W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Publikacja poświęcona twórczości wybitnych ukraińskich artystów pierwszej połowy XX wieku. Sztuka ta stała się świadectwem wyjątkowej siły ukraińskiej kultury kształtującej się w bardzo trudnym okresie, epoce wstrząsów, rewolucji i wojen, na styku kultur i tożsamości. Książka przybliża postaci modernistycznych artystów ich twórcze postawy i wizualne eksperymenty poprzez które przyczyniali się do odnowy kultury i autonomii Ukrainy.
Zarówno katalog jak i wystawa "W oku cyklonu. Modernizm w Ukrainie" przybliżają polifonię artystycznych postaw i tożsamości, które rozwinęły się w pierwszych dekadach XX wieku. Opowiada historię modernistycznych artystów i artystek oraz ich wizualnych eksperymentów, poprzez które starali się oni odnowić kulturę i autonomię Ukrainy. Terytorium tego kraju było przez stulecia podzielone pomiędzy różne imperia, jednak okresy suwerenności przyczyniły się do wykształcenia odrębnej tożsamości. A w XIX wieku ta narodowa świadomość znalazła swoją emanację w sztuce i literaturze. Skomplikowana historia wytworzyła szczególny profil kulturalny zrodzony z fuzji środowisk ukraińskich, polskich, rosyjskich i żydowskich.
Modernizm w Ukrainie rozwijał się w wieloaspektowym kontekście społeczno-politycznym, znaczonym I wojną światową, rozpadem Imperium Rosyjskiego i Imperium Austro-Węgierskiego, powstaniem niezależnej Ukraińskiej Republiki Ludowej (19181921) i wreszcie wchłonięciem ziem ukraińskich przez Związek Radziecki i II Rzeczpospolitą. Pomimo tego politycznego zamieszania był to okres prawdziwego rozkwitu kultury ukraińskiej.
Co robił Witkacy najchętniej? Witkacy najchętniej robił miny. Nie cierpiał ich młody Gombrowicz, który Witkacego miał za pajaca popisującego się przed swoją świtą, mało utalentowanego dandysa, który swoje literackie braki musiał nadrabiać miną. W Dzienniku wspomina, jak to raz, odwiedziwszy Witkacego, został przyjęty w domu przez karła, który nagle zaczął szybko rosnąć. Okazało się, że to sam Witkacy otworzył drzwi, siedząc w kucki i potem gwałtownie się prostował. W Gombrowiczu takie hucpiarstwo wywoływało pogardę, oczywiście głównie dlatego, że nie on był reżyserem zdarzenia. Miny Witkacego budziły entuzjazm przyjaciół i niechęć jego nieprzyjaciół, których oczywiście miał znacznie więcej. Na szczęście niektóre ocalały na fotografiach, więc można się im uważnie przyglądać z dala od towarzyskiego cyrku.
[Michał Paweł Markowski, Miniarz, fragment katalogu]
Europejskie kino gatunków 5 to kolejny tom poświęcony twórczości europejskich filmowców zajmujących się kinem gatunkowym. Ponownie nacisk położono na zjawiska wcześniej nieopisywane bądź opisywane zdawkowo, zwłaszcza w polskim piśmiennictwie filmoznawczym. Obok analiz filmów występujących w głównym nurcie kina (produkcje o przygodach agenta 007, kino heritage cinema czy dzieła Kena Russella) znalazły się tu opracowania utworów składających się na eksploatacyjną odnogę europejskiej kinematografii (filmy grozy z brytyjskiej listy video nasties ) czy też klasyki europejskiego kina gatunkowego ( mondo cinema ). Wszystko to tworzy bogaty i intrygujący portret filmów często znanych jedynie specjalistom, a dziś z chęcią odkrywanych i analizowanych przez rzesze miłośników kina niebanalnego, stającego się nierzadko źródłem inspiracji twórców światowej kinematografii (Quentin Tarantino). Książka, zawierająca prace specjalistów zajmujących się szeroko pojętym kinem gatunkowym, adresowana jest przede wszystkim do akademików badających ten temat w jego szerokim kulturoznawczym aspekcie, ale również do wszystkich żywo zainteresowanych kinem gatunków, dzięki innowacyjności jego autorów reprezentujących europejską kinematografię wypracowującym swój własny, oryginalny – rozwijający lub polemizujący z amerykańskim – idiom kina gatunkowego.
Tom piąty Europejskiego kina gatunków uważam za znakomite zwieńczenie dla polskiego filmoznawstwa przedsięwzięcia. Dwa duże bloki tematyczne (brytyjski i włoski), cztery ujęcia monograficzne reżyserów (Ken Russell, Ruggero Deodato, Fernando Di Leo, Dušan Makavejev), wreszcie teksty konceptualizowane w ramach drogi „od tematu do gatunku” (biografie kompozytorów oraz kino wojenne) – wszystkie te propozycje trzeba uznać za spełniające wysokie standardy dyskursu akademickiego, nacechowane indywidualnym podejściem autorek i autorów, a także niezwykle wartościowe wypowiedzi o charakterze propedeutycznym – w jak najbardziej pozytywnym znaczeniu tego słowa. Nie ulega bowiem wątpliwości, że zarówno ten, jak i poprzednie tomy cyklu będą stanowić odtąd (już stanowią!) ważny podręcznik z zakresu wiedzy o europejskim kinie gatunków.
Z recenzji dr. hab. Rafała Koschanego, prof. UAM
Dr hab. Piotr Kletowski, prof. UJ, adiunkt w Zakładzie Korei, Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Kulturoznawca, filmoznawca. Badacz kina nieoczywistego. Autor monografii twórców osobnych światowego kina (Takeshi Kitano, Stanley Kubrick, Pier Paolo Pasolini) oraz współtwórca (wraz z Piotrem Mareckim) wywiadów rzek z mistrzami polskiego kina – Andrzejem Żuławskim, Grzegorzem Królikiewiczem, Piotrem Szulkinem. Redaktor bestsellerowej książki 1000 filmów, które tworzą historię kina (2020), nagrodzonej nagrodą PISF dla najlepszej publikacji o tematyce filmowej. Redaktor serii Europejskie kino gatunków (WUJ 2017–2025).
Romuald Broniarek, przez 35 lat etatowy fotoreporter tygodnika Przyjaźń, swój zawód traktował przed wszystkim jako rzemiosło, a pracę w tym piśmie jako sposób na funkcjonowanie w zawodzie. Jego zdjęcia prasowe ilustrowały teksty o polsko-radzieckich relacjach w epoce komunizmu. Blisko cztery dekady po zamknięciu pisma i 11 lat po śmierci fotografa, jego twórczość mająca dziś istotny walor dokumentacyjny wciąż pozostaje nieznana. Większość jego archiwum trafiła do Fundacji Ośrodka KARTA blisko 80 tysięcy negatywów, slajdów i odbitek, z których tylko część zdigitalizowano ze wsparciem finansowym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Album towarzyszy wystawie, która od 18 października będzie prezentowana w Domu Spotkań z Historią. Jej kuratorzy Katarzyna Broniarek-Niemczycka oraz dziennikarz i wydawca Filip Niedenthal stanęli przed dużym wyzwaniem. Wybierali spośród tysięcy zdjęć, tworząc spójną opowieść, bez propagandowego kontekstu, z fotografii wykonanych często przy okazji oficjalnych wydarzeń i uchwyconych w sytuacjach rodzinnych, intymnych. Pokazują, że Romuald Broniarek był i nie tylko sprawnym fotoreporterem, lecz także spostrzegawczym i wrażliwym obserwatorem codzienności.
We wstępie do książki napisali: Wśród wybranych przez nas ponad stu zdjęć w czym wsparła nas Beata Łyżwa-Sokół są głównie prace z lat 50. i 60. oraz 70. Zdecydowaliśmy się skupić właśnie na tych obrazach, kadrach wyrwanych z kontekstu, uchwyconych jak gdyby kątem oka często na peryferiach oficjalnych wydarzeń, w których widać zainteresowanie autora tym, co pozornie zwyczajne, codzienne, a jednak zaskakujące, intrygujące. To sceny sfotografowane z humorem i wrażliwością, czasem ironiczne, wzruszające i świetne warsztatowo. Zebrane przedstawiają Polskę, taką, jaka była, wbrew oczekiwaniom i żądaniom zleceniodawców. Polskę przy okazji.
W ich wyborze znalazły się m.in. fotografie z Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze i wydarzeń sportowych, z wizyt w zakładach pracy hutach, na budowach i w garnizonach wojskowych oraz tematy lajfstajlowe, jak spędzanie czasu wolnego, fotografie mody czy uliczne. Czas stał się wielkim sprzymierzeńcem twórczości Broniarka. Kuratorzy, fotoedytorzy i czytelnicy szukają nowych wizualnych kodów i odniesień do współczesności. Fotografia z 1960 roku, na której modelka Jadwiga Smoczyńska pozuje na tle Pałacu Kultury i Nauki (tuż obok czarnej wołgi) zyskała nowe życie, gdy dość podobnie skomponowany kadr z modelkami Anją Rubik i Małgosią Belą, pojawił się na okładce pierwszego numeru polskiej edycji Voguea. Zdjęcie pary hutników przypalających papierosa kojarzyć się może ze scenami rodem z Tajemnicy Brokeback Mountain. Baletnice kłaniające się w pas oficjelom w garniturach? Wciąż aktualne! Niektóre zdjęcia ocierają się o surrealistyczny humor treser i lew w czułym uścisku na cyrkowej arenie, mężczyzna w kajaku sunącym po trawie; inne zaś wzruszają, odwołują się do emocji i wspomnień, jak mleczarka uginająca się pod ciężarem baniek z mlekiem czy grupa przedszkolaków leżakujących na świeżym powietrzu.
Fotografiom towarzyszą teksty, które przybliżają sylwetkę i drogę zawodową Romualda Broniarka: Przyjaźń na całe życie wstęp kuratorski, Głównym nurtem (i czasem trochę z boku) fragment wywiadu z fotografem, przeprowadzony przez Łukasza Modelskiego (opublikowany w 2013 roku w Fotobiografia PRL. Opowieści fotografów). Album został przygotowany w polsko-angielskiej wersji językowej.
Publikacja wydana przez Dom Spotkań z Historią towarzysząca wystawie o tej samej nazwie, zabiera czytelnika w fascynującą podróż do krainy fotografii.
Pozwala czytelnikowi przenieść się w czasie i przestrzeni, obejrzeć świat z różnych perspektyw. Przekonać się, czy zdjęcia zawsze pokazują prawdę.
Oglądaj, czytaj, rysuj, wycinaj.
A potem fotografuj!
Dlaczego świat pokochał opowieści w odcinkach? Co sprawia, że zakończenie sezonu boli bardziej niż zerwanie? I czemu scenarzyści znów urwali akcję w najciekawszym momencie? Ta książka to podróż przez serialowy wszechświat - od Buffy: Postrach wampirów po Breaking Bad, od Miasteczka Twin Peaks po Sukcesję.Niech pierwszy rzuci pilotem ten,kto nigdy nie maratonował serialu.Konrad Chwast z redaktorską precyzją i fanowskim sercem analizuje, jak seriale przeszły drogę od banalnych sitcomów i oper mydlanych, przez rewolucję nowego złotego wieku telewizji, aż po erę binge-watchingu na platformach streamingowych. Pokazuje, jak zmieniały się tematy, formaty i bohaterowie - oraz jak giganci streamingu zrewolucjonizowali sposób, w jaki oglądamy i przeżywamy fabuły.Uwaga, spoiler! to nie tylko opowieść o serialach. To wyjątkowy portret nas samych - widzów, którzy szukają emocji, eskapizmu i wspólnoty. To książka dla tych, którzy nie tylko oglądają, ale chcą zrozumieć, co za tym wszystkim stoi. Z humorem, dystansem i kulturową świadomością - idealna dla fanów popkultury, binge-watchingu i tych, którzy z serialami dorastali.BIOGRAMKonrad ChwastSzef działu Rozrywka w Spider's Web. Specjalizuje się w analizie seriali, filmów i szeroko pojętej popkultury. Jego dziennikarskie doświadczenie i autentyczna pasja czynią go wiarygodnym przewodnikiem po świecie seriali i ich kulturowego zaplecza.Fragment książki:Większość wspomnianych przeze mnie zwrotów akcji czy istotnych dla fabuły elementów była setki razy omawiana przez dociekliwych krytyków lub zawziętych memiarzy. W kulturze internetowej przyjęło się, aby ostrzegać przed wiadomościami i tekstami, które mogą popsuć komuś przyjemność oglądania, zwłaszcza jeśli ta płynie z zaspokajania ciekawości dotyczącej losów bohaterów. Dlatego uprzedzam lojalnie, że z tej książki dowiesz się, co było dalej, a także co stało się na końcu. W większości przypadków skupiam się jednak nie na omawianiu zakończeń czy streszczaniu wydarzeń, lecz na drodze, jaką musieli przejść twórcy (i bohaterowie), aby ich dzieła i czyny uzyskały status kultowych. Dlatego jeśli seriale oglądasz, bo ciekawi cię samo zakończenie czy zwroty akcji, możesz pominąć rozdziały dotyczące konkretnych tytułów i wrócić do nich, gdy już nadrobisz odcinkowe zaległości. Nie jest to jednak niezbędne, bo omawiane produkcje są tak wypełnione wątkami i historiami, że nawet gdybym chciał (a nie chciałem), nie zmieściłbym ich wszystkich w jednej książce. Żeby nie było, że nie ostrzegałem.
Muzyka była dla niego czymś więcej niż tylko dźwiękami. Była oddechem, pulsem, najczystszą formą istnienia. Przenikała każdy fragment jego duszy, stawała się nieodłącznym echem myśli i emocji. Dziś wciąż zdumiewa geniusz człowieka, który mimo narastającej ciszy wokół siebie, potrafił tworzyć dźwięki, jakby czerpał je nie ze słuchu, lecz z samej istoty wszechświata. Czy zapamiętał harmonie z czasów, gdy jeszcze słyszał? Czy nuty rozbrzmiewały w jego wnętrzu niczym niezniszczalne wspomnienie?
Dla zwykłego, słyszącego człowieka niewyobrażalne jest cierpienie twórcy, który nigdy nie usłyszy swego własnego dzieła, a mimo to z uporem kształtuje je niczym rzeźbiarz formujący kamień, którego struktury nigdy nie dotknie wzrokiem. A jednak Beethoven nie poddał się rozpaczy. Przeciwnie, tkwiła w nim paląca potrzeba, by przelać muzykę na papier, by podzielić się nią ze światem, choć sam mógł jej już nie doświadczać w sposób, w jaki doświadczał jej dawniej.
Jego życie i twórczość stały się symbolem walki, niemym świadectwem triumfu ducha nad ograniczeniami ciała. „Chciałem dowieść, że ten, kto postępuje dobrze i szlachetnie, zdolny jest przez to samo znieść nieszczęście” – pisał w lutym 1819 roku w liście do Magistratu Wiedeńskiego. Pragnął, by jego los, naznaczony bólem i samotnością, stał się podporą dla tych, którzy również cierpią. Chciał pokazać, że człowiek, mimo przeciwności losu, może wznieść się ponad własne słabości i zostawić po sobie coś, co przetrwa wieki.
I tak też się stało. Jego muzyka, potężna, burzliwa, pełna bólu, ale i nadziei, do dziś rozbrzmiewa w sercach ludzi, przypominając, że nawet w największej ciemności można odnaleźć światło.
Paul Valery zauważył kiedyś trafnie i błyskotliwie, że jest ogromna różnica pomiędzy widzeniem czegoś bez ołówka w ręce a widzeniem podczas rysowania. Każdy rysujący potwierdzi, ile odkryć dokonuje się podczas rysowania! Czasami zdarzają się momenty prawdziwego zdumienia ach, jak wcześniej mogłem nie zauważyć, że tu jest taki czy inny motyw, jeszcze taki detal
Wydarzenia Sierpnia 1980 roku w Polsce miały ogromne znaczenie historyczne i polityczne. Strajki, które rozpoczęły się w Stoczni Gdańskiej, doprowadziły do podpisania porozumień sierpniowych między robotnikami a władzami komunistycznymi. Na ich mocy zezwolono na powstanie niezależnych związków zawodowych, w tym "Solidarności" - pierwszego legalnego związku zawodowego w bloku wschodnim, który zapoczątkował procesy prowadzące do upadku systemu komunistycznego w Polsce i w innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Ten szczególny czas - czas prawdziwych bohaterów, pokazujemy w niniejszym minialbumie, stworzonym na bazie dużego albumu "Solidarność. Sierpień/August 1980". Przedstawiamy sierpniowe wydarzenia okiem fotografa, ówczesnego robotnika stoczni, Stanisława Składanowskiego, będącego w samym sercu historycznych zdarzeń. Na fotografiach widać tych, którzy wystąpili w naszym imieniu i walczyli dla nas o wolność, tych, którzy zmienili nie tylko Polskę, lecz także mapę świata.Solidarność. Sierpień/august 1980 - miniatura albumu
This book aims to commemorate and honor people and events in Polish and Ukrainian theater at a time when people-to-people solidarity is especially important and should rise above nationalistic prejudices, historical resentments or political interests. For Polish and Ukrainian theater artists, 2014 and the beginning of the Russian military intervention in Ukraine marked a period when distant poetics and theatrical traditions, as well as artists who had no creative or social ties to each other, began to work together. They began to discover themselves and their theater in the face of an enemy that, for some, was real and a threat, destroying their country, and for others a potential danger.The ambition of the book is to present artistic activities in a broad social and political context. For theater in the face of war never functions in an abstract vacuum, it happens "here" and "now," created by people for whom art is both a form of artistic expression, but also a struggle for independence.Professor Piotr Horbatowski's scholarly work focuses on the study of the history of the theatrical activity of Poles abroad, with particular emphasis on the East and Far East. He is the author of monographs devoted to Polish theatrical life in Ukraine. In the field of glottodidactics, he is interested in innovative, unconventional teaching methods. He is the author of the method of teaching Polish language through theater, as well as the use of student newspaper editorials to teach Polish language and culture. He has worked abroad as a Visiting Professor at: University of Connecticut, Central Connecticut State University, Indiana University (USA), Tokyo University of Foreign Studies (Japan), Hankuk University of Foreign Studies (South Korea), Guangdong University of Foreign Studies (China). From 2005 to 2009 and 2011 to 2012, he served as director of the School of Polish Language and Culture at the Jagiellonian University. From 2012 to 2016, he was director of the Center for Polish Language and Culture in the World at the Jagiellonian University. Since 2021, he has been the director of the Institute of Polish Studies Glottodidactics at UJ.
Pieśni i piosenki patriotyczne na fortepian to niezwykła publikacja, która łączy pasję do naszej narodowej tradycji muzycznej z kunsztem fortepianowej interpretacji. Fenomen tego tomu polega na oryginalnym podejściu do znanych pieśni patriotycznych, które dzięki starannym opracowaniom fortepianowym zyskują nowy, dostojny wymiar.Opracowania łączą klasyczne motywy z nowoczesnymi technikami fortepianowymi. Każda pieśń została wzbogacona o nowe aranżacje, które wydobywają ich emocjonalną głębię i szlachetność. Kluczowym atutem publikacji jest to, że opracowania te są nie tylko technicznie dopracowane, ale również pełne artystycznego wyrazu, co pozwala na nowo odkryć bogactwo polskiej tradycji muzycznej.Te opracowania wyróżniają się dzięki swojemu świeżemu i oryginalnemu podejściu do pieśni patriotycznych.Publikacja jest doskonałym źródłem inspiracji dla muzyków, pianistów, nauczycieli muzyki oraz każdego, kto pragnie pielęgnować i promować patriotyczne wartości poprzez muzykę. Opracowania te pozwalają na wyjątkowe i wzniosłe wykonania pieśni i piosenek patriotycznych, które mogą wzbogacić każdą uroczystość oraz przyczynić się do głębszego przeżywania i celebracji narodowych wartości.Pieśni i piosenki patriotyczne na fortepian to pozycja, która łączy tradycję z nowoczesnością, oferując nowe możliwości interpretacyjne dla każdego miłośnika muzyki fortepianowej i patriotycznej.
W październiku 1923 roku do słynnej willi Wahnfried w Bayreuth przybywa niezapowiedziany gość – Adolf Hitler. Poznaje tam rodziców sześcioletniego wówczas Wielanda, jego wuja Houstona Stewarta Chamberlaina, a przede wszystkim nawiedza położony w ogrodzie grób wielkiego Richarda Wagnera, dziadka Wielanda. Święcący triumfy narodowosocjalistyczny polityk jest namiętnym wielbicielem opery, w szczególności dzieł Wagnera, i idei Gesamtkunstwerku. Winifred Wagner, matka chłopca, jest już mocno zaangażowana politycznie – wygłasza płomienne mowy na cześć dyktatora, w których przewiduje jego sukces. 28 lipca 1925 roku Hitler przeżywa w Bayreuth swój pierwszy Zmierzch bogów. Jest odurzony. Opera działa na niego jak narkotyk. Wolf, bo tak dzieci Wagnerów zwracają się do przyszłego kanclerza, należy teraz do rodzinnego klanu, zyskuje miano dobrotliwego wujaszka, a od 1930 roku, kiedy umiera Siegfried Wagner, zastępuje im ojca.
W 1945 roku willa Wahnfried leży w gruzach. Nie kontynuuje się słynnego festiwalu, na Zielonym Wzgórzu nie słychać odświętnych fanfar. W 1951 roku wszystko wraca „do normy”. Wieland Wagner, teraz w pełni ukształtowany artysta, który w minionych latach korzystał z protekcji Hitlera, znowu inscenizuje i reżyseruje, tym razem wspólnie z bratem Wolfgangiem. „Nowemu Bayreuth” patronuje motto ze Śpiewaków norymberskich: „Tu głos ma sztuka!”. O tym, co było, należy jak najszybciej zapomnieć. 70 lat od tych wydarzeń muzykolog i teatrolog, profesor Anno Mungen, rzuca światło na najciemniejsze lata Bayreuther Festspiele i teatrów operowych w Norymberdze i Altenburgu. Tłumaczy, na czym polegał tragiczny splot wojny i sztuki, polityki i bezwzględnego dążenia do sławy.
Nikifor genialny twórca, jeden z najwybitniejszych malarzy naiwnych, niezrównany kolorysta, który wypracował niepowtarzalny styl, pierwsze źródło natchnienia czerpiąc z cerkiewnych obrazów. Urodził się 21 maja 1895 roku w Krynicy-Wsi jako Epifaniusz Drowniak, syn Rusinki Eudokii, zmarł 10 października 1968 roku w Foluszu jako Nikifor Krynicki. Tę nową zafałszowaną tożsamość nadano mu sześć lat przed śmiercią, sądownie, bez jego udziału, z inicjatywy Miejskiej Rady Narodowej w Krynicy.Nikifor. Łemko okradziony z tożsamości zawiera niepublikowane wcześniej 73 dokumenty z procesu o przywrócenie Nikiforowi imienia i nazwiska Epifaniusz Drowniak, odbywającego się w latach 19962003 przed sądami w Gorlicach, Nowym Sączu i Muszynie. Dziś można stwierdzić że po 1945 roku w Polsce nie toczył się podobny proces sądowy, kiedy dawni milczący i podporządkowani upominali się o swoją przeszłość, usuwając przeszkody na drodze ku jej samodzielnej interpretacji. Zjednoczenie Łemków dążyło do tego, aby ich rodak i reprezentant nosił prawdziwe imię i nazwisko: Epifaniusz Drowniak. A sąd po długotrwałych perypetiach formalnoprawnych podjął się rzetelnej próby archeologii biograficznej i kulturowej zrekonstruowania mechanizmów stojących za zapomnieniem Drowniaka i pojawieniem się Krynickiego. [Fragment Wstępu]
Ignacy Szczepański - reżyser filmowy, scenarzysta, pisarz, malarz.Autor scenariuszy i reżyser kilkudziesięciu filmów dokumentalnych i dokumentalnych fabularyzowanych, ważniejsze to: "Kapela Oświęcimska", "Wieczysty wrot" (o Leopoldzie Buczkowskim, fabularyzowany), "100 razy głową w ściany czyli Kisiel", "Tak się toczy moja myśl" (o ks. prof. Józefie Tischnerze), "Redaktor" (o Jerzym Giedroyciu), "Świat Luny" (o Julii Bristiger), "Teraz ujawniam podłogę" (o Edwardzie Krasińskim), "Obroty pamięci" (o Antonim Marianowiczu), "Minio" (o Januszu Minkiewiczu), "Dejmek", "ZAiKS", "Los nr 129912" (o Jerzym Voglu, najmłodszym wiekiem muzyku orkiestry w Auschwitz), "Trzeba uderzać we właściwe klawisze" (o Adamie Makowiczu), "Pamięć śladów" (fabularyzowany).Autor i reżyser widowisk i spektakli, m.in. teatru TV: "Patrzyłem na Zachód w stronę Polski" (o oficerach zamordowanych w Katyniu).Także autor: książek "Fomentum", "Hftlingskapelle", "Bohaterowie moich filmów. Spotkania"; esejów - jak jeden z pierwszych w Polsce o twórczości Williama S. Burroughsa "Rano może być mgła"; artykułów z historii kultury i o sztuce filmowej.W latach 1966-2004 przewodniczący Sekcji Filmu Dokumentalnego SFP.
This true story and retrospective documents the life and times of members of The Destiny Children (TDC) graffiti crew from 1985 to 2000. From Long Island, New York, The Destiny Children/Unlimited Styled Artists commemorate the 25-year history of the crew and their impact on the New York City subway graffiti era. This large collector's book is loaded with 500 color images of original art ranging from burners on hand ball courts to pieces on tractor trailers to works throughout the New York City subway system. Works by many established NYC graffiti artists are featured, including founding members DC3 and SHO. Other original members featured are ZOO, SHOROZ, BEAVER, LAE, LAC2, ROE, DOOJ, SHIM, and ONE2. Works by affiliated writers, ZEUS TDC, CEOS, ROZ One, SHARE 37, POKE IBM, EPIC, RECK, SKETCH, KARL TCM, DEON, BOM 5 MW, SACE RIP, MIRAGE RIP, and others are documented. Alongside the visual accounts of these artistic exploits are dozens of true stories and recollections that uncover the reality of painting in yards, lay ups, racking spray paint, fights, graffiti beefs, and police raids. See what made TDC take extraordinary risks so their street art could be seen by the public in their never-ending quest for fame. An ideal history for artists, art historians, street art enthusiasts, anthropologists, and urban dwellers.
A visual compilation of NYC subway graffiti art from 1983-1989New York City native and graffiti writer Paul Cavalieri ("CAVS") was drawn to the colorful tags on the New York City subway trains in the early 1980's. He started learning train schedules so he could snap works by many artists of the time.From the Platform is his compilation of subway graffiti from 1983, at a time the Metropolitan Transit Authority (MTA) has tried hard to forget, through to 1989, when the MTA announced that its fleet was entirely graffiti-free. More than 325 color photos capture everything from motion-bombed train interiors riddled with pilot marker tags to epic works covering whole exteriors, top to bottom. Artists tell their tales of adventure throughout and reminisce about working on live third rails, navigating the complex subway system to find their works, and witnessing graffiti's gradual disappearance from the trains. This book presents a nostalgic look at 1980s New York City and the subway street artists that helped give it soul.
Discover the blacksmithing techniques used to make 10 traditional Japanese objects with insights from the artisans and rare glimpses inside their workshops.The art of blacksmithing and steel processing didn't reach Japan until more than 1,000 years after it was developed in the Western world. It is therefore all the more astonishing to see the high culture of forging that developed in the Land of the Rising Sun within a short period of time. This comprehensive reference book explains the traditional methods used by Japanese tool-, knife-, and swordsmiths and gives the reader a rare and unique look inside their workshops. In these pages, readers will find• forging methods and techniques for 10 special products—hammer, chisel, axe, hatchet, gardener's machete, sickle, fish knife, folding knife, straight razor, and Japanese sword;• more than 150 color photographs that illustrate and explain the techniques used to create classic Japanese forged pieces;• chapters on Japan's oldest coppersmithing facility and traditional tatara steel smelting; and• helpful tables that detail the materials, chemistry, elements, and temperatures needed to harden, form, and manipulate the metal being forged.This is a must-have book, not only for amateur and professional smiths, but also for all admirers of Japanese craft culture.
A collection of hand-painted tattoo flash by prolific artist “John Wesley Harden,” a one-time member of the notorious Outlaws Motorcycle Club. Harden’s hand-painted flash embodies tattoo imagery of the 1970s, '80s, and '90s that was popular among biker subculture and military personnel primarily in the southeastern region of the United States. Harden bounced between Florida and Alabama, which is where he drew his inspiration for most of his unique designs. Although this book is not his complete collection of painted works, the imagery here captures the essence of a time in history when tattooing was mysterious, magical, and dangerous.
A visual history of the life of Augustus “Gus” Wagner and his work as a hand tattoo artist, exploring a relatively unknown area of American art history from the 1890s to the 1930s. In 1897, Gus Wagner embarked on a four-year career as a merchant seaman. While traveling the world, he discovered the art of tattooing, learning from tribesmen in Java and Borneo who showed him how to use traditional handmade tools. By 1901, Gus reportedly had 264 tattoos of his own (and over 800 by 1908), allowing him to promote himself as “the most artistically marked-up man in America.” Back home, Gus embarked on a 40-year career as a traveling tattooist, tattooed man, and circus performer. He largely eschewed the new electric tattooing machines that transformed the art form after 1890, and remained faithful to his handheld instruments. Along with other wandering artists, Gus carried tattooing inland from coastal ports, making it part of the culture of small-town America in the 20th century. Highlights of this book include:• More than 100 examples of Gus Wagner’s tattoo flash as well as photos of his life and work, including his handheld tattooing tools• Excerpts from interviews with Gus, telling his story in his own words• Selected passages from three of Herman Melville’s novels—Typee, White Jacket, and Moby Dick, to illuminate the context of the oral history of Gus Wagner (Melville was an astute observer of hand tattoo artists and their clientele)The tattoo flash in this book is a testimony to the richness of Gus Wagner’s image vocabulary, his life, and his artistic influences. This is the first in a series of three books exploring "the Last of the Hand Tattoo Artists." The next two books focus on Gus's wife, Maud, and their daughter, Lovetta, renowned hand tattoo artists in their own right.
An illustrated look at the most-stunning and most-important Omega watches, from Omegas that served in WWI trenches, to those that reached the moon, limited editions, Omegas named "Anakin Skywalker" and "Darth Vader", and more. A range of over 100 marvelous photographs, informative text, and technical details come together in this book to document more than 60 years of fascinating wristwatch design of one of the world’s best known and most popular Swiss wristwatch manufacturers, Omega.Among the memorable wristwatches included here are the Speedmaster model that went to the moon, and the James Bond edition that served on Her Majesty’s Secret Service. Other models covered include, first, the historical models, and the Legend Collection, Seamaster, Chronographs, Olympic Collection, and Elegant Watches. Technical information provided for each watch includes the reference number, movement, functions, case, remarks, and the estimated value in the year the model was produced. This book will be a joy for all who appreciate fine watch craftsmanship.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
