. Autorka, opierając się na materiale źródłowym, a także na klasycznych i nowych komentarzach, rekonstruuje założenia Bachelardowskiej nie-psychoanalizy, stanowiącej nie tyle kolejną interpretację tez Freuda czy Junga, co autorską metodę, w której psychoanalityczne koncepty zostały wpisane w szersze założenia filozoficzne. Zadając pytanie: czy Bachelard w ogóle był psychoanalitykiem?, autorka bada adekwatność założeń, kluczowych idei i pojęć. Istotną zaletą książki jest wpisanie Bachelardowskiej nie-psychoanalizy w szerszy kontekst wczesnych dziejów francuskiego ruchu psychoanalitycznego.
Adam Synowiecki (1929–2000) jako Profesor Politechniki Gdańskiej nieustannie podkreślał potrzebę studiowania filozofii i poszukiwania odwiecznej prawdy. Starał się przy tym przeciwdziałać wszelkiej ignorancji zarówno w zakresie humanistyki, jak i nauk przyrodniczych. Utrzymywał, że wielką rolę w formułowaniu hipotez naukowych odgrywają założenia o charakterze filozoficznym, a nawet teologicznym. Co więcej, żywił przekonanie, iż nie istnieje wiedza bez poznającego podmiotu. Zatem nie jest rzeczą możliwą, aby oddzielić kontekst odkrycia, czyli to, co społeczne i egzystencjalne, od kontekstu uzasadnienia, a więc tego, co związane jest z racjonalnością, empirycznością czy badaniem zasadności proponowanych twierdzeń. Gdański uczony uważał więc za niemożliwe, by prawdziwa nauka mogła odbywać się poza człowiekiem jako badającym podmiotem, odkrywcą, a tym samym dotyczyć jedynie zagadnień odnoszących się do stosowanych doświadczalno-logicznych procedur. Takie pojmowanie nauki zostało ugruntowane myślą Mikołaja z Kuzy, filozofa, teologa, matematyka, którego pisma Profesor tłumaczył i opatrywał obszernymi komentarzami, jakie znajdują się w niniejszej monografii.
Z recenzji prof. Jacka Aleksandra Prokopskiego
Współwydawcą książki jest Pomorskie Towarzystwo Filozoficzno‑Teologiczne (ISBN 978-83-940130-1-1)
Emocje? Wartości? Wzorce osobowe? Odpowiedzialność? Sens? Co jest prawdziwym spoiwem wspólnoty? Co sprawia, że indywidualne osoby tworzą różne formy społeczne? A może to formy wspólnotowe tworzą indywidua? Czy jest jeszcze możliwa do utrzymania opozycja, do której się przyzwyczailiśmy - ta pomiędzy indywiduum a wspólnotą? Opisuje ona rzeczywistość w spetryfikowanych kategoriach przedmiotowych i ilościowych, na co tak przekonująco zawracał uwagę Henry Bergson. Nasze poszukiwania konstytuujących wspólnotę więzi, "cementu" wspólnoty opierać się będą w przypadku emocji o prace psychologa rozwoju Michaela Tomasello; w przypadku wartości - o prace fenomenologa Dietricha von Hildebranda, a także Edyty Stein prezentującej korelację aktów emocjonalnych oraz wartości. Natomiast spajające działanie wzorców osobowych omówimy w odniesieniu do świadectwa danego przez pastora i filozofa Dietricha Bonhoeffera; następnie bardzo radykalną koncepcję odpowiedzialności przybliży nam Hanna Arendt. W kolejnym rozdziale zajmiemy się sensem jako ostatnim wyróżnionym tutaj rodzajem wspólnototwórczej więzi prezentowanej przez teologa protestanckiego Paula Tillicha. W zakończeniu oddamy głos Maxowi Schelerowi, jednemu z prekursorów nowego, aktualistycznego rozumienia wspólnoty osobowej, którego myśl wyznaczała kierunek naszych poszukiwań. Jaromir Brejdak - profesor filozofii, absolwent Politechniki Wrocławskiej, doktor filozofii Uniwersytetu Ludwiga-Maximiliana w Monachium (Philosophia crucis. Heideggers Beschftigung mit dem Apostel Paulus, Frankfurt 1996). Obronił habilitację w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN na podstawie rozprawy pt. Odcienie obecności. Próba analizy fenomenu, Kraków 2007. Współtwórca Szczecińskich Dni Kultury Żydowskiej Adlojada oraz Szczecińskiego Festiwalu Bonhoefferowskiego "Ślady". Inne publikacje książkowe: Cierń w ciele. Myśl Apostoła Pawła w filozofii współczesnej, Kraków 2010 (The Thorn in the Flesh. The Thought of Apostle Paul in Modern Philosophy, Zrich 2017); Ewangelia Zaratustry, Warszawa 2014; Zrozumieć Innego. Próba rozumienia Innego w fenomenologii, hermeneutyce, filozofii dialogi i teorii systemu, Kraków 2020; Max Scheler miedzy innymi, Kraków 2022.
Żyjemy w świecie rozdartym. Świecie antynomii, przeciwieństw, sprzeczności. Ze wszystkich stron dobiegają głosy, które obwieszczają światu nowo odkrytą lub starodawną, w każdym razie nieomylną i nieodwołalną prawdę. Te rozproszone nawoływania tworzą zgiełk. Brakuje nam paradygmatu. Paradygmatu myślenia i paradygmatu działania. Mimo że wielu twierdzi, że filozofia nowożytna, filozofia wielkich systemów skończyła się już ponad wiek temu, konstatowany przez nią stan rzeczy trwa nadal. Jakie są jego źródła, jakie powody, jakie przyczyny? To stanowi zagadnienie samo w sobie. Celem, jaki stawia sobie ta książka, jest nie dokładna identyfikacja tych powodów, lecz przyczynienie się do rozwiązania problemu, który one wywołały. Praktyki poznawcze, które pozostają zamknięte w horyzoncie immanentyzmu (poglądu, wedle którego wszystko jest poznawalne), popadają w paradoksy. Ten, kto będzie potrafił przekroczyć ten horyzont, odnieść się do czegoś niepoznawalnego, będzie też w stanie ustanowić nową racjonalność. Konrad Wyszkowski (1995) doktor filozofii. Zajmuje się przede wszystkim pojęciem normy, a także niemiecką i polską tradycją filozoficzną. Współredagował monografie zbiorowe Nicość (Warszawa 2020) i Konstytucyjne interregnum (Warszawa 2019). Publikował w czasopismach Cosmos and History, Kronos, Machina Myśli, Teologia Polityczna co Tydzień, Polish Political Science Yearbook. Wypowiadał się w podcastach (Nie)widzialne, Filozofować po polsku i Pogawędnik Filozoficzny.
Koniec pisma i człowiek tracący podmiotowość w nowym dziele Jacka Dukaja. Intelektualna podróż wokół najbardziej fascynujących zagadnień współczesnej cywilizacji – aż do jej kresu i do kresu człowieka. Przez ostatnich kilka tysięcy lat pismo, książki i biblioteki były nośnikami i skarbnicami wiedzy. Technologia pisma stworzyła cywilizację człowieka. Myślenie pismem oznacza myślenie symbolami, ideami i kategoriami. Daje bezpośredni dostęp do wnętrza innych: ich emocji, przeżyć i poczucia „ja”. Wyniósłszy tę umiejętność na wyżyny sztuki, w istocie tworzy nasze życie duchowe. W Po piśmie Dukaj pokazuje ludzkość u progu nowej ery. Kolejne technologie bezpośredniego transferu przeżyć– od fonografu do telewizji, internetu i virtual reality – wyprowadzają nas z domeny pisma. Stopniowo, niezauważalnie odzwyczajamy się od człowieka, jakiego znaliśmy z literatury – od podmiotowego „ja”. „Mechanizm «wyzwalania z pisma» napędzają miliardy codziennych wyborów producentów i konsumentów kultury. Nie napiszę listu – zadzwonię. Nie przeczytam powieści – obejrzę serial. Nie wyrażę politycznego sprzeciwu w postaci artykułu – nagram filmik i wrzucę go na jutjuba. Nie spędzam nocy na lekturze poezji – gram w gry. Nie czytam autobiografii – żyję celebów na Instagramie. Nie czytam wywiadów – słucham, oglądam wywiady. Nie notuję – nagrywam. Nie opisuję – fotografuję”. Literatura, filozofia, popkultura, neuronauka i fizyka – zaglądamy za kulisy cywilizacji i odkrywamy, że to nie człowiek posługuje się stworzonymi przez siebie narzędziami, ale to one coraz częściej posługują się człowiekiem. Nadchodzą czasy postpiśmienne, gdy miejsce człowieka-podmiotu i jego „ja” zajmują bezpośrednio przekazywane przeżycia. „Czy mogę powiedzieć o sobie: «jestem oglądaniem serialu», «jestem śledzeniem celebów na Instagramie»?” Człowiek staje się maszyną do przeżywania.
Każdy rozdział tej książki poświęcony jest odrębnemu obszarowi chronionemu. Obejmuje charakterystykę ogólną, dane historyczne, statystyczne i geograficzne. Ponadto każdy z rozdziałów zawiera opis środowiska abiotycznego oraz świata roślin i zwierząt. Zakończenie rozdziałów stanowi szczegółowy opis gatunków alaskańskiej fauny, odgrywającej kluczową rolę w ekosystemach danego, przyrodniczego obszaru chronionego.Polecam serdecznie każdą z książek, które uświadamiają czym dla nas wszystkich jest przyroda, bez której świat by nie istniał, a my razem z nim. Czym jest dbałość o wartości, które stanowią sens istnienia i piękno obcowania. Dzięki przyrodzie, roślinom i zwierzętom, mamy szansę być lepszymi istotami, a sens naszego istnienia odniesie sukces!Życzę wspaniałych wrażeń z przeczytania tej, mojej książki, a później po jej przeczytaniu zadumy, niezwykłych refleksji i inspiracji do zmian na lepsze.Autorka
Myślenie krytyczne w szkole Tadeusza Gadacza jest książką w drodze. Oto profesor filozofii, znany z wielu ważnych wystąpień na polu uprawianej przez siebie dyscypliny naukowej, wychodzi poza jej obszar macierzysty z ważnym przesłaniem, z gestem zapraszającym młodych ludzi do rozmowy. Książka po to została napisana. Jest ze swej istoty i od Platona, i od Sokratesa. Wierzy w siłę dialogu z mistrzami myślenia wszystkich epok oraz w majeutyczną moc dochodzenia do prawdy i wyzbywania się w procesie jej poszukiwania (wędrówka nie ma końca, choć ma niezwykle ważne miejsca opalizacji ważnych sensów) napotykanych błędów. Jest w książce również Tischnerowskie przekonanie o tym, że istotą ludzkiego istnienia winno być spotkanie z Innym. Poznanie twarzy Innego. Wspólne odnajdywanie istotnych sensów, fundamentów naszego tutaj istnienia. Jednym z warunków powodzenia owych działań jest ćwiczenie się w sztuce myślenia: dobrego, spójnego, pełnego dobrej woli. Ten, kto o tym zapomniał lub jeszcze nie wie, jakie są nasze w tym względzie powinności, w książce Tadeusza Gadacza znajdzie osobisty obszar anamnezy. Źródło wielu bodźców w ćwiczeniu się w myśleniu to znaczy w dochodzeniu do źródeł bycia człowiekiem i obywatelem. I choć wspomniany gest, rodzaj istotnej mentalnej aktywności, nazwano myśleniem krytycznym, nie jest ono, nigdy zresztą nie było, aktem negatywistycznym, podważającym istniejące status quo dla samej zasady podawania wszystkiego w wątpliwość i czerpania z tego osobliwej przyjemności. Wręcz przeciwnie myślenie krytyczne jest zaproszeniem do okrągłego stołu debaty; bez ukrytych pułapek, przyszykowanych myślowych zapadni czy też maskowanych pozorem złych intencji. Tu liczy się zupełnie coś innego: uczciwe, niebojące się niewygodnych pytań, prostolinijne, bazujące na kulturze myślenia odważnego, ale i ceniącego reguły logiki, zmierzanie do ustaleń stojących w świetle rozumnych prawideł wnioskowania. Książka Profesora Tadeusza Gadacza zaprasza do takich właśnie rozmów. Jest w realiach polskiej szkoły niezwykle przydatnym narzędziem do tego, by na nowo odbudowywać zasady godziwego myślenia, a więc także godziwego życia. Oprócz starannie wybranych wątków związanych z tradycją dobrego rozumowania znajdziecie tu Państwo również wiele kwestii do samodzielnej pracy. Tylko taki rodzaj zajęć i ćwiczeń intelektualnych przynosi pożytki, daje narzędzia do myślenia skutecznego we wszystkich właściwie obszarach ludzkiego poznania. Pytania, które znajdziecie w kolejnych rozdziałach, są zaproszeniem do rozmowy; ich wybór zależy tylko od Was i dlatego rzecz cała jest zbiorem wielu dróg i ścieżek. Plan owych wędrówek zależy także tylko od Was. Pytania do poszczególnych rozdziałów przygotował polonista, zaproszony przez Autora i Wydawcę do współpracy. Jest w tym projekcie jak widać praktycznie użyty wymiar dialogu; rozmowy o ważnych sprawach przez ludzi z różnych środowisk, także tych, które etos nauczyciela szkół nieuniwersyteckich mają na względzie. Zapraszamy do lektury. Dajmy sobie prawo do krytycznego myślenia. (Mariusz Kalandyk)
Feliks Koneczny był zdania, że w przeważającej części rozległych obszarów północnej Azji wytworzyła się specyficzna cywilizacja, która wywarła wielki wpływ na sąsiadujące kraje Europy Wschodniej oraz na Daleki Wschód. Pod wieloma względami ten azjatycki, głównie mongolski wpływ był większy na tych terenach niż bizantyński. By dobrze zrozumieć Rosję, Turcję, centralną Azję i graniczące z nimi Białoruś i Ukrainę, trzeba poznać ich specyficzny etos społeczny zależny od arbitralnej samowoli władców. Pochodził on nie z Bizancjum, ale z Mongolii.
"Histeria i lęk" to kolejny tom autorstwa Zygmunta Freuda, który obejmuje wybór pism poświęconych zjawiskom histerii i lęku - sięga on zatem do samych korzeni psychoanalizy, od badania histerii zaczęła się bowiem historia psychoanalitycznej refleksji nad człowiekiem.
Arthur Schopenhauer (ur. 22 lutego 1788 w Gdańsku, zm. 21 września 1860 we Frankfurcie n. Menem), filozof niemiecki, twórca idealistycznego systemu filozoficznego o charakterze woluntarystycznym. W "Metafizyce życia i śmierci" napisał: „Elementy naszego życia podobne są do skorupek w wielkiej mozaice, które z bliska nie robią wrażenia, jednak wystarczy stanąć od nich nieco dalej, aby docenić ich piękno... Rzeczy teraźniejsze natomiast przyjmujemy w poczuciu tymczasowości, uważając je za nic innego jak tylko drogę do celu. Dlatego też ludzie, spoglądając u kresu swych dni wstecz, stwierdzają zazwyczaj, że całe ich życie upłynęło pod znakiem płochej tymczasowości, i ze zdziwieniem zauważają, iż to, co na ich oczach wyglądało na niedocenione i błahe, stanowiło właśnie ich życie... I tak z reguły przebiega ludzkie życie – człowiek, mamiony nadzieją, zmierza tanecznym krokiem wprost w objęcia śmierci”.
Każdy lud posiada pewną organizację umysłową, równie stałą jak jego cechy anatomiczne, organizację objawiającą się w jego uczuciach, jego myślach, jego urządzeniach, wierzeniach i sztukach pięknych. Tocqueville i inni wybitni myśliciele, widzieli w instytucjach ludów przyczynę ich rozwoju. Le Bon miał zdanie przeciwne i w "Psychologii rozwoju narodów" dowodzi, na podstawie przykładów zaczerpniętych z tych właśnie krajów, które badał Tocqueville, że instytucje, na rozwój cywilizacji bardzo tylko nieznaczny wpływ wywierają najczęściej zaś są raczej skutkiem, niż przyczyną.
NOWE SPOJRZENIE NA JEDNEGO Z ZAŁOŻYCIELI EUROPEJSKIEJ FILOZOFIIRozmowa z Sokratesem była ponoć głębokim doświadczeniem, po którym człowiek odchodził odmieniony. Platon nazywał go lekarzem dusz. Jeżeli dzisiaj bardziej cenimy dialog od przemocy, to jest to w dużej mierze zasługa Sokratesa. Przekonanie, że pytania bywają ważniejsze niż odpowiedzi, do dziś jest nieodłączną częścią europejskiej kultury.Losy Sokratesa splatają się z historią starożytnych Aten, dlatego opowieść o jego życiu to również biografia tego niezwykłego miasta. To, jak myślimy o polityce, sztuce, edukacji czy sensie życia, wyrasta z tamtych czasów. Dzieje ówczesnych Aten mają jednak mroczny rewers: populizm, polaryzacja społeczna, krwawe wojny. To przecież sami Ateńczycy wydali na Sokratesa wyrok śmierci.Co oryginalnego Sokrates wniósł do filozofii (i czy rzeczywiście to, o czym czytamy w podręcznikach)? Dlaczego wywoływał w Atenach tak skrajne emocje? Dlaczego skazano go na śmierć? To tylko niektóre pytania podjęte w tej panoramicznej biografii, gdzie z filozofią przeplatają się miłość, polityka i wojna.Krzysztof Łapiński umieszcza postać Sokratesa w bogatym kontekście kulturowym greckiej historii, polityki, sztuki i literatury. Nie tylko opowiada o głównym bohaterze, ale również w żywy sposób odmalowuje czasy, w których żył ateński filozof.prof. dr hab. Juliusz DomańskiKim był Sokrates: najmądrzejszym Grekiem czy raczej nieznośnym bąkiem, utrudniającym porządnym obywatelom spokojne życie? Skąd właściwie wiedział, że nic nie wie, i jak zamierzał być dobrym człowiekiem, skoro uważał, że cnota jest wiedzą? Bardzo czekałam na tę książkę. Z odległej przeszłości dziwnie wyraźnie widać naszą teraźniejszość, w której rozmowa pozostaje czymś zarazem najtrudniejszym i najbardziej niezbędnym.dr Katarzyna KasiaKsiążka Krzysztofa Łapińskiego to dzieło monumentalne, historyczne, a jednocześnie lekkie i wciągające. Wędrujemy z autorem przez Ateny i inne greckie miasta, śledzimy religijne i polityczne obyczaje, systemy wychowawcze, plotki, mity, opowieści prawdziwe i zmyślone, a wszystko po to, by zrozumieć Sokratejski geniusz.prof. dr hab. Magdalena ŚrodaKrzysztof Łapiński - filozof, tłumacz, doktor habilitowany w dziedzinie nauk humanistycznych, pracuje na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się filozofią starożytną, filozofią Wschodu i etyką ekologiczną. Autor tłumaczenia "Rozmyślań (do samego siebie)" Marka Aureliusza, "Wykładów stoickich" Muzoniusza Rufusa oraz innych przekładów z zakresu filozofii starożytnej. W 2019 r. uzyskał habilitację na podstawie książki o Marku Aureliuszu. Stypendysta Fundacji z Brzezia Lanckorońskich i Fundacji Kościuszkowskiej. Autor książek dla dzieci "Dzik Dzikus" (2020) oraz "Świnia Malwina" (2022). Jego książki dla dzieci trafiły na listę PS IBBY i Alternatywną Listę Lektur.
Jedyne filozofowie wyprawiają się w niebezpieczną podróż ku ostatecznym granicom istnienia. Świat Zofii, sztandarowy w twórczości Gaardera, odniósł spektakularny sukces w Norwegii, by w 1995 roku został NAJLEPIEJ SPRZEDAJĄCYM SIĘ KSIĄŻKĄ NA ŚWIECIE. Powieść to przetłumaczono na czterdzieści pięć języków, a w samej Polsce sprzedana została w blisko ćwierćmilionowym nakładzie. Opowiada ona o czternastoletniej Zofii Amundsen, która podążając śladami największych uczonych Europy Platona, Sokratesa i Heideggera odkrywa nie tylko piękno i prostotę filozoficznych nauk, ale przede wszystkim dociera do głębin własnej duszy. Tam znajduje niezwykły i zupełnie niespodziewany skarb... Jostein Gaarder (ur. 1952 r.) z zawodu nauczyciel filozofii, z zamiłowania zaś pisarz; jest autorem wybitnych i niezmiernie popularnych powieści dla dorosłych i młodzieży, prezentujących ogrom dziedzictwa kulturowego Europy. Zawodowe skupienie Gaardera na historii europejskiej myśli filozoficznej połączone jest z niezwykła literacką wyobraźnią. Owa uplastyczniona filozofia spełnia oczekiwania czytelników z całego Świata i w każdym wieku. Książki Gaardera, na czele ze Światem Zofii, od lat kraju na listach bestsellerów.
Głównym celem zen, jeżeli można w ogóle mówić o jakimś celu, jest czułe serce.
Dōgen – mistrz zen, XIII w.
Niewiele jest książek, w których uznani nauczyciele duchowi dzielą się doświadczeniami z czasu, gdy sami byli uczniami. Z punktu widzenia kogoś, kto chciałby rozpocząć medytację – wielka szkoda.
Niniejsza książka, ilustrowana niebywałą poezją, dotyczy właśnie Drogi ucznia zen – podróży, w której nie znajdziemy ani początku, ani jakiegoś jej końca. Carl Gustaw Jung ujął to tak: „Jedyna prawdziwa podróż to podróż do wewnątrz”.
Ta książka stawia ważne pytania o poszukiwaniach. Któż z nas nie chciałby być otoczony troskliwymi ludźmi i samemu być takim? Skoro całkiem często żyjemy w sposób, który nas unieszczęśliwia – dlaczego to robimy? Czym jest nienawiść? Jak przenieść zrozumienie z medytacyjnej maty w codzienne życie? Cóż to za cichy głos, ten nasz wewnętrzny GPS? Jak go rozpoznać pośród hałaśliwego „ja!/mnie!/moje!”? Co tak naprawdę dzieje się w środku medytującej postaci – milczącej, siedzącej nieruchomo w charakterystycznej pozie?
Mądrość podpowiada, żeby trzymać kurs na gwiazdy, a nie na światła przepływających statków. Tylko jak tu nie dać się zwieść migotliwym, magnetycznym podszeptom naszego niesłychanego umysłu?
Zdobywasz wiedzę, zyskujesz wolnośćTę prawdę masz na wyciągniecie ręki i tuż przed oczami. Zawsze tak było. Przez tysiące lat zajęci własnymi problemami, życiowymi dramatami, zdarzeniami w świecie przegapiliśmy największe odkrycie, którego możemy dokonać i które uwolni nas od cierpienia, otwierając drogę ku trwałemu szczęściu.To tutaj, w Największym sekrecie znajdziesz odpowiedź na fundamentalne pytania o prawdziwą naturę człowieka, a dzięki proponowanej praktyce spełnisz każde pragnienie.Oto największe objawienie w twoim życiu. Oto twoje przeznaczenie. Oto twoja wolność.Publikacją Sekretu w 2006 roku autorka bestsellerów Rhonda Byrne zapoczątkowała globalne zjawisko. Jej książka pomogła milionom czytelników zrozumieć niewykorzystane moce, jakie w nich drzemią. Po wydaniu Sekretu Rhonda kontynuowała swoją duchową podróż. Czternaście lat spędziła na dalszych poszukiwaniach, które doprowadziły ją do odkrycia uniwersalnej prawdy. I właśnie tą prawdą dzieli się na stronach tej książki.Największy sekret zabiera czytelnika poza świat materialny ku rzeczywistości duchowej, w której otwierają się niezliczone możliwości. Nauki zawarte na jej stronach oferują przystępne dla wszystkich praktyki oraz zbiór wnikliwych rozważań, które rozwieją strach i niepewność, niepokój i ból. Prezentujący natchnione słowa żyjących i nieżyjących już duchowych nauczycieli z całego świata, Największy sekret jest przewodnikiem po ścieżce ku wolności od cierpienia i życiu przepełnionemu niezmąconą radością."Sekret pokazywał, jak zostać tym, kim chcesz być, robić to, czego pragniesz, i mieć to, czego chcesz. Nic się nie zmieniło. To uniwersalna prawda dzisiaj, wczoraj i jutro. Ta książka objawia największe odkrycie, jakiego może dokonać człowiek, i pokazuje sposób, w jaki możesz wyzbyć się negatywnych myśli, uwolnić się od problemów i wszystkiego, co niechciane, by wieść życie pełne nieustającego szczęścia. Nie ma niczego lepszego. Z wielką radością oddaję w twoje ręce Największy sekret".(fragment Wstępu)O Autorce:Rhonda Byrne jest twórczynią Sekretu, filmu dokumentalnego, który podbił świat w 2006 roku, zmieniając życie milionów ludzi i dając impuls do powstania ruchu o globalnym zasięgu. Również w 2006 wydała książkę o tym samym tytule, którą przetłumaczono na ponad pięćdziesiąt języków. Sekret do dziś utrzymuje się na liście bestsellerów. Inne książki Rhondy - Siła (2010), Magia (2012) i Bohater (2014) - także zyskały status bestsellerów. Rhonda urodziła się w Australii. Obecnie mieszka w Kalifornii.Swój wkład w Największy sekret wnieśli: Sailor Bob Adamson; Julian Barbour; David Bingham; Deepak Chopra, MD; Anthony DeMello, SJ; Hale Dwoskin; Peter Dziuban; Jan Frazier; Joel Goldsmith; Dr. David R. Hawkins, MD, PhD; Michael James; Byron Katie; Loch Kelly; Jiddu Krishnamurti; Dr. Robert Lanza; Peter i Kalyani Lawry; Lester Levenson; Francis Lucille; Śakti Caterina Maggi; Ramana Maharshi; osobista nauczycielka Rhondy; Mooji; Jac O'Keeffe; Śri Poonja; Różokrzyżowcy; Peter Russell; Rupert Spira; Eckhart Tolle; Upaniszady; Alan Watts; Pamela Wilson; Paramahansa Jogananda.
W książce została podjęta próba polemiki z tezami panmoralizmu i panetycyzmu, które wprowadzają optykę aksjomoralną i etyczno-normatywną we wszystkie przestrzenie ludzkiego bytowania. Kontekst losowości w życiu człowieka domaga się jednak radykalnego przemyślenia natury moralności, a jeszcze bardziej - istoty i zadań etyki. Zarysowana w monografii perspektywa anankologicznej natury ludzkiej egzystencji ukazuje znaczenie i sens zarówno aktywności człowieka, jak i jego pasywności, sens tego, co intencjonalnie wpływa na trajektorię życia, i tego, co dzieje się poza wolą i zamiarem podmiotu osobowego. Wszystko to tworzy całokształt jego egzystencji z jej blaskami i cieniami, radościami i smutkami. W takiej perspektywie przestrzeń stricte moralna, choć z wielu względów fundamentalna i wyróżniona, jest tylko jednym z obszarów ludzkiego bytowania.
Wydane w 1725 roku Badania dotyczące pochodzenia naszych idei piękna i cnoty Francisa Hutchesona (1694–1746) zawierają dwie najwcześniejsze rozprawy filozofa poświęcone estetyce i moralności. Dzieła Hutchesona, pozostające dotychczas w cieniu dokonań najbardziej znanych myślicieli brytyjskich osiemnastego stulecia, stanowią istotne ogniwo rozwoju ówczesnej filozofii. Chociaż bezpośrednią inspirację dla ich autora stanowi myśl Anthony’ego Ashleya Coopera, trzeciego earla Shaftesbury, Badania wpisują się już w nowy sposób analizowania ludzkiego doświadczenia zaproponowany przez Johna Locke’a. Hutcheson rozwija bowiem Shaftesburiańską wizję ludzkiej afektywności, zmysłu moralnego i spajającej ludzi emocjonalnej więzi, ale jest przy tym myślicielem na wskroś analitycznym, wnikliwie rozplatającym włókna materii ludzkich namiętności, uczuć i afektów. Wiele późniejszych tez, formułowanych przez Davida a, łącznie ze słynnym twierdzeniem głoszącym, że rozum jest i winien być tylko niewolnikiem uczuć, ma swoje źródła właśnie u Hutchesona. Znajomość jego prac pozwala nie tylko zrozumieć przemiany ówczesnej myśli filozoficznej, lecz także bardziej zniuansować ocenę dokonań Oświecenia, epoki niedającej się sprowadzić jedynie do kultu ludzkiej rozumności.
Artyści, którzy dali się przekonać do miłosnego projektu autorstwa Rousseau a przyznawał on wysoką pozycję ich geniuszowi byli w XIX wieku prawdziwymi psychologami. Uważnie i wnikliwie przyglądali się wszelkim przejawom miłości i zaprezentowali jej bogaty w szczegóły obraz, który zarówno przekazał publiczności wiedzę na temat wzniosłości, jak i ją oczarował. Gdy Nietzsche powiedział, że psychologów można dzisiaj spotkać wyłącznie we Francji, miał na myśli pisarzy pokroju Stendhala, a nie jakiegoś profesora pracującego w laboratorium. Dla historii seksualności współczesnego człowieka rozstrzygające było wyparcie powieściopisarzy z obszaru psychologii przez naukowców, w szczególności przez Freuda. Było to zwycięstwo twierdzenia, że współczesne nauki przyrodnicze są jedyną formą wiedzy.
W Jodze snu i praktyce naturalnego światła Czogjal Namkhai Norbu udziela instrukcji rozwijania przejrzystej świadomości podczas snu. Wykracza poza praktyki świadomego śnienia (lucid dreaming) spopularyzowane na Zachodzie, przedstawiając metody kierowania stanem snu, będące częścią większego systemu rozwoju ciągłej świadomości, zwanego dzogczen. W tej tradycji, kultywowanie świadomości snu występuje w szerszym kontekście rozwijania bezpośredniej obecności (tyb. rigpa), prowadzącego do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest wyzwolenie. To poprawione i poszerzone wydanie Jogi snu i praktyki naturalnego światła zawiera dodatkowy materiał pochodzący z osobistych i dogłębnych zapisków, jakie Czogjal Namkhai Norbu prowadził przez wiele lat. Materiał ten rozszerza pierwsze wydanie, kładąc większy nacisk na specjalne ćwiczenia służące do rozwijania świadomości podczas snu. W książce znajduje się również tekst napisany przez Mifama, XIX-wiecznego mistrza dzogczen, który oferuje dodatkowy wgląd w tę wyjątkową formę medytacji.
Co myśleli najwięksi filozofowie w historii ludzkości? I o czym myśleli? Z tego, napisanego lekkim tonem, ale inteligentnie, przewodnika dowiesz się o bycie, etyce i seksualnym pożądaniu, poznając życiorysy ponad trzydziestu wybitnych myślicieli z odległej i niedawnej przeszłości W kolejnych rozdziałach przedstawione są barwnie postacie najznakomitszych W kolejnych rozdziałach namalowane są żywo postacie najznakomitszych myślicieli z całego świata: od Laozi, Sokratesa i Nietzschego po Wittgensteina, Simone de Beauvoir i Iris Murdoch. Cave przywołuje do życia tych proroczych, czasem dziwnych, zawsze fascynujących filozofów i pokazuje nam jak możemy dzisiaj skorzystać z ich przemyśleń. Dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy zrozumienia jak żyć. Ten przewodnik idealnie się do tego nadaje. Książkę uzupełnia bibliografia z wykazem podstawowej literatury przedmiotu dla początkujących (i niekiedy średniozaawansowanych), dostępnej w języku polskim i stosunkowo łatwej do odnalezienia w bibliotekach, księgarniach czy antykwariatach. Peter Cave jest filozofem – a także popularnym pisarzem i prelegentem. Wykłada filozofię na University College London i w King’s College w Cambridge, a także od lat na Open University oraz w New York University w Londynie. Jest autorem wielu książek o filozofii.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
