Autor przedstawia początki ruchu neotalibów w sposób wyważony, obiektywny, bez szukania zbędnej sensacji. Uwzględnia różne punkty widzenia oraz spostrzeżenia licznych uczestników konfliktu i analityków, a równocześnie prezentuje własne przemyślenia. W ten sposób otwiera nowe perspektywy, ważne w badaniach nad Afganistanem.
Peter Marsden, autor książki The Taliban: War, Religion and the New Order in Afghanistan (1998)
Zapowiedzi rychłego zwycięstwa nad talibami były powtarzane nieustannie od czasu alianckiej inwazji na Afganistan w 2002 roku, a szczególnie po wyborach prezydenckich w 2004 roku. Niektórzy komentatorzy utrzymywali, że polityka „odbudowy i rozwoju” zdobyła serca mieszkańców, nie zważając na liczne głosy krytyki. W marcu 2006 roku, tuż przed serią wyjątkowo zaciętych starć, wysocy urzędnicy, zarówno afgańscy, jak i amerykańscy, nadal twierdzili, że „talibowie nie są już zdolni do prowadzenia dużych bitew”. W drugiej połowie roku nastroje w środkach masowego przekazu zmieniły się. Pojawił się defetyzm, a nawet przeczucie zbliżającej się katastrofy. W rzeczywistości już w latach 2003–2005 było coraz więcej dowodów kwestionujących oficjalną interpretację konfliktu. Giustozzi dowodzi, że powstanie neotalibów nie było bynajmniej „niespodzianką 2006 roku”, gdyż ruch zapuścił w Afganistanie mocne korzenie już w 2003 roku. Właśnie to zjawisko jest przedmiotem jego badań w tej jakże aktualnej i prowokującej do myślenia książce.
Jak to możliwe, że ugrupowanie, które posługuje się bojówkami terrorystycznymi i stosuje przemoc, stało się rządzącą partią polityczną? Czy ta sama organizacja może się zajmować działalnością polityczną i pracą charytatywną, a jednocześnie wysyłać zamachowców samobójców, by atakowali ludność cywilną? Jak traktować Hamas ? zbrojną organizację islamistów, którą palestyński elektorat wyniósł do władzy w wyborach w styczniu 2006 roku?
Książka zawiera pierwszą na rynku wydawniczym tak kompletną i w pełni udokumentowaną ocenę Hamasu. Matthew Levitt, ekspert do spraw walki z terroryzmem, mający bogate doświadczenie zdobyte w terenie ? w Izraelu, na Zachodnim Brzegu i w Gazie ? uchyla zasłonę legalności, za którą kryje się Hamas. Przedstawia konkretne, szczegółowe dowody pochodzące z licznych materiałów wywiadowczych, między innymi z odtajnionych ostatnio raportów CIA, FBI i Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Kreśląc portret Hamasu z niespotykaną dokładnością, Matthew Levitt obnaża jego prawdziwe oblicze ? oblicze organizacji stwarzającej zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa daleko poza granicami Zachodniego Brzegu i Gazy. Autor wzywa społeczność międzynarodową, aby to rozważyła, i proponuje starannie przemyślane sposoby, jak przeciwstawić się zagrożeniu ze strony Hamasu.
?Zdecydowanie najlepsza książka na temat Hamasu, jaką do tej pory przeczytałem. Dobrze napisana, staranna, profesjonalna, fascynująca?.
R. James Woosley, były dyrektor CIA
?Matthew Levitt jest niewątpliwie jednym z najwybitniejszych znawców Hamasu na świecie i czołowym komentatorem zajmującym się terroryzmem w ogóle. Przeczytałem wszystkie jego prace i mam wiele uznania dla jego działalności?.
Daniel Benjamin, były członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego prezydenta Clintona
Publikacja stanowi zbiór sześciu odrębnych studiów poświęconych zjawiskom takim, jak: samobójstwo, zabójstwo, choroba terminalna, żal po stracie, gwałt oraz kryzys tożsamości związany z własną orientacją seksualną (homoseksualizm). Spoiwem wiążącym różne zagadnienia jest kryzys psychiczny. Autorka nie stroni również od nakreślenia propozycji terapeutycznych czy interwencyjnych. Książka Barbary Pileckiej pokazuje kryzys jako szansę znalezienia zgubionego sensu i odnalezienia jego wartości. Kryzys jest więc trudną lekcją życiową, z której możemy jednak wyjść bardziej dojrzali. (...) Kryzys oznacza nie tylko groźbę dla rozwoju osobowości, lecz także szansę dla niej. Jak Feniks z popiołów możemy odrodzić się z głębi kryzysu i rozpocząć dalsze życie, `z nowymi siłami oraz możliwościami`
Podróżowanie stanowi obecnie jedną z najważniejszych form kontaktu kulturowego. W świecie, w którym co roku miliony ludzi opuszczają domy w celach turystycznych, jesteśmy świadkami zupełnie nowego fenomenu spotkań reprezentantów różnych kultur, religii i narodowości. Niniejsza książka, wpisując się w nurt badań relacji hosts and guests (pomiędzy społecznością gospodarzy-tubylców i gości-turystów), prowadzonych przez antropologów od lat 70. XX wieku, stawia pytania o znaczenie turystyki w kontaktach polsko-rosyjskich. Punktem wyjścia dla refleksji jest znane ? choć nierzadko nadużywane ? pojęcie ?dialogu międzykulturowego?. Termin, który na stałe zagościł w dyskursie naukowym, stając się poręcznym ?listkiem figowym?, zostaje skonfrontowany z realnością niełatwych, gdyż obarczonych balastem historii i wzajemnych uprzedzeń, kontaktów Polaków i Rosjan. Choć turystyka rzadko pojawia się w kontekście analiz stosunków między Polską i Rosją, to właśnie ona może się okazać mostem łączącym obydwa narody.
Cyberprzemoc wśród dzieci i młodzieży zawiera doskonałe porady dla rodziców, uczniów i nauczycieli na temat tego, jak sobie radzić z mniej lub bardziej poważnymi incydentami cyberprzemocy oraz jak zapobiegać pojawieniu się takich problemów. To bardzo cenne wsparcie w walce z tym stosunkowo nowym problemem.
Dan Olweus, Uniwersytet w Bergen, Norwegia
Autorki przeanalizowały ostatnie odkrycia naukowe w tej dziedzinie, wykorzystując także badania przeprowadzone wśród ponad 3500 uczniów szkół gimnazjalnych, internetowe projekty badawcze, doświadczenia z wykorzystaniem portali społecznościowych oraz dane pochodzące z wywiadów grupowych z ofiarami cyberprzemocy, osobami ją stosującymi i ich rodzicami.
Książka stanowi opis najlepszych technik prewencyjnych i strategii pozwalających skutecznie walczyć z przemocą szkolną prowadzoną kanałami elektronicznymi.
W IV wieku pustynie Egiptu stały się centrum nowego, radykalnego ruchu, który dzisiaj nazywamy monastycyzmem. Grupy chrześcijan - od niepiśmiennych wieśniaków po wykształconych intelektualistów - przenosiły się na pustkowia położone poza doliną Nilu i, według słów Atanazego, uczyniły pustynię miastem. Dzieło to zawładnęło wyobraźnią świata antycznego. Mnisi opracowali metody modlitwy i praktyki ascetycznej, wzorzec bycia uczniem i model duchowego przewodnictwa, które od tego czasu stały się ważnym elementem chrześcijaństwa.
To nowe spojrzenie na kino polskie, spojrzenie ? zgodnie z tytułową zapowiedzią ? od strony ciała i seksualności. Refleksja historyczna i analityczna dotycząca polskiego kina ? od lat, ze zrozumiałych względów, zdominowana jest przez myślenie polityczne, wiążące dzieła filmowe z kolejnymi fazami dwudziestowiecznych dziejów naszego kraju; toteż pora najwyższa na jej odświeżenie, wykorzystujące częstsze dziś, uciekające od polityki normy lektury, wśród nich ? właśnie czytanie filmów poprzez zawarty w nich, nieraz głęboko ukryty przekaz na temat seksualności i ról płciowych.
Mamy tu, z grubsza biorąc reprezentantów (a właściwie reprezentantki, bo wśród autorów dominują kobiety) dwu pokoleń polskich filmoznawców: jest kilka znakomitych autorek legitymujących się poważnym, uznanym dorobkiem, są też debiutanci, ale ? sądząc po tekstach ? dysponujący znacznymi już kompetencjami i umiejętnościami pisarskimi. Ta rozmaitość pociąga za sobą różnorodność metodologiczną. Optyka ?genderowa? bynajmniej tu nie dominuje. Są tu analizy o wyraźnym nachyleniu kulturoznawczym, są też szkice o nastawieniu filozoficznym.
Tom jest pracą nie tylko pionierską, ale wzorowo wykonaną i przejrzyście skomponowaną, adresowaną nie tylko do zawodowego środowiska filmoznawców (choć do nich naturalnie w pierwszym rzędzie), ale do czytelników zainteresowanych nowymi propozycjami współczesnej humanistyki.
Dziecko w świecie mediów i konsumpcji to książka analizująca sytuację współczesnego dziecka, jego pozycję społeczno-kulturową, sposoby funkcjonowania oraz kreowania i przedstawiania jego obrazu w mediach. Wszystkie te zjawiska są opisane w kontekście toczących się aktualnie procesów kulturowych charakterystycznych dla społeczeństwa konsumpcyjnego i zmediatyzowanego, takich jak: infantylizacja kulturowa, adolescencja dzieci, komercjalizacja dzieciństwa. Wpływają one na sposób socjalizowania dzieci, ofertę medialną, sposoby kreowania nie tylko obrazu dziecka i dzieciństwa, lecz także macierzyństwa czy rodziny. Oferta dzisiejszej kultury konsumpcyjno-medialnej stwarza wiele korzyści, ale rodzi też pewne zagrożenia, takie jak choćby anoreksja czy niebezpieczeństwa wynikające z dostępu do źródeł internetowych. Zarówno jednym, jak i drugim zjawiskom wnikliwie przyglądają się autorzy książki.
W dzisiejszych czasach decyzja o posiadaniu dziecka poprzedzona jest refleksją dotyczącą nie tylko sposobu wychowania, lecz także zapewnienia mu określonych dóbr materialnych. Wynika to stąd, że obecnie dziecko jest ważnym obiektem działań marketingowo-komercyjnych. Taka sytuacja powoduje, że zarówno przed rodzicami jak i dziećmi stawiane są nowe wyzwania, które wymagają opracowania przemyślanych, często zaplanowanych na wiele lat strategii działania. Tym zjawiskom i procesom poświęcona jest książka.
Prezentowana książka podejmuje ważny problem – form obecności przeszłości, pamięci, tradycji, wartości oraz budowania znaczenia w praktykach kulturowych teraźniejszości – dla kultury w ogóle, a kultury współczesnej w szczególności. Ukazanie tego złożonego i trudnego zagadnienia poprzez zjawisko cytatu właśnie wydaje się doskonałym pomysłem; pozwala bowiem w sposób konkretny, jednorodny metodycznie oraz analitycznie operacyjny i efektywny przedstawić panoramiczny ogląd tyleż stałych, inwariantnych, co historycznie zmiennych cech rozpatrywanej problematyki.
Z recenzji prof. dra hab. Ryszarda Nycza
Cytat, którego rola w kulturze bywa porównywana do znaczenia soli w przepisie kulinarnym, wydaje się pojęciem tak elementarnym, że nieczęsto staje się przedmiotem naukowej refleksji. Chociażby z tego powodu warto poddać pod rozwagę zagadnienie przekształceń, jakim ulegało i ulega pojęcie cytatu we współczesnym literaturoznawstwie oraz – szerzej – w naukach o kulturze i naukach społecznych, takich jak prawoznawstwo. Celem niniejszej książki jest refleksja zarówno nad utrwalonymi już koncepcjami funkcjonowania pojęcia cytatu, jak i nad nieco nowszymi sposobami jego interpretowania. Szczególnie inspirujące wydają się te, które eksponują możliwość rozumienia cytatu jako fenomenu wychodzącego poza praktykę tekstową, istotnego w budowaniu określonej postawy wobec takich kategorii, jak historia literatury, pamięć kulturowa, tradycja, kanon literacki oraz zjawisko intertekstualności.
Ze Wstępu Anny Jarmuszkiewicz i Justyny Tabaszewskiej
Auschwitz, Holokaust, antysemityzm…
Te trzy słowa symbole ewokują całą listę pytań badawczych. Czym jest dzisiaj dla nas – mieszkańców Polski – Auschwitz? Jaką wiedzę na temat obozu posiadamy, zwłaszcza czy wiemy, że Żydzi stanowili największą grupę ofiar? Czego symbolem jest dla nas – Polaków – Auschwitz, szczególnie czy jest raczej symbolem polskiego męczeństwa, czy żydowskiego Holokaustu? Jaki jest stosunek Polaków do Żydów? Jak szeroko rozpowszechniony i jak głęboki jest antysemityzm w Polsce, w jej różnych regionach i środowiskach? Czy mamy do czynienia z jednego rodzaju antysemityzmem czy z różnymi antysemityzmami? Co o Auschwitz, Zagładzie i Żydach wiedzą i sądzą młodzi Polacy? Jak efektywne są rozmaite działania edukacyjne i informacyjne dotyczące Zagłady i Auschwitz? Jaki skutek odniosły debaty o stosunkach polsko-żydowskich wywołane publikacją książek Jana Tomasza Grossa? Jakie doświadczenie wizyty w miejscach pamięci, takich jak Auschwitz, Majdanek czy Treblinka, zmienia myślenie młodych? Czy wzrost wiedzy o Zagładzie i Auschwitz zmienia postawy, zwłaszcza czy eliminuje antysemityzm?
Niniejszy tom zawiera artykuły, w których podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na te pytania.
Ze Wstępu dr. hab. Marka Kuci
Niniejsza książka stanowi monograficzne opracowanie wybranych materiałów konferencji Tożsamość, indywidualizm, wspólnotowość w kulturze rosyjskiej, zorganizowanej 25-26 maja 2012 roku w Polskiej Akademii Umiejętności przez Katedrę Rosyjskiej Kultury Nowożytnej Instytutu Rosji i Europy Wschodniej Uniwersytetu Jagiellońskiego przy współudziale Komisji Kultury Słowian PAU. Zawarte w tytule książki pojęcia stanowią determinanty kultury rosyjskiej nie tylko filozoficzno-aksjologiczne i religijno-metafizyczne, lecz także ideologiczne, a nawet geopolityczne. Wyznaczają jej immanentny, niezależny od czynników zewnętrznych kierunek rozwoju, a jednocześnie punkty styczne z zagranicą - głównie Europą i jej formami kulturowymi. Poprzez te właśnie pojęcia można odczytać znaczenie sporów, jakie toczą się w Rosji od pierwszej połowy XIX wieku między zwolennikami jej niezależnej od Zachodu drogi rozwoju a ideologami jej okcydentalizacji. Zarówno w pierwszej, jak i w drugiej opcji rozwoju toczy się walka o wartości kształtujące mentalność i duchowość rosyjską, decydujące nie tylko o charakterze tożsamości pojedynczego Rosjanina, ale też narodu rosyjskiego jako historycznej, kulturowej oraz religijnej i moralnej wspólnoty. Walka ta obejmuje również kształt państwa rosyjskiego i sposób sprawowanej w nim władzy.
Kultura rosyjska jest specyficznym świadectwem owej walki. Z jednej strony stanowi bowiem wyraz „duszy rosyjskiej", z drugiej zaś - sposób jej kształtowania. Z uwagi na to dwojakie jej znaczenie można sugerować, że zagadnienie tożsamości ma charakter fundamentalny dla wyraźnie zarysowanych w niej problemów indywidualizmu i wspólnotowości.
Ze Słowa wstępnego
Zaprezentowane w książce Anny Gaweł badania teoretyczne i empiryczne koncentrują się wokół fenomenu zdrowia, które jest nieodłącznie związane z rozwojem człowieka w okresie jego dojrzewania i zarazem warunkuje przebieg tegoż rozwoju.
Autorka podejmuje próbę rozpoznania podmiotowych zasobów zdrowotnych oraz zasobów środowiskowych tkwiących w ekosystemie szkoły, które współtworzą potencjał zdrowotny uczniów w wieku gimnazjalnym. Przyjęta w pracy perspektywa ekologicznego, systemowego i salutogenetycznego ujmowania zjawisk w obszarze zdrowia umożliwia poszukiwanie odpowiedzi na pytania dotyczące możliwości kształtowania tych zasobów w procesie wychowania do zdrowia, stanowiącym nieodłączny składnik całościowego procesu edukacji służącej harmonijnemu rozwojowi człowieka jako istoty biopsychospołecznej.
Publikacja jest adresowana do środowiska naukowego pedagogów i psychologów zdrowia, studentów nauk społecznych oraz pedagogów szkolnych i nauczycieli będących realizatorami edukacji zdrowotnej.
W książce zaprezentowano modele, funkcje i wymagania najważniejszych znormalizowanych systemów zarządzania. Omówiono systemy zarządzania w następujących dziedzinach: zarządzanie jakością, zarządzanie bezpieczeństwem i higieną żywności, zarządzanie ryzykiem, zarządzanie wynikami i wizerunkiem organizacji. Ponadto dokonano próby odwzorowania cyklu życia znormalizowanych systemów zarządzania z uwzględnieniem fazy projektowania, oceny i ciągłego doskonalenia.
Przywództwo w edukacji to nie prowadzenie grupy według znanych punktów orientacyjnych z mapą w ręku, to raczej podróż z wieloma objazdami, zawracaniem, pytaniem o drogę, i tylko, lub aż tylko na to trzeba być przygotowanym - na ciągłe zmiany kierunku, tempa i środka lokomocji.
Podjęcie refleksji nad zarządzaniem sferą edukacji, przy założeniu integracji wiedzy z wielu obszarów, uważam za trafne i uzasadnione. Zmieniająca się rola szkoły, procesy demokratyzacji społeczeństwa oraz pewne negatywne zjawiska obserwowane w oświacie zachęcają do podjęcia refleksji na temat specyfiki zarządzania szkołą oraz wymagań wobec dyrektorów szkół, z perspektywy dorobku nauk o zarządzaniu i socjologii oświaty.
Z recenzji dr hab. Aldony Andrzejczak, prof. nadzw. UEP
Temat przywództwa edukacyjnego, któremu poświęcona jest niniejsza publikacja, należy do zaniedbanych w sensie teoretycznym obszarów badawczych, wpisujących się w nauki humanistyczne, a w szczególności w takie dyscypliny, jak nauki o zarządzaniu i pedagogika. Dobrze więc się stało, że Autor postanowił ten stan rzeczy zmienić, proponując nowy model przywództwa w zarządzaniu edukacyjnym (...). Nie da się przeprowadzić skutecznej reformy systemu edukacji bez uwzględnienia roli, jaką odgrywa przywództwo w edukacji, bez nowego podejścia do kierowania szkołą, skoncentrowanego na wydobywaniu potencjału przywódczego wśród nauczycieli, (...) i bez aktywnego podejścia do rzeczywistości, polegającego na jej odpowiednim kształtowaniu. Grzegorz Mazurkiewicz właśnie te czynniki uczynił przedmiotem swych rozważań.
Z recenzji dr hab. Joanny Michalak, prof. UL
Praca ma w dużej mierze charakter monografii empirycznej podejmującej problem wyznaczników zdrowia u pacjentów poddanych przeszczepowi szpiku kostnego. Kwestia ta nie miała do tej pory szerszego opracowania w polskiej psychologii zdrowia.
Z recenzji prof. dra hab. Władysława Łosiaka
Książka Heleny Wrony-Polańskiej jest interesującym wkładem w dorobek polskiej psychologii zdrowia. Przedstawiony w niej autorski model psychologicznych, behawioralnych i społecznych uwarunkowań służących zachowaniu kondycji zdrowotnej oraz zastosowanie tej koncepcji do opisu i wyjaśnienia wpływu tych czynników na rezultat terapii chorób białaczkowych są teoretycznie i doświadczalnie uzasadnione, a także praktycznie przydatne zarówno w profilaktyce, jak i w pracy z pacjentami. Na gruncie polskim, w zakresie badań osób chorych na białaczki i po przeszczepie szpiku kostnego, jest to praca pionierska.
Z recenzji prof. dra hab. med. Aleksandra B. Skotnickiego
Kościoły i inne związki wyznaniowe w służbie dobru wspólnemu to praca, która powstała wspólnym wysiłkiem 28 autorów poszczególnych przyczynków, ujednoliconych i uporządkowanych przez inicjatorów publikacji i redaktorów. Wymagało to ogromnego wysiłku i wielkiej pracy, rodziło szereg trudności, jakie wiążą się z realizacją tak obszernego projektu. Uprzedzając dalsze rozważania, należy stwierdzić, że udało się te trudności pokonać i stworzyć bogate oraz ciekawe dzieło. Pozostaje ono otwarte na kontynuację. Zachęca do dalszej dyskusji i pobudza do nowych studiów. [...] Jednoznacznie pozytywnie oceniam książkę, która będzie interesująca nie tylko dla konstytucjonalistów i specjalistów z zakresu prawa wyznaniowego, ale także dla wszystkich, którym zależy na pogłębieniu świadomości czym jest w istocie dobro wspólne.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Franciszka Longchamps de Bérier
Klatka piersiowa, kolejny, drugi już tom podręcznika Anatomia prawidłowa człowieka pod redakcją prof. dr. hab. med. Andrzeja Skawiny, został opracowany zgodnie z założeniami ujęcia całości podręcznika. Zawiera część opisową dotyczącą budowy ścian klatki piersiowej, a także zawartych w niej narządów. Analizuje wzajemne stosunki topograficzne struktur stanowiących zawartość jam klatki piersiowej, ujmując je w sposób dokładny i plastyczny. Na szczególną uwagę zasługuje część embriologiczna obejmująca podstawowe informacje z zakresu rozwoju serca i układu naczyniowego oraz oddechowego, stanowiąca cenne uzupełnienie całości. Wszystkie wymienione części są opracowane bardzo starannie, z dużą znajomością materiału, przy zastosowaniu prawidłowego, aktualnie obowiązującego mianownictwa polskiego i łacińskiego, z dobrze dobranymi rycinami. Tom ten może służyć nie tylko jako podręcznik wprowadzający w wiedzę medyczną, z zakresu klatki piersiowej, studentów Wydziału Lekarskiego i Oddziału Stomatologii oraz innych medycznych kierunków, ale także jako wartościowa pomoc dla lekarzy praktyków w ich codziennej pracy.
W Scenicznych rytuałach jeden z najważniejszych autorów piszących o muzyce popularnej zadaje pytanie, o czym właściwie rozmawiamy, kiedy rozmawiamy o muzyce. Zamiast eliminować emocjonalne reakcje i osobisty gust jako coś obcego akademickiemu krytykowi, Simon Frith czyni te postacie zaangażowania swym tematem i ukazuje ich miejsce w samym centrum estetyki, która strukturyzuje naszą kulturę i ubarwia życie.
Jak dotąd nie ma na polskim rynku książki humanistycznej podobnej publikacji, a tym samym przekład tej oryginalnej i stymulującej pozycji pozwoli zapoczątkować w kraju poważną debatę nad muzyką popularną.
Prof. Wojciech Burszta SWPS Warszawa
Całościowe, wielofunkcyjne ujęcie muzyki popularnej to również przyczynek do analogicznego rozumienia wszelkich dziedzin kultury popularnej, która - niczym dawniejsza kultura ludowa - formuje dziś nieelitarną warstwę sposobów życia ludzi Zachodu.
Janusz Barański UJ
Frith znosi pozorne rozróżnienie między kulturą wysoką a kulturą popularną z dowcipem i erudycją, które są zbyt rzadkie rozprawiających o kulturze … Muzyka popularna jest ważna dla Fritha, który daje nam jeden z najlepszych tekstów mówiących, dlaczego powinna być ważna.
Financial Times
Simon Frith – profesor anglistyki na Uniwersytecie Strathclyde, autor wielu publikacji poświęconych muzyce popularnej w Village Voice oraz The Sunday Times of London oraz klasycznej już książki zatytułowanej Sound Effects.
Przedstawiamy polskiemu Czytelnikowi wybór perskich tekstów będących głosami w dyskusji nad modernizacją kraju, prowadzonej przez Irańczyków od drugiej połowy XIX wieku po tak zwaną rewolucję islamską i czasy współczesne. Debata światopoglądowa wywołana przez konfrontację Persji z zachodnią cywilizacją zmusiła Irańczyków do zajęcia stanowiska wobec osiągnięć myśli oświeceniowej, a także do postawienia pytania o własną tożsamość. Niniejszy tom pozwala uchwycić bogactwo i złożoność kultury irańskiej, jej manichejskie rozdarcie, a zarazem oryginalną próbę syntezy Wschodu z Zachodem, religii z myślą lewicową, tradycji z potrzebą postępu, ducha z materią. Niestety, w irańskiej polityce dotychczas zwyciężały skrajności, radykalne wizje mające na celu całkowite oddzielenie światła od ciemności. Chociaż mieszanka idei lewicowych i islamskich, tłumionych jako wywrotowe i wsteczne w duchu wielkomocarstwowej propagandy sukcesu, na moment zatriumfowała podczas rewolucji w 1978 roku, to wkrótce jednak rewolucja została nazwana islamską, a oficjalny dyskurs Islamskiej Republiki Iranu odrzucił wszelkie alternatywne wizje świata. Na jak długo? Czas pokaże, bowiem dziś debata nad irańską tożsamością nadal się toczy - nie tylko wśród intelektualistów, ale także w zatłoczonych teherańskich taksówkach i w perskojęzycznej cyberprzestrzeni, a doświadczeni przez historię Irańczycy lubią powtarzać: in ham begzarad, ,,to też przeminie`.
Dlaczego Bułgarzy nazywają język staro-cerkiewno-słowiański starobułgarskim? Od kiedy św.św. Cyryl i Metody są Bułgarami? Czy ziemie bułgarskie mogą leżeć poza Bułgarią, a język macedoński - być alternatywną normą bułgarszczyzny? I czy Bułgarzy to Słowianie?Te i podobne pytania, które stawiają dziś nie tylko postronni obserwatorzy współczesnego bułgarskiego dyskursu tożsamościowego, ale i sami Bułgarzy, zachęcają do bliższego przyjrzenia się procesowi definiowania i kodyfikacji bułgarskości w epoce tzw. Bułgarskiego Odrodzenia (1762-1878). Niniejsza publikacja traktuje o tkwiących w XIX wieku źródłach bułgarskiego kodu patriotycznego, ale tak naprawdę jest o współczesnych Bułgarach i ich stosunku do wielkich narodowych narracji; o aktualizacji starych mitów wspólnotowych i o poszukiwaniu nowych. A także o słowach-kluczach oraz utrwalonych w języku i tekstach kultury stereotypach wyznaczających granice przewartościowań.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
