Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Balsamista to opowieść o śmierci, a raczej o tym, co czują ludzie, kiedy odchodzi, ktoś bliski. Smutek, żal, rozgoryczenie te bolesne doświadczenia ciężko jest opisać. Balsamowanie zwłok daje żyjącym możliwość pożegnania się i pomaga w zachowaniu jak najlepszych wspomnień o zmarłym. Dla Mamiya Shinjiro bycie balsamistą to coś więcej niż praca. Wdzięczność rodzin zmarłych i poczucie robienia czegoś ważnego to pozytywne strony tego zawodu. Jednakże jest jeszcze aspekt negatywny wynikający z codziennego obcowania ze śmiercią... W 2007 roku na podstawie komiksu Balsamista powstał serial telewizyjny, który wyemitowała telewizja TV Tokyo. Mihara Mitsukazu urodziła się w 1970 roku. W 1994 roku zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie dla debiutantów organizowanym przez czasopismo "Feel Young". Prace Mihary wyróżniają się mocnym kontrastem a także nawiązaniami do stylistyki gotyckiej i literatury japońskiej. Poza regularnymi publikacjami w magazynach komiksowych, Mihara współpracowała również z czasopismem "Gothic & Lolita Bible", na potrzeby którego przygotowywała arty (jej rysunki zdobiły okładki) oraz krótkie, zamknięte formy komiksowe. Dotychczas z pracami Mihary mogli zapoznać się czytelnicy w Stanach Zjednoczonych, Korei i Niemczech.
Życiodajna śmierć to pozycja szczególna, zawiera bowiem zapis zbioru wykładów wygłaszanych przez autorkę w Szwecji i Stanach Zjednoczonych. Podobnie jak inne jej książki Kübler-Ross, takie jak Rozmowy o śmierci i umieraniu czy Lekcje życia porusza czytelnika do głębi. Profesor Jacek Łuczak, pionier opieki hospicyjnej w Polsce, rekomendował tę książkę słowami: „Elisabeth Kübler-Ross uczy nas, jak rozmawiać, kontaktować się z osobami zbliżającymi się do śmierci i z ich bliskimi, jak poznać i zaspokajać ich potrzeby – uczy prawdy, miłości i szacunku w poznawaniu i wspomaganiu człowieka cierpiącego”.
W publikacji podano analizie wątki tanatologiczne odnoszące się do definicyjnych ujęć śmierci i umierania w kontekście rozmaitych dyscyplin naukowych, w tym jej wymiaru indywidualnego, społecznego i kulturowego. A także postawy wobec śmierci, znaczenie tanatopedagogiki, zagadnienie wsparcia społecznego w sytuacji umierania i śmierci, szczególnie w kontekście osób starszych. Ważnym elementem jest część empiryczna, w której przedstawiono założenia badań własnych, ich wyniki i wnioski dotyczące dobrej praktyki wdrażania rozwiązań o charakterze tanatoedukacyjnym do instytucji opieki długoterminowej, jaką jest dom pomocy społecznej sprofilowany na osoby starsze. Spis treści: Wprowadzenie 1. Śmierć jako doświadczenie indywidualne i społeczne 1.1. Umieranie i śmierć jako naturalny proces życiowy jednostki - próba zdefiniowania zjawiska 1.1.1. Rola śmierci w społeczności - kulturowy wymiar śmierci 1.1.2. Śmierć w kontekście religijnym 1.1.3. Obrzędowość wokół śmierci 1.2. Postawy wobec śmierci 1.3. Edukacja tanatologiczna jako przejaw filozofii umierania 1.4. Wsparcie społeczne dla osób umierających i ich rodzin 2. Domy pomocy społecznej w walce z odium instytucji totalnej 2.1. Domy pomocy społecznej w kontekście instytucji systemu pomocowego dla osób starszych 2.2. Dom pomocy społecznej jako instytucja systemu opieki długoterminowej dla osób starszych 2.3. Koncepcja instytucji totalnej 2.4. Śmierć w domu pomocy społecznej dla osób starszych i przewlekle somatycznie chorych 3. Założenia metodologiczne badań własnych 3.1. Obszar i przedmiot badań 3.2. Cele, pytania i problemy badawcze 3.3. Metoda, technika, narzędzie badawcze 3.4. Charakterystyka instytucji wybranej jako podmiot badań 3.5. Organizacja i teren badań 4. Na czym polega dobra śmierć w domu pomocy społecznej - analiza wyników badań własnych 4.1. Śmierć w perspektywie mieszkańców i pracowników DPS-u - analiza wyników badań własnych 4.1.1. Śmierć w narracjach mieszkańców 4.1.2. Śmierć w narracjach pracowników 4.2. Dyskusja wokół wywiadów z mieszkańcami 4.3. Wnioski z wywiadów (indywidualnych i grupowego) z pracownikami 4.4. Przestrzenie tanatoedukacyjne w domu pomocy społecznej 4.5. Autorefleksja badacza Zakończenie Bibliografia Aneks Załącznik 1. Narzędzia badawcze wykorzystane w badaniach własnych
Wszyscy umrzemy. Odejdą również nasi bliscy i ci, których znamy. Tymczasem nasze społeczeństwo wypiera śmierć i wszystko, co z nią związane, począwszy od agonii, przez przygotowanie pochówku, na żałobie kończąc. A przecież to nie tylko bardzo potrzebna wiedza praktyczna – gdzie należy się zgłosić po śmierci bliskiej osoby, jak zorganizować pogrzeb? – lecz także szeroki temat medyczny oraz metafizyczny wart świadomego podejścia.
W tej książce znajdziesz rzetelne odpowiedzi na pytania o śmierć, które zawsze bałeś się zadać lub których zadać nie wypada. Łamiąc panujące w naszej kulturze tabu, autorki w przystępny sposób, otwarcie, ale też bez zbędnej sensacyjności opisują śmierć i wszystko, co jej towarzyszy. Dzięki temu przestaje być ona tematem trudnym, tajemniczym i niewygodnym.
Jeśli chcesz się dowiedzieć, co dzieje się z naszym ciałem, gdy umrzemy, czy ciało zmarłego może się poruszyć, czym zajmuje się tanatokosmetolog, jak przebiega proces kremacji albo jak wygląda ceremonia pogrzebowa, tu znajdziesz odpowiedzi. W książce nie zabrakło też praktycznego poradnika, jak przetrwać pogrzeb, podpowiedzi, jak rozmawiać o śmierci, oraz sekcji z odpowiedziami na najczęściej zadawane pytania.
No to co, uchylamy wieko trumny?
Małgorzata Węglarz
Pisarka, która nie boi się sięgać po tematy tabu i omawia je w lekki, przystępny sposób. Autorka reportaży Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz. Tajemnice branży pogrzebowej i Starzy ludzie nie istnieją. W 2022 roku wystąpiła na konferencji Ted Warsaw Women z prelekcją Śmierć – instrukcja dla żywych. Prywatnie wielbicielka twórczości Edgara Alana Poe.
Agnes Tołoczmańska
Tanatokosmetolog z zawodu, tanatolog z zamiłowania. Za pośrednictwem mediów społecznościowych pod pseudonimem Agnes zza grobu w otwarty i pozbawiony tabu sposób edukuje o śmierci, branży pogrzebowej i pracy tanatokosmetologa.
ZMARLI NIGDY NIE ODCHODZĄ BEZ ŚLADU.Umarli. Odeszli ostatecznie i nieodwołalnie. Ale czy śmierć oznacza koniec? Czy tylko drzwi do innego świata? Wszyscy mamy kogoś po drugiej stronie. Tęsknimy za naszymi bliskimi - ludźmi i zwierzętami. Czasem o nich śnimy. Niekiedy mamy wrażenie, że są tuż obok. Mówimy do nich. I wydaje nam się, że oni odpowiadają.Zmarli nie odchodzą bez śladu. Czasem zostają z nami nawet ślady tych, o których istnieniu nie mieliśmy pojęcia. Schematy postępowania i wzorce przekazywane przez pokolenia mają swoje korzenie w kimś, kto kiedyś żył. Człowiek odszedł, ale relacja z nim trwa. Tworzymy bowiem związki nie tylko z żywymi, ale i z tymi, którzy są już po drugiej stronie z pozoru nieprzeniknionej zasłony.Słowo "duchy" brzmi dramatycznie i kojarzy się z horrorem. Tymczasem temat naszych relacji ze zmarłymi coraz częściej interesuje naukowców. Psychologowie nie negują już takich doświadczeń. Raczej zastanawiają się, co możemy zrobić, by po śmierci bliskich nam osób lepiej żyć. Jak czytać sny, w których nas odwiedzają? Jak szukać w rodzinnej historii ukrytych przekazów?Pozostańmy w kontakcie. Bo zmarli mogą wiele dać tym, których pozostawili.
"Istnieje doświadczenie, w którego osiągnięcie warto włożyć wysiłek - ponadczasowe, prawdziwe Schronienie, które jest już obecne w umyśle wszystkich z nas, trzeba je tylko odkryć." (fragment)Współczesny świat często unika tematu śmierci i umierania. Poważnemu potraktowaniu tych istotnych, ostatnich chwil życia stoi na przeszkodzie materialistyczny światopogląd i zbiorowy lęk przed przemijaniem. Buddyzm tybetański ma natomiast bardzo otwarty stosunek do śmierci: nacechowany dociekliwością i wolny od dogmatyzmu. Wielcy buddyjscy mistrzowie medytacji znani są ze swej całkowitej nieustraszoności w obliczu przemijania, opierającej się na urzeczywistnieniu absolutnej natury umysłu. 16 Karmapa wyraził to urzeczywistnienie na kilka dni przed śmiercią słowami: "Kiedy umierasz, tak naprawdę nic się nie wydarza". Książka Lamy Ole Nydahla to bogate kompendium buddyjskiej wiedzy o śmierci - zarówno o jej iluzoryczności, jak i o fazach procesu umierania czy też w końcu o pomaganiu umierającym i ich krewnym.Lama Ole Nydahl przed pięćdziesięcioma laty otrzymał pełny przekaz nauk buddyzmu Diamentowej Drogi od 16 Karmapy Rangdziung Rigpe Dordże - zwierzchnika szkoły Kagju, jednej z czterech głównych linii przekazu buddyzmu tybetańskiego. Od tamtej pory na prośbę swego nauczyciela Lama Ole nieprzerwanie rozpowszechnia nauki Buddy na całym świecie. Założył dotychczas około 700 świeckich ośrodków medytacji, działających obecnie pod duchowym przewodnictwem 17 Karmapy Taje Dordże.
Ćwiczenia zawarte w tej książce przeznaczone są dla osób starszych, u których można zaobserwować niewielkie obniżenie sprawności umysłowej będące wynikiem starzenia się lub różnych chorób. Rozwiązywanie proponowanych łamigłówek i zadań spowolni rozwój problemów z pamięcią, myśleniem, rozumieniem, orientacją w czasie i przestrzeni, liczeniem, pisaniem, czytaniem i planowaniem. Niektóre pytania dotyczą życia osobistego, a przez to zmuszają do wspominania dawnych czasów (np. dzieciństwa, lat szkolnych) lub wydarzeń mających miejsce niedawno (np. uroczystości rodzinnych) oraz utrwalania w pamięci ważnych informacji takich jak adres czy numer telefonu.
Cała prawda o polskiej branży funeralnej. Odpowiedzi na pytania, które boimy się zadać.Jak to jest na co dzień mieć kontakt ze śmiercią? Jakie są fakty i mity o branży pogrzebowej? I kiedy bywa naprawdę ciężko?Choć w Polsce umiera rocznie około 400 tysięcy osób, o branży pogrzebowej wiemy niewiele, a to, co usłyszymy od osób, które mają za sobą organizację pogrzebu, bywa kontrowersyjne i budzi w nas lęk. Prawie każdy zna mrożące krew w żyłach opowieści o łamaniu zmarłym kości, pijanych grabarzach czy niebotycznych cenach za pochówek. Jak naprawdę funkcjonuje branża pogrzebowa? Z czym na co dzień spotykają się jej pracownicy?Małgorzata Węglarz w rozmowach m. in. z przedsiębiorcami pogrzebowymi, balsamistami, tanatokosmetologami, mówcami pogrzebowymi i pracownikami hospicjów rozprawia się ze stereotypami i daje odpowiedzi na wiele ważnych pytań.Jak to jest mieć bezustanny kontakt ze śmiercią? Co po śmierci dzieje się z ciałem? Dlaczego Polacy obawiają się kremacji? Jak wygląda pogrzeb XXI wieku?Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz to wyprawa do świata umarłych, której przewodzą całkiem żywi, pełni pasji ludzie.
Autorka zyskała wielką popularność po tym, jak doświadczenie bliskie śmierci i poważna choroba całkowicie przewartościowały jej spojrzenie na świat. Jej pierwsza książka zatytułowana „Umrzeć, by stać się sobą” pozwoliła odmienić życie milionom ludzi na całym świecie. Jednak, jak twierdzą znawcy, dopiero jej druga publikacja w pełni ujawnia potencjał transformacji, jaki Anita Moorjani odkryła na granicy życia i śmierci.
Dzięki niej Ty także zrozumiesz, że Niebo to nie miejsce a stan, i że każdy z nas może go osiągnąć już za życia. Autorka podejmuje udaną próbę obalenia mitów, które nie pozwalają nam żyć w pełni tylko i wyłącznie dlatego, że stały się dominującymi w naszej kulturze przekonaniami.
Czas byś uświadomił sobie, że nieprawdziwe są twierdzenia, że dostajesz to, na co zasłużyłeś, a miłość własna to egoizm. Zrozumiesz, że prawdziwa miłość nie oznacza, że zgadzasz się na wszystko, jak również nie musisz czuć się źle tylko dlatego, że ktoś inny nie czuje się dobrze. Dowiesz się, dlaczego o Twoje zdrowie nie powinna dbać wyłącznie służba zdrowia i uświadomisz sobie, że nie ma przypadków. Uwolnisz się od wizji, według której, kiedy umieramy, płacimy za swoje grzechy i przekonasz się, że uduchowieni ludzie bynajmniej nie są pozbawieni ego. W książce znajdują się również niezbite dowody na to, że wcale nie stanowią słabszej płci i nie zawsze musimy pozostawać optymistami.
Jak tylko odrzucisz wszystkie mylne przekonania, Twoje życie doczesne stanie się Rajem. Niebo jest tu i teraz!
Poruszająca opowieść o tych, których nikt nie chce wysłuchać.
Straciłam męża. Straciłem syna. Matkę. Babcię. Uczniów. Koleżankę z pracy. Według najnowszych badań każda śmierć samobójcza dotyka 135 osób w otoczeniu człowieka, który odebrał sobie życie. Wśród nich znajdują się rodzina, przyjaciele, koledzy, znajomi. Pytanie „dlaczego?” unosi się w powietrzu – przez dni, tygodnie, miesiące, ale i całe lata po tragicznej śmierci. Spróbujmy choć częściowo na nie odpowiedzieć. Monika Tadra zebrała trzynaście opowieści o bólu, żalu i gniewie, a przede wszystkim poczuciu winy. Dr Halszka Witkowska, ceniona specjalistka w dziedzinie suicydologii, rozłożyła traumatyczne przeżycia na czynniki pierwsze, by pomóc zrozumieć, co czują ludzie w żałobie po osobie, która popełniła samobójstwo. Ich książka to pozycja nie tylko dla tych, którzy kogoś stracili.
To lektura dla każdego, kto pragnie nauczyć się słuchać – a nie raz okazało się, że jedna szczera rozmowa uratowała czyjeś życie.
Halszka Witkowska – suicydolog, konsultant kryzysowy, a także pomysłodawca i koordynator pierwszego w Polsce serwisu edukacyjno-pomocowego dla osób w kryzysie samobójczym i ich bliskich Życie warte jest rozmowy (www.zwjr.pl). Za swoją misję uważa upowszechnianie wiedzy na temat zapobiegania samobójstwom, co czyni zarówno jako naukowiec, jak i wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim. Jest sekretarzem Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego i ekspertem Ministerstwa Zdrowia. Dotąd opublikowała między innymi dobrze przyjętą pracę naukową „Samobójstwo w kulturze dzisiejszej. Listy samobójców jako gatunek wypowiedzi i fakt kulturowy” (2021) oraz była jednym z redaktorów naukowych publikacji „Autodestrukcja. Sytuacje graniczne we współczesnej kulturze” (2020), „Nikt nie chce umierać. Autodestrukcja w perspektywie kulturowej” (2022), oraz „Nie mam siły żyć. Autodestrukcja w kulturze” (2024). Trenuje jeździectwo, uczestniczy w zawodach WKKW. Monika Tadra – absolwentka Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz studiów podyplomowych z rachunkowości. Od 2020 r. prowadzi stronę internetową www.swiatspotkan.pl, gdzie zamieszcza zapisy rozmów z osobami takimi jak Katarzyna Karpowicz, Agata Tuszyńska, Justyna Dąbrowska, Joanna Heidtman, Marcin Kydryński czy Mikołaj Grynberg. Jej pierwsza książka „To nie nasza wina”(2023) to zapis jedenastu rozmów z dorosłymi wychowankami domów dziecka. Wierzy w moc słowa oraz sens podejmowania trudnych, ważnych społecznie tematów, a największe zainteresowanie wzbudza w niej człowiek. Lubi literaturę faktu – szczególnie gdy towarzyszy jej kawa na łonie natury – i wędrówki z aparatem fotograficznym w ręku.
Kto umiera? to niezastąpiona pomoc dla osób zmagających się z chorobą, bólem, utratą bliskiej osoby, a także dla tych, którzy pragną żyć bardziej świadomie i bez lęku przed śmiercią. Levine przyczynił się do powstania ruchu hospicyjnego oraz do przełamania w zachodniej kulturze tabu śmierci i umierania.
Autorzy publikacji Różnorodne ścieżki zmian poznawczych w starszym wieku przedstawiają współczesną wiedzę na temat poznawczych aspektów starzenia się. Opisują czynniki motywacyjne i kontekstowe istotne dla poznawczego funkcjonowania osób w starszym wieku oraz uwzględniają różnice indywidualne mające znaczenie dla zmian poznawczych w okresie średniej i późnej dorosłości. Przybliżają metodologiczne problemy towarzyszące dotychczas stosowanym metodom badań oraz rozwiązania, które pomogły lepiej zrozumieć zmiany poznawcze zachodzące u osób w starszym wieku, a co za tym idzie – opracowywać skuteczniejsze interwencje. Badania nad zmianami poznawczymi towarzyszącymi starzeniu się rozwijały się intensywnie w ciągu ostatnich 50 lat, ulegając przekształceniu z dziedziny zdominowanej przez badania eksperymentalne w kierunku bardziej dojrzałych – zarówno koncepcyjnie, jak i metodologicznie – podejść. W ostatnich 10 latach obserwujemy rozwój podejść integracyjnych obejmujących dane behawioralne, neuropsychologiczne i społeczne. Dostrzeżenie niedoskonałości towarzyszących badaniom poprzecznym oraz stosowanie coraz bardziej złożonych metod zaowocowało rozwojem coraz bardziej wyrafinowanych projektów badawczych i narzędzi analitycznych umożliwiających zrozumienie wielości potencjalnych moderatorów i mediatorów zmian poznawczych w starszym wieku. Procesy te doprowadziły do odejścia od monolitycznego – często negatywnego – spojrzenia na starzenie się poznawcze na rzecz podejścia bardziej zniuansowanego i uwrażliwionego na czynniki kontekstowe. Główną inspiracją powstania niniejszej książki jest niedawne przejście w psychologii starzenia się od opisu zmian poznawczych towarzyszących starzeniu się w kategoriach ograniczeń do poszukiwania czynników związanych z prawidłowym funkcjonowaniem w późniejszym życiu. Dlatego też nacisk położono na zrozumienie zarówno czynników leżących u podstaw różnic indywidualnych w trajektoriach zmian w funkcjonowaniu poznawczym w późniejszym życiu, jak i natury mechanizmów kompensacyjnych rozwijanych przez najbardziej aktywne i odnoszące sukcesy osoby dorosłe w średnim i starszym wieku.
Klienci często pytają, dlaczego opróżniamy całe mieszkanie, a nie tylko pokój po trupie?Ludzie zapominają, że zabranie ciała z mieszkania nie zatrzymuje rozkładu. Wtedy dopiero pokój zaczyna "żyć". I to jest największe zagrożenie dla zdrowia człowieka.To, co dzieje się na miejscu zbrodni, samobójstwa czy po prostu śmierci, jest dla większości z nas zagadką. Opisy tych miejsc brzydzą, odrzucają Ale większość z nas i tak nadstawia uszu.Kiedy miejsce zgonu opuści już policja, straż pożarna czy prokuratura, kiedy ciało zostanie zabrane, wkraczają oni: ekipy sprzątające.Mateusz Węgorowski jest założycielem jednej z pierwszych firm na polskim rynku, która zajmuje się sprzątaniem funeralnym. Ta książka to zbiór prawdziwych opowieści zza kulis zawodu, o którym wciąż niewiele wiemy. Są w niej opisy trudnych, niemal surrealistycznych sytuacji, takich jak sprzątanie zębów wbitych w ścianę po wybuchu granatu, ale też refleksje i spostrzeżenia dotyczące ostatnich chwil wielu Polaków.Dlaczego do wyczyszczenia mieszkania po babci nie wystarczy "szmata i dobre chęci"? Czy na pewno "kiedyś nikt się tym nie przejmował i jakoś było dobrze"? I dlaczego często chętniej oglądamy zdjęcia zwłok w rozkładzie, niż pukamy do dawno niewidzianego sąsiada?
Po pięćdziesięciu latach badań nad doświadczeniami z pogranicza śmierci, doktor Raymond Moody przedstawia światu swoją odpowiedź na pytanie, które nurtuje ludzkość od wieków: Co się dzieje, gdy umieramy? Dowód na życie po życiu to owoc badań nie tylko nad doznaniami z pogranicza śmierci, ale i współdoznaniami – sytuacjami, gdy przeżycia dotyczą nie jednej, ale większej liczby osób. Zdaniem autora właśnie takie doświadczenia dostarczają obiektywnych dowodów na to, że świadomość istnieje poza mózgiem, a więzi oparte na miłości mogą trwać nawet po śmieci ciała. Raymond A. Moody to amerykański psycholog i lekarz, wiodący autorytet w dziedzinie zjawisk z pogranicza śmierci, które bada od kilkudziesięciu lat. Autor kilku książek, w tym przełomowej Życie po życiu, której pierwsze wydanie ukazało się w 1975 r. Uzyskał tytuł doktora medycyny na Medical College of Georgia, doktora psychologii na University of West Georgia oraz doktora filozofii na University of Virginia. Paul Perry jest współautorem kilku bestsellerów „New York Timesa”, poświęconych tematyce życia po życiu. Jest także filmowcem dokumentalnym. Ukończył Arizona State University i Antioch University.
Starość jak ją widzi psychologia. Zagrożenia, możliwości, wspomaganie jest owocem czwartej konferencji naukowej poświęconej starości z perspektywy rozważań teoretycznych i badań empirycznych w obszarze psychologii. Jej organizatorami byli: Komisja Psychologi Polskiej Akademii Nauk oraz Instytut Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.Treść artykułów dowodzi, że jakość starości każdego człowieka zależy przede wszystkim od jego własnej aktywności we wcześniejszych fazach rozwoju, jak również w samym okresie późnej dorosłości. Oczywiście jest ona także uwarunkowana podmiotowymi zasobami danej osoby oraz szerokim spektrum czynników środowiskowo-sytuacyjnych. O dobrą starość trzeba się troszczyć przez cały bieg życia i rozwoju, poczynając od troski innych o nas, zmierzając do troski o siebie (samotroski) i zwrotnie - do troski o drugich.Publikacja będzie na rynku wydawniczym pozycją poszukiwaną zarówno przez przedstawicieli środowisk akademickich, jak i instytucji podejmujących działania aktywizujące, rehabilitacyjne i opiekuńcze na rzecz osób w wieku senioralnym. Pierwszych będzie inspirować do nowych konceptualizacji teoretycznych i eksploracji empirycznych, zaś drugim pozwoli lepiej zrozumieć potrzeby seniorów oraz opracowywać coraz bardziej skuteczne programy wspomagające ich psychospołeczne funkcjonowanie i podnoszące jakość ich życia.Z recenzji prof. dr hab. Władysławy PileckiejKsiążka powstała w koedycji z Polską Akademią Nauk
„Oddanie w czasach nienawiści” to trzy prawdziwe historie rodzin, które musiały zmierzyć się z trudną decyzją o umieszczeniu bliskich w ośrodkach opieki społecznej. Przeprowadzone przez autora szczere wywiady przenoszą Czytelnika w świat siostrzanych i braterskich więzi wystawionych na próbę przez postępującą chorobę Alzheimera.
Każda opowieść to wielowarstwowa mozaika emocji, ukazująca determinację rodzeństwa w dbaniu o swoich bliskich, aż do momentu, w którym samodzielna opieka stała się zbyt wielkim wyzwaniem. Autor skupia się jednak nie tylko na problemach, które na co dzień doskwierają opiekunom nieformalnym. Stara się również przybliżyć temat opieki instytucjonalnej w całodobowych domach pomocy społecznej.
Ta przejmująca książka wypełniona szczerymi relacjami z walki z chorobą rzuca światło na niezwykle ważne aspekty życia rodzinnego, które w codziennym pędzie często pozostają niezauważone.
Kiedy umierają nasi rodzice, umiera nam przeszłość. Kiedy umiera nasze rodzeństwo, umiera nasza teraźniejszość. A kiedy umiera nasze dziecko, umiera nam przyszłość. Poruszające świadectwo matki, której syn odszedł u progu dorosłości. Opowieść o życiu, śmierci, potędze nadziei i miłości. Kiedy Eliasz zginął w wypadku, miał zaledwie 20 lat i zmagał się z depresją. Marta Szymska w niezwykle intymny sposób pisze o tym, jak trwa po śmierci syna, jak dzięki sile wiary utrzymuje z nim bliskość i więź, jak znajduje odwagę, aby przeżyć żałobę na własnych zasadach i jak wiele wsparcia i wzmocnienia otrzymuje od ludzi, którzy są przy niej, tych na wyciągnięcie ręki i tych oddalonych o wiele kilometrów.
Według prognoz w przeciągu najbliższych dekad staniemy się najstarszym społeczeństwem Unii Europejskiej – w 2050 roku grupa osób powyżej sześćdziesiątego piątego roku życia będzie stanowiła ponad jedną trzecią ludności Polski.
Grażyna Latos i Elżbieta Strzałkowska, dwie reporterki, które wiekowo dzieli pokolenie, razem przyglądają się obecnej i przyszłej starości – jesieni życia swoich i naszych bliskich – tworząc wielowątkowy reportaż pisany na cztery ręce. Jaka jest dzisiaj starość? Kiedy się zaczyna? Jak można się na nią przygotować? I czy tylko zabiera, a może też coś daje?
Dopełnieniem reportaży są rozmowy z osobami zajmującymi się starością zawodowo: z lekarzami, psychologami, terapeutami, a także z filozofem. „Starość to okres, kiedy to, co w nas najgłębsze i najprawdziwsze ujawnia się najpełniej” – powiedział autorkom Tomasz Stawiszyński. Co ujawniła w bohaterach książki? Co ujawni w nas?
"Warto się na chwilę zatrzymać i sięgnąć po tę książkę – refleksyjną, mądrą, wielowymiarową. Polecam z pełnym przekonaniem."
Agata Romaniuk
"Dzieląc się swoją opowieścią i doświadczeniami, myślałam o wszystkich opiekunach rodzinnych doświadczających samotności, bezsilności, rozpaczy i braku nadziei. Moje ciało wciąż czuje czas, gdy byłam w takim miejscu. Opieka nad ciężko chorym bliskim nie może być zadaniem, które dźwiga się bez wsparcia systemu, rodziny, lokalnej społeczności. Mam nadzieję, że ta książka będzie kolejnym kamykiem i w końcu uzbiera się ich tyle, że ruszy lawina, a opiekunowie przestaną być niewidzialni."
Dagny Kurdwanowska
Prognozowane postępujące starzenie się populacji stawia przed społeczeństwami nowe wyzwania związane z koniecznością zabezpieczenia opieki nad niesamodzielnymi osobami starszymi, które wymagają wsparcia i pomocy w wymiarze długoterminowym. Ważny jest kontekst społeczny procesu starzenia się populacji, który wyraża się w zmianie dominującego modelu rodziny i funkcjonowania gospodarstw domowych. W książce przedstawione zostały różne formy opieki długoterminowej nad niesamodzielnymi osobami starszymi realizowane przez:
• sektor pomocy społecznej w formie środowiskowej i stacjonarnej;
• sektor ochrony zdrowia w formie środowiskowej i stacjonarnej;
• opiekę nieformalną (rodzinną);
• prywatne placówki opiekuńcze.
W monografii scharakteryzowano obecny system opieki nad osobami starszymi oraz opisano różne ujęcia starości i procesów starzenia w perspektywie:
• ekonomicznej,
• społecznej,
• psychologicznej,
• medycznej,
• prawno-socjalnej.
Książka przeznaczona jest dla wykładowców i studentów, którzy stykają się z problematyką starzenia się populacji na kierunkach związanych z polityką społeczną, pracą socjalną oraz nauk o zdrowiu, a także pracowników sektora pomocy społecznej i ochrony zdrowia oraz dla osób odpowiedzialnych za kreowanie i wdrażanie polityki społecznej wobec niesamodzielnych seniorów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
