W pracy zaprezentowano wyniki badań dotyczących codziennej rzeczywistości pracy w ośrodkach pomocy społecznej. Autor opisuje praktyczną stronę polityki świadczeń socjalnych, która powstaje na przecięciu prawa, stosunku pracowników socjalnych do przepisów i procedur, uwarunkowań lokalnych i organizacyjnych ich pracy oraz praktyki decyzyjnej ośrodków dystrybuujących świadczenia. Ukazane w ten sposób różnice między założeniami polityki świadczeń a codzienną praktyką składają się na ukryty wymiar lokalnej polityki społecznej, której nie sposób opisać oficjalnymi statystykami.
******
On the Morality of Social Transfer: Mechanisms of Benefit Distribution in Social Services Centres in Poland
The monograph presents the findings of research on the everyday reality of work in Polish Social Services Centres. The author discusses the practical side of social benefits policy, which emerges at the intersection of the law, social workers’ attitudes to rules and regulations, the societal and institutional entanglements of their work, and the decision-making process in the local institutions responsible for distributing benefits. The gap between the tenets of social welfare policy and everyday practice constitutes a hidden dimension of local social policy that is impossible to grasp using official statistics.
Tom I:Filozofia nasza, nie przestając być filozofią rozumu, wypiera się tylko jego jednostronności; zaprzecza dotychczasowej filozofii niemieckiej, aby duch był samą tylko potęgą rozumu, a samo myślenie całkowitą jego wypełniało istotę; twierdzi, że wyobraźnia i wola równorodnymi i równowładnymi są potęgami duchowymi, i że jak dotąd była filozofia rozumu, tak być powinna także filozofia wyobraźni i filozofia woli. Tom II:Widzimy stąd, że myślenie jest ciągłym rodzeniem pomysłów, rozwijaniem się ich przy świetle rozumu na warsztacie wyobraźni. Najwięcej z nich umiera zaraz z chwilą rodzenia się, i ginie w przeszłość zapomnienia; inne żyją dłużej, ale także nie dojrzeją, i nie porodzą się czynem; inne poronione umierają; inne jeszcze, zbyt niskiego organizmu, przechodzą w słowa i uczynki powszedniego życia; najmniej zaś takich, co dojrzawszy zupełnie, występują na świat jako czyn.
Dolny Śląsk to obszar o wyjątkowo bogatej historii i dziedzictwie kulturowym, którego ślady wciąż kryją się w różnych częściach regionu. Damian Werczyński zabiera nas w podróż po mniej znanych, a niezwykle interesujących stanowiskach archeologicznych, sprawdzając ich potencjał turystyczny. Książka jest wynikiem szczegółowych badań, łączących pasję autora do archeologii i geografii turystyki z praktycznym spojrzeniem na stan i możliwości wykorzystania walorów kulturowych. Autor, zestawiając dane z dostępnych źródeł, przeprowadził szeroką inwentaryzację dolnośląskich stanowisk archeologicznych oraz stworzył metodę oceny atrakcyjności takich miejsc. Wyniki uzyskane w trakcie badań kameralnych i kilkuletnich badań terenowych pokazują bogactwo archeologiczne regionu i zwracają uwagę na rozbieżności między tym, co promowane, a tym, co realnie dostępne dla odbiorców. Na podstawie zebranych informacji autor zaproponował konkretne trasy turystyczne oraz model wykorzystania opisywanych miejsc w przyszłości. Książka zainteresuje nie tylko pasjonatów historii i archeologii, ale również samorządy, miłośników krajoznawstwa, przewodników, pilotów turystycznych oraz innych pracowników branży turystycznej , a także wszystkich tych, którzy szukają nowych inspiracji do podróży po Dolnym Śląsku. Na podstawie badań autor ocenił atrakcyjność 58 obiektów już zagospodarowanych (walory rzeczywiste) oraz dokonał rozpoznania 284 stanowisk o walorach potencjalnych. To zaproszenie do odkrywania miejsc, które - odpowiednio zaaranżowane - mogą tchnąć nowe życie w lokalne dziedzictwo i wzbogacić ofertę turystyczną regionu.Damian Werczyński - doktor w dziedzinie nauk społecznych (dyscyplina: geografia społeczno-ekonomiczna i gospodarka przestrzenna, 2023), magister archeologii (2009) oraz geografii (2012). Zainteresowania badawcze: geografia turystyki, w szczególności turystyka archeologiczna oraz metody interpretacji dziedzictwa kulturowego i naturalnego. Członek Polskiego Towarzystwa Geograficznego, licencjonowany pilot wycieczek i tutor akademicki, przez wiele lat nauczyciel w programie matury międzynarodowej (IB DP), prowadzący przedmioty geografia i zarządzanie biznesem.Monografia autorstwa Damiana Werczyńskiego zawiera niezwykle obszerny i uporządkowany materiał faktograficzny (800 stanowisk archeologicznych) zebrany w toku wieloletnich i pracochłonnych badań inwentaryzacyjnych, w tym badań terenowych. [] Praca daje szeroki obraz zasobów historycznych Ziemi Śląskiej niedocenionych, jak dotąd, z punktu widzenia możliwości ich wykorzystania do celów społecznych i gospodarczych. Stanowi wartościowy zbiór wiedzy dla wszystkich osób interesujących się historią i archeologią Śląska, a także podmiotów zajmujących się popularyzacją wiedzy historycznej, planowaniem i programowaniem lokalnego rozwoju turystyki, tworzeniem szlaków tematycznych turystyki historycznej i archeoturystyki. Z recenzji dr. hab. Mirosława Miki, prof. UJ
Karty do gry "Filozofia współczesna" to karciana gra edukacyjna mająca na celu możliwość zapoznania z najważniejszymi filozofami, filozofkami oraz ideami XX i XXI wieku. Karty ukazują sylwetki najwybitniejszych filozofów światowj rangi oraz idee filozoficzne, które rządziły i rządzą współczesnym światem, i które stanowiły najważniejsze nurty myślowe w filozofii i myśli współczesnej. Karty dają możliwość gry w kilkadziesiąt gier i zabaw edukacyjnych. Ilość kart: 56 w talii, w osobnym opakowaniu.
"Jestem przekonany, że ludzie powinni opuścić Ziemię. Staje się ona zbyt mała dla nas, nasze fizyczne zasoby nikną w zastraszającym tempie". (Stephen Hawking)Książka jest próbą skonfrontowania idei Stephena Hawkinga z rzeczywistymi możliwościami ich realizacji. Analizuje technologiczne warunki stworzenia nowej przestrzeni dla przetrwania ludzkości i stawia pytania o sensowność myślenia kategoriami ucieczkowymi. A może jednak bardziej realne jest zadbanie o nasz obecny "dom" - Ziemię - i szukanie rozwiązań, które pozwolą ludziom umiejętnie czerpać z bogactwa, które on ofiaruje?O lataniu już nie trzeba marzyć, stało się ono codziennością. Nie trzeba marzyć o locie za ocean, trzeba tylko kupić bilet. Pewna grupa uczonych i biznesmenów planuje już masowe loty w Kosmos, nie w celach naukowych, lecz dla czystej przyjemności, a nawet loty już rozpoczęto. Po powrocie można się będzie pochwalić, że byłem TAM . Ludzie byli już na Księżycu, wybierają się na Marsa, ale nikt rozsądnie myślący nie planuje jego kolonizacji na dużą skalę. Na Ziemi są jeszcze miejsca bardziej przyjazne niż Mars, chociażby Antarktyda, gdzie nie brakuje tlenu ani wody oraz owoców morza w przybrzeżnych wodach, a temperatury są nie tak skrajne jak na Marsie. Sahara też pod każdym względem wygrywa z Marsem. Jednak nie brakuje głosów niektórych uczonych, że powinniśmy skolonizować dalszy Kosmos, ponieważ na Ziemi będzie za ciasno dla rosnącej ciągle populacji ludzkiej. W ostatnich dziesięcioleciach w kosmologii, nauce o Wszechświecie, dokonał się ogromny postęp. Odkrycia pobudziły fantazję twórców literatury, reżyserów filmowych, dziennikarzy oraz wielu ludzi, którzy, nie posiadając wiedzy przyrodniczej na odpowiednim poziomie, gotowi są traktować te głosy bardzo poważnie. Jednym z najwybitniejszych uczonych, zaangażowanych w "podbój" Kosmosu, był profesor Stephen Hawking, angielski astrofizyk. Taki autorytet nie powinien się mylić. Niestety Stephen Hawking odszedł już do wieczności. Zakończył też swoją misję teleskop Kepler - poszukiwacz planet poza Układem Słonecznym, zastąpił go nowszy - TESS. Na efekty jego poszukiwań nie trzeba było długo czekać. Odkrył tysiące potencjalnych egzoplanet. Otwarty został nowy rozdział w nauce o Wszechświecie. Jest to okazja, żeby przeanalizować, jakie są szanse na podróż w dalszy Kosmos, poza Układ Słoneczny, w bliskiej i dalszej przyszłości. Celem tego krótkiego opracowania jest skłonienie czytelnika do refleksji.fragment Wstępu
W XVIII wieku La Mettrie napisał Człowieka-maszynę, a Vaucanson budował androidy. W XIX wieku Babbage zaprojektował prototyp komputera, a Mary Shelley wydała Frankensteina. Już wtedy w dyskusjach o myślących maszynach mieszały się nauka i science fiction. Dzisiaj kontynuujemy je w kontekście współczesnych technologii. Pytamy między innymi o tożsamość i podmiotowość w erze interfejsów mózgkomputer, status dzieł i treści tworzonych przez sztuczną inteligencję oraz społeczne koszty korzystania z nowych technologii. Książka to przewodnik po tego rodzaju zagadnieniach. Nowe technologie mogą ułatwić nam życie, rozwiązać złożone problemy i pomóc lepiej zrozumieć otaczający nas świat. Mogą też prowadzić do nowych form nierówności społecznych, utraty prywatności i nieprzewidzianych konsekwencji. Kluczowa staje się współpraca między ludźmi a sztuczną inteligencją. AI, dzięki zdolności analizowania ogromnych ilości danych, może pomóc nam w rozwiązywaniu problemów, z którymi sami nie jesteśmy w stanie sobie poradzić. Ludzie mogą wnieść do tej relacji etykę, empatię i kreatywność, których AI obecnie brakuje dr hab. Marek Herbik, prof. ASP w Łodzi
W punkt. Myśli kard. Grzegorza Rysia, które trafiają w sedno to wyjątkowa książka; gromadzi najciekawsze i najbardziej poruszające myśli kardynała Grzegorza Rysia historyka Kościoła i jednego z najbardziej rozpoznawalnych kaznodziejów naszych czasów. Zebrane tu refleksje zostały zaczerpnięte z następujących publikacji, które ukazały się nakładem Wydawnictwa Świętego Wojciecha: - Mistrzowie drugiego planu. O postaciach biblijnych w rozmowach Małgorzaty Bilskiej, autorstwa Małgorzaty Bilskiej i abpa Grzegorza Rysia - Drogi współczucia. rozmowy o miłości do człowieka, autorstwa Małgorzaty Bilskiej.
To, co najważniejsze jest zbiorem refleksji autora wielotomowej i uznanej na rynku wydawniczym Antropodramatyki. Medytacje te były publikowane w latach 2018-2025 w jednym z ogólnopolskich dzienników i spotkały się z pozytywnym odbiorem czytelników.Ich inspiracją były najważniejsze święta, wydarzenia, spory ideowe, myśli wybitnych humanistów i inne okoliczności, a ich tematem przede wszystkim relacja człowieka z Bogiem oraz doniosłe egzystencjalne sprawy człowieka: dobro i zło, miłość, cierpienie i szczęście oraz sprawy eschatologiczne, takie jak śmierć i nadzieja na zmartwychwstanie.Publikacja jest przeznaczona dla osób, którym bliska jest zasada: wiara poszukuje zrozumienia, a rozumienie jest otwarte na wiarę.Pierwszy czytelnik zebranych w niej refleksji, redaktor Piotr Jackowski, napisał o nich: Pięknie pisać o rzeczach podstawowych to dopiero sztuka” oraz „To perełki literackie i poziom refleksji niezrównany.
W Polsce od wielu dziesięcioleci (a właściwie od wieków) istniało szerokie środowisko osób zajmujących się myślą rosyjską. W ostatnich kilku dekadach badaczy filozofii rosyjskiej (zwłaszcza społecznej i religijnej) można było znaleźć właściwie na wszystkich wyższych uczelniach i w wyspecjalizowanych instytucjach naukowych, pochwalić się też mogli znaczącymi wynikami, i to na skalę międzynarodową, w tym szeroką i udaną współpracą z uczonymi rosyjskimi. Wszystko to zainicjowane i zainspirowane było przez znakomite prace, działania i osiągnięcia Andrzeja Walickiego, a potem Włodzimierza Rydzewskiego i Andrzeja de Lazariego. Jednak cztery lata temu cała ta – utrwalona, jak się wydawało – sytuacja uległa wiadomej gwałtownej i szokującej zmianie. W książce niniejszej próbuję na początku – starając się unikać gwałtownych, doraźnych i reaktywnych ocen – zdać jakoś sprawę z tych dramatycznych uwarunkowań, a następnie dokonać pewnego podsumowania czy przynajmniej zestawienia swoich tekstów z zakresu filozofii rosyjskiej z lat ostatnich, choć czasem także z lat dawniejszych. W tytule książki określiłem to wszystko „swoimi ruskimi sprawami” – ruskimi, a nie rosyjskim, by wyrazić w ten sposób jakąś złość, gorycz i zawód po wielu latach zajmowania się filozofią rosyjską. Zajmowałem się jednak zawsze nie tylko filozofią rosyjską. Równie istotne – jako takie i jako tło dla myśli rosyjskiej – były dla mnie powszechna historia filozofii, filozofia społeczna, filozofia religii, wybrane współczesne zagadnienia, kierunki, debaty filozoficzne. Artykuły z tego zakresu stanowią drugą zasadniczą część książki.
Książka Małgorzaty Roeske to studium nie tylko o przywiązaniu (człowieka i zwierzęcia), ale także o powiązaniu (losu zwierzęcia z losem człowieka) i – szerzej – o związaniu (bytu z byciem).W tej perspektywie śmierć istoty bliskiej jawi się jako radykalne od-wiązanie, z którym pozostający przy życiu musi sobie w jakiś sposób poradzić. Od-wiązany doświadcza pustki i rozpaczy. I możliwe, że właśnie dopiero jako od-wiązany doświadcza wszystkich dramatów i antynomii wolności, o których pisali egzystencjaliści. Chodzi zatem o egzystencjalne i egzystencjalistyczne rozumienie wolności jako tragicznego (w sensie Camusowskim) wyzwania – domagającego się działania, ale jednocześnie nie uprawniającego do zajmowania postawy w jakikolwiek sposób uprzywilejowanej wobec innych, nie-ludzkich, bytów.Jeżeli zwierzęta są „aktorami” życia wspólnego, to im także przynależna jest kategoria sprawczości, zaś związanie człowieka i zwierzęcia zyskuje jeszcze jeden wymiar: życie wspólne wymaga uzgodnień i ograniczeń absolutnej wolności, sprawczość musi być tyleż respektowana, co limitowana, a zatem związanie wymaga pewnego kompromisu i rezygnacji.Tadeusz Sławek
Przekład przejrzał, wstępem i przypisami opatrzył: Antoni SzwedDzienniki NB 26 - NB 30 (SKS 25) Srena Kierkegaarda pochodzą z ostatniego okresu twórczości filozofa czyli z lat 1852-1854. Autor dokonuje w nich rozwinięcia i podsumowania tych myśli, które zanotował już we wcześniejszych Dziennikach. Teraz nadawał swoim myślom pełniejszy kształt, lepiej je uzasadniał. Mimo niekiedy podobnych tytułów notatek, za każdym razem Kierkegaard nadaje tym notatkom treść inną, świeżą, oryginalną. Zdaje się mieć niewyczerpane źródło pomysłów. Autor jest w tych notatkach niesłychanie twórczy, inspirujący. W SKS 25 mniej jest skrótów myślowych, aluzji do innych dzieł, jest sporo nowych wyjaśnień, obszerniejszych, niekiedy głębszych niż uprzednio. Mniej też potyczek ze współczesnymi, więcej refleksji niezakłóconej wydarzeniami zewnętrznymi. Myśli Kierkegaarda krążą wokół chrześcijaństwa tego rzeczywistego z lat 50-tych XIX w. w Danii i tego pożądanego przez filozofa chrześcijaństwa Nowego Testamentu. Nie jest to myśl sucha, teologiczna, jakiś wykład subtelności doktrynalnych, lecz głęboko przeżywane stawanie się chrześcijaninem, zanurzone w indywidualnym egzystowaniu.SKS 25 to znakomite uzupełnienie i rozwinięcie tych wątków, które pojawiły się już we wcześniej wydanych w języku polskim SKS 20, SKS 22 i SKS 26.
W części drugiej Biografii Dąmbskiej opisujemy jej ucieczkę wraz z siostrą Aleksandrą z okupowanego przez władze sowieckie Lwowa, pobyt po wojnie w Rzeszowie i Krakowie oraz późniejszą ucieczkę do Gdańska. Piszemy o trudnych czasach stalinizmu, a zwłaszcza o staraniach Dąmbskiej, mających za zadanie obronę filozofii polskiej przed ideologizacją. Podkreślić należy, że Dąmbska nie poddała się stalinowskim represjom. Był to okres walki o zachowanie pamięci po filozofii zostawionej we Lwowie. Dąmbska stała na straży dobrego imienia Twardowskiego i założonej przez niego Szkoły. Nie pozwoliła Adamowi Schaffowi i jego adiutantom na wykluczenie uczniów Twardowskiego z życia akademickiego. Nigdy nie wykładała na żadnej z polskich uczelni marksizmu. Przez lata wiodła bój z władzami o zachowanie niezależnego charakteru filozofii. Stała na straży zasad wyniesionych ze Lwowa. Nie lubiła myśleć o tym, co będzie. Przychylała się raczej do tego, co jest hic et nunc. Jej wiara była poszukiwaniem prawdy. Wspierała się na nadziei oraz miłości. Należała do "miłujących prawdę". Okazała się "chwalebnie uzdolnioną" - jak zapisano na jej świadectwach szkolnych. Dąmbska ukształtowała się w Szkole lwowskiej Twardowskiego. Gdy po II wojnie światowej Kazimierz Ajdukiewicz upomniał się o deklarację przynależności do jego szkoły, z niezwykłym oddaniem dla Mistrza odpowiedziała: Po prawdzie właściwym moim Nauczycielem filozofii był ten, "z którego pełności wszyscyśmy wzięli" i Pan, i Witwicki, i Kotarbiński, i tylu, tylu innych: Kazimierz Twardowski! To przywiązanie do Twardowskiego i Szkoły lwowskiej było szczególnie ważne w jej życiu. Zaważyły na nim lata formacji filozoficznej, a także bycie ostatnią asystentką Profesora. Zawsze oddana i szczera w rozmowach, dała się poznać z dobrej strony. I choć karierę mogła zaledwie zacząć doktoratem, to była "Najlepszą z dobrych" - jak nazwał ją Władysław Tatarkiewicz.
(...) Dzieło Diogenesa Laertiosa, bo o nim mowa, nosi tytuł Żywoty i poglądy słynnych filozofów (...) i oceniane było przez wieki różnie, od zachwytu po dyskredytację, przeważnie zaś niedoceniane, analizowane tylko jako podręcznik filozofii czy wyraz pewnej filozofii bez wartości literackiej. Jednak wartość ta była bezsporna dla czytelników antycznych, którzy akurat tę wersję z wielu innych podobnych opisów myśli filozoficznej zachowali przez kolejne wieki, traktując je jako arcydzieło w zakresie literackiego opisu filozofii.Jeden ze najsłynniejszych polskich hellenistów, Tadeusz Sinko, napisał, że "Lartios Diogenes" był autorem dziesięciu ksiąg tekstu, które "skompilował bezkrytycznie i nieporządnie ze źródeł biograficznych i doksograficznych". Polski filolog klasyczny kolejnego, powojennego pokolenia, Jerzy Łanowski, także używał na określenie dzieła Diogenesa niezbyt pochwalnego określenia "niekrytyczna kompilacja", ale dostrzegał w nim pewną wartość przez sam sens jego istnienia, wszak to jedyna, a zatem "bezcenna, historia filozofii przekazana nam przez starożytność". Współcześni badacze Diogenesa - czy to z końca XX w., czy z pierwszych dekad XXI w., obecnie na całym świecie coraz bardziej doceniają wartość jego dzieła. Na przykład Jrgen Mejer w swej monografii domaga się "fresh analysis of Diogenes Laertius" i rzeczywiście potrzeba takiej świeżej analizy stała się ostatnio źródłem nowych, ciekawych ustaleń naukowych. Problematyka twórczości tego autora jest opracowywana od blisko stu lat niejako od nowa. Wśród najświeższych polskich postulatów i badań w tym zakresie należy wymienić prace Mariana Wesołego, w tym tłumaczenia tekstów poświęconych poszczególnym filozofom omawianym w dziele Diogenesa Laertiosa, jak Manifest epikurejskiej filozofii życia, Arystoteles według Diogenesa Laertiosa oraz Filozofia - dziełem Hellenów. Prolog Diogenesa Laertiosa. Ambicje dodania paru uwag na temat charakteru stylu naukowo-podręcznikowego dzieła Diogenesa ma także niniejsza monografia, poświęcona świadomości literackiej i genologicznej tego autora.(fragment rozdziału Wstępna teoria (nie)świadomości)
Książka Zofii Król wzięła się z tęsknoty. Tęsknoty za pewnym miejscem, ale i za samym doświadczaniem przestrzeni. To wielowątkowa opowieść o tym, w jaki sposób nawiązujemy relację z trójwymiarem, oswajamy go, a potem przekładamy te doznania na język literatury, malarstwa, filozofii. Autorka przygląda się tekstom, mapom i obrazom, śledzi wędrówki współczesnych artystek, zamyśla się nad kondycją marzącej o wejściu w widok podmiotki. Jednocześnie sama podróżuje w czasie i przestrzeni, przenosząc się płynnie z pagórków południowej Anglii końca XVIII wieku, gdzie przypatruje się pewnej poziomce, na zalane słońcem XV-wieczne burgundzkie uliczki, z dzikich stoków Garganów – na dziewiąte piętro pewnego warszawskiego wieżowca i na szczyt prowansalskiej Góry świętej Wiktorii, skąd roztacza się niezwykły widok. Przewodniczkami w tej podróży są pisarki i pisarze – Wordsworthowie, Haupt, Białoszewski, Miłobędzka, Lebda, malarze – van Eyck, Cézanne, Hockney, filozofowie – Merleau-Ponty czy Berleant, oraz ktoś jeszcze – pomarańczowy ludzik Google Maps. Autorka odsłania również złożoność wirtualnych i zapośredniczonych form doświadczania przestrzeni, odwołuje się przy tym do prac artystów, którzy wykorzystują ich potencjał. Ta oryginalna – erudycyjna, a przy tym napisana z lekkością – książka przychodzi do nas w momencie, kiedy zwykłe czynności, takie jak gapienie się za okno, a nie w ekran telefonu, czy bezinteresowne włóczęgi zyskują status czegoś zupełnie wyjątkowego. Unikając utartych ścieżek i ustalonych schematów myślenia o przestrzeni, autorka proponuje nam własną, osobną o niej opowieść, zachęcając zarazem do uważności i doznawania wszystkimi zmysłami.
Z przedmowy kapitana Rafała Szymańskiego, Komendanta "Daru Młodzieży" w latach 2018-2025:Na polskim rynku nie było wcześniej publikacji, które by tak szeroko potraktowały wiedzę o żaglowcach w tak wielu aspektach: historycznym, praktycznym, teoretycznym, estetycznymDostajemy do ręki kompendium wiedzy o statkach żaglowych, ale nie jest to tylko zbiór informacji - "Na skrzydłach wiatru" to opowieść o niebanalnej narracji, pełna trafnych spostrzeżeń i komentarzy autora oraz odniesień do ciekawych wydarzeń. Wiem, ile radości sprawiło Tomkowi pisanie tej książki i zapewniam, że czytelnik również będzie miał wielką przyjemność z jej lektury - ja miałem.Z Tomaszem wiele nas łączy: zainteresowania, ciekawość świata i miejsce pracy, które obaj kochamy; ale przede wszystkim - praktykowanie sail trainingu i wiara w jego skuteczność. Pojęcie to, na przekór wielu, pozwolę sobie przetłumaczyć jako: "wychowanie przez żagle", choć może lepiej jednak w tym przypadku powiedzieć za autorem - "wychowanie na skrzydłach wiatru".Zaskakujące jest podobieństwo początków naszych obecnych zainteresowań oraz to, że przyczyną wyboru zawodu dla obu z nas była lektura Znaczy Kapitana.Mam nieodparte wrażenie, że książki Tomka powinny stać na tej samej półce co dzieła Karola Olgierda Borchardta. Tomku, dziękuję.**Żaglowce. Co jest w nich takiego szczególnego? No cóż, na pewno nawet laików potrafią zachwycić one swoim pięknem, a w duszach najbardziej zatwardziałych domatorów rozbudzić tęsknotę za przygodami i egzotycznymi podróżami. I co ciekawe, okazuje się, że - wbrew rozwojowi i postępowi techniki - statki żaglowe wcale nie należą do odchodzącego świata. Nadal buduje się coraz to nowe żaglowce mające pełnić służbę jako statki szkolne. Ich armatorzy rozumieją, że to właśnie "na skrzydłach wiatru" najłatwiej jest wyrabiać w młodych ludziach przygotowujących się do zawodu marynarza postawy nacechowane rzetelnością i poszanowaniem dla dobrej praktyki morskiej, a także solidarnością i umiejętnością pracy w zespole.Równocześnie to właśnie na żaglowcach szkolnych bezapelacyjnie najłatwiej rozbudzać można umiłowanie morza i właściwy stosunek do zawodu, jakim jest bycie marynarzem.
Teorie mitu politycznego Georges'a Sorela, Ernsta Cassirera oraz Rolanda Barthes'a są częścią tradycji politologicznej. Najczęściej to Sorel jest uważany za twórcę dyskursu o micie politycznym, jemu jest przypisywana rola w rozpoznaniu znaczenia mitu politycznego we współczesnej polityce. Jego teoria zakłada, że mit, rozumiany jako irracjonalny i emocjonalny obraz, jest decydującym motorem działania politycznego, zwłaszcza w rewolucjach i ruchach społecznych. Według niego mit, w przeciwieństwie do ideologii, nie jest racjonalnym konstruktem, ale emocjonalnym wzywaniem do działania, które skupia ludzi wokół wspólnego celu. W prezentowanych przez Sorela, Cassirera i Barthes'a teoriach mitu politycznego Mateusz Nieć odnajduje wiele elementów wspólnych, by następnie dokonać ich porównania. Według niego wszyscy teoretycy podkreślają niespotykaną dotychczas siłę oddziaływania czynników irracjonalnych w kształtowaniu procesów wyboru władzy w nowoczesnym państwie. W ich przekonaniu legitymizacja władzy w reżimach politycznych nowoczesnych państw opiera się nie na racjonalnym programie wyborczym, ale na emocjach społecznych, które ulegają procesom symbolizacji, m.in. w mitach politycznych. Analizowani myśliciele proroczo wskazali na problem współczesnej polityki związany z kształtowaniem się procesów elekcji władzy w demokracji masowej oraz przewidzieli m.in. nowe typy zagrożeń populistycznych, jakich jesteśmy obecnie świadkami.
Niniejsza monografia jest syntezą społecznej historii kobiet w świecie literackim oksytańskiej domeny językowej w XII i XIII wieku. Przedmiot jej badań stanowią trobairitz – kobiety tworzące w nurcie poezji trubadurów – ich teksty oraz otoczenie społeczne, towarzyszące powstawaniu i obiegowi tej literatury. Istotne okazuje się ogólne zrozumienie fenomenu kobiecego pisania w średniowieczu, w szczególności przez analizę warunków, w których zachodziły te procesy twórcze. Autor dowodzi, że rola kobiet we współtworzeniu poezji trubadurów, jak również ich udział w życiu społecznym południowej Francji w XII i XIII wie ku były znacznie większe, niż zazwyczaj się to uznaje w literaturze badawczej. Ich obecność w świecie literackim zaważyła na kształcie średniowiecznej poezji w oksytańskiej domenie językowej i poza jej granicami. Po raz pierwszy korpus utworów trobairitz zostaje przybliżony czytelnikowi w polskim przekładzie. Twórczość poetycka średniowiecznych trubadurek jest słabo rozpoznana w światowej mediewistyce, a w Polsce – nieznana. Wynika to z dystansu czasowego, fragmentaryczności zachowanych utworów, niepewności co do atrybucji tekstów i silnego skonwencjonalizowania tej poezji. Dlatego z radością należy powitać wyjątkowo udaną próbę wypełnienia tej luki przez Michała Sawczuka. Autor wykazuje się rzetelnymi kompetencjami i to w kilku dziedzinach: filologii, literaturoznawstwie, historii, mentalności, prawie oraz przekładoznawstwie, a także biegłością tłumacza. Te rozległe i pogłębione kwalifikacje pozwoliły mu na wieloaspektową analizę badanego korpusu i opracowanie metodologii właściwej do badania tak trudnych zagadnień. Z recenzji prof. dra hab. Macieja Abramowicza Michał Sawczuk – doktor literaturoznawstwa, romanista i mediewista, tłumacz literatury średniowiecznej. Absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz studiów średniowiecznych na Uniwersytecie Paris-Sorbonne. Laureat grantów i stypendiów badawczych, między innymi MNiSW, NAWA oraz rządu Republiki Francuskiej. Interesuje się historią i literaturą oksytańskiego obszaru językowego i ich współczesną recepcją oraz problematyką neomediewalizmu.
Publikacja dotyczy polskiej kulturowej codzienności w ostatnich latach. Zawiera analizy i interpretacje takich zjawisk, jak Strajki Kobiet, mowa nienawiści, hejt, poetyka memów czy dyskurs przywódczy, rozważania o narracji w prozie Andrzeja Stasiuka i mowie noblowskiej Olgi Tokarczuk oraz analizę użycia feminatywów i oznaczeń niebinarności w polszczyźnie. W książce znalazły się także refleksje na temat teorii znaku i przekładu intersemiotycznego.*****On Speaking, Language and Certain Manifestations of Cultural Everyday LifeThe publication concerns Polish cultural everyday life in recent years. It contains analyses and interpretations of such phenomena as: Polish Women's Strike, hate speech, hate, the poetics of memes, leadership discourse, reflections on the narrative in Andrzej Stasiuk's prose and Olga Tokarczuk's Nobel speech, as well as the analysis of the use of feminatives and non-binary determinations in Polish. The book also includes reflections on sign theory and intersemiotic translation.
To niezwykła pomoc duszpasterska, która prowadzi czytelnika przez tajemnicę Bożego Narodzenia w sposób świeży, nieoczywisty i głęboko inspirujący. Książka odkrywa bogactwo świątecznej tradycji; sięga do źródeł historycznych, mniej znanych faktów oraz nierozpowszechnionych ciekawostek związanych z historią narodzin Chrystusa i duchowością tego wyjątkowego czasu.Publikacja łączy w sobie walor edukacyjny i formacyjny. To wyjątkowy zbiór faktów, ale również przewodnik, który prowadzi do osobistego odkrywania obecności Boga w Kościele i w codzienności. Książka została przygotowana z myślą o praktycznym wykorzystaniu duszpasterskim. Może stać się cennym narzędziem dla kapłanów, szczególnie podczas spotkań kolędowych - jako dar dla parafian, zachęta do refleksji i pogłębienia wiary, a także zaproszenie do wspólnego odkrywania sensu Bożego Narodzenia.To nie jest kolejny przewodnik po świętach - to propozycja spojrzenia na nie z innej perspektywy: z wrażliwością na historię, tradycję i duchowe bogactwo Kościoła.
Czy spełni się przekleństwo jednookiego Kiklopa rzucone na Odyseusza?
Książka przenosi nas w odległe czasy. Grecka cywilizacja jest jeszcze bardzo młoda. Bohaterowie są niepewni swojego losu. Przeżywają niesamowite, ale i niebezpieczne przygody. Mierzą się z mitycznymi stworami. Wędrują i toczą krwawe walki o nowe ziemie. Wybucha długa i okrutna wojna o najcudowniejszą kobietę na świecie – Helenę. Gdy po 10 latach oblężenia Troja nareszcie zostaje zdobyta, bohaterski król Itaki Odyseusz może powrócić do domu. Wraz z towarzyszami wypływa na okrętach do wytęsknionej ojczyzny. Od początku prześladuje ich zły los. Mieszkańcy mijanych krain bywają bardzo niebezpieczni i podstępni, a mściwy potwór wypowiada słowa straszliwej klątwy.
Co Odyseusz zastanie w Itace? Czy ktoś jeszcze czeka tam na jego powrót? Czy kiedyś skończy się rozłąka Odyseusza z synem i ukochaną Penelopą, a dawno zawiązane przyjaźnie przetrwają?
Przygody Odyseusza oraz Wojna trojańska zawarta w niniejszym wydaniu to utwory napisane na podstawie Odysei oraz Iliady Homera, dedykowane współczesnemu młodemu czytelnikowi. Pisarz dokonał ich niezwykłej interpretacji zapraszając czytelników do starożytnego świata mitów i podań. Emocjonujące opowieści o wydarzeniach spod Troi oraz o przygodach legendarnych bohaterów podczas morskiej podróży do ojczyzny ukazują również ich wewnętrzne przeżycia, poruszają uniwersalne tematy i przybliżają głęboko osadzone w kulturze greckie ideały.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
