Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Słowianie to największa grupa etniczna zamieszkująca Europę. Na temat okresu, od którego Słowianie pojawili się na naszym kontynencie, istnieją długie spory między zwolennikami autochtonizmu i allochtonizmu, czyli teorii zasiedlenia w okresie bardzo dawnym, czy wręcz rozwinięciu się grupy słowiańskiej między innymi na naszym terenie, jak i uznanie, że Słowianie przybyli na nasze ziemie w V wieku naszej ery, zgodnie z przekazami kronikarskimi. Spory te mogą zakończyć ostatnie badania genetyczne, które dowiodły, że Polacy są narodem o największym procencie genu słowiańskiego wśród populacji, a historię jego powstania datuje się na dwanaście tysięcy lat wstecz.
U ludów indoeuropejskich praktyki wróżbiarskie znane są od kilku tysięcy lat, wiemy o nich chociażby z Hymnów Rygwedy. Kultura Antyczna również dostarcza nam ogrom materiału w dziedzinie najbardziej nas interesującej. Natomiast, jeżeli chodzi o Słowian to najstarsze zapiski, które mówią o praktykowaniu wróżenia przez naszych Przodków pochodzą z IV wieku naszej ery. W książce tej staram się pokazać jak najbogatszy materiał źródłowy dotyczący naszego, słowiańskiego kręgu kulturowego. Informacje z innych kultur mają być tylko uzupełnieniem. Całą swą uwagę skupiam na naszych tradycjach wróżenia. Szukając źródła i prawdziwego sensu symboli i praktyk stosowanych przez Słowian muszę stosować również badania porównawcze. Aby ukazać sens, pierwotną mądrość wynikającą z symboliki zawartej w praktykowanych wróżbach muszę zacząć od wyjaśniania pojęć związanych ze światem wierzeń Słowian, które wpisują się w tematykę praktyk. Wyjaśniam więc funkcje w świecie mitologicznym poszczególnych postaci. Opisuję, podając dostępne źródła, sanktuaria słowiańskie, w których odbywały się publiczne wróżby pod przewodnictwem Żerców na zachodzie, a na wschodzie Wołchwów. Podaję ogrom przykładów wróżb, podzieliłem to na osobne tematy by było to przejrzyste i łatwiejsze w odbiorze. Na ile pozwala mi wiedza i zdobyty materiał, staram się wytłumaczyć, dojść do sedna, sens wykonywanych praktyk. Mam nadzieję, że mój wysiłek nie poszedł na marne i przyniesie czytelnikom trochę pozytywnych doznań a przede wszystkim wiedzy o tym co wiązało się z praktykowaniem wróżenia, i jak to robili nasi odlegli przodkowie.
Książkę wydano z okazji dziewięćdziesiątej rocznicy urodzin Profesora Krzysztofa Pomiana. Wydanie drugie (pierwsze: 2000 r.) powstało w małym, kolekcjonerskim nakładzie trzystu egzemplarzy.
Wydanie tomu wsparli finansowo Ewa i Andrzej Peciakowie.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
O Autorze
Profesor Krzysztof Pomian – filozof, historyk idei i kultury, eseista. Do jego najważniejszych książek należą: Przeszłość jako przedmiot wiary, Przeszłość jako przedmiot wiedzy, Muzeum. Historia światowa, a także Oblicza dwudziestego wieku. Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz Uniwersytetu Łódzkiego, a także Université de Geneve.
Urodził się w Warszawie 25 stycznia 1934 roku. II wojnę światową przeżył w Kazachstanie. Po powrocie do Warszawy, w latach 1952–1957 studiował filozofię na UW. W wydanej w roku 1962 dwutomowej pracy zbiorowej Filozofia i socjologia XX wieku znalazły się jego studia o Bergsonie, Heideggerze i Sartrze. Był członkiem PZPR, ale za krytykowanie jej polityki został usunięty z partii. W roku 1968, gdy opowiedział się po stronie strajkujących studentów, został wyrzucony z pracy na Uniwersytecie Warszawskim. Był wykładowcą m.in.. W École des Hautes Études en Sciences Sociales, École du Louvre. W 1975 roku został jednym z sygnatariuszy Listu 59 w proteście przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL.
We Francji podjął pracę w CNRS, czyli w Centre national de la recherche scientifique (Krajowy Ośrodek Badań Naukowych), w 1984 roku nawiązał bliską współpracę z Instytutem Literackim w Maisons Laffitte, w 1998 uzyskał tytuł profesora. W roku 1999 zaczął wykładać na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i wykładał tu do roku 2006.
W roku 1996 przeprowadził cykl rozmów z Jerzym Giedroyciem, czego efektem szeroko komentowana Autobiografia na cztery ręce. Potem wydał tom szkiców W kręgu Giedroycia, stanowiący swego rodzaju dopełnienie Autobiografii. Najważniejsze publikacje Pomiana z tego okresu to: Wenecja w kulturze europejskiej, Oblicza dwudziestego wieku, a także Historia. Nauka wobec pamięci.
W roku 2001 Krzysztof Pomian został dyrektorem naukowym Muzeum Europy w Brukseli, w roku 2010 wszedł w skład komitetu doradczego Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność, powstałej pięć lat wcześniej z inicjatywy ministrów kultury Polski, Niemiec, Węgier i Słowacji. W ostatnich latach wydał szereg poczytnych studiów, takich jak: Rewolucja europejska 1945–2007 (wraz z Elim Barnavim), Krótka historia nierówności między ludźmi na przykładzie Europy, Muzea i narody w Europie Środkowej przed pierwszą wojną światową oraz trzytomowe dzieło Muzeum. Historia światowa. Jego książki ukazują się zarówno po francusku, jak i po polsku.
Za swoje dokonania naukowe i pisarskie Krzysztof Pomian był wielokrotnie nagradzany. Już w roku 1985 otrzymał w Paryżu Nagrodę „Kultury” im. Juliusza Mieroszewskiego. Uhonorowano go także Nagrodą Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich. Ponadto we Francji przyznano profesorowi najpierw order Des Arts et des Lettres, a następnie Krzyż Kawalerski Legii Honorowej.
[źródło: Biblioteka Narodowa]
Ideą i celem publikacji jest zaznaczenie wartości poznawczej, artystycznej i animacyjnej idei miejsc znaczących miasta (w tym miejsc z historii rozwoju tożsamości regionalnej Torunia i Bydgoszczy), w znaczeniu geopoetycznym, czyli jako miejsc wytwarzania tożsamości, bo „miejsce jak człowiek ma swoje imię, w którym zawiera się cała jego indywidualność”. Geopoetyka artystyczna miasta (idiolokalność) w tej publikacji, w trzech „językach” kultury (teoretyczny/humanistyka miasta, artystyczny i animacyjny/włączająco praktyczny), to aktywność twórcza łącząca przestrzenność wyobraźni, przeżycia, prywatne krajobrazy, wspomnienia, konkretne miejsca mapy Bydgoszczy, zawarte w dwóch rodzajach dyskursu: malarsko-rysunkowym i humanistycznym. Publikacja zawiera „trening obrazowy” wprowadzania myśli w ruch poprzez zastosowanie idei allotopii, miejsc wyobrażonych Bydgoszczy, jako budowania światów możliwych dla rozwijania tożsamości, zarówno indywidualnej, jak i miasta. Zaplecze teoretyczne dla rozwijania idei miasta/regionu wykorzystuje współczesne badania nad studiami miejskimi. Publikacja odsłania także poznawcze i artystyczne zaplecze fragmentu, jako konstruktu pozwalającego zrozumieć logikę rozwoju historii sztuki i kultury oraz samego siebie w konkretnym środowisku geopoetycznym.
Autor przedstawia 102 symbole wywodzące się z niemal wszystkich kultur i religii. Nie pomija również kultury współczesnej, która tak intensywnie oddziałuje na człowieka. Podaje genezę, historię, znaczenie symboli i niejednokrotnie poddaje je ocenie przez pryzmat nauki chrześcijańskiej. Całość ujęta jest w formie leksykonu czyli zwięźle i syntetycznie. Znajomość symboliki jest bardzo pomocna często używamy symboli, nie wiedząc, co one oznaczają. Może to powodować nieporozumienia, a nawet przekłamania a tego dojrzały chrześcijanin i człowiek świadomy powinien się strzec.
Wacku drogi, jak dobrze, że jesteś! Byłeś najwspanialszym obserwatorem, kronikarzem i przyjacielem artystów zawsze blisko kulturalnych wydarzeń w naszym Krakowie. Pisałeś prawdziwie, rzetelnie, z życzliwością o spektaklach, recitalach, koncertach Ocaliłeś od zapomnienia wiele osób, zdarzeń, ważnych i pięknych chwil. Czytam "Kulturałki" i wraca młodość, radość Czuję się szczęśliwa, że dane mi było żyć w czasie, gdy Ty pisałeś o moim świecie. Dziękuję Ci za to. ANNA DYMNA Strażnik dobrego gustu i smaku. Mistrz małych i większych form dziennikarskich. W "Kulturałkach", które są swoistym raptularzem pewnego okresu w dziejach krakowskiej kultury, wykazuje się znawstwem poruszanych tematów i lekkością stylu a także dużą swobodą, cechującą wytrawnych publicystów. JÓZEF BARAN "Kulturałki" czyta się "jednym tchem". Ta książka to prawdziwa kronika życia kulturalnego i towarzyskiego Krakowa. Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników kultury, zwłaszcza obdarzonych poczuciem humoru. Polecam. JÓZEF "ŻUK" OPALSKI Kim w "Kulturałkach" był Wacław Krupiński? Czy nie zuchwałym mnichem z literackim talentem? Tak. Był. I dzięki jego wędrówkom po istotnych miejscach, wydarzeniach, spotkaniach otrzymujemy zapis naszych wzruszeń i rozczarowań. Podziękujmy i pokłońmy się Kronikarzowi kultury. Bardzo zachęcam. JAN KANTY PAWLUŚKIEWICZ Wacław Krupiński - dziennikarz z ponad 40-letnim stażem (obecnie stypendysta ZUS-u), z czego ponad 30 przepracował w "Dzienniku Polskim", kierując kilkanaście lat działem kultury. Pisał o kulturze estradzie, teatrze, kabarecie, literaturze. Efektem są książki: Głowy piwniczne (WL), Moje woperowstąpienie. Rozmowy z Jadwigą Romańską (PWM), Pszczoła, Bach i skrzypce, wywiad-rzeka ze Zbigniewem Wodeckim (Prószyński i S-ka), Jan Kanty Osobny, wywiad-rzeka z Janem Kantym Pawluśkiewiczem (WL), Cytaty z młodości. Rozmowy z ludźmi kultury (Universitas). Współautor wydawnictw z okazji 50. Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy Zdroju oraz 100-lecia krakowskiego Teatru Bagatela. W 2005 r. uhonorowany Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, w 2008 Złotym Laurem "za mistrzostwo w sztuce publicystyki kulturalnej", przyznawanym przez Filię Krakowską Fundacji Kultury Polskiej. Otrzymał także dziennikarskie trofea: Złotą Gruszkę, coroczną nagrodę Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy w Krakowie (2010) i Grand Prix Nagrody Dziennikarzy Małopolski (2014).
Attention is not just receptive, but actively creative of the world we inhabit. How we attend makes all the difference to the world we experience. And nowadays in the West we generally attend in a rather unusual way: governed by the narrowly focussed, target-driven left hemisphere of the brain.
Forget everything you thought you knew about the difference between the hemispheres, because it will be largely wrong. It is not what each hemisphere does – they are both involved in everything – but how it does it, that matters. And the prime difference between the brain hemispheres is the manner in which they attend. For reasons of survival we need one hemisphere (in humans and many animals, the left) to pay narrow attention to detail, to grab hold of things we need, while the other, the right, keeps an eye out for everything else. The result is that one hemisphere is good at utilising the world, the other better at understanding it.
Absent, present, detached, engaged, alienated, empathic, broad or narrow, sustained or piecemeal, attention has the power to alter whatever it meets. The play of attention can both create and destroy, but it never leaves its object unchanged. How you attend to something – or don’t attend to it – matters a very great deal. This book helps you to see what it is you may have been trained by our very unusual culture not to see.
Wyjątkowa odsłona najlepszych filmów komediowych w historii kina
Śmiech w ciemności. Złota lata komedii filmowych to najciekawsze zjawiska, postaci i twórcy, którzy wpłynęli na losy gatunku – od Charlie Chaplina, przez Music hall, w którym Keaton, niczym iluzjonista, sam wykonuje wszystkie role, aż po polską odsłonę kina. W prezentowanej tu galerii ludzi śmiechu jest miejsce zarówno dla wielkich artystów, osób zasłużonych i tych najpopularniejszych. To samo dotyczy filmów. Autor nie teoretyzuje, nie powtarza tego, co już oczywiste i znane, nie powtarza utartych opinii. W wyjątkowy sposób przypomina tych, którzy najbardziej przyczynili się do rozwoju gatunku.
Tym, co czyni książkę dr Ireneusza Siwińskiego szczególnie atrakcyjną, jest inwencja językowa. Autor zawsze znajduje jakiś nowy punkt widzenia, odmienne ujęcie, coś odkrywa, czymś zaskakuje. Mimo że dla mnie, historyka filmu, są to sprawy znane, czytając książkę dr Siwińskiego cały czas odnosiłam wrażenie kontaktu z czymś nowym.
Alicja Helman
To fotografia uliczna nakierowana wyraznie na portret socjologiczny. I co byc moze najwazniejsze unikam koloru. Po pierwsze, nie do konca odrozniam barwy, po drugie, uwazam fotografie czarno-białe za bardziej autentyczne, mimo ze swiat czarno-biały przeciez nie jest.Ktos kiedys pod moimi fotografiami z zaniedbanych dzielnic sląskich miast napisał, ze znajduje w nich czułosc, jaką obdarzam swoich bohaterow. Ja sam nazywam to hołdem albo ukłonem, lub tez estymą.Przed jedną ze swoich wystaw tak pisałem w katalogu, co praktycznie bez zmian mogę powtorzyc dzisiaj tutaj, w tym albumie:Bez kolorow, bo w starych zapomnianych dzielnicach, wysłuzonych fabrykach i kopalniach jest tylko szarosc i czern... Takie są dzis robotnicze osiedla Gornego Śląska. Wyeksploatowane, zaniedbane, bez perspektyw. Tam, gdzie działają jeszcze kopalnie i zakłady jest inaczej, ale w kazdym miescie są opuszczone ulice, pełne pustostanow i ruin. Bardzo często przesiedlani są tam ludzie z innych miast, ktorych z roznych powodow nie stac na płacenie czynszu. Tworzą się w ten sposob enklawy biedy i patologii. Koegzystują z miejscowymi, ktorzy ze łzą woku wspominają czasy swietnosci takich miejsc jak Lipiny, Chropaczow, Kaufhaus, Kolonia Zgorzelec, Bobrek...Tylko szarosc i czern... Ale ci, ktorzy tam mieszkają i mają pracę, nie uskarzają się na zły los. Zachowują radosc zycia i przywiązanie do tradycji.
Księstwo świdnicko-jaworskie, przez lata najpotężniejsze i najbogatsze na Śląsku, to jeden z najciekawszych historycznie regionów w Europie Środkowej. Kraina, która rozwijała się dzięki swojemu wielowyznaniowemu i wieloetnicznemu charakterowi oraz transgranicznej lokalizacji. Autorzy książki przenoszą nas w czasy, gdy na dworach Piastów, w arystokratycznych rezydencjach, miejskich ratuszach i klasztorach kwitła sztuka, a krajobraz wzbogacały arcydzieła architektury. Protestanckie kościoły Pokoju w Świdnicy i Jaworze największe drewniane barokowe świątynie w Europie, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, to tylko jeden z przykładów. Publikacja odkrywa także mniej znane aspekty życia codziennego dawnych mieszkańców księstwa od piwowarstwa po słynną, choć dziś zapomnianą kiełbaskę jaworską. Wśród podejmowanych tematów jest także okrucieństwo ówczesnego wymiaru sprawiedliwości, przedstawione w artykule o miejscach straceń, oraz inspirujący tekst o świdniczance Marii Kunic, nazywanej śląską Pallas astronomce, która na trwałe wpisała się w dzieje nauki. Dziedzictwo kulturowe księstwa świdnicko-jaworskiego to wnikliwe spojrzenie na historyczne i kulturowe bogactwo regionu, wykraczające poza klasyczne ramy opisywania historii przez pryzmat wielkich postaci i wydarzeń. Autorzy uchwycili fenomen obszaru obejmującego Świdnicę, Jawor i okoliczne tereny w całej jego różnorodności. Opisując ślady dorobku księstwa, które przetrwały do współczesności, sprawiają, że ożywa ono nie tylko na kartach książki.
Opowieść o historii tożsamości homoseksualnej w Polsce i w innych krajach bloku wschodniego zwykle zaczyna się w późnych latach 80. XX w. – to wtedy powstały pierwsze pisma skierowane do osób nieheteronormatywnych i (nieformalne) organizacje walczące o ich prawa. Autorzy i autorki tej książki zastanawiają się, co było wcześniej – badają życie codzienne, dyskursy eksperckie, literaturę, sztukę i sieci społeczne. Zestawiają to, co działo się w Polsce, z przykładami z obu stron żelaznej kurtyny. W poszukiwaniach przejawów emancypacji osób LGBTQ+, a także mechanizmów ją utrudniających pomaga im koncepcja obywatelstwa seksualnego oparta na szerokiej definicji obywatelstwa jako przynależności kulturowej, tożsamościowej i pełni praw.
Queer: Sexual Citizenship and the Archive
Histories of homosexual identity in Poland and other countries of the Eastern Bloc usually begin in late 1980s, with the emergence of first periodicals aimed at nonheteronormative readers and (informal) organizations fighting for their rights. The authors of this book look at what was before that – studying everyday life, expert discourses, literature, art and social networks, and comparing the situation in Poland with examples from both sides of the Iron Curtain. In their search for signs of emancipation of LGBTQ+ people and for mechanisms standing in its way they are aided by the concept of sexual citizenship, based on a broad definition of citizenship as a sense of belonging in terms of culture and identity along with the enjoyment of full rights.
Magia i pismo. O dwóch odmianach komunikowania: obrazowym i pojęciowym
Kultura Zachodu zwraca się dziś ku magii. Ale czy ów powrót jest na pewno oznaką jej ewolucji? A może raczej dowodem rozpadu kultury? Jakie będzie to miało konsekwencje dla
naszego sposobu uczestnictwa w kulturze? Kim będzie nowy kapitalistyczno-metamorficzny podmiot? Czy naprawdę czeka nas epoka magii?
Magia i pismo znacząco poszerza wiedzę o zachodzącym w kulturze zachodniej procesie jej umagiczniania. Wiąże się on z przemianami technologicznymi we współczesnym świecie, odchodzeniem kultury od pisma jako głównego medium komunikacji, bankructwem Rozumu, rozwojem kapitalizmu oraz utratą przez ludzi bezpieczeństwa ontologicznego. Umagicznia się także humanistyka, czego przykładem są posthumanizm i nowy animizm, które są nie tylko sposobami magicznego „poznawania” rzeczywistości, ale projektują nowe wzory bycia-w-świecie uwzględniające obecność w nim magii i niejako legitymizujące jej perspektywę przyglądania się rzeczywistości.
Magia i pismo to książka o wybitnie interdyscyplinarnym charakterze, autor płynnie porusza się po obszarach antropologii kulturowej, filozofii, psychologii, literaturoznawstwa
i medioznawstwa ukazując wieloaspektowość tropienia magii z perspektywy tych dyscyplin.
Wielki projektant i wielki dom domy. Takie połączenie musi odnieść sukces. Tak też się stało w przypadku współpracy Karla Lagerfelda z marką Chanel. Kiedy w 1983 roku zdecydowano, żeby powierzyć stery słynnego paryskiego domu mody niemieckiemu ekstrawaganckiemu projektantowi, rozpoczął się nowy rozdział w historii tej marki. Lagerfeld postanowił zachować jej cechy charakterystyczne, jednocześnie dekonstruując jej tradycyjną estetykę i dodając do niej nieco nonszalancji. Przywrócił do łask popularny w latach 50. materiał boucle ikobiecy garnitur, a także spopularyzował perły i łańcuchy, stanowiące kwintesencję stylu słynnej Coco Chanel. Karl Lagerfeld sprawił, że marka odzyskała dawną świetność, i nadał jej luksusowy charakter, a jednocześnie dzięki tej współpracy potwierdził swój status ikony w świecie mody, podkreślany ponadprzeciętną osobowością i charakterystycznym wizerunkiem.Książka Lagerfeld dla Chanel autorstwa Emmy Baxter-Wright to przewodnik po kadencji Karla Lagerfelda w domu mody Chanel. Począwszy od jego znakomicie dopracowanych kreacji, na przewrotnych, zapierających dech w piersiach pokazach kolekcji skończywszy. Znajdziemy tu duży wybór zdjęć ukazujących najciekawsze projekty, kadrów z widowiskowych pokazów, a także zdjęcia przedstawiające samego Lagerfelda.
Już w pierwszych latach działalności Konrad Brandel stał się jedną z najlepiej rozpoznawalnych osobowości polskiej zawodowej fotografii, gdyż potrafił w atrakcyjny sposób wykorzystać możliwości tej sztuki mówi Danuta Jackiewicz.Konrad Brandel to wyjątkowa, wszechstronnie utalentowana postać; był nie tylko jednym z najwybitniejszych fotografów dokumentalistów, ale również wizjonerem wyprzedzającym swój czas, wynalazcą oraz ojcem naszego fotoreportażu.Był twórcą i konstruktorem reporterskiego aparatu dla amatorów do robienia zdjęć z ręki. Mamy wszelkie podstawy, aby uważać Brandla nie tylko za naszego prekursora fotografii lotniczej, lecz także autora najstarszej na świecie fotografii wykonanej z frunącego balonu. Nasz fotograf okazał się również pionierem w zakresie rozwijania propagandy wizualnej w rodzinnym mieście, tworząc sieć kiosków handlowo-reklamowych. Wprowadził hasło reklamowe: Pierwsza dostępna dla wszystkich Fotografja dodaje Autorka.Brandel był także prekursorem polskiej fotografii medycznej. Za zdjęcia prezentujące przypadki chorobowe oraz anomalie medyczne otrzymał liczne nagrody na świecie oraz tytuł Fotografa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.Prezentowane w albumie fotografie przedstawiają Warszawę, w tym słynną panoramę, którą Brandel wykonał, stojąc na platformie rusztowania umieszczonej ponad Zamkiem Królewskim oraz pierwsze zdjęcia zrobione w czasie lotu balonem. Na tle Karola Beyera czy Maksymiliana Fajansa, Konrada Brandla wyróżnia między innymi to, że fotografował nie tylko reprezentacyjne i znane miejsca w Warszawie, ale także targowiska na Muranowie, Starym Mieście, Pradze czy zabawy ludowe na Woli. Zdjęcia ruchliwych ulic, zabaw dzieci w parkach, tętniących życiem targów pozwalają na drobiazgowe studiowanie życia codziennego w mieście.Fotografie pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Warszawy, Biblioteki Publicznej miasta stołecznego Warszawy, Biblioteki Narodowej, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza
„Wolność i solidarność. Esej o Polsce, czyli Europie” to zręcznie utkana narracja o polskości bez
kompleksów oraz roli Polski i Europy w zglobalizowanym świecie. O szansach i zagrożeniach związanych z wojną, a także znaczeniu edukacji i kultury. To spora dawka wiedzy wynikającej z doświadczenia, praktyki oraz kompetencji akademickich. Nowe, pełne nadziei otwarcie w debacie o przyszłości Polski! Łącząc unikalne doświadczenie ministerialne, parlamentarne, samorządowe i akademickie, Marcin Ociepa zabiera nas w wyjątkową podróż po Polsce i Europie, jakimi one są i jakimi mogą być dzięki idei i wolności i solidarności. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto wierzy, że polska polityka może być lepsza, a ideowość nie wyklucza skuteczności.
• Wśród licznych podobnych wypowiedzi ostatnich lat trudno mi znaleźć głos bardziej całościowy i konkretny, dojrzały i zarazem niebanalny – prof. Andrzej Zybertowicz, socjolog, analityk, konsultant polityczny, profesor nauk społecznych. Doradca Prezydentów RP: Lecha Kaczyńskiego i Andrzeja Dudy.
Informacje o autorze:
Marcin Ociepa (ur. w 1984 roku) – politolog, polityk i samorządowiec. Poseł na Sejm RP, wiceminister obrony narodowej (2019-2023), wiceminister przedsiębiorczości i technologii (2018-2019). Przewodniczący i wiceprzewodniczący Rady Miasta Opola (2010-2018). Radny Sejmiku Województwa Opolskiego (2018-2019). Nauczyciel akademicki w Katedrze Studiów Europejskich Instytutu Nauk o Polityce i Administracji Uniwersytetu Opolskiego. Twórca Collegium Nobilium Opoliense – jednej z najlepszych szkół liderów w Polsce. Prezes Stowarzyszenia OdNowa RP. Podharcmistrz ZHR. Mąż Oli, tata Ani i Aleksandra.
„Wolność i solidarność. Esej o Polsce, czyli Europie” to zręcznie utkana narracja o polskości bez
kompleksów oraz roli Polski i Europy w zglobalizowanym świecie. O szansach i zagrożeniach związanych z wojną, a także znaczeniu edukacji i kultury. To spora dawka wiedzy wynikającej z doświadczenia, praktyki oraz kompetencji akademickich. Nowe, pełne nadziei otwarcie w debacie o przyszłości Polski! Łącząc unikalne doświadczenie ministerialne, parlamentarne, samorządowe i akademickie, Marcin Ociepa zabiera nas w wyjątkową podróż po Polsce i Europie, jakimi one są i jakimi mogą być dzięki idei i wolności i solidarności. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto wierzy, że polska polityka może być lepsza, a ideowość nie wyklucza skuteczności.
• Wśród licznych podobnych wypowiedzi ostatnich lat trudno mi znaleźć głos bardziej całościowy i konkretny, dojrzały i zarazem niebanalny – prof. Andrzej Zybertowicz, socjolog, analityk, konsultant polityczny, profesor nauk społecznych. Doradca Prezydentów RP: Lecha Kaczyńskiego i Andrzeja Dudy.
Informacje o autorze:
Marcin Ociepa (ur. w 1984 roku) – politolog, polityk i samorządowiec. Poseł na Sejm RP, wiceminister obrony narodowej (2019-2023), wiceminister przedsiębiorczości i technologii (2018-2019). Przewodniczący i wiceprzewodniczący Rady Miasta Opola (2010-2018). Radny Sejmiku Województwa Opolskiego (2018-2019). Nauczyciel akademicki w Katedrze Studiów Europejskich Instytutu Nauk o Polityce i Administracji Uniwersytetu Opolskiego. Twórca Collegium Nobilium Opoliense – jednej z najlepszych szkół liderów w Polsce. Prezes Stowarzyszenia OdNowa RP. Podharcmistrz ZHR. Mąż Oli, tata Ani i Aleksandra.
Nowe wydanie bestsellera "New York Timesa"W nowej, poszerzonej i uaktualnionej wersji Paryskiego szyku - którego pierwsze wydanie także w Polsce było bestsellerem - Ines de la Fressange, ikona paryskiego szyku, oraz Sophie Gachet, znawczyni paryskich trendów, z humorem, wdziękiem i zapałem dzielą się swoim niepowtarzalnym stylem i wskazówkami na temat mody, elegancji, urody, dekoracji wnętrz i spędzania wolnego czasu, także z dziećmi.Znajdziesz tu fantastyczne stylizacje, zdjęcia i rysunki Ines, dowiesz się, które elementy garderoby są niezbędne w szafie każdej kobiety, poznasz sposób Ines na pielęgnację urody w dziesięć minut i na przygotowanie paryskiej kolacji dla przyjaciół. Znajdziesz tu także listę adresów - internetowych i stacjonarnych - pod którymi zrobisz zakupy w paryskim stylu, miejsc, gdzie zjesz wspaniały posiłek, wypijesz kawę, spędzisz noc, muzeów leżących nieco na uboczu głównych szlaków. Ten elegancki poradnik jest prawdziwym must-have dla kobiety, która chce połączyć swój indywidualny styl z paryskim szykiem.Ponad 300 kolorowych ilustracji.
Iris Barrel Apfel była jedną z najbardziej oryginalnych osobowości świata mody i projektowania wnętrz. Kolekcjonerka i znawczyni dawnych tkanin, współzałożycielka Old World Weavers, międzynarodowej firmy specjalizującej się w rekonstrukcjach starych tkanin dla ekskluzywnych klientów, konsultantka w zakresie wystroju wnętrz Białego Domu dziewięciu prezydentur. W 2005 roku Instytut Kostiumologii Metropolitan Museum of Art zorganizował poświęconą jej wystawę. Od tego czasu Iris Apfel była bohaterką licznych publikacji, współpracowała z wieloma markami na całym świecie, a także sprzedawała własną linię odzieży i dodatków. Była wykładowczynią gościnną na Uniwersytecie Teksasu oraz laureatką wielu nagród. Zmarła w 2024 roku, w wieku 103 lat.Książka Przypadkowa ikona autorstwa Iris Apfel jest wyjątkowym, bogato ilustrowanym zbiorem jej błyskotliwych opowieści i anegdot na własny temat, ale też rozmaitych refleksji związanych ze stylem, modą i życiem. Apfel stworzyła zabawną, prowokującą do myślenia, wizualnie zachwycającą i ekscytującą książkę, zawierającą osobiste fotografie i pamiątki, zdjęcia najlepszych fotografów mody, a także dzieła znanych ilustratorów. Ten odważny, niezwykle kolorowy, projekt, zachwycający lekką formą oraz dowcipną, a przy tym bardzo inspirującą treścią, doskonale oddaje witalność, kreatywność oraz poczucie humoru niezapomnianej ikony mody, która nadal ma rzesze fanów w każdym wieku na całym świecie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?