Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Zbiór siedmu baśni filozoficznych autorstwa Mirosława Piróga, filozofa z Uniwersytetu Śląskiego. Autor interesuje się psychologią głębi C.G. Junga i filozofią religii. Prowadzi w świecie realnym, wraz z Małgorzatą Kunysz, Akademię Jungowską, a w świecie wirtualnym blog Inne myśli. Od 1998 roku daje wykłady, warsztaty i seminaria ukazujące powiązania pomiędzy współczesną filozofią i psychologią a starożytnymi tradycjami mądrościowymi. Słowa, którymi władam, powietrzem są tylko, a jednak cieszę nimi słuchających. Te słowa Safony są mi najbliższe. Zawsze lubiłem malować słowami rozmaite obrazy. Baśnie, które tu przedstawiam, są takimi właśnie obrazami. Przedstawiają one pewne sytuacje, zdziwienia, konieczności; to, co się zawsze przydarza, a czego nieraz nie zauważamy zajęci codziennym życiem.To jest być może ich aspekt filozoficzny. Mimo tego, że podejmują ważkie tematy, takie jak miłość czy śmierć, mają wszelako tylko jedno zadanie: by cieszyć słuchających. Ta radość może wyniknąć z odkrycia, że czytelnik ma podobny albo może całkowicie odmienny obraz świata. Acz przyznam tu, że radość z odkrycia odmienności jest rzadka. W każdym razie, oddaję oczom i umysłom czytelników owe baśnie, mając niejaką nadzieję, że ich lektura przysporzy im pewnej subtelnej przyjemności, dostępnej tylko tym, którzy lubią czarne figurki na białym tle.Od Autora
Jest to czwarta, po Sporze o rozumienie (2019), Szkicach z filozofii głupoty (2021) oraz Ciekawości (2023), nasza wspólna książka, a czy ostatnia, tego jeszcze Czytelnikom nie możemy obiecać. Jednak, czy po „czymkolwiek” można w ogóle jeszcze coś napisać? Cokolwiek rożni się w dość zasadniczy sposób od opisywanych przez nas wcześniej pojęć, czyli rozumienia, głupoty oraz ciekawości. Rozumienie nigdy nie będzie oznaczać braku rozumienia, głupota mądrości, zaś ciekawość braku ciekawości. Natomiast pojęciu cokolwiek można nadać dowolne, zarówno pozytywne, jak i negatywne znaczenie. Każda z części jest zamkniętą, w pełni autonomiczną całością. Daje się czytać, podobnie zresztą jak we wcześniejszych naszych książkach, w dowolnej kolejności. Wymyślaliśmy tytuł i zaczynaliśmy niespiesznie pisać. Każdy po swojemu i na własną odpowiedzialność. Zdecydowaliśmy się na okładce zreprodukować obraz Kazimierza Malewicza Czarny kwadrat na białymtle, którego pierwsza, zaginiona zresztą wersja, pochodzi z 1915 roku. Uznaliśmy, że dzieło to, jak mało które, pasuje do tego zbioru esejów. Takie niepozorne „coś”, „cokolwiek”, dla niektórych może nawet „byle co”, prosty kwadrat, stał się ikoną sztuki abstrakcyjnej XX wieku. Bartosz Brożek, Michał Heller, Jerzy Stelmach Kraków, wrzesień 2025 r.
James Hillman - amerykański psycholog, krytyczny uczeń junga, twórca tzw. Psychologii archetypowej, autor bestsellerowego 'Kodu duszy", prezentuje nam nowatorskie spojrzenie na siły, które rządzą naszym życiem; pokazuje, w jaki sposób wykorzystywać te nieustannie obecne pośród nas moce, by skutecznie kierować życiem zgodnie z naszym prawdziwym przeznaczeniem. To władza, mówi autor we Władzy i jej rodzajach - a nie miłość, marzenia i pasje duszy czy zdobycze technologiczne - jest tym formatywnym czynnikiem, który wyznacza bieg naszego życia codziennego. Pragnienie posiadania władzy sprawia, że odczuwamy tak silny lęk przed stratą i niepowodzeniem, tak bardzo chcemy wszystko kontrolować, a także jesteśmy kuszeni tym, co zdaje się być najważniejszą nagrodą, jaką zapewnia władza: gwarancją sukcesu, osobistego spełnienia, bycia osobą wpływową i posiadającą prestiż.
Książka jest propozycją przepisania historii Polski oraz opisania jej społeczno-kulturowej tożsamości przy pomocy narzędzi teoretycznych, które albo w ogóle, albo w niewielkim tylko stopniu wykorzystano kiedykolwiek w tym celu - teologii politycznej, Lacanowskiej psychoanalizy, teorii systemów-światów, studiów postkolonialnych, ontologii wydarzenia Alaina Badiou czy teorii hegemonii. Tytułowa figura "fantomowego ciała króla" nawiązuje do koncepcji "dwóch ciał króla" przedstawionej niegdyś błyskotliwie przez Ernsta Kantorowicza w książce pod takim samym tytułem. Poprzez metaforę fantomowego ciała Sowa opisuje I Rzeczpospolitą, której kondycję determinował przede wszystkim szereg braków. Pokazuje, że począwszy od śmierci Zygmunta II Augusta, ostatniego dziedzicznego króla Polski i Litwy, Rzeczpospolita nie istniała jako państwo w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale była raczej fantomem, urojeniem, wyobrażeniem, uroszczeniem. Owo nieistnienie położyło się cieniem na losach Polski od wczesnej nowoczesności wieków XVI i XVII, przez rozbiory aż po czasy współczesne. Fantomowe ciało króla nie jest jednak typową pracą historyczną. Jej przedmiot to przede wszystkim współczesna Polska i jej problemy z nowoczesnością. Na kartach książki w zaskakujący i - jak się okazuje - inspirujący sposób Wallerstein spotyka się z Gombrowiczem, Brzozowski z Lacanem, Lefort z Andersonem a Gramsci i Laclau ze staropolskimi sarmatami, aby wyjaśnić zagadkę, jaką była i jest Polska.Jan Sowa (ur. 1976) - studiował filologię polską, psychologię i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz na Uniwersytecie Paryż VIII w Saint-Denis. Doktor socjologii, pracownik naukowy Katedry Kultury Współczesnej UJ. Jest autorem około stu tekstów opublikowanych w Polsce i zagranicą oraz dwóch książek: Sezon w teatrze lalek i inne eseje (2003) i Ciesz się, późny wnuku. Kolonializm, globalizacja i demokracja radykalna (2007).
Wydanie w oprawie twardej w etui Wszystkie rzeczy kończą się w Tao, tak jak małe strumienie i największe rzeki płyną przez doliny do morza. Tao Te Ching powstało około 2500 lat temu i od tego czasu stało się najbardziej wpływowym tekstem filozofii Wschodu. Najtrafniej można je przetłumaczyć jako Księga Drogi i Cnoty. Jego nauki koncentrują się na prostocie, pokorze oraz idei „niedziałania”, a jego rytmiczna poezja jest jednocześnie oszczędna i głęboka. To pięknie ilustrowane wydanie zawiera wykwintne chińskie obrazy, które wydobywają ponadczasową mądrość tekstu i subtelne wskazówki, jak dobrze żyć.
Wydanie w oprawie twardej w etui Krótko przed swoją śmiercią w 1645 roku, niepokonany szermierz Miyamoto Musashi wycofał się do jaskini, aby żyć jako pustelnik. Tam napisał pięć zwojów opisujących „prawdziwe zasady” niezbędne do zwycięstwa w sztukach walki i na polu bitwy. Zamiast polegać na religii lub teorii, Musashi oparł swoje pisma na własnym doświadczeniu, obserwacji i rozumie. Zwoje te, opublikowane jako Księga Pięciu Kręgów, w ostatnim czasie zyskały międzynarodową reputację w świecie biznesu jako sposób na rozwiązywanie konfliktów i osiąganie sukcesu. Jednak ich opis siły psychicznej, rygorystycznej samokontroli i praktycznego zastosowania niezbędnego do radzenia sobie z fizycznym i psychicznym konfliktem ma również szersze znaczenie i może być użytecznie zastosowany w naszym codziennym życiu. To piękne, w pełni ilustrowane wydanie w twardej oprawie stanowi doskonały prezent.
Wydanie w oprawie twardej w etui Nauki chińskiego filozofa i myśliciela Konfucjusza (ok. 551–479 p.n.e.) podkreślają znaczenie edukacji dla rozwoju moralnego oraz celebrują takie wartości, jak szczerość, pobożność i cnota. To właśnie w tych kluczowych pismach po raz pierwszy postawiono ludzkie zachowania pod lupą. Dialogi nie są dziełem jednego człowieka, lecz wspólnym wysiłkiem; to antologia słów Konfucjusza i opowieści o nim, zebranych przez jego wiernych uczniów. Do dziś mają ogromny wpływ na kształtowanie filozofii, polityki i kultury Wschodu. Konfucjusz przekazuje kodeks moralny, według którego każdy z nas powinien żyć, oparty na ideałach odpowiedzialności, szacunku, życzliwości i uczciwości – wartościach tak samo aktualnych i poszukiwanych dziś, jak 2500 lat temu. Pięknie ilustrowane wydanie kolekcjonerskie.
Wydanie w oprawie twardej w etui Sprawiedliwość. Odwaga. Lojalność. Samokontrola. Cnoty, które niegdyś kształtowały japońskich samurajów, dziś inspirują ludzi na całym świecie. W klasycznym dziele Bushido: Dusza Japonii Inazo Nitobe przenosi nas w świat etosu wojownika – pełnego rytuałów uprzejmości, kodeksów honorowych i ostatecznego aktu poświęcenia: seppuku. To pasjonująca opowieść o moralnym kręgosłupie japońskiej klasy wojowników, ich etyce, duchowości i wpływie na kulturę, który przetrwał wieki. To piękne, ilustrowane wydanie zawiera wstęp Johna Baldocka oraz wyrafinowane grafiki, które dopełniają głębię treści. Dziedzictwo Bushido – ponadczasowe, uniwersalne i niepokojąco aktualne
Kolejna w serii książka Zygmunta Freuda zawiera dwa znane eseje: Dyskomfort w kulturze (1930) i Przyszłość pewnego złudzenia (1927). Freud uważa, że kultura z samej swojej istoty służy do jednoczenia ludzi w większe całości. Odbywa się to na drodze represji, tłumienia indywidualności, narzucania powszechnie obowiązujących reguł. Opiera się jednak na popędzie miłości walczącym z popędem śmierci, z agresją. Kultura, choć tak opresyjna, toczy na śmierć i życie walkę o człowieka. Religia jest częścią kultury, ale szczególnie dotkliwą, gdyż realizuje swoje cele, oferując społeczeństwu złudzenia. Z punktu widzenia psychiatrii jest „nerwicą natręctw”. Choć Freud pisze o rzeczach dziś raczej oczywistych, to na krytyce (czy też diagnozie) nie ma zamiaru poprzestać i nie domaga się odrzucenia kultury, ponieważ bez niej bylibyśmy zdani na bezwzględność natury.
"Szybki kurs" to doskonałe wprowadzenie do filozofii dla licealistów, studentów oraz wszystkich zainteresowanych. Przedstawia poszczególne działy filozofii, rozważane w nich fundamentalne kwestie i stosowane metody, a także historię najważniejszych debat filozoficznych.Zawarty w książce materiał obejmuje całość zachodniej myśli filozoficznej - od Sokratesa, Platona i Arystotelesa przez Kartezjusza, Schopenhauera i Wittgensteina po najnowsze koncepcje i kontrowersje. Dzięki klarownym diagramom, definicjom i przykładom zapoznanie się z dorobkiem i aktualnymi problemami filozofii będzie łatwiejsze niż kiedykolwiek.
Książka na ponad 300 stronach krytycznie rekonstruuje poglądy Heideggera (Myślenie bycia) i Arendt (Myślenie jako troska o świat), Lévinasa (Czy dobro może być bezmyślne?) i przedstawicieli Szkoły Frankfurckiej, jak Fromm, Adorno, Horkheimer oraz ks. Józefa Tischnera (Myślenie z innymi i dla innych). Monografię domyka rozdział poniekąd rekapitulujący wcześniej przeprowadzone analizy (Dobromyślność) o kondycji człowieka po Auschwitz, Kołymie i Buczy, ale będący też oryginalną próbą odpowiedzi na tytułowe pytanie i wskazanie na kierunki poszukiwania własnych odpowiedzi.Analizy zawarte we wcześniejszych rozdziałach czyta się jak fascynujące sprawozdanie z podróży po tekstach istotnych, poniekąd emblematycznych w kwestiach tytułowych, otwierających dalekie i płodne horyzonty namysłów. Nowa monografia Tadeusza Gadacza daje do myślenia, skłania do namysłu nad najbardziej fundamentalnymi i doniosłymi życiowo problemami. Jego diagnozy dotyczące naszej kondycji hic et nunc zawierają olbrzymi potencjał budzenia refleksji nad samym sobą i swym położeniem. Zrównanie w epoce postmodernizmu kultury i rozrywki każe unieważniać takie drogi namysłu jako zbyt wymagające i nakładające ciężary, których człowiek ponowoczesny nie chce dźwigać. Post-etyczne klimaty każą raczej marginalizować myślenie o dobru i złu, proponując zamiast tego choćby postawę ironii czy dystansu. A jednak fundamentalne pytania wybrzmiewają i dziś i to w postaci dość klasycznej, pamiętającej Sokratesa, Platona czy Arystotelesa. Książka Gadacza na drogach refleksji wyznaczanych przez te pytania jawi się jako nieoceniona pomoc i intelektualne towarzyszenie oraz odpowiedzialne przewodnictwo”.
Rudolf Steiner był twórcą antropozofii. Jego życie, cele pracy opisuje Sergiej Prokofieff. Steiner wniósł do naszej kultury wiele impulsów. Np. rolnictwo biodynamiczne, które zapoczątkowało świadomość odpowiedzialności ludzi za otoczenie. Ale także nowe spojrzenie na istotę człowieka w medycynie, pedagogice, architekturze i w wielu dziedzinach sztuki. Było to możliwe dzięki jego wewnętrznemu rozwojowi na drodze stopniowego wtajemniczenia i rozwoju jego Ja.
Książka omawia ukryte związki ewolucji świata. Uczy zrozumienia i współczesnego spojrzenia na mądrości dawnych kultur, by we właściwy sposób poznawać obecne czasy, co umożliwia stopniowe poszerzanie wiedzy. Pokazuje np. wpływy dawnych kultur Persji i Chin na współczesną filozofię. Omawia między innymi, czym jest tak zwany "przypadek" w życiu. Materializm nie wyjaśnia wielu zdarzeń, bo nie uznaje istnienia świata duchowego.
Książka Sergieja Prokofieffa "Zagadka ludzkiego Ja" omawia potrójną istotę ludzkiego Ja, a także kosmiczny i ziemski aspekt jej rozwoju. Pytanie o istotę Ja człowieka jest najważniejsze i zarazem najtrudniejsze do odpowiedzenia. Istota Ja ciągle się rozwija, jest bardzo skomplikowana. Rozważania autora prowadzą nas do zrozumienia i pogłębienia poznania tajemnic istoty Ja człowieka.
Włączając się wielotomową Antropodramatyką do sporu o człowieka, Jan Galarowicz uznał, że zrozumienie tej istoty nie jest możliwe bez oświetlenia przede wszystkim jej interpersonalnej struktury i dynamiki (t. V) i odniesienia do wartości (t. VI) oraz rozważenia dwóch fundamentalnych i doniosłych fenomenów antropologiczno - egzystencjalnych: cierpienia (t. III) i szczęścia (t. IV). Analizę tych zagadnień zwieńcza refleksja nad miłością, o której ks. Józef Tischner pisze: «rdzeniem» człowieka jest miłość.Rozważania nad nią zawarł autor w dwóch tomach. Najpierw, w obecnym, VII t., przedstawia jedenaście najważniejszych współczesnych filozoficznych i filozoficzno-psychologicznych koncepcji miłości: Schelera, Hartmanna i Hildebranda, Ortegi y Gasseta, Nédonncelle ͗a, Lewisa i Piepera, Fromma, Frankla i Maya oraz Siemianowskiego. Tom ten stanowi przygotowanie do t. VIII, w którym dokona systematycznej analizy miłości.Galarowicz wyraża swoje rozważania w języku popularyzatorskim, stylem Tatarkiewicza, dzięki czemu są one jasne i przystępne. Dlatego czytelnikami tej książki mogą być nie tylko studenci filozofii i innych dyscyplin humanistycznych oraz nauczyciele i duszpasterze, ale także wszyscy, którym zależy na sensowniejszym i piękniejszym życiu własnym i osób, za które są odpowiedzialni.Od Redakcji
Ta książka zawiera cztery klasyczne dzieła starożytnej filozofii, skupiające się na podstawowych cnotach stoicyzmu. To ponadczasowe słowa mądrości, które pomagają budować odporność emocjonalną i nawet dziś zapewniają jasność oglądu świata.
Pomimo światopoglądowych różnic i podziałów, pomimo ideologicznych uwikłań i jakby niezależnie od nich, polska filozofia człowieka zawiera pewną wspólną normę, a zarazem postulat, dotyczący zachowania w sytuacjach trudnych, a nawet wyjątkowo trudnych, granicznych. Otóż każdy winien się wtedy zachowywać "po ludzku". To praktyka społeczna ostatecznie odkrywa pokłady człowieczeństwa - lub też jego rażące braki. Wyraża się ona poprzez postawy solidarności z pokrzywdzonymi, prześladowanymi, a także niesprawiedliwie wykluczonymi ze swoich społeczności i wspólnot. Jest to jeden z przejawów owego "praktycyzmu", który można śledzić na poziomie rozważań teoretycznych co najmniej od początków istnienia Uniwersytetu Krakowskiego, a więc od średniowiecza.Fragment książki
Ta książka jest podręcznikiem, do którego można wracać wielokrotnie. Zawarte w niej aluzje, przedstawiają myśli i spostrzeżenia mające swoje spełnieniew codzienności państwa Chińskiego. Można uznać, że aluzje nachodzą wręcz na pewną filozofię państwa, które dziś stało się jednym z najważniejszych pod względem gospodarczym jak i politycznym na światowej scenie polityki międzynarodowej. Jak to się stało, że konsekwencją Myśli Konfucjańskich stworzono społeczeństwo potężne i tak znaczące w XXI wieku? Jednocześnie można znaleźć tu aluzje, które mogą odnosić się także do codziennego życia, i to także dla mieszkańców państw zachodnich. Warto poznać myśli, które stworzyły coś potężnego i nie można dziś temu w żaden sposób zaprzeczyć.
Bertrand Russell (1872-1970) – angielski filozof, logik, matematyk, eseista, pisarz, laureat Nagrody Nobla (1950) w dziedzinie literatury, także działacz społeczny, socjalista utopijny, pacyfista, propagator ateizmu, jeden z twórców filozofii analitycznej, uczeń Wittgensteina, autor kilkudziesięciu książek, w tym napisanego wspólnie z Alfredem Northem Whiteheadem fundamentalnego dzieła „Principia Mathematica”.
W zbiorze esejów Pochwała lenistwa wydanych pierwotnie w 1937 roku zajmuje się Russell zagadnieniami z pogranicza filozofii, socjologii i etyki, w tym genealogią faszyzmu, socjalizmem, cywilizacją Zachodu, wychowaniem młodzieży, ale też… kometami, czy owadami. W tytułowym eseju pisze: W świecie, w którym nikt nie będzie zmuszany do pracy przez więcej niż cztery godziny na dobę, wszyscy, którzy mają takie potrzeby, będą mogli oddać się badaniom naukowym, a malarze będą mogli malować nie przymierając głodem, bez względu na to, jak doskonałe będą ich malowidła. Młodzi pisarze nie będą musieli przyciągać uwagi czytelników tanią sensacją, aby w ten sposób zyskać niezależność materialną potrzebną do napisania monumentalnego dzieła, na które, gdy czas nadejdzie, nie starcza już sił i zdolności. Ludzie, którzy w trakcie swojej pracy zawodowej zainteresują się jakąś dziedziną gospodarki lub polityki, będą mogli rozwijać swoje pomysły bez popadania w pułapkę akademickości, która tak często nadaje pracom ekonomistów uniwersyteckich charakter rozważań oderwanych od rzeczywistości. Lekarze będą mieli czas, by zaznajamiać się z postępem wiedzy medycznej, a nauczyciele nie będą dłużej czynić rozpaczliwych wysiłków, aby przy pomocy tradycyjnych metod nauczać rzeczy, których sami nauczyli się w młodości, a które mogły w międzyczasie być przez naukę odrzucone. Nade wszystko zaś zapanuje szczęście i radość z życia zamiast nerwowego napięcia, przemęczenia i złej przemiany materii. Wykonywanej pracy będzie dość dużo, aby odpoczynek pozostał przyjemnością, a jednoczenie nie dość dużo, by mogła ona doprowadzić do stanu wyczerpania. Ponieważ zatem w czasie wolnym ludzie nie będą zmęczeni, nie wystarczą im już rozrywki bierne i jałowe.
Co najmniej jeden procent ludności poświęci zapewne czas wolny od pracy zawodowej zajęciom o pewnej społecznej doniosłości, a ponieważ ich poziom życia nie będzie zależał od tych zajęć, nic nie będzie hamować ich oryginalności i nie zmusi ich do trzymania się wzorów ustalonych przez autorytety starszego pokolenia. Ale korzyści płynące z czasu wolnego nie ograniczą się do przypadków wyjątkowych. W warunkach umożliwiających szczęśliwe życie zwykli mężczyźni i kobiety staną się lepsi, mniej skłonni do prześladowania innych i mniej wobec innych podejrzliwi. Zaniknie zamiłowanie do wojen, częściowo z powodów, o których mowa była wyżej, a częściowo dlatego, że wojna pociągałaby za sobą konieczność długiej i ciężkiej pracy. Pogoda ducha jest tą cechą charakteru, której świat potrzebuje najbardziej, ale nie rodzi się ona w bezustannej walce, lecz w życiu płynącym w spokoju i poczuciu bezpieczeństwa. Współczesne metody produkcji dały nam możność zapewnienia spokoju i bezpieczeństwa wszystkim. Zamiast tego wolimy jednak, by jedni się przepracowywali, a inni wegetowali w nędzy. Jak dotąd godziliśmy się znosić trudy, które konieczne były, gdy nie istniały jeszcze maszyny i trudno powiedzieć, byśmy pod tym względem zachowywali się rozumnie – nie ma jednak powodu by postępować nierozumnie bez końca.
Ta książka dotyczy sztuki. Sztuki jako pełnoprawnego instrumentu poznania. W swojej oryginalnej propozycji antropologicznej Autor pokazuje twórczość ożywianą pragnieniem odkrycia rzeczywistości nieosiągalnej w poznaniu potocznym (co bodaj oczywiste), ale także w poznaniu naukowym (co budzi już niedowierzanie). Przywołując konkretne przykłady zaczerpnięte z poezji, malarstwa, muzyki i filmu, odsłania sferę poiesis jako przestrzeń prawdziwej ontofanii porażającego swą mocą objawienia rzeczywistości widzialnej i niewidzialnej. Na początku jest oko i ucho. One decydują o wszystkim. Pojęciowa refleksja przychodzi później. Wszystko, co najważniejsze dzieje się w polu zmysłowego oddziaływania. Władze dyskursu pogrążone są chwilowo w uśpieniu. Na razie jest tylko przeszywający błysk, ukłucie wytrącające z rutynowego postrzegania, a jego fizjologicznym wyrazem mogą być ciarki biegnące po grzbiecie. To błysk, który oświetla z wielką przenikliwością ciemne przestrzenie naszego doświadczenia. Oprócz wrażeń estetycznych przynosi też światło poznania. A poznanie to szczególne: w świetle błyskawicy widzimy jakby wszystko naraz, dana jest nam cała jaskrawość naszego tu i teraz istnienia.Fragment książkiIluminacje. Sztuka jako forma poznania
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
