Książka została podzielona na dwie części: dotyczącą pogranicza terytorialnego oraz pogranicza symbolicznego. Nierównowaga ich objętości nie jest przypadkowa, wyraża ona bowiem skalę zainteresowania w naukach społecznych obydwoma ujęciami pogranicza. Pogranicze terytorialne jest obiektem licznych badań, przede wszystkim socjologicznych (prace Andrzeja Sadowskiego, Grzegorza Babińskiego, Zbigniewa Kurcza, Ireny Machaj, Leszka Gołdyki, Andrzeja Saksona, Marii Zielińskiej, Dariusza Wojakowskiego, Jacka Kurzępy – ta lista nazwisk badaczy zajmujących się w Polsce zjawiskami społecznymi związanymi z pograniczem zapewne wciąż nie jest kompletna), które stara się obecnie uzupełniać też psychologia (przykładem może być praca z roku 2016 pod redakcją Jolanty Miluskiej pt. Psychologia społeczno-kulturowego pogranicza. Wstęp do koncepcji i badań). Mniej uwagi poświecono dotąd pograniczu symbolicznemu, jako zjawisku, które choć przekłada się na rzeczywistość życia społecznego, to źródła ma „jedynie” w sferze nadawanych przez ludzi znaczeń lub treści symbolicznych, do których zostali oni zsocjalizowani i które stały się niejako ich „drugą naturą”. Przyczyn tego stanu rzeczy może być kilka: po pierwsze, sytuacje podpadające pod to pojęcie – poprzez mniejszą oczywistość ich związku z granicą i pograniczem – mogą być również inaczej nazwane, sklasyfikowane i poddane refleksji w perspektywie innych kategorii pojęciowych i narzędzi teoretyczno-analitycznych (np. umieszczone w teoretycznych ramach wielokulturowości czy między- lub transkulturowości); po drugie, zjawiska te są trudniej uchwytne i wymagają raczej narzędzi „miękkich” (badań jakościowych) niż „twardych” (badań ilościowych), raczej paradygmatu humanistycznego niż pozytywistycznego; po trzecie, nie przekładają się wprost na zjawiska związane ze strukturami społecznymi, a te były (i są) w socjologii „modernistycznej” głównym obszarem zainteresowania; wreszcie, po czwarte, na ogół obejmują zjawiska dość nowe lub stosunkowo niedawno dostrzeżone. Jednakże, pomimo powyższych trudności i kontrowersji, pogranicza symboliczne warto badać; są one wszechobecne i, jak też pokazuje lektura części rozdziałów tej książki, nakładają się na pogranicza terytorialne, cechujące się często wysoką złożonością relacji wynikających ze skomplikowanej mapy zbiorowości kulturowych.
Z wprowadzenia
Książka składa się z dwóch części. Pierwsza poświęcona jest nieoczywistym relacjom nowych mediów z domeną sztuki oraz porusza kwestie ich oddziaływania na życie społeczne. Teksty zawarte w części drugiej w szczególnym stopniu koncentrują się na dokonywanej poprzez aktywność twórczą zmianie – czy to bardziej utopijnej i ekskluzyjnej (tekst Joanny Szczepanik), czy tej oddziałującej na życie codzienne zwykłych użytkowników miast, podejmowanej we współpracy z samorządowcami, działaczami pozarządowymi, niekiedy też samymi mieszkańcami (teksty pozostałe).
[…]Autorzy kolejnych tekstów zawartych w książce zastanawiają się między innymi, jak przebiegają procesy recyklingu określonych przestrzeni w miastach: Łodzi, Gdańsku, Poznaniu i Szczecinie oraz jaką rolę odgrywa sztuka w kreowaniu, przetwarzaniu i odzyskiwaniu miejsc. Pokazują również, w jaki sposób artyści bezpośrednio lub pośrednio starają się włączać w swoje działania różnorodne społeczności, jak przebiega dialog pola sztuki z innymi polami, głównie rynkiem i polityką miejską, a wreszcie z życiem codziennym mieszkańców, oraz jakie są efekty zastosowanych interwencji artystycznych.
Ze wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
