Książki o sanktuariach i cmentarzach - albumy i przewodniki, pielgrzymki. Sanktuaria katolickie są na całym świecie, ale nigdzie ma takiego ich rozkwitu jak w Polsce – tak było w dawnych wiekach, tak jest i teraz. Najwięcej jest sanktuariów Maryjnych, następnie sanktuariów upamiętniających świętych i błogosławionych. Mniej jest sanktuariów Pańskich. Sanktuaria to miejsca dzięki którym pielgrzymi umacniają swoją wiarę, zanoszą do Boga dziękczynienia i prośby. Miośników zwiedzania zapraszamy również do podróży po cmentarzach. Oferujemy przewodniki po najciekawszych miejscach świętych na całym świecie.
W Polsce mamy setki sanktuariów. Większość z nich to sanktuaria maryjne, inne poświęcone Chrystusowi lub wybranemu świętemu czy też kalwarie, odwzorowujące drogę krzyżową Jerozolimy. W tej książce przedstawiamy tylko wybrane spośród wielu tych niezwykłych miejsc w naszym kraju. Zostały one opisane w interesujący sposób i uzupełnione barwnymi fotografiami, aby zachęcić czytelników do ich odwiedzenia. Format 205x285
MIEJSCA KULTU BÓSTW ZWIĄZANE Z NAJDAWNIEJSZĄ PRZESZŁOŚCIĄ ZIEM POLSKICH ORAZ SŁOWIAŃSZCZYZNY ZACHODNIEJ W tym wyjątkowym opracowaniu znalazł się nie tylko szeroki zbiór opisów samych sanktuariów. Omówione zostały także rozmaite zagadnienia z zakresu pochówków, wierzeń i demonologii. W sposób szczególny autor wyróżnia zwyczaje, które przetrwały do dnia dzisiejszego. Poza samymi sanktuariami i związaną z nimi obyczajowością snuje rozważania o warunkach politycznych, ekonomicznych i społecznych panujących na omawianych obszarach kultury dawnych Słowian. Bogusław Gierlach (1930-2007) - doktor habilitowany nauk historycznych w specjalnościach archeologia i historia religii. Uczestniczył w badaniach terenowych m.in. w Wyszogrodzie, Pułtusku, Wiślicy i na Polach Grunwaldzkich oraz w Szwajcarii. Kierował Pracownią Religioznawstwa w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Siedlcach, gdzie następnie został dziekanem Wydziału Pedagogiki i Kultury.
Książka Spacerkiem po dawnym Chełmnie przybliża mieszkańcom i turystom to przepiękne, urokliwe miasto. Czytając o kościołach i ciekawych budowlach, możemy pogłębić wiadomości na temat tego, co minęło, oraz dowiedzieć się czegoś nowego o miejscach, obok których dotychczas przechodziliśmy obojętnie, nie znając ich losów. Jest to lektura nie tylko dla pasjonatów historii, ale również dla tych, którzy za nią nie przepadają być może dzięki tej publikacji na nowo odkryją Chełmno?
Zjawisko pielgrzymowania jest prawie tak stare, jak historia ludzkości. Już w czasach pogańskich miejsca święte rozsiane były w różnych zakątkach świata. W Kościele katolickim występują niemal od samych początków i mimo historycznych perturbacji do dziś mają trwałą pozycję w duszpasterstwie.
Pierwszą pielgrzymką, uznawaną za prawzór pątnictwa, jest wędrówka Abrahama z Ur do ziemi wskazanej mu przez Boga. Następne było wyjście Izraelitów z Egiptu i ich czterdziestoletnia podróż przez pustynię do Ziemi Obiecanej.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa Kościół z pewną rezerwą odnosił się do pielgrzymowania. Jednak to w tym okresie zaczęły się nawiedzenia grobów męczenników, z których w przyszłości rozwinęło się pielgrzymowanie.
W książce „Sanktuaria na świecie” opisaliśmy te najważniejsze i najczęściej
odwiedzane przez pielgrzymów. Całość wzbogacają barwne ilustracje. Mamy nadzieję, że publikacja ta poszerzy zasób wiedzy Czytelników o głównych miejscach kultu na świecie, a jednocześnie pomoże uświadomić, jak ważną rolę odegrały one – i nadal odgrywają – w rozwoju Kościoła katolickiego.
Publikacja jest obszerną prezentacją działalności Oddziału Grobów Wojennych KGA w Krakowie. Opowiada o aktywności KGA w kontekście historii Galicji z okresu I wojny światowej, ale przede wszystkim przedstawia sylwetki tworzących dla KGA artystów.
Oddział funkcjonował w latach 1915–1918, zajmował się między innymi porządkowaniem pól bitewnych oraz budową cmentarzy na obszarze Galicji Zachodniej. Współpracowało z nim ponad 40 artystów – architektów, malarzy, rzeźbiarzy, grafików i fotografów z różnych krajów monarchii.
Wprowadzeniem do opowieści o KGA jest tekst dr. Kamila Ruszały, prezentujący wojenne losy Galicji. Ruszała pisze o tułaczce ludności cywilnej i lęku, który budziła armia rosyjska, ale także o tym, skąd wziął się pomysł tworzenia cmentarzy wojennych, przekształcony później w ogromny projekt imperialny.
Drugi esej, autorstwa dr Beaty Nykiel, szczegółowo opisuje strukturę KGA, zasady działania i genezę powstania Oddziału. Przedstawia sylwetki stojących na jego czele osób, w szczególności Rudolfa Brocha i Hansa Hauptmanna. Nykiel osadza historię powstawania zespołu galicyjskich cmentarzy wojennych w szerszym kontekście austro-węgierskiej propagandy i polityki historycznej.
W ostatnim tekście Partridge przybliża biografie współpracujących z KGA artystów. Autorka przypomina wystawy, na których prezentowane były ich prace i opisuje powojenne losy dzieł. Opisuje osiągnięcia twórców znanych , jak Dušan Jurkovič, Henryk Uziembło, Jan Szczepkowski i Alfons Karpiński. Przywraca także pamięć o artystach zapomnianych, których wojenne dokonania zostały częściowo odkryte i opisane w ostatnim dziesięcioleciu. Do tej grupy należą między innymi Hans Mayr, Gustav Ludwig, Heinrich Scholz, Adolf Kašpar, Robert Pochop czy Franz Poledne.
Część tekstową uzupełniają ilustracje. Są to reprodukcje szkiców, akwareli, gwaszy, a także zdjęcia wybranych przykładów sztuki medalierskiej. Tematyka prac to życie koszarowe, pola bitew, miejsca tymczasowych pochówków oraz sceny rodzajowe i widoki Krakowa.
„W wyzwolonej zachodniej części prowincji, usianej tysiącami grobów żołnierskich, rozpoczęto dzieło tworzenia cmentarzy wojennych jako projektu na miarę imperium Habsburgów. W ten sposób Galicja stała się teatrem przemyślanej i znakomicie zorganizowanej narracji o działaniach wojennych, pełnym wymownych pomników żołnierzy, które swoją świeżością i rozmachem kontrastowały nierzadko z ruinami wojennymi.” (Kamil Ruszała)
W publikacji omówiono kwestie dotyczące stosowania przepisów kształtujących sferę funeralną w Polsce, w szczególności:zakładanie, rozszerzanie i zamykanie cmentarzy komunalnych;budowa grobów, nagrobków, pomników na cmentarzach komunalnych a prawo budowlane;zarządzanie cmentarzami i grobami zabytkowymi;wymogi sanitarno-budowlane względem cmentarzy komunalnych;stwierdzenie zgonu, przechowywanie zwłok w domu przedpogrzebowym i sposób pochowania zwłok;ekshumacja i ponowne użycie grobu;ochrona danych osobowych osób zmarłych. Cennym uzupełnieniem książki są wzory uchwał rady gminy przydatne przy założeniu, zamknięciu lub poszerzeniu cmentarza komunalnego oraz ustaleniu zasad korzystania z niego. Opracowanie jest przeznaczone dla zarządców cmentarzy, pracowników organów architektoniczno-budowlanych, sanitarnych i konserwatorskich. Będzie pomocne dla adwokatów i radców prawnych w zakresie postępowań dotyczących m.in. ekshumacji, sporów o prawo do pochowania i ustalenie prawa do grobu.
Częstochowa jest domem Matki Polaków – Czarnej Madonny. Jak dobrze go znamy? Tysiące cudownych uzdrowień, pielgrzymi z najdalszych zakątków świata i legendy, które rozpalają wyobraźnię milionów wierzących. Czy klasztor w Częstochowie nawiedził sam Mesjasz? Kto namalował ikonę Czarnej Madonny? Czy był to Łukasz Ewangelista? Kto tak naprawdę zranił najważniejszy dla Polaków obraz, pozostawiając na nim dwie rysy – Tatarzy, Czesi, a może sami Polacy? Jak w rzeczywistości wyglądała obrona przed Szwedami, o której opowiada Potop?
Znany dziennikarz Tomasz Terlikowski opowiada o Jasnej Górze jak nikt wcześniej – z dociekliwością badacza i z nieskrywaną fascynacją odkrywa kolejne zapomniane fakty o tym świętym miejscu, które papież Jan Paweł II nazwał „sanktuarium narodu”. Świat ma Jerozolimę, Polska ma Częstochowę Tomasz P. Terlikowski – znany dziennikarz, autor biografii wielu wybitnych postaci (. Franciszek Blachnicki. Ksiądz, który zmienił Polskę czy Alicja Lenczewska. Świadectwo życia), tym razem napisał biografię najbardziej niezwykłego miejsca w Polsce – Jasnej Góry. Odbrązowił zbyt upiększane historie. Opowiedział dzieje klasztoru i Czarnej Madonny, opierając się na prawdziwych, porywających zdarzeniach.
Jedyna taka książka na świecie. Ponad 100 sylwetek największych i najważniejszych świętych Kościoła katolickiego, ich biografie oraz cuda beatyfikacyjne i kanonizacyjne, a także te, których dokonali za życia wszystko zebrane w jednym tomie.Ponad tysiąc stron porywającego tekstu. Henryk Bejda dotarł do historycznych relacji z wydarzeń, wypowiedzi postulatorów procesów kanonizacyjnych oraz do dokumentów potwierdzających autentyczność cudów osób wyniesionych na ołtarze.Ponad 2800 fotografii i ilustracji. Współczesne, bajecznie kolorowe zdjęcia z sanktuariów poświęconych świętym, materiały historyczne, archiwalia, dokumenty i reprodukcje najwspanialszych dzieł sztuki sakralnej. Nasza książka pokazuje wszystko to, co inne próbują tylko opisać.Ponad 100 map ukazujących miejsca pochodzenia świętych lub ich apostolskiej aktywności, pomagających zrozumieć tło historyczne wydarzeń. Dzięki zapierającej dech w piersiach szacie graficznej książka łączy cechy leksykonu, opowieści sensacyjnej i efektownego albumu.Jakość na pokolenia. Książka idealna na niepowtarzalny prezent.Św. Ojciec Pio, św. Szarbel, Matka Teresa z Kalkuty, Mała Tereska, św. Andrzej Bobola, św. Jadwiga królowa, św. Stanisław Papczyński, św. Faustyna Kowalska i wielu innych.Dodatkowo - specjalne rozdziały tematyczne: Mocarze egzorcyzmów, Cuda na wielką skalę, Wielkie cuda małych dzieci, Czternastu wielkich wspomożycieli.Specjalnie dla czcicieli wielkich świętych przygotowaliśmy również modlitwy za wstawiennictwem bohaterów ujętych w tomie, akty strzeliste i litanie.
90 opuszczonych miejsc województwa warmińsko-mazurskiego:część środkowaObejmuje powiaty: kętrzyński (mnóstwo zapomnianych miejsca!), giżycki i mrągowski.Przewodnik poprowadzi Cię do miejsc, których się nie zwiedza i się nie opisuje. Zrujnowane pałace, zamki i dwory, budynki fabryczne, opuszczone kościoły, cmentarze ewangelickie, fortyfikacje, bunkry hitlerowskie, dziwne pomniki, zabytki techniki.Ze wstępu:Ziemie, na których przez wieki ścierały się obce sobie ludy, a ci, co pozostawali na dłużej, doświadczali licznych najazdów, obfitują w wiele różnorodnych pozostałości i zagadkowych historii. Wiadomo, że zdobywcy zacierali ślady po poprzednikach, a im dłużej władali, tym skuteczniej mogli to robić. Pisali własną wersję historii i wystawiali wiele świadectw swojej obecności. Dzięki temu, gdy tereny przejmowali nowi najeźdźcy, były większe szanse, że gdzieś w zapomnieniu uchowa się więcej pamiątek po nich.Niszczenie pamiątek po poprzednikach odbywało się na dwa sposoby. Oddolnie, gdy ludzie mieli uraz do narodowości wcześniej mieszkającej na tych terenach lub zwyczajnie rozbierali coś, aby wybudować to, co akurat było im potrzebne. Drugie niszczenie wiązało się z ideologią narzucaną przez władzę, która ustawami i nakazami oficjalnie niszczyła pamiątki i przy okazji wpajała ludziom ideologię nienawiści.Z tych względów tereny Prus wschodnich, których częścią są Warmia i Mazury, posiadają tak wiele pozostałości materialnych i ciekawych historii owianych mgiełką tajemnicy. A jak wiadomo, to, co najbardziej przyciąga ludzi, to zagadki i skarby. Tak naprawdę każde miejsce ma swoją niezwykłą historię, tylko brak jest świadków i zapisów mogących uchylić rąbka ich tajemnic.
Książka „Cmentarze przy Wielkiej Alei w Gdańsku. 1867 – 1945” przedstawia dzieje rozległego założenia cmentarnego, które powstało u schyłku lat 60. XIX stulecia w rejonie Wielkiej Alei czyli obecnej alei Zwycięstwa. Historia cmentarzy została przedstawiona na szerokim tle kultury funeralnej Gdańska w XIX w. Dzieje tych obiektów bezpowrotnie zniszczonych po II wojnie światowej zasługują na uwagę z powodu powiązania z historią miasta, jego rozwoju przestrzennego, poza tym przybliżają różnorodne zjawiska związane z historią społeczną, mentalnością i obyczajowością w XIX wieku.
---
Jeszcze kilkadziesiąt lat temu jedna z najbardziej ruchliwych arterii współczesnego Gdańska otoczona była cmentarzami. Dziś pozostałości po nich dostrzec potrafi jedynie wprawne oko badacza: pojedyncze płyty nagrobne skryte pod gęstymi zwojami bluszczu, tu i ówdzie zachowany bieg cmentarnych alejek czy układ drzew posadzonych wzdłuż ogrodzenia nekropolii.
Anna Krüger rusza tropem zaginionych gdańskich cmentarzy i pieczołowicie rekonstruuje kulturę funeralną drugiej połowy XIX i pierwszej połowy XX wieku. Autorka nie tylko kreśli dzieje największego założenia cmentarnego w mieście, wskazując ślady nieistniejących już miejsc pochówku dawnych gdańszczan, ale także przybliża czytelnikom ówczesne obyczaje związane z przeżywaniem śmierci i żałoby: z uwagą czyta rozporządzenia dotyczące konserwacji i przechowywania zwłok, śledzi losy pracowników cmentarnych, wertuje katalogi firm kamieniarskich, przegląda dawne czasopisma w poszukiwaniu nekrologów, a także opisuje trendy w modzie żałobnej. Ta książka to studium miasta oglądanego zza cmentarnej bramy – za którą najważniejsze problemy i podziały społeczne, etniczne oraz religijne wcale nie tracą na znaczeniu, a wręcz przeciwnie, stają się nieraz jeszcze bardziej uderzające.
Historia niszczenia cmentarzy żydowskich w Polsce prześledzona przez Krzysztofa Bielawskiego ukazuje swoje niepokojące karty. Jeszcze do niedawna powszechne było przypisywanie dewastacji nekropolii żydowskich jedynie lub głównie Niemcom podczas drugiej wojny światowej. W rzeczywistości istotny udział w tych działaniach ma także miejscowa ludność oraz powojenne państwo polskie. Przytoczone i udokumentowane zdjęciami przykłady nowych zastosowań, jakie wymyślono dla macew, np. przerobienie ich na płyty chodnikowe lub tarczę szlifierską, mają w sobie wstrząsającą moc.
Doktor Patrick Theillier przez dwanaście lat pracował w Biurze Medycznym przy Sanktuarium Matki Bożej w Lourdes (francuskie Pireneje). W tym czasie u przybywających tam z całego świata pielgrzymów regularnie stwierdzał nagłe uzdrowienia z ciężkich chorób.
Oczywiście nie wszystkie uzdrowienia z Lourdes zostały ogłoszone cudami. Kościół jest bowiem w owej materii wyjątkowo ostrożny i uznał ich 67 po wyjątkowo starannej weryfikacji medycznej. Niemniej, wielu innym uzdrowieniom można przypisać „cudowną naturę”, również dlatego, że łączą się z wewnętrzną przemianą osób, które nieoczekiwanie odzyskały zdrowie.
Na podstawie licznych świadectw dotyczących nadzwyczajnych uleczeń duszy i ciała – tych najnowszych oraz zgromadzonych w archiwum Biura Medycznego – autor relacjonuje najpiękniejsze, najbardziej wstrząsające uzdrowienia, które dokonały się za przyczyną Matki Bożej na przestrzeni 160 lat od objawień, które miała Bernadeta Soubirous w 1858 r.
Patrick Theillier, lekarz z kilkudziesięcioletnim stażem, członek Międzynarodowego Komitetu Medycznego w Lourdes (CMIL), w latach 1998–2009 stał na czele Biura Medycznego działającego przy sanktuarium. Badacz uzdrowień, gorliwy katolik, autor książek tłumaczonych na wiele języków. W polskim przekładzie ukazały się m.in. Porozmawiajmy o cudach – Lourdes (Warszawa 2003) oraz bestseller Za progiem śmierci. O tych, co widzieli zaświaty (Kraków 2017).
Cześć i miłość do Maryi ujawnia się w pobożności ludowej, architekturze, muzyce i sztuce, a także literaturze, która korzysta z inspiracji maryjnej albo została dedykowana Maryi. Z dzieł sztuki poświęconych Maryi można by ułożyć tysiące Jej biografii ikonograficznych. Same zaś przedstawienia Najświętszej Maryi Panny są bardzo liczne i niezwykle zróżnicowane. Mamy ikony, figury czy obrazy przedstawiające samą postać Maryi, Maryję z Dzieciątkiem, czasem też w otoczeniu innych świętych. Niektóre z wizerunków Matki Bożej zostały uznane za cudowne. Nie oznacza to, że sam obraz czy posąg jest cudowny sam w sobie. Raczej wydaje się, że to Maryja upodobała sobie niektóre ze swych przedstawień i często spełnia prośby tych, którzy je odwiedzają lub też wyrażają wobec nich swoje potrzeby oraz miłość.Drodzy Czytelnicy, oddajemy do Państwa rąk książkę, w której znajdują się opisy najważniejszych miejsc kultu maryjnego w Polsce i na świecie oraz wybranych wizerunków Matki Bożej, słynących z cudownych uzdrowień i łask. Ku czci Matki Bożej napisano wiele pieśni i hymnów, w Jej imię odprawiane są nabożeństwa, a katolicy kierują do Niej swoje modlitwy, prosząc o wstawiennictwo u Boga. Nic zatem dziwnego, że stała się Ona wdzięcznym tematem również dla malarzy. Dlatego naszą publikację wzbogaciliśmy o przedstawienie obrazów największych mistrzów malarstwa, którzy w swych dziełach wzięli na warsztat postać Maryi m.in. Tycjana, Giotta, Petera Paula Rubensa czy Leonarda da Vinci. Wreszcie znajdą tu Państwo bogaty wybór pieśni maryjnych i modlitw do Matki Bożej w różnych intencjach. Całość publikacji wzbogacają piękne fotografie, często miejsc czy przedmiotów ukrytych na co dzień przed wzrokiem pielgrzymów.Niech ta książka wzbudzi pragnienie zgłębienia tajemnicy Maryi, Matki Bożej.
Jedna z hipotez dotyczących początków Świętej Lipki wiąże się z napadem dokonanym w 1311 roku na okoliczne ziemie przez pogańskiego księcia Litwy Witenesa.Dokonywał on grabieży, brał w niewolę zamieszkujących tamten teren chrześcijan. Później został pokonany przez wojska krzyżackie dowodzone przez komtura Heinricha von Pltzke. Podczas najazdu Witenes miał dokonać profanacji (podeptania) hostii. W miejscu, w którym doszło do zbezczeszczenia, na drzewie miała zostać zawieszona kapliczka przypominająca o popełnionym grzechu i konieczności modlitwy przebłagalnej, wynagradzającej i ekspiacyjnej.Druga hipoteza jest związana z wierzeniami dawnych ludów. W przeszłości teren ten zamieszkiwało jedno z plemion Prusów Bartowie.Jego stolicą były pobliskie Barciany. Teren na północny wschód od nich zajmowali Jadźwingowie. Wierzyli oni w to, że w drzewach lipowychzamieszkują dusze zmarłych kobiet. Dlatego na jednej z lip ustawiono później figurę Matki Bożej.Wedle legendy jednemu z więźniów oczekujących na śmierć w zamku w Kętrzynie ukazała się Matka Boża i kazała mu wystrugać w drewniefigurkę ze swoją podobizną. Gdy na drugi dzień sędzia ujrzał piękne dzieło, uwolnił więźnia. Zgodnie z nakazem Maryi były skazaniec umieściłfigurkę na lipie przy drodze z Kętrzyna do Reszla, gdzie szybko zasłynęła cudami. Wkrótce wzniesiono w tym miejscu pierwszą kaplicę. U początków sekularyzacji Prus protestanci zniszczyli kaplicę, a figurkę utopili w Jeziorze Wirowym. Po odzyskaniu wolności wyznania przez katolików staraniem Stefana Sadorskiego wzniesiono drugą kaplicę, w której umieszczono kopię obrazu Matki Bożej Śnieżnej. Oddano ją pod opiekę jezuitom.Kaplica szybko okazała się za mała. Jej miejsce zajął kościół pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. W 1968 roku kardynałStefan Wyszyński koronował cudowny obraz Matki Bożej Świętolipskiej. Papież Jan Paweł II w 1983 roku nadał świątyni tytuł bazyliki mniejszej.Sanktuarium jest nazywane perłą polskiego baroku. Jako jedyny na terenie Polski kościół jezuicki posiada krużganek, znajdują się tu teżpiękne freski autorstwa Macieja Jana Mayera i zabytkowe organy z ruchomymi figurkami.W sezonie letnim w Świętej Lipce odbywają się koncerty organowe z udziałem artystów z całego świata. Sanktuarium to także CzęstochowaPółnocy, a tradycja pielgrzymkowa sięga w tym miejscu XV wieku. Rocznie Świętą Lipkę odwiedza około 400 tysięcy pielgrzymów.
Książka prezentuje wszystkie odnalezione i zinwentaryzowane na podstawie badań terenowych mogiły poległych oraz zmarłych z ran i chorób powstańców wielkopolskich wymienionych w publikacji W. Olszewskiego i Ł. Jastrząba „Lista strat Powstania Wielkopolskiego od 27 grudnia 1918 roku do 8 marca 1920 roku” (wyd. 2, Koszalin 2009). Informacje zostały wzbogacone zdjęciami i dokumentami archiwalnymi, prezentacją sylwetek wybranych poległych itp. Publikacja przygotowano wspólnie z Wielkopolskim Urzędem Wojewódzkim w Poznaniu. Książka poprzedzona jest słowem wstępnym Prezydenta RP Andrzeja Dudy i składa się z trzech rozdziałów poświęconych różnym aspektom powstania wielkopolskiego oraz właściwej ewidencji grobów. Autorem pierwszego rozdziału pt. Wielkopolska wiktoria jest Janusz Karwat, drugiego rozdziału pt. Problematyka strat osobowych powstania wielkopolskiego – Łukasz Jastrząb natomiast trzeciego pt. Miejsca pochówku powstańców wielkopolskich z lat 1918-1920 – Adam Pleskaczyński. Zasadniczą częścią publikacji jest Wykaz grobów powstańców wielkopolskich poległych i zmarłych w latach 1918-1920, który został opracowany przez Bartosza Biegałę, Sławomira Józefiaka i Adama Kaczmarka pod red. naukową Adama Pleskaczyńskiego. W książce umieszczono również bibliografię i przypisy, spis źródeł ikonograficznych oraz wykaz nazwisk znajdujących się na inskrypcjach nagrobnych.
Sanktuaria przypominają działanie Boga w historii. Pozwalają w głębszym wzruszeniu zobaczyć i dotknąć miejsc, które ongiś nawiedził sam Bóg; po których stąpali Jezus, Maryja, święci. Są pamiątką, która ma nie tylko wymiar historyczny, ale również teraźniejszy. W tych miejscach bowiem nadal działa Bóg, odnawia przymierze z człowiekiem, zaprasza do intymnej relacji ze sobą.
Ta książka jest zaproszeniem do tego, żeby wyruszyć w pasjonującą i ubogacającą podróż po Ziemi Świętej. To z jednej strony pielgrzymka śladami Jezusa, a z drugiej okazja do zatrzymania się, zajrzenia w głąb siebie, odkrycia własnych pragnień i poznania prawdy o sobie.
Beer-Szeba, Sadzawki Salomona, Sanktuarium Księgi, ruiny Mamre… to tylko niektóre z licznych miejsc, które dzięki książce o. Stanisława Biela SJ możemy odwiedzić. Ogród Boga jest rozległy i każdy znajdzie w nim coś dla siebie.
Stanisław Biel SJ – rekolekcjonista i kierownik duchowy, udziela Ćwiczeń duchowych w Częstochowie, wcześniej pełnił funkcję dyrektora Domu Rekolekcyjnego w Zakopanem. Autor książek i artykułów z dziedziny duchowości.
Pielgrzymkowa mapa Polski z zaznaczonymi sanktuariami różnych wyznań. Dodatkowo na mapie zawarto słownik architektoniczny. Mapa zawiera grafiki obrazujące opisane świątynie. Na rewersie umieszczono szeroki opis turystyczny wybranych miejsc kultu wraz z grafikami.
Opracowanie dr Jolanty Mikołajczyk jest pierwszą tak obszerną próbą skompletowania aktualnie obowiązujących aktów prawnych. Autorka ma cenne doświadczenie wieloletniego zawodowego zaangażowania w problematykę ochrony miejsc martyrologii. Stworzone przez nią kompendium regulacji prawa międzynarodowego i krajowego to nie tylko odpowiedź na praktyczne zapotrzebowanie administracji państwowej. Może ono stanowić również podstawę działań podejmowanych przez organizacje pozarządowe, prawników, historyków, lokalne grupy zainteresowań i wszystkie osoby pragnące współpracować z organami państwowymi w zakresie opieki nad miejscami pamięci.
Władysław Bartoszewski
Wobec ogromu zniszczeń, których doznała społeczność żydowska Lublina - tak w odległej przeszłości (zwłaszcza w okresie wojen połowy XVII wieku), jak i w czasie Holokaustu - cmentarz jako całość oraz poszczególne nagrobki, nawet zachowane w małej części, stanowią jedno z ważnych źródeł do dziejów tej społeczności. Inskrypcje nagrobkowe były jednymi z pierwszych źródeł, które rejestrowali i wykorzystywali w swych pracach lokalni historycy żydowscy od XIX wieku. Od tamtej pory zakres badań nad cmentarzem, pojmowanym jako ""tekst kultury"", znacznie się poszerzył, wypracowane zostały specyficzne metody badawcze, w czym niemały udział miał autor tej książki. Ich efektem jest zaprezentowane tu wieloaspektowe ujęcie cmentarza jako całości oraz poszczególnych nagrobków. Książka ta jest także ""macewą z papieru"" dla zgładzonego cmentarza.
Cmentarz, do którego trudno dojechać, bo zawalił się most do niego prowadzący. Park, przez który codziennie idzie się na skróty po zakupy, nie wiedząc, że kiedyś teren ten znajdował się za bramami miasta. Podwórko, odgrodzone od świata zamkniętą ażurową bramą, przez którą przechodnie mogą zobaczyć macewy. Cmentarze wojenne, na których spoczywają obok siebie dawni wrogowie. Wszystkie te przestrzenie – będące zarazem świadectwem pamięci, jak i niepamięci – stały się przedmiotem interdyscyplinarnych badań przeprowadzonych przez Autorki. W ich efekcie powstała książka – rodzaj przewodnika po mieście, które przez wieki budowali wspólnie katolicy, protestanci i żydzi. O czym sami poznaniacy zdają się nie pamiętać…
Małgorzata Fabiszak – dr hab. prof. UAM, pracuje na Wydziale Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; w latach 2012–2015 profesor wizytująca na Uniwersytecie Wiedeńskim. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na dwóch nurtach: językoznawstwie kognitywnym i analizie dyskursu. W 2012 roku ukończyła Podyplomowe Studium Historii i Kultury Żydów w Polsce prowadzone w Instytucie Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Przez kilkanaście lat mieszkała w pobliżu Parku Kosynierów w Po-znaniu.
Anna Weronika Brzezińska – dr hab. etnolożka, pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na zagadnieniach związanych z dziedzictwem kulturowym – jego społecznym postrzeganiu i ochronie, aktywizacją społeczności lokalnych i edukacją regionalną. Jest członkinią Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego oraz Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego. Mieszka w pobliżu Parku im. Gustawa Manitiusa w Poznaniu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
