Głównym celem pracy jest analiza stanowisk partii i ugrupowań parlamentarnych
wobec ustawodawstwa antyaborcyjnego w Polsce w latach 1991–2019. Stanowiska
partii i ugrupowań parlamentarnych wobec Kościoła katolickiego zostały zanalizowane
na trzech poziomach: wartości deklarowanych, wartości realizowanych, preferencji
elektoratu. Wartości deklarowane znajdują swoje odzwierciedlenie w założeniach ideowo-
programowych partii. Owe założenia, określane jako programy partyjne, w szerokim
rozumieniu służą określaniu własnej tożsamości przez partię, zwerbalizowaniu
systemu wartości uznawanych przez nią za najważniejsze oraz sformułowaniu celów,
zasad i planów działania partii. Wartości realizowane natomiast znajdują swoje odbicie
w działaniach partii politycznych, czyli w praktyce. Wyznacznikiem ideologicznej
autoidentyfikacji partii politycznych są również preferencje ich elektoratów.
Praca składa się z trzech rozdziałów problemowych. W pierwszym z nich ogólnie
scharakteryzowano podmioty polityki uczestniczące w debacie aborcyjnej, zanalizowano
stanowiska partii w kwestiach światopoglądowych, w szczególności stosunek do
wprowadzenia ustawodawstwa antyaborcyjnego. W rozdziale drugim poddano analizie
stanowiska partii podczas parlamentarnych debat nad projektami ustaw aborcyjnych,
podjęto również kwestię ochrony życia w projektach konstytucyjnych (1993–1997)
i nowelizację ustawy zasadniczej w 2006 roku. W trzecim rozdziale scharakteryzowano
stanowiska elektoratów partii i ugrupowań parlamentarnych oraz ogółu społeczeństwa
wobec kwestii aborcyjnej.
W pracy odwołano się do licznych dokumentów ideowo-programowych badanych
podmiotów polityki, stenogramów Sejmu i Senatu, projektów ustaw, komunikatów
i raportów z badań opinii publicznej. W rozprawie sięgnięto zarówno do materiałów
źródłowych, opracowań, jak i do informacji zawartych na stronach internetowych.
Istotne znaczenie miała kwerenda dokumentów partii i ugrupowań parlamentarnych
przeprowadzona w: Archiwum Partii Politycznych Instytutu Studiów Politycznych
Polskiej Akademii Nauk oraz Archiwum Pracowni Dokumentacji i Badań Życia Politycznego
Instytutu Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Dokumenty Unii Pracy
zostały udostępnione przez dr Katarzynę Dziubińską-Wójcik.
Ze wstępu
Wiele drużyn harcerskich określa się dziś jako „puszczańskie” lub „ekologiczne”, ale dbałość o przyrodę, czyli to, co stanowi sedno owego „puszczaństwa” i „ekologiczności”, powinna być normą dla każdej drużyny, na wszystkich biwakach i obozach. Podręcznik ekologicznego obozowania uczy, jak w codziennej biwakowej i obozowej praktyce godzić życiowe potrzeby z dbałością o to, by nie wyrządzać szkód przyrodzie, a przynajmniej szkody te minimalizować. Książka mówi też o tym, jak poznawać przyrodę wokół nas – z największym pożytkiem dla swej wiedzy i dla zdrowia.
Podręcznik ekologicznego obozowania przyda się zastępowym, ale zaciekawi wszystkich, którzy chcą się dowiedzieć czegoś o życiu w lesie —o mieszkających tam zwierzętach i biwakujących harcerzach. Uprzedzamy jednak wraz z autorem: „Nie sądź, że dowiesz się tego wszystkiego czytając we własnym łóżku przed snem. Musisz się wybrać do lasu, a ja pomogę ci spakować się i radzić sobie na biwaku.” ?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
