Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Łucja Lange, jako naukowczyni i praktyczka pracująca z osobami umierającymi i w żałobie, omawia różne podejścia do śmierci oraz prezentuje inny sposób podchodzenia do spraw ostatecznych. Jej książka może stanowić punkt wyjścia do dyskusji o konieczności zmian w oferowanym wsparciu i edukacji tanatologicznej, by pomagać w sposób włączający, wrażliwy, współczujący i otwarty.Autorka przekonuje: posthumanistyczne spojrzenie przez soczewkę socjologii nowego naturalizmu pozwala na konstatację, że dobra śmierć to taka, którą akceptuję, która daje mi szerszą perspektywę mojego istnienia, ułatwia godzenie się z tym, że wszystko przemija. Pozwala czerpać z życia, cieszyć się nim, doceniać to, co jest. Dobra śmierć to coś, co przynależy do kategorii świadomego spoglądania w siebie i widzenia swojego nic-nie-znaczenia, przy jednoczesnym wszystko-znaczeniu. Bo z jednej strony jestem nikim i nie potrzebuję bycia kimś, by mieć sens, cel, szczęście, radość, znaczące życie. Z drugiej strony jestem kimś dla kogoś innego mogę być kimś dla różnych osób, dla każdej kimś innym. Mogę nic nie znaczyć i wszystko znaczyć jednocześnie. Tak samo śmierć może być jednocześnie dobra i zła, coś kończyć i coś zaczynać, dawać ukojenie, spokój, rozpacz, żal, a nawet szczęście jeśli tylko otworzymy się na tę wielość, różnorodność, bogactwo, ciągłość, zmienność i naturalność. Zapraszam więc do oswajania swojej śmiertelności, rozszerzania granic definiowania śmierci i żałoby, rozmawiania o tym, co ostateczne.
Na granicy życia to zapis wyjątkowych rozmów Michała Dobrołowicza z medykami, którzy na co dzień znajdują się w sytuacjach na granicy pomiędzy życiem a śmiercią. Autor oddaje głos tym, którzy w szpitalnych salach, gabinetach i w czasie interwencji medycznych obserwują chwile "tuż przed" i "tuż po" - momenty, które dla pacjentów i ich bliskich stają się przełomowe.To książka o śmierci, ale przede wszystkim o życiu - o tym, jak można je dobrze przeżyć, mając świadomość jego nieuchronnego końca. Nie znajdziemy tu recept na "dobre odejście" ani metafizycznych spekulacji o tym, co jest "po drugiej stronie". Zamiast tego - konkretne doświadczenia lekarzy: onkologa, kardiologa, geriarty, specjalisty medycyny paliatywnej, patomorfologa, pielęgniarza czy młodych rezydentów. To ich refleksje, obserwacje i pytania stają się punktem wyjścia do rozmowy o tym, co naprawdę ważne."Na granicy życia" nie odbiera radości, ale uczy, by jej nie traktować jako czegoś oczywistego. Pokazuje, że do śmierci można się przygotować - nie wiedząc, kiedy nadejdzie - i że można ją oswoić, traktując życie jako pełny proces: z początkiem i zakończeniem. To książka, która nie tyle mówi o śmierci, ile zachęca do uważniejszego życia.
Jak poradzić sobie po stracie? Duchowy przewodnik po żałobieDon Miguel Ruiz, jeden z najbardziej cenionych nauczycieli duchowych naszych czasów i autor światowego bestsellera Cztery umowy, w książce Żal i ukojenie dzieli się mądrością, która pomaga przejść przez najtrudniejsze doświadczenie - stratę bliskiej osoby.Z wyjątkową wrażliwością i empatią prowadzi czytelnika przez kolejne etapy żałoby. Pokazuje, jak oswoić ból, zaakceptować nieuniknione i z czasem odnaleźć nowy sens życia. Żal i ukojenie to nie tylko poruszająca refleksja nad ludzkim cierpieniem, ale przede wszystkim praktyczny przewodnik, który krok po kroku pokazuje, jak przejść przez proces żałoby z większą otwartością, spokojem i nadzieją.Dzięki tej książce nauczysz się:rozpoznawać i rozumieć emocje towarzyszące żałobie;korzystać ze wspierających mechanizmów radzenia sobie z bólem;odnaleźć duchowy wymiar straty i odzyskać wewnętrzną równowagę.To książka dla każdego, kto cierpi, ale pragnie uzdrowienia. Dla tych, którzy chcą pogodzić się z utratą nie poprzez zapominanie, ale naukę życia na nowo - z miłością, akceptacją i głębszym zrozumieniem swojego losu.
Chcesz mądrej rady dotyczącej swojego życia? Poproś o nią kogoś, kto umiera.
„Każda egzystencjalna strata, każda symboliczna śmierć, dotycząca związku, pracy czy jakiejkolwiek innej znanej nam rzeczywistości, skłania nas do poszukiwania sensu co najmniej na trzy sposoby. Pierwszy dotyczy przebaczenia – sobie i innym. Drugi to świadomość, że dobre chwile, które przeżyliśmy, nie zostaną zapomniane. Trzeci to pewność, że zrobiliśmy coś ważnego, że zostawiliśmy spuściznę, ślad, coś, co zmieniło osobę albo rzeczywistość, która teraz znika z naszego życia”.
Otwarcie się na temat umierania – bez tabu i lęku – zmienia śmierć w najlepszą, czułą nauczycielkę życia. Gdy zaakceptujemy jej nieuchronność, możemy pełniej i piękniej zatroszczyć się o siebie nawzajem, czyniąc świat lepszym miejscem, osiągnąć głęboką wewnętrzną równowagę oraz czerpać dużo więcej z każdego dnia. Sztuka godzenia się ze śmiercią w rzeczywistości jest sztuką wybaczania, odpuszczania i stawania twarzą w twarz z prawdą o nas samych.
Pozwala odpowiedzieć sobie na pytania:
Jak mam żyć, by w ostatnich chwilach niczego nie żałować?
Co bardziej mną kieruje – lęk przed śmiercią i stratą czy lęk przed życiem?
Jak mam pogodzić się ze śmiercią bliskich, ale też z codziennymi „małymi śmierciami”?
Jak mogę opanować lęk przed przemijaniem i wszystkim, co nieuchronne i ostateczne?
Jak mam towarzyszyć umierającym bliskim i pozwolić im odejść?
Co robić, by naprawdę czuć, że żyję?
„Ta książka jest zaproszeniem do wspólnej podróży, podczas której chcę podzielić się tym, czego się nauczyłam nie tylko jako lekarka, ale też jako człowiek towarzyszący niezwykłym ludziom. Od razu muszę zaznaczyć, że wieść o śmierci danej osoby niekoniecznie sprawia, że stajemy się częścią jej historii. Nawet bycie świadkiem czyjejś śmierci może okazać się niewystarczające, by zasłużyć na ten przywilej. Każdy z nas istnieje nie tylko we własnym życiu, ale i w życiu tych, których kochamy – poprzez swoją fizyczną obecność, ale też poprzez czas i uwagę. Tylko taka obecność sprawia, że śmierć nie jest końcem.
Niemal wszyscy uznają ucieczkę przed śmiercią za normę. Ale prawda jest taka, że śmierć jest mostem do życia. Łam konwenanse”.
Jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci? Jak dzieci rozumieją śmierć i umieranie? Czy zabrać dziecko na pogrzeb? Jak wesprzeć dziecko, gdy umiera ktoś bliski, ktoś z rodziny, rówieśnik, zwierzątko? Ta książeczka składa się z dwóch części: dla rodzica, z praktycznymi poradami, i dla dziecka, w przyjazny sposób przybliżająca temat umierania, żałoby i pożegnań.
Przewodnik, który niesie ukojenieByć może zmagasz się z ciężką chorobą albo wspierasz bliskich w ich cierpieniu. Może myśl o śmierci wywołuje w tobie paniczny lęk, a może po prostu chcesz lepiej zrozumieć to, co nieuniknione. Niezależnie od tego, w jakiej sytuacji się znajdujesz, ta książka pomoże ci zmierzyć się z tym trudnym doświadczeniem.Julie McFadden, jako pielęgniarka specjalizująca się w opiece hospicyjnej i paliatywnej, od wielu lat wspiera pacjentów znajdujących się u kresu życia oraz ich rodziny. Wielokrotnie towarzyszyła swoim podopiecznym w procesie umierania, uczyła ich, jak rozmawiać o śmierci, i pomagała im oswoić się z myślą o nadchodzącym końcu życia.W książce Nie ma się czego bać. Umieranie bez tabu dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem. Przedstawia refleksje dotyczące emocji pojawiających się na ostatnim etapie życia, a także praktyczne porady, które mogą być pomocne zarówno dla pacjentów, jak i ich bliskich.Omawia między innymi:biologiczne szczegóły umierania;fakty i mity dotyczące opieki hospicyjnej;rozmowy, które należy przeprowadzić przed śmiercią;proces żałoby - przed śmiercią i po niej.Nie ma się czego bać to przewodnik dla wszystkich, którzy muszą mierzyć się ze śmiercią - chorych i ich bliskich, a także lekarzy i pielęgniarek wspierających pacjentów terminalnie chorych. To książka, która uczy, jak rozmawiać o śmierci, jak ją zaakceptować i jak dzięki temu odnaleźć spokój.
Doktor Philippe Boxho, lekarz medycyny sądowej, po raz kolejny wprowadza czytelników w tajniki swej pracy. W książceRozmowa z denatemponownie dzieli się swoimi doświadczeniami - tym razem przedstawia zgony, do których przyczyniły się osoby trzecie i przybliża proces dochodzenia do prawdy o przyczynach śmierci.Boxho ukazuje szereg morderstw, z jakimi zetknął się w swej praktyce, a które były szczególnie znaczące w jego karierze. Opowiada o pozornym samobójstwie, za którym kryło się morderstwo, o kobiecie uduszonej przez męża, dziecku doprowadzonym do śmierci przez rodzicielskie zaniedbanie, o narkomanach zabitych przez drobnego złodziejaszka, a także o ciałach odnalezionych w zamrażarce.Rozmowa z denatemto fascynująca lektura, która łączy elementy kryminału, naukę i refleksję nad przemijalnością życia. Autor lekko i bez zbędnego patosu opowiada swoje historie wprost ze stołu sekcyjnego, z należytym szacunkiem traktuje każdego zmarłego i wnikliwie dąży do ustalenia prawdy, prowadząc z denatem swego rodzaju dialog.
Co się dzieje po śmierci? Sebastian Junger - znany reporter wojenny - przekroczył granicę życia i śmierci i wrócił, by opowiedzieć, co tam zobaczył. Wstrząsające spotkanie z nieżyjącym ojcem, medyczny cud i pytania, na które nauka i duchowość próbują odpowiedzieć od wieków. "W momencie mojej śmierci" to poruszająca opowieść o świadomości, mózgu, granicach istnienia i sile więzi, które trwają poza czasem. Książka łączy elementy rozwoju duchowego i osobistego, parapsychologii, życia po życiu, kontaktów z duchami i przewodników duchowych. Idealna dla każdego, kto szuka refleksji i głębi. Junger z niezwykłą szczerością dzieli się swoją drogą przez cierpienie, lęk i cudowne ocalenie. To książka, która zmienia sposób myślenia o śmierci - i o życiu.
Nie pójdziesz tam ze mną – Historie rodzin, które przetrwały najtrudniejsze doświadczenie w życiu – odejście dziecka w wyniku śmierci samobójczej. Jak nauczyć się żyć po nieodwracalnym? Opowieści w tej książce pomagają uśmierzyć ból, upamiętnić utraconych najbliższych, złagodzić poczucie winy, które niemal zawsze towarzyszy rodzinie, zdjąć z niej piętno. Niektóre pytania zadawane sobie przez rodziców po stracie dziecka pozostają bez odpowiedzi, ale zastanawianie się nad nimi to dla nas cenna lekcja uważności na drugiego człowieka. Każdy ma w sobie potencjał, aby pomóc osobie w kryzysie. Nie pójdziesz tam ze mną to historie rodziców, którzy wiedzą, że żałoba to życie, bo bierze się z więzi, bliskości, uczuć. Z miłości. „Chodzi o to, by na tym Mount Evereście bólu, który odgradza cały świat, znaleźć małą drabinę i powoli z niego schodzić”. – Halszka Witkowska Żałoba jest jak współlokator, który wprowadza się do naszego życia i podąża za nami krok w krok. Do łóżka, do łazienki. Je z nami śniadanie, potem razem myjemy zęby. Idzie z nami po zakupy, do pracy. Przeszkadza nam. Chociaż przez chwilę chcielibyśmy pobyć sami. Po jakimś czasie orientujemy się jednak, że ten współtowarzysz nadal chodzi z nami do sypialni, ale już nie jemy razem obiadów. Robi nam coraz dłuższe przerwy od swojej obecności. Potem może się wyprowadzić i tylko wpadać w odwiedziny raz na jakiś czas. Zwykle nieproszony. Nic nie da, że zaryglujemy drzwi i będziemy udawać, że nas nie ma. Wtedy wejdzie przez okno. Można mu powiedzieć: „No dobrze, znamy się, więc zapraszam. Usiądź, napijemy się herbaty, popłaczemy razem, a później znów pójdziesz do siebie, dobrze?”. Nauczymy się go traktować jak gościa, a nie jak intruza. – fragment książki
ŚMIERĆ NIE JEST KRESEM – TO DOPIERO POCZĄTEK NOWEGO PROCESU Co dzieje się ze świadomością, kiedy umieramy? Czego śmierć może nas nauczyć o życiu? Czym są wspomnienia o doświadczeniu śmierci? Okazuje się, że umierający człowiek jedynie brodzi w oceanie śmierci, a nie tonie od razu i nieodwracalnie, dzięki czemu jeszcze przez wiele godzin można przywrócić mu życie. Doktor Sam Parnia, lekarz i naukowiec z Uniwersytetu Nowojorskiego, zajmuje się aktywnością mózgu i procesami zachodzącymi w czasie resuscytacji i umierania. Dzięki prowadzonym przez niego rewolucyjnym projektom badawczym AWARE-I i AWARE-II otrzymujemy pełniejszy obraz doświadczenia śmierci, niż było to możliwe kiedykolwiek wcześniej. Wiele wskazuje na to, że świadomość jest w stanie przetrwać śmierć organizmu. Przywołane w książce przypadki osób, które powróciły z szarej strefy pomiędzy życiem a śmiercią pokazują, że wspomnienia każdego z nich są niemal identyczne bez względu na kulturę, religię i poziom wykształcenia. Po powrocie nigdy nie byli tacy sami; ich życie zmieniło się na lepsze, bo zrozumieli, o co tak naprawdę w nim chodzi. DOPIERO UMIERAJĄC DOWIADUJEMY SIĘ, JAK ŻYĆ
Poradnik dla osób powyżej 50. roku życia zawiera łatwe ćwiczenia do wykonania w domu, zalecenia, przeciwwskazania, a także m.in. charakterystykę najczęstszych chorób osób starszych.
Śmierć, żałoba i strata są wpisane w ludzką egzystencję. Dlatego musimy wiedzieć, jak rozmawiać o nich z dziećmi.
"Dziecko wobec śmierci i żałoby" to książka, która powstała z myślą o rodzicach, opiekunach i nauczycielach. Ma za zadanie pomóc dorosłym znaleźć odpowiedź na pytanie, jak podejmować z dziećmi jedne z najtrudniejszych tematów: śmierć, przemijanie, stratę. Jest w niej mowa między innymi o tym:
-w jaki sposób dzieci w różnym wieku rozumieją śmierć,
-jak zwykle przebiega żałoba,
-jak przygotować dziecko do udziału w pogrzebie bliskiej osoby,
-co ma wpływ na proces żałoby,
-co może pomóc dziecku w radzeniu sobie z dotkliwą stratą.
Dziecko wobec śmierci i żałoby to antidotum na tabuizację tematów, które dotyczą każdego z nas – niezależnie od wieku.
Poruszające studium kwestii śmiertelności.W dziele podsumowującym jego pracę i osobiste doświadczenie Yalom pomaga rozpoznać, jak strach przed śmiercią leży u podstaw większości naszych niepokojów. Omawia doświadczenia, które mogą nam to uświadomić. Należą do nich poczucie straty (śmierć ukochanej osoby, rozwód, utrata pracy lub dachu nad głową), marzenia senne, trauma czy starzenie się.Autor przekonuje, że zmierzenie się z własną śmiertelnością inspiruje nas do zmiany priorytetów. Dzięki temu możemy głębiej komunikować się z tymi, których kochamy, doceniać piękno życia i podejmować ryzyko, wiodące do osobistego spełnienia.Irvin D. Yalom - emerytowany profesor psychiatrii na uniwersytecie Stanforda, psychoterapeuta mający wieloletnie doświadczenie w pracy z ludźmi. Autor błyskotliwych powieści psychologicznych i podręczników. W swoich pracach prezentuje terapię w ujęciu egzystencjalnym. Jest autorem klasycznych już podręczników, takich jak: Psychoterapia grupowa. Teoria i praktyka, Psychoterapia egzystencjalna, Dar terapii. Wspaniałe gawędziarstwo autora można poznać w opowiadaniach terapeutycznych: Kat miłości, Mama i sens życia oraz w powieściach: Leżąc na kozetce, Kiedy Nietzsche szlochał.
Kultowy bestseller, który zmienił sposób, w jaki myślimy o śmierci - teraz w nowym wydaniu i nowym przekładzie!Czy śmierć to naprawdę koniec? A może dopiero początek?Raymond Moody, pionier badań nad doświadczeniami bliskimi śmierci (NDE - near-death experience), jako pierwszy w historii zebrał i przeanalizował świadectwa osób, które doświadczyły śmierci klinicznej i powróciły do życia. Jego przełomowe "Życie po życiu", po raz pierwszy wydane w 1975 roku, stało się światowym fenomenem, sprzedając się w ponad 13 milionach egzemplarzy i inspirując pokolenia do zgłębiania tajemnicy życia po śmierci. Oparty na książce film o tym samym tytule zdobył brązowy medal na New York Film Festival oraz prestiżową World Humanitarian Award.Setki relacji, jedno przesłanie: życie trwa dalej. Świadkowie opowiadają o tunelu, jasnym świetle, spotkaniach z bliskimi i uczuciu wszechogarniającej miłości oraz spokoju. To właśnie ta pozycja wprowadziła do kultury pojęcia będące dziś fundamentem badań nad świadomością i duchowością.Poznaj książkę, która zainspirowała miliony i stała się kamieniem milowym w badaniach nad tajemnicą życia i śmierci.
Zagadnienia poruszane w publikacji dotyczą problemów związanych z prowadzeniem schroniska z usługami opiekuńczymi dla osób dotkniętych bezdomnością. Autorka wskazuje problemy tego rodzaju placówek oraz obszary koniecznych zmian. Zamieściła historie niektórych osób i opisy konkretnych wydarzeń, żeby przybliżyć Czytelnikowi "codzienność" mieszkańców tego typu ośrodków oraz przedstawić trudności związane z wykonywaniem pracy opiekuńczej. W książce przedstawione zostały problemy osób w kryzysie bezdomności na tle starzejącego się społeczeństwa. Niektóre zagadnienia zostały omówione na podstawie badań przeprowadzonych w schronisku w Koleczkowie, które jest prowadzone przez stowarzyszenie "Zaczarowani". Opisane trudności mają charakter uniwersalny, ponieważ występują niemal we wszystkich placówkach z usługami, które przeznaczone są dla osób w kryzysie bezdomności. Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniom dotyczącym stanu zdrowia osób dotkniętych bezdomnością oraz ograniczeniom, z jakimi mierzą się takie schroniska w zakresie realizowania wsparcia oraz niesienia pomocy medycznej ludziom bezdomnym, chorym i samotnym.
Ustaje aktywność mózgu - co się wówczas kończy, a co rozpoczyna?Czy w ogóle istnieje życie po śmierci?A może wraz z ostatnim oddechem człowiek wraca do niebytu?Na te pytania może odpowiedzieć tylko dziennikarskie śledztwo.Lee Strobel pyta ekspertów o to, co dzieje się z nami po śmierci. Wśród jego rozmówców są zarówno neurobiolożka z Cambridge, nagradzany dziennikarz, który przez lata badał przypadki śmierci klinicznej, jak i wielu duchownych oraz wykładowców akademickich. Autor krąży wokół dowodów na istnienie duszy i stara się zrozumieć, dlaczego niektórzy naukowcy świadomość sprowadzają wyłącznie do biologii.Przekopuje się przez setki publikacji i artykułów, zestawia argumenty dziennikarzy, naukowców i intelektualistów - tych, którzy są przekonani o istnieniu innego świata, jak i tych, którzy odrzucają koncepcję życia po śmierci. Wreszcie analizuje wszystko, co o życiu po śmierci mówi Biblia.Autor dociera do relacji wielu osób, które przebywały w stanie śmierci klinicznej i widziały słynne światło w tunelu. A nawet sądzą, że spotkały Boga.Lee Strobel znajduje mocne dowody przemawiające za istnieniem nieba. Warto samemu je sprawdzić.Lee Strobel - dziennikarstwo studiował na University of Missouri, prawo - na Yale Law School. Przez 14 lat był dziennikarzem śledczym specjalizującym się w sprawach prawnych i sądowych w gazecie "Chicago Tribune". Jest autorem ponad 20 książek o tematyce chrześcijańskiej, w tym bestsellerów "New York Timesa".
O śmierci z profesjonalistamiJak to jest odprowadzać dusze w zaświaty? Być lekarzem odpowiadającym na pytania, które najlepiej, gdyby nigdy nie padły? Albo trzymać za rękę osobę, która lada dzień odejdzie ze świata żywych?Anna Matusiak przeprowadziła szczere rozmowy z ludźmi, których praca w sposób fizyczny lub duchowy jest związana z umieraniem. Na trudne, budzące lęk i szokujące pytania odpowiedzieli m.in. medium, właściciel zakładu pogrzebowego, ksiądz, negocjator policyjny, psycholożka w hospicjum, archeolog sądowy i tarocista.Śmierć dotyczy każdego z nas, dlatego dobrze o niej rozmawiać. Zebrane w tej książce wywiady pomagają złamać tabu otaczające ten temat i oswoić lęk przed odchodzeniem. Uczą także, jak pełniej i piękniej żyć.ANNA MATUSIAKDziennikarka i autorka wielu poczytnych książek. Absolwentka filologii polskiej i teatrologii na Uniwersytecie Wrocławskim. Suicydolog, studentka psychologii, lektorka, specjalistka ds. PR, wykładowczyni dziennikarstwa, trenerka wystąpień publicznych. Pracuje z kobietami nad odwagą w dążeniu do nowego ja. Wraz z mężem prowadzi Studio Syta. Prywatnie mama wspaniałego Maksymiliana.Czasami widzę, jak dusze krążą od jednej osoby do drugiej, przytulają się, siadają obok. Sama miałam taką sytuację podczas pogrzebu mojego męża.MEDIUMDzieci zazwyczaj umierają spokojniej. U dorosłych często pojawia się coś, co nazwałbym targowaniem się z Bogiem.KAPELAN SZPITALNYRatowałem trzydzieści, może nawet czterdzieści istnień rocznie, a nie byłem w stanie uratować kogoś z najbliższej rodziny. Dlatego zawsze powtarzam, jak ważne jest, by siadać do wspólnego stołuNEGOCJATOR POLICYJNYKiedy widzimy kości w ubraniu, które wygląda na współczesne - z metką ze sklepu, do którego sami chadzamy - staje się to bardziej realne, bliższe.ARCHEOLOG SĄDOWY
Fascynująca podróż w świat medycyny sądowej, gdzie zmarli odsłaniają swoje tajemniceDoktor Philippe Boxho, lekarz medycyny sądowej z trzydziestoletnim doświadczeniem, zaprasza czytelników do odkrycia mrocznych tajników swojej codziennej pracy. Dzieli się autentycznymi historiami z sali sekcyjnej i miejsc zbrodni, udowadniając, że zmarli naprawdę mają głos. Od zaginięć zwłok, przez morderstwa upozorowane na wypadki, po niezwykłe samobójstwa - każda opowieść odsłania złożoność ludzkiej natury i nieprzewidywalność losu.Boxho z humorem i precyzją opisuje przemiany ludzkiego ciała po śmierci, wspomina mężczyznę, który miał nadzieję umrzeć od jednego strzału, a musiał oddać ich czternaście, i innego, który zamierzał się powiesić, a roztrzaskał sobie czaszkę. Opowiada o pewnym mordercy, który nie powinien był sięgać po alkohol, i o denatce, która potwornie się pociła.Ta książka to nie tylko zbiór intrygujących historii, ale także refleksja nad życiem i śmiercią, pokazująca, że rzeczywistość potrafi być bardziej zaskakująca niż fikcja.
Każdy rodzic boi się o swoje dziecko. Żaden nie wyobraża sobie ostatniego pożegnania. Ale kiedy najtrudniejsze jest blisko, największym wsparciem mogą być opowieści tych, którzy przeszli podobną drogę i przetrwali.Kiedy umiera młody człowiek, wali się świat, bo jego porządek zostaje zaburzony. Dorota Groyecka opowiada o momencie tego zaburzenia. Historie, które nie powinny były się wydarzyć, historie rodziców i rodzin po stracie. A także tych, którzy towarzyszą w śmierci i żałobie z wyboru, mądrze i z wrażliwością."KRWINKI" to wyjątkowa książka o godzeniu się z odchodzeniem oraz niegasnącej nadziei. Ten przejmujący zbiór ludzkich historii z wrażliwością i reporterską rzetelnością dotyka istoty najbardziej granicznego doświadczenia w życiu."Nie bój się, czytelniku, bo chociaż ta książka boli, to jednocześnie niesie pocieszenie. Ostrzegam jednak, że podczas lektury mogą być potrzebne chusteczki, bo Dorota Groyecka wzięła na tapet najtrudniejszy z możliwych tematów. W kilkudziesięciu historiach opisuje strach, rozpacz, wyparcie, żałobę, ale i nadzieję. "Krwinki" powinny być lekturą obowiązkową dla każdego."Magdalena Grzebałkowska
Dolina smutku Jak odnaleźć nadzieję i uzdrowienie w psalmach żałobnych Mark Medley Jak mam żyć z tym cierpieniem? Książka Marka Medleya Dolina smutku to przejmująca opowieść o stracie i uzdrowieniu. Odkąd jego ukochana żona Melissa zmarła na raka trzustki, cierpienie stało się nieodłącznym towarzyszem jego życia, a wraz z nim pojawiło się pytanie: Co począć z tym bólem? Utrata ukochanej osoby na zawsze odmienia ludzkie życie, ale żałoba może stać się groźnym złodziejem, który okrada nas z radości minionych lat i nadziei na przyszłość. Każda strata, niezależnie od swej natury, może zrujnować dotychczasowe życie, podkopać naszą tożsamość i uwięzić nas w samotności. Mark Medley w swojej książce pokazuje nam, że Biblia zawiera w sobie kompas przewodnik po labiryncie straty, strachu i gniewu. Psalmy żałobne, szczere i autentyczne wyrazy głębokiej rozpaczy, ukazują nam, jak możemy odnaleźć pokój i drogę do uzdrowienia w naszym cierpieniu. Dolina smutku to objawienie o tym, jak złamane życie i niezłomna wiara mogą ze sobą współistnieć. Mark Medley, w podwójnej roli pastora i wdowca, zabiera nas na pielgrzymkę drogą swojej żałoby i ukazuje, jak biblijny wzór lamentowania może stać się pomostem ku nadziei. Pośród malowniczych opisów gór wschodniego Tennessee czytelnik odkryje własną drogę do uzdrowienia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
