Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Przystępny wykład zasad pedagogiki Montessori, odpowiednich do pracy ze starszymi dziećmi. Stosuj je na co dzień, aby twoje dziecko było szczęśliwe.
Pedagogika Montessori pozwala dyskretnie i z szacunkiem towarzyszyć dziecku w kształtowaniu jego osobowości. Między szóstym a dwunastym rokiem życia dziecko ćwiczy się w sztuce samodzielnego myślenia, buduje swoją tożsamość. Jeśli będziemy mu wtedy umiejętnie asystować, to po osiągnięciu 12 lat, będzie wiedziało, kim jest. Warto skorzystać z tej sprawdzonej metody pedagogicznej i nieustannie wspierać dziecko w stawaniu się szczęśliwym, pewnym siebie, niezależnym, twórczym i otwartym na świat człowiekiem.
Charlotte Poussin, Hadrien Roche i Nadia Hamidi są dyplomowanymi nauczycielkami Międzynarodowego Stowarzyszenia Montessori. Pasjonuje ich to podejście edukacyjne, dlatego stosują je w swoich szkołach i rodzinach.
Co robić, aby nasze dziecko było szczęśliwe? Jak wzbudzić w nim zaufanie? Jak przygotować małego człowieka do mierzenia się z trudnościami, które na pewno w którymś momencie pojawią się w jego życiu? Gdzie jest granica twojej złości? Jaki błąd najczęściej popełniają rodzice? I co jest tak naprawdę najważniejszym zadaniem dla opiekuna, zarówno w okresie niemowlęctwa, jak i dorastania dziecka?
Magia rodzicielstwa to współczesna biblia dla nowoczesnych rodziców. Psycholożka i terapeutka rodzinna Hedvig Montgomery w siedmiu prostych krokach wskazuje rodzicom i opiekunom drogę do tego, o czym każdy z nich marzy – szczęśliwej relacji ze swoimi dziećmi.
Dzieci i dorośli zmieniają się pod wpływem wielu czynników,wzorców i narzędzi komunikacji. Warto obserwować te fascynujące procesy w kontekście świata wartości, który ujawnia się w treściach medialnych. W niniejszej książce przyglądamy się wielu społecznym zjawiskom i fenomenom zachodzącym w kulturze konsumpcji oraz świecie mediów. Autorzy i autorki tekstów dokonują wnikliwych analiz relacji między dziećmi i dorosłymi, juniorami i seniorami, badają procesy infantylizacji, a także estetyki dzieciństwa. Pokazują medialnych bohaterów świata dzieci i młodzieży, ich kłopoty i dylematy, które są też problemami młodych ludzi. Omawiają kulturowe zjawiska, analizując reklamy, telewizyjne programy rozrywkowe dla dzieci, grupy fanowskie, bajki, filmy, seriale, kanały YouTube, wirtualne dzienniki szkolne.
Małgorzata Bogunia-Borowska jest doświadczoną badaczką kultury współczesnej, w której media i konsumpcja stanowią tematy fundamentalne. Należy do najlepszych badaczy problematyki telewizji, wzorów konsumpcji. Kontynuacja badań relacji dzieci–media, tym razem z uwzględnieniem nowych mediów, wydaje się jak najbardziej wskazana i ważna.
W książce krzyżują się różnorodne i wielowymiarowe spojrzenia badaczy, łączących podejścia teoretyczne z praktyką badawczą. Wielką zaletą niniejszej publikacji jest aktualność analizowanych zjawisk. To bardzo wartościowa pozycja na liście lektur obowiązkowych nie tylko dla studentów i badaczy z obszaru nauk społecznych, ale także zdecydowanie szerszego kręgu czytelników: rodziców, wychowawców czy wszystkich świadomych konsumentów mediów.
Prof. Małgorzata Molęda-Zdziech
Małgorzata Bogunia-Borowska – socjolog i medioznawca. Pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Uczciwa gra to stawanie się lepszym, codziennie po trochu, to przyjmowanie zwycięstw, ale i porażek z podniesioną głową, to uczenie się na błędach i szacunek wobec innych. Pomocne elfy w świecie sportu i wspólnych zabaw pokazują, że prawdziwym zwycięzcą jest ten, kto wciąż pracuje nad sobą.
Celem przygotowanej monografii jest diagnoza i analiza zależności pomiędzy stopniem rozwoju tożsamości dewiacyjnej nieletnich a poziomem ich motywacji do jej zmiany przez samodoskonalenie. Starano się przy tym, aby wnioski wynikające zarówno z analizy literatury przedmiotu, jak i przeprowadzonych badań służyły wzbogaceniu refleksji o znaczeniu obu zjawisk i występujących między nimi zależności, która byłaby przydatna w udoskonalaniu organizacji procesu resocjalizacji w warunkach instytucjonalnych. Aby osiągnąć ten cel, pracę badawczą podzielono na kilka etapów, której efekty znalazły swoje odzwierciedlenie w kolejnych rozdziałach pierwszej (teoretycznej) i drugiej (empirycznej) części monografii.
W pierwszym rozdziale, z uwzględnieniem wiedzy z zakresu filozofii, psychologii i socjologii, dokonano pogłębionej analizy pojęcia, struktury, procesu formowania się i rozwoju tożsamości osobowej oraz warunków wyznaczających proces jej zmiany z perspektywy nauk humanistycznych i społecznych. Zadaniem było uchwycenie konstytutywnych dla zrozumienia jej istoty oraz struktury komponentów, które mogłyby być użyteczne w konceptualizacji modelu tożsamości dewiacyjnej. Przeglądu literatury poświęconej problematyce tożsamości człowieka dokonano również pod kątem poszukiwania odpowiedzi na pytanie, na ile możliwa i w jakich warunkach dokonuje się jej zmiana, ponieważ ma to duże znaczenie dla ewentualnego ukierunkowywania na ten cel oddziaływań resocjalizacyjnych. Zarówno poszukiwanie, kształtowanie, kreowanie, czy też zmiana tożsamości, dokonuje się głównie poprzez autorefleksję podejmowaną w kontekście nawiązywanych interakcji społecznych. Stąd też, aby ukazać całą złożoność tego procesu zdecydowano się na omówienie społeczno-kulturowych uwarunkowań w nieustannie zmieniającej się i niepewnej rzeczywistości postmodernistycznej.
Prezentowana publikacja jest zachętą do refleksji na temat napięć oraz nieoczywistości, istoty i znaczenia współczesnych debat nad dzieciństwem i wczesną edukacją. Przedstawione rozważania dotyczą krytycznego namysłu nad kondycją wczesnej edukacji, potencjału dziecka i jego sposobów doświadczania świata, środowiska edukacyjnego rozwijającego potencjał i kompetencje dzieci, twórczego charakteru procesu uczenia się, a także metodologicznych aspektów badań dziecka i dzieciństwa.
Tom jest zapisem wielowątkowej dyskusji toczonej z dwóch perspektyw - konstruktywistycznej i kognitywistycznej – wokół dzieciństwa jako zespołu dziecięcych doświadczeń, przeżyć i działań. Obecna w książce idea podejścia jakościowego potwierdza po raz kolejny, że zainteresowanie dziecięcymi znaczeniami nie ma prostych odniesień do zagadnień podejmowanych w tradycji ilościowych badań pedagogicznych.
Prezentowana publikacja jest zachętą do refleksji na temat napięć oraz nieoczywistości, istoty i znaczenia współczesnych debat nad dzieciństwem i wczesną edukacją. Przedstawione rozważania dotyczą krytycznego namysłu nad kondycją wczesnej edukacji, potencjału dziecka i jego sposobów doświadczania świata, środowiska edukacyjnego rozwijającego możliwości i kompetencje dzieci, twórczego charakteru procesu uczenia się, a także metodologicznych aspektów badań dziecka i dzieciństwa.
Książka powstała z inspiracji ukierunkowanych na trzy obszary: kulturę edukacji osadzoną w tradycji sprowadzającej kształcenie do transmisji wiedzy i przekonań, środowisko edukacyjne pobudzające rozwój dziecięcych zdolności oraz kreatywność pojmowaną jako dziecięce odczytywanie, rozpoznawanie i wymyślanie świata. Podobnie jak w tomie Horyzonty dziecięcych znaczeń. Granice - rozpoznania - perspektywy, można tu znaleźć odwołania do wielu teorii mieszczących się jednak w dyskursie konstruktywistycznym. Niezależnie od podejmowanej problematyki większość Autorów ujmuje ją z perspektywy interpretatywnej.
W niniejszej pracy Autor poddał analizie resocjalizację poszkodowanych w rozumieniu oddziaływań wychowawczych, które w kontekście więziennictwa nazywane są resocjalizacją penitencjarną.
Głównym celem przedstawianych badań w polecanej publikacji jest rozpoznanie uczestnictwa w resocjalizacji penitencjarnej skazanych mających status osób poszkodowanych. Resocjalizacja rozpatrywana jest tu w kontekście wybranych oddziaływań resocjalizacyjnych (penitencjarnych), tj. zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych (KOiS), edukacyjnych i pracy, a także elementów resocjalizująco znaczących, tj. bezpośredniego oddziaływania wychowawcy (kontaktu z nim), kontaktu z rodziną oraz aktywności religijnej. Elementy te są istotne w kontekście oddziaływań penitencjarnych, w tym resocjalizacyjnych, które stanowią istotny element w kształtowaniu prospołecznych postaw skazanych.
Ponadto w części empirycznej Autor zawarł charakterystykę przyczyn otrzymania statusu osoby poszkodowanej, relacje zbiorowości poszkodowanych z osadzonymi grypsującymi i niegrypsującymi oraz relacjami, jakie zachodzą między samymi chronionymi. Niezbędne okazało się również zbadanie subiektywnego poczucia zagrożenia, jakie występuje u poszkodowanych, albowiem emocje te mogą utrudniać lub uniemożliwiać racjonalne funkcjonowanie. Tematyka ta wykracza poza problemy szczegółowe, jednak część ta jest niezbędna dla przedstawienia klarowniejszego obrazu poszkodowanych (tzn. chronionych).
Całość pracy zamyka zakończenie wraz z wnioskami zawierającymi propozycje dla praktyki penitencjarnej.
Podjęty cel badań w założeniu umożliwić ma uzyskanie pełniejszego obrazu osób poszkodowanych w polskich zakładach karnych oraz ich specyficznej sytuacji psychospołecznej. Szczegółowa charakterystyka chronionych, jak również badania nad wybranymi aspektami ich resocjalizacji ukazać mają rzeczywisty obraz problemu degradacji więziennej. Przedstawiane badania przyczynić się więc mogą w konsekwencji do opracowania nowych, skuteczniejszych metod resocjalizacyjnych w pracy z poszkodowanymi.
Miś i szal to kolejna (po W deszczu i w słońcu, Antosiu na zielonej łące oraz Piłkach) publikacja z serii Czytaj i Rozmawiaj (Biblioteka AAC). Książka stanowi pomoc do nauki aktywnego czytania dla dzieci z trudnościami w porozumiewaniu się i nie tylko. Zawiera prosty, rytmiczny, rymowany tekst z powtarzającymi się sekwencjami, który budzi ciekawość dziecka i mobilizuje je do odkrywania kolejnej strony. Dołączone do książki symbole obrazkowe (PCS) umożliwiają dziecku z trudnościami w porozumiewaniu się branie czynnego udziału w czytaniu tekstu, zastępując słowa, których nie potrafi wypowiedzieć, a dzieciom z autyzmem, które potrzebują szczególnej wizualizacji, pozwalają dodatkowo lepiej zrozumieć czytany tekst. Książka jest doskonałym pretekstem do nauki podejmowania i prowadzenia dialogu, zadawania pytań, komentowania. Zachęca również do wspólnych zabaw wokół tekstu.
Do rąk czytelników oddajemy najnowsza książkę dwóch znanych autorów: ks. prof. zw. Dra hab. Czesława Cekiery i ks. dra Kazimierza Pierzchały. Obaj autorzy od wielu lat zajmują się psychologią oraz pedagogiką resocjalizacyjną i to zarówno w sensie teoretycznym jak i praktycznym, prowadząc badania empiryczne wśród patologicznej młodzieży i osób pozbawionych wolności, Książka zasadniczo składa się z dwóch części. W pierwszej, ks. Kazimierz Pierzchała opisuje pochodzenie człowieka oraz podkreśla wielką rolę rodziny w wychowaniu dziecka. Z kolei drugi Autor, ks. prof. Czesław Cekiera prezentuje aż 13 obszarów patologii społecznych, wskazując na źródło ich powstania, wymienia ich rodzaje oraz precyzyjnie przedstawia formy ich zwalczania.
Fragment Przedmowy
Wielu rodziców uważa, że im bardziej przyłożą się do wychowania swoich dzieci, tym większe szanse na to, że wyrosną one na ludzi sukcesu.To jedna wielka ściema!Okazuje się, że większość dzieciaków będzie fajnymi, ale normalnymi ludźmi. Takimi jak my. Więc równie dobrze możemy osiągnąć ten efekt bez wypruwania sobie żył.Jak zatem wychować dobrze funkcjonujących i szczęśliwych dorosłych, wkładając w to jak najmniej wysiłku? Ta książka podpowie supermatkom i superojcom, jak sobie odpuścić, zaakceptować plany dzieci i mniej martwić się o ich przyszłość, a przy tym mieć więcej czasu dla siebie. Brzmi nieźle?Koniec ze słuchaniem dobrych rad innych rodziców, teściów i kolegów z pracy, o które nigdy nie prosiliście!Koniec z wożeniem dzieci na kolejne dodatkowe zajęcia!Koniec z frustracją!Odpuście sobie trochę i zacznijcie żyć też swoim życiem!Wasze dzieci wam za to podziękują.
Dzieci powinny dorastać w miłości, w poczuciu, że są akceptowane i szanowane, że są wyjątkowe takie, jakie są. Dostarczenie przez rodziców odpowiednich wzorców zachowań i wsparcia jest konieczne do utrwalenia pozytywnych postaw. To zapewnia dzieciom siłę, umiejętność radzenia sobie z trudnościami i stabilne poczucie własnej wartości.
Dzieci z niską samooceną czują się nieważne, nie lubią siebie, wciąż mają poczucie, że nie są wystarczająco dobre, są samokrytyczne, nieustannie spodziewają się kolejnych porażek lub rozczarowań.
Dzieci, które są odpychane, zawstydzane, krytykowane, którym daje się odczuć, że są niechciane lub niepotrzebne, wykształcają wiele toksycznych, destrukcyjnych zachowań. Pozwalają się źle traktować, uważając, że nie zasługują na nic lepszego, lub gnębią innych, ponieważ czują się bezwartościowe. Unikają konfrontacji, zaniżają znaczenie własnych osiągnięć, wycofują się z zamierzonych działań. Mogą też być bardziej podatne na zaburzenia psychiczne, w tym depresję.
CO WYRÓŻNIA DZIECKO Z NISKĄ SAMOOCENĄ?
Zbyt łatwo się poddaje albo w ogóle nie podejmuje działania.
Nie zabiera głosu, wstydzi się wyrażać własne zdanie.
Przestaje wierzyć w pochwały, pozytywne opinie na swój temat, a nawet w to, że ktoś może je lubić lub kochać.
Przyciąga prześladowców, często wchodzi w rolę ofiary, nie broni się przed okrucieństwem czy cierpieniem – nie zna swoich granic.
Idealizuje innych i deprecjonuje siebie.
Nie lubi wyróżniać się z tłumu, stara się być „niewidoczne”.
Rozwija negatywne myślenie i poczucie nieuniknionej porażki.
Żyje z wewnętrznym krytykiem w głowie.
Sabotuje dobre wydarzenia, niszczy pozytywne relacje, odrzuca szczęście – czując, że na to nie zasługuje.
Może przejawiać zachowania antyspołeczne i agresywne.
Jest podatne na zaburzenia odżywiania, samookaleczanie i depresję.
DZIĘKI TEJ KSIĄŻCE:
zrozumiesz dziecięce poczucie braku wartości;
dotrzesz do źródeł niskiej samooceny dziecka;
rozpoznasz emocje, które kryją się za jego „trudnym” zachowaniem;
dowiesz się, jak rozmawiać z dzieckiem, by pomóc mu przepracować problemy;
ułatwisz dziecku nazwanie niewypowiedzianych uczuć;
nauczysz dziecko wyrażania własnych emocji i opinii;
wzmocnisz poczucie własnej wartości dziecka.
Aby Nowy Jork mógł stać się miastem snów, część mieszkańców skazano na koszmar.
Przyprawiająca o dreszcze prawdziwa historia wyspy Blackwell – jednego z najbardziej ponurych eksperymentów społecznych w dziejach Ameryki.
W XIX wieku Nowy Jork rozbłysnął – Thomas Edison oświetlił Manhattan elektrycznymi latarniami. Ale nie wszyscy mogli cieszyć się ich blaskiem. Na wyspie Blackwell stworzono szpital i przytułek dla „niewygodnych” mieszkańców – sierot, biednych, zniedołężniałych, chorych psychicznie oraz przestępców. Mieli tam otrzymać opiekę i szansę na resocjalizację, ale trafili do prawdziwego piekła na ziemi, z którego nie było ucieczki.
Prawdę o nim ujawniła reporterka Nellie Bly, która spędziła na wyspie dziesięć upiornych dni. Udając obłąkaną, pozwoliła zamknąć się w szpitalu, by móc opisać warunki na wyspie. Jej relacja wstrząsnęła opinią publiczną i postawiła pod znakiem zapytania moralność rządzących miastem. Stała się także jednym z epokowych dokonań reportażu.
Więźniowie przebywali w wykutych w skale celach, które bardziej przypominały rowy niż pomieszczenia. Nie dbano o ogrzewanie i wentylację, wierząc, że osoby obłąkane są niewrażliwe na temperaturę. Sami nadzorcy przyznawali, że wobec przywożonych na wyspę sierot najbardziej humanitarnym rozwiązaniem byłoby podanie śmiertelnej dawki opium. Na pacjentach szpitala przeprowadzano eksperymenty – gruźlicę leczono lewatywą z siarkowodoru lub wstrzykiwaniem mleka do krwi.
Stacy Horn pokazuje, co się dzieje, gdy bezwzględna i cyniczna władza spotka się z problemami społecznymi. Wyspa potępionych to wstrząsająca opowieść o tym, jak w demokratycznym społeczeństwie zgodnie z prawem można stworzyć instytucję niosącą cierpienie i śmierć.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Publikacja zawiera informacje zaczerpnięte ze współczesnej literatury polskiej i zagranicznej, a odnoszące się zarówno do ogólnych twierdzeń pedagogicznych, jak i bezpośrednio do problemu podstawowych funkcji opiekuńczo-wychowawczych, ale realizowanych tylko przez ojca, z drugiej zaś - ujmuje podstawy metodologiczne badań własnych. Ponadto Czytelnik znajdzie w książce wyniki badań empirycznych dotyczących takich zagadnień, jak: zaspokajanie przez samotnych ojców potrzeb biologicznych i psychicznych dzieci, wypełnianie zadań opiekuńczych oraz podejmowanie przez nich działań wychowawczych wobec potomstwa.
Niniejsza publikacja jest unikatowym dziełem wnoszącym cenny wkład do polskiej myśli naukowej w zakresie pedagogiki, w tym pedagogiki religii. Na temat wychowania chrześcijańskiego powstało wiele opracowań. Wpisują się one głównie w teologię. Istniejące prace o charakterze pedagogicznym mają charakter jednostronny, wąski, bez gruntownej podstawy teologicznej. To jednostronne podejście do problemu przełamuje niniejsza książka. I to stanowi zasadniczą jej wartość.
Autorka w sposób wielostronny ukazuje wychowanie chrześcijańskie, łącząc wiedzę teologiczną, filozoficzną, pedagogiczną. Posługuje się przy tym również wiedzą psychologiczną, socjologiczną, historyczną. [...] Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Chałas
Refleksja nad wychowaniem sięga pierwotnych kultur aż po czasy współczesne. Wychowanie jako jeden z rodzajów działalności (twórczości) człowieka ma miejsce w każdej społeczności ludzkiej, będąc faktem powszechnym. Wielu pedagogów zauważa, że refleksja nad tak powszechnym zagadnieniem jest integralnie związana z historią człowieka i jego dokonaniami.
Podstawową cechą życia człowieka jest jego ustawiczny rozwój, którego początek tkwi w dążeniu do stawania się coraz lepszym. To otwarcie się na ten rozwój pozwala mu na coraz pełniejsze wyrażanie swojej istoty. W ten sposób życie człowieka ustawicznie jest rozpostarte między sobą aktualnym a sobą potencjalnym, możliwym, lepszym. Ten sam ustawiczny rozwój obejmuje również wiernego przyjaciela człowieka w jego drodze życiowej, jakim jest wychowanie. Może ono przejawiać się w różnych formach i systemach wychowawczych czy realizować się w rozmaitych środowiskach i uwarunkowaniach społeczno-politycznych.
Publikacja dotyczy interwencji sądowych w przypadku stwierdzenia objawów demoralizacji nieletnich, a także dorastających dzieci, które z różnych powodów nabyły status „podsądnej młodzieży”. Nieprzypadkowo autorki używają określenia „różne powody”, związanego z bardzo pojemnym i jednocześni e nieostrym pojęciem demoralizacji. Termin ten jest kluczową kategorią ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, która wskazuje sposoby reagowania w sytuacji, gdy dorastające dziecko łamie normy prawne, moralne i obyczajowe oraz wzrasta w warunkach stanowiących zagrożenie dla jego rozwoju społecznego. Wiele pojęć zawartych w ustawie budzi wątpliwości autorów opracowań poświęconych analizie polskiego modelu sprawiedliwości wobec nieletnich - zarówno prawników, kryminologów, jak i pedagogów czy psychologów. Wątpliwości te omówiono w książce, a dodatkowo przekaz ten wzmocniono danymi pochodzącymi z badań własnych autorek.
W publikacji przyjęto kilka perspektyw oceny modelu sprawiedliwości wobec nieletnich. Zasadne jest jednak wyjaśnienie nieobecności analiz stricte prawniczych. Wątki prawnicze pojawiają się naturalnie, jednak celowo nie są rozwijane i pogłębiane. Służy to wzmocnieniu realizacji zamierzonego celu, czyli próbie spojrzenia na ustawę wyłącznie przez pryzmat jej wychowawczych funkcji, jakie powinna lub mogłaby pełnić w odniesieniu do dzieci zagrożonych demoralizacją.
Książka jest monografią naukową powstałą w wyniku ogólnopolskich badań, których celem było poznanie i ocena postaw nauczycieli wychowania fizycznego wobec edukacji zdrowotnej w kontekście współczesnej teorii wychowania fizycznego oraz aktualnych trendów w oświacie.
Publikacja adresowana jest do nauczycieli, pedagogów, specjalistów zajmujących się kształceniem studentów oraz doskonaleniem zawodowym nauczycieli wychowania fizycznego.
International bestselling authors of The Element
As a parent, what should you look for in your children's education? How can you tell if their school is right for them, and what can you do if it isn't? In this important new book, Sir Ken Robinson, one of the world's most influential voices in education, offers clear principles and practical advice on how to support your child through the education system, or outside it.
Dispelling myths, tackling controversies and weighing up the main choices, You, Your Child, and School is a key book for parents to learn about the kind of education their children really need and what they can do to make sure they get it.
Every parent wants their child to be happy and every parent wants to avoid screwing them up. But how do you achieve that?
In this absorbing, clever and funny book, renowned psychotherapist Philippa Perry tells us what really matters and what behaviour it is important to avoid - the vital dos and don'ts of parenting.
Instead of mapping out the 'perfect' plan, Perry offers a big-picture look at the elements that lead to good parent-child relationships. This refreshing, judgement-free guide will help you to:
· Understand how your own upbringing may affect your parenting
· Accept that you will make mistakes and learn what you can do about them
· Break negative cycles and patterns
· Handle your own and your child's feelings
· Understand what different behaviours communicate
Full of sage and sane advice, this is the book that every parent will want to read and every child will wish their parents had.
Intencją, jaka przyświecała Autorce przy pisaniu książki było przybliżenie Czytelnikowi „niechcianych” uczuć, takich jak: smutek, złość, wstyd, lęk. Bohaterowie pięciu baśni zaprezentowanych w publikacji, których nazwała Czujątkami, mierzą się z trudnymi emocjami i odkrywają, jak bardzo są one potrzebne w życiu.
Z czasem zrodził się w Autorce pomysł dołączenia do baśni propozycji zajęć psychoedukacyjnych, które miałyby uświadamiać dzieciom, że przykre emocje, które czasem odczuwają, nie są złe, ale stanowią wyraz nieuświadomionych i niezaspokojonych potrzeb. Dla dorosłego byłaby to okazja do refleksji nad tym, jak reaguje na przeżywane przez dziecko uczucia.
Ćwiczenia zawarte w tym opracowaniu są przeznaczone dla dzieci w wieku 7–9 lat, choć można je wykorzystywać do pracy z dziećmi młodszymi i starszymi, zależnie od ich indywidualnej dojrzałości emocjonalnej.
W codziennej pracy jako psycholog i psychoterapeuta oraz w życiu Autorka często spotyka się z podziałem emocji na pozytywne i negatywne. Uczucia „dobre” miałyby się wiązać z przyjemnymi stanami i być może dlatego nagminnie bywają wartościowane jako słuszne moralnie, natomiast emocje „negatywne” kojarzą się z niemiłymi przeżyciami i wiążą się z ujemnym osądem moralnym.
Marshall B. Rosenberg, autor programu Porozumienia bez Przemocy, tłumaczy to następująco:
Zaczęło się bardzo dawno temu od mitów dotyczących natury ludzkiej, według których ludzie są źli i samolubni. Według tej destrukcyjnej mitologii heroiczne siły dobra walczą w życiu z siłami zła. Żyjemy w niej od dłuższego czasu, a jej częścią jest język, który odhumanizowuje ludzi i zmienia ich w przedmioty.
Do każdej baśni Autorka opracowała propozycję scenariusza zajęć, który może być modyfikowany przez prowadzącego w zależności od czasu trwania warsztatu oraz specyficznych potrzeb danego dziecka czy grupy dzieci, a także wykorzystywany do indywidualnej pracy terapeutycznej. Książka może być także narzędziem dla rodziców do budowania z dzieckiem dialogu dotyczącego przeżywanych emocji i odkrywania oraz nazywania ukrytych w nich potrzeb.
W ćwiczeniach znajdujących się w części dydaktycznej wykorzystała model czterech części Porozumienia bez Przemocy, który służy zarówno refleksji nad własnym doświadczeniem, jak i empatycznemu wczuciu się w doświadczenie innej osoby. Następnie jest on werbalizowany przez uczestników komunikacji.
Emocje to trudny temat. Chętniej podejmowany, gdy mowa o zadowoleniu, dumie, radości. Niezbyt ochoczo, gdy przychodzi się bać, wstydzić czy złościć. Bo czyż ktoś, składając życzenia, pokusiłby się o sformułowanie: „aby twoja złość dawała ci siłę”? lub „byś potrafił wyjść naprzeciw lękom”? Życzymy raczej szczęścia, pomyślności, sukcesów…
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
