"... Niejedna chorągiew czy sztandar były niemymi świadkami wielkich, nieraz dramatycznych wydarzeń w naszej, narodowej przeszłości. Z nimi rzemieślnicy witali władców, świętowali ważne wydarzenia, stawali do walki, wreszcie - poprzez wyobrażenia niesione na sztandarach, dawali wyraz swoim poglądom, nawiązując przy tym do etosu pracy i wiary.
Chorągwie cechowe, coraz częściej już w XIX wieku nazywane sztandarami na wzór znaków wojskowych, mają niezwykle ciekawą i bogatą przeszłość. Na ich kreację wpływ miało wiele czynników. Wywodzą się ze znaków bojowo-rozpoznawczych, mają też niebagatelne znaczenie religijne i społeczne. Cechy rzemieślnicze - właściciele chorągwi - od średniowiecza obligowane prawem miejskim do ich posiadania, podlegały rygorom wojskowym broniąc terytorium zakreślonego murami miasta. [...]".
(fragmenty Wstępu)
Cenzura w Kościele
Niedawno media obiegła wieść, że kościelna hierarchia chce „zamknąć usta” ks. Tomašowi Halíkowi – jednemu z najbardziej uznanych europejskich teologów. Ostatecznie został on jedynie upomniany przez arcybiskupa Pragi. Powodem była najpewniej krytyka, jaką ks. Halík sformułował wobec prominentnego czeskiego duchownego demonizującego współczesne przemiany obyczajowe i konwencję o przeciwdziałaniu przemocy.
II Sobór Watykański stworzył przestrzeń dla swobodniejszych poszukiwań teologicznych. Wciąż jednak kościelne władze nakazują milczenie odważnym teologom i teolożkom czy wyrazistym księżom obecnym w sferze publicznej. Nawet przyjmując, iż część kar jest uzasadniona, warto dostrzec, jak zakazy te zubażają wewnątrzkościelną debatę i uderzają w poczucie wolności i godności konkretnych ludzi.
Kto jest w Polsce księdzem wyklętym? Dlaczego kobiety nie mówią w Kościele pełnym głosem? Co budzi dziś kontrowersje wśród teologów?
W Temacie Miesiąca:
Polscy księża wyklęci
Mateusz Burzyk
Cicho, coraz ciszej
Elżbieta Adamiak w rozmowie z Anną Mateją
Innego życia nie będzie?
ks. Eligiusz Piotrowski w rozmowie z Arturem Madalińskim
Teologia pod lupą
Józef Majewski
Ponadto w numerze:
Tanzania na drodze do społeczeństwa obywatelskiego Joanna Bar
Jordan B. Peterson, czyli jak zarobić na kontrrewolucji Michał Zabdyr-Jamróz
O zwierzętach jako magicznych pomocnikach w sztuce Piotra Lutyńskiego Patrycja Cembrzyńska
Stacja: Literatura – Opowiadanie Bronki Nowickiej „Ojcowy głos uspokaja. Robi się tak niski, że słyszę go tuż przy ziemi”
Katalog prezentuje część pokaźnego archiwum, jakie w swoim długim i aktywnym intelektualnie życiu zgromadził Jerzy Ficowski (1924–2006). Był poetą, eseistą, walczył w powstaniu warszawskim, a w czasach PRL działał w opozycji politycznej. Autor kilkunastu tomów poezji, wierszy i opowiadań dla dzieci, badacz i zbieracz ocalałych dzieł Brunona Schulza, odkrywca i wydawca wierszy Bronisławy Wajs-Papuszy. Ficowski przez wiele lat gromadził materiały, przeszukiwał archiwa, korespondencje z muzeami i bibliotekami, tworząc własne obszerne archiwum, którego część w 2014 roku kupiła Biblioteka Narodowa.
Katalog obejmuje 236 tomów, w czym 49 zajmuje korespondencja. Choć opisane w nim materiały dotyczą przede wszystkim Jerzego Ficowskiego, podzielono go na dwie części. W pierwszej układ materiałów jest tradycyjny: materiały rodzinne, dokumenty osobiste, materiały auto- i biograficzne, twórczość, korespondencja itd. Część druga natomiast, choć oczywiście nie zabrakło w niej osoby twórcy tego archiwum, skupia się na ważnych dla niego postaciach: Tadeuszu Ficowskim, Brunonie Schulzu, Witoldzie Wojtkiewiczu, Bronisławie Wajs-Papuszy i Marcu Chagallu.
Całość uzupełniają indeksy: nazwisk, incipitów i tytułów oraz instytucji.
Las Relaciones Geográficas de México son un tesoro documental de intenso valor etnográfico. En el aspecto lingüístico, estas descripciones permiten conocer con detalle el proceso de contacto entre el náhuatl y el espanol y, más allá del contacto cultural, la génesis de la sociedad mexicana del siglo XVI. Todo ello, narrado a través de las voces de los propios protagonistas, indígenas, criollos y espanoles, que se convierten en relatores de su mundo coetáneo. Esta investigación ha sido desarrollada por Eva Bravo-García, Catedrática de Lengua Espanola y directora del Instituto de Estudios sobre América Latina de la Universidad de Sevilla, en el marco del proyecto ERC CULTURECONTACT.
******
Głosy kontaktu. Edycja i opracowanie krytyczne Relaciones Geográficas z Meksyku (wiek XVI)
Relaciones Geográficas z obszaru Meksyku są zabytkiem o ogromnej wartości etnograficznej. Pod względem językowym opisy te umożliwiają szczegółowe poznanie kontaktu między językiem nahuatl a hiszpańskim, kontaktu kulturowego oraz genezy społeczeństwa meksykańskiego wieku XVI. Wszystkie te procesy opisane są przez samych protagonistów: rdzennych mieszkańców Meksyku, Kreoli i Hiszpanów, opowiadających o współczesnym sobie świecie.
Niniejsza praca, autorstwa Ewy Bravo-Garcíi, profesor języka hiszpańskiego i dyrektor Instituto de Estudios sobre América Latina na Uniwersytecie w Sewilli, powstała w ramach projektu ERC CULTURECONTACT.
Książka jest rozległą, wieloaspektową i… zaskakującą analizą strojów krakowskich. Daje poznać, z jak nieoczywistym, a jednocześnie żywotnym zjawiskiem mamy do czynienia. Praca nad jej powstaniem objęła trzy lata badań prowadzonych w ponad stu miejscowościach w Małopolsce. Badań prowadzonych ze starannością i pasją.
Autorki przekopały się przez ogromny materiał – zbiory muzealne w kraju i za granicą, literaturę przedmiotu, a zarazem nieprzebadane dotąd źródła (np. pamiętniki, rodzinne albumy, doniesienia prasowe, strony internetowe). Poddały refleksji konwencje, w jakich wytwarzano badane materiały oraz konteksty ich użytkowania – polityczne, społeczne, gospodarcze, kulturowe. Krytyczne podejście do tematu zrodziło ożywcze pytania, odnowiło myślenie, zarysowało nowe horyzonty. Idąc tropem zbiorów, zdjęć, notatek, a także rodzących się intuicji, autorki wyruszyły w teren. Podczas spotkań i rozmów poruszały pamięci, spisywały historie i komentarze. Dowiodły, że temat stroju krakowskiego należy rozpisać na wiele opowieści, co podaje w wątpliwość dotychczasowe ujęcia i rewiduje utarte przekonania.
Książka przedstawia wiarygodny obraz niespotykanej wariantowości strojów krakowskich. Zaświadcza, że temat jest przede wszystkim częścią życia, wyobraźni, kultury, przenikania się mód, wpływów, fascynacji. Dowodzi, że sposób postrzegania strojów krakowskich, ich mityzacja, to poniekąd osobny – także intrygujący – rozdział w historii polskiej mentalności.
Prezentowana publikacja wpisuje się w nurt rozważań nad partycypacją młodzieży w społeczno-kulturowy wymiar zglobalizowanego świata. Partycypacja jednostki w tej rzeczywistości to doświadczanie permanentnej zmiany społecznej,a ich jakość i dynamika nie pozostaje bez znaczenia dla kondycji zarówno podmiotu, jak też układu społecznego. Nie sposób tu pominąć kwestii ludzi młodych, którzy stają się podmiotem prospektywnych przemian, dlatego młodzi ludzie stali się główną osią narracji w podjętych rozważaniach teoretycznych i dociekaniach badawczych, skoncentrowanych wokół dwóch obszarów problemowych: tożsamości współczesnej młodzieży i jej uwarunkowań oraz partycypacji młodzieży w kulturze. Książka pełni rolę interesującego głosu w dyskusji, jak również stanowi zaproszenie do refleksji nad pytaniem: Młodzież, czyli kto? Podjęty namysł nad współczesną młodzieżą może stanowić inspirację do dalszych poszukiwań naukowo-badawczych.
Książka ukazuje bałkański folklor jako znaczącą część kultury ludowej, która opiera się nie tylko na słowiańskiej czy chrześcijańskiej spuściźnie, lecz na tradycji będącej amalgamatem różnorodnych elementów odziedziczonych po dawnych mieszkańcach Półwyspu. Znajdziemy w niej echa pogańskich religii, zachowanych i przekazywanych do naszych dni za pomocą twórczości ustnej (folklor i wiara) i zachowań (praktyki obyczajowe i obrzędowe).
Autorka dzieli rok kalendarzowy na trzy części, zgodnie z trzema głównymi etapami ludzkiego życia i w powiązaniu z nimi przedstawia święta związane z cyklem wegetacyjnym roślin, umiejętnie wskazując na zależność człowieka od sił natury i jego podporządkowanie przyrodzie. Całość ilustrowana jest bułgarskimi, macedońskimi i serbskimi tekstami ludowymi.
Studium kulturoznawcze poświęcone sekretom powszechnie przeżywanego fenomenu, jakim jest doświadczenie snu. Zagadnienie to stanowi obiekt badań z natury rzeczy niełatwy pod względem metodologicznym. Całość rozprawy składa się z serii esejów, w których autor rozważa poszczególne aspekty zjawiska snu, zwracając szczególną uwagę na jego kulturowe determinanty oraz aspekty semiotyczne.
Monografia poświęcona jest problematyce pisma jako kodu kultury w dyskursie serbskim i chorwackim. Forma graficzna pisma oraz ortografia są elementem tożsamości kulturowej i narodowej. Jako taka, grafia znajduje się w obrębie dyskursów: politycznego, językoznawczego i społecznego, a nawet religijnego. Wyrazistym przykładem inżynierii językowej jest współczesna Serbia, gdzie rywalizują ze sobą cyrylica i łacinka, a także Chorwacja, wciąż poszukująca własnego, odrębnego kanonu kultury. Zagadnienie przedstawiono w szerszym aspekcie geograficznym i historycznym, które pokazują, w jaki sposób pismo wykorzystywane jest do kreowania tożsamości narodowej w różnych obszarach Słowiańszczyzny.
Czy to już koniec naszej cywilizacji?
Trzymamy w ręku książkę, która jest jednym z najważniejszych dzieł współczesnej humanistyki, nie tylko polskiej. Wybitny uczony i pisarz, wielki erudyta, prof. Wojciech Roszkowski, dokonuje w niej bilansu naszej cywilizacji. Bilans to dramatyczny. Upadek zachodniej kultury, do której przecież i my, Polacy, należymy, wieszczono co prawda już sto lat temu, ale wówczas była to bardziej przepowiednia niż udokumentowana teza. Dziś nasze wielowiekowe dziedzictwo zostało przez elity europejskie oraz amerykańskie w całości odrzucone, co uznaje się za wyraz… postępu.
Konsekwencją takiej postawy jest zrównanie zbrodni i osiągnięć, wierności i zdrady, bohaterstwa i tchórzostwa, mądrości i głupoty, kłamstwa i prawdy. Obrazowo rzecz ujmując, zwolennicy teorii o istnieniu wielu prawd chcą się przejrzeć w roztrzaskanym lustrze.
Autor „Roztrzaskanego Lustra” analizuje setki przejawów dekadencji; czyni to w sposób barwny i wielostronny. Jego opisy i refleksje są logiczne oraz przekonujące. Język książki jest jej niepodważalną zaletą: lapidarny, skrzący dowcipem, mimo poruszania skomplikowanych spraw – prosty, precyzyjny i zrozumiały.
„Roztrzaskane lustro” wciąga Czytelnika i zaprasza do myślenia.
Książka powstała na podstawie badań terenowych przeprowadzonych przez zespół ekspertów Narodowego Centrum Kultury. Realizatorzy sformułowali wnioski, które wymagałyby daleko idących zmian realiów życia kulturalnego w Polsce, jak np. porzucenie miejskocentryczności w polityce kulturalnej, odrzucenie uprzedzeń wobec miejscowości peryferyjnych oraz szersze ujmowanie kultury. Choć cele te są trudne do realizacji, to działania służące ich osiągnięciu już zostały rozpoczęte. Należy do nich m.in. publikacja niniejszej książki, która może się stać punktem wyjścia do dalszej debaty nad sytuacją kultury na peryferiach.
Street art jest dziś najbardziej popularnej i dynamicznie rozwijającą się na całym świecie sztuką, ma też największą liczbę odbiorców. Jest przy tym efemeryczny, zmienny i nie-ograniczony, podlega ciągłym procesom komercjalizacji, instytucjonalizacji, mediatyzacji. Jako owoc kultury remiksu korzysta ze wszystkiego, co do tej pory było w sztuce, miesza, przerabia, kopiuje i wkleja. Nie daje się łatwo zdefiniować i nie obowiązują w nim dotychczasowe kryteria sztuki. Nie oznacza to jednak, że nie można go analizować. W prezentowanej publikacji autorka opisuje wybrane problemy Street artu i graffiti za pomocą zarówno tradycyjnych, jak i współczesnych pojęć, terminów, metod. Skupia się na związkach słowa z obrazem, na uwidacznianiu i czynieniu niewidocznym. Ukazuje street art poważny i komiczny. Nie dąży przy tym do zamknięcia tematu, wręcz przeciwnie - zapoczątkowuje refleksję, jaką zapewne podejmie świat sztuki nad tym wciąż nieokiełznanym i ekspansywnym nurtem w sztuce.
The author presents the problem of writing research articles in English as a foreign language by Polish scholars – specialists in linguistics and applied linguistics – for publication in Anglo-American journals.
In her book she explores which aspects of the process are the most challenging for the authors and what needs they have in this area. In the light of the current higher education reform and the new requirement of publishing in international journals, this issue is particularly important.
She presents the complex problem of the role of English as a global language in academic communication and the situation of scholars from Poland, a semiperiphery country, who by submitting papers to highly-ranked journals compete with the researchers from the world’s leading countries in this area. When faced with the new challenges, they need to have a highly developed competence of writing in line with the dominant Anglo-American conventions.
The author describes the problem presented in the book from a geopolitical point of view and considers the process of writing in English form a social, cognitive and rhetorical perspective. She also explores in detail the core of the issue in an empirical study and tries to diagnose what steps should be undertaken in order to facilitate the publication activities of Polish scholars at the highest international level.
***
Autorka przedstawia zagadnienie pisania artykułów naukowych w języku angielskim jako obcym przez polskich naukowców – specjalistów w dziedzinie językoznawstwa i językoznawstwa stosowanego – w celu publikowania w anglo-amerykańskich czasopismach naukowych.
W swojej książce bada, jakie aspekty tego procesu stanowią dla autorów największe wyzwanie i jakie mają oni potrzeby w tym zakresie, zwłaszcza w świetle reformy szkolnictwa wyższego i stawianych przed pracownikami naukowymi nowych wymagań publikowania w czasopismach o zasięgu międzynarodowym.
Prezentuje złożoną problematykę roli języka angielskiego jako globalnego w komunikacji akademickiej i sytuację naukowców polskich pochodzących z kraju półperyferyjnego, którzy, chcąc publikować w prestiżowych czasopismach, współzawodniczą z badaczami z krajów znajdujących się w światowej czołówce. W obliczu nowych wyzwań, które stoją przed nimi, dysponowanie wysoko rozwiniętą kompetencją pisania zgodnie z dominującymi w tych periodykach konwencjami anglo-amerykańskimi jest koniecznością.
Autorka przedstawia poruszony w książce problem z geopolitycznego punktu widzenia oraz rozważa proces pisania w języku angielskim na płaszczyźnie społecznej, kognitywnej i retorycznej, aby następnie szczegółowo zgłębić istotę tego zagadnienia w badaniu empirycznym i zdiagnozować, jakie kroki powinny zostać podjęte, aby usprawnić działalność publikacyjną polskich badaczy na najwyższym światowym poziomie.
Publikacja zawiera artykuły przedstawiające sensacyjne kulisy odnalezienia średniowiecznych klejnotów i opisujące tło wydarzeń sprzed trzydziestu lat, a także przybliżające zdarzenia historyczne – związane z czasami ukrycia skarbu blisko siedemset lat temu. Wydawnictwo uzupełnia raport z badań ?zyko-chemicznych, którym poddano elementy znaleziska, wykonanych przez specjalistyczne laboratorium LANBOZ działające przy Muzeum Narodowym w Krakowie.
W książce znajdują się również szczegółowe opisy klejnotów wchodzących w skład Skarbu Średzkiego.
Tom studiów Święci i świętość w języku, literaturze i kulturze to przedsięwzięcie i ambitne, i potrzebne. Ambitne, bo wzrok badaczy próbuje ogarnąć bardzo szeroki, interdyscyplinarny materiał. Potrzebne, bo wychodzące naprzeciw przemianom zachodzącym we współczesnej kulturze i nauce. Monografia ta to swoista – bo naukowa – sylwa. To las rzeczy, czy raczej chór głosów zróżnicowanych i osobnych. Odnajdziemy w nim wypowiedzi historyków literatury dawnej i współczesnej, teksty literaturoznawców i językoznawców, etnografów i filmoznawców, kulturoznawców i teologów. Szczególną uwagę zwraca jednak nie to, co je różni, ale kod, który je łączy. Konsekwencją interdyscyplinarnego ujęcia stała się w książce wyraźna ekspozycja trwałości i znaczenia kategorii świętości w kulturze Europy. Warto przy tym podkreślić, że wiele z artykułów pomieszczonych w zbiorze to studia nad materiałami zupełnie nieznanymi, do niedawna niedostępnymi lub zatartymi w naszej kulturowej pamięci. Kulturowy kod Europy wciąż wymaga refleksji. Dobrze się stało, że jednemu z jego elementów poświęcono tak szerokie i odkrywcze opracowanie.
prof. dr hab. Wojciech Kudyba
Książka Święci i świętość w języku, literaturze i kulturze dotyczy ważnego tematu, który został zaprezentowany bardzo wszechstronnie. Tom zawiera zarówno teksty stawiające problem świętości jako takiej, jak i omówienia sylwetek poszczególnych świętych – w różnych sensach tego słowa. Bogaty i dobrze skomponowany, zbiór ten będzie niewątpliwie interesującą lekturą dla wielu czytelników.
dr hab. Anna Kozłowska
Halszka Leleń, doktor literaturoznawstwa, adiunkt w Katedrze Filologii Angielskiej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Prowadzi badania nad kategoriami narracyjnymi i semiotycznymi w literaturze oraz kulturze, ze szczególnym uwzględnieniem sposobów kodowania podmiotowości, tożsamości i sfery wartości w utworach, oraz zabiegów artystycznych związanych z opowiadaniem w różnych mediach, członek Association for Scottish Literary Studies; European Network for Short Fiction Research oraz Zespołu Etyki Słowa Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN.
Tomasz Żurawlew, doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, adiunkt w Katedrze Filologii Germańskiej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Pracę doktorską na temat niemieckojęzycznych przekładów poezji Wisławy Szymborskiej obronił na Uniwersytecie Gdańskim w roku 2008. Prowadzi badania dotyczące idiolektu pisarzy, teorii i praktyki przekładu artystycznego oraz etyki komunikacji. Członek czynny Zespołu Etyki Słowa Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN oraz rady naukowej wydawnictwa Peter Lang: seria „Berliner Bibliothek. Religion – Kultur – Wissenschaft”.
Narracje zombiecentryczne. Literatura ? Teoria ? Antropologia to głównie rozważania genologiczne i antropologiczne; ich celem jest zdyskontowanie powszechnego wyobrażenia, że teksty koncentrujące się wokół zombie są wyłącznie horrorami bądź nie angażują się w istotne dyskursy. Popkultura jest bowiem ? paradoksalnie ? bardzo czułym rezonatorem wszelkich przemian, kryzysów czy paradygmatów, co oznacza, że znajdują one odbicie w jej artefaktach. Dlatego istotnym aspektem zawartych w książce rozważań staje się prezentacja zaangażowania literatury zombiecentrycznej w przepracowywanie doświadczeń konfliktów współczesności. Wszystkie te kwestie są boleśnie niedostrzegalne dla wielu badaczy, przyjmujących a priori, że wytwory nienależące do mainstreamu czy niezakorzenione w tradycji literackiej nie odznaczają się wysokoartystycznością bądź reprezentują wyłącznie walor rozrywkowy.
Książka prezentuje nowatorskie podejście do tematyki zombie w literaturze: ma wskazać ? czy też podpowiedzieć ? nieco inną drogę bądź inny sposób oglądu tekstów wpisujących się w popkulturę i obudowanych wokół niezwykle symbolonośnej figury zombie.
Ksenia Olkusz doskonale zdaje sobie sprawę z tego, z jak obszernym tematem (...) przyjdzie jej się zmagać (...). Ujęcie to nie tyle „nobilituje banalny temat”, jak zwykli uważać rodzimi teoretycy literatury o konserwatywnym nastawieniu, ile pozwala umieścić go w zupełnie nowej perspektywie badawczej.
dr hab. Dariusz Brzostek, prof. UMK
Autorka ani przez moment nie ogranicza się do ekskluzywnej sfery tradycyjnej humanistyki, choć pragmatycznie używa wypracowanych przez nią kodów i metodologii. Opisuje (…) sytuację „pomiędzy”, w której popkultura wydaje się znacznie bardziej odpowiedzialna za nasz świat niż kultura wysoka.
dr hab. Rafał Szczerbakiewicz
Ksenia Olkusz ? historyk, krytyk i teoretyk literatury; w kręgu jej zainteresowań są studia nad literaturą i kulturą popularną, transfikcjonalnością i transmedialnością; naukowo zajmuje się także utopiami i dystopiami w literaturze, serialach, filmach i grach wideo; autorka wielu artykułów, a także książek: Materializm kontra ezoteryka (2017) oraz Współczesność w zwierciadle horroru. O najnowszej polskiej fantastyce grozy (2010).
W budowaniu tożsamości młodych ludzi i określaniu przez nich celów życiowych ogromnie ważne jest poczucie zakorzenienia w przeszłości, czerpanie z niej tego, co wartościowe, a zarazem krytyczne podejście do historycznych grzechów, wypaczeń i zaniechań. Autorzy XXX tomu serii „Edukacja Nauczycielska Polonisty”, podejmując tematykę obecności historii najnowszej na lekcjach języka polskiego, nie piszą jedynie o kulturowych i literackich sposobach poznawania przeszłości dalszej i bliższej, lecz także – a może przede wszystkim – o zdobywaniu narzędzi rozumienia teraźniejszości. Ważne jest, by nauka historii i kształcenie literackie wpisywały się w szczególną edukację ku wrażliwości, solidarności i empatii, która nie pozwala na zobojętnienie wobec wszelkich przejawów dyskryminacji, poniżania i umniejszania wartości innych ludzi, wobec postaw rasistowskich i antysemickich, wobec nieczułości i bezduszności, które prowadzą do dziejowych katastrof.
Zgromadzone w tomie artykuły dowodzą, że każdy polonista może znaleźć własny klucz do przekazania młodym ludziom w interesującej formie nie tylko wiedzy historycznej, ale także uniwersalnych wartości. Poszukiwanie prawdy, obrona wolności, uważność w obliczu manipulacji pomagają bowiem uniknąć pułapek i błędów, przed którymi ostrzega nas historia.
* * *
Jestem głęboko przekonana, że zawarte w tomie artykuły będą dobrze służyły realnym potrzebom praktyki polonistycznej; że zachęcą nauczycieli do opracowywania i weryfikowania własnych koncepcji tematyczno-problemowych, w których najnowsze dzieje zwiążą się lepiej niż dotąd z formacyjnymi potrzebami społeczeństwa obywatelskiego.
Z recenzji prof. dr hab. Zofii Budrewicz
Prof. Antoni Dudek: Jeśli sądzisz, że masz przed sobą kolejne nudne, jubileuszowe wydawnictwo, to jesteś w błędzie. Przed Tobą szansa na fascynującą wędrówkę przez burzliwe minione stulecie. Wędrówkę, w której przewodnikami będą ludzie jednej z najważniejszych instytucji, stojących na straży uczciwego i transparentnego państwa. O tym, jak trudno było i wciąż jest je nam budować, ta książka mówi w sposób przystępny, a zarazem pobudzający do głębszej refleksji.Prof. Teresa Liszcz: To pasjonująca lektura odsłaniająca kulisy
funkcjonowania najważniejszych organów i instytucji państwowych, zwłaszcza na styku z podmiotami prywatnymi, stanowiącym podatny grunt dla korupcji. Aby jednak nie popaść w nadmierne przygnębienie lub złość po tej lekturze, trzeba sobie uświadomić, że książka prezentuje tylko wybrane kontrole, z których wyłania się mocno przyczerniony obraz naszego państwa.
W książce opisano metody oceny użyteczności serwisów internetowych. Po wprowadzeniu dotyczącym pojęcia użyteczności w kontekście projektowania serwisów internetowych czytelnik może zapoznać się z metodyką ich oceny za pośrednictwem listy kontrolnej, oceny heurystycznej oraz wędrówki poznawczej. Ważną częścią pracy są wyniki analizy literatury przedmiotu. Zaprezentowano w niej przykłady zastosowania opisanych metod w ocenie serwisów internetowych różnych typów bibliotek. Przedstawiony przegląd badań ukazuje międzynarodowy zasięg ocen eksperckich, który potwierdza ich popularność.
Książka jest adresowana do wszystkich osób zainteresowanych badaniami użyteczności. Poznanie opisanych metod może wzbogacić warsztat praktyków zajmujących się tworzeniem, modernizacją oraz zarządzaniem serwisami internetowymi w bibliotekach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
