Błyszcząca superforteca B-29 stała gotowa do startu. […] Rick z Bobem lubili patrzeć na te olbrzymy o rozpiętości skrzydeł większej niż niejeden most, dygocące jak rozjuszony byk przed walką. Miało to w sobie coś z hazardu, coś z wielkiej gry. Wiadomo było, że wszystkie pasy startowe północnego lotniska na wyspie Tinian są za krótkie dla tych przeciążonych paliwem i bombami kolosów. Margines bezpieczeństwa równał się zeru.
fragment książki
Powieść Alianci, czytana na antenie Radia Wolna Europa w znakomitej interpretacji Andrzeja Chomińskiego, wzbudziła olbrzymie zainteresowanie ówczesnych słuchaczy. Akcja książki rozgrywa się w roku 1945. Amerykańscy lotnicy, członkowie załogi bombowca B-29, podczas lotu zwiadowczego nad Japonią zostają ostrzelani przez artylerię przeciwlotniczą. Lądują awaryjnie na terytorium ZSRR. Wydawać by się mogło, że są bezpieczni na ziemiach sojusznika, jednak rzeczywistość okazuje się przerażająco odmienna…
Książka „Alianci” Jarosława Abramowa-Newerlego to nie tylko świetna literatura sensacyjna, którą po prostu dobrze się czyta, ale oparta na faktach i doskonałej wiedzy na temat dawnego Związku Radzieckiego studium historyczne. Pozwala zrozumieć Rosjan, ich tęsknotę za dawnym totalitarnym imperium i uwarunkowania stojące za próbami budowy „CCCP 2.0”: z farmami trolli internetowych, wojną propagandową, zielonymi ludzikami i służbami specjalnymi likwidującymi nieposłusznych obywateli.
gen. dyw. dr Roman Polko,
były Dowódca Wojskowej Formacji Specjalnej GROM
(fragment Wstępu)
Abramow-Newerly, kiedyś współtwórca STS-u, znany dramaturg, zaskoczył jednak wszystkich. Jego domeną była dotąd delikatna ironia, przesycona dobrotliwym sentymentem, opowiadał raczej o ludziach kruchych i wrażliwych, obdarzonych subtelnym życiem wewnętrznym. A tu nagle męska proza, sensacyjny wigor, silne emocje.
Krzysztof Mętrak, „Express Wieczorny”, 1991
Autentyczne przygody siedmioosobowej załogi, która ugrzęzła w radzieckiej tiurmie, stanowią kanwę powieści... Napisana jest z profesjonalnym znawstwem szczegółów, żywą akcją, świetnymi dialogami. Nie straciła również na wartości, rzeczywiście pokazuje Rosję, jakiej Amerykanie w czasie drugiej wojny nie znali. Okrutną ziemię, na której trafiają się wspaniali ludzie.
Dariusz Fikus, „Rzeczpospolita”, 1991
W teczce personalnej przechowywanej w Archiwum UAM znajduje się kwestionariusz osobowy złożony w dniu 11 kwietnia 1951 roku przez profesora dr. Mariana Zygmunta Jedlickiego, kierownika Katedry Powszechnej Historii Państwa i Prawa Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. W rubryce dotyczącej używanych w okresie okupacji pseudonimów autor tej ankiety odpowiedział: nie miał, nie używał .
Podróże Historyczne Julian Ursyn Niemcewicz Pamiętnik opisujący podróż autora po Polsce i Litwie między latami 1811 a 1828 z przepięknymi drzeworytami dworków, zamków i kościołów. Niemcewicz często i chętnie zbaczał z dróg, aby zobaczyć pobliskie biblioteki czy miejskie archiwa, przyjrzeć się dokładniej i opisać zabytkowe świątynie bądź obejrzeć ruiny jakiegoś zamku czy pałacu. Zwiedzał niewielkie miasteczka, przyglądał się życiu ich mieszkańców, ich pracy czy w fabrykach, czy na roli. Wspomina w swym dziele o polach bitew, o mijanych pomnikach i grobowcach. Julian Ursyn Niemcewicz (1758-1841) - sławny poeta, dramatopisarz i powieściopisarz, współautor projektu Konstytucji 3 Maja, sekretarz Tadeusza Kościuszki podczas Insurekcji Kościuszkowskiej, sekretarz senatu w Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim. Z racji zajmowanego stanowiska w latach 1811 – 1828 wizytował szkoły na terenie całego kraju. Przejeżdżając z miasta do miasta zwiedzał wsie i miasteczka etapowe oraz pilnie obserwował ich mieszkańców. Na podstawie artyukułu:http://www.szpejankowski.eu/index.php/inne/106-niemcewicz.html
Pierwsza opublikowana relacja byłego więźnia nazistowskich obozów koncentracyjnych, który był prześladowany na mocy Paragrafu 175 za orientację homoseksualną.Wspomnienia Hegera są do dziś uznawane za unikatowe, nie tylko ze względu na przełamanie tabu związanego z tą grupą ofiar narodowego socjalizmu, ale przede wszystkim ze względu na przerażający opis cierpienia tej grupy ofiar, która była prześladowana również po wojnie – Paragraf 175 przetrwał w NRD i RFN do końca lat sześćdziesiątych XX w. (całkowicie wycofany z niemieckiego prawodawstwa dopiero w 1994 roku).
"„Doliniacy"" – jedno z największych zgrupowań Armii Krajowej walczące z Sowietami i Niemcami na krańcach północno-wschodnich II Rzeczypospolitej – w Puszczy Nalibockiej. Ich dowódcą był porucznik cichociemny Adolf Pilch „Dolina"". Po rozpoczęciu akcji „Burza"", w obawie przed likwidacją przez Armię Czerwoną i NKWD, zgrupowanie to zostało zwolnione przez dowództwo AK z udziału w operacji „Ostra Brama"".
By uratować oddział i kontynuować walkę o niepodległą Polskę, Pilch zdecydował się na kilkusetkilometrowy marsz w kierunku Warszawy. W końcu lipca 1944 roku dotarł do jedynego dużego kompleksu leśnego znajdującego się w okolicach stolicy – do leżącej na obrzeżach Warszawy Puszczy Kampinoskiej.
Wieść o przybyciu w rejon stolicy kresowych żołnierzy obudziła wśród przygotowujących się do powstania warszawiaków radość i niedowierzanie. W dowództwie AK zrodził się pomysł wykorzystania zgrupowania partyzanckiego do walk w mieście."
Hjordis decyduje się pomóc w ucieczce żydowskiej rodzinie, którą na strychu ukrywają Dora z Lotharem. Podczas wizyty w obozie w Sachsenhausen kobieta dostrzega w tłumie więźniów męża Sigrid. Prosi Michaela Volkego, żeby ten porozmawiał z komendantem obozu o łagodniejszym traktowaniu Oddvara. Gdy dowiaduje się o tym Ballack, wpada w szał i swoją furię znów wyładowuje na narzeczonej. Tymczasem w Trysil Kristin po raz kolejny zostaje przesłuchana przez szefa policji. Przerażona kobieta podczas zeznań zaczyna rodzić.
Druga część świetnie przyjętego „Czasu pomsty”.
I Rzeczpospolita, XVII wiek. Żegota Nadolski po licznych przygodach i traumatycznych przeżyciach stara się ułożyć życie na nowo w swoim majątku. Pragnie spokoju i wytchnienia u boku ukochanej Agnieszki. Sielanka nie trwa jednak długo.
Gdy w odległej wiosce wśród bieszczadzkich ostępów zagoszczą zło i śmierć, tylko odkrycie prawdy i ukaranie winnych może zakończyć ciąg przerażających zdarzeń. W ich centrum znów znajdzie się Nadolski, który będzie musiał rozwiązać kolejną zagadkę. I raz jeszcze spojrzeć śmierci w oczy.
„Wartka, żywa akcja, świetny warsztat i piękna wizja rzeczywistości szlacheckiej – to Dzikie Pola w całej okazałości.
Uwaga! Lektura powieści grozi zarwaniem nocy, nieświadomą archaizacją języka i wyprawą na pchli targ w poszukiwaniu jakiejkolwiek szabli.”
Marcin Mortka
Ósmy tom cyklu o Wespazjanie. Wespazjan otrzymał wymarzone namiestnikostwo Afryki – wraz z poleceniem Nerona, by udał się do odległego królestwa i oswobodził zniewolonych tam dwustu Rzymian. Na miejscu jednak zastaje napiętą sytuację – w każdej chwili może wybuchnąć bunt niewolników. Namiestnik wraz z uwolnionymi Rzymianami musi pokonać pustynię, walcząc z depczącą mu po piętach hordą rebeliantów. Zaczyna się rozpaczliwy wyścig o przetrwanie. W Rzymie tymczasem Neron dopuszcza się coraz gorszych ekscesów. Czy ktokolwiek zdoła powstrzymać cesarza? Jeśli zaś jedynym wyjściem będzie jego obalenie, kto pierwszy się ośmieli wsadzić głowę w paszczę lwa? Zainteresowanie autora starożytnym Rzymem dobrze oddaje zarówno jakość literacka, jak też starannie zbadane historyczne tło fabuły. Bohaterowie wypadają niezwykle przekonująco, a śmiertelnie niebezpieczne realia rzymskiej polityki ukazane są z ogromną pieczołowitością. - Mike Ashworth, historicalnovelsociety.org W cyklu o Wespazjanie ukazały się: Trybun Rzymu Kat Rzymu Fałszywy bóg Rzymu Utracony orzeł Rzymu Władcy Rzymu Zaginiony syn Rzymu Rzymskie Furie Święty ogień Rzymu w przygotowaniu: Cesarz Rzymu
Jest grudzień 1981 roku, zaledwie kilka dni po ogłoszeniu stanu wojennego. Życie w mieście zamiera, dodatkowo utrudnione przez wyjątkowo mroźną zimę. Młode małżeństwo wraca autem od przyjaciół, by zdążyć do domu przed godziną milicyjną. W śnieżnej zamieci dochodzi do tragicznego zderzenia na przejeździe kolejowym. Milicja bada wypadek, jednak nie dość wnikliwie, by wszelkie okoliczności tego wydarzenia zostały wyjaśnione. Szesnaście lat później, w podobnie śnieżną noc, Ewelina, artystka malarka, spotyka tajemniczą kobietę błąkającą się po tych samych torach jakby kogoś szukała. A potem znika nagle pośród śniegowej zawieruchy. Ewelina postanawia namalować z pamięci jej portret. Kilka dni później, podczas sylwestrowego przyjęcia, goście podziwiają jej dzieło. Ale tylko jeden z nich, z zawodu policjant, dostrzega w nim coś więcej niż udany portret. Jest przekonany, że Ewelina sportretowała kobietę, którą już kiedyś widział w policyjnej... kartotece. A najdziwniejsze, że wiele lat temu zginęła w wypadku...
Torstein Tormodson musi uciec przed gniewem Olafa Tryggvasona i jego armii po niesławnej bitwie pod Svolder roku 1000. Wyrusza na poszukiwanie mitycznych lasów, które podobno znajdują się po drugiej stronie oceanu, w krainie, którą Wikingowie nazywają Winlandią. W drugim tomie popularnej serii Jomswiking Torstein staje się wodzem Jomswikingów, społeczeństwa najemnych wikingów. Chce zabezpieczyć przyszłość dla siebie i swojej rodziny budując statki. W tym celu szuka mitycznych lasów modrzewiowych, które podobno znajdują się po drugiej stronie oceanu, w krainie, którą Wikingowie nazywają Winlandią. Jednak Winlandia jest pełna niebezpieczeństw i wkrótce Torstein będzie musiał walczyć o życie swoje i swojej rodziny. Jomswiking. Winlandia daje czytelnikom wyjątkowy wgląd w życie pierwszych osadników Ameryki Północnej i konfliktów, które powstały z potężnymi rdzennymi mieszkańcami tego obszaru. Książka w sam raz dla fanów serialu Wikingowie i nordyckich opowieści.
„Z pozoru spokojny polski XIX-wieczny dworek, za którym kryją się miłości, spiski, zdrady i romanse. Ta błyskotliwa opowieść wciągnęła mnie bez reszty” – Sonia Bohosiewicz.
Doskonała kombinacja romansu z powieścią historyczną, sensacyjną i obyczajową.
Lata osiemdziesiąte XIX wieku. Los rzuca Joachima von Eistettena, Louise de Sokolowski i Dmitrija Szuszkina do Warszawy. Każde z nich chce tu rozpocząć nowe życie. Tymczasem Joachim na skutek donosu zostaje osadzony w Cytadeli. Grozi mu szubienica, a w najlepszym razie wywózka na Sybir. Śledztwo prowadzi bowiem specjalny wysłannik carski, radca Szuszkin, który nienawidzi wszystkiego co polskie. Do czasu…
W powieści przemierzamy setki kilometrów: Paryż, Berlin, Gdańsk, Warszawa, miasta carskiej Rosji. Spiski, konspiracja i namiętności – wszystko to ukazane na bardzo dobrze udokumentowanym tle historycznym.
Bohaterowie ze swoimi problemami z tożsamością nabierają współczesnego wymiaru, a ich fascynujące przeżycia i perypetie miłosne trzymają w napięciu.
Młyn Lewina to powieść niemieckiego pisarza i poety Johannesa Bobrowskiego (1917-1965), przetłumaczona w 1966 roku przez wybitnego poetę i prozaika Witolda Wirpszę i Marię Kurecką.
Książka jest wznowieniem przekładu, który został opracowany przez Annę Matysiak oraz zaopatrzony w posłowie jej autorstwa. Akcja Młynu Lewina rozgrywa w Prusach Zachodnich w drugiej połowie XIX wieku i pokazuje proces narodzin nacjonalizmu na obszarze narodowego i religijnego pogranicza. Dziś, w XXI wieku, w czasach odradzania się nastrojów nacjonalistycznych, ukazuje na nowo swą stałą aktualność. Jest to powieść napisana niezwykłym, pięknym językiem, cechująca się uważnością na szczegół, konkret; jej poetycka narracja wciąga czytelnika od pierwszej do ostatniej strony.
Normanowe, Danowie, Rusini... obecnie znani jako wikingowie. Niezłomni wojownicy, których bała się cała Europa. Jednym z nich jest Thorfinn, syn Thorsa. Mimo swojego młodego wieku, rzadko kto może się z nim równać w walce. Kim jest ten chłopak, w którego oczach nie ma strachu, ale płonie nienawiść? Czemu zawdzięcza swoje umiejętności? Skąd pochodzi?
Saga Winlandzka to epopeja, w której nie brak intryg, pokazanych z rozmachem scen walk, berserków czy Jomswikingów - elitarnych wojowników (niektórzy badacze twierdzą, że stacjonowali oni na Wolinie!). To też barwne, nierzadko historyczne, postacie - Thorfinn, Askeladd, Floki czy Leif.
Niezwykła powieść historyczna. Dzieje dramatu rodzinnego i skrywanych sekretów z lat 30. XX wieku, które po dziś oddziałują na ludzi.
W 1936, w Chalfont Hall, Dorset, gdy krawcowa upina ostatnie szpilki na sukience 13-letniej Kit, dziewczynka zastanawia się, dlaczego musi wziąć udział w uroczystości prezentacji siostry Lily na królewskim dworze. Wie, że jej siostra jest tak piękna, że podbije wszystkie serca i będzie mogła przebierać w ofertach matrymonialnych zamożnych i wpływowych mężczyzn. Być może dlatego i Kit musi się zaprezentować, przemierzać galerie zamku Chalfont i prowadzić uprzejme rozmowy.
Jednak ściśle zaplanowaną wizytę przerywa przyjazd tajemniczego Niemca… który wzbudza wielkie emocje i spowoduje zmianę biegu wydarzeń…
Książka wydana po raz pierwszy w 1925 roku w Wilnie dotąd dostępna była dla czytelnika tylko w jidysz. Zbiór zawierający opowiadania o różnorodnej tematyce ilustruje wielokulturowość dawnej Rzeczypospolitej i stanowi opis uniwersalnego doświadczenia ludzkiego wobec wyzwań rzeczywistości, mimo podziałów społecznych, religijnych i etnicznych.
Wielorakość podejmowanych przez Singera problemów, a także mnogość typów narracji, stanowią ewenement w ówczesnej literaturze żydowskiej, sprawiając, że prezentowany współcześnie przekład nie traci na aktualności. Autorem polskiego tłumaczenia jest Krzysztof Modelski, z którym w dniu premiery podczas spotkania online porozmawia Remigiusz Grzela.
W książce „Na obcej ziemi” starszy brat noblisty Isaaca Bashevisa Singera, Izrael Joszua Singer prezentuje mieszankę stylów, perspektyw, nacji i religii, które składają się na skomplikowany obraz ludzkich losów. Każde z opowiadań jest częścią przekroju społeczeństwa, ukazanego przez autora jako różnorodne nie tylko pod względem grup społecznych i wyznaniowych. Podejmowane problemy to także perypetie ekscentrycznych indywidualistów, prostolinijnych proletariuszy oraz samotność i niedola jednostki. To wieloplanowy portret ludzi stojących przed wyzwaniami, należących do różnych światów, a jednocześnie połączonych przez sytuacje i okoliczności. Cechą charakterystyczną prezentowanych tekstów jest zerwanie z dydaktyzmem właściwym dla moralizatorskiej prozy klasyków literatury jidysz. Ocenę dokonywanych przez bohaterów wyborów i rozstrzygnięć moralnych autor pozostawia czytelnikom.
W Polsce jak dotąd w całości udostępniono trzy powieści Izraela Joszuy Singera: „Josie Kałb”, „Bracia Aszkenazy”, „Rodzina Karnowskich”. I.J Singer był dziennikarzem, autorem opowiadań, dramatopisarzem, autorem reportaży i wspomnień. Jego aktywność literacką cechuje zarówno otwarcie na świat przedstawiany (wyjście poza opis środowiska żydowskiego), jak i poszerzanie żydowskiego kręgu czytelniczego (działalność translatorska).
Szpiedzy informują i ostrzegają: cały nakład tej książki wkrótce zostanie sprzedany. Warto się pospieszyć. — Vincent V. Severski.
Co łączy zabójstwa w Nowym Jorku oraz skandal obyczajowy w armii niemieckiej? Losy bohaterów Po cudze pieniądze, ostatniej części trylogii powieściowej Hanny Cygler.
Rodzina Szuszkinów próbuje się odnaleźć w realiach gwałtownie rozwijającej się Ameryki. Maksymilian hrabia Kwilecki na krańcach Afryki szuka fortuny, a w sobie resztek człowieczeństwa. Hannelore Hallmann natomiast stara się dowiedzieć, czego może się spodziewać po swoim prawdziwym ojcu. Czy odnajdą swoje „nowe niebo” i odpokutują za dawne grzechy?
Po cudze pieniądze jest nie tylko fascynującą powieścią obyczajową o ludziach, którzy upadają i powstają, kochają i nienawidzą, mszczą się albo wybaczają, lecz także barwną opowieścią o świecie u progu XX stulecia, kiedy to radość ze zmian, nowych odkryć i wynalazków miesza się niepewnością jutra.
Wybuchowa mieszanka ludzkich emocji, pikantne opowieści z historii trzech kontynentów i pełen szczegółów obraz początków XX wieku. Czytajcie, bo warto! — Robert Ostaszewski.
Kopalnia przeszłości i hałda niedomówień Opowieść o historii małej, wielkiej i tej niesłusznie pomijanej Powieść o rodzinie, Śląsku i kobietach Holandia, początek XXI wieku. Katarzyna pracuje na uniwersytecie, wiodąc życie współczesnej emigrantki. Jest samodzielna, wykształcona, ma terapeutę i panią do sprzątania. Wyjeżdżała z kraju z nadzieją na europejskie standardy traktowania, karierę naukową i ucieczkę od rodziny, z której na dobrą sprawę została jej już tylko babcia. Wydaje się więc, że wszystko poszło po jej myśli… Może z wyjątkiem zaburzeń odżywania, z którymi wciąż nie może się uporać. Śląsk, schyłek lat czterdziestych XX wieku. W chorzowskich zakładach azotowych trwa mordercza walka o realizację planu trzyletniego. W wysiłkach o przyszłość swoją i ludowej ojczyzny nie ustaje Marijka, marząca o tym, by zostać przodownicą pracy. Na jej oczach formuje się nowy świat, w którym postawna dzioucha upatruje szans na awans społeczny, wyrwanie się spod kurateli matki i szczęście u boku ukochanego Alozja. I wszystko wskazuje, że powinno się udać. Do czasu. Marijka nigdy nie dowie się o istnieniu Kasi, a Kasia natrafi na ślad Marijki przypadkiem, gdy zobaczy tajemniczą postać na fotografii ukrywanej przez babcię. Po latach i pewnej szczególnej rozmowie telefonicznej postanowi zrozumieć dlaczego. Wyruszy do kopalni rodzinnej przeszłości i wdrapie się na hałdę wieloletnich niedomówień, z której rozpościera się perspektywa od współczesnego wybrzeża Morza Północnego, po PRL-owskie koryto rzeki Rawy. Śledząc historię górniczej rodziny, Anna Dziewit-Meller opowiada o mrocznych latach czterdziestych ubiegłego wieku, klasowej emancypacji i problemach, które dotykają nas dziś. Nade wszystko brutalnie szczerze i niezwykle empatycznie mówi o tym, co wciąż niesłusznie pomijane: o udziale kobiet w małej i wielkiej historii.
Opowiadania "Sarajewskie Marlboro" ukazały się w 1994 roku, w trzecim roku oblężenia Sarajewa. Książka od razu otrzymała najważniejszą nagrodę literacką dla prozy (im. Ksavera Šandora Gjalskiego) i wkrótce została przełożona na kilka języków, a Jergović stawał się coraz bardziej znany w Europie. Mieszkał już wówczas w Zagrzebiu, debiutował jednak w Bośni kilka lat wcześniej (1988) tomikiem poezji "Opservatorija Varšava" i przed "Marlboro" wydał jeszcze parę zbiorów poezji. Tytułowy wiersz tego tomu, "Obserwatorium Warszawa", opowiada o pogodnym zmierzchu ostatniego dnia sierpnia 1939 roku i profesorze astronomii, który cieszy się z warunków odpowiednich do badań. Wiersz ma podtytuł Nie czekając na barbarzyńców. Myślę, że tak jak profesor astronomii Jergović nie czekał na barbarzyńców, ale się ich spodziewał. Tym czekaniem-nieczekaniem i jakąś zapowiedzią kończy się pierwsze opowiadanie (jedyne w części pierwszej) "Sarajewskiego Marlboro". Mówi ono o wycieczce (i taki ma tytuł) z matką i kończy się tym, co zobaczył, kiedy nocą wracali do miasta: „niebo czerwone jak płonący dach nad światłami Sarajewa”.
Druga część, Rekonstrukcja wydarzeń, to 27 krótkich opowiadań z oblężonego, ostrzeliwanego i rażonego ogniem miasta. Ale pisarza interesuje tu nie sama wojna, tylko życie ludzi i ich losy w tej wojnie. Każde opowiadanie pokazuje jeden konkret, jeden szczegół, w którym zawiera się los człowieka. Tym, co u Jergovicia i w tych opowiadaniach, i w następnych książkach jest najistotniejsze, to relacja z codzienności, wyczucie osobności Sarajewa, wrażliwość, a przede wszystkim zrozumienie wielonarodowego miasta, o czym autor mówi przekonująco, ale bez deklaracji i ideologii. W opowiadaniu List, który do przyjaciela Bośniaka pisze czarnoskóry absolwent sarajewskiej uczelni, to on mówi o praktycznej, codziennej stronie tej wielokulturowości, której nie znalazł nigdzie indziej. Jest w tej książce także humor, niekiedy ironia, ale przede wszystkim głęboki smutek człowieka świadomego nieodwracalności wojennego spustoszenia, które jednych wygnało z kraju, innych zmieniło, zmusiło do samotności, w różny sposób okaleczyło albo pozbawiło życia.
Ostatnia część, "Who will be the fitness", zawierająca – tak jak część pierwsza – tylko jedno opowiadanie zatytułowane "Biblioteka", mówi o domowych bibliotekach, o książkach, z którymi się dojrzewało, które się pamięta, do których się wraca, i tych, po które nie sięgnie się nigdy, o nieoddanych właścicielom, niepodarowanych, o wszystkich domowych bibliotekach, które strawił ogień – albo ten, na którym ludzie gotowali jedzenie i który dawał im ciepło, albo największy, symboliczny, który strawił sarajewską bibliotekę. Ostatnie zdanie pierwszej prozatorskiej książki Jergovicia brzmi tak: „Jako płomień wszystkich płomieni i ogień wszystkich ogni, jako ostateczny mityczny proch i popiół zapamiętany będzie los sarajewskiej biblioteki uniwersyteckiej, sławnej Vjećnicy, której książki płonęły cały dzień i noc. Poprzedziły to huk i eksplozja, dokładnie rok temu. Może tego samego dnia i miesiąca, kiedy to czytasz. Pogłaskaj delikatnie swoje książki, cudzoziemcze, i pomyśl, że są prochem”.
Ogień zaczął i ogień kończy tę książkę.
Najlepsza książka w pięćdziesięcioletniej historii Nagrody Bookera!
Epicka opowieść o powojennej historii Indii.
Jak zwykle u Rushdiego prawdzie historycznej towarzyszy tu fikcja, a postacie autentyczne spotykają się z wytworami imaginacji pisarza. Jak zwykle też książka wywołała skandal oraz ostre protesty niepochlebnie sportretowanej w niej Indiry Gandhi. W ramach znanych z historii najnowszej wydarzeń Rushdie osadził opowiedzianą przez Salima Sinaiego sagę rodzinną o „dzieciach północy“ urodzonych w chwili uzyskania niepodległości przez Indie.
Książka zdobyła wiele nagród: Booker Prize, James Tait Black Prize, English Speaking Uninon Literary Award, i natychmiast wyniosła autora na literacki Parnas. W 1993 roku uznano ją za najlepszą powieść wyróżnioną Booker Prize w mijającym ćwierćwieczu i przyznano tym samym Booker of Bookers – Bookera Bookerów.
Nasza bestselerowa seria „Kocham Polskę” od lat cieszy się niesłabnącą popularnością. Uczy najmłodszych historii naszej ojczyzny, wpaja wartości narodowe, odsłania losy polskich bohaterów i pokazuje piękno naszej spuścizny. Nastawiona jest ona na kształtowanie najlepszych wzorców moralnych, etycznych i patriotycznych. Ponieważ dzieci od lat uwielbiają tę serię, a dorośli mają pewność, że dzięki niej zapewniają swoim pociechom obcowanie z wartościowymi treściami, dlatego postanowiliśmy rozszerzyć serię o koleją odsłonę. Lubię, kiedy babcia opowiada to bardzo ciepło i z dużym wyczuciem opowiedziane najtrudniejsze chwile naszej najnowszej historii. Najmłodsi, żyjący dziś w bezpiecznych domach, pełnych rodzinnego szczęścia, mają okazję posłuchać wspomnień swoich bliskich o ich dzieciństwie, które nieraz miało dramatyczny przebieg, pełen trudności i niebezpieczeństw. Opowieści te są nie tylko barwnymi wspomnieniami; przede wszystkim to najlepsza lekcja prawdziwej historii naszego kraju.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
