W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
Berlin, lato 1943 roku. W więzieniu Berlin-Moabit trzy młode Polki, członkinie ruchu oporu, czekają na wykonanie wyroków orzeczonych przez Sąd Wojenny Rzeszy. Jedna ze strażniczek próbuje ulżyć ich doli – przynosi im regularnie papierosy, materiały piśmiennicze i lekarstwa. Jej szesnastoletnia córka, dowiedziawszy się o losie Polek, nawiązuje z nimi kontakt listowny. Ten odważny krok staje się początkiem niezwykłej przyjaźni – ponad murami więzienia i granicami krajów.
Poruszająca opowieść z najciemniejszego okresu niemieckiej historii.
W latach 2004-2018 Toruńskie Spotkania Dydaktyczne stały się forum wymiany poglądów między dydaktykami, doradcami metodycznymi i nauczycielami historii. Konferencje organizowane co dwa lata przez Polskie Towarzystwo Historyczne, Stowarzyszenie Oświatowców Polskich oraz Instytut Historii i Archiwistyki UMK gościły dydaktyków historii z wielu polskich uczelni, a także specjalistów z Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Francji, Szwecji, Ukrainy, Litwy i Łotwy. Rezultaty tych dyskusji znalazły się w 12 tomach, które odzwierciedlają zainteresowania badawcze i problemy kształcenia historycznego.
Prezentowany tom "I Forum Edukacji Historycznej: nowe wyzwania" to owoc dyskusji dydaktyków historii, jaka odbyła się w Toruniu w 2023 roku. Nowa inicjatywa, nawiązująca do tradycji Toruńskich Spotkań Dydaktycznych i ich integrującego charakteru, jest jednocześnie próbą rozszerzenia dawnej formuły i wzbogacenia jej o głosy na temat współczesnych wyzwań edukacyjnych. Ten nowy początek jest wynikiem dobrej współpracy Polskiego Towarzystwa Historycznego, Katedry Metodologii, Dydaktyki i Historii Kultury UMK oraz Komisji Dydaktyki Historii Komitetu Nauk Historycznych PAN, a zarazem zapowiedzią kolejnych spotkań dydaktyków, nauczycieli, spotkań teorii z praktyką edukacyjną.
Książka prezentuje 17 artykułów ukazujących współczesną sytuację edukacji historycznej na tle przemian, jakie przyniosły kolejne reformy R po 1989 roku. Odnajdziemy tu zarówno próby postawienia diagnozy stanu edukacji, analizę podstawy programowej i podręczników do nauczania historii, jak i pytania o miejsce historii w przestrzeni publicznej, w polityce, w muzeach, archiwach, w świecie cyfrowym. Czytelnik odnajdzie tu refleksje wpisujące się w szeroką dyskusję nad stanem polskiej szkoły, a w szczególności nad wyzwaniami stojącymi przed edukacją historyczną.
Gabinet osobliwości nie był polską specyfiką. Znano go w całej Europie. We Francji funkcjonował pod nazwą cabinet de curiosits, w Niemczech Wunderkammer. Zanim powstały znane nam dzisiaj muzea, to właśnie gabinety osobliwości pełniły ich funkcję. Błyskotliwie napisane przez znanego popularyzatora historii ojczystej, autora licznych bestsellerów, Radosława Sikorę, krótkie opowieści o zadziwiających detalach inkrustujących dzieje dawnej Rzeczpospolitej. Każda z nich została przez Autora opatrzona ilustracjami, przez co książkę można traktować jak historyczny leksykon Rzeczpospolitej Szlacheckiej. Autor obficie korzysta z cennych faktograficznie słynnych dzieł z epoki, znanych zazwyczaj tylko pasjonatom historii, okraszając je swoimi komentarzami i ujawniając drapieżne pióro literata zakochanego w ojczystych dziejach. W Zakroczymiu świnie myją... czyli o obserwacjach pewnego Węgra Rządy "żydowskiej junty" Niezwykłe upodobania Zygmunta II Augusta Czy Stefan Batory był łysy? Czy Zygmunt III Waza miał kochankę? Miał gest, czyli o Władysławie IV Wazie Stanisław II August - hipokryta i narcyz? Jak zostać szlachcicem? Wieśniacy tutejsi mają się tu lepiej niż w innych państwach Szlachcianki w czasach Jana III Sobieskiego Dworu szlacheckiego zbytki Ukryci pod spódnicą Ponętne Rusinki i powabne Wołoszki Liczę na to, że po przeczytaniu mojej książki, zafascynowany Czytelnik sięgnie po dzieła, w których pisano o tym samym, co ja w tej książce, ale już w formie naukowej. Dokładnie na tej samej zasadzie, co gabinety osobliwości doprowadziły do powstania muzeów - od fascynacji do nauki. A jeśli nie; jeśli nawet Czytelnik pozostanie tylko na etapie lektury mojej książki, to schlebiam sobie, że choć w taki sposób pozna świat dawnej Rzeczypospolitej. Więcej nawet - pozna jej ducha. Radosław Sikora
Follow Colm Tóibín's lone religious pilgrimage along the Irish border during the tumultuous summer of 1987.
In the summer after the Anglo-Irish Agreement, when tension was high in Northern Ireland, Colm Tóibín walked along the border from Derry to Newry. Bad Blood is a stark and evocative account of this journey through fear and hatred, and a report on ordinary life and the legacy of history in a bleak and desolate landscape.
Tóibín describes the rituals – the marches, the funerals, the demonstrations – observed by both communities along the border, and listens to the stories which haunt both sides. With sympathy and insight Bad Blood captures the intimacy of life along one of the most contested strips of land in Western Europe.
Now part of the Picador Collection, a series showcasing the very best of modern literature.
Pomysł książki Archiwum Kocha powstał, gdy okazano mi akta sądowe mojego śp. Dziadka. Z nich dowiedziałem się, że Bronisław został skazany na 15 lat więzienia za przestępstwo, którego nie popełnił, taki wówczas był wymiar sprawiedliwości. Dziadek karę odbywał w więzieniu w Barczewie, gdzie pełnił funkcje magazyniera i intendenta. Wówczas mógł się spotkać z Erichem Kochem.
Na karty powieści przywołałem po raz kolejny bohaterów z moich poprzednich książek Wilcze złoto i Tajemnice warmińskiego klasztoru. Poza nazwami miejscowości, które są prawdziwe, pozostałe miejsca akcji są wytworem mojej wyobraźni. Ale czy tylko?
Życzę miłej lektury.
Autor
Rzym i imperium Partów od dawna rywalizują ze sobą o królestwo Palmiry, położone pomiędzy dwoma mocarstwami. Choć Palmira została wcielona do prowincji syryjskiej, zamieszki na wschodnich rubieżach imperium rzymskiego przybierają na sile. Partowie atakują graniczny fort nad Eufratem, zabijając wszystkich Rzymian.
Oficerowie rzymskiej armii, Macro i Katon, którzy mają za sobą niejedną niebezpieczną misję, werbują rekrutów w podbitej prowincji. Szkolą jednostki pomocnicze legionów, wiedząc, że Partowie są mistrzami wojny podjazdowej. Aby utrzymać dla Rzymu strategiczne królestwo, wyruszają do Palmiry na czele dwóch kohort. Oblężeni przez przeważające siły nieprzyjaciół w głębi obcego terytorium, stoczą walkę, jakiej nigdy wcześniej nie przeżyli.
Początek 45 roku naszej ery. Centurionowie Macro i Katon od kilku miesięcy oczekują w Rzymie na przeniesienie do nowej jednostki. Ich przyszłość w legionach nie jest jednak pewna, ponieważ pada na nich podejrzenie o zabójstwo dowódcy kohorty. Sekretarz cesarza Klaudiusza wykorzystuje tę sytuację dla swoich celów — zleca dwóm legionistom odszukanie skradzionych przez piratów tajemniczych zwojów, od których zależy bezpieczeństwo rzymskiego imperium. Macro i Katon nie wahają się ani chwili, mimo że tym razem nie mogą liczyć na swoich towarzyszy z Drugiego Legionu, a jedynie na własną odwagę i spryt. Gdy trafiają do rzymskiej floty pod rozkazy dwulicowego Witeliusza, zdają sobie sprawę, że posłano ich na pewną śmierć…
Józef Mackiewicz należy do najwybitniejszych polskich pisarzy XX w. Jego dzieła, począwszy od fundamentalnej książki o Katyniu po powieści - emigracyjne bestsellery - były tłumaczone i wydawane w znaczących oficynach zachodnich. Sukcesy pisarskie nie przyniosły ani stabilizacji materialnej, ani powszechnego uznania. Przeciwnie - w konsekwencji poruszania niełatwych tematów Mackiewicz spotkał się z falą nienawiści i oskarżeń, z nagonką nie tylko w komunistycznej Polsce, ale i w części polskiej emigracji. Dziś widać, że jego pisarstwo nadal czeka na prawdziwe odkrycie.
Od 6 grudnia 1942 r. do prawdopodobnie 15 marca 1943 r. w części Kreis Starachowice (Generalne Gubernatorstwo) obejmującej gminy Chotcza, Ciepielów, Iłża, Lipsko i Solec nad Wisłą Niemcy przeprowadzili akcję pacyfikacyjną mającą na celu fizyczne unicestwienie "bandytów" - ludzi posiadających broń, Żydów szukających ocalenia, a także tych, którzy zamiast poinformować niemieckie władze o "przestępcach", wspomagali ich schronieniem i żywnością. Niemieccy żandarmi zamordowali blisko 300 osób - Żydów, Polaków, Romów i jeńców sowieckich. Większość zginęła od kul, część spalono żywcem w płonących zabudowaniach lub zakatowano podczas przesłuchań.
Błyskawiczne zwycięstwa Wehrmachtu na froncie wojny polsko-niemieckiej podcinają we Wrześniu '39 ewakuacyjną lawinę. Rzesze cywilnych uciekinierów zaludniają wtedy drogi i bezdroża II Rzeczypospolitej. Uciekają wszyscy bez względu na płeć, wiek, wykształcenie, kierując się zasadą "byle szybciej, byle dalej". Setki tysięcy przerażonych osób paraliżują ruchy wojska i szerzą panikę jeżącymi włos na głowie świadectwami o niemieckim terrorze. Czy przed wojną da się jednak uciec? Niniejsza książka przybliża jedno z najmniej rozpoznanych zjawisk pierwszego miesiąca II wojny światowej.
Książka koncentruje się na wizji dziejów, kreowanej przez badaczy z Niemiec, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Ci historycy, zarówno profesjonalni, jak i amatorscy, przypisywali kryteriom biologicznym kluczowe znaczenie w powstawaniu i upadku wielkich cywilizacji, takich jak Egipt, Hellada czy Rzym, a także podkreślali rolę czynnika rasowego w współczesnych im młodych państwach, jak Cesarstwo Niemieckie czy Stany Zjednoczone. Publikacja ta wpisuje się w nurt badań porównawczych nad kształtowaniem nowoczesnych ideologii w świecie Zachodu oraz w poszukiwania źródeł ideologii totalitarnej. Analiza tekstów historyków, archeologów, biblistów i historyków sztuki z przełomu XIX i XX wieku stanowi uzupełnienie luki w polskiej historiografii, która dotychczas jedynie sporadycznie badała zaangażowanie przedstawicieli tych dyscyplin w kształtowanie ideologii rasistowskiej. Badając korzenie i ewolucje rasizmu naukowego praca ta przybliża nas do zrozumienia istoty narodowego socjalizmu i tragicznych skutków realizacji jego założeń cfedg Książka koncentruje się na wizji dziejów, kreowanej przez badaczy z Niemiec, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Ci historycy, zarówno profesjonalni, jak i amatorscy, przypisywali kryteriom biologicznym kluczowe znaczenie w powstawaniu i upadku wielkich cywilizacji, takich jak Egipt, Hellada czy Rzym, a także podkreślali rolę czynnika rasowego w współczesnych im młodych państwach, jak Cesarstwo Niemieckie czy Stany Zjednoczone. Publikacja ta wpisuje się w nurt badań porównawczych nad kształtowaniem nowoczesnych ideologii w świecie Zachodu oraz w poszukiwania źródeł ideologii totalitarnej. Analiza tekstów historyków, archeologów, biblistów i historyków sztuki z przełomu XIX i XX wieku stanowi uzupełnienie luki w polskiej historiografii, która dotychczas jedynie sporadycznie badała zaangażowanie przedstawicieli tych dyscyplin w kształtowanie ideologii rasistowskiej. Badając korzenie i ewolucje rasizmu naukowego praca ta przybliża nas do zrozumienia istoty narodowego socjalizmu i tragicznych skutków realizacji jego założeń
Autor książki, którą oddajemy do rąk Czytelników, przedstawił losy dowodzonej przez gen. dyw. Władysława Andersa Armii Polskiej na Wschodzie, która powstała 12 września 1942 r. na Środkowym Wschodzie. Przez kolejne dwa lata żołnierze armii przemierzali szlaki pustynne i przygotowywali się w Iraku, Palestynie i Egipcie do bojów o niepodległość Polski. W 1943 r. ze struktur Armii Polskiej na Wschodzie został wyodrębniony 2. Korpus Polski, który w latach 1944-1945 na Półwyspie Apenińskim toczył walki przeciwko wojskom niemieckim. Historia Armii Polskiej na Wschodzie została przez Autora opowiedziana w sposób przystępny, publikacja "Na szlakach pustynnego losu. Armia Polska na Wschodzie w latach 1942-1944" pozwoli zatem lepiej poznać i zrozumieć złożone losy polskich żołnierzy na Środkowym Wschodzie w trudnych latach II wojny światowej.
Zbiór artykułów, dotyczących zbrodni sowieckiej popełnionej na polskich jeńcach wojennych i więźniach w 1940 r. Zakres tematyczny zbioru obejmuje również reperkusje zbrodni katyńskiej sięgające teraźniejszości. Opracowanie stanowi pokłosie zorganizowanej przez Instytut Pamięci Narodowej w 2021 r. Międzynarodowej Konferencji Naukowej pt. "Zbrodnia katyńska - nowe aspekty". Konferencja była międzynarodowa nie tylko z nazwy, wzięli w niej udział badacze posługujący się na co dzień językami polskim, ukraińskim i rosyjskim. Tytuł opracowania Zbrodnia katyńska. Nowe aspekty może wywołać zdziwienie części odbiorców. Powstało przecież dotychczas bardzo dużo opracowań poświęconych zbrodni z 1940 r., a także niemała liczba publikacji odnoszących się do późniejszych dziejów sprawy katyńskiej. Bliższe przyjrzenie się historiografii przekonuje, że wiele szczegółowych aspektów problematyki katyńskiej pozostało nieopisanych. Pokaźną część zagadnień mieszczących się w spectrum problematyki zbrodni sowieckiej na obywatelach polskich powielano, z kolei inne pomijano. Wiele publikacji, nawet tych utrzymanych w konwencji naukowej, służyło raczej popularyzacji wiedzy niż jej poszerzaniu. Część literatury przedmiotu, która powstała przed ujawnieniem dokumentów z archiwów sowieckich i rosyjskich w latach dziewięćdziesiątych XX w., nie prezentuje aktualnego stanu wiedzy i sama stała się elementem dziejów sprawy katyńskiej. Luki w historiografii wynikają nie tylko z niedostępności źródeł, co uniemożliwia np. pełne i pewne odtworzenie białoruskiej listy katyńskiej, ale również z niedostatecznego wykorzystania dostępnych informacji. Studia zawarte w tym tomie stanowią próbę wypełnienia przynajmniej kilku pustych pól w historiografii dotyczącej zbrodni katyńskiej. Zbiór zawiera teksty wcześniej niepublikowane. Autorzy podjęli wyzwanie przedstawienia ustaleń wykraczających poza dorobek poprzedników lub spojrzenia na niektóre znane fakty z odmiennej niż dotąd perspektywy. Zachęcamy do sięgnięcia po tom i samodzielnego ocenienia, w jakim stopniu udało się sprostać wyzwaniu poszerzenia naszej wiedzy o sprawie katyńskiej.
Dotychczas opublikowano wiele opracowań na temat zbrodni katyńskiej, jednak tylko nieliczne poświęcono duchownym zamordowanym na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r. oraz osobom walczącym o ujawnienie prawdy o dokonanym mordzie. Niniejszy zbiór artykułów, przygotowany przez autorów różnych profesji, ukazuje los kapłanów więzionych w tzw. obozach specjalnych NKWD i straconych w Katyniu, Charkowie-Piatichatkach, Miednoje i Kijowie-Bykowni. Opiera się na relacjach rodzinnych, wspomnieniach ocalałych oraz dokumentach odnalezionych w jamach grobowych wśród szczątków zamordowanych. Świadectwa te dowodzą, że duchowni, niezależnie od wyznania, wspierali współwięźniów, wzmacniali ich morale, poczucie godności i braterstwo. Zawarte w publikacji treści stanowią nie tylko istotny wkład w poszerzenie wiedzy historycznej, lecz także punkt wyjścia do refleksji nad postawami więźniów w sytuacji zniewolenia i zetknięcia się z propagandą. Mamy nadzieję, że książka wzbudzi zainteresowanie szerokiego kręgu Czytelników. Vinctis non victis - pokonanym, lecz niezwyciężonym
W tomie XV "Dzieł zebranych" Feliksa Konecznego można znaleźć dwie prace wydane na emigracji już po śmierci Profesora: "Cywilizację żydowską" oraz "Państwo w cywilizacji łacińskiej. Zasady prawa w cywilizacji łacińskiej". Pierwsza z nich to efekt niemal trzech dekad pracy nad teorią cywilizacji, w ramach której krakowski historyk i historiozof opisał w osobnych publikacjach zaledwie dwie spośród siedmiu cywilizacji wyszczególnionych przez niego: bizantyńską i żydowską. "Kwestia żydowska wśród narodów nie jest rasową, ni wyznaniową, żydostwo - to sprawa całej osobnej cywilizacji, czyli odrębnej metody życia zbiorowego. Żydzi posiadają własną cywilizację i w tym właśnie tkwi rozległość zagadnienia" - pisał Profesor. Koneczny porównywał cywilizację żydowską z innymi metodami ustroju życia zbiorowego, wskazując na różnice w podejściu do prawa, etyki czy organizacji społecznej. Z kolei w książce "Państwo w cywilizacji łacińskiej. Zasady prawa w cywilizacji łacińskiej" Feliks Koneczny w dobie dwudziestowiecznych totalitaryzmów i dyktatur, inspirując się zasadami wynikającymi z łacińskiej cywilizacji, opisał idealny ustrój dla Polski, w którym władza jest dalece zdecentralizowana i opiera się na społeczeństwie z głęboko zakorzenioną ideą samorządności, a duch państwa i prawa ufundowany jest na zasadach wynikających z dziesięciorga przykazań. Choć z powodu upływu czasu i zmienionych realiów społeczno-politycznych część postulatów Profesora można uznać za utopijne lub przebrzmiałe, ich istota pozostaje niezmienna i mogą nadal inspirować prawodawców.
Słownik prezentuje sylwetki kapłanów, nauczycieli, naukowców i innych przedstawicieli elit polskich, którzy po 1945 r. pozostali na terenie ZSRS. Jedni nie chcieli, a inni nie mogli osiąść w powojennej Polsce. Podjęli misję przeciwstawiania się sowietyzacji, ocalenia języka, kultury, przechowania wiary choćby w niewielkim kręgu najbliższych. Nie zabiegali o honory, nie liczyli na ordery czy wyrazy uznania. Niczym żołnierze na straconych placówkach pełnili służbę, nie zważając na jej dramatyczne konsekwencje - więzienia i łagry sowieckie, represje, praca na najgorszych stanowiskach, znacznie poniżej kompetencji. Niech zatem biogram każdego z nich przyczyni się do zachowania jego ofiary i pracy w pamięci narodu.
W czwartym tomie Janssen kontynuował pokazywanie opłakanych skutków działalności Marcina Lutra w życiu narodu niemieckiego. Oddanie książętom i panom władzy nad Kościołem doprowadziło do rządów ignoratnów, którzy samowolnie zmieniali prawa i doktryny kościelne. Nastąpił upadek edukacji, kultury i nauki. Ciągle pogarszały się warunki ekonmiczne, społeczne, religijne i moralne, a niepohamowane dążenie do przepychu i luksusu oraz uzależnienie od mody powodowało olbrzymie zadłużenie osób, miast i władców. Do tego należy dodać panujący egoizm, żądzę władzy, brak moralności, grabieże i wyzysk, katastrofalny kult polowań, pijastwo, hazard, alchemię, wzrost przestępczości i samobójstw, absurdalne wyroki, prześladowanie "czarownic" i niesprawiedliwość. W rezultacie społeczeństwo i cesarstwo było tak rozbite wewnęrznie, że Wojna trzydziestoletnia wydawałą się nieuchronna.
SPIS TREŚCI
Rozdział XX. Szkoły i uniwersytety
Rozdział XXI. Kultura i nauka. Cenzura i handel książkami
Rozdział XXII. Warunki ekonomiczne, społeczne, religijne i moralne. Czarnoksięstwo i prześladowanie czarownic
Struktura wywiadowcza mjr. Andrzeja Rudolfa Czaykowskiego ps. Garda była jedną z największych powojennych sieci szpiegowskich wywiadu emigracyjnego, które rozbił komunistyczny aparat bezpieczeństwa. Kluczową rolę w zaangażowaniu Czaykowskiego w misję wywiadowczą na terenie kraju odegrał ówczesny minister obrony narodowej, a zarazem szef spraw wewnętrznych w emigracyjnym rządzie Tadeusza Tomaszewskiego gen. Roman Odzierzyński. "Garda" rozpoczął swoją misję dnia 29 lipca 1949 r. wraz z nielegalnym przybyciem do kraju na pokładzie samolotu rejsowego z Londynu. Wkrótce po przylocie do Polski zorganizował coraz bardziej rozrastającą się siatkę współpracowników i informatorów. Czaykowski swoją działalność wywiadowczą oparł głównie na członkach Polskiego Towarzystwa Teozoficznego, w tym na swojej najbliższej rodzinie - teozofkach, które w czasach okupacji działały w organizacjach Polskiego Państwa Podziemnego. Założone w 1921 r. Polskie Towarzystwo Teozoficzne było oficjalną filią międzynarodowej organizacji -Towarzystwa Teozoficznego, utworzonego w 1875 r. z inicjatywy charyzmatycznej i kontrowersyjnej rosyjskiej szlachcianki Heleny Pietrowny Bławatskiej.
Niniejsza publikacja jest kolejnym tomem w serii "Pomoc Żydom na Ziemiach Polskich podczas Okupacji Niemieckiej" powstającej w ramach Centralnego Projektu Badawczego IPN "Dzieje Żydów w Polsce i stosunki polsko-żydowskie w latach 1917-1990". Oddany do rąk czytelników tom poświęcony jest zagadnieniu pomocy udzielanej Żydom na terenie przedwojennego województwa stanisławowskiego. Zasadniczym celem, jaki postawił przed sobą autor, jest całościowe omówienie tego zagadnienia oraz przybliżenie skali i zasięgu tego zjawiska na badanym obszarze. W orbicie zainteresowania znajdują się zarówno przypadki pomocy indywidualnej udzielanej przez ludność nieżydowską, jak i te przybierające formę zorganizowanego i instytucjonalnego wsparcia. Dzięki analizie bogatego materiału źródłowego podjęto próbę odpowiedzi między innymi na następujące pytania badawcze: jaką formę przyjmowała pomoc? w jakich okolicznościach jej udzielano? jakie były jej uwarunkowania? jakie motywacje kierowały osobami w nią zaangażowanymi?
Obraz Górnego Śląska w 1945 r. jest niepełny bez uwzględnienia roli i sytuacji kolei, która była kluczowa dla funkcjonowania lokalnego przemysłu, dojazdów do pracy i powojennych migracji. Zakończenie wojny przyniosło znaczne zniszczenia linii kolejowych i budynków, zmiany kadrowe (w tym napływ kolejarzy z innych rejonów Polski, mających zastąpić Niemców), a także przekucie części bocznic i szlaków na rozstaw rosyjski. Dokumenty prezentowane w niniejszym tomie zawdzięczamy członkom komisji odpowiedzialnej za inwentaryzację stanu sieci kolejowej na obszarze okręgu dyrekcyjnego w Katowicach oraz za obsadę kluczowych stanowisk służbowych. Dzięki nim można poznać polityczne i społeczne tło pracy kolejarzy, którzy często byli prawdziwymi pionierami. Po raz pierwszy publikowane są wewnętrzne dokumenty wytworzone w 1945 r. przez administrację kolejową, dotychczas znane jedynie we fragmentach, które bez cenzury opisują wydarzenia tamtego okresu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
