Pod wieloma względami sytuacja naszego regionu nie jest wyjątkowa. Tak jak w innych województwach twórcy i edukatorzy kultury zmagają się z podobnymi problemami, pracują na podobnych zasobach i próbują przezwyciężać podobne ograniczenia. Jednak praca z kulturą lokalną na Ziemiach Zachodnich i Północnych ma także swoją odmienną charakterystykę. Historia regionu po 1945 roku wskazuje nam na trud podjętego przez mieszkańców wysiłku nad stworzeniem od nowa instytucji – w tym instytucji kultury. Czy spełniają swoje zadanie? Jaka jest skala ich oddziaływania na środowisko lokalne? Właśnie na te pytania staramy się znaleźć odpowiedź w książce, przyglądając się zarówno twórcom, jak i edukatorom kultury.
Od Autora
Zasadniczym celem książki jest krytyczna analiza sposobów pojmowania odpowiedzialności w prawie i prawoznawstwie. Książka jest pracą prawniczą, lecz punktem wyjścia są sposoby pojmowania odpowiedzialności w filozofii – omówione w wielu aspektach i w szerokim zakresie. Chociaż ogólne rozważania nad odpowiedzialnością prawną prowadzone są w ramach filozofii (teorii) prawa, to problem odpowiedzialności regulowany jest, w znacznym stopniu odrębnie, w poszczególnych działach i gałęziach prawa, a w konsekwencji w istotnym stopniu partykularna refleksja nad odpowiedzialnością obecna jest w rozważaniach dogmatycznych w poszczególnych naukach prawnych. Fakt ten monografia uwzględnia, a przedmiotem szczegółowych analiz, rodzajem egzemplifikacji, jest odpowiedzialność karna. Na gruncie rozważań podjętych w monografii nie jest trafne ani mówienie o jakimś jednym pojęciu odpowiedzialności prawnej, ani sprowadzanie odpowiedzialności prawnej do innych pojęć prawniczych. Rozważania rysują też wyraźne różnice między odpowiedzialnością, winą i sankcją, a także starają się uchwycić różnice między odpowiedzialnością prawną a moralną. W tym zakresie monografia może być interesująca nie tylko dla prawników, ale i filozofów, w tym etyków, przedstawicieli nauk społecznych oraz wszystkich zainteresowanych problematyką odpowiedzialności per se.
Od Autora
W pracy wykorzystano zwartą i czasopiśmienniczą literaturę przedmiotu zarówno polską,
jak i zagraniczną, właściwe akty prawne, opracowania statystyczne, raporty z badań,
a także inne materiały źródłowe, w tym pozyskane drogą elektroniczną. Istotnym źródłem
informacji w części empirycznej były wyniki własnych badań w zakresie innowacyjnych
modeli biznesu przeprowadzonych w podmiotach gospodarczych turystyki, które umożliwiły
weryfikację wielu zaprezentowanych poglądów.
Publikacja stanowi próbę kompleksowego, monograficznego ukazania innowacyjnych
modeli biznesu w turystyce, zwłaszcza poprzez usystematyzowanie wiedzy teoretycznej
w badanym obszarze, a także opartej na praktycznych doświadczeniach biznesowych oraz
opracowanie własnej koncepcji budowania innowacyjnych i implicite konkurencyjnych
modeli biznesu w przedsiębiorstwach turystycznych.
Ze wstępu
Podjęty przez dr Annę Plutę temat, dotyczący sprawności pracowników wiedzy działających pod presją czasu, uważam za interesujący poznawczo. Problematyka związana ze znaczeniem pracowników wiedzy i czasu dla działalności organizacji jest ciągle aktualna w praktyce gospodarczej, a podejmowane na naukowym gruncie rozważania nie rozwiązują pojawiających się nowych problemów tego obszaru, szczególnie związanych ze sprawnością działania pracowników. W recenzowanej pracy Autorka pogłębia już postawione pytania i wnikliwie analizuje stosowane rozwiązania (elastyczność, zwinność, presja czasu, organizacja oparta na wiedzy), jak i otwiera pewne nowe pola badawcze (m. in. składowe presji czasu, wymiary i model kształtowania sprawności działania). (…) Recenzowana rozprawa stanowi niewątpliwie oryginalne opracowanie naukowe, będące wkładem dr Anny Pluty w rozwój nauk o zarządzaniu.
Fragment recenzji dr hab. Beata Skowron-Mielnik prof. UEP Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu
Modele aktywności politycznej Polek to tom ciekawy i udany. Impulsem do jego powstania był Dzień Niepodległości, święto wprowadzone w Drugiej Rzeczypospolitej. 11 listopada wzbudził w autorkach i autorach prezentowanych tu tekstów nie tylko uznanie dla kilku generacji walczących szablą i piórem o suwerenność Polski, ale też potrzebę naświetlenia z różnych stron kontekstów i konsekwencji wiary w „patriotyzm”, „wolność”, „ojczyznę”. Zauważyli oni przede wszystkim dwuznaczność miejsca kobiet we wspólnocie narodowej, które z jednej strony są traktowane jako jej „normalni” członkowie, z drugiej zaś obejmują je specyficzne regulacje. W rezultacie kobiety stają się alegorią własnej wspólnoty lub alegorią „innego”. Zarazem, mimo że podlegają rozmaitym mechanizmom kontroli (nadzorowanym także przez inne kobiety), z racji przypisywanego im pierwiastka „inności” łatwiej przekraczają granice wytyczane przez dyskurs dominujący. Uczestniczki i uczestnicy szczecińskiego seminarium opisali zatem ogromną rozpiętość ról, pragnień, oczekiwań i wyobrażeń, jakie wspólnota narodowa czy obywatelska wiązała w przeszłości i nadal wiąże z kobietami (czyniąc to bądź za ich zgodą, ba, przy ich aktywnym udziale, lub przeciwnie – narzucając im wzorce zachowań).
Z recenzji dr hab. Moniki Bednarczuk
O postrzeganiu dziecka jako artysty, o dziecięcej wyobraźni twórczej stanowiącej ważny
instrument wychowawczy, pozwalający dziecku pełnić określone funkcje życiowe pisano
wielokrotnie. Sztuka dla dziecka traktowana jako najwyższa wartość etyczna, narzędzie
poznawania świata, czynnik autokreacji i estetycznej samowiedzy stanowi z całą pewnością
symbol wielkości człowieka. To dzięki niej ujawniają się humanistyczne dyspozycje
człowieka: wrażliwość estetyczna, wyobraźnia, indywidualność twórcza. [...]
Czytanie i komentowanie dzieł sztuki uczy dziecko postrzegania świata za pomocą
zmysłów, daje szansę na rozwój w sferze intelektualnej, emocjonalnej, uczy empatii,
a przede wszystkim uczy dzielności etycznej i dianoetycznej. Ta pierwsza jest skutkiem
przyzwyczajenia, ta druga jest owocem nauki, wymaga doświadczenia i czasu.
Obie Arystotelesowskie intelektualne „dzielności” pozostają w etymologicznym związku
z „dziełem” sztuki, z jego wartością i funkcją, którą dzieło spełnia. W naturalny sposób
łączą się więc z fenomenem języka sztuki doświadczanego na różne sposoby.
Aby tak się stało, sztuka – tak jak baśń i poezja – powinna się pojawiać w najwcześniejszym
okresie życia człowieka jako czynnik rozwijania wrażliwości, aktywności i wyobraźni.
Wiedziała o tym doskonale Romana Kaszczyc z Barlinka...
Urszula Chęcińska
Pod względem struktury praca ofiarowana Jubilatowi składa się z trzech części. Warto podkreślić, iż są one nieprzypadkowe – odzwierciedlają tak zainteresowania badawcze Profesora i uznanie dla badań nad dziejami regionu, jak i rolę archiwów i archiwistów w trosce o źródła archiwalne. Pierwszą część, zatytułowaną W kręgu osiągnięć badawczych i naukowych, tworzy 29 autorskich wypowiedzi prezentujących swoje najważniejsze osiągnięcia naukowe, organizacyjne i zawodowe. Padają tu licznie tytuły węzłowych dla różnych okresów historycznych monografii i artykułów naukowych, widać kolejne szczeble karier administracyjnych czy aktywności organizacyjne.
Drugą część tomu zatytułowano O archiwistyce i archiwach. Obejmuje ona siedem artykułów napisanych przez archiwistów i osoby zajmujące się archiwistyką na uczelniach. Znajdziemy tu m.in. prace poświęcone budownictwu archiwalnemu oraz archiwom funkcjonującym w czasie II Rzeczypospolitej. Omówione zostały także zasoby niektórych archiwów, pomoce archiwalne (ewidencyjno-informacyjne) w dobie intensywnej informatyzacji służby archiwalnej czy też problemy edukacji historycznej prowadzonej przez archiwa, zwłaszcza szczecińskie.
Na część trzecią pracy składa się 12 materiałów umieszczonych pod wspólnym tytułem Meandry historii. Czytelnik znajdzie tu artykuły poświęcone pomorskim źródłom doby nowożytnej, najnowszym dziejom Szczecina, Pomorza Zachodniego oraz szeroko rozumianym Ziemiom Zachodnim i Północnym. W ostatniej części jubileuszowej książki poruszone zostały także problemy konserwatorskie w powojennym Szczecinie, sprawy miejscowych i ogólnopolskich („Tygodnik Powszechny”) mediów oraz losy pomorskiego Kościoła rzymskokatolickiego (po 1945 r.). Warto wreszcie wspomnieć o refleksjach na temat kondycji szczecińskiego środowiska historycznego, opisie kadry dowódczej Wojska Polskiego, budowie pomorskiej świadomości bądź też o tworzeniu podstaw Unii Europejskiej i jej relacji z regionem Pomorza Zachodniego.
Ze wstępu Redaktorów
Przedmiotem badań w niniejszej monografii jest ryzyko nadużyć, na które narażone są
zarówno duże, jak i małe przedsiębiorstwa. Relacje pracodawca– pracownik w tych
przedsiębiorstwach często oparte są na wieloletniej znajomości oraz bliskich kontaktach.
Często nawet najlepsze stosowane zabezpieczenia nie są w stanie uchronić przedsiębiorstwa
przed stratą spowodowaną przez pracownika. Potencjalnym sprawcą nadużycia jest
pracownik, czyli osoba, która jest wewnątrz przedsiębiorstwa, zna je „od środka”, zna wady
organizacyjne, braki w zabezpieczeniach, słabości współpracowników, co może wykorzystać
do realizacji „swoich celów”. Warto zauważyć, że strata wynikająca z przestępstwa zwykle
nie jest jednorazowa, w jej skład wchodzi wiele incydentów o takim samym charakterze,
z tymi samymi sprawcami działającymi przez dłuższy czas. Gdy więc strata zostanie odkryta,
chodzi zwykle o ogromną sumę pieniędzy, ponieważ sprawcy mogli działać przez miesiące
lub nawet lata.
Ze wstępu
W monografii została przedstawiona problematyka, która wpisuje się w istotny nurt badań
związanych z pomiarem dokonań. Autor skupił się na systemach pomiaru dokonań
możliwych do wykorzystania w małych i średnich przedsiębiorstwach (…). Moja opinia
o książce jest jednoznacznie pozytywna ze względu na atuty, jakimi są aktualne problemy,
zrozumiały tekst oraz autorskie badania empiryczne Autora.
Do mocnych stron monografii zaliczam:
– nowatorski do rozwiązania problem, aktualny i ważny, pozwalający przyjrzeć się
systemom pomiaru dokonań z innej niż dotychczas strony,
– widoczną w książce szeroką wiedzę Autora na temat zarządzania oraz finansów,
– szeroko zakrojone badania empiryczne,
– opracowanie własnej, autorskiej, koncepcji systemu pomiaru dokonań w małych i średnich
przedsiębiorstwach,
– bogate wykorzystanie literatury krajowej i zagranicznej,
– zrozumiały i czytelny sposób prezentacji przeprowadzanych rozważań,
– prawidłowe wnioskowanie wyników badań.
Z recenzji dr. hab. Roberta Kowalaka prof. UE
Pogranicze jest pojęciem, które stanowi przedmiot intensywnych badań wielu dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych od początku lat dziewięćdziesiątych. W konsekwencji skłania także medioznawców do zajmowania się problemami funkcjonowania mediów na pograniczach oraz do badania pogranicza w różnych mediach.
Prezentowana monografia jest zaproszeniem do zapoznania się z powyższymi problemami
w ujęciu interdyscyplinarnym. Składa się więc z dwóch części: Pogranicze w mediach i Media na pograniczu. Taki podział uwarunkowany jest szerokim spektrum eksploracji rozumienia pogranicza, które postrzegane jest tradycyjnie jako obszar geograficzno-przestrzenny, bądź też symbolicznie, gdzie traktowane jest bądź jako kontakt społeczno-kulturowy między dwoma lub więcej narodami, albo grupami etnicznymi, bądź też jako miejsce kształtowania się nowego człowieka i jego kultury.
Na opracowanie składa się dwadzieścia jeden artykułów, których autorzy za bazę swych rozważań obrali różne rozumienie pojęcia pogranicza. Każdy z nich starał się wskazać pewien istotny aspekt medialnego procesu społecznego komunikowania. Wychodzimy bowiem
z założenia, że media stanowią nie tylko istotny kanał komunikacji, ale i podmiot kształtujący obrazy różnych państw, narodów, kultur. Środki masowego przekazu utrwalają lub obalają stereotypy, przyczyniając się do procesów homogenizacji i heterogenizacji globalnej kultury.
W procesach tych biorą udział zróżnicowane media globalne, krajowe, regionalne i lokalne. W tomie zaprezentowane są więc rozważania dotyczące mediów mających stanowić punkt odniesienia w sytuacji zróżnicowania i wielości definiowania pograniczy.
Ze wstępu
Jedną z prób wyjścia poza polityki tożsamościowe w badaniu literatury kobiet może okazać się zaproponowana w niniejszej monografii formuła „polityk relacji”, która odzwierciedla złożone praktyki dyskursywne w ramach wspólnot kształtujących doświadczenie i reprezentację. Istotne jest zatem zadanie pytań o to, w jaki sposób relacyjność narzucana oraz wytwarzana w literaturze kobiet wpływa na dyskursy polityczne i na odwrót – jak (mikro- i makro-) polityczność konstytuuje związki oraz hierarchie narracji prywatnych i społecznie zaangażowanych. […]
Celem tak pomyślanego projektu było przeanalizowanie, jak na formowanie kapitału kulturowego i literackiego wpływają między innymi praktyki pisarskie, dominujące estetyki, obiegi krytyczne, trendy wydawnicze, ale także wymiany międzypokoleniowe, „terapeutyzacja” dyskursów publicznych
i prywatnych, emocjonalność i afektywność w polach społecznych, wytwarzanie pamięci, współczesna klasowość, zanurzenie czy przemieszczenie podmiotu w relacji.
Wszystko to bowiem znajduje odzwierciedlenie w literaturze kobiet: prozie, poezji, auto- i biografiach, eseistyce, literaturze faktu i literaturze popularnej.
(fragment z wprowadzenia)
Książka Joanny Szyszko-Trojanowskiej to ciekawy, dobrze opracowany materiał źródłowy, dzięki któremu dyskusja na temat historii polskiego feminizmu zostaje uzupełniona o ważny głos ideowy. Zaprezentowanie czytelnikom publicystyki społecznej Cecylii Walewskiej okazuje się nie tylko istotnym poszerzeniem narracji dotyczącej ważnych kwestii ze sfery publicznej, staje się również pretekstem do szukania aktualnych odniesień i odkrywania trwałości wielu stereotypów dotyczących kobiet. Joanna Szyszko-Trojanowska wykazuje się dużą znajomością tematu, przytacza we wstępie interesujące fakty z biografii Cecylii Walewskiej i umieszcza je w odpowiednim kontekście. Dzięki takiej perspektywie postulaty artykułowane przez publicystkę zyskują odpowiednią oprawę czasu, miejsca i tła społeczno-politycznego. Warto także docenić układ zaproponowany przez autorkę. Antologia tekstów Cecylii Walewskiej to projekt przemyślany i zaplanowany jako spójna opowieść o kobiecie, której nieobcy był los innych kobiet i która nie lękała się mówienia wprost o tym, co inni woleli przemilczeć.Z recenzji dr hab. Bernadetty Darskiej
Ryzyko motywacyjne w hotelarstwie związane jest z tym, że pracodawcy w branży hotelarskiej, dysponując określonymi zasobami ludzkimi, nie mogą być do końca pewni korzyści, które dzięki tym zasobom osiągną. Wynika to m.in. z niemożności dokładnego określenia a priori wartości wszystkich rezultatów pracy zatrudnionych osób, a także efektów działań podejmowanych w stosunku do pracowników, w tym rezultatów przyjętych sposobów motywowania. Ryzyko motywacyjne jest słabo rozpoznane w literaturze przedmiotu, brakuje praktycznych rozwiązań, jak takie ryzyko mierzyć i jak je redukować.
Nowatorski charakter niniejszej rozprawy wynika przede wszystkim z podjętej próby transferu dotychczasowej wiedzy o ryzyku na obszar personalny na poziomie mezoekonomicznym (w branży hotelarskiej) i na poziomie mikroekonomicznym (w przedsiębiorstwie hotelarskim), ze szczególnym uwzględnieniem rodzajów ryzyka generowanych na skutek działań motywacyjnych.
Głównym celem monografii jest poznanie roli systemu motywacyjnego w ograniczaniu ryzyka personalnego w hotelarstwie. W realizacji tak postawionego celu głównego mają pomóc sformułowane cele szczegółowe:
rozpoznanie podstawowych źródeł ryzyka personalnego w hotelarstwie,
identyfikacja stanu motywacji pracowniczej i poziomu ryzyka personalnego w przedsiębiorstwach hotelarskich, egzemplifikacja działań motywacyjnych i cząstkowych rodzajów ryzyka w działalności hotelarskiej na podstawie studiów przypadków.
Celem metodycznym pracy jest opracowanie modelu redukcji ryzyka personalnego w hotelarstwie opartego na działaniach motywacyjnych.
Celem aplikacyjnym jest przeprowadzenie diagnozy oraz dostarczenie materiałów i wniosków, a także narzędzi (modeli), możliwych do wykorzystania przez przedsiębiorców do budowania kapitału ludzkiego w hotelarstwie i ograniczania ryzyka motywacyjnego.
Ze wstępu
Przyjęty temat pracy „Kapitał ludzki w polityce regionalnej” łączy aspekty teoretyczne
i praktyczne oraz może być uznany za istotny teoretycznie i pragmatyczny dla
prowadzenia polityki rozwojowej.
W pracy przyjęto następujące hipotezy badawcze:
1. Główną – w prowadzeniu polityki regionalnej zasadniczym zagadnieniem jest rozpoznanie
i wykorzystanie zróżnicowanych terytorialnie uwarunkowań społeczno-ekonomicznych
dotyczących kapitału ludzkiego, w tym zwłaszcza czynników determinujących wykorzystanie
zasobów pracy.
2. Szczegółowe:
– kapitał ludzki staje się współcześnie kluczową sferą oddziaływań w ramach prowadzonej
polityki regionalnej,
– wyodrębnienie polityki regionalnej w zakresie kapitału ludzkiego ma duże znaczenie dla
kształtowania rozwoju regionalnego.
Celem głównym pracy jest wskazanie, że kapitał ludzki jest podstawowym
i wielowymiarowym czynnikiem rozwoju regionalnego wymagającym zintegrowanego
i kompleksowego podejścia w polityce regionalnej zarówno w ujęciu teoretycznym,
jak i praktycznym.
Ze wstępu
Publikacja składa się ze wstępu, z dwóch rozdziałów teoretycznych, rozdziału prezentującego cel, materiał i metodologię badań, trzech rozdziałów analitycznych oraz zakończenia, bibliografii, spisu tabel i streszczenia w języku angielskim.
Punktem wyjścia do rozważań lingwistycznych są dwa obszerne rozdziały teoretyczne. W pierwszym z nich pt. Radio na tle innych środków masowego przekazu przedstawiam podstawowe zagadnienia komunikacji medialnej. Określam również, jak należy interpretować kategorie nadawcy, odbiorcy oraz komunikatu w środkach masowego przekazu. Szczególną uwagę zwracam na podobieństwa i różnice pomiędzy poszczególnymi typami przekazów medialnych, na których tle wyodrębniam specyficzne cechy audycji radiowych. W dalszej części rozdziału zamieszczone są najważniejsze informacje z historii radia jako jednego z mediów publicznych: od początków komunikacji radiowej na świecie, poprzez dzieje radia w Polsce, aż do opisu działalności Radia Szczecin.
Drugi rozdział pracy to przegląd badań nad językiem w radiu w literaturze polskojęzycznej. Ta część pracy została podzielona na trzy podrozdziały. W pierwszym z nich przedstawiam opracowania normatywno-poprawnościowe, drugi obejmuje publikacje teoretyczno-metodologiczne, w trzecim natomiast zamieszczam przegląd badań pragmalingwistycznych nad językiem w radiu. Wychodzę z założenia, że języka w radiu (podobnie jak języka w prasie, telewizji i internecie) nie należy rozpatrywać jako odrębnego od polszczyzny ogólnej. Stanowi on jej specyficzną odmianę, której cechy wyszczególniam w dalszych częściach rozprawy.
Ze wstępu
Zasadniczym celem niniejszej rozprawy jest przedstawienie szerokiemu gronu czytelników informacji pozwalających z jednej strony zrozumieć istotę metod hydroakustycznych oraz poznać korzyści, jakie daje ich wykorzystanie, a z drugiej strony zapoznać się z ograniczeniami tych metod w różnych zastosowaniach.Zebrane w książce informacje są wynikiem zarówno przeglądu fachowej literatury naukowej, jak i doświadczenia zebranego w trakcie badań kilku polskich akwenów śródlądowych. Badania te były prowadzone, między innymi, pod kątem oceny użyteczności wybranych metod hydroakustycznych w rozpoznaniu dna takich akwenów. Chodziło przed wszystkim o określenie, na ile metody, które wykorzystują fale akustyczne jako nośnik informacji, mogą być przydatne w badaniach geologicznych i paleogeograficznych rekonstrukcjach akwenów śródlądowych. Dysponując kilkoma rodzajami różnych urządzeń hydroakustycznych, zbadano ich użyteczność w rozpoznawaniu morfologii dna, jego wewnętrznej struktury oraz rodzaju osadów w różnego typu śródlądowych zbiornikach wodnych.Ze wstępu
Figura kobiety – narratorki, autorki, lekarki, pielęgniarki, pedagoga, aktywistki w służbach medycznych, pacjentki szpitalnej, kobiety z obozu w Ravensbrück i warszawskiego getta – wprawia w ruch rozliczne kulturowe konteksty, prowadząc do wglądu w episteme danej epoki. Otwiera pytania: o rozdział ról płciowych, ich hierarchię (lekarz/pacjentka, lekarz a kobieca służba medyczna), o podstawowe kwestie emancypacji, o etykę różnicy seksualnej, o inność, cielesność, kobiecość i podmiotowość. Owa figura służy wnikliwemu rozpoznaniu relacji społecznej komunikacji: reglamentacji wiedzy medycznej pośród uczestniczących w niej kobiet i poszerzeniu władzy męskich depozytariuszy owej wiedzy. Kobieta – z różnych kultur, epok historycznych, klas i ras, burska, amerykańska, angielska – stanowi w monografii centralne miejsce perspektywy interpretacyjnej, miejsce subwersywne, dekonstruujące, przede wszystkim, stereotypy społeczne, ale zarazem funkcjonuje jako najbardziej wywrotowy czynnik, który destabilizuje, przemieszcza rozpoznania autorytatywnego dyskursu medycznego i kontestuje rolę medycyny jako instytucji.
Trajektoria tekstów zebranych w antologii biegnie od medycznych aspektów, od fizjologii, do namysłu antropologicznego, ku filozofii i etyce. Owa wielość dyskursów stanowi mocną, niekwestionowaną i pogłębioną, humanistyczną wartość Kobiety, literatury, medycyny.
Z recenzji prof. Krystyny Kłosińskiej
Problematyka sprawności moralnych w kontekście wiary jest przedmiotem przedłożonej monografii. Refleksję nad tym zagadnieniem podjęli Autorzy reprezentujący różne dyscypliny naukowe, co jest źródłem bogactwa interdyscyplinarnego oglądu zagadnienia. Monografię otwiera tekst filozofa i teologa Mirosława Mroza, zatytułowany „Od nich nie ma dla ludzi nic lepszego w życiu” (Mdr 8,7). Świętego Tomasza z Akwinu promocja
wychowawczej roli cnót. Autor wprowadza Czytelnika w przestrzeń Tomaszowej koncepcji cnót, szczególnie moralnych cnót wlanych, wskazując na ich znaczenie dla życia współczesnego człowieka. Odpowiada
na pytania o to, gdzie znajduje się przyczyna wewnętrznego niepokoju człowieka, w jakim sensie cnoty są szkołą, tak potrzebnego w pędzącym świecie odpoczynku, jaka jest ich rola w zaspokojeniu ludzkiej potrzeby
autentycznej miłości i mądrego myślenia oraz dlaczego współczesny człowiek potrzebuje ostatecznego celu. Głęboki namysł o istocie cnót w koncepcji Akwinaty łączy się w artykule z wnikliwą refleksją o współczesnej
rzeczywistości wychowawczej, dając przekonujące uzasadnienie tytułowej mądrościowej tezy, że od cnót nie ma dla ludzi nic lepszego w życiu.
Ze wstępu
Książka składa się z trzech rozdziałów, z których pierwszy jest przeglądem wiedzy zastanej. Ukazano w nim genezę pojęcia „wsparcie społeczne” i różnorodne spojrzenia na to, co jest jego istotą dla przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych. W tym samym rozdziale opisano problemy pojawiające się na wczesnych etapach rodzicielstwa – od poczęcia dziecka, poprzez prawidłowo rozwijającą się ciążę, aż do porodu. Podjęto
kwestie takie jak: obawy ciężarnej kobiety o zdrowie własne i rozwijającego się płodu, lęk przed porodem oraz przeciążenie obowiązkami po urodzeniu dziecka. Uwagę poświęcono również przeżyciom mężczyzny, który oczekując na potomka, także doświadcza lęku,emocjonalnej labilności i bywa niepewny, czy podoła roli ojca. Po opisaniu rodzicielskichdylematów związanych z ciążą o prawidłowym przebiegu, pochylono się nad sytuacją
rodziców, u których dziecka rozpoznano wadę letalną. W dalszej części opracowania scharakteryzowano możliwości wsparcia rodziców w okresie prenatalnym i perinatalnym udzielanego przez różne podmioty: w pierwszej kolejności przez współmałżonka/partnera i innych członków grupy rodzinnej, następnie przez personel medyczny, szkołę rodzenia oraz inne osoby i instytucje, niekiedy komercyjne. Odnosząc się do rodziców dzieci z wadąletalną, rozszerzono katalog potencjalnych źródeł wsparcia między innymi o hospicjum
perinatalne oraz możliwości, jakie stwarza Internet.
Ze wstępu
„Niniejsza monografia jest jedną z nielicznych publikacji naukowych dotyczących
problematyki kształtowania wizerunku obszaru turystycznego, zarówno na krajowym
jak i międzynarodowym rynku wydawniczym. Koncepcja pracy odwołuje się do
problematyki teoretycznej jak i empirycznej. Jest to oryginalne opracowanie teoretyczne
jak i pragmatyczne, którego adresatami są nie tylko przedstawiciele środowisk
akademickich. Przedstawione aspekty instrumentalne powinny być cenną pomocą
w kształtowaniu polityki promocji turystyki oraz oddziaływania na wizerunek turystyczny
przez pracowników jednostek samorządu terytorialnego wszystkich szczebli, a także
regionalnych i lokalnych organizacji turystycznych”.
prof. dr hab. Aleksander Panasiuk
kierownik Katedry Zarządzania Turystyką Uniwersytetu Szczecińskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
