Głównym celem badawczym niniejszej monografii jest przedstawienie kompleksowej analizy zjawiska fado w Polsce, która obejmuje systematyczny opis zarówno poetyki jak i performance’u. W książce przedstawiono ogólną charakterystykę gatunku w kontekście historycznym i teoretycznym. Podjęto się również próby określenia nurtu Novo Fado , jego miejsca względem tradycji folkloru Lizbony, a także ustalenia jakie czynniki wpływają obecnie na internacjonalizację i międzynarodowe uznanie tej formy.
Celem pracy jest ukazanie udziału Kościoła rzymskokatolickiego w procesach integracyjnych zachodzących w powojennym społeczeństwie Pomorza Zachodniego, do czego prowadzą odpowiedzi na pytania pomocnicze:
1. Jaki był stosunek najwyższych hierarchów Kościoła katolickiego do problemu dezintegracji społeczeństwa Ziem Odzyskanych?
2. Jak w praktyce realizowano ich politykę na terenie Pomorza Zachodniego?
3. Jakie były efekty działalność Kościoła w zakresie procesów integracyjnych lokalnej społeczności?
Dodatkowe zadanie stanowi ukazanie siły aktywności Kościoła w ramach oddziaływania na procesy integracyjne, słabych i mocnych stron jego pracy oraz próba oceny skuteczności podejmowanych działań.
W monografii z jednej strony zaprezentowano możliwości, ograniczenia, metody i narzędzia stosowane przez Kościół w jego posłudze duszpasterskiej w regionie. Z drugiej – starano się przeanalizować i dokonać oceny wpływu duchownych na procesy integracyjne z perspektywy badanej instytucji, społeczeństwa i polskiej racji stanu.
Ze wstępu
Współczesne myślenie o koncepcjach liberalnych napotyka na wiele barier wynikających z samej interpretacji liberalizmu. Dla historyka idei politycznej liberalizm jest pojęciem bardzo szerokim, możemy mówić, że jest swoistym zbiorem różnorodnych idei. Nietrudno również zauważyć, że liberalizm, jak każdy z tradycyjnych nurtów w myśli politycznej, podlegał przeobrażeniom wynikającym ze zmian społecznych, gospodarczych czy cywilizacyjnych. Procesy te przebiegały niejednorodnie w państwach europejskich i Stanach Zjednoczonych, miały zupełnie inny charakter nie tylko ze względu na przeszłość historyczną, ale – co jest bardziej widoczne – także na znaczenie idei liberalnych w rozwoju współczesnych koncepcji politycznych. Pamiętajmy, że w świadomości przeciętnego Amerykanina koncepcje liberalne mają lewicowy charakter, podczas gdy Europejczykowi kojarzą się z politycznymi wizjami centro-prawicowymi czy wręcz prawicowymi. Idee liberalne, szczególnie w obszarach demokracji i ekonomii, przenikały do innych koncepcji funkcjonujących w doktrynach i myśli politycznej.
Ze wstępu
Celem pracy jest próba ukazania wpływu podziałów religijnych, narodowych i etnicznych w społeczeństwie syryjskim na przemiany polityczne w państwie. W jego osiągnięciu istotne jest ustalenie przebiegu procesu przejęcia władzy przez mniejszość alawicką i przedstawienie wpływu ich rządów na procesy polityczne w Syrii. Kolejnym zamysłem poznawczym jest wskazanie przyczyn narodzin konfliktu zbrojnego w Syrii oraz przygotowanie prognoz dla powojennej Syrii, które mogą być inspiracją do zmian i tworzenia nowej rzeczywistości w państwie syryjskim.
W pracy zrezygnowano z analizy zagadnień związanych z mozolnymi negocjacjami pokojowymi w sprawie zakończenia konfliktu w Syrii trwającymi od 2012 roku. Jest to bardzo złożony problem, który zasługuje na osobną rozprawę i pod względem tematycznym odbiega od głównego problemu pracy.
Ze wstępu
Monografia część rozdziałów w języku polskim, pozostałe w rosyjskim
Publikacja nawiązuje, co prawda, do wielu dobrze znanych tematów, lecz zasila je nowym materiałem, uwidacznia nowe perspektywy i formułuje nowe wnioski. Można to zaobserwować nie tylko w zakresie feminatywów. Także sposób traktowania płci w ramach procesu translatorycznego i komunikacyjnego zostaje poddany weryfikacji i analizie w nowym ujęciu.
Dobrze, że autorkom i autorom tomu udało się zintegrować zagadnienia lingwistyki płci w płaszczyźnie wielu języków słowiańskich, które w ramach dyskursu na temat gender odgrywają jedynie nieznaczną rolę, a w przypadku badań z zakresu języka bułgarskiego, ukraińskiego czy białoruskiego uwzględniane są raczej sporadycznie.
Dr phil., asst. prof. Dennis Scheller-Boltz
Institute of Slavonic Languages
at the Vienna University of Economics and Business (Austria)
Monografia została podzielona na trzy części (Opis, Antologia, Bibliografia zawartości), z których każda może być traktowana jako autonomiczna całość. Pierwsza, dwudzielna część, została poświęcona działalności Kuczalskiej-Reinschmit w latach poprzedzających wyjazd z Warszawy do Lwowa oraz redagowanemu przez nią czasopismu „Ster”, ukazującemu się we Lwowie w latach 1895–1897. Znajdują się tu zatem informacje o biografii Kuczalskiej-Reinschmit i jej działalności w takich formalnych i nieformalnych instytucjach, jak Komitet Społeczny III Szwalni Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, Unia Powszechna Kobiet, Komitet Damski przy Warszawskim Oddziale Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami i Delegacja Pracy Kobiet przy Towarzystwie Popierania Handlu i Przemysłu w Warszawie, oraz o jej publicystyce na łamach „Echa” Zygmunta Sarneckiego”, „Świtu” Marii Konopnickiej”, „Przeglądu Tygodniowego” Adama Wiślickiego, „Tygodnika Mód i Powieści” Emila Skiwskiego i „Kuriera Warszawskiego” Franciszka Olszewskiego. We fragmencie poświęconym „Sterowi” lwowskiemu znajdują się informacje o gronie współpracownic i współpracowników pisma, jego programie, strukturze i zawartości oraz dominujących tematach, jakimi były: równouprawnienie edukacyjne i zawodowe kobiet, kobiece gospodarstwo wiejskie, rozwój stowarzyszeń kobiecych. Część druga to antologia tekstów ze „Steru”, prezentująca publicystykę społeczną, krytykę kulturalną i twórczość literacką tych współpracownic i współpracowników pisma, którzy tyleż kształtowali jego program, co go realizowali (m.in. Piotr Chmielowski, Zofia Daszyńska, Maria Dulębianka, Ludwika Godlewska, Anna Lewicka, Iza Moszczeńska, Eliza Orzeszkowa, Mikołaj Biernacki, Maria Rodziewiczówna, Cecylia Walewska, Stefan Żeromski). Część trzecia to bibliografia zawartości „Steru”.
Pod wieloma względami sytuacja naszego regionu nie jest wyjątkowa. Tak jak w innych województwach twórcy i edukatorzy kultury zmagają się z podobnymi problemami, pracują na podobnych zasobach i próbują przezwyciężać podobne ograniczenia. Jednak praca z kulturą lokalną na Ziemiach Zachodnich i Północnych ma także swoją odmienną charakterystykę. Historia regionu po 1945 roku wskazuje nam na trud podjętego przez mieszkańców wysiłku nad stworzeniem od nowa instytucji – w tym instytucji kultury. Czy spełniają swoje zadanie? Jaka jest skala ich oddziaływania na środowisko lokalne? Właśnie na te pytania staramy się znaleźć odpowiedź w książce, przyglądając się zarówno twórcom, jak i edukatorom kultury.
Od Autora
Zasadniczym celem książki jest krytyczna analiza sposobów pojmowania odpowiedzialności w prawie i prawoznawstwie. Książka jest pracą prawniczą, lecz punktem wyjścia są sposoby pojmowania odpowiedzialności w filozofii – omówione w wielu aspektach i w szerokim zakresie. Chociaż ogólne rozważania nad odpowiedzialnością prawną prowadzone są w ramach filozofii (teorii) prawa, to problem odpowiedzialności regulowany jest, w znacznym stopniu odrębnie, w poszczególnych działach i gałęziach prawa, a w konsekwencji w istotnym stopniu partykularna refleksja nad odpowiedzialnością obecna jest w rozważaniach dogmatycznych w poszczególnych naukach prawnych. Fakt ten monografia uwzględnia, a przedmiotem szczegółowych analiz, rodzajem egzemplifikacji, jest odpowiedzialność karna. Na gruncie rozważań podjętych w monografii nie jest trafne ani mówienie o jakimś jednym pojęciu odpowiedzialności prawnej, ani sprowadzanie odpowiedzialności prawnej do innych pojęć prawniczych. Rozważania rysują też wyraźne różnice między odpowiedzialnością, winą i sankcją, a także starają się uchwycić różnice między odpowiedzialnością prawną a moralną. W tym zakresie monografia może być interesująca nie tylko dla prawników, ale i filozofów, w tym etyków, przedstawicieli nauk społecznych oraz wszystkich zainteresowanych problematyką odpowiedzialności per se.
Od Autora
W pracy wykorzystano zwartą i czasopiśmienniczą literaturę przedmiotu zarówno polską,
jak i zagraniczną, właściwe akty prawne, opracowania statystyczne, raporty z badań,
a także inne materiały źródłowe, w tym pozyskane drogą elektroniczną. Istotnym źródłem
informacji w części empirycznej były wyniki własnych badań w zakresie innowacyjnych
modeli biznesu przeprowadzonych w podmiotach gospodarczych turystyki, które umożliwiły
weryfikację wielu zaprezentowanych poglądów.
Publikacja stanowi próbę kompleksowego, monograficznego ukazania innowacyjnych
modeli biznesu w turystyce, zwłaszcza poprzez usystematyzowanie wiedzy teoretycznej
w badanym obszarze, a także opartej na praktycznych doświadczeniach biznesowych oraz
opracowanie własnej koncepcji budowania innowacyjnych i implicite konkurencyjnych
modeli biznesu w przedsiębiorstwach turystycznych.
Ze wstępu
Podjęty przez dr Annę Plutę temat, dotyczący sprawności pracowników wiedzy działających pod presją czasu, uważam za interesujący poznawczo. Problematyka związana ze znaczeniem pracowników wiedzy i czasu dla działalności organizacji jest ciągle aktualna w praktyce gospodarczej, a podejmowane na naukowym gruncie rozważania nie rozwiązują pojawiających się nowych problemów tego obszaru, szczególnie związanych ze sprawnością działania pracowników. W recenzowanej pracy Autorka pogłębia już postawione pytania i wnikliwie analizuje stosowane rozwiązania (elastyczność, zwinność, presja czasu, organizacja oparta na wiedzy), jak i otwiera pewne nowe pola badawcze (m. in. składowe presji czasu, wymiary i model kształtowania sprawności działania). (…) Recenzowana rozprawa stanowi niewątpliwie oryginalne opracowanie naukowe, będące wkładem dr Anny Pluty w rozwój nauk o zarządzaniu.
Fragment recenzji dr hab. Beata Skowron-Mielnik prof. UEP Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu
Modele aktywności politycznej Polek to tom ciekawy i udany. Impulsem do jego powstania był Dzień Niepodległości, święto wprowadzone w Drugiej Rzeczypospolitej. 11 listopada wzbudził w autorkach i autorach prezentowanych tu tekstów nie tylko uznanie dla kilku generacji walczących szablą i piórem o suwerenność Polski, ale też potrzebę naświetlenia z różnych stron kontekstów i konsekwencji wiary w „patriotyzm”, „wolność”, „ojczyznę”. Zauważyli oni przede wszystkim dwuznaczność miejsca kobiet we wspólnocie narodowej, które z jednej strony są traktowane jako jej „normalni” członkowie, z drugiej zaś obejmują je specyficzne regulacje. W rezultacie kobiety stają się alegorią własnej wspólnoty lub alegorią „innego”. Zarazem, mimo że podlegają rozmaitym mechanizmom kontroli (nadzorowanym także przez inne kobiety), z racji przypisywanego im pierwiastka „inności” łatwiej przekraczają granice wytyczane przez dyskurs dominujący. Uczestniczki i uczestnicy szczecińskiego seminarium opisali zatem ogromną rozpiętość ról, pragnień, oczekiwań i wyobrażeń, jakie wspólnota narodowa czy obywatelska wiązała w przeszłości i nadal wiąże z kobietami (czyniąc to bądź za ich zgodą, ba, przy ich aktywnym udziale, lub przeciwnie – narzucając im wzorce zachowań).
Z recenzji dr hab. Moniki Bednarczuk
O postrzeganiu dziecka jako artysty, o dziecięcej wyobraźni twórczej stanowiącej ważny
instrument wychowawczy, pozwalający dziecku pełnić określone funkcje życiowe pisano
wielokrotnie. Sztuka dla dziecka traktowana jako najwyższa wartość etyczna, narzędzie
poznawania świata, czynnik autokreacji i estetycznej samowiedzy stanowi z całą pewnością
symbol wielkości człowieka. To dzięki niej ujawniają się humanistyczne dyspozycje
człowieka: wrażliwość estetyczna, wyobraźnia, indywidualność twórcza. [...]
Czytanie i komentowanie dzieł sztuki uczy dziecko postrzegania świata za pomocą
zmysłów, daje szansę na rozwój w sferze intelektualnej, emocjonalnej, uczy empatii,
a przede wszystkim uczy dzielności etycznej i dianoetycznej. Ta pierwsza jest skutkiem
przyzwyczajenia, ta druga jest owocem nauki, wymaga doświadczenia i czasu.
Obie Arystotelesowskie intelektualne „dzielności” pozostają w etymologicznym związku
z „dziełem” sztuki, z jego wartością i funkcją, którą dzieło spełnia. W naturalny sposób
łączą się więc z fenomenem języka sztuki doświadczanego na różne sposoby.
Aby tak się stało, sztuka – tak jak baśń i poezja – powinna się pojawiać w najwcześniejszym
okresie życia człowieka jako czynnik rozwijania wrażliwości, aktywności i wyobraźni.
Wiedziała o tym doskonale Romana Kaszczyc z Barlinka...
Urszula Chęcińska
Pod względem struktury praca ofiarowana Jubilatowi składa się z trzech części. Warto podkreślić, iż są one nieprzypadkowe – odzwierciedlają tak zainteresowania badawcze Profesora i uznanie dla badań nad dziejami regionu, jak i rolę archiwów i archiwistów w trosce o źródła archiwalne. Pierwszą część, zatytułowaną W kręgu osiągnięć badawczych i naukowych, tworzy 29 autorskich wypowiedzi prezentujących swoje najważniejsze osiągnięcia naukowe, organizacyjne i zawodowe. Padają tu licznie tytuły węzłowych dla różnych okresów historycznych monografii i artykułów naukowych, widać kolejne szczeble karier administracyjnych czy aktywności organizacyjne.
Drugą część tomu zatytułowano O archiwistyce i archiwach. Obejmuje ona siedem artykułów napisanych przez archiwistów i osoby zajmujące się archiwistyką na uczelniach. Znajdziemy tu m.in. prace poświęcone budownictwu archiwalnemu oraz archiwom funkcjonującym w czasie II Rzeczypospolitej. Omówione zostały także zasoby niektórych archiwów, pomoce archiwalne (ewidencyjno-informacyjne) w dobie intensywnej informatyzacji służby archiwalnej czy też problemy edukacji historycznej prowadzonej przez archiwa, zwłaszcza szczecińskie.
Na część trzecią pracy składa się 12 materiałów umieszczonych pod wspólnym tytułem Meandry historii. Czytelnik znajdzie tu artykuły poświęcone pomorskim źródłom doby nowożytnej, najnowszym dziejom Szczecina, Pomorza Zachodniego oraz szeroko rozumianym Ziemiom Zachodnim i Północnym. W ostatniej części jubileuszowej książki poruszone zostały także problemy konserwatorskie w powojennym Szczecinie, sprawy miejscowych i ogólnopolskich („Tygodnik Powszechny”) mediów oraz losy pomorskiego Kościoła rzymskokatolickiego (po 1945 r.). Warto wreszcie wspomnieć o refleksjach na temat kondycji szczecińskiego środowiska historycznego, opisie kadry dowódczej Wojska Polskiego, budowie pomorskiej świadomości bądź też o tworzeniu podstaw Unii Europejskiej i jej relacji z regionem Pomorza Zachodniego.
Ze wstępu Redaktorów
Przedmiotem badań w niniejszej monografii jest ryzyko nadużyć, na które narażone są
zarówno duże, jak i małe przedsiębiorstwa. Relacje pracodawca– pracownik w tych
przedsiębiorstwach często oparte są na wieloletniej znajomości oraz bliskich kontaktach.
Często nawet najlepsze stosowane zabezpieczenia nie są w stanie uchronić przedsiębiorstwa
przed stratą spowodowaną przez pracownika. Potencjalnym sprawcą nadużycia jest
pracownik, czyli osoba, która jest wewnątrz przedsiębiorstwa, zna je „od środka”, zna wady
organizacyjne, braki w zabezpieczeniach, słabości współpracowników, co może wykorzystać
do realizacji „swoich celów”. Warto zauważyć, że strata wynikająca z przestępstwa zwykle
nie jest jednorazowa, w jej skład wchodzi wiele incydentów o takim samym charakterze,
z tymi samymi sprawcami działającymi przez dłuższy czas. Gdy więc strata zostanie odkryta,
chodzi zwykle o ogromną sumę pieniędzy, ponieważ sprawcy mogli działać przez miesiące
lub nawet lata.
Ze wstępu
W monografii została przedstawiona problematyka, która wpisuje się w istotny nurt badań
związanych z pomiarem dokonań. Autor skupił się na systemach pomiaru dokonań
możliwych do wykorzystania w małych i średnich przedsiębiorstwach (…). Moja opinia
o książce jest jednoznacznie pozytywna ze względu na atuty, jakimi są aktualne problemy,
zrozumiały tekst oraz autorskie badania empiryczne Autora.
Do mocnych stron monografii zaliczam:
– nowatorski do rozwiązania problem, aktualny i ważny, pozwalający przyjrzeć się
systemom pomiaru dokonań z innej niż dotychczas strony,
– widoczną w książce szeroką wiedzę Autora na temat zarządzania oraz finansów,
– szeroko zakrojone badania empiryczne,
– opracowanie własnej, autorskiej, koncepcji systemu pomiaru dokonań w małych i średnich
przedsiębiorstwach,
– bogate wykorzystanie literatury krajowej i zagranicznej,
– zrozumiały i czytelny sposób prezentacji przeprowadzanych rozważań,
– prawidłowe wnioskowanie wyników badań.
Z recenzji dr. hab. Roberta Kowalaka prof. UE
Pogranicze jest pojęciem, które stanowi przedmiot intensywnych badań wielu dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych od początku lat dziewięćdziesiątych. W konsekwencji skłania także medioznawców do zajmowania się problemami funkcjonowania mediów na pograniczach oraz do badania pogranicza w różnych mediach.
Prezentowana monografia jest zaproszeniem do zapoznania się z powyższymi problemami
w ujęciu interdyscyplinarnym. Składa się więc z dwóch części: Pogranicze w mediach i Media na pograniczu. Taki podział uwarunkowany jest szerokim spektrum eksploracji rozumienia pogranicza, które postrzegane jest tradycyjnie jako obszar geograficzno-przestrzenny, bądź też symbolicznie, gdzie traktowane jest bądź jako kontakt społeczno-kulturowy między dwoma lub więcej narodami, albo grupami etnicznymi, bądź też jako miejsce kształtowania się nowego człowieka i jego kultury.
Na opracowanie składa się dwadzieścia jeden artykułów, których autorzy za bazę swych rozważań obrali różne rozumienie pojęcia pogranicza. Każdy z nich starał się wskazać pewien istotny aspekt medialnego procesu społecznego komunikowania. Wychodzimy bowiem
z założenia, że media stanowią nie tylko istotny kanał komunikacji, ale i podmiot kształtujący obrazy różnych państw, narodów, kultur. Środki masowego przekazu utrwalają lub obalają stereotypy, przyczyniając się do procesów homogenizacji i heterogenizacji globalnej kultury.
W procesach tych biorą udział zróżnicowane media globalne, krajowe, regionalne i lokalne. W tomie zaprezentowane są więc rozważania dotyczące mediów mających stanowić punkt odniesienia w sytuacji zróżnicowania i wielości definiowania pograniczy.
Ze wstępu
Jedną z prób wyjścia poza polityki tożsamościowe w badaniu literatury kobiet może okazać się zaproponowana w niniejszej monografii formuła „polityk relacji”, która odzwierciedla złożone praktyki dyskursywne w ramach wspólnot kształtujących doświadczenie i reprezentację. Istotne jest zatem zadanie pytań o to, w jaki sposób relacyjność narzucana oraz wytwarzana w literaturze kobiet wpływa na dyskursy polityczne i na odwrót – jak (mikro- i makro-) polityczność konstytuuje związki oraz hierarchie narracji prywatnych i społecznie zaangażowanych. […]
Celem tak pomyślanego projektu było przeanalizowanie, jak na formowanie kapitału kulturowego i literackiego wpływają między innymi praktyki pisarskie, dominujące estetyki, obiegi krytyczne, trendy wydawnicze, ale także wymiany międzypokoleniowe, „terapeutyzacja” dyskursów publicznych
i prywatnych, emocjonalność i afektywność w polach społecznych, wytwarzanie pamięci, współczesna klasowość, zanurzenie czy przemieszczenie podmiotu w relacji.
Wszystko to bowiem znajduje odzwierciedlenie w literaturze kobiet: prozie, poezji, auto- i biografiach, eseistyce, literaturze faktu i literaturze popularnej.
(fragment z wprowadzenia)
Książka Joanny Szyszko-Trojanowskiej to ciekawy, dobrze opracowany materiał źródłowy, dzięki któremu dyskusja na temat historii polskiego feminizmu zostaje uzupełniona o ważny głos ideowy. Zaprezentowanie czytelnikom publicystyki społecznej Cecylii Walewskiej okazuje się nie tylko istotnym poszerzeniem narracji dotyczącej ważnych kwestii ze sfery publicznej, staje się również pretekstem do szukania aktualnych odniesień i odkrywania trwałości wielu stereotypów dotyczących kobiet. Joanna Szyszko-Trojanowska wykazuje się dużą znajomością tematu, przytacza we wstępie interesujące fakty z biografii Cecylii Walewskiej i umieszcza je w odpowiednim kontekście. Dzięki takiej perspektywie postulaty artykułowane przez publicystkę zyskują odpowiednią oprawę czasu, miejsca i tła społeczno-politycznego. Warto także docenić układ zaproponowany przez autorkę. Antologia tekstów Cecylii Walewskiej to projekt przemyślany i zaplanowany jako spójna opowieść o kobiecie, której nieobcy był los innych kobiet i która nie lękała się mówienia wprost o tym, co inni woleli przemilczeć.Z recenzji dr hab. Bernadetty Darskiej
Ryzyko motywacyjne w hotelarstwie związane jest z tym, że pracodawcy w branży hotelarskiej, dysponując określonymi zasobami ludzkimi, nie mogą być do końca pewni korzyści, które dzięki tym zasobom osiągną. Wynika to m.in. z niemożności dokładnego określenia a priori wartości wszystkich rezultatów pracy zatrudnionych osób, a także efektów działań podejmowanych w stosunku do pracowników, w tym rezultatów przyjętych sposobów motywowania. Ryzyko motywacyjne jest słabo rozpoznane w literaturze przedmiotu, brakuje praktycznych rozwiązań, jak takie ryzyko mierzyć i jak je redukować.
Nowatorski charakter niniejszej rozprawy wynika przede wszystkim z podjętej próby transferu dotychczasowej wiedzy o ryzyku na obszar personalny na poziomie mezoekonomicznym (w branży hotelarskiej) i na poziomie mikroekonomicznym (w przedsiębiorstwie hotelarskim), ze szczególnym uwzględnieniem rodzajów ryzyka generowanych na skutek działań motywacyjnych.
Głównym celem monografii jest poznanie roli systemu motywacyjnego w ograniczaniu ryzyka personalnego w hotelarstwie. W realizacji tak postawionego celu głównego mają pomóc sformułowane cele szczegółowe:
rozpoznanie podstawowych źródeł ryzyka personalnego w hotelarstwie,
identyfikacja stanu motywacji pracowniczej i poziomu ryzyka personalnego w przedsiębiorstwach hotelarskich, egzemplifikacja działań motywacyjnych i cząstkowych rodzajów ryzyka w działalności hotelarskiej na podstawie studiów przypadków.
Celem metodycznym pracy jest opracowanie modelu redukcji ryzyka personalnego w hotelarstwie opartego na działaniach motywacyjnych.
Celem aplikacyjnym jest przeprowadzenie diagnozy oraz dostarczenie materiałów i wniosków, a także narzędzi (modeli), możliwych do wykorzystania przez przedsiębiorców do budowania kapitału ludzkiego w hotelarstwie i ograniczania ryzyka motywacyjnego.
Ze wstępu
Przyjęty temat pracy „Kapitał ludzki w polityce regionalnej” łączy aspekty teoretyczne
i praktyczne oraz może być uznany za istotny teoretycznie i pragmatyczny dla
prowadzenia polityki rozwojowej.
W pracy przyjęto następujące hipotezy badawcze:
1. Główną – w prowadzeniu polityki regionalnej zasadniczym zagadnieniem jest rozpoznanie
i wykorzystanie zróżnicowanych terytorialnie uwarunkowań społeczno-ekonomicznych
dotyczących kapitału ludzkiego, w tym zwłaszcza czynników determinujących wykorzystanie
zasobów pracy.
2. Szczegółowe:
– kapitał ludzki staje się współcześnie kluczową sferą oddziaływań w ramach prowadzonej
polityki regionalnej,
– wyodrębnienie polityki regionalnej w zakresie kapitału ludzkiego ma duże znaczenie dla
kształtowania rozwoju regionalnego.
Celem głównym pracy jest wskazanie, że kapitał ludzki jest podstawowym
i wielowymiarowym czynnikiem rozwoju regionalnego wymagającym zintegrowanego
i kompleksowego podejścia w polityce regionalnej zarówno w ujęciu teoretycznym,
jak i praktycznym.
Ze wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
