Piąty tom Gawęd o kulturach poświęcony został analizom językowo-kulturowym i socjologicznym. Zebrane teksty pracowników naukowych i młodych badaczy zostały podzielone na trzy bloki tematyczne odzwierciedlające aktualne problemy w badaniach nad szeroko pojętym folklorem - zarówno w postaci historycznej, jak i współczesnej. Przedstawione w tomie zagadnienia zostały ujęte z perspektywy różnych dziedzin wiedzy - językoznawstwa, etnolingwistyki, kulturoznawstwa, socjologii i medycyny. Pierwszy blok tekstów został poświęcony problematyce starości i choroby w społeczeństwie dawnym i współczesnym, [...] drugi [...] problematyce szeroko rozumianego tekstu - jego odmian, gatunków oraz ich roli w kulturze i komunikacji, [...] trzeci [...] ludowości, jej współczesnym przemianom i interpretacjom.
Otwarcie się na inność, dialog i rzeczywiste zainteresowania ludzi umożliwia objęcie myślą estetyczno-pedagogiczną także obszaru ich codziennych doświadczeń, a w dalszej perspektywie wprowadzanie doń efektywnych i pożądanych zmian. Ujmowanie sztuki wysokiej i popularnej jako kontinuum lub sieci daje szansę na płynne wplatanie idei oraz uznanych jakości w indywidualne upodobania poszczególnych osób bez zbędnego dydaktyzmu czy moralizatorstwa. Tego rodzaju działania przypominają raczej otwieranie perspektyw niż ich narzucanie i wydają się być uzasadnione w świecie tak bogatym w treści i możliwości. Jest prawdopodobne, że dla pedagoga każda sztuka może być wartościowa, o ile wprowadza wartościowe zmiany w życiu ludzi. […] Dla efektywności działań edukacyjnych istotne jest zatem poszukiwanie nowego języka, nowych sposobów interpretacji zachodzących zjawisk. W tym kontekście znaczący potencjał zdaje się posiadać przedstawiona w niniejszej książce kategoria wstrętu. Uniwersalność względem ludzkości i unikalność w obliczu jednostki oraz proweniencja transdyscyplinarna stawiają wstręt w szeregu najbardziej złożonych i produktywnych kategorii w humanistyce.
Z zakończenia
Przedłożona mi do recenzji monografia jest interesującym studium z pogranicza estetyki, wychowania estetycznego i sztuki popularnej. Autorka podniosła problem wstrętu jako swoistej wartości, w tym wartości estetycznej, jej obecności w życiu codziennym, w estetyce „codziennej” i kształtowaniu potrzeb oraz zainteresowań estetycznych dzieci, młodzieży i osób dorosłych. Wstręt ujęty w kategoriach estetycznych nie powinien być lekceważony przez pedagogów, pedagogów kultury, ale wykorzystywany jako przedmiot dyskusji i analizy w procesie edukacji i powszechnego wychowania. Autorka prowokuje nas do stawiania trudnych pytań o świat wartości estetycznych, z jakimi styka się dziecko i młodzież […].
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Urszuli Szuścik
Seria „Współczesne Media”, którą zainicjowałyśmy w 2009 roku i którą opiekujemy się w niemal corocznym rytmie, została przez nas zaprojektowana jako forum kształtowania się i wymiany myśli medioznawczej. Seria ta w czasie 12 lat jej oddziaływania stała się wizytówką lubelskiego ośrodka medioznawczego, którego instytucjonalne ramy określane są współcześnie działalnością Instytutu Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. [...] kolejne dwa tomy serii „Współczesne Media” […] zaproponowałyśmy jako spojrzenie na media z wykorzystaniem kategorii dyskurs – tak ważnej dla dwóch dziedzin, dla których medioznawstwo ma znaczenie kluczowe – nauk społecznych i humanistycznych.
Ze Wstępu
Iwona Hofman
Danuta Kępa-Figura
Współcześnie coraz trudniej odróżnić informację i dezinformację, fakty i fake newsy. Bywa, że wiedza jest traktowana jako opinia, którą można zignorować, a opinie, które powinno się zignorować jako wiedza. Nicią Ariadny w tym medialnym labiryncie jest nauka, w tym interdyscyplinarne badania, których efekty przedstawia monografia
Współczesne media. Współczesne dyskursy medialne. Zawarte w niej artykuły zasługują na uwagę nie tylko ze względu na ich wartość merytoryczną, ale też przydatność w pogłębianiu kompetencji medialnych, bez których XXI wiek może stać się dla niektórych nowym średniowieczem.
Z recenzji
prof. dr hab. Aliny Naruszewicz-Duchlińskiej
Seria „Współczesne Media”, którą zainicjowałyśmy w 2009 roku i którą opiekujemy się w niemal corocznym rytmie, została przez nas zaprojektowana jako forum kształtowania się i wymiany myśli medioznawczej. Seria ta w czasie 12 lat jej oddziaływania stała się wizytówką lubelskiego ośrodka medioznawczego, którego instytucjonalne ramy określane są współcześnie działalnością Instytutu Nauk o Komunikacji Społecznej i Mediach Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. [...] kolejne dwa tomy serii „Współczesne Media” […] zaproponowałyśmy jako spojrzenie na media z wykorzystaniem kategorii dyskurs – tak ważnej dla dwóch dziedzin, dla których medioznawstwo ma znaczenie kluczowe – nauk społecznych i humanistycznych.
Ze Wstępu
Iwona Hofman
Danuta Kępa-Figura
Współcześnie coraz trudniej odróżnić informację i dezinformację, fakty i fake newsy. Bywa, że wiedza jest traktowana jako opinia, którą można zignorować, a opinie, które powinno się zignorować jako wiedza. Nicią Ariadny w tym medialnym labiryncie jest nauka, w tym interdyscyplinarne badania, których efekty przedstawia monografia
Współczesne media. Współczesne dyskursy medialne. Zawarte w niej artykuły zasługują na uwagę nie tylko ze względu na ich wartość merytoryczną, ale też przydatność w pogłębianiu kompetencji medialnych, bez których XXI wiek może stać się dla niektórych nowym średniowieczem.
Z recenzji
prof. dr hab. Aliny Naruszewicz-Duchlińskiej
Prezentowana książka jest oceną prób przypisywania różnego rodzaju podmiotowości rozszerzonym systemom poznawczym oraz artefaktom. Autorka odpowiada w niej na pytanie, w jakim znaczeniu można zastosować do tych obiektów kategorię podmiotu, a w jakim jest to nadmiarowe. Nadmiarowość owa prowadzi do nadawania podmiotowości poznawczej i sprawczej, a nawet moralnej i prawnej każdemu względnie autonomicznemu systemowi przetwarzającemu informację. W książce wskazano szkodliwe, teoretycznie i praktycznie, konsekwencje tego procederu. Określono również kryteria, które pozwalają jasno odróżnić refleksyjny podmiot od agenta i zapobiec tym samym nadużyciom związanym z przypisywaniem podmiotowości rozszerzonym i sztucznym systemom poznawczym.
Recenzowana książka znakomicie wpisuje się w najnowsze trendy kognitywistyki, epistemologii i filozofii umysłu, a jednocześnie porusza fundamentalne zagadnienie bycia podmiotem poznającym w kontekście współczesnych wyzwań epistemologicznych.
Z recenzji dr hab. Anita Pacholik-Żuromska, prof. UMK
Hildegarda z Bingen (1098-1179) to jedna z największych mistyczek i wizjonerek chrześcijańskich. Od wczesnego dzieciństwa wychowywała się w benedyktyńskiej żeńskiej wspólnocie zakonnej, gdzie zdobyła podstawy ówczesnego wykształcenia obejmujące znajomość łaciny, Biblii i niektórych pism Ojców Kościoła. Jej własna twórczość powstawała w latach 1141-1174, a więc w samych centrum średniowiecza. W swych dziełach Hildegarda porusza problematykę ważną od początków chrześcijaństwa po czasy nam współczesne. Inspirowana Biblią oraz żywymi w jej czasach nurtami filozoficznymi (neoplatonizmem i neopitagreizmem) stworzyła syntezę ówczesnej teologii i filozofii z elementami pochodzącymi z jej własnej wyobraźni inspirowanej wizjami, których doświadczała w ciągu całego życia, a które stanowiły fundament jej duchowości.
Prof. dr hab. Grzegorz Janusz, absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie z 1975 roku (aplikacja sądowa w latach 1975–1977). Od 1975 roku zatrudniony na UMCS. W środowisku akademickim pełnił wiele funkcji: wicedyrektora Instytutu, prodziekana, dziekana, a także rektora uczelni prywatnej. Wieloletni kierownik Zakładu Praw Człowieka na Wydziale Politologii UMCS, a od 2019 roku kierownik Katedry Systemów Politycznych i Praw Człowieka w Instytucie Nauk o Polityce i Administracji Wydziału Politologii i Dziennikarstwa UMCS. Zainteresowania badawcze: prawa człowieka, prawa mniejszości narodowych, prawo unijne, prawo administracyjne w praktyce. Autor ponad 120 publikacji naukowych i popularnonaukowych z powyższej problematyki, ale też i historii prawa polskiego, w tym czterech monografii, ośmiu innych publikacji zwartych, 93 artykułów naukowych i rozdziałów w pracach zbiorowych, w tym 13 publikacji wydanych za granicą lub w językach obcych: angielskim, niemieckim, rosyjskim, czeskim, węgierskim. Autor 39 ekspertyz wykonanych na zlecenie Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, MSZ, MSWiA, MAiC, NIK, GUS i innych podmiotów. Kierownik Jean Monnet Project 2002 – File No. C02/0096. Wykonawca dwóch grantów międzynarodowych koordynowanych przez Institut für Zeitgeschichte, München (2001–2004) oraz Faculty of Law Uppsala University (2002–2004). Promotor 21 sfinalizowanych przewodów doktorskich, twórca szkoły badawczej w zakresie statusu prawnego mniejszości narodowych w Europie. Członek komitetów naukowych PAN: Komitetu Badania Polonii Polskiej Akademii Nauk (2001–2004), Komitetu Badań nad Migracjami Ludności i Polonią Polskiej Akademii Nauk (2007–2010), Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk (2015–2018, 2019–2023). Współpracownik Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka – od 2008 roku członek Rady Programowej Spraw Precedensowych Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.
Monografia Zdrowie publiczne w myśli i działalności politycznej – perspektywa historyczna i współczesna jest ważnym wkładem naukowym środowiska politologicznego do dyskusji na temat różnych aspektów zdrowia publicznego. W dużej mierze jest publikacją nowatorską, przynajmniej na gruncie polskim, ponieważ większość Autorów zaprezentowała mało znane albo w ogóle nieznane polskiemu społeczeństwu wyniki badań. Już to świadczy o potrzebie jej publikacji i upowszechnienia zawartej w niej wiedzy. Ponadto sytuacja epidemiczna i zły stan polskiej służby zdrowia zmuszają do refleksji nad możliwymi zmianami w jej funkcjonowaniu i zapoznania się z sukcesami i porażkami innych państw, które stały lub stoją przed podobnymi problemami lub z koncepcjami ideowymi, jakie pojawiały się w polskiej przestrzeni publicznej w odniesieniu do ochrony zdrowia. Fragment recenzji wydawniczej, dr hab. Tomasz Koziełło, prof. UR
W podejmowanych w ostatnich latach rozważaniach poświęconych różnorodnym aspektom współczesnej myśli politycznej znaczącą i zarazem inspirującą rolę odgrywają niewątpliwie przedstawiciele lubelskiego ośrodka badawczego, skupieni wokół Katedry Myśli Politycznej Wydziału Politologii i Dziennikarstwa UMCS. Świadczą o tym nie tylko liczne, wartościowe poznawczo konferencje i sympozja naukowe, ale także powstałe w jego obrębie interesujące monografie autorskie i zbiorowe, podejmujące niejednokrotnie próbę nowatorskiego, wielopłaszczyznowego i komplementarnego zarazem spojrzenia na problemy związane z rozwojem myśli politycznej, a także nowymi formami jej komunikowania i upowszechniania. W takich właśnie kategoriach należy postrzegać monografię zbiorową pt. Myśl polityczna – działanie i komunikowanie, która pod względem redakcyjnym została przygotowana przez Annę Szwed-Walczak, Łukasza Jędrzejskiego oraz Kamila Mazurka. Opracowanie to zasługuje na tym większą uwagę, że pozostaje ono w istocie naturalnym dopełnieniem ważkiej pod względem poznawczym księgi jubileuszowej dedykowanej Pani Prof. dr hab. Ewie Maj, umiejętnie poszerzającym zarazem obszar podjętych w niej analiz i ukazującym nowe perspektywy badawcze. Z recenzji dr. hab. Michała Strzeleckiego, prof. UMK
The issues explored in the publication significantly enrich our knowledge of the recent history of the Visegrad countries, above all, in a strictly political context. The book presents the first such comprehensive approach to the functioning of both the Visegrad Group and various aspects of the socio-political systems of its four Central European states. The authors of this monograph are researchers from leading academic centers in the Czech Republic, Slovakia, Hungary and Poland. They have made reference to studies in Polish, English and, above all, in the languages of the other Visegrad countries, i.e. Czech, Slovak and Hungarian. This extensive use of relevant political-geographical literature should be considered a major advantage of this work. An excerpt from the review
Treść publikacji wnosi nowe spojrzenie na zagadnienia z zakresu dydaktyki. Przedstawione kwestie w kontekście dorobku naukowego i programowego pracowników Katedry Dydaktyki wypełniają lukę w literaturze naukowej, ważnej dla rozwijania myśli pedagogicznej, w tym dydaktyki jako subdyscypliny pedagogiki. Uważam, że książka jest wartościową pozycją dla poznawania, upowszechniania dorobku dydaktyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej oraz inspiruje do po-głębienia znajomości problemów prezentowanych w pracy.Z recenzji dr hab. Ewy Borowiec
W przedłożonej do recenzji monografii autorzy podjęli próbę zdefiniowania roli i znaczenia przedsiębiorstw świadczących usługi w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi w budowaniu przyjaznego mieszkańcom organizmu miejskiego. [...]Zamierzenia badawcze autorów oceniam jako wartościowe z naukowego i praktycznego punktu widzenia. Wpisują się one w trzy kluczowe, współczesne i niezwykle aktualne nurty badawcze, którymi są: gospodarka obiegu zamkniętego, zrównoważony rozwój oraz koncepcja inteligentnego miasta zorientowana na poprawę jakości życia mieszkańców.Ponadto wyniki przeprowadzonych analiz są szczególnie istotne dla gospodarki polskiej, która boryka się z problemem niskiej ekoinnowacyjności i przeciętnej świadomości ekologicznej. W takich uwarunkowaniach społeczno-ekonomicznych wszelkie analizy systemowe oraz rekomendacje praktyczne odnoszące się do gospodarki odpadami są bardzo pożądane i cenne.Warto także dodać, że dorobek Autorów monografii oraz ich doświadczenie naukowe, badawcze i biznesowe znajdujące wyraz w dojrzałości i zaawansowaniu prowadzonych rozważań stanowią dodatkowy atut recenzowanej monografii.[...] Przedłożona do recenzji monografia naukowa zatytułowana Smart company. Poziom zaawansowania przedsiębiorstwa w realizacji systemu gospodarki odpadami komunalnymi stanowi publikację wartościową naukowo i badawczo. Zawarte w niej treści uzupełniają badania empiryczne w obszarze gospodarki odpadami komunalnymi w Polsce i stanowią źródło cennych rekomendacji zarządczych. Recenzowane opracowanie może zostać wykorzystane zarówno przez naukowców, jak i praktyków zajmujących się gospodarką odpadami, gospodarką obiegu zamkniętego, zarządzaniem miejskim czy problematyką zrównoważonego rozwoju. Z recenzji dr hab. Izabeli Jonek-Kowalskiej, prof. PŚ
Monografia jest próbą udokumentowania ważnego fragmentu historii handlu w Gdańsku, którym był obrót znakami pocztowymi w Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Było to możliwe dzięki posiadaniu własnego materiału źródłowego dokumentującego działalność sklepów filatelistycznych i filatelistów w czasie istnienia WMG w latach 19201939 oraz po jego aneksji przez Rzeszę Niemiecką w 1939 roku. Nieoceniona okazała się także pomoc kolegów filatelistów. Kolekcja znaczków, stempli, kartek i listów z WMG, będąca w moim posiadaniu, została założona przez mojego ojca, mgr. farmacji Edwarda Emeryka (19261975), a pierwsze znaczki WMG zebrał on jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. Mam nadzieję, że niniejsza monografia przyczyni się do wzbogacenia i poszerzenia wiedzy o ówczesnym handlu znakami pocztowymi w WMG.
Autorka opracowała niezwykle wartościowe pod względem merytorycznym i metodologicznym dzieło. Na najwyższe słowa uznania zasługuje przyjęta przez nią koncepcja oryginalnego projektu badawczego i bezbłędne jego wykonanie. Tematyka książki ma charakter interdyscyplinarny, jednak ze względu na przyjętą perspektywę badawczą mieści się w nurcie pedagogiki pracy. Ze względu na zawarte w niej treści ma charakter nowatorski.Sądzę, że opublikowanie tego dzieła spotka się z dużym zainteresowaniem czytelników oraz wydatnie wzbogaci rynek księgarski o cenną pozycję naukową z zakresu pedagogiki pracy. Jej odbiorcami staną się jak sądzę nie tylko pedagodzy pracy, ale także wszyscy, którzy są zainteresowani złożonymi problemami funkcjonowania człowieka w środowisku pracy, zwłaszcza w podmiotach gospodarczych o charakterze korporacyjnym.Fragment recenzji prof. dra hab. Stefana Kwiatkowskiego
W książce ukazano, jak w przedszkolu i szkole dzieci kształcone zgodnie z założeniami pedagogiki Marii Montessori stopniowo odkrywają tajniki geometrii, korzystając pod kierunkiem nauczyciela ze specyficznych dla tego systemu edukacyjnego rozwojowych materiałów dydaktycznych. Są to środki, które, umożliwiając rozpoczynanie kształtowania pojęć geometrycznych od poznania zmysłowego i realnego działania na przedmiotach materialnych, poprzez czynności wyobrażone i abstrakcyjne, ułatwiają dziecku samodzielne konstruowanie wiedzy, tworzenie pojęć, formułowanie reguł postępowania, odkrywanie algorytmów i wzorów matematycznych, a także stosowanie ich z pełnym zrozumieniem w nowych sytuacjach. Zostały one przygotowane z myślą o tym, aby pomagać dziecku we wspinaniu się w procesie uczenia się na coraz wyższe poziomy rozumienia problemów i pojęć matematycznych dzięki własnej aktywności. Pozwalają jednocześnie zmienić sposób poznawania przez nie prawd matematycznych - z pamięciowego przyswajania gotowych (podawanych przez nauczyciela czy podręcznik) definicji, algorytmów i wzorów na samodzielne i aktywne ich poszukiwanie, odkrywanie i formułowanie. Jest to możliwe i wielce rozwijające, ponieważ proces stopniowego dochodzenia przez dziecko do abstrakcyjnej wiedzy matematycznej jest dla niego aktem kreatywnym, a samo przeżycie z tym związane jest emocjonalnym doświadczeniem typu: Aha! Już wiem! Już rozumiem! Do prawidłowego przebiegu tego procesu niezbędna jest odpowiednia postawa nauczyciela, który dyskretnie w nim uczestniczy.Książka adresowana jest do nauczycieli edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, nauczycieli matematyki w starszych klasach szkoły podstawowej, nauczycieli pracujących w klasach łączonych, pedagogów specjalnych, rodziców zaangażowanych w domową edukację swoich dzieci, pedagogów kształcących kadrę dla oświaty i wychowania, a także do studentów kierunków i specjalności pedagogicznych.Z Wprowadzenia
Monografia Jolanty Panasiuk ma walory, które dotyczą nie tylko bogatego materiału badawczego, ale też nowoczesnego podejścia do zagadnień opisu zaburzeń mowy u osób po uszkodzeniach lewej półkuli mózgu. Autorka wyszła poza ramy lingwistycznej analizy zaburzeń afatycznych z konstatacją miejsca uszkodzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, które to podejście dominowało w prowadzonych badaniach klinicznych. Przedmiotem rozważań nie jest jedynie afazja, lecz człowiek z poważnym defektem mowy. Autorka należy do pierwszych badaczy w kraju, którzy podjęli kierunek badań zainicjowany przez Olivera Sacksa w 1979 r. w odniesieniu do pacjentów psychiatrycznych w Anglii i Aleksandra R. Łurię w Rosji z początkiem lat 70. ubiegłego wieku w odniesieniu do chorych neurologicznie.Monografia Jolanty Panasiuk ma walory, które dotyczą nie tylko bogatego materiału badawczego, ale też nowoczesnego podejścia do zagadnień opisu zaburzeń mowy u osób po uszkodzeniach lewej półkuli mózgu. Autorka wyszła poza ramy lingwistycznej analizy zaburzeń afatycznych z konstatacją miejsca uszkodzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, które to podejście dominowało w prowadzonych badaniach klinicznych. Przedmiotem rozważań nie jest jedynie afazja, lecz człowiek z poważnym defektem mowy. Autorka należy do pierwszych badaczy w kraju, którzy podjęli kierunek badań zainicjowany przez Olivera Sacksa w 1979 r. w odniesieniu do pacjentów psychiatrycznych w Anglii i Aleksandra R. Łurię w Rosji z początkiem lat 70. ubiegłego wieku w odniesieniu do chorych neurologicznie.Jolanta Panasiuk w badaniach odeszła od statycznego pojmowania afazji i zanalizowała to zjawisko dynamicznie w ujęciu rozwojowym. To pozwoliło Jej spojrzeć na osobę z uszkodzeniem mózgu, która podejmuje próby radzenia sobie w codziennych sytuacjach życiowych, przezwyciężania trudności w komunikowaniu się z otoczeniem. Opisała również problemy osób chorych w spostrzeganiu i ocenie ich sytuacji, wskazała na braki w rozumieniu emocji, motywacji i kontroli własnych zachowań. Dzięki takiemu podejściu konstatowała różnice w zachowaniach wielu chorych, niezależnie od natężenia zaburzeń mowy. [...] Autorka jest także świadoma, że stan funkcjonalny badanych osób nie jest trwały, może być modyfikowany przez różne czynniki dodatkowe: organiczne, psychologiczne, sytuacyjne. Dlatego chorych badała w przedziale kilku tygodni, kilku miesięcy, a nawet kilku lat. Takie podejście ma uzasadnienie w postępach neurofizjologów, psychofarmakologów, neurologów, którzy dokumentują znaczenie plastyczności ośrodkowego układu nerwowego oraz mechanizmów adaptacyjnych, decydujących o kompensacji zaburzeń, co jest wyznacznikiem skuteczności oddziaływań rehabilitacyjnych logopedów, neuropsychologów i neuropsychiatrów.Z recenzji prof. dra hab. Marcelego Klimowskiego
Współczesność dostarcza nam wielu, niekoniecznie pozytywnych, doświadczeń. Sytuacja pandemiczna wywołała szereg nieoczekiwanych, gwałtownych zmian o charakterze kulturowym i społecznym. Zmiany te są o tyle specyficzne i nowe, że dotyczą człowieka właściwie niezależnie od szerokości geograficznej, kręgu cywilizacyjnego, statusu społecznego, sytuacji materialnej itd. Jedną z nich jest przewartościowanie pojęcia maski, jej form, znaczenia, funkcji i modalności w przestrzeni publicznej. Fenomen ten, rehabilitowany dziś artefakt, poddający się różnorakim interpretacjom, bez wątpienia zasługuje na analizę naukową. Potrzebę tę zaspokaja książka Ewy Głażewskiej i Małgorzaty Karwatowskiej, które podjęły się zadania opisu oraz interpretacji maski w dzisiejszym „czasie zarazy”. Przyjęta perspektywa, odwołanie się do zdobyczy różnych dyscyplin, między innymi językoznawstwa, etnologii, antropologii, historii kultury, legła u podstaw opracowania nowoczesnego, holistycznego, ponadto inspirującego do dalszych badań i refleksji. (…)
Opracowanie to jest niezwykle ważne, ponieważ dotyka problematyki na wskroś aktualnej, współczesnej, zmian dziejących się na naszych oczach. Uchwycenie problemu in statu nascendi należy szczególnie docenić, wszak tego typu badania bezsprzecznie trzeba zaliczyć do pionierskich. (…)
Niezaprzeczalne wartości ocenianej monografii Ewy Głażewskiej i Małgorzaty Karwatowskiej: aktualność poruszanej w niej problematyki, erudycyjność wywodu, inter- i transdyscyplinarny charakter, ponadto znaczący ładunek naukowy, ale także społeczno-kulturowy — wszystko to skłania do wyrażenia podziwu nad wykonaną przez Autorki pracą. Z pełnym przekonaniem i satysfakcją polecam książkę przedstawicielom różnych dziedzin i dyscyplin naukowych, studentom kierunków humanistycznych oraz społecznych, a także wszystkim zainteresowanym współczesnym światem i kulturą.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Artura Rejtera
Autorka skupia się na dokonaniach czterech - niegdyś bardzo znanych - osób: Stanisława Markiewicza, Henryka Jordana, ks. Bronisława Markiewicza oraz Kazimierza Jeżewskiego. Kwestie biograficzne tych działaczy traktuje marginalnie, często jako tło, gdyż głównym przedmiotem dociekań są sprawy wychowania i opieki. [...] Zamieszczone w tekście liczne, ciekawe i właściwie dobrane przykłady ówczesnego życia codziennego, to nie tylko sprawy estetyki czy higieny, ale i opisy warunków powodujących groźne dla zdrowia i życia choroby. Dlatego też tak dużą rolę w rozwoju pedagogiki tamtych czasów odgrywali lekarze, najlepiej znający zagrożenia. [...] Jest to bardzo interesująca monografia, zawierająca wiele nieznanych lub mało znanych informacji. Sądzę, że będzie mogła służyć pedagogom, historykom, a także studentom do przygotowania różnorodnych prac, jak również do dydaktyki. [...] Z przyjemnością włączę to opracowanie do swojej biblioteki.Z recenzji prof. dr hab. Andrzeja Felchnera
W monografii Autorzy stawiają sobie niełatwy, choć bez wątpienia intrygujący cel – zmapowanie animacji na tle pejzażu postmedialnego, w którym media funkcjonują jako Geertzowskie „gatunki zmącone”. Ta rama pozwala przyjrzeć się w dwóch częściach tego tomu różnym liniom historycznym – wideoklipom, ze szczególnym uwzględnieniem animacji, która od swojego zarania była bytem odrębnym od filmu, w duchu archeologii mediów dającym się wpisać w inne niż kinematograficzne połączenia, ale też powiązanym z nimi animacjom „po kinie”, od GIFów, przez immersyjne instalacje, po wizualizacje danych. By poradzić sobie z analizą takiego zakresu tematów, w dodatku łączących różne rejestry, od prac amatorskich, przez produkcje komercyjne, po awangardę, Michał Bobrowski i Radosław Bomba korzystają z ogromnej palety odniesień teoretycznych. To niezbędne, a zarazem poznawczo cenne, bo cały ten obszar w oczywisty sposób wymyka się tradycyjnym kategoryzacjom. […]
Poza ekranem kinowym układa się trochę w katalog, trochę w teoretyczno-historyczny przewodnik po wybranych mediach epoki, w której zakres znaczeniowy samego terminu „medium” staje się nieoczywisty. Więcej nawet: jest też opartą na nowym aparacie pojęciowym rewizytą w przeszłości, która przypomina, że stabilność starszych form była, niczym w przywoływanej w tekście estetyce glitch, czekającą na obnażenie iluzją. Autorzy otwierają też obszar dla kolejnych eksploracji, bo lektura pobudza apetyt i prowadzi do kolejnych pytań, choćby o społeczny obieg przywoływanych obrazów i dźwięków. Wreszcie – proponuje nowy „kontrakt audiowizualny”, dowartościowując odwiecznie marginalizowany kosztem obrazu dźwięk.
Z recenzji dr. hab. Mirosława Filiciaka, prof. SWPS
Autorka podejmuje problem transnarodowych organizacji społeczeństwa obywatelskiego (TOSO), których rola w kształtowaniu procesów politycznych i społecznych współczesnego świata istotnie wzrosła. Jakościowe przekształcenia środowiska międzynarodowego związane z globalizacją stworzyły warunki ich bezprecedensowego rozwoju, co przełożyło się na zmianę roli i znaczenia tych podmiotów na arenie międzynarodowej. Pomimo że namysł nad oddziaływaniem transnarodowych organizacji i przekształceniami organizacji i ruchów środowiska obywatelskiego prowadzony jest na gruncie naukowym od dawna, to śledzenie postępujących przekształceń jest uzasadnione, jako że same organizacje, jak i środowisko ich działania ulegają zmianom. Podmioty te trwale wpisują się w nurt życia międzynarodowego, a zatem dążenie do pełniejszego zrozumienia ich roli, skali i skutków inicjowanych przez nie procesów jest w pełni uzasadnione. Drugim komponentem problemu badawczego jest sposób oddziaływania wskazanych podmiotów – opracowanie skupia się na mechanizmach perswazyjnych środków oddziaływania politycznego – soft power TOSO, przy czym narzędzia i istota „miękkiej siły” opisywane są w oparciu o konceptualizację J. Nye’a. Zestawienie tych części składowych w zamierzeniu projektu służy ujawnieniu mechanizmów transformacji stosowania siły w stosunkach międzynarodowych, wyrażającej się w zmianie rozkładu, czy też struktury siły, oraz w zmianach użyteczności poszczególnych jej komponentów.
dr hab. Małgorzata Zachara-Szymańska, prof. UJ
Wydział Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
