Zaskakująca i szokująca, pierwsza polska powieść erotyczna, obyczajowa i romans w jednym - napisana przez seksuologa.
O CZYM JEST? O skrzętnie skrywanych przed dorosłymi, tajnych faktach z życia seksualnego współczesnej młodzieży. Ale również o dorastaniu, pełnym autentycznych i nieprawdopodobnych wprost przygód erotycznych oraz stopniowym dojrzewaniu do dorosłego życia seksualnego.
Bohaterem powieści jest nastolatek, próbujący poradzić sobie z gwałtownie budzącą się w nim seksualnością. Poszukuje nie tylko wiedzy, ale i upragnionych doświadczeń seksualnych. A czyni to na najprzeróżniejsze sposoby. Chłopak, na oczach czytelnika, przeistacza się z doświadczonego(!) wbrew pozorom prawiczka, w czułego faceta potrafiącego rozkochać w sobie dojrzałą kobietę, z którą przez ponad dwa lata łączy go burzliwy romans.
Autor książki jest seksuologiem oraz wieloletnim wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim. Opisane w powieści przypadki zna z autopsji. Zostały mu zrelacjonowane przez młodych ludzi. Zmienił imiona, a także nazwiska bohaterów oraz czas i miejsce akcji. Stworzył fikcję literacką bazującą na wziętych z życia relacjach przypadkowych osób.
Dlaczego tak trudno nam się zadomowić?
Czy można przegapić znaczące chwile naszego życia?
Dlaczego tak często udajemy życie, a boimy się żyć naprawdę?
Jak bardzo uważnym trzeba być na szepty z innego świata, zjawiające się poprzez Spotkania z "przypadkowymi" Ludźmi, których witamy i żegnamy podczas naszej wędrówki?
"Brzozowo" to powieść, która mierzy się z tymi pytaniami. To opowieść o nadziei. O tym, że każdy, ze swoją mniej lub bardziej pokręconą historią, może ostatecznie znaleźć usprawiedliwienie dla siebie. Że na każdego czeka fascynująca, własna historia. Że warto zaufać Temu, który zna nasze serca na wskroś - spragnione życia w pełni, poranione, zalęknione...
"Brzozowo" zdaje się wypełniać Herbertowskie polecenie "przypominania starych zaklęć ludzkości bajek i legend". Odwiecznych prawd. Po co? By życie miało smak.
Piotr Ozygała
One of the great achievements of twentieth-century Russian émigré literature, Dark Avenues – translated here for the first time into English in its entirety – took Bunin’s poetic mastery of language to new heights.
Written between 1938 and 1944 and set in the context of the Russian cultural and historical crises of the preceding decades, this collection of short fiction centres around dark, erotic liaisons. Love – in its many varied forms – is the unifying motif in a rich range of narratives, characterized by the evocative, elegiac, elegant prose for which Bunin is renowned.
Contents: ‘Dark Avenues’, ‘The Caucasus’, ‘A Ballad’, ‘Styopa’, ‘Muza’, ‘A Late Hour’, ‘Rusya’, ‘A Beauty’, ‘The Simpleton’, ‘Antigone’, ‘An Emerald’, ‘The Visitor’, ‘Wolves’, ‘Calling Cards’, ‘Zoyka and Valeria’, ‘Tanya’, ‘In Paris’, ‘Galya Ganskaya’, ‘Heinrich’, ‘Natalie’, ‘Upon a Long-Familiar Street’, ‘A Riverside Inn’, ‘The Godmother’, ‘The Beginning’, ‘The Oaklings’, ‘Miss Klara’, ‘Madrid’, ‘A Second Pot of Coffee’, ‘Iron Coat’, ‘A Cold Autumn’, ‘The Steamer Saratov’, ‘The Raven’, ‘The Camargue’, ‘One Hundred Rupees’, ‘Vengeance’, ‘The Swing’, ‘Pure Monday’, ‘The Chapel’.
This edition also contains extra material about the author’s life, works and film adaptations. There is also an appendix containing ‘Dark Avenues’ in the original Russian, as well as the short stories ‘In Spring, in Judaea’ and ‘A Place for the Night’.
Pasażer 23
Najbardziej przerażający thriller psychologiczny od czasu MILCZENIA OWIEC, niemieckiego mistrza tego gatunku. Policjant poszukuje śladów swojej żony i synka, którzy zniknęli pięć lat wcześniej na pełnym morzu.
Martin Schwartz, policyjny detektyw i psycholog, żyje na dnie rozpaczy.
Jego żona i synek popłynęli statkiem na wakacje i na pełnym morzu zaginęli…
Teraz Martin podejmie się każdego, nawet najbardziej szaleńczego zadania, bo własne życie nie ma już dla niego żadnej wartości. Łamie wszelkie zasady i regulaminy, ale jest przerażająco skuteczny. Ściga zło…
Dowiaduje się, że na tym statku znikali również inni pasażerowie.
Wśród nich była mała dziewczynka, która teraz się odnalazła. Miała ze sobą misia synka Martina. Ale dziewczynka milczy…
Odprysk
Marc Lucas w wypadku samochodowym stracił żonę i ich nienarodzone dziecko. Sam przeżył i obwinia się o ich śmierć… Jest na granicy szaleństwa i dlatego zgodziłby się usunąć ze swojej pamięci wszystkie wspomnienia. Jeszcze nie wie, że cierpienie zamieni się wtedy w koszmar. I nie wie, że ten koszmar już się zaczął. Na drzwiach swojego mieszkania widzi inne nazwisko, klucze nie pasują do zamka, a otwiera kobieta w ciąży. To jego żona, która zginęła kilka tygodni wcześniej… Marc Lucas jest człowiekiem, którego nie ma i nigdy nie było. Chociaż istnieje i nadal pamięta. Ale tego też przestanie być pewny…
„Wystarczy, by dobrzy ludzie nic nie robili, a zło zatriumfuje” – Edmund Burke
Baskin Zachodnie, miasteczko na polskim wybrzeżu, wydaje się zbyt małe, aby pomieścić całe zło, jakie się w nim dzieje. Zło czynione przez człowieka człowiekowi, gdyż w tym akurat przypadku niepotrzebna jest pomoc diabłów, demonów czy jakichkolwiek innych istot.
Jeden dzień z życia rodziny Jasińskich. Dwadzieścia cztery godziny koszmaru, jaki rozgrywa się w setkach miast, miasteczek i wsi. Andrzej – ojciec, alkoholik i oprawca swojej rodziny. Iwona – matka, ofiara przemocy domowej. Justyna, Kryspin i Michał – maltretowane i okaleczone psychicznie dzieci, dla których normalność to marzenie. Tomasz, Marcin i Krzysztof – mimowolni uczestnicy dramatu.
Polskie „Fargo”, bracia Coenowie nie powstydziliby się tej opowieści.
***
„Michał Chmielewski pisze mocno i ciekawie, ma surowy styl i nie bawi się w niepotrzebny manieryzm. Jego historia jest brutalna, tak jak brutalna może być małomiasteczkowa rzeczywistość, pod płaszczykiem prowincjonalnej nudy skrywająca historię śmierdzącej alkoholem przemocy domowej, rodzicielskiego okrucieństwa i złamanego dzieciństwa. Akcja powieści rozgrywa się w ciągu dwudziestu czterech godzin, znacznie mniej czasu potrzeba, żeby książkę przeczytać. Jednak to, co po niej zostaje, pamięta się długo.”
Jan Krasnowolski, autor „Klatki”
„Naturalistycznie odmalowana groza małomiasteczkowego życia. »Złe« momentami kojarzy się z książkami Jacka Ketchuma, a to znaczy, że po lekturze czytelnik będzie się czuł tak sponiewierany, jakby wypadł z rollercoastera.”
Dawid Kain, autor „Fobii” i „Kotku, jestem w ogniu”
„Historia o niekochaniu. O złych wyborach i ich konsekwencjach. O ludziach wciąż poszukujących odrobiny ciepła, mimo że już dawno zapomnieli czym jest miłość. Chmielewski, opisując poplątane losy bohaterów i odsłaniając ich kolejne tajemnice, umiejętnie dawkuje napięcie. »Złe« czyta się nadzwyczaj dobrze.”
Marcin Jamiołkowski, autor „Okupu krwi” i „Kellera”
Książka opowiada historię pełnego namiętności trójkąta: Zofii – polskiej imigrantki, która przeżyła Oświęcim i nie jest w stanie zapomnieć o piekle, jakie przeszła, Natana – amerykańskiego Żyda, w dodatku chorego psychicznie narkomana z obsesją na punkcie holocaustu oraz Stinga – początkującego pisarza z Południa, który jest jednocześnie narratorem. Bolesna przeszłość kładzie się cieniem na teraźniejszości i popycha bohaterów do określonych działań, a uczucia, które łączą te osoby, prowadzą do szekspirowskiego wręcz, tragicznego finału. Wybór Zofii w rzeczywistości jest wyrokiem...
W roku 1982 Alan J. Pakula na podstawie powieści nakręcił film o tym samym tytule, a główną rolę zagrała w nim Meryl Streep (Oskar).
Czyta Zbigniew Moskal
In honour of the centennial of the birth of J.D. Salinger in 1919, Penguin reissues all four of his books in beautiful commemorative hardback editions - with artwork and text based on the very first Salinger editions published in the 1950s and 1960s.
The hero-narrator of The Catcher in the Rye is an ancient child of sixteen, a native New Yorker named Holden Caulfield...
One of the greatest American novels of all time, The Catcher in the Rye is a classic coming-of-age story: an elegy to teenage alienation, capturing the deeply human need for connection and the bewildering sense of loss as we leave childhood behind.
„Szafa Rospudy” to literatura nie dla każdego, bo choć trudno ją jednoznacznie sklasyfikować, to formą najbardziej przypomina powieść poetycką. Świadczyć może o tym wyszukany, bogaty w metafory styl, ale też odrealniony świat, w którym żyją bohaterowie. Fabuła pełni tu rolę drugorzędną, ważniejsza jest forma – specyficzny język oraz elementy fantastyki mają za zadanie podkreślić, że wszystko tu jest fikcją. Autorka tworzy światy, w których rzeczywistość łączy się z fantazją, a granice nie istnieją. Przestrzenie, w których poruszają się bohaterowie, przenikają się nawzajem i nie liczy się odległość geograficzna czy bariera w postaci ekranu telewizora – tutaj wszystko jest możliwe.
„Nekrowersum” opowiada historie zwyczajnych ludzi, których łączy jeden drobny szczegół: wszyscy popełnili błąd, za który ktoś inny musiał zapłacić wysoką cenę. To, co miało być końcem, dla nich okazuje się dopiero początkiem czegoś mrocznego, nieznanego i bezkresnego. Wiedza, którą posiadają, nie wystarcza, aby zrozumieć sens życia i śmierci. Okazuje się, że świat, jaki znali, nie jest jedyny, a w życiu i po nim nic nie dzieje się bez przyczyny. On jest jednym z nich i uparcie szuka odpowiedzi na nurtujące wszystkich pytania, które być może na zawsze pozostaną bez odpowiedzi.
„Dziewczyna pląsająca w jednym pantofelku” to zbiór opowiadań psychologicznych, od 2 stron po ok. 80. Przedostatnie to już minipowieść dotykająca problemu samotności. Są to opowieści o drobnych, ludzkich przeżyciach: radościach, smutkach, lękach i pułapkach czyhających w codzienności; o trudach życia między ludźmi, zmaganiu się z własnymi słabościami i opinią innych, ale też o miłości i radości życia. To niesamowicie mądre, życiowe historie, które czyta się jednym tchem. Każdy z nas może w nich odnaleźć cząstkę siebie, zamyślić się, porównać, wyciągnąć wnioski.
Większość opowiadań publikowana była w czasopismach papierowych m.in.: Zwierciadło, Migotania, Tygiel oraz internetowych: Pisarze.pl, Cegła, PKPzin, NWL itd., z którymi Krystyna Habrat współpracowała czy nadal współpracuje.
Chcesz pójść do nieba? Nie czytaj tego!
Proza, którą chciałoby sie nazwać zbiorem opowiadań (i jednego tekstu do rymu), bardzo przy tym zróżnicowanych stylistycznie, gdyby nie fakt, że opatrzona została, niczym tradycyjna powieść, prologiem i epilogiem. Klasyczne tematy literatury: początek i koniec, erotyzm, przemijanie, starość, dusza i ciało, pytania o istnienie/nieistnienie Boga, tu ujęte w sposób zdecydowanie nie klasyczny. Bez mała wszystko to podane kpiąco, gorzko-ironicznie albo z opartym na paradoksie przewrotnym sarkazmem.
Nie jest to lektura dla tych, którzy wierzą, że „człowiek” brzmi dumnie.
Gasł w tempie ekspresowym. Już po tygodniu przestał opowiadać dowcipy, w drugim miesiącu pobytu zaniedbał się pod względem higieny osobistej, zaprzestając nawet wyrywania sobie palcami włosów z nosa, którym to zajęciem wcześniej parał się każdego ranka (…), w trzecim całkiem zamilkł, a w czwartym, zrezygnowany i umysłowo zdegradowany do poziomu zeschłego i śmierdzącego kalafiora – zapadł się w siebie totalnie, poddając się ogólnie tam panującemu stoickiemu podejściu do życia, i odleciawszy w mentalny niebyt, ostatecznie znormalniał.
Zbigniew Sawicki
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował głównie w urzędach państwowych – z czego sześć lat spędził w dyplomacji – zaliczając wcześniej prawie roczny epizod w postaci pływania na kutrze pełnomorskim. Zwiedził niejeden kraj – w celu umocnienia swego sentymentu do jego własnego.
Opublikował dotąd dwa zbiory opowiadań: „Opowiadania bałkańskie i inne” (2008) oraz „Afrykańskie i inne zmyślenia” (2010).
"Kocie szlaki" Krystyny Jarockiej to zbiór opowiadań, które w przekonujący, chociaż subtelny sposób wnikają w meandry ludzkiej psychiki. Opisują to, co dzieje się z nami, kiedy musimy stawić czoło najtrudniejszym wyzwaniom: kryzysowi w małżeństwie, alkoholizmowi, chorobie psychicznej, konfliktowi w pracy, samotności, biedzie czy odrzuceniu. "Kocie szlaki" to proza zbudowana na porażających swoją szczerością i naturalnością obrazach, opisująca bliskie nam uczucia, lęki i pragnienia, m.in. potrzebę miłości i akceptacji, strach, nienawiść czy zagubienie. Bohaterowie Krystyny Jarockiej to ludzie znajdujący się w sytuacjach granicznych, które często wymagają od nich bezwzględności i poświęcenia lub skłaniają do poddania się i ucieczki. W swoich opowiadaniach pisarka pokazuje prawdziwą naturę człowieka - bez upiększeń i cenzury. Kto wie, może każdy z nas znajdzie w tych historiach cząstkę siebie?
Jedna z najgłośniejszych i najszerzej komentowanych powieści ostatnich lat.
Pierwsza polska książka uhonorowana Międzynarodową Nagrodą Bookera, otrzymała również Literacką Nagrodę Nike 2008 i nominację do National Book Award 2018.
Co mamy wspólnego z biegunami – prawosławnym odłamem starowierców, ludźmi, którzy zło oswajają ruchem? Ile jest w nas z biegunów?
Od dawnych sułtańskich pałaców przez siedemnastowieczne gabinety osobliwości po współczesne hale odlotów – Olga Tokarczuk zabiera czytelników w niezwykłą podróż przez różne miejsca i czasy. Zaprasza do wspólnego oswajania migotliwej, fragmentarycznej rzeczywistości, do porzucania utartych szlaków.
Ta powieść nie ma granic – dzieje się na całym świecie.
„Czym jest powieść? Książkę zdobywczyni Międzynarodowej Nagrody Bookera czyta się jak wnikliwą odpowiedź na to właśnie pytanie (…). Biegunów cechuje charakterystyczna dla intymnego dziennika fragmentaryczność i mariaż magii z atmosferą cudowności. To zaskakująca, zabawna podróż do najbardziej nieuchwytnego z miejsc – istoty człowieczeństwa".
Opowieść o czasach wielkiego kryzysu przepełniona tańcem i rozpaczą.
Hollywood, lata 30. XX wieku, rekordowo wysokie bezrobocie. Gigantyczny maraton taneczny przyciąga rzesze znęcone obietnicą darmowego wiktu i tysiąca dolarów dla zwycięzcy: bezrobotnych aktorów, łowców nagród i ludzi bez perspektyw. Rozpoczyna się dziwna pogoń spoconych par za kołem fortuny. Dla niektórych stawką jest życie…
Powieść Czyż nie dobija się koni? jest uznawana za pierwszą amerykańską powieść egzystencjalną; jej autora stawiano na równi z Hemingwayem i Faulknerem, a w 1969 roku Sydney Pollack dokonał słynnej ekranizacji tej powieści, w której główną rolę zagrała Jane Fonda.
W zebranych tu utworach Merz wydaje się chłodnym obserwatorem, a jednak pełen jest empatii dla bohaterów, dla ludzkiej siły i słabości. Pochyla się nad codziennością, nad życiem małych społeczności, zachwyca pozostającą na wyciągnięcie ręki przyrodą, która potrafi też pokazać swą nieujarzmioną moc. Zaskakuje, rozbawia, przyprawia o melancholię. Zwyczajnie nie pozostawia nikogo obojętnym.
Klaus Merz (ur. 1945), wybitny szwajcarski prozaik, poeta, eseista i felietonista. W Polsce w 2015 roku ukazała się jego „właściwie powieść” Jakub śpi.
Merz zwany jest mistrzem lapidarności, w pełni ujawniającej się w tym zbiorze. I choć nie potrzebuje wielu słów i nadzwyczajnych środków, by zaprosić do swego świata, to zachwyca budującym nastrój językiem, chwilami wręcz niepozwalającym czytelnikowi odetchnąć.
Zaczynając od tytułowego W stroju Adama, w niemal tanecznym rytmie opowiada rodzinną legendę o niepokalanym poczęciu pewnej dziewczynki. Dalej przewrotnie wyjaśnia, jak powstały Alpy. W noweli Argentyńczyk pozwala młodemu Szwajcarowi zostać tancerzem tanga w Buenos Aires, a w U stóp wielbłąda używa pokrytej kolorowymi nalepkami walizki, by opowiedzieć historię obieżyświata. Tom zamyka tajemniczo zatytułowana nowela LOS, której bohater wyprawia się w góry: czy po to, by pożegnać się z niespełnionym życiem?
Ryszard Wójtowicz (ur. 1953) – autor książek o trudnych wyborach, których bohater jest zmuszony dokonywać w życiu zaplątanym między miłością, pracą i rodziną. Nie zawsze udaje mu się pogodzić te trzy rzeczy i mimo olbrzymich starań często wychodzi z nich okaleczony na zawsze. Ukazuje, że życie bywa bardzo skomplikowane i umie narzucać ludziom prawa, które są zmuszeni poznać. Jego książki emanują prawdą i doskonale opisują ludzkie uczucia, pragnienia i żądze.
W "Potrójnym układzie" Rafał kocha przyszłą żonę, ale na swoim ślubie zostaje przez nią skrzywdzony, ta zadra sprawi, że ciągle będzie dręczyć go poczucie żalu i pragnienie zemsty. Od tej pory życie wciąga go w potrójny układ, egzystujący między kochanką, pracą i rodziną. Ten układ dyktuje mu prawa, których nie zna, prowadzi go w ciemny labirynt, z którego trudno mu się wydostać. Walka z nim jest najcięższą walką w jego życiu. Układ niszczy mu małżeństwo i pracę, degraduje go. Wobec układu jest bezsilny, ale w końcu przychodzi czas opamiętania i niespodziewane ocalenie.
"Potrójny układ" to „tajemne aleje” miłości uczciwego i zaradnego w pracy mężczyzny, kochającego męża i syna, któremu układ zabiera wszystko. Czyta się jednym tchem, z narastającym podziwem i ciekawością. W tym układzie czuje się, że wszystko jest prawdziwe.
"Potrójny układ" można porównać tylko z Układem Elii Kazana.
***
– Sądziłem, że poszłaś do domu, a ty wciąż w biurze?
– A, sama nie wiedziałam, czy iść, czy poczekać, aż przyjdziesz, i tak mi zleciał czas.
Patrzyłem na nią i na jej twarz. To miło, że na mnie czekała – pomyślałem. Była w żółtej, lekkiej, zapinanej z przodu bluzce. Z rozpiętego od góry dekoltu widać było wyłaniający się wydatny, bardzo ładny biust. We włosach miała wpiętą maleńką czerwoną kokardkę. Nosiła ją od pewnego czasu – nadawała całej jej postaci radosny wyraz. Zaczęła robić kawę, a ja dyskretnie wodziłem oczami za jej krokami, dziś była w luźnej brązowej spódnicy z falbankami i czarnych lekkich bucikach. Gdy podeszła, aby postawić napełnioną filiżankę, przystanęła przy mnie. Znów poczułem ten jej zniewalający kobiecy zapach, może trochę zmieszany z jej potem – była już przecież dziesięć godzin w pracy. Podniosłem na nią wzrok, jakby próbując odgadnąć jej reakcję. Czy ona chce tego samego co ja? Wciąż stała, czekając na to, co się miało wydarzyć. Czułem, jak wzbiera we mnie życie, kusi mnie swoim zapachem i daje znaki z wysoka i z niska, grając na swych instrumentach kobiecych, choć się tego nie słyszy, ale czuje, i tak zachłannie we mnie wiruje. I poczułem, jak przeze mnie przechodzi to wszystko od niej do mnie. I wtedy, wciąż patrząc sobie wzajemnie w oczy, położyłem prawą rękę na jej nodze po przeciwnej stronie kolana. Zacząłem gładzić jej udo. Później posunąłem rękę wyżej i tam już ona została. Gładziłem jej jędrne pośladki, och, jakie one były wypukłe i kształtne. A ona wciąż nie odchodziła.
W pewnym momencie Sylwia powiedziała:
– Poczekaj, Rafał.
Podeszła do drzwi i przekręciła w nich klucz.
Po czym wróciła szybkim krokiem i…
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
