Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Miłość, uzdrawiająca chorą Rzecz Pospolitą, jest miłością kosmiczną. Rzeczpospolita okazuje się zaś mikrokosmosem, którym dla tradycji platońsko-arystotelejskiej była zarówno wspólnota polityczna, jak i dusza człowieka. Jest więc – jako wspólnota pierwsza – miejscem, w którym może i powinno zachodzić odwzorowanie ładu natury, osiągane poprzez dążenie do jego pierwszej zasady, czyli dobra. Odmienność Rzeczypospolitej od Zachodu Europy objawiła się z całą mocą w wieku XVII; wtedy też dobiegł końca proces rozpadu ładu organicznego, w którego miejsce pojawił się system westfalski i tworzące go suwerenne państwa terytorialne. Rzeczpospolita szlachecka nigdy nie była jego częścią. Zwyciężyła w niej wiara, że nadrzędnym celem nie jest samozachowanie, ale zapewnienie wolności, koniecznej do dyskusji o tym, co sprawiedliwe – do praktyki skierowanej na dobro. Szlachecka wspólnota powstała przeciw historii. Ustanowiła wielką tradycję oporu, czyli walki z tyranią, którą podtrzymywały powstania wszystkich kolejnych stuleci.
W 1947 roku w Montichiari, we Włoszech, Matka Boża ukazała się młodej pielęgniarce Pierinie Gilli, przekazując światu poruszające wezwanie: "Modlitwa, ofiara, pokuta". Ta książka to dziennik jej przeżyć i rozmów z Maryją.Świadectwu Pieriny z początku nikt nie dawał wiary. Z tych spotkań narodził się niezwykły kult Róży Duchownej - Matki Bożej z trzema różami i trzema mieczami, uznany w 2000 roku przez biskupa Bresci. Dziś orędzie płaczącej Madonny jest znane na całym świecie, a kult Matki Bożej Róży Duchownej nieustannie wzrasta w Kościele.Maryja obiecała światu dwa szczególne dary:Godzinę Łaski - 8 grudnia o godzinie 12.00medalion Róży DuchownejGodzina ŁaskiCoraz więcej wiernych na całym świecie praktykuje za namową Maryi modlitwę w Godzinie Łaski. "Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski" - mówiła Maryja.Medalion Róży Duchownejznak macierzyńskiej miłości i ochrony: "Wszystkim, którzy będą mnie nosić na swych sercach, udzielę mojej macierzyńskiej opieki pełnej łask".Słowa Maryi, które są cały czas aktualne, wzywają do modlitwy, ofiary i pokuty - źródła prawdziwego nawrócenia dla każdego człowieka i świata.
Książka Stanisława Jędrczaka stanowi studium argumentacji transcendentalnej, która w historii filozofii odegrała wielką rolę, bywała ostro krytykowana, a dziś w obrębie filozofii analitycznej przeżywa traktowany z ostrożnością i wymagający reinterpretacji renesans. Zaprezentowana w książce analiza opiera się na oryginalnych modelach formalnych. ()Autor potrafił, za sprawą swych modeli, tak dalece uściślić wnioskowania transcendentalne, że wiadomo lepiej, czego można się po nich spodziewać i jak ocenić ich poprawność. Czyniąc to, autor stanął w szeregu tych współczesnych filozofów, którzy po okresie zaniedbania przywracają transcendentalizm filozofii analitycznej.prof. dr hab. Robert PiłatSednem podejścia autora do argumentacji transcendentalnej jest ujęcie jej jako przejścia od stwierdzenia pewnego faktu i jego możliwości do warunków koniecznych takiego stanu rzeczy. ()Autor nie występuje w książce jako historyk filozofii ani też wyłącznie jako jej metodolog zdający sprawę z dyskusji toczonych na temat natury argumentacji transcendentalnej. Jest przede wszystkim filozofem, chociaż częściowo o zacięciu historycznym i metodologicznym. W rezultacie takiego podejścia powstała frapująca rozprawa, która nie tylko przybliża czytelnikowi naturę i mechanizmy argumentacji transcendentalnej, lecz także przedstawia interesujące stanowisko na temat możliwości i granic filozofii.prof. dr hab. Tadeusz SzubkaKsiążka Stanisława Jędrczaka to bardzo dobrze skonceptualizowana monografia, elegancka pod względem językowo-stylistycznym, atrakcyjna w odbiorze dla współczesnego czytelnika i z całą pewnością unikalna nie tylko na rodzimym rynku wydawniczym.prof. dr hab. Ewa NowakStanisław Jędrczak (ur. 1996) - doktor filozofii, związany z Uniwersytetem Warszawskim. Do jego zainteresowań badawczych należą: metafizyka, ontologia analityczna, antropologia filozoficzna, metaetyka, filozofia prawa i metodologia filozofii. W 2020 r. ukończył studia filozoficzne i prawnicze w Kolegium Międzydziedzinowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych i Społecznych UW. W 2025 r. obronił doktorat na Wydziale Filozofii UW. Uczeń prof. Mariusza Grygiańca.Rozważmy nieco żartobliwy przykład argumentacji transcendentalnej, zaczerpnięty z Przygód Pędrka Wyrzutka, powiastki Stefana Themersona (). "Gdyby go nie było, gdyby, jak mówisz, nie istniał", zauważa jeden z bohaterów, odnosząc się doPędrka, "to byśmy nic o nim nie wiedzieli, a gdybyśmy nic o nim nie wiedzieli, to byśmy także nie mogli wiedzieć, że jest, jak mówisz, fikcyjny; więc jeżeli on jest, tak jak mówisz, fikcyjny, to znaczy, że jest, że istnieje". Oto argument transcendentalny na rzecz istnienia Pędrka Wyrzutka.* *Rzeczywistością są jednak zarówno poznawalne, jak i niepoznawalne dla nas stany rzeczy. Tym samym na powierzchni tego, co dane, jawi się to, co dane być nie może (choć, jak rzekłby Wittgenstein, uwidacznia się i może być pokazane). Z jednej więc strony jesteśmy zamknięci w języku. Z drugiej natomiast - razem z językiem - jesteśmy zamknięci w świecie. Morał, który stąd płynie, brzmi, jak sądzę, następująco: w duchu Kanta nie jest ani upodmiotowienie przedmiotu, ani uprzedmiotowienie podmiotu. Skoro język nie jest ograniczony, to problem granic języka staje się pseudoproblemem. Filozofia nie jest wyłącznie metafilozofią, badającą granice własnego poznania, lecz samym poznaniem.Fragmenty książki
Człowiek nie jest światu potrzebny? Być może, w perspektywie narastającego kryzysu ekologicznego, nadszedł czas, by sobie to uświadomić. Człowiek - rozumiany nie jako gatunek, a jako humanistyczna idea - się skończył. Poszukiwanie nowych sposobów wyjścia z tej sytuacji musi nas prowadzić ku perspektywie posthumanistycznej, czyli takiej, która nie oddaje pierwszeństwa temu, co ludzkie, a raczej ustawia nas w egalitarnej relacji pośród innych istnień, współtworzących z nami świat. Podstawową kategorią dla takiego rozumienia rzeczywistości okazuje się wspólnota: jest ona eko-logiczna oraz wydarza się tu-i-teraz. Otaczający nas świat składa się z relacji, które współtworzymy, pozostając jednocześnie sobą, ucieleśnieni i usytuowani. Oto podstawa do tworzenia nowego sposobu ujmowania wszelkiego współ-życia. Wspólnota po Człowieku to próba pomyślenia świata inaczej - wbrew dotychczasowym hierarchiom, przy użyciu nowych pojęć, nie tyle przeciw humanizmowi, ile ze świadomością jego ograniczeń.Książka dra Markiewicza stanowi swoisty i pięknie uporządkowany podręcznik najrozmaitszych ścieżek dociekań i analiz badań posthumanistycznych (szkół, teorii, metodologii), gdzie walory zarówno ujęcia historycznego, jak i te związane z koncertowymi interpretacjami tworzą znakomitą i spójną całość. Ta architektura pracy, bardzo transparentna, przyjazna dla czytelnika, pomaga zrozumieć posthumanistyczny horyzont. [] To nie jest smutna książka. To praca niezwykle wrażliwa.Z recenzjidra hab. Zbigniewa Kadłubka, prof. UŚ
Tom I:Filozofia nasza, nie przestając być filozofią rozumu, wypiera się tylko jego jednostronności; zaprzecza dotychczasowej filozofii niemieckiej, aby duch był samą tylko potęgą rozumu, a samo myślenie całkowitą jego wypełniało istotę; twierdzi, że wyobraźnia i wola równorodnymi i równowładnymi są potęgami duchowymi, i że jak dotąd była filozofia rozumu, tak być powinna także filozofia wyobraźni i filozofia woli. Tom II:Widzimy stąd, że myślenie jest ciągłym rodzeniem pomysłów, rozwijaniem się ich przy świetle rozumu na warsztacie wyobraźni. Najwięcej z nich umiera zaraz z chwilą rodzenia się, i ginie w przeszłość zapomnienia; inne żyją dłużej, ale także nie dojrzeją, i nie porodzą się czynem; inne poronione umierają; inne jeszcze, zbyt niskiego organizmu, przechodzą w słowa i uczynki powszedniego życia; najmniej zaś takich, co dojrzawszy zupełnie, występują na świat jako czyn.
Karty do gry "Filozofia współczesna" to karciana gra edukacyjna mająca na celu możliwość zapoznania z najważniejszymi filozofami, filozofkami oraz ideami XX i XXI wieku. Karty ukazują sylwetki najwybitniejszych filozofów światowj rangi oraz idee filozoficzne, które rządziły i rządzą współczesnym światem, i które stanowiły najważniejsze nurty myślowe w filozofii i myśli współczesnej. Karty dają możliwość gry w kilkadziesiąt gier i zabaw edukacyjnych. Ilość kart: 56 w talii, w osobnym opakowaniu.
W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno to wyjątkowa książka; gromadzi najciekawsze i najbardziej poruszające myśli kardynała Grzegorza Rysia historyka Kościoła i jednego z najbardziej rozpoznawalnych kaznodziejów naszych czasów. Zebrane tu refleksje zostały zaczerpnięte z następujących publikacji, które ukazały się nakładem Wydawnictwa Świętego Wojciecha: - Mistrzowie drugiego planu. O postaciach biblijnych w rozmowach Małgorzaty Bilskiej, autorstwa Małgorzaty Bilskiej i abpa Grzegorza Rysia - Drogi współczucia. rozmowy o miłości do człowieka, autorstwa Małgorzaty Bilskiej.
Obraz i przemoc to pierwszy w Polsce wybór pism o sztuce opublikowanych przez Jeana-Luca Nancy'ego. Zawarte w nim teksty przedstawiają autora jako wytrawnego filozofa sztuki, znakomitego interpretatora wizualnych praktyk artystycznych, zwłaszcza malarstwa. Bodaj nikt inny w ostatnich dekadach nie zdołał wypracować ontologicznej koncepcji obrazu związanego z wyobraźnią krytyczną, która pojawia się w naszym postkrytycznym świecie. W jednym ze szkiców Nancy zadaje pytanie: "Dlaczego istnieje wiele sztuk, a nie tylko jedna?". Otwiera ono obraz na jego ukryty skarb, na mnogość i niepoliczalność zdarzeń oraz kontaktów, w jakie wchodzimy z obrazami. A skoro tak, to prace Nancy'ego zawierają szkic programu emancypacji sztuki i - nas samych - poprzez sztukę. Zdaje się, że jest to największe wyzwanie w konfrontacji z obrazami.Jean-Luc Nancy (1940-2021) - jeden z najważniejszych filozofów francuskich ostatnich kilkudziesięciu lat. Pracę zaczynał w Strasburgu, gdzie nawiązał długoletnią i intensywną intelektualnie przyjaźń z Philippe'em Lacoue-Labarthe'em, z którym przygotował kilka ważnych książek, w tym klasyczną pozycję z zakresu filozofii literatury poświęconą niemieckiemu romantyzmowi, L'Absolu littraire. Thorie de la littrature du romantisme allemand (wydanie polskie niebawem), oraz inwencyjną lekturę psychoanalizy Jacques'a Lacana, Le titre de la lettre. Na myśli Nancy'ego bez wątpienia najsilniej zaważyła dekonstrukcja Jacques'a Derridy. Z czasem jej wpływ malał, ustępując oryginalnej ontologii "bycia-z" oraz "bycia pojedynczego mnogiego". Rozważania Nancy'ego krążą wokół kategorii sensu, dotyku, zmysłowości, a także myśli politycznej i społecznej, którą można określić mianem praktykowania "rozdzielonej wspólnoty", refleksji mającej wpływ na wiele działań emancypacyjnych i artystycznych. Nancy był autorem niezwykle płodnym (wydał ponad czterdzieści pozycji), a jego pisarstwo obejmowało wiele zjawisk: od prac ściśle spekulatywnych, przez ontologię i namysł nad sensualnością, po analizy sztuki.
Niniejsza monografia przedstawia historię nabożeństwa drogi krzyżowej w Polsce jako gatunku dyskursu religijnego. Prezentowane tu badania mieszczą się w obrębie genologii lingwistycznej i oparte są na materiale złożonym z 504 tekstów tego nabożeństwa publikowanych od XVIII wieku do współczesności. Przeanalizowano różne wyznaczniki gatunku, takie jak aspekty strukturalny, poznawczy, pragmatyczny oraz stylistyczny. Pozwoliło to pokazać znaczące zmiany, które zachodziły szczególnie w XX wieku, jak również podjąć próbę objaśnienia ich przyczyn i kontekstu. Omówiono ponadto różnorodne warianty gatunkowe, zjawisko przekraczania granic gatunku oraz teksty o cechach nietypowych i kreatywnych, które powstawały z różną częstotliwością w całej historii gatunku.Monografia Agnieszki Sieradzkiej-Mruk, jako pierwsza tak wieloaspektowa charakterystyka drogi krzyżowej, [] zainteresuje językoznawców, zwłaszcza tekstologów i genologów, oraz przedstawicieli nauk teologicznych. [] Nie tylko jawi się ona jako cenny wkład w badania nad gatunkami przekazu religijnego, lecz także stanowi znakomitą podstawę refleksji teoretycznych wpisanych w subdyscypliny genologiczne, przede wszystkim genologię teoretyczną, opisową i historyczną.Z recenzji prof. dr hab. Marii WojtakAgnieszka Sieradzka-Mruk - doktor habilitowana, profesor UJ, zajmuje się lingwistyką tekstu i dyskursu, głównie genologią lingwistyczną, oraz stylistyką. W szczególności interesuje ją dyskurs religijny: język homilii i kazań, liturgii i nabożeństw. Członkini Komisji Języka Religijnego Międzynarodowego Komitetu Slawistów i Zespołu Języka Religijnego Rady Języka Polskiego PAN. Autorka między innymi książki "Radość i nadzieja, smutek i trwoga" w nabożeństwie drogi krzyżowej. Wybrane aspekty ewolucji dyskursu religijnego w XX wieku na przykładzie leksyki dotyczącej uczuć.
To, co najważniejsze jest zbiorem refleksji autora wielotomowej i uznanej na rynku wydawniczym Antropodramatyki. Medytacje te były publikowane w latach 2018-2025 w jednym z ogólnopolskich dzienników i spotkały się z pozytywnym odbiorem czytelników.Ich inspiracją były najważniejsze święta, wydarzenia, spory ideowe, myśli wybitnych humanistów i inne okoliczności, a ich tematem przede wszystkim relacja człowieka z Bogiem oraz doniosłe egzystencjalne sprawy człowieka: dobro i zło, miłość, cierpienie i szczęście oraz sprawy eschatologiczne, takie jak śmierć i nadzieja na zmartwychwstanie.Publikacja jest przeznaczona dla osób, którym bliska jest zasada: wiara poszukuje zrozumienia, a rozumienie jest otwarte na wiarę.Pierwszy czytelnik zebranych w niej refleksji, redaktor Piotr Jackowski, napisał o nich: Pięknie pisać o rzeczach podstawowych to dopiero sztuka” oraz „To perełki literackie i poziom refleksji niezrównany.
W Polsce od wielu dziesięcioleci (a właściwie od wieków) istniało szerokie środowisko osób zajmujących się myślą rosyjską. W ostatnich kilku dekadach badaczy filozofii rosyjskiej (zwłaszcza społecznej i religijnej) można było znaleźć właściwie na wszystkich wyższych uczelniach i w wyspecjalizowanych instytucjach naukowych, pochwalić się też mogli znaczącymi wynikami, i to na skalę międzynarodową, w tym szeroką i udaną współpracą z uczonymi rosyjskimi. Wszystko to zainicjowane i zainspirowane było przez znakomite prace, działania i osiągnięcia Andrzeja Walickiego, a potem Włodzimierza Rydzewskiego i Andrzeja de Lazariego. Jednak cztery lata temu cała ta – utrwalona, jak się wydawało – sytuacja uległa wiadomej gwałtownej i szokującej zmianie. W książce niniejszej próbuję na początku – starając się unikać gwałtownych, doraźnych i reaktywnych ocen – zdać jakoś sprawę z tych dramatycznych uwarunkowań, a następnie dokonać pewnego podsumowania czy przynajmniej zestawienia swoich tekstów z zakresu filozofii rosyjskiej z lat ostatnich, choć czasem także z lat dawniejszych. W tytule książki określiłem to wszystko „swoimi ruskimi sprawami” – ruskimi, a nie rosyjskim, by wyrazić w ten sposób jakąś złość, gorycz i zawód po wielu latach zajmowania się filozofią rosyjską. Zajmowałem się jednak zawsze nie tylko filozofią rosyjską. Równie istotne – jako takie i jako tło dla myśli rosyjskiej – były dla mnie powszechna historia filozofii, filozofia społeczna, filozofia religii, wybrane współczesne zagadnienia, kierunki, debaty filozoficzne. Artykuły z tego zakresu stanowią drugą zasadniczą część książki.
Przekład przejrzał, wstępem i przypisami opatrzył: Antoni SzwedDzienniki NB 26 - NB 30 (SKS 25) Srena Kierkegaarda pochodzą z ostatniego okresu twórczości filozofa czyli z lat 1852-1854. Autor dokonuje w nich rozwinięcia i podsumowania tych myśli, które zanotował już we wcześniejszych Dziennikach. Teraz nadawał swoim myślom pełniejszy kształt, lepiej je uzasadniał. Mimo niekiedy podobnych tytułów notatek, za każdym razem Kierkegaard nadaje tym notatkom treść inną, świeżą, oryginalną. Zdaje się mieć niewyczerpane źródło pomysłów. Autor jest w tych notatkach niesłychanie twórczy, inspirujący. W SKS 25 mniej jest skrótów myślowych, aluzji do innych dzieł, jest sporo nowych wyjaśnień, obszerniejszych, niekiedy głębszych niż uprzednio. Mniej też potyczek ze współczesnymi, więcej refleksji niezakłóconej wydarzeniami zewnętrznymi. Myśli Kierkegaarda krążą wokół chrześcijaństwa tego rzeczywistego z lat 50-tych XIX w. w Danii i tego pożądanego przez filozofa chrześcijaństwa Nowego Testamentu. Nie jest to myśl sucha, teologiczna, jakiś wykład subtelności doktrynalnych, lecz głęboko przeżywane stawanie się chrześcijaninem, zanurzone w indywidualnym egzystowaniu.SKS 25 to znakomite uzupełnienie i rozwinięcie tych wątków, które pojawiły się już we wcześniej wydanych w języku polskim SKS 20, SKS 22 i SKS 26.
W części drugiej Biografii Dąmbskiej opisujemy jej ucieczkę wraz z siostrą Aleksandrą z okupowanego przez władze sowieckie Lwowa, pobyt po wojnie w Rzeszowie i Krakowie oraz późniejszą ucieczkę do Gdańska. Piszemy o trudnych czasach stalinizmu, a zwłaszcza o staraniach Dąmbskiej, mających za zadanie obronę filozofii polskiej przed ideologizacją. Podkreślić należy, że Dąmbska nie poddała się stalinowskim represjom. Był to okres walki o zachowanie pamięci po filozofii zostawionej we Lwowie. Dąmbska stała na straży dobrego imienia Twardowskiego i założonej przez niego Szkoły. Nie pozwoliła Adamowi Schaffowi i jego adiutantom na wykluczenie uczniów Twardowskiego z życia akademickiego. Nigdy nie wykładała na żadnej z polskich uczelni marksizmu. Przez lata wiodła bój z władzami o zachowanie niezależnego charakteru filozofii. Stała na straży zasad wyniesionych ze Lwowa. Nie lubiła myśleć o tym, co będzie. Przychylała się raczej do tego, co jest hic et nunc. Jej wiara była poszukiwaniem prawdy. Wspierała się na nadziei oraz miłości. Należała do "miłujących prawdę". Okazała się "chwalebnie uzdolnioną" - jak zapisano na jej świadectwach szkolnych. Dąmbska ukształtowała się w Szkole lwowskiej Twardowskiego. Gdy po II wojnie światowej Kazimierz Ajdukiewicz upomniał się o deklarację przynależności do jego szkoły, z niezwykłym oddaniem dla Mistrza odpowiedziała: Po prawdzie właściwym moim Nauczycielem filozofii był ten, "z którego pełności wszyscyśmy wzięli" i Pan, i Witwicki, i Kotarbiński, i tylu, tylu innych: Kazimierz Twardowski! To przywiązanie do Twardowskiego i Szkoły lwowskiej było szczególnie ważne w jej życiu. Zaważyły na nim lata formacji filozoficznej, a także bycie ostatnią asystentką Profesora. Zawsze oddana i szczera w rozmowach, dała się poznać z dobrej strony. I choć karierę mogła zaledwie zacząć doktoratem, to była "Najlepszą z dobrych" - jak nazwał ją Władysław Tatarkiewicz.
(...) Dzieło Diogenesa Laertiosa, bo o nim mowa, nosi tytuł Żywoty i poglądy słynnych filozofów (...) i oceniane było przez wieki różnie, od zachwytu po dyskredytację, przeważnie zaś niedoceniane, analizowane tylko jako podręcznik filozofii czy wyraz pewnej filozofii bez wartości literackiej. Jednak wartość ta była bezsporna dla czytelników antycznych, którzy akurat tę wersję z wielu innych podobnych opisów myśli filozoficznej zachowali przez kolejne wieki, traktując je jako arcydzieło w zakresie literackiego opisu filozofii.Jeden ze najsłynniejszych polskich hellenistów, Tadeusz Sinko, napisał, że "Lartios Diogenes" był autorem dziesięciu ksiąg tekstu, które "skompilował bezkrytycznie i nieporządnie ze źródeł biograficznych i doksograficznych". Polski filolog klasyczny kolejnego, powojennego pokolenia, Jerzy Łanowski, także używał na określenie dzieła Diogenesa niezbyt pochwalnego określenia "niekrytyczna kompilacja", ale dostrzegał w nim pewną wartość przez sam sens jego istnienia, wszak to jedyna, a zatem "bezcenna, historia filozofii przekazana nam przez starożytność". Współcześni badacze Diogenesa - czy to z końca XX w., czy z pierwszych dekad XXI w., obecnie na całym świecie coraz bardziej doceniają wartość jego dzieła. Na przykład Jrgen Mejer w swej monografii domaga się "fresh analysis of Diogenes Laertius" i rzeczywiście potrzeba takiej świeżej analizy stała się ostatnio źródłem nowych, ciekawych ustaleń naukowych. Problematyka twórczości tego autora jest opracowywana od blisko stu lat niejako od nowa. Wśród najświeższych polskich postulatów i badań w tym zakresie należy wymienić prace Mariana Wesołego, w tym tłumaczenia tekstów poświęconych poszczególnym filozofom omawianym w dziele Diogenesa Laertiosa, jak Manifest epikurejskiej filozofii życia, Arystoteles według Diogenesa Laertiosa oraz Filozofia - dziełem Hellenów. Prolog Diogenesa Laertiosa. Ambicje dodania paru uwag na temat charakteru stylu naukowo-podręcznikowego dzieła Diogenesa ma także niniejsza monografia, poświęcona świadomości literackiej i genologicznej tego autora.(fragment rozdziału Wstępna teoria (nie)świadomości)
Książka Zofii Król wzięła się z tęsknoty. Tęsknoty za pewnym miejscem, ale i za samym doświadczaniem przestrzeni. To wielowątkowa opowieść o tym, w jaki sposób nawiązujemy relację z trójwymiarem, oswajamy go, a potem przekładamy te doznania na język literatury, malarstwa, filozofii. Autorka przygląda się tekstom, mapom i obrazom, śledzi wędrówki współczesnych artystek, zamyśla się nad kondycją marzącej o wejściu w widok podmiotki. Jednocześnie sama podróżuje w czasie i przestrzeni, przenosząc się płynnie z pagórków południowej Anglii końca XVIII wieku, gdzie przypatruje się pewnej poziomce, na zalane słońcem XV-wieczne burgundzkie uliczki, z dzikich stoków Garganów – na dziewiąte piętro pewnego warszawskiego wieżowca i na szczyt prowansalskiej Góry świętej Wiktorii, skąd roztacza się niezwykły widok. Przewodniczkami w tej podróży są pisarki i pisarze – Wordsworthowie, Haupt, Białoszewski, Miłobędzka, Lebda, malarze – van Eyck, Cézanne, Hockney, filozofowie – Merleau-Ponty czy Berleant, oraz ktoś jeszcze – pomarańczowy ludzik Google Maps. Autorka odsłania również złożoność wirtualnych i zapośredniczonych form doświadczania przestrzeni, odwołuje się przy tym do prac artystów, którzy wykorzystują ich potencjał. Ta oryginalna – erudycyjna, a przy tym napisana z lekkością – książka przychodzi do nas w momencie, kiedy zwykłe czynności, takie jak gapienie się za okno, a nie w ekran telefonu, czy bezinteresowne włóczęgi zyskują status czegoś zupełnie wyjątkowego. Unikając utartych ścieżek i ustalonych schematów myślenia o przestrzeni, autorka proponuje nam własną, osobną o niej opowieść, zachęcając zarazem do uważności i doznawania wszystkimi zmysłami.
Teorie mitu politycznego Georges'a Sorela, Ernsta Cassirera oraz Rolanda Barthes'a są częścią tradycji politologicznej. Najczęściej to Sorel jest uważany za twórcę dyskursu o micie politycznym, jemu jest przypisywana rola w rozpoznaniu znaczenia mitu politycznego we współczesnej polityce. Jego teoria zakłada, że mit, rozumiany jako irracjonalny i emocjonalny obraz, jest decydującym motorem działania politycznego, zwłaszcza w rewolucjach i ruchach społecznych. Według niego mit, w przeciwieństwie do ideologii, nie jest racjonalnym konstruktem, ale emocjonalnym wzywaniem do działania, które skupia ludzi wokół wspólnego celu. W prezentowanych przez Sorela, Cassirera i Barthes'a teoriach mitu politycznego Mateusz Nieć odnajduje wiele elementów wspólnych, by następnie dokonać ich porównania. Według niego wszyscy teoretycy podkreślają niespotykaną dotychczas siłę oddziaływania czynników irracjonalnych w kształtowaniu procesów wyboru władzy w nowoczesnym państwie. W ich przekonaniu legitymizacja władzy w reżimach politycznych nowoczesnych państw opiera się nie na racjonalnym programie wyborczym, ale na emocjach społecznych, które ulegają procesom symbolizacji, m.in. w mitach politycznych. Analizowani myśliciele proroczo wskazali na problem współczesnej polityki związany z kształtowaniem się procesów elekcji władzy w demokracji masowej oraz przewidzieli m.in. nowe typy zagrożeń populistycznych, jakich jesteśmy obecnie świadkami.
Filozofia transcendentalna Friedricha Schlegla została opublikowana po raz pierwszy w 1935 roku jako jeden z wykładów odkrytych w formie anonimowych odpisów przez Josefa Knera. Schlegel skupia w niej najistotniejsze idee niemieckiego romantyzmu - zarówno z perspektywy filozoficznej, jak i literackiej. Ponadto zawarta w Filozofii transcendentalnej myśl Schleglapozwala zrozumieć ewolucję filozofii niemieckiej - od Kanta do Hegla. Znajduje się w niej również filozoficzne wyjaśnienie jednego z najważniejszych pojęć - alegorii - będącej pomostem między nieskończoną substancją i twórczym indywiduum.
„Filozofia społeczna ruchu Black Power: między nacjonalizmem a marksizmem” to przełomowa publikacja, która wypełnia znaczącą lukę w polskiej literaturze naukowej, oferując pierwszą tak wszechstronną i pogłębioną analizę ruchu Black Power. Praca Sebastiana Urbaniaka stanowi owoc tytanicznej pracy badawczej i benedyktyńskiej cierpliwości, dzięki której czytelnik zyskuje dostęp do niezwykle bogatej merytorycznie wiedzy, która do tej pory nie była tak kompleksowo przedstawiana w języku polskim. W książce „Filozofia społeczna Black Power. Między nacjonalizmem a marksizmem” Sebastian Urbaniak wyjaśnia i analizuje podstawowe dyskursy towarzyszące ruchowi wyzwolenia czarnej społeczności w USA, koncentrując się na okresie od lat 30. do połowy lat 70. XX wieku. Autor z niezwykłą precyzją przedstawia zróżnicowane stanowiska, poglądy i praktyki społeczne, które kształtowały formy walki o podmiotowość czarnej ludności w omawianym okresie. Czytelnik pozna skomplikowaną genezę i ewolucję tzw. „czarnej kwestii”, która jest ukazana jako strukturalny problem amerykańskiej nowoczesności. Jednym z kluczowych zagadnień poruszanych w publikacji jest skomplikowana relacja między nacjonalizmem a marksizmem w kontekście filozofii społecznej ruchu Black Power. Autor przedstawia ewolucję pojmowania czarnego nacjonalizmu, wskazując na zmienne sposoby jego rozumienia w zależności od społeczno-intelektualnego środowiska. Książka ukazuje, jak różne pokolenia Afroamerykanów budowały swój własny kanon tekstów i patronów, od abolicjonizmu i chrześcijańskiego humanizmu z przełomu XIX i XX wieku, po bardziej radykalne wartości drugiej fazy nacjonalizmu po I wojnie światowej, takie jak elitaryzm, kulturalizm, proletaryzm i sekularyzm. Szczególny nacisk położono na trzecią fazę rozwoju, związaną z działalnością Malcolma X, gdzie czarni nacjonaliści zdecydowanie odrzucają wartości zachodu. Co więcej, Sebastian Urbaniak udowadnia, że czarny nacjonalizm był współkształtowany przez marksizm, wskazując na różnice w ich wzajemnych relacjach i marksistowskich inspiracjach w różnych okresach. W ramach pracy przedstawiono dogłębne analizy różnych nurtów myśli społecznej. Rozdział pierwszy poświęcony jest „czarnej kwestii” w dyskusjach w amerykańskim ruchu socjalistycznym i trockistowskim. Rozdział drugi zgłębia zagadnienie „Liberałów”, ukazując obecność „czarnej kwestii” w doktrynie T.D. Roosevelta, liberalnej socjologii i rasistowskiej reakcji na Południu, a także rozwój „liberalnego ruchu Czarnych”, w tym działalności M.L. Kinga. Rozdział trzeci poświęcony jest „Czarnemu nacjonalizmowi”, z uwzględnieniem masowych migracji Afroamerykanów, powstania nowoczesnego czarnego nacjonalizmu pod wodzą M. Garveya oraz inspiracji fanonowskich i dziedzictwa Malcolma X. Ostatni, czwarty rozdział, zatytułowany „Black Panther Party (for Self-Defense)”, szczegółowo omawia aktywność, wewnętrzne kontrowersje i ideologię tego ruchu. Jak podkreśla dr hab. Tomasz R. Wiśniewski: „Sebastian Urbaniak wykonał tytaniczną (jak na ramy doktoratu) pracę historyczną oraz przeprowadził budzącą podziw kwerendę, w wyniku czego otrzymaliśmy logicznie i historycznie ustrukturyzowane spektrum stanowisk, poglądów, ale i praktyk społecznych, które określały formy walki o upodmiotowienie czarnej ludności w omawianym okresie. (...) Z prawdziwą satysfakcją odnotowuję niezwykłą sprawność autora w dziedzinie łączenia najbardziej abstrakcyjnych wątków tradycji Heglo-Marksowskiej z realnymi procesami społecznymi zachodzącymi w rzeczywistości historycznej XX wieku. Budzi podziw swoboda w sięganiu po autorów w rodzaju Herberta Marcusego i natychmiastowego łączenia ich przemyśleń ze znacznie w końcu mniej abstrakcyjnymi rozważaniami autorów zaliczanych przez doktoranta do tradycji Black Power”. Dla kogo jest ta książka?
Publikacja dotyczy polskiej kulturowej codzienności w ostatnich latach. Zawiera analizy i interpretacje takich zjawisk, jak Strajki Kobiet, mowa nienawiści, hejt, poetyka memów czy dyskurs przywódczy, rozważania o narracji w prozie Andrzeja Stasiuka i mowie noblowskiej Olgi Tokarczuk oraz analizę użycia feminatywów i oznaczeń niebinarności w polszczyźnie. W książce znalazły się także refleksje na temat teorii znaku i przekładu intersemiotycznego.*****On Speaking, Language and Certain Manifestations of Cultural Everyday LifeThe publication concerns Polish cultural everyday life in recent years. It contains analyses and interpretations of such phenomena as: Polish Women's Strike, hate speech, hate, the poetics of memes, leadership discourse, reflections on the narrative in Andrzej Stasiuk's prose and Olga Tokarczuk's Nobel speech, as well as the analysis of the use of feminatives and non-binary determinations in Polish. The book also includes reflections on sign theory and intersemiotic translation.
To niezwykła pomoc duszpasterska, która prowadzi czytelnika przez tajemnicę Bożego Narodzenia w sposób świeży, nieoczywisty i głęboko inspirujący. Książka odkrywa bogactwo świątecznej tradycji; sięga do źródeł historycznych, mniej znanych faktów oraz nierozpowszechnionych ciekawostek związanych z historią narodzin Chrystusa i duchowością tego wyjątkowego czasu.Publikacja łączy w sobie walor edukacyjny i formacyjny. To wyjątkowy zbiór faktów, ale również przewodnik, który prowadzi do osobistego odkrywania obecności Boga w Kościele i w codzienności. Książka została przygotowana z myślą o praktycznym wykorzystaniu duszpasterskim. Może stać się cennym narzędziem dla kapłanów, szczególnie podczas spotkań kolędowych - jako dar dla parafian, zachęta do refleksji i pogłębienia wiary, a także zaproszenie do wspólnego odkrywania sensu Bożego Narodzenia.To nie jest kolejny przewodnik po świętach - to propozycja spojrzenia na nie z innej perspektywy: z wrażliwością na historię, tradycję i duchowe bogactwo Kościoła.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
