Faktem jest, że częściej zastanawiamy się nad sensem pracy niż nad znaczeniem odpoczynku. W świecie, w którym wszystko jest skalkulowane, gdy chcemy być wydajni i sprawczy, odpoczywanie wydaje się marnowaniem czasu. Josef Pieper przywraca znaczenie odpoczynkowi jako chwilom, w których mamy możliwość świętowania, a „najuroczystszym, jaki w ogóle istnieje, sposobem obchodzenia święta, jest kult”. Uważa, że praca nie powinna być wyłączną miarą naszego życia. Przestrzega przed dyktaturą pożytku i użyteczności jako jedynych wyznaczników sensownego działania, ale także przed czczym organizowaniem czasu wolnego, co może być tak naprawdę kolejną formą pracy.
Przyszłość paliw kopalnych to niezrównane, arcyważne i pełne pasji wezwanie do uświadomienia sobie moralnego i inżynieryjnego imperatywu, by zaakceptować fakt, że nasza cywilizacja zależy od wykorzystywania tych paliw. Jeśli podzielasz pogląd, zgodnie z którym miejsce paliw kopalnych jest na śmietniku historii, jesteś sobie winien zapoznanie się z potężną kontrargumentacją autorstwa jednego z najważniejszych myślicieli naszego pokolenia. Saifedean Ammous, ekonomista, autor Standardu Bitcoina i Standardu pieniądza dekretowego Niewielu wysuwa silniejsze argumenty moralne za energetyczną obfitością i przeciw energetycznemu ubóstwu niż Alex Epstein. W Przyszłości paliw kopalnych dowodzi on, że powinnyśmy być sceptyczni wobec utopijnych wizji rychłego odchodzenia od tych paliw wizje te opierają się bowiem nie tylko na antyludzkim podejściu, ale także na zaprzeczaniu fizyce gęstości energetycznej. Książka Epsteina to lektura obowiązkowa dla każdego, komu zależy na zrozumieniu aktualnej i przyszłej sytuacji energetycznej. Michael Shellenberger, autor Apokalipsy nie będzie! i San Fransicko Podstawowym celem tej książki jest pomoc w podjęciu kluczowych, będących kwestią życia i śmierci decyzji dotyczących dalszego wykorzystywania paliw kopalnych poprzez zaoferowanie tego, czego nasz wrogi energii i wpływowi człowieka na środowisko system wiedzy zaoferować nie jest w stanie: dokonanej z perspektywy wspierania ludzkiego dobrobytu i uwzględniającej pełen kontekst oceny dalszego wykorzystywania tych paliw zarówno cały zakres negatywnych skutków ubocznych, jak i cały zakres korzyści. Fragment książki
Jedną z podstawowych umiejętności, którą powinno posiadać każde dziecko, jest koncentracja - bez niej nikt nie może efektywnie się uczyć i uczestniczyć w różnego rodzaju zajęciach. Dlatego ważne jest, aby wszystkie dzieci, a szczególnie te, które mają problemy ze skupieniem uwagi, systematycznie wykonywały różnego rodzaju zadania kładące nacisk na usprawnianie tej umiejętności.W bloku znajduje się 80 różnorodnych ćwiczeń przygotowanych z myślą o pięciolatkach.Wewnątrz znajdziemy m. in.:labiryntyćwiczenia grafomotoryczneuzupełniankipuzzleplątaninkikolorowankizadania polegające na wyszukiwaniu różnicćwiczenia polegające na przyporządkowywaniu obrazków do kategoriizadania polegające na łączeniu pasujących elementówi wiele, wiele innych!Wykonując ćwiczenia, maluch będzie poprawiał swoją koncentrację, a zarazem dobrze się bawił. Forma publikacji - karty pracy - jest bardzo wygodna: dorosły może wybrać jedno ćwiczenie, wyrwać kartę z bloku i dać ją dziecku. Dzięki temu elementy zadań z sąsiedniej strony nie będą rozpraszać przedszkolaka.
Książka pt. Bezdomność i bezdomni w opinii społeczeństwa polskiego, autorstwa doktora Rolanda Dobrzenieckiego-Łukasiewicza, prezentuje bezdomność z punktu widzenia "zwykłego obywatela" stykającego się z tą problematyką jako obserwator zewnętrzny otrzymujący informacje z mediów, plotek i obrazów ulicy i na tej podstawie kształtujący swoje "widzenie problemu". Przedstawiona publikacja prócz szerokiego spektrum analiz statystycznych, w swym zakresie metodycznym, ujmuje część teoretyczną, w której zostały przedstawione aspekty budowania postaw przez wpływ mediów i informacji w nich zawartych. Autor, za pośrednictwem przeprowadzonych badań, ukazuje wiedzę i postawy społeczeństwa polskiego w zakresie bezdomności - przyczyniając się pod tym względem do wytwarzania grupowej niechęci, stereotypów i etykietyzacji. W tym kontekście przedstawione zostało obrazowanie bezdomności i osób bezdomnych przez ogólnie pojęte media. Warunkując tym samym język mowy, który odpowiedzialny jest za działania, kształtowane przez świadomość określoną przez mity, stereotypy czy wręcz archaiczne wnioskowanie z pominięciem wiedzy a w konsekwencji, w skrajnych przypadkach, prowadzący do zachowań patologicznych i kryminalnych.Problem bezdomności i osób w kryzysie bezdomności ujęty został przez doktora Rolanda Dobrzenieckiego-Łukasiewicza w książce Bezdomność i bezdomni w opinii społeczeństwa polskiego zarówno w kontekście działań instytucjonalnych jak i postaw indywidualnych. Ujęcie to w sposób trafny pokazuje kształtowanie się działań pomocowych w kontekście aprobaty społecznej i społecznej wrażliwości. W tym znaczeniu wrażliwość społeczna stanowi ważną zmienną, wprost odnosząca się do postaw społecznych. Autor ujmuje powyższe podając przykład realizacji projektu socjalnego pt. "Najpierw mieszkanie". Stanowiący z jednej strony bardzo potrzebny projekt kierowany do osób bezdomnych w postaci oferowanych mieszkań mających być podstawowym narzędziem wyjścia z bezdomności. Z drugiej strony zderzamy się jako społeczeństwo z problemem braku mieszkań dla osób "niebezdomnych" czyli funkcjonujących w realiach swoich ról społecznych, ale których nie stać na własne mieszkanie.Autor opracowania wprost wskazuje na możliwość powstania niechęci jednej grupy do drugiej. Realizacja tegoż projektu może stworzyć antagonizmy społeczne i zwiększenie skali niechęci osób "domnych" wobec bezdomnych, które i tak w obecnej chwili - co potwierdza także przeprowadzone badanie doktora Dobrzenieckiego-Łukasiewicza nie ma charakteru pozytywnego, a wręcz oparte jest na stereotypach, uprzedzeniach i antagonizmach wywołanych często przez występujące kryzysy.
Książka pt. Z dziejów współczesnej filozofii polskiej. Przypadek Władysława Tatarkiewicza wraca do lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Autor opisuje w niej wydarzenia związane z „atakiem kuracyjnym”, którego dokonał Adam Schaff i jego „pryszczaci” adiutanci na osobie Profesora Tatarkiewicza. Dokładnie 27 marca 1950 roku za jego zgodą Leszek Kołakowski odczytał na Seminarium Filozoficznym u Tatarkiewicza „list ośmiu” młodych stalinowców, w którym oskarżył Profesora o krytykę zasad filozofii marksistowskiej. Ich zdaniem, Tatarkiewicz sprzyjał na swoich zajęciach rozwojowi „filozofii burżuazyjnej” a marksizm traktował jako ideologię wrogą i niesprzyjającą swobodnej wymianie myśli. Protest ten doprowadził w dalszej kolejności do usunięcia Tatarkiewicza z zajmowanej Katedry Filozofii. Objęto też w tym samym czasie cenzurą i zakazem rozpowszechniania III tomu Historii filozofii Tatarkiewicza. Usunięto go również z redakcji „Przeglądu Filozoficznego”. Na Uniwersytet Profesor powrócił do wykładów i ćwiczeń dopiero w 1957 roku. Ataki Schaffa nie skończyły się li tylko na wspomnianych wydarzeniach. Później wielokrotnie atakował jeszcze zacnego Profesora.
Wspomnieć tu należy o roli jaką odegrał w nie przyznaniu Tatarkiewiczowi doktoratu honoris causa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wszystkie te wydarzenia zostały opisane przez Autora książki. Ciekawostką jest, że mimo ujawnienia przez „Przegląd Filozoficzny” w latach 90-tych tych okoliczności, żaden z agresorów nie przeprosił Tatarkiewicza. Nie doszło również do Jego rehabilitacji, a opisana sprawa została przedstawiona w sposób tendencyjny, gloryfikujący oprawców, a nie oddanego całym sercem polskiej filozofii Profesora. Po latach Autor pracy powraca do tamtych wydarzeń, mając nadzieję, że jego rozważania, oparte na faktach, przedstawią czytelnikowi całą prawdę o tych niechlubnych dla polskiej filozofii wydarzeniach.
Tom obecny dotyczy okresu między połową XVI w. a połową XVII wieku. W ciągu wcześniejszych dziesięcioleci Europę Zachodnią rozdarły religijnie ruchy reformacyjne, a do 1555 r. kontynent podzielono na trwałe sfery wpływów. Wtedy zabrano się za porządki: kodyfikację doktryn poszczególnych kościołów, dokładne ustalanie tekstów Biblii, a wreszcie za te, które skutkowały ponadwyznaniową falą polowań na czarownice.Około 1600 r. skończyła się epoka renesansu, a zaczął barok. Muzykę polifoniczną szybko wyparła muzyka homofoniczna, zapanowały nowe style w malarstwie, rzeźbie i architekturze. Zaczęły w czym bardzo pomogła reformacja powstawać ważne dzieła pisane już nie po łacinie, ale w ojczystych językach autorów. Renesans filozoficznie był niemal całkowicie bezpłodny. () Natomiast barok dał początek filozofii, którą dziś określamy mianem nowożytnej.Dzięki pracom Kopernika, Vesaliusa, Serveta, Ferrariego, Tartaglii, Cardana, Agricoli i innych () uczeni europejscy zaczęli myśleć o czymś, o czym nie mogli jeszcze myśleć uczeni Helleńscy i hellenistyczni. Dotyczyło to zrazu geografii, geologii, astronomii, anatomii i algebry, ale dało początek kolejnym przemianom, o których opowiemy w tej książce. Jej ostatnie rozdziały pokazują, że jeszcze w 1650 r. nikt nie mógł przewidzieć tego, co nastąpiło w II połowie XVII w. i później, a co my określamy mianem Rewolucji Naukowej. Ale zbudowano mechanikę klasyczną na wyselekcjonowanych dokonaniach Brahego, Keplera, Galileusza, Pascala, Kartezjusza i innych i tym uważnie się przyjrzymy, zanim w kolejnym tomie omówimy powstanie nowożytnej fizyki. (fragment Wstępu)
Każdy, kto ma do czynienia z filozofią, wie jak szybko wyparowuje jej potężny niegdyś autorytet. Od wielu lat wykłada się filozofię głównie jako naukę historyczną poświęconą swego rodzaju zabytkom kultury, jakimi są dzieła wielkich filozofów. Mało kto zaś wierzy, że filozofowie wciąż zdolni są naprawdę powiększyć naszą wiedzę zadanie to niemal w całej rozciągłości powierzamy naukowcom. Nie spodziewamy się już również od filozofów, aby pouczali nas, jak mamy żyć bądź jak powinniśmy się rządzić. Dobrych rad oczekujemy raczej od psychologów, a nauk moralnych od kapłanów (jeśli jesteśmy wierzący). Książka Jana Hartmana, profesora filozofii z UJ, autora wielu filozoficznych rozpraw i traktatów, objaśnia procesy kulturowe i społeczne, które doprowadziły wielki projekt Filozofia do kresu jego możliwości. Przede wszystkim jednakże uwaga autora skupia się na wyjątkowych i charakterystycznych dla filozoficznego sposobu myślenia koncepcjach i pojęciach, które albo wyczerpały już swój potencjał oddziaływania na naukę i kulturę, albo są zbyt ezoteryczne i dziwne, by zostać przez kulturę zaadaptowane i wykorzystane. Tym samym Zmierzch filozofii jest nie tylko opowieścią o pewnej pięknej katastrofie, lecz również wycieczką z przewodnikiem po rzadko odwiedzanych przez postronnych arkanach filozoficznego teatru myśli.
Druga część szokującej teorii spiskowej słynnego skandalisty Davida Icke'a!Wstrząsająca i niebanalna - tak można określić tę książkę, będącą najlepszym opisem współczesnego świata, jaki kiedykolwiek stworzono. David Icke ujawnia tu zastraszające rozmiary archontycznych modeli edukacji, nauki, medycyny, polityki, mediów głównego nurtu i alternatywnych, ekonomiki oraz syjonizmu, jakie do dziś funkcjonują w świecie. Wskazuje na zmutowany technologiczny "smart" w masowej toksyczności, który doprowadził do tego, że żyjemy w orwellowskim państwie globalnym.Książka skierowana jest do wszystkich, którzy przestali wierzyć w kłamstwa władzy. Dla tych, którzy chcą odsłonić kurtynę i sprawdzić, co tak naprawdę kryje się za zamachami terrorystycznymi, elitami, paktami militarnymi i uniami międzynarodowymi.Niezwykła gratka dla wiernych fanów książek Icke'a oraz nowych czytelników. Wzbogacona kolorową wkładką z galerią ezoterycznych obrazów Neila Hague'a, w niebywale plastyczny i wymowny sposób odsłania szokującą rzeczywistość i przedstawia szeroki wachlarz złowrogich i konspiracyjnych zjawisk.Absolutny bestseller - w Polsce i na świecie!
Najbardziej kontrowersyjny brytyjski badacz światowej konspiracji przedstawia pierwszy tom książki, która jest odpowiedzią na pytania o genezę problemów współczesnego świata - oszustwa finansowe i klimatyczne, propagandy medialne czy afery bankowe.Na próżno tu szukać powtórzeń idei przedstawianych w poprzednich bestsellerach: "Największy sekret" oraz "Ludzka raso, powstań z kolan" (cz. 1 i 2). "Iluzja percepcji" to totalnie nowatorska, najbardziej kompletna i zjawiskowa analiza struktur naszego świata rządzonego przez Archontów na wzór starożytnych Aten.W książce - bogato ilustrowanej pracami samego Neila Hague'a, spisanej przystępnym stylem dziennikarskim - znajdziesz rozwiązania wielu niewyjaśnionych dotąd kwestii, takich jak: Kto tak naprawdę rządzi światem? Jak faktycznie wygląda struktura władzy? Czy to możliwe, by od starożytności nic się nie zmieniło, a nasz świat rozwijał się tylko pozornie?Jak naprawdę wyglądają kulisy światowego terroryzmu? Kiedy możemy spodziewać się kolejnego ataku na odbudowane WTC? I wiele więcej!W drugim tomie David Icke prezentuje archontyczne modele edukacji, nauki, medycyny, polityki, mediów głównego nurtu i alternatywnych, ekonomiki oraz syjonizmu, jakie do dziś funkcjonują w świecie. Wskazuje na zmutowany technologiczny "smart" w masowej toksyczności, który doprowadził do tego, że żyjemy w Orwellowskim państwie globalnym. Świat jest stekiem bzdur, a Ty jesteś wszystkim tym, co wybrałeś.Dowiedz się, jakie masz opcje.
Logopedia dla Praktyków, czyli jakość, efektywność i terapia oparta na dowodachDzieci ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi wymagają konkretnego wsparcia, dzięki któremu będą mogły poznawać świat i przekazywać wiedzę o sobie i o świecie innym uczestnikom życia społecznego. Przedstawiona książka, skierowana do logopedów praktyków, została poświęcona problematyce wykorzystania komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) w pracy z osobami z deficytami uniemożliwiającymi lub znacznie utrudniającymi mówienie. Autorzy, dzieląc się ekspercką wiedzą, omawiają podstawy teoretyczne proponowanych oddziaływań logopedycznych oraz prezentują rozwiązania praktyczne - procedury, strategie i techniki, dzięki którym dziecko z problemami komunikacyjnymi może otrzymać niezbędne narzędzia - system znaków i reguł o charakterze gramatycznym - za sprawą których będzie posługiwało się mową.Przez wiele lat głębokie trudności komunikacyjne były domeną logopedii. Dziś powinny być zadaniem dla nowej przestrzeni wiedzy i umiejętności, której horyzonty są zakreślane i przez logopedię, i przez obszar wiedzy oraz praktyki terapeutycznej określany mianem AAC.Walory edukacyjne książki są bezsporne, przedstawiona w niej metodyka stosowania komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC - augmentative and alternative communication) zainteresuje zarówno logopedów, jak i innych specjalistów zajmujących się terapią pacjentów ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi, a także studentów logopedii, psychologii, pedagogiki.Z recenzji dr hab. Urszuli Mireckiej, prof. UMCS
Dziesięć mocnych opowieści o samotności w obliczu cierpienia. Wśród wielbicieli reportażu - książka kultowa.Wojciech Tochman, jeden z najlepszych polskich reporterów, zwięzłym i precyzyjnym językiem opisuje ludzkie dramaty, ludzką samotność, ale i podłość, obłudę, nienawiść. Opowieść o katastrofie autobusu maturzystów pielgrzymujących do Częstochowy, historia człowieka, który powstał z torów i nie pamięta, kim jest, oraz zapis walki samotnej kobiety z księdzem molestującym dzieci, przywołują najbardziej uniwersalne pytania: o przyczyny zła, sens cierpienia i milczenie Boga."Elementarny odruch solidarności i współczucia stanowi zaczyn i sens tych reportaży".PAWEŁ HUELLE, "GAZETA WYBORCZA""Pies rzeczywiście kąsa tak, że boli. Ale jednocześnie te ekstremalne, choć "z życia wzięte" historie, jakby stworzone dla potrzeb tabloidów, pod piórem Tochmana tracą swą plakatową jednowymiarowość. Zamieniają się w wielowarstwowe opowieści, w których jest socjologiczne zacięcie, psychologiczna przenikliwość, metafizyka i literacka maestria, polegająca na bezbłędnym wyczuciu szczegółu".JULIUSZ KURKIEWICZ, "POLITYKA""Od przeciętnych reportaży publikowanych każdego tygodnia w prasie odróżnia te teksty także imponujący warsztat. Język, którego używa Tochman, jest mocny, klarowny, nieprzesłaniający nawet na chwilę tego, co najważniejsze".PIOTR CZERSKI, "TYGODNIK POWSZECHNY"Wojciech Tochman (ur. 1969) - jeden z najważniejszych polskich reporterów i autorów literatury faktu. Jego książki, wśród nich m.in. Schodów się nie pali, Jakbyś kamień jadła, Dzisiaj narysujemy śmierć i Wściekły pies, wywołują ożywione dyskusje i niemal natychmiast wchodzą do kanonu polskiego reportażu. Dwukrotny finalista Nagrody Nike oraz Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie oraz "Pióra Nadziei" - wyróżnienia Amnesty International. Utwory Tochmana zdobyły uznanie za granicą i doczekały się przekładów na kilkanaście języków. W przygotowaniu książka o Kambodży pod tytułem Pianie kogutów, płacz psów.
Jedenaście opowieści o pogmatwanych ludzkich losach, miłości i poświęceniu Schodów się nie pali to przejmujące historie z Polski końca lat 90. XX wieku, książka nominowana do Nagrody Literackiej NIKE 2001. Wojciech Tochman z właściwą sobie wnikliwością i wrażliwością na ludzką krzywdę opowiada m.in. o Wandzie Rutkiewicz i jej matce Marii Błaszkiewicz, Marcie Kucharskiej, przyjaciółce poety Edwarda Stachury, Janinie Garyckiej, u której w kuchni przez pół wieku mieszkał i przyjmował gości Piotr Skrzynecki, o adoptowanym synu, który po trzydziestu latach spotyka swojego brata bliźniaka, o niedoszłym zakonniku, który pojechał do Asyżu i zginął w czasie trzęsienia ziemi. Reporter odkrywa najintymniejsze tajemnice swoich bohaterów i z żadnej nie czyni sensacji. „Schodów się nie pali” to opowieść o silnych, choć pogmatwanych więziach z bliskimi, silniejszych czasem niż rozstanie i śmierć; o ludzkiej sile destrukcji i poszukiwaniu miłości. Są w tych historiach zdumiewające tajemnice, które autor stara się odkryć i z talentem je opisuje. Wojciech Tochman to przede wszystkich – wrażliwość, niepokój i pasja. Świetna proza. RYSZARD KAPUŚCIŃSKI Książkę Wojtka Tochmana czytałam z fascynacją i niedowierzaniem. Te mroczne sekrety duszy zastrzeżone były dla literatury pięknej. Okazuje się, że można o nich pisać i reportaże. HANNA KRALL Mówiąc krótko: Tochman nie pisze niepotrzebnych słów. MAŁGORZATA SZEJNERT Wojciech Tochman (ur. 1969) – jeden z najważniejszych polskich reporterów i autorów literatury faktu. Jego książki, wśród nich m.in. Schodów się nie pali, Jakbyś kamień jadła, Dzisiaj narysujemy śmierć i Wściekły pies, wywołują ożywione dyskusje i niemal natychmiast wchodzą do kanonu polskiego reportażu. Dwukrotny finalista Nagrody Nike oraz Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie oraz „Pióra Nadziei” – wyróżnienia Amnesty International. Utwory Tochmana zdobyły uznanie za granicą i doczekały się przekładów na kilkanaście języków. Jego najnowsza książka Pianie kogutów, płacz psów ukazała się w lutym 2019 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego.
Być może jednym z najpoważniejszych zadań, jakich może podjąć się literatura, jest uruchomienie gry, w której zdoła ona zasugerować, że chodzi w niej o coś więcej niż ona sama. Nie da się chyba więcej osiągnąć w tej dziedzinie, niż przekonać czytających, choćby na chwilę, że stawka pisarstwa jest większa niż samo pisanie, że tekst może dotykać Sprawy, która każe mu wykroczyć poza własne ograniczenia. Oczywiście literatura spełnia się wtedy, gdy wygrywa tę grę dzięki własnym środkom, pisarstwu i jego technikom. Czy jednak oprócz tego nie trzeba czegoś jeszcze, czego w ramach poetyki nie sposób precyzyjnie nazwać, a co wypełniałoby machinę literacką odpowiednim żarem? Czegoś, co sprawi, że środki literackie będą więcej niż techniką. Wydaje się, że literatura nie ma szans na inne zwycięstwo, niż roztoczyć wokół siebie aurę takiej wątpliwości. Pisanie o niej musi nieustannie lokalizować miejsce styku między nią samą i czymś innym, co pozwala jej przebierać się za coś, czym nie jest. (ze wstępu autora)
Książka zawiera epicko-liryczne rozważania na temat:
Co robić, a czego unikać, by osiągnąć w życiu szczęście.
Co przynosi obfitość i spełnienie.
Jakie postawy ludzkie pozwolą nam rozkwitać.
Jak żyć w świecie pełnym sprzeczności.
Pozwala także odnaleźć spójną koncepcję rzeczywistości.
Ukazuje relacje człowieka ze Źródłem.
„Ścieżki spełnionego życia. Współczesność a starożytna mądrość duchowa”, to czwarta książka z cyklu „Droga Ciszy”.
Staram się iść przez życie pewnym krokiem,
zachowując jednocześnie rozwagę,
codziennie utrzymywać świadomy oddech i Ciszę,
bo nic nie jest od tego ważniejsze –
oprócz Radości.
Ciągle powtarzam Bogu:
Dziękuje,
a On odpowiada:
Bądź dla siebie wyrozumiały.
Ryszard Klein
Ten traktat należy do klasyki filozofii politycznej i do pierwszych nowożytnych wypowiedzi w dyskusji o umowie społecznej. Powstał w latach czterdziestych XVII wieku, a więc w czasach dla angielskiego autora Thomasa Hobbesa (1588-1679) burzliwych politycznie. Jako rojalista, pisał on go na emigracji w Paryżu, ponieważ w Anglii toczyła się wówczas wojna domowa, monarchia upadła, na dwie dekady nastała republika, a król został stracony w 1649 roku, dwa lata przed ukazaniem się "Lewiatana" (1651). To polityczne tło jest pewnym memento dla książki, może nieco ironicznym, ponieważ optuje ona za dokładnie przeciwnym porządkiem rzeczy: za władzą suwerena, najlepiej monarchy, powołanego drogą umowy ludzi zagrożonych "wojną wszystkich ze wszystkimi", czyli walką o byt jednego człowieka-wilka z innym. Wojną, dodajmy, permanentnie pozycyjną, ponieważ każdy człowiek jest zdaniem Hobbesa na tyle silny, by pokonać innego samodzielnie lub w zawieranych sojuszach. Samoograniczenie indywidualnej wolności na rzecz suwerena kończy tę wojnę - najskuteczniej w monarchii, najmniej skutecznie w demokracji i przy jakimkolwiek podziale władz. Do tych rozważań pod prąd późniejszej, dominującej narracji Hobbes dołącza w swoim dziele krytykę instytucji Kościoła (zarówno katolickiego, jak i innych) oraz klasycznej filozofii, co zaowocowało nie tylko zakazem publikacji "Lewiatana" w Anglii (1668), lecz także potępieniem, już pośmiertnym (1683) przez Uniwersytet Oksfordzki.
"Klimatyczne ABC" to kompendium rzetelnych informacji na temat zmiany klimatu pochodzących z renomowanych źródeł, powstałe z inicjatywy naukowców zatrudnionych na Uniwersytecie Warszawskim. Jego autorzy są pracownikami najważniejszych ośrodków akademickich, ekspertami w swoich dziedzinach nauki. Efektem ich współpracy jest podręcznik łatwy w lekturze i interdyscyplinarny – tak jak sam problem zmiany klimatu. Poruszane w nim zagadnienia powiązane są z takimi dziedzinami jak: fizyka, chemia, biologia (w tym ekologia), geografia, nauki społeczne, psychologia i wiedza o społeczeństwie.
Książka jest podzielona na cztery części, które przedstawiają mechanizmy (część 1) i przyczyny (część 2) zmiany klimatu, konsekwencje tego procesu dla życia na naszej planecie (część 3) oraz działania, które możemy podjąć, aby zapobiec najbardziej negatywnym skutkom tych zjawisk (część 4).
Książka jest skierowana do studentów zainteresowanych lepszym zrozumieniem podstaw zmiany klimatu niezależnie od kierunku studiów oraz do nauczycieli i uczniów szkół średnich, a także do wszystkich osób szukających inspiracji do właściwych działań.
******
Climate Change – Getting the Basics Right
"Climate Change – Getting the Basics Right" is a compendium of reliable information on climate change, created as the initiative of scientists working at the University of Warsaw. Its authors are experts from a number of academic centers, working in various fields of science. The result is a textbook that is easy to read and interdisciplinary, as is the problem of climate change. The issues covered in this book are linked to such traditional school subjects as physics, chemistry, biology (including ecology), geography, psychology and social sciences.
The book is divided into four parts that presenting the mechanisms (Part 1) and causes (Part 2) of climate change, the consequences of this process for life on our planet (Part 3), and the actions we can take to prevent the most negative effects of climate change (Part 4).
The book is aimed at university students interested in better understanding the basics of climate change, regardless of their field of study, as well as teachers and high school students, and anyone looking for inspiration for appropriate action.
Studia nad pokoleniem młodzieży od wielu dekad są traktowane jako jedno z podstawowych i najważniejszych zadań socjologii. W pokoleniu ludzi wchodzących w dorosłość, poszukujących swojego miejsca w istniejących strukturach społecznych, jednocześnie kontestujących dotychczasowe rozwiązania i starających się do nich zaadoptować, rozpoznających i testujących nowe trendy kulturowe, uwidaczniają się zarówno pozytywne, jak i negatywne strony aktualnej formy ładu społecznego.
[...] Książka koncentruje się w szczególności na różnorodnych aspektach kariery zawodowej i podejmowania pracy jako jednemu z najważniejszych wyznaczników dorosłości. Stara się zgłębić ten problem, uwzględniając kontekst pochodzenia młodych ludzi i wszystkich szans, obciążeń, ograniczeń i możliwości, jakie z niego wynikają.
Fragment recenzji dr. hab. Dariusza Wadowskiego
Praca jest monografią autorską stanowiącą efekt wieloletniego doświadczenia dydaktycznego (ale również badawczego) w zakresie wykorzystania i wdrażania e-learningu w kształceniu akademickim. W publikacji Autorka łączy trzy perspektywy: osobistego doświadczenia, refleksyjnej praktyki i badawczego namysłu. Te perspektywy odzwierciedla również struktura monografii oraz zawartość poszczególnych rozdziałów. [] publikacja prof. Lidii Pokrzyckiej stanowi swoiste kompendium na temat e-learningu akademickiego. Z recenzji wydawniczej dr. hab. Grzegorza Ptaszka, prof. AGH
Recenzowana monografia, zatytułowana Dziedzictwo leksykalne wyznacznikiem tożsamości regionu lubelskiego, jest ostatnim tomem projektu Regionalne dziedzictwo językowe Lubelszczyzny o charakterze etnicznym: Słownik gwar Lubelszczyzny (tomy VI-XII) z dokumentacją leksykologiczną, kartograficzną, ikonograficzną i dźwiękową []. Jest to znakomita synteza książkowa podejmująca, w dobie globalizacji, niezwykle ważny temat dziedzictwa leksykalnego jako wyznacznika tożsamości regionu, dogłębnie przemyślana, jasno napisana, odznaczająca się doskonałym warsztatem metodologicznym i wyjątkową dokumentacją materiałową. []. Jej trzon stanowi pięć rozdziałów teoretyczno-materiałowych, w których do badań leksyki gwarowej zastosowano nowoczesny aparat lingwistyczny z zakresu kognitywizmu oraz socjo- i pragmalingwistyki, zachowując jednocześnie odpowiednie proporcje pomiędzy oglądem teoretycznym omawianego zagadnienia, a dokumentacją materiałową. []. Odznaczająca się bogactwem materiałowym i doskonałym warsztatem metodologicznym, a ponadto zaopatrzona w imponującą bibliografię, książka Profesor Haliny Pelcowej pt. Dziedzictwo leksykalne wyznacznikiem tożsamości regionu lubelskiego, dzięki szeroko zakreślonym horyzontom teoretycznym oraz wnikliwej analizie zgromadzonego materiału, niewątpliwie będzie stanowić jeden z podstawowych wzorców metodologicznych dla kolejnych autorów słowników gwarowych, jak też dla analizy ludowej leksyki innych regionów Polski. Z recenzji prof. dr hab. Haliny Kurek, Uniwersytet Jagielloński
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
