Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Kto sprząta świat? W Feminizmie dekolonialnym Françoise Vergès mierzy się z kluczowymi kwestiami dzisiejszych debat feministycznych – od europocentryzmu i przywileju białości, po wykluczenie i kapitalistyczny wyzysk. Wychodząc od przykładu kobiet pracujących w sektorze usług sprzątania, unaocznia, w jaki sposób zachodni feminizm stał się ruchem dbającym o interesy białych kobiet. Przypomina również o jego kolonialnych korzeniach i proponuje feminizm osadzony w praktyce dekolonialnej, łączący analizę problematyki płci z krytyczną teorią rasy oraz analizą imperialnych struktur władzy.
Książkę wydano dzięki dofinansowaniu Instytutu Francuskiego w ramach Programu Wsparcia Wydawniczego.
Przywoływana w tej książce fenomenologia zderza uniwersalne roszczenia rozumu z tym, co przerasta jego granice: ze skończonością, niepewnością, kruchością, pluralnością, nieprzewidywalnością nowoczesnych doświadczeń. Chodzi o fenomenologię, która – wbrew idealizmowi transcendentalnemu Husserla – nie zmierza ku wydobywaniu inwariantnej istoty ukazującej się rzeczy, lecz zdaje sprawę z owych niepewności i kruchości, cechujących położenie współczesnego człowieka, jest w większym stopniu otwarta na złożoność tego położenia i jego faktyczny wymiar.
******
The Uncertainty of the Phenomenon. Phenomenology in the Horizons of Modernity
The phenomenology referred to in this book juxtaposes universal claims of reason with what transcends its boundaries: infinity, uncertainty, fragility, multiplicity, unpredictability of modern experiences. It is the phenomenology, which – contrary to Husserl’s transcendental idealism – does not seek to bring out the invariant essence of the appearing thing, but which reveals these uncertainties and fragility characterizing the position of modern man, it is more open to the complexity of this position and its actual dimension.
Praca z ludźmi znajdującymi się w sytuacjach trudnych i kryzysowych pokazuje, jak ważne są umiejętności interpersonalne i jakość relacji nawiązywanej z osobą potrzebującą wsparcia. W relacji z osobą pomagającą profesjonalnie wyraźnie oczekiwana jest umiejętność rozmowy, uważnego słuchania oraz zdolność wykorzystywania komunikatów niewerbalnych. […] Zajęcia prowadzone dla studentów pedagogiki, studentów kierunków lekarskich oraz przyszłych nauczycieli uświadomiły autorce potrzebę zwracania uwagi na istotę pracy z człowiekiem cierpiącym, a także na niezbędne umiejętności w tym zakresie, które należy kształcić już w trakcie przygotowywania się do przyszłego zawodu. […] Kwerenda literatury wskazuje, że temat współczucia stanowi przedmiot analiz i badań od kilku dekad. W literaturze światowej jest on szczegółowo przebadany i opisany. Przegląd polskiej literatury dotyczącej tej tematyki dowiódł, że na gruncie nauki polskiej to zagadnienie jest poznane w mniejszym zakresie. Zdiagnozowane braki stały się motywacją do napisania niniejszej książki i realizacji projektu badawczego, w którym podjęto się zbadania zagadnienia współczucia dla innych wśród polskich studentów kierunków medycznych i niemedycznych.
Freudowski Moment to hołd złożony przez Christophera Bollasa epokowemu dokonaniu Freuda, jakim było zrozumienie istoty i znaczenia nieświadomego życia człowieka, a zarazem sformułowanie metody leczenia opartej na głębokiej nieświadomej komunikacji między pacjentem a psychoanalitykiem. Bollas sięga do tej części teorii nieświadomości, która w oryginalnej Freudowskiej teorii nie została rozwinięta teorii niewypartej nieświadomości i w inspirujący i sugestywny sposób pokazuje Czytelnikowi nieskończone bogactwo i twórczy charakter nieświadomego spostrzegania, opracowywania doświadczenia i komunikowania w codziennym życiu jednostki ludzkiej. Znajduje to szczególne zastosowanie w leczeniu psychoanalitycznym, w którym pacjent i analityk, głęboko zanurzeni w nieświadomym procesie, nie tylko odkrywają wyparte konflikty osoby analizowanej, lecz przede wszystkim dają głos jej niepowtarzalnemu idiomowi jako jednostki ludzkiej. Anna Czownicka, psychoanalityczka, tłumaczka i redaktorka książki
Seria Pisma Wybrane Władysława Stróżewskiego pod redakcją Sebastiana Kołodziejczyka
Pierwszy tom wydawniczej serii Pisma Wybrane prof. Władysława Stróżewskiego inicjowany przez Wydawnictwo „Universitas”, zatytułowany W stronę metafizyki, pod redakcją prof. Sebastiana Kołodziejczyka, studenta i ucznia Profesora Stróżewskiego, ma gwarancję najwyższej jakości edytorskiej i redaktorskiej, bo merytoryczna jest oczywista. Zostały tu zebrane teksty znane, pochodzące z książki Istnienie i sens, i te mniej znane lub wcale nieznane, pochodzące z niepublikowanych wcześniej manuskryptów. Władysław Stróżewski należy do grona najwybitniejszych polskich uczonych-filozofów, którego pisma i wywiady są uważnie czytane i podziwiane za rzadką umiejętność formułowania fundamentalnych pytań i wyjątkową wnikliwość udzielania na nie odpowiedzi. To jest forma jego etosu bycia człowiekiem i postać jego istnienia. W Ontologii dał temu metafizyczny wyraz: „Doświadczenie istnienia jest jak oddech: nie zastanawiamy się nad nim, póki normalnie oddychamy, tak samo jak nie zastanawiamy się nad naszym byciem, póki nie pomyślimy, że wcale nie jesteśmy z nim w sposób konieczny związani. Jeśli przeniknie nas na chwilę trwoga nieistnienia, zaczynamy nie tyle może rozumieć, ile odczuwać, co znaczy być”.
Z recenzji prof. dr. hab. Leszka Sosnowskiego
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego
Niniejsza "Historia filozofii współczesnej" ks. Rogera Verneaux kontynuuje jego "Historię filozofii nowożytnej", obejmując okres od Marksa do Sartre'a. We Wprowadzeniu do "Historii filozofii nowożytnej" Autor przedstawił główne założenia swego podręcznika: "Można by zasadnie dziwić się temu, że w dziele poświęconym historii filozofii zamieszczamy uwagi krytyczne. Przyznajmy, że jest to zabieg nietypowy i niebezpieczny. Jednak w naszych oczach historia filozofii nie jest celem samym w sobie. Jest środkiem do nauki myślenia i wydaje się nam nie tylko czymś normalnym, ale wręcz koniecznym, by po zrozumieniu jakiejś doktryny umysł zareagował na nią, starając się oddzielić jej mocne i słabe strony. Nie zgadzamy się bowiem z tym, że filozofia sprowadza się do historii filozofii: oznaczałoby to wprost zaprzeczenie filozofii jako poszukiwania prawdy, względnie uczynienie z filozofii czystego poszukiwania, to znaczy poszukiwania, które nie jest w stanie niczego odnaleźć. Taki historycyzm stanowi zamaskowaną formę sceptycyzmu. () Jest zresztą oczywiste, że krytyczny zamiar w niczym nie ujmuje metodologicznej sympatii, która jest warunkiem koniecznym do uprawiania historii idei, a która osobiście przychodzi nam bardzo łatwo w obliczu przejawów geniuszu. Dlatego schlebiamy sobie tym, że krytyka nigdy nie wpływa na przedstawienie treści". Ks. Roger Verneaux (1906-1997), wieloletni wykładowca Instytutu Katolickiego w Paryżu, wybitny znawca idealizmu i autor cenionej serii podręczników z filozofii tomistycznej, z której dotychczas w przekładzie polskim ukazały się: "Epistemologia ogólna czyli krytyka poznania", "Historia filozofii nowożytnej" oraz "Historia filozofii współczesnej". Patronat: Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
"Centralnym twierdzeniem niniejszej książki jest to, że arystotelesowska metafizyka jest nie tylko kompatybilna ze współczesną nauką, lecz jest także domyślnym założeniem współczesnej nauki. Wielu czytelników z ulgą przyjmie natychmiastowe objaśnienia i zastrzeżenia. Po pierwsze, nie mówię tutaj o arystotelesowskich ideach dotyczących fizyki, w takim rozumieniu, w jakim ta dyscyplina pozostaje obecnie pojmowana. Przykładowo, nie zamierzam bronić twierdzenia, że sfery podksiężycowe i nadksiężycowe są rządzone innymi prawami, albo doktryny o naturalnym miejscu. Mówię o filozoficznych ideach, które mogą zostać oddzielone od tych nieaktualnych naukowych ram, takich jak teoria aktu i możności oraz doktryna czterech przyczyn. To są, ponownie, idee metafizyczne a nie naukowe. Albo, precyzyjniej mówiąc, są one ideami z zakresu filozofii przyrody, którą traktuję jako subdyscyplinę metafizyki, z powodów, jakie wyjaśnię w rozdziale pierwszym. Po drugie, nie argumentuję za tym, ażeby naukowcy mieli, czy też musieli w otwarty sposób angażować te idee w swoich codziennych badaniach. Opowiadam się za tym, że praktykowanie nauki oraz rezultaty nauki, przynajmniej w ich ogólnym zarysie, domyślnie zakładają prawdziwość tych idei, nawet jeśli z bardzo praktycznych powodów naukowcy mogą w swojej powszedniej pracy ich nie uwzględniać. () Tytuł Rewanż Arystotelesa zapożyczyłem z późnego artykułu Jamesa Rossa (1990), z którego prac wiele się nauczyłem. Jedno z kluczowych spostrzeżeń Rossa skupiało się na sposobach, w jakie współcześni analityczni filozofowie na nowo odkryli i zrehabilitowali arystotelesowskie idee i argumenty, chociaż często nie byli tego świadomi". Fragment Wprowadzenia Edward Feser (ur. 1968), amerykański filozof, pisarz i wykładowca Pasadena City College w Kalifornii. Będąc ateistą nawrócił się na katolicyzm dzięki lekturze dzieł św. Tomasza z Akwinu i Arystotelesa. Nakładem Andegavenum ukazał się już jego Tomasz z Akwinu: Przewodnik dla początkujących, bardzo popularne wśród amerykańskich studentów wprowadzenie do filozofii Akwinaty.
Twój stosunek do ewolucji nie dotyczy jedynie kilku wyrafinowanych poglądów na biologię, takich jak na przykład to, czy przypadkowe mutacje mogą prowadzić do powstania nowej funkcjonalnej informacji genetycznej. W istocie Twoje stanowisko w debacie o pochodzeniu gatunków zakłada i determinuje Twój stosunek do wielu innych naukowych, filozoficznych i teologicznych zagadnień. Jaka jest rola nauki w wyjaśnianiu pochodzenia świata? Co mogą zdziałać konieczność i przypadek w przyrodzie? Kim jest człowiek? Jakie są podstawy ludzkiej moralności i godności? Jak rozumiesz Pismo Święte? Jak Bóg działa w świecie? Wszystkie te fundamentalne zagadnienia (i wiele innych) zbiegają się w jednym problemie pochodzenia gatunków.Ta książka jest jak mapa. Punktem wyjścia jest obecne pomieszanie, jakie widzimy w debacie na temat ewolucji, a zamierzonym punktem dojścia jest rozumienie pojęć występujących w tej debacie oraz ich wzajemnych relacji. Mapa ta nie zmusza Cię, aby podążać gdziekolwiek, ani nie wybiera celów za Ciebie. Ale pomaga Ci się nie zgubić i wybrać swoje własne stanowisko bardziej świadomie.
We wszystkich trzech prezentowanych tutaj i poświęconych myśli starożytnej rozprawach Cassirera otrzymujemy nie tylko przedstawienie jej dziejów, ale przede wszystkim ich interpretację, jako spójnej, systematycznej całości, której rozwój prowadzi w pewnym określonym kierunku, kierunku precyzowanym i określanym w jego własnej koncepcji. Nie znajdziemy tu jedynie relacji z tego, jak wyglądają poglądy poszczególnych filozofów greckich, ale przede wszystkim próbę określenia, jaka jest ich rola w całej późniejszej myśli. Autor nie analizuje treści stworzonych przez nich pojęć, lecz ich funkcję, nie zajmuje się nimi w ich gotowej, wykształconej już postaci, lecz woli ujmować je niejako in statu nascendi, bowiem w jego opinii tylko w ten sposób możemy sobie uświadomić żmudną i trudną pracę, jaką za pośrednictwem Heraklita, Parmenidesa, Platona czy Demokryta wykonała myśl, by pojęcia te ukształtować. Pokazuje je jako swego rodzaju narzędzia, swego rodzaju soczewki, za pomocą których starożytni myśliciele realizowali swe dążenia uchwycenia i skupienia nieprzebranej różnorodności otaczającego ich świata realizowali dążenia wspólne wszystkim przeszłym, przyszłym i w ogóle możliwym konceptualizacjom
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co tak naprawdę kryje się za odwiecznym konfliktem Jedi i Sith?Czy ich filozofie naprawdę można sprowadzić do prostego podziału na dobro i zło?W tej książce wyruszycie w podróż po uniwersum Gwiezdnych Wojen świecie, gdzie Moc jest źródłem zarówno oświecenia, jak i destrukcji. Odkryjecie tajemnice obu zakonów, zgłębiając ich filozoficzne korzenie i moralne dylematy,które definiują ich odwieczną walkę. Zobaczycie, że pod powierzchnią konfliktu kryją się złożone idee,a granice między dobrem a złem są mniej oczywiste, niż mogłyby się wydawać.
Wizja człowieka przyszłości w duchu podejścia nastawionego na osobę. Sposób bycia jest najbardziej osobistą i filozoficzną książką Rogersa. Składają się na nią teksty odzwierciedlające jego rozwój zawodowy i osobisty – od pierwszych lat pracy z młodzieżą, poprzez tworzenie systemu psychoterapii niedyrektywnej, aż po koncepcję grup spotkaniowych. Rogers nie ukrywa prywatnych opinii o psychologii akademickiej, którą traktuje jak skostniałą strukturę, otwarcie pisze o kontrowersjach, jakie wzbudzał on sam i jego koncepcje w środowisku psychologów i psychiatrów, ale także spogląda w przyszłość – kreśli wizję człowieka przyszłości w duchu podejścia nastawionego na osobę.
Utopia na ludzką miarę przygląda się estetyce relacyjnej Nicolasa Bourriauda jako pewnej modzie intelektualno-artystycznej, która miała początki we Francji w połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku, a międzynarodowe apogeum osiągnęła w kolejnej dekadzie. Książka śledzi filozoficzne i antropologiczne źródła tej koncepcji, bada jej ewolucję oraz miejsce w kształtowaniu się poglądów jej twórcy. Przede wszystkim jednak - orientując się wokół kategorii autonomii, obiektu i formy - ma za zadanie usystematyzować dyskusje na temat estetyki relacyjnej: dokonać typologizacji stawianych jej zarzutów, omówić założenia, z których wnikały padające na nią ciosy, oraz - tam, gdzie to możliwe - przedstawić odpowiedzi Nicolasa Bourriauda. Innymi słowy: zestawia ambicje tej koncepcji z rzeczywistym potencjałem i osiągnięciami, opisując jej rezonowanie w międzynarodowym życiu artystycznym i akademickim w ostatnich trzech dekadach. "Choć przedmiotem książki jest estetyka relacyjna, to dzięki wnikliwości i wieloaspektowości podejścia do tematu dostajemy refleksję nad wieloma dylematami sztuki współczesnej. Inteligencja, wnikliwość, żelazna logika oraz niezwykle trafnie dobrany ton analiz, który demaskuje miazmaty teorii Bourriauda, to zalety tej publikacji. Nie mam wątpliwości, że stanie się ona poczytną lekturą nie tylko na seminariach uniwersyteckich i wśród muzealników, galerzystów i kuratorów, ale że również znajdzie czytelników wśród szerokiego grona humanistów zainteresowanych współczesną kulturą". Z recenzji prof. Anny Markowskiej, Uniwersytet Wrocławski Łukasz Białkowski (ur. 1981) jest wykładowcą akademickim, krytykiem sztuki, niezależnym kuratorem wystaw. W 2011 roku uzyskał stopień doktora filozofii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania naukowe sytuują się na przecięciu filozofii, historii sztuki oraz społecznej historii mediów. Jest autorem książek Figury na biegunach. Narracje silnego i słabego podmiotu twórczego (2015), Nieszczere pole (2015), Celebracja braku. Sztuka współczesna i gry z widzialnością (2020), artykułów publikowanych w czasopismach naukowych oraz recenzji wystaw zamieszczanych w prasie artystycznej. Przetłumaczył z języka francuskiego Estetykę relacyjną (2012) i Postprodukcję (2023) Nicolasa Bourriauda. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Nauk o Sztuce Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA).
SPIS TREŚCIWstęp 51. Istota filozofii w kontekście genezy dziennikarstwa 92. Początek racjonalnego poznania i komunikowaniainformacji o świecie 173. Początek filozofii jako próba odkrycia prawdy o świecie 193.1. Tales z Miletu i mit medialny 203.2. Anaksymander i sens dziennikarstwa 223.3. Anaksymenes i lokowanie informacji 243.4. Anaksagoras i racjonalność dziennikarstwa 273.5. Heraklit i dialektyka w mediach 313.6. Pitagoras i przekazy tematyczne w mediach 343.6. Parmenides i byt medialny 403.7. Zenon z Elei i medialne alter ego . 443.8. Melissos z Samos i kultura mediów 483.9. Empedokles i bycie w sieci 523.10. Demokryt i dziennikarskie możliwości poznania 564. Drugi okres filozofii starożytnej okres humanistyczny.Człowiek i media, czyli etyka mediów 614.1. Sokrates i prawda o człowieku 624.2. Sofiści współcześni dziennikarze? 794.1.1. Protagoras i współczesny dziennikarz 834.1.2. Gorgiasz i relatywizm poznawczy 854.3. Platon i możliwość prawdy w mediach 944.4. Arystoteles i retoryka dziennikarska jako droga do prawdy 116 5. Trzeci okres filozofii starożytnej okres klasyczny, okresszkół filozoficznych, czyli praktyka prawdy nie tylko dla nadawcy 1375.1. Stoicy i dojrzały odbiorca mediów 1375.2. Epikureizm i postprawda 1415.3. Sceptycy i możliwość poznania prawdy w mediach a pluralizm mediów 1465.4. Cynicy i ekshibicjonizm medialny 148Zakończenie 153Bibliografia 155Abstrakt 157Abstract 159
Wstęp 51. Pojęcie osoby ludzkiej w fenomenologii Edmunda Husserla 151.1. Potrzeba nowej filozofii osoby ludzkiej 151.1.1. Krytyka naturalizmu 151.1.2. Krytyka historyzmu i filozofii światopoglądowej (Weltanschaungsphilosophie) 181.1.3. Kryzys człowieczeństwa potrzeba nowej filozofii osoby ludzkiej 201.1.4. Przejście od nastawienia naturalnego do nastawienia personalistycznego 231.2. Człowiek jako korelat konstytucji przyrody istot żywychposiadać ciało (Krper) a być ciałem (Leib) 271.2.1. Człowiek jako część przyrody w sensie węższym bryła cielesna (Krper) 271.2.2. Człowiek osoba empiryczna jako część przyrody w sensie szerszymdusza, Leib ciało obdarzone duszą 281.2.3. Samoprezentacja ciała jako klucz do rozumienia intersubiektywnejwarstwy duszy 321.2.4. Konstytucja realnego przedmiotu psychicznego we wczuciujako antycypacja wczucia w inne osoby 361.3. Osoba jako konstytutywny korelat Ja osobowego 411.3.1. Ja osobowe jako osoba a Ja transcendentalne 411.3.2. Osoba i jej świat otoczenia 461.3.3. Czyste Ja a Ja osobowe jako Ja historyczne 521.3.4. Ja osobowe jako Ja społeczne 611.4. Pojęcie osoby w kontekście problematyki osobowej intersubiektywności 651.4.1. Osoba w związku intersubiektywno-psychofizycznym, Fremderfahrung 651.4.2. Poziomy intersubiektywności osobowej i rodzaje wewnętrzności 681.4.3. Teoria intersubiektywności osobowej a zagadnienie monady 731.5. Konstytucja światowych struktur interpersonalnych czas osobowy, światżycia (Lebenswelt) 822. Pojęcie osoby ludzkiej w filozofii Józefa Tischnera 912.1. Potrzeba nowej filozofii osoby 912.1.1. Krytyka systemowego i redukcjonistycznego myślenia o osobie 912.1.2. Krytyka substancjalizacji osoby ludzkiej 952.1.3. Krytyka wybranych redukcjonistycznych ujęć osoby ludzkiej 1002.1.4. Znaczenie fenomenologii dla koncepcji osoby 1042.2. Problematyka osoby w kontekście fenomenologii świadomościegotycznej zagadnienie pierwotności egotycznej 1072.2.1. Zagadnienie pierwotności resp. wtórności w sferze świadomości w ogóle 1072.2.2. Typy pierwotności resp. wtórności 1112.2.3. Sposoby prezentacji treści konscjentywnych jako formy samowiedzyJa aksjologicznego jako Ja pierwotnego dla Ja osobowego 1182.2.4. Solidaryzacja egotyczna a Ja aksjologiczne jako Ja pierwotnedla Ja osobowego 1312.3. Osoba w świecie wartości 1412.3.1. Osoba jako byt-dla-siebie 1412.3.2. Osoba w kontekście zasady personalistycznej 1442.3.3. Osobowy wymiar pracy człowieka jako rozmowy 1502.4. Osoba jako podmiot dramatu problematyka intersubiektywności 1532.4.1. Osoba w kontekście doświadczenia spotkania 1532.4.2. Osoba jako istota dramatyczna 1562.4.3. Dialogiczny wymiar osoby 1592.4.4. Ludzki świat otoczenia osoba na scenie dramatu oraz czas dramatyczny 1632.5. Osoba w kontekście agatologicznym 1672.5.1. Cielesny wymiar osoby 1672.5.2. Osoba a problem monady 1722.5.3. Relacja międzyosobowa w agatologicznym porządku świata życia 1753. Husserl Tischner. Rozumienie osoby podobieństwa i różnice 1813.1. Potrzeba nowej filozofii osoby 1813.1.1. Znaczenie kryzysu rozumienia osoby ludzkiej 1813.1.2. Kryzys myślenia o osobie ludzkiej kryzys racjonalizmu 1853.1.3. Potrzeba nowej filozofii osoby. Znaczenie fenomenologii 1913.2. Problematyka osoby ludzkiej w kontekście fenomenologicznymświadomość, podmiotowość, egologiczność 1983.2.1. Świadomość jako konstytutywne źródło sensu bycia osobą ludzką 198 [...]
Spis treści Wprowadzenie do Dzieł filozoficznych:Karol Wojtyła jako filozof . 5Na drodze ku filozofii 6W żywiole badań filozoficznych . 11Ogólna charakterystyka filozofii Karola Wojtyłyi dalsze perspektywy jej zastosowania .. 15Zakończenie . 17Bibliografia 18 Wprowadzenie do tomu 1:W poszukiwaniu doświadczalnych podstawetyki normatywnej 21Spotkanie z fenomenologią .. 22Scheler jako krytyk Kanta . 26Doświadczenie i powinność moralna 28Ku etyce empirycznej i normatywnej 30Filozofia jako transfenomenologia .. 32Bibliografia .. 36 Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiejprzy założeniach systemu Maxa Schelera .. 39Spis treści .. 43Geneza i sens zagadnienia . 45Analiza porównawcza . 72Stosunek wartości moralnych do osoby 107Religijny charakter wartości etycznych . 146Tezy końcowe .. 169Bibliografia . 177RSUM 181 Uwagi edytorskie, odmiany tekstu, objaśnienia .. 191Uwagi edytorskie .. 193Odmiany tekstu .. 197Wykaz skrótów .. 289Dodatek 291Wprowadzenie . 293Notatki i tumaczenieDer Formalismus in der Ethik und die Materiale Wertethik.Neuer Versuch der Grundlegung eines ethischen PersonalismusMaxa Schelera .. 297Uzupełnienia do tekstu.. 727Podręczny słowniczek do pracy habilitacyjnej .. 737
Są takie pytania o Chrystusa, które mimo upływu wieków nie przestają nurtować ludzi, którym Jego historia nie jest obojętna: Czy Jezus twierdził, że jest Bogiem? Czy Jego obraz opisany przez ewangelistów odpowiada rzeczywistości historycznej czy też został stworzony przez pierwsze wspólnoty wierzących? Czy Nazarejczyk wypełnił żydowskie proroctwa o Mesjaszu? Czy był On rzeczywiście Synem Ojca, czy raczej oszustem bądź szaleńcem? Brant Pitre, wybitny biblista, w przystępny i wciągający sposób przywołuje dowody na wiarygodność Ewangelii. Wyjaśnia, za kogo Jezus uważał samego siebie, rzucając jednocześnie światło na żydowskie korzenie Jego tożsamości. Korzysta przy tym z najnowszych opracowań badaczy Nowego Testamentu, zapomnianych fragmentów starożytnych manuskryptów, a także z pism wczesnych ojców Kościoła. Dziś, tak samo jak w I wieku n.e., istnieje wiele opinii na temat tego, kim tak naprawdę był człowiek z Nazaretu. Najwyraźniej zawsze tak było i tak już zostanie. Ale pytanie, które Jezus postawił swoim uczniom – pytanie o Jego tożsamość – pozostaje nadal aktualne. Ono nie przemija. Pomimo niemal dwóch tysięcy lat, które upłynęły od napisania Ewangelii, słowa Jezusa do Szymona Piotra w Cezarei Filipowej rozbrzmiewają przez wieki, zapraszając każdego i każdą z nas do spotkania z Nim jako prawdziwą historyczną osobą i do odpowiedzi na pytanie, które kiedyś zadał prostym rybakom z Galilei: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Książka zainspiruje nie tylko teologów, homiletów, katechetów oraz tych, którzy na co dzień rozważają słowo Boże. Będzie źródłem informacji również dla wszystkich, którzy dopiero zaczynają poznawać dzieje Galilejczyka. Brant Pitre – profesor Pisma Świętego w Notre Dame Seminary w Nowym Orleanie, autor publikacji poświęconych Biblii i wierze, ceniony mówca. Poprzez swoje wykłady popularyzuje wiedzę na temat biblijnych korzeni chrześcijaństwa. W Wydawnictwie WAM ukazało się kilka jego książek: Jezus i żydowskie korzenie Eucharystii; Jezus i żydowskie korzenie Maryi; Jezus. Historia największej miłości.
Jeśli jesteś chrześcijaninem i masz wrażenie, że coś nie do końca jest w porządku w Twoim życiu, to być może powinieneś zbadać swoje serce i zapytać samego siebie: Czy wypełniam to, do czego powołał mnie Bóg? Jeżeli nie wywiązujesz się ze zleconego Ci zadania, pamiętaj, że Boże powołanie pozostaje niezmienne. Zatem weź się do dzieła i zacznij okazywać Panu posłuszeństw
Człowiek współczesny, który zbiega w dół zbocza, będąc popędzanym przez człowieka osiemnastego wieku i przez Rewolucję, w coraz większym stopniu wyrzeka się swego rozumu spekulatywnego (który podejmuje wysiłek, by właściwie postrzegać rzeczywistość istot i rzeczy), jak również swego rozumu praktycznego (starającego się dostosować środki, których używa, do ostatecznego celu życia ludzkiego, który go do siebie przyciąga), i przywiązuje coraz większą wagę do swego rozumu technicznego, który fabrykuje nowy świat, nowe społeczeństwo, jakiś nowy rodzaj sztucznego człowieka. () W przypadku tej mutacji pojęcia prawdy i dobra, pojmowane przez rozum spekulatywny i praktyczny, są złożone w ofierze na rzecz woli panowania człowieka, obecnie zaślepionego intelektualnie i moralnie, który podbija kosmos i rozciąga swą władzę nad samym rodzajem ludzkim, próbując go przemodelować. () Przekroczenie granic rzeczywistości skutkuje wejściem w sferę wyobrażonego. Żyjemy w coraz bardziej sztucznym świecie, w społeczeństwie utopijnym, w obecności widziadeł, które tworzą się i znikają na naszych oczach w zależności od nieubłaganego "biegu dziejów". Jest to ostatnie stadium choroby. Gdy rozum umiera, w człowieku pozostaje już tylko zwierzęcość, "doskonałe i definitywne mrowisko", o którym mówił Valry, potworne widmo "Lewiatana", zgodnie z określeniem Piusa XII. (Z przedmowy Autora) Prof. Marcel De Corte (1905-1994), belgijski filozof i wieloletni wykładowca Uniwersytetu w Lige. Jego dwie prorocze analizy, Człowiek przeciwko samemu sobie (1962) oraz Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie (1969), ukazują się po raz pierwszy w polskim przekładzie.
Niniejsza książka zawiera artykuły napisane przeze mnie przy okazji przygotowywania różnych dzieł z zakresu filozofii moralnej i politycznej. Gdy dokonywałem ich wyboru, stwierdziłem, że wszystkie zawierają jeden i ten sam motyw: nienawiść współczesnego człowieka do samego siebie, którą poeta doskonale umiał wyrazić w tych oto słowach: Jestem raną i nożem! Jestem ciosem w twarz i twarzą! Jestem miażdżoną kończyną i kołem! Jestem ofiarą i katem! Czytelnik zatem nie znajdzie tutaj serii rozdziałów, gdzie dany rozdział stanowi następstwo poprzedniego. Otóż każdy rozdział ukazuje jeden z aspektów schizofrenii, na którą cierpi człowiek współczesny, i tworzy odrębną, skończoną całość. Wszystkie zawierają tę samą diagnozę, są zwieńczone tą samą konkluzją: choroby współczesnego człowieka wynikają z faktu, że odrzuca on swą spójną strukturę organiczną, a odzyskanie przez niego zdrowia - ontologicznego i moralnego - implikuje powrót do właściwego mu statusu, będącego połączeniem duszy i ciała. Analizowane tutaj patologiczne symptomy układają się w niepozostawiający wątpliwości zespół cech, który zmusza do zastosowania tylko jednego lekarstwa, a jest nim pogodzenie się człowieka z samym sobą. Natura malorum remedium demonstrat, jak mawiał Hipokrates. Poznanie natury chorób, na które cierpimy, jest drogą prowadzącą do odzyskania zdrowia. Poszczególne części tej książki prowadzą zatem do jednego punktu, podobnie jak zewnętrzne części piramidy podążają w kierunku jej szczytu. (Ze Wstępu Autora) Prof. Marcel De Corte (1905-1994), belgijski filozof i wieloletni wykładowca Uniwersytetu w Lige. Jego dwie prorocze analizy, Człowiek przeciwko samemu sobie (1962) oraz Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie (1969), ukazują się po raz pierwszy w polskim przekładzie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
