Patriotyzm jest z pewnością cechą kaznodziejstwa polskiego, jedną z najbardziej znamiennych od kilku stuleci. A już sama historia stara się o jego pogłębienie pisał ks. prof. Janusz Stanisław Pasierb. Tę słuszną konstatację wybitnego historyka sztuki sakralnej i homilety potwierdzają również zgromadzone w niniejszym tomie teksty. Miłość ojczyzny jest moralnym obowiązkiem chrześcijan, wynikającym z IV przykazania Dekalogu. Kazania patriotyczne stawiają sobie za cel kształtowanie postawy miłości ojczyzny. Jest ona widoczna już w kazaniach staropolskich, mimo że w tym okresie nie funkcjonował jeszcze termin patriotyzm i brak było teoretycznych rozważań poświęconych temu zagadnieniu. Niemniej jednak nasi przodkowie kochali ojczyznę rozumianą jako państwo polskie, państwo obojga narodów i dla niej oddawali swe życie. Pojęcie patriotyzmu powstało i szybko się rozwinęło w XVIII wieku, kiedy to z jednej strony podjęty został wysiłek uratowania ojczyzny, a z drugiej na skutek działania wrogów wewnętrznych i zewnętrznych nastąpił upadek państwa. Kazania patriotyczne szczególną rolę odegrały w okresie niewoli narodowej. Były istotnym czynnikiem sprzyjającym zachowaniu polskości, utrwalały patriotyzm i dążenia niepodległościowe. Były też mocnym ogniwem w patriotycznej edukacji polskiego społeczeństwa przeżywającego tragedię II wojny światowej i okres komunistycznego zniewolenia.
Oddajemy do rąk Czytelników tom złożony ze Wstępu i krytycznej edycji jednego
z kazań, które towarzyszyły koronacji jasnogórskiego obrazu Najświętszej Marii
Panny w roku 1717. Ponieważ w roku 2017 obchodziliśmy okrągłą, trzechsetną
rocznicę tego wydarzenia, postanowiliśmy uczcić je tą oto edycją. Trudno przecenić
rolę i znaczenie, jakie jasnogórski wizerunek Marii odegrał i odgrywa w dziejach
narodu polskiego. Jeśli rola tego obrazu w dziejach polskiej religii i religijności
jest dość dobrze rozpoznana i opisana, to już koronacja, a szczególnie towarzyszące
jej druki i pisma ulotne wymagają wciąż jeszcze badań i szczegółowych analiz.
Słowo od wydawcy
Książka składa się z dwóch dopełniających się części. Pierwszą z nich jest historia oracji pogrzebowych (zarówno kazań – tekstów tworzonych przez duchownych, jak i mów pogrzebowych, których autorami były osoby świeckie) od antyku do końca XVII wieku. Jest to pierwsza w polskim literaturoznawstwie próba wyjaśnienia specyfiki oracji pogrzebowych i wpisania ich w tradycje szeroko rozumianej retoryki, a szczególnie dwóch jej odmian: oratorstwa okolicznościowego i homiletyki. Druga część książki to systematycznie uporządkowana bibliografia polskich drukowanych oracji pogrzebowych powstałych w XVII wieku. Zebrane druki – często unikatowe – zostały uporządkowane według kryterium wynikającego z przebiegu uroczystości pogrzebowych – na początku znalazły się wzory oracji pogrzebowych, dalej oracje na wyprowadzenie i przeniesienie ciała, potem oracje właściwe, oracje rocznicowe, oracje tłumaczone na język polski, a na końcu oracje ganiące.
Książka wyrasta z dwóch obszarów badawczych autora – retoryki i tanatologii – i jest adresowana zarówno do specjalistów z tych dwóch dziedzin, jak i do wszystkich, którzy interesują się szeroko rozumianą polską humanistyką.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
