Jak mam żyć z tym cierpieniem?” Książka Marka Medley’a „Dolina smutku” to przejmująca opowieść o stracie i uzdrowieniu. Odkąd jego ukochana żona Melissa zmarła na raka trzustki, cierpienie stało się nieodłącznym towarzyszem jego życia, a wraz z nim pojawiło się pytanie: Co począć z tym bólem? Utrata ukochanej osoby na zawsze odmienia ludzkie życie, ale żałoba może stać się groźnym złodziejem, który okrada nas z radości minionych lat i nadziei na przyszłość. Każda strata, niezależnie od swej natury, może zrujnować dotychczasowe życie, podkopać naszą tożsamość i uwięzić nas w samotności. Mark Medley w swojej książce pokazuje nam, że Biblia zawiera w sobie kompas – przewodnik po labiryncie straty, strachu i gniewu. Psalmy żałobne, szczere i autentyczne wyrazy głębokiej rozpaczy, ukazują nam, jak możemy odnaleźć pokój i drogę do uzdrowienia w naszym cierpieniu. „Dolina smutku” to objawienie o tym, jak złamane życie i niezłomna wiara mogą ze sobą współistnieć. Mark Medley, w podwójnej roli pastora i wdowca, zabiera nas na pielgrzymkę drogą swojej żałoby i ukazuje, jak biblijny wzór lamentowania może stać się pomostem ku nadziei. Pośród malowniczych opisów gór wschodniego Tennessee czytelnik odkryje własną drogę do uzdrowienia.

Dobre życie w każdym wieku Z upływem lat w naszym życiu zachodzą znaczące zmiany. Przejście na emeryturę, utrata bliskich czy pojawiające się problemy zdrowotne czasami napawają lękiem i budzą poczucie utraty kontroli. Starzenie się nie musi jednak oznaczać pogrążenia w smutku – niezależnie od wieku da się bowiem czerpać radość z życia. Julie Erickson i Neil A. Rector opisują przyczyny oraz typowe objawy zaburzeń lękowych i depresyjnych, mogących pojawić się w późnym wieku. Autorzy tłumaczą, jak dzięki sprawdzonym narzędziom terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) skutecznie poradzić sobie z wyzwaniami, z którymi mierzą się osoby starsze. Korzystając z praktycznych ćwiczeń, nauczysz się zauważać niepokojące emocje oraz rozwijać umiejętność elastycznego myślenia. Pomogą ci one przestać się zamartwiać i zacząć prowadzić bardziej aktywne życie. W tej przystępnie napisanej książce znajdziesz również wskazówki, których stosowanie pozwoli uniknąć nawrotów lęku czy depresji. Dzięki Poradnikowi dobrego starzenia się zrozumiesz, że szansę na bycie szczęśliwymi mamy w każdym wieku. Starzenie się to ostatni uniwersytet życia, to zadanie do wykonania. Często napawa lękiem i smutkiem, stanowi pasmo utrat, prowadzi do nieuniknionego kresu. A równocześnie – jak pisała Zofia Nałkowska – to ciąg dalszy młodości. Można się do starości przygotować, można odnaleźć swoje radości, pasje, można wciąż kochać ludzi i otwierać się na świat. Można starzeć się z godnością, „z wdziękiem wyrzekając się spraw młodości”. Sztuka starzenia się to również sztuka afirmacji życia, pielęgnowania pozytywnych relacji, niepoddawania się czarnym wyobrażeniom. To, jak myślimy, oddziałuje na nasze uczucia, samopoczucie, zdrowie. Na emocje często nie mamy wpływu, te negatywne nadchodzą jak ciemne, gradowe chmury. Ale mamy wpływ na nasze myśli, interpretacje wydarzeń i to właśnie dzięki temu jesteśmy w stanie nadać pięknych barw jesieni życia. Tego uczy Poradnik dobrego starzenia się. Prof. dr hab. n. med. Dominika Dudek, kierownik Katedry Psychiatrii i Kliniki Psychiatrii Dorosłych UJ CM Jeśli w lustrze coraz częściej widzisz swoją matkę lub ojca, gdy wchodzisz do dużego pokoju i zupełnie nie wiesz, po co tu przyszłaś, jeśli odkrywasz, że masz swój ulubiony palnik na kuchence, a kolekcja poskładanych torebek na prezenty jest równie duża jak twój zbiór siatek na zakupy, to mamy dla ciebie wiadomość: nadchodzi starość. Oczywiście, możesz dalej udawać, że ty się nigdy nie zestarzejesz, bo ciebie to nie dotyczy. Ale wiedz, że możesz też za jakiś czas obudzić się z depresją i zaburzeniami lękowymi, które będą się pogłębiać, bo wciąż nie będziesz gotowa na starość. Naszym zdaniem lepiej przygotować się na nieznane, do czego na pewno przyda się ta książka. Starość jest naturalnym etapem życia, niech twoja będzie szczęśliwa. Magdalena Grzebałkowska i Ewa Winnicka, autorki książki Jak się starzeć bez godności Jeżeli jesteś osobą starszą, która przez większość czasu się zamartwia i odczuwa przygnębienie, to potrzebujesz tej cudownej książki. Depresja i lęk nie są normą, nawet kiedy seniorzy doświadczają różnych życiowych trudności. Dzięki temu poradnikowi opanujesz bezcenne umiejętności pomagające poprawić nastrój, odzyskać radość z życia i realizować swoje cele. Dr Judith Beck, autorka podręcznika Terapia poznawczo-behawioralna. Podstawy i zagadnienia szczegółowe. Wydanie drugie (WUJ, 2012). Możemy się uczyć, rozwijać i poszerzać horyzonty przez całe życie. Proponowane przez dwoje klinicystów, Julie Erickson i Neila A. Rectora, odkrywanie nowych zjawisk i perspektyw to zaproszenie do przygody – spojrzenia na swoje zachowania i emocje poprzez ujęcie poznawczo-behawioralne, często nieznane, ale bardzo obiecujące. To jak poznawanie innych możliwości poruszania się po mapie naszych emocji, myśli i sposobów radzenia sobie. Przystępne przykłady i opisy doświadczeń różnych osób zawarte w książce pozwalają w sposób świeży spojrzeć na siebie i wyzwania pojawiające się wraz z wiekiem. Poradnik dobrego starzenia się to narzędzie, które każdy może wykorzystać do samopomocy, ale będzie też doskonale wspomagać psychoterapię w gabinecie. Dr n. med. Magdalena Skotnicka-Chaberek, wiceprzewodnicząca zarządu PTTPB Julie Erickson, PhD, jest psycholożką kliniczną, wykładowczynią na Wydziale Psychologii Stosowanej i Rozwoju Ludzkiego Uniwersytetu w Toronto. Prowadzi praktykę kliniczną, w której skupia się na leczeniu osób dorosłych na różnych etapach życia. Neil A. Rector, PhD, jest psychologiem klinicznym, terapeutą CBT, dyrektorem programu terapii nastroju i lęku na oddziale psychiatrii w Sunnybrook Health Sciences Centre oraz profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie w Toronto. Autor i współautor licznych artykułów naukowych oraz książek, między innymi Schizofrenia w ujęciu poznawczym. Teoria, badania i terapia (WUJ, 2010).

We are living through an exciting revolution in biology. Giant strides are being made in our understanding of why we age, and why some species live longer than others. Will we soon be able to cheat disease and death and live for a very long time, possibly many times our current lifespan? Why We Die shares the latest scientific understanding of what causes ageing and how we might prevent it. Ramakrishnan examines the cutting-edge efforts to extend the human lifespan by altering our natural biology, raising profound questions and unravelling mind-bending answers along the way. Does death serve a necessary biological purpose? What will it mean for us all if some people start living longer? And how can we increase our chances of living long, healthy and fulfilled lives?

Fascynująca opowieść jednego z najwybitniejszych naukowców Jako ludzkość od wieków szukamy sposobów na radzenie sobie ze śmiercią i towarzyszącym jej niepokojem. Tworzymy wierzenia, które pozwalają nam uniknąć jej ostateczności. Podejmujemy wysiłki, żeby nas zapamiętano i żeby „coś po sobie zostawić”. Dążymy do prokreacji, aby cząstka nas żyła dalej w świecie. Instynktownie unikamy wypadków i chorób, a także wkładamy wiele pracy w zahamowanie procesu starzenia się naszego organizmu. Chcemy trwać przy życiu tak długo, jak to możliwe. A nauka ma nam w tym pomóc. Naukowcy z różnych dziedzin – biologii, fizyki, chemii, inżynierii genetycznej i sztucznej inteligencji – tworzą nowe, coraz bardziej wyrafinowane narzędzia do manipulowania genami i komórkami, które mają znaczący wpływ na proces starzenia się. Czy dzięki ich wysiłkom zdołamy w końcu przechytrzyć choroby i śmierć i żyć zdecydowanie dłużej niż obecnie? Venki Ramakrishnan omawia najnowsze badania naukowe wyjaśniające przyczyny starzenia się, analizuje wysiłki zmierzające do przedłużenia życia, a także biografie ludzi stojących za największymi odkryciami w tej dziedzinie. W książce Dlaczego umieramy łączy naukę, politykę, wspomnienia i medycynę, a także stawia ważne pytania: Czy śmierć może służyć niezbędnemu celowi biologicznemu? Jakie konsekwencje dla nas wszystkich będzie mieć wydłużenie ludzkiego życia? I czy naprawdę powinniśmy żyć wiecznie?

Jak oswoić lęk przed śmiercią i lepiej żyćGdy czterdziestosześcioletni Simon dowiaduje się, że pozostało mu kilka miesięcy życia, ku własnemu zdumieniu odkrywa, że pozytywne spojrzenie na ludzkie istnienie pomaga całkowicie zaakceptować nieistnienie.Z niespodziewanym poczuciem humoru autor wylicza powody, dla których nie ma sensu obawiać się śmierci. Zachęca do rozmawiania o niej w zwykły, codzienny sposób. Odkrywa, że przygotowywanie się i akceptacja pomagają cieszyć się życiem, przedkładać rzeczy ważne nad błahe i znaleźć w sobie więcej empatii dla innych.Poradnik umierania dla początkujących to książka bardzo pomocna. Z unikatowej perspektywy osoby umierającej dowiadujemy się, jak się wobec niej zachowywać, w czym możemy ją wesprzeć, czego unikać, kiedy wykazać się cierpliwością, a kiedy stanowczością, czy możemy z niej zażartować albo się na nią zezłościć.O życiu w obliczu śmiertelnej choroby Simon Boas napisał trzy teksty dla lokalnej prasy. Jeden z nich stał się wiralem, został przedrukowany w "Daily Telegraph", "Spectator" i "Daily Mail" oraz odczytany w BBC Radio 4. Miliony internautów podzieliły się nim w mediach społecznościowych. Simon otrzymał tysiące e-maili od ludzi z całego świata z podziękowaniami za to, że przypomniał im o docenianiu życia.

Śmierć dziecka - koszmar wszystkich rodziców.Ponad stuletni profesor wydaje ostatnie tchnienie w klinice eutanazyjnej w Szwajcarii, co spotyka się z powszechnym zrozumieniem jako rozsądna decyzja.W jednym ze szwedzkich więzień osadzony odmawia jedzenia, co prowadzi do jego śmierci - nikt go nie powstrzymuje.Człowiek jest jedyną istotą, która sama odbiera sobie życie - próba samobójcza jest częstszą przyczyną zgonu niż wojny i morderstwa razem wzięte. W dwunastu rozdziałach profesor psychiatrii Christian Rck rzuca nieco światła na ten tragiczny w skutkach czyn i różne jego niuanse.Szwecja jako pierwszy kraj na świecie zamierza ograniczyć liczbę samobójstw do zera, chociaż szwedzkie społeczeństwo w dużym stopniu popiera samobójstwa wspomagane. Kto ma prawo umrzeć i o czym mówi sam fakt, że w ogóle dochodzi do samobójstw? Czy zdołamy lepiej zrozumieć życie, z całym jego pięknem i kruchością, jeśli zestawimy je z tym, co najkoszmarniejsze? Rck pisze w swojej książce także o nadziei - o tym, jak człowiek odnajduje poczucie, że życie ma sens.Czym więc właściwie jest życie warte życia?Książka zdobyła prestiżową nagrodę August Prize 2024 w kategorii Najlepsza książka non-fiction. W uzasadnieniu werdyktu jury pisze:Książka o samobójstwie w historii, kulturze i ludzkiej świadomości. Christian Rck, profesor psychiatrii z Instytutu Karolinska w Szwecji, pisze z ogromną wrażliwością, głębokim zrozumieniem i niezwykłą klarownością o tym wyjątkowo trudnym zagadnieniu. Choć na pierwszy rzut oka tekst wydaje się anegdotyczny, jednak krótkie historie osób, które odebrały sobie życie, chciały to zrobić lub obawiały się tego, tworzą spójną, poruszającą całość. Książka przemawia do tych, którzy doświadczyli mroku życia, tych, którzy stali obok, oraz tych, którzy tylko słyszeli o tym, nie będąc bezpośrednio zaangażowani. To publikacja, która przełamuje wszystkie tabu otaczające ten temat.Christian Rck jest psychiatrą, profesorem psychiatrii w sztokholmskim Instytucie Karolinska, doradcą do spraw naukowych w American Foundation for Suicide Prevention oraz jednym z ekspertów w największym szwedzkim dzienniku "Dagens Nyheter". "Życie warte życia" to jego druga książka, wcześniej napisał Olyckliga i paradiset. Varfr mr vi dligt nr allt r s bra? (2020, Nieszczęśliwi w raju. Dlaczego czujemy się tak źle, kiedy mamy tak dobrze?).

Balsamista to opowieść o śmierci, a raczej o tym, co czują ludzie, kiedy odchodzi, ktoś bliski. Smutek, żal, rozgoryczenie te bolesne doświadczenia ciężko jest opisać. Balsamowanie zwłok daje żyjącym możliwość pożegnania się i pomaga w zachowaniu jak najlepszych wspomnień o zmarłym. Dla Mamiya Shinjiro bycie balsamistą to coś więcej niż praca. Wdzięczność rodzin zmarłych i poczucie robienia czegoś ważnego to pozytywne strony tego zawodu. Jednakże jest jeszcze aspekt negatywny wynikający z codziennego obcowania ze śmiercią... W 2007 roku na podstawie komiksu Balsamista powstał serial telewizyjny, który wyemitowała telewizja TV Tokyo. Mihara Mitsukazu urodziła się w 1970 roku. W 1994 roku zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie dla debiutantów organizowanym przez czasopismo "Feel Young". Prace Mihary wyróżniają się mocnym kontrastem a także nawiązaniami do stylistyki gotyckiej i literatury japońskiej. Poza regularnymi publikacjami w magazynach komiksowych, Mihara współpracowała również z czasopismem "Gothic & Lolita Bible", na potrzeby którego przygotowywała arty (jej rysunki zdobiły okładki) oraz krótkie, zamknięte formy komiksowe. Dotychczas z pracami Mihary mogli zapoznać się czytelnicy w Stanach Zjednoczonych, Korei i Niemczech.

Co dzieje się w naszej sferze emocjonalnej, kiedy opłakujemy bliską osobę? Czy istnieje właściwy sposób przeżywania żałoby? Jak wpływa ona na to, jak postrzegamy samych siebie? Psychologia żałoby zawiera humanistyczne wyjaśnienie tego zjawiska, podkreślające szeroką gamę naszych reakcji na śmierć bliskiej osoby. W książce opisano również, w jaki sposób badacze poszukiwali odpowiedzi na pytania dotyczące tego doświadczenia. Począwszy od pionierskiej psychoanalizy Freuda, a skończywszy na dyskredytowanych twierdzeniach, że powinniśmy przejść przez poszczególne etapy żałoby, odkryjemy społeczne i kulturowe normy tworzące lub ograniczające nasze rozumienie procesu żałoby oraz przyjrzymy się językowi, jakiego używamy do jej opisywania. Każdy w którymś momencie życia doświadcza bolesnej straty. Psychologia żałoby pomoże Czytelnikom zrozumieć zarówno swoje uczucia, jak i uczucia innych osób związane z żałobą. Richard Gross pracuje w Cruse Bereavement Care, największej brytyjskiej organizacji oferującej wsparcie w okresie żałoby. Książki o tematyce psychologicznej publikuje od ponad trzydziestu lat.

Życiodajna śmierć to pozycja szczególna, zawiera bowiem zapis zbioru wykładów wygłaszanych przez autorkę w Szwecji i Stanach Zjednoczonych. Podobnie jak inne jej książki Kbler-Ross, takie jak Rozmowy o śmierci i umieraniu czy Lekcje życia porusza czytelnika do głębi. Profesor Jacek Łuczak, pionier opieki hospicyjnej w Polsce, rekomendował tę książkę słowami: "Elisabeth Kbler-Ross uczy nas, jak rozmawiać, kontaktować się z osobami zbliżającymi się do śmierci i z ich bliskimi, jak poznać i zaspokajać ich potrzeby - uczy prawdy, miłości i szacunku w poznawaniu i wspomaganiu człowieka cierpiącego".

Standardy opieki na pacjentem, rola opiekuna, choroby otępienne

W publikacji podano analizie wątki tanatologiczne odnoszące się do definicyjnych ujęć śmierci i umierania w kontekście rozmaitych dyscyplin naukowych, w tym jej wymiaru indywidualnego, społecznego i kulturowego. A także postawy wobec śmierci, znaczenie tanatopedagogiki, zagadnienie wsparcia społecznego w sytuacji umierania i śmierci, szczególnie w kontekście osób starszych. Ważnym elementem jest część empiryczna, w której przedstawiono założenia badań własnych, ich wyniki i wnioski dotyczące dobrej praktyki wdrażania rozwiązań o charakterze tanatoedukacyjnym do instytucji opieki długoterminowej, jaką jest dom pomocy społecznej sprofilowany na osoby starsze. Spis treści: Wprowadzenie 1. Śmierć jako doświadczenie indywidualne i społeczne 1.1. Umieranie i śmierć jako naturalny proces życiowy jednostki - próba zdefiniowania zjawiska 1.1.1. Rola śmierci w społeczności - kulturowy wymiar śmierci 1.1.2. Śmierć w kontekście religijnym 1.1.3. Obrzędowość wokół śmierci 1.2. Postawy wobec śmierci 1.3. Edukacja tanatologiczna jako przejaw filozofii umierania 1.4. Wsparcie społeczne dla osób umierających i ich rodzin 2. Domy pomocy społecznej w walce z odium instytucji totalnej 2.1. Domy pomocy społecznej w kontekście instytucji systemu pomocowego dla osób starszych 2.2. Dom pomocy społecznej jako instytucja systemu opieki długoterminowej dla osób starszych 2.3. Koncepcja instytucji totalnej 2.4. Śmierć w domu pomocy społecznej dla osób starszych i przewlekle somatycznie chorych 3. Założenia metodologiczne badań własnych 3.1. Obszar i przedmiot badań 3.2. Cele, pytania i problemy badawcze 3.3. Metoda, technika, narzędzie badawcze 3.4. Charakterystyka instytucji wybranej jako podmiot badań 3.5. Organizacja i teren badań 4. Na czym polega dobra śmierć w domu pomocy społecznej - analiza wyników badań własnych 4.1. Śmierć w perspektywie mieszkańców i pracowników DPS-u - analiza wyników badań własnych 4.1.1. Śmierć w narracjach mieszkańców 4.1.2. Śmierć w narracjach pracowników 4.2. Dyskusja wokół wywiadów z mieszkańcami 4.3. Wnioski z wywiadów (indywidualnych i grupowego) z pracownikami 4.4. Przestrzenie tanatoedukacyjne w domu pomocy społecznej 4.5. Autorefleksja badacza Zakończenie Bibliografia Aneks Załącznik 1. Narzędzia badawcze wykorzystane w badaniach własnych

Wszyscy umrzemy. Odejdą również nasi bliscy i ci, których znamy. Tymczasem nasze społeczeństwo wypiera śmierć i wszystko, co z nią związane, począwszy od agonii, przez przygotowanie pochówku, na żałobie kończąc. A przecież to nie tylko bardzo potrzebna wiedza praktyczna – gdzie należy się zgłosić po śmierci bliskiej osoby, jak zorganizować pogrzeb? – lecz także szeroki temat medyczny oraz metafizyczny wart świadomego podejścia. W tej książce znajdziesz rzetelne odpowiedzi na pytania o śmierć, które zawsze bałeś się zadać lub których zadać nie wypada. Łamiąc panujące w naszej kulturze tabu, autorki w przystępny sposób, otwarcie, ale też bez zbędnej sensacyjności opisują śmierć i wszystko, co jej towarzyszy. Dzięki temu przestaje być ona tematem trudnym, tajemniczym i niewygodnym. Jeśli chcesz się dowiedzieć, co dzieje się z naszym ciałem, gdy umrzemy, czy ciało zmarłego może się poruszyć, czym zajmuje się tanatokosmetolog, jak przebiega proces kremacji albo jak wygląda ceremonia pogrzebowa, tu znajdziesz odpowiedzi. W książce nie zabrakło też praktycznego poradnika, jak przetrwać pogrzeb, podpowiedzi, jak rozmawiać o śmierci, oraz sekcji z odpowiedziami na najczęściej zadawane pytania. No to co, uchylamy wieko trumny? Małgorzata Węglarz Pisarka, która nie boi się sięgać po tematy tabu i omawia je w lekki, przystępny sposób. Autorka reportaży Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz. Tajemnice branży pogrzebowej i Starzy ludzie nie istnieją. W 2022 roku wystąpiła na konferencji Ted Warsaw Women z prelekcją Śmierć – instrukcja dla żywych. Prywatnie wielbicielka twórczości Edgara Alana Poe. Agnes Tołoczmańska Tanatokosmetolog z zawodu, tanatolog z zamiłowania. Za pośrednictwem mediów społecznościowych pod pseudonimem Agnes zza grobu w otwarty i pozbawiony tabu sposób edukuje o śmierci, branży pogrzebowej i pracy tanatokosmetologa.

ZMARLI NIGDY NIE ODCHODZĄ BEZ ŚLADU.Umarli. Odeszli ostatecznie i nieodwołalnie. Ale czy śmierć oznacza koniec? Czy tylko drzwi do innego świata? Wszyscy mamy kogoś po drugiej stronie. Tęsknimy za naszymi bliskimi - ludźmi i zwierzętami. Czasem o nich śnimy. Niekiedy mamy wrażenie, że są tuż obok. Mówimy do nich. I wydaje nam się, że oni odpowiadają.Zmarli nie odchodzą bez śladu. Czasem zostają z nami nawet ślady tych, o których istnieniu nie mieliśmy pojęcia. Schematy postępowania i wzorce przekazywane przez pokolenia mają swoje korzenie w kimś, kto kiedyś żył. Człowiek odszedł, ale relacja z nim trwa. Tworzymy bowiem związki nie tylko z żywymi, ale i z tymi, którzy są już po drugiej stronie z pozoru nieprzeniknionej zasłony.Słowo "duchy" brzmi dramatycznie i kojarzy się z horrorem. Tymczasem temat naszych relacji ze zmarłymi coraz częściej interesuje naukowców. Psychologowie nie negują już takich doświadczeń. Raczej zastanawiają się, co możemy zrobić, by po śmierci bliskich nam osób lepiej żyć. Jak czytać sny, w których nas odwiedzają? Jak szukać w rodzinnej historii ukrytych przekazów?Pozostańmy w kontakcie. Bo zmarli mogą wiele dać tym, których pozostawili.

"Istnieje doświadczenie, w którego osiągnięcie warto włożyć wysiłek - ponadczasowe, prawdziwe Schronienie, które jest już obecne w umyśle wszystkich z nas, trzeba je tylko odkryć." (fragment)Współczesny świat często unika tematu śmierci i umierania. Poważnemu potraktowaniu tych istotnych, ostatnich chwil życia stoi na przeszkodzie materialistyczny światopogląd i zbiorowy lęk przed przemijaniem. Buddyzm tybetański ma natomiast bardzo otwarty stosunek do śmierci: nacechowany dociekliwością i wolny od dogmatyzmu. Wielcy buddyjscy mistrzowie medytacji znani są ze swej całkowitej nieustraszoności w obliczu przemijania, opierającej się na urzeczywistnieniu absolutnej natury umysłu. 16 Karmapa wyraził to urzeczywistnienie na kilka dni przed śmiercią słowami: "Kiedy umierasz, tak naprawdę nic się nie wydarza". Książka Lamy Ole Nydahla to bogate kompendium buddyjskiej wiedzy o śmierci - zarówno o jej iluzoryczności, jak i o fazach procesu umierania czy też w końcu o pomaganiu umierającym i ich krewnym.Lama Ole Nydahl przed pięćdziesięcioma laty otrzymał pełny przekaz nauk buddyzmu Diamentowej Drogi od 16 Karmapy Rangdziung Rigpe Dordże - zwierzchnika szkoły Kagju, jednej z czterech głównych linii przekazu buddyzmu tybetańskiego. Od tamtej pory na prośbę swego nauczyciela Lama Ole nieprzerwanie rozpowszechnia nauki Buddy na całym świecie. Założył dotychczas około 700 świeckich ośrodków medytacji, działających obecnie pod duchowym przewodnictwem 17 Karmapy Taje Dordże.

Ćwiczenia zawarte w tej książce przeznaczone są dla osób starszych, u których można zaobserwować niewielkie obniżenie sprawności umysłowej będące wynikiem starzenia się lub różnych chorób. Rozwiązywanie proponowanych łamigłówek i zadań spowolni rozwój problemów z pamięcią, myśleniem, rozumieniem, orientacją w czasie i przestrzeni, liczeniem, pisaniem, czytaniem i planowaniem. Niektóre pytania dotyczą życia osobistego, a przez to zmuszają do wspominania dawnych czasów (np. dzieciństwa, lat szkolnych) lub wydarzeń mających miejsce niedawno (np. uroczystości rodzinnych) oraz utrwalania w pamięci ważnych informacji takich jak adres czy numer telefonu.

Cała prawda o polskiej branży funeralnej. Odpowiedzi na pytania, które boimy się zadać.Jak to jest na co dzień mieć kontakt ze śmiercią? Jakie są fakty i mity o branży pogrzebowej? I kiedy bywa naprawdę ciężko?Choć w Polsce umiera rocznie około 400 tysięcy osób, o branży pogrzebowej wiemy niewiele, a to, co usłyszymy od osób, które mają za sobą organizację pogrzebu, bywa kontrowersyjne i budzi w nas lęk. Prawie każdy zna mrożące krew w żyłach opowieści o łamaniu zmarłym kości, pijanych grabarzach czy niebotycznych cenach za pochówek. Jak naprawdę funkcjonuje branża pogrzebowa? Z czym na co dzień spotykają się jej pracownicy?Małgorzata Węglarz w rozmowach m. in. z przedsiębiorcami pogrzebowymi, balsamistami, tanatokosmetologami, mówcami pogrzebowymi i pracownikami hospicjów rozprawia się ze stereotypami i daje odpowiedzi na wiele ważnych pytań.Jak to jest mieć bezustanny kontakt ze śmiercią? Co po śmierci dzieje się z ciałem? Dlaczego Polacy obawiają się kremacji? Jak wygląda pogrzeb XXI wieku?Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz to wyprawa do świata umarłych, której przewodzą całkiem żywi, pełni pasji ludzie.

Autorka zyskała wielką popularność po tym, jak doświadczenie bliskie śmierci i poważna choroba całkowicie przewartościowały jej spojrzenie na świat. Jej pierwsza książka zatytułowana „Umrzeć, by stać się sobą” pozwoliła odmienić życie milionom ludzi na całym świecie. Jednak, jak twierdzą znawcy, dopiero jej druga publikacja w pełni ujawnia potencjał transformacji, jaki Anita Moorjani odkryła na granicy życia i śmierci.   Dzięki niej Ty także zrozumiesz, że Niebo to nie miejsce a stan, i że każdy z nas może go osiągnąć już za życia. Autorka podejmuje udaną próbę obalenia mitów, które nie pozwalają nam żyć w pełni tylko i wyłącznie dlatego, że stały się dominującymi w naszej kulturze przekonaniami.   Czas byś uświadomił sobie, że nieprawdziwe są twierdzenia, że dostajesz to, na co zasłużyłeś, a miłość własna to egoizm. Zrozumiesz, że prawdziwa miłość nie oznacza, że zgadzasz się na wszystko, jak również nie musisz czuć się źle tylko dlatego, że ktoś inny nie czuje się dobrze. Dowiesz się, dlaczego o Twoje zdrowie nie powinna dbać wyłącznie służba zdrowia i uświadomisz sobie, że nie ma przypadków. Uwolnisz się od wizji, według której, kiedy umieramy, płacimy za swoje grzechy i przekonasz się, że uduchowieni ludzie bynajmniej nie są pozbawieni ego. W książce znajdują się również niezbite dowody na to, że wcale nie stanowią słabszej płci i nie zawsze musimy pozostawać optymistami.   Jak tylko odrzucisz wszystkie mylne przekonania, Twoje życie doczesne stanie się Rajem. Niebo jest tu i teraz!

Poruszająca opowieść o tych, których nikt nie chce wysłuchać.Straciłam męża. Straciłem syna. Matkę. Babcię. Uczniów. Koleżankę z pracy.Według najnowszych badań każda śmierć samobójcza dotyka 135 osób w otoczeniu człowieka, który odebrał sobie życie. Wśród nich znajdują się rodzina, przyjaciele, koledzy, znajomi. Pytanie "dlaczego?" unosi się w powietrzu - przez dni, tygodnie, miesiące, ale i całe lata po tragicznej śmierci. Spróbujmy choć częściowo na nie odpowiedzieć.Monika Tadra zebrała trzynaście opowieści o bólu, żalu i gniewie, a przede wszystkim poczuciu winy. Dr Halszka Witkowska, ceniona specjalistka w dziedzinie suicydologii, rozłożyła traumatyczne przeżycia na czynniki pierwsze, by pomóc zrozumieć, co czują ludzie w żałobie po osobie, która popełniła samobójstwo. Ich książka to pozycja nie tylko dla tych, którzy kogoś stracili. To lektura dla każdego, kto pragnie nauczyć się słuchać - a nie raz okazało się, że jedna szczera rozmowa uratowała czyjeś życie.Halszka Witkowska - suicydolog, konsultant kryzysowy, a także pomysłodawca i koordynator pierwszego w Polsce serwisu edukacyjno-pomocowego dla osób w kryzysie samobójczym i ich bliskich Życie warte jest rozmowy. Za swoją misję uważa upowszechnianie wiedzy na temat zapobiegania samobójstwom, co czyni zarówno jako naukowiec, jak i wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim. Jest sekretarzem Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego i ekspertem Ministerstwa Zdrowia. Dotąd opublikowała między innymi dobrze przyjętą pracę naukową "Samobójstwo w kulturze dzisiejszej. Listy samobójców jako gatunek wypowiedzi i fakt kulturowy" (2021) oraz była jednym z redaktorów naukowych publikacji "Autodestrukcja. Sytuacje graniczne we współczesnej kulturze" (2020), "Nikt nie chce umierać. Autodestrukcja w perspektywie kulturowej" (2022), oraz "Nie mam siły żyć. Autodestrukcja w kulturze" (2024). Trenuje jeździectwo, uczestniczy w zawodach WKKW.Monika Tadra - absolwentka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz studiów podyplomowych z rachunkowości. Od 2020 r. prowadzi stronę internetową Świat Spotkań, gdzie zamieszcza zapisy rozmów z osobami takimi jak Katarzyna Karpowicz, Agata Tuszyńska, Justyna Dąbrowska, Joanna Heidtman, Marcin Kydryński czy Mikołaj Grynberg. Jej pierwsza książka "To nie nasza wina"(2023) to zapis jedenastu rozmów z dorosłymi wychowankami domów dziecka. Wierzy w moc słowa oraz sens podejmowania trudnych, ważnych społecznie tematów, a największe zainteresowanie wzbudza w niej człowiek. Lubi literaturę faktu - szczególnie gdy towarzyszy jej kawa na łonie natury - i wędrówki z aparatem fotograficznym w ręku.

Kto umiera? to niezastąpiona pomoc dla osób zmagających się z chorobą, bólem, utratą bliskiej osoby, a także dla tych, którzy pragną żyć bardziej świadomie i bez lęku przed śmiercią. Levine przyczynił się do powstania ruchu hospicyjnego oraz do przełamania w zachodniej kulturze tabu śmierci i umierania.

Wraz z wiekiem nasze ciało zmienia się, zdając sobie sprawę z upływu lat, jeszcze zanim to sobie uświadomimy. Jeśli siła mięśni i zdolność oddychania słabną, to należy to uznać za znak: ciało domaga się, żeby umysł zareagował. To ostatnia chwila na podjęcie wszystkich możliwych starań, żeby dobrze się starzeć – dopóki mamy potrzebne do tego siły fizyczne i psychiczne. Kiedy żyjemy w dobrym zdrowiu, raczej nie słuchamy tych wewnętrznych sygnałów zbyt uważnie. Jak zatem można dobrze się starzeć? Zachowanie naszej sprawności, energii i żywotności umysłu jest tu absolutnie niezbędne. Nie można tego zrobić bez wzmacniania i ochrony naszych zmysłów przez całe nasze życie. Utrzymanie naszego wzroku i słuchu na dobrym poziomie pomoże nam żyć w sposób satysfakcjonujący, bez utraty równowagi! Przede wszystkim musimy jednak wiedzieć, że to oddychanie jest podstawą wszystkiego. Znaczenie naszych płuc było zaniedbywane przez zbyt długi okres – nadszedł więc czas, aby to naprawić! Ta książka to prawdziwa podróż w odkrywaniu niezwykłych możliwości naszego organizmu. Wyjaśnia, jak je ochraniać i wzmacniać, aby nawet w wieku stu lat być w świetnej formie!