„Ocenę merytoryczną książki pragnę zacząć od stwierdzenia, że dzięki opisanym w niej faktom, przywołaniu kluczowych dla jej celu i zakresu badań i teorii powstała monografia, która w kompleksowy, syntetyczny, merytorycznie i metodologicznie właściwy sposób porządkuje problematykę relacji między whistleblowingiem a mediami i uzupełnia dotychczasowe ustalenia o nowe, istotne i oryginalne. Jej zaletą jest nadanie opisywanym zagadnieniom szerokiej, interdyscyplinarnej perspektywy, która świadczy o wyśmienitej orientacji w problematyce i literaturze przedmiotu, dojrzałości naukowej oraz kompetencjach w zakresie prowadzenia badań naukowych i prezentowania ich wyników. Na pochwałę zasługuje wybór tematu, który dotąd nie doczekał się kompleksowych opracowań w polskim medioznawstwie, dzięki czemu publikacja ta ma charakter pionierski. Zjawisko whistleblowingu poddano w niej analizie z perspektywy sygnalisty i dziennikarza, opisano ich wzajemne relacje, motywacje, ryzyka i dylematy, kulisy przekazywania mediom informacji o nadużyciach oraz prac redakcyjnych nad przekazanymi materiałami, a także społeczne skutki publikacji medialnych. Nie pominięto badań nad społeczną oceną zjawiska i aspektami prawnymi związanymi z ochroną sygnalistów. Wykazano, że cele i motywacje sygnalistów są zbieżne z rolą mediów (w kwestii dążenia do prawdy, kontroli sfery publicznej, edukowania społeczeństwa), a teoretyczne rozważania zostały zilustrowane trafnie dobranymi przykładami z nieodległej i najnowszej historii”.
Z recenzji prof. dr hab. Katarzyny Pokornej-Ignatowicz
Publikacja stanowi próbę kompleksowego ujęcia dziennikarstwa śledczego jako jednego z niezbędnych elementów systemu demokratycznego. Ponadto proponuje ona refleksję nad kształtującymi się trendami i praktykami w tym zakresie, co zostało nazwane „międzynarodowym dziennikarstwem śledczym”. Prowadzone przeze mnie badania nad dziennikarstwem śledczym w wymiarze międzynarodowym nawiązują do realizowanych badań nad mediami i komunikowaniem globalnym w Katedrze Dziennikarstwa, Nowych Mediów i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego. Należy podkreślić, że obszar badawczy związany z szeroko pojętym dziennikarstwem śledczym był przedmiotem analiz środowiska akademickiego, w głównej mierze amerykańskiego i brytyjskiego. Na szczególną uwagę zasługują prace następujących badaczy: James L. Aucoin, Hugo de Burgh, David L. Protess, Fay Lomax Cook, Jack C. Doppelt, James S. Ettema, Curtis D. MacDougall, Margaret T. Gordon, Marilyn Greenwald, Joseph Bernt, Andrew D. Kaplan, David Spark, Tony Harcup, Bill Kovach, Tom Rosentiel, Anya Schriffin, Arthur i Lila Weinberg. Ze względu na specyfikę tego typu dziennikarstwa, co wynika bezpośrednio ze sprawowanej funkcji kontrolnej, wykorzystano literaturę dotyczącą etyki mediów i zawodu dziennikarza śledczego, a także uwarunkowań prawnych i politycznych. Zjawisko dziennikarstwa śledczego było również przedmiotem analiz w Polsce, które stanowią przyczynek do naukowej debaty na temat jego kondycji i perspektyw rozwoju. Z tego względu na uwagę zasługują opracowania naukowe polskich uczonych: Wojciecha Adamczyka, Marka Palczewskiego, Moniki Worsowicz. Ponadto artykuły naukowe skupiające się na tej materii pojawiały się w opracowaniach szerzej traktujących dziennikarstwo, by wymienić prace Jacka Sobczaka czy Iwony Hofman. Istotne było również odwołanie się do publikacji i spostrzeżeń autorstwa dziennikarzy śledczych, zarówno zagranicznych, jak i polskich np. Carla Bernsteina i Boba Woodwarda, Bertolda Kittela czy Sylwestra Latkowskiego. Oprócz literatury przedmiotu, niezbędnej do monograficznego ujęcia problematyki, analizie poddano zebrany też materiał empiryczny, na który składają się: artykuły, raporty ze śledztw w formie książek, materiały audiowizualne, filmy dokumentalne, zdjęcia, udostępniane bazy danych, zawartość mediów społecznościowych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
