Autorka podjęła się monograficznego ujęcia memu internetowego z perspektywy pamięcioznawcy oraz mediologa. Cieszę się, że mogłam być pierwszym czytelnikiem takiego opracowania, którego Autorka jak mało kto w środowisku mediologiczno-kulturoznawczo-językoznawczym ma kompetencje, oczytanie, zasób poznawczy wystarczający do zamieszczenia na rynku wydawniczym monografii memu internetowego.
Z recenzji prof. dr hab. Iwony Loewe
Oddajemy w Państwa ręce tom Kulturoznawstwo polskie. Przeszłość, przestrzeń, perspektywy, który powstał jako trzeci w ramach pracy nad grantem badawczym "Kulturoznawstwo polskie. Historia i dziedzictwo dyscypliny". […] Dylematy polskiego kulturoznawstwa posiadają dwa źródła: wewnętrzne - łączące się z samym rozwojem dyscypliny i skłaniające do wskazywania kierunków czy też czynienia projektów na przyszłość i zewnętrzne - wypływające z obawy nie tyle o potencjał naukowy, co w ogóle o istnienie i trwanie dyscypliny. Kwestie tożsamościowe, jakie stawia przed sobą kulturoznawstwo, są zatem konieczne, konieczne. Bez tej refleksji, bez spojrzenia w przeszłość - nie ma przyszłości. Monografia, którą oddajemy do rąk Czytelników, stanowi właśnie rezultat dociekań w tym zakresie. W założeniu miała ona być swoistą próbą podsumowania dotychczasowej historii kulturoznawstwa w Polsce. Los bywa jednak przewrotny. Zakpił z wewnętrznych dylematów środowiska, stawiając je w obliczu ostatecznej (czy dobrej?) zmiany. […] We wrześniu 2017 roku wicepremier Rządu Rzeczpospolitej Polskiej Jarosław Gowin przedstawił założenia nowej Ustawy o Szkolnictwie Wyższym przewidujące dopasowanie rodzimego systemu nauki do standardów wyszczególnionych poprzez Organisation for Economic Co-operation and Development (Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju). Projekt zakładał redukcję liczby dyscyplin naukowych, co oznaczałoby likwidację kilkudziesięciu z nich, w tym kulturoznawstwa. […] Odebranie kulturoznawstwu statusu dyscypliny może posiadać konsekwencje nie tylko w zakresie zdobywania czy nadawania poziomów naukowych, ale też prowadzenia kierunków akademickich.
Prezentowany tom podzielony został na 3 części:
I. Komunikacja i kultura (3 prace)
II. Komunikacja i przekaz (5 prac)
III. Komunikacja w języku i dyskursie (4 prace)
Celem monografii jest próba spojrzenia na pamięć zbiorową z punktu widzenia językoznawstwa i folklorystyki. Praca podejmuje problem, zdaniem autorki, kluczowy dla funkcjonowania tekstów folkloru w obiegu społeczno-kulturowym. Podstawę materiałową monografii stanowią zróżnicowane gatunkowo teksty ustne, w tym prozatorskie teksty folkloru: bajki (magiczne, zwierzęce, nowelistyczne), podania (wierzeniowe i historyczne), legendy, opowieści wspomnieniowe, anegdoty, legendy miejskie oraz wierszowane: ballady, pieśni dziadowskie, nowiniarskie, historyczne, kolędy, pieśni weselne, pogrzebowe i inne.
Książka Marty Wójcickiej jest pierwszą w Polsce pozycją zawierającą systematyczne opracowanie formuł, tj. początku i końca, funkcjonujących w prozatorskich tekstach folkloru. Praca przynosi systematyzację, typologizację i zapisy schematów modelowych formuł różnego typu. Autorka stanęła przed bardzo trudnym problemem klasyfikacji prozatorskich gatunków folkloru i sytuowania przez badaczy tych samych tekstów w obrębie różnych typów gatunkowych, a nawet gatunków, np. bajki, opowieści, legendy czy jeszcze innych. Cenne w pracy jest to, że Autorka przy charakterystyce poszczególnych typów formuł przyjmuje te same kroki, które zapewniają opisom porównywalność. Praca Marty Wójcickiej po opublikowaniu stanie się ważną pozycją w kanonie lektur tekstologów i folklorystów
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
