Dzogczen, inaczej Wielka Doskonałość, to kwintesencja duchowych tradycji Tybetu. Jego synonimem jest Ati joga, która wedle njingmapy, najstarszej szkoły buddyzmu tybetańskiego stanowi najwyższy z dziewięciu pojazdów buddyzmu. Według nauk dzogczen, nasz naturalny stan jest samodoskonały od samego początku. W swej książce Czogjal Namkhai Norbu przybliża nam te nauki, objaśniając, jak dzięki rozumieniu i praktyce możemy ponownie odkryć wiedzę Samodoskonałego Stanu.
W zamyśle autora, mistrza Dzogczen Czogjala Namkhai Norbu, ""Brama do nauk"" (bstan pa la jug pa'i sgo) to książka, która przedstawia charakterystyczne cechy całości nauk buddyzmu tybetańskiego. Niniejszy tom opiera się na wielu cytatach z oryginalnych tekstów wielkich tybetańskich mistrzów, takich jak Longczenpa, Dzigme Lingpa, Dziamgon Kongtrul, Dza Paltrul, Dziu Mipham i Adzom Drugpa, przedstawiając fundamentalne aspekty mahajany i wadżrajany, które praktykujący musi poznać i wcielić w życie na ścieżce prowadzącej do stanu Buddy. Wyjaśnienie poglądów różnych pojazdów przedstawione zostało na podstawie słynnej Girlandy poglądów (man ngag lta ba'i phreng ba), jednego z niewielu tekstów skomponowanych pierwotnie przez żyjącego w ósmym wieku mistrza z Oddijany, Padmasambhawę, wraz z komentarzem Rongzompy i innych nauczycieli.
Książka ""Lustro: Rady dotyczące obecności i świadomości"" została napisana podczas spotkania Wspólnoty Dzogczen w Lu Cumitoni w Sardynii podczas świąt Bożego Narodzenia w 1977 r.W bardzo prosty a jednocześnie głęboki sposób wyjaśnia ona trzy fundamentalne aspekty ścieżki dzogczen: (1) pogląd, czyli intuicyjne zrozumienie naszego pierwotnego stanu, (2) medytację, czyli zastosowanie tej wiedzy w praktyce i (3) postępowanie, czyli integrację medytacji ze wszystkimi codziennymi czynnościami.Czogjal Namkhai Norbu Rinpocze napisał ją głównie po to, by zdefiniować pojęcia świadomości i jej ciągłej obecności, które mogą zastąpić wszystkie zasady i ograniczenia obecne w różnych tradycjach religijnych. Książka zawiera również komentarz Autora, którego udzielił, prezentując tekst swoim uczniom.Czogjal Namkhai Norbu często mawiał: ""Dzogczen nie mówi ci, byś zmienił swoją religię, filozofię czy ideologię, byś stał się kimś innym niż jesteś. Nauki dzogczen proszą cię tylko, być spojrzał na siebie i odkrył klatkę, którą zbudowałeś ze wszystkich swoich ograniczeń i uwarunkowań. Dzogczen uczy również, jak wydostać się z tej klatki nie tworząc kolejnej - jak stać się prawdziwie wolną, autonomiczną osobą"".
KJE HO!Inteligentna istoto, posłuchaj!Jeżeli praktykujesz dharmę w zgodzie z rzeczywistą sytuacją, wszystko staje się szlachetne.Natychmiastowa obecność twojego pierwotnego stanuJest samodoskonała w samej swojej naturze.To cudowne!- Ugjen Tendzin""Teczowe ciało"" to niezwykła biografia Togdena Ugjena Tendzina (1888-1962), tybetańskiego jogina, który w chwili śmierci osiągnął tęczowe ciało - rozpuszczenie fizycznego ciała w esencji pięciu żywiołów. Jest to najwyższe osiągnięcie duchowe w Dzogczen, esencji buddyzmu tybetańskiego.Jego siostrzeniec, Czogjal Namkhai Norbu, jeden z najwybitniejszych mistrzów Dzogczen, napisał tę książkę, opierając się na swoich wspomnieniach i notatkach z rozmów z wielkim joginem i jego uczniem Salą Karma Samtenem. Autor przedstawia niełatwe dzieciństwo Togdena, okoliczności prowadzące do spotkania z jego duchowym mistrzem i trudną ścieżkę samorealizacji. Na końcu Czogjal Namkhai Norbu opisuje śmierć Ugjena Tendzina po uwięzieniu go przez Chińczyków, kiedy to świadkowie ujrzeli w szatach mistrza miniaturowe ciało, które następnie zupełnie zniknęło.
Jeśli się dobrze przyjrzymy, zauważymy, że większość z nas jest jak kamień w wodzie. Być może mówimy o bodhiczitcie, o działaniu dla pożytku innych i o wielu innych miłych rzeczach, żyjąc w miłej atmosferze, jednak w istocie przypominamy kamień. Zwykle rzeczy pozostawione w wodzie stają się miękkie ale nie kamień: ten zawsze pozostaje twardy, ponieważ taki jest jego stan. Nigdy się nie rozluźnia i nawet po upływie wielu wieków nie przychodzi mu nawet na myśl, by się zintegrować z wodą. Nawet jeśli pozostanie w wodzie przez tysiące lat, to kiedy go rozłupiemy, okaże się, że w środku nadal jest suchy. W ten sposób nasze ego nigdy nie integruje się z naukami, potrafi jedynie wymawiać wiele miło brzmiących słów, podobnie jak ma to miejsce w przypadku profesorów-erudytów, którzy udzielają wykładu, a potem wszyscy mówią: Ach, jaki pan jest elokwentny, co za wspaniały wykład. Tak naprawdę jednak niczego nie zintegrowaliśmy ze sobą, a nasz stan nie zmienił się na jotę. Nauki nie mogą więc stać się czymś takim musimy zintegrować je w sobie. Aby jednak to zrobić, musimy się nieco otworzyć: musimy się obserwować i zrozumieć nasz stan.- Czogjal Namkhai NorbuNiniejsza kolekcja nauk Czogjala Namkhai Norbu obejmuje szereg zagadnień stanowiących podstawy buddyzmu tybetańskiego: cztery świadomości, które odwracają umysł od cyklicznej egzystencji, schronienie i umysł oświecenia, trzy święte zasady, metody oczyszczania negatywnej karmy i gromadzenia zasługi oraz wyjaśnienia na temat stanu wadżry.
""Lampa, która oświetla ciasne umysły"" to niezwykła historia Khjentse Czokji Łangcziuka (1909-1960), reinkarnacji wielkiego dziewiętnastowiecznego mistrza Dzimjanga Khjentse Łangpo. Autor, światowej sławy nauczyciel buddyjski i uczony, a równocześnie siostrzeniec i uczeń Khjentse Czokji Łangcziuka, opisuje ze szczegółami ważne zdarzenia dotyczące życia Czokji Łangcziuka, jego duchowe praktyki i wyzwania, które spotkały go podczas zmian politycznych w Tybecie. Stroniący od ograniczeń religijnych struktur i zainteresowany wyłącznie duchową praktyką Khjentse został uwięziony przez Chińczyków po inwazji na Tybet i zmarł w więzieniu w 1960 r. Dziesięć lat później syn Czogjala Namkhai Norbu, Khjentse Jeszie, został rozpoznany przez J. Św. Sakja Tridzina, głowę szkoły Sakjapa, jako reinkarnacja Khjentse Czokji Łangcziuka.Ta książka to fascynująca opowieść o jednym z najważniejszych lamów dwudziestowiecznego wschodniego Tybetu, aż do jego śmierci na kilka lat przed nadejściem rewolucji kulturalnej i odrodzenia się we Włoszech. Opowiedziana z perspektywy tradycyjnej tybetańskiej hagiografii historia przedstawiona w niniejszej książce wypełniona jest szczegółami dotyczącymi życia różnych tybetańskich mistrzów tego okresu- Janet Gyatso, profesor studiów buddyjskich na Uniwersytecie Harvarda; autorka książek Apparitions of the Self, In the Mirror of Memory oraz Women in Tibet""Lampa, która oświetla ciasne umysły"" to niezwykła opowieść o życiu jednej ze słynnych inkarnacji Khjentse Łangpo, napisana przez jego siostrzeńca i słynnego buddyjskiego nauczyciela. Jest to również zapis duchowego życia w Tybecie z punktu widzenia buddyjskiego mistrza znajdującego się w tradycyjnym środowisku, a następnie - w burzliwych i pełnych przemocy okolicznościach, które naznaczyły historię Tybetu w drugiej połowie XX wieku.- Elliot Sperling, profesor studiów euroazjatyckich na Uniwersytecie Indiana
Niniejsza książka stanowi bogaty zbiór cennych nauk udzielonych przez słynnego mistrza Dzogczen, Czogjala Namkhai Norbu, w różnych częściach świata. Dzogczen, czyli ścieżka Pełnej Doskonałości, stanowi esencję buddyzmu tybetańskiego. Nie jest to ani religia, ani tradycja, ani filozofia. Jak mówił Czogjal Namkhai Norbu: Dzogczen jest ścieżką samowyzwolenia, dzięki której można odkryć swoja prawdziwą naturę.Dzogczen jest naszym prawdziwym stanem, nie tylko nazwą nauk. W Dzogczen nauczyciel daje uczniom metody, dzięki którym mogą odkryć, kim naprawdę są. Dzięki zwięzłym, przejrzystym i precyzyjnym wyjaśnieniom, Namkhai Norbu umożliwia wszystkim zapoznanie się z tymi głębokimi naukami. Książka przeznaczona jest dla wszystkich tych, którzy poszukują odpowiedzi na fundamentalne pytanie o cel istnienia, jak również dla wszystkich praktykujących buddyzm, bez względu na tradycję.
W książce tej autor przedstawia ścieżkę duchową z punktu widzenia nauk dzogczen. Omawia podstawę, ścieżkę i owoc praktyki dzogczen. Opisuje również, jak sam zdobywał wykształcenie i jak spotkał się ze swoim głównym nauczycielem, który ukazał mu prawdziwe znaczenie "bezpośredniego wprowadzenia do dzogczen".
W Jodze snu i praktyce naturalnego światła Czogjal Namkhai Norbu udziela instrukcji rozwijania przejrzystej świadomości podczas snu. Wykracza poza praktyki świadomego śnienia (lucid dreaming) spopularyzowane na Zachodzie, przedstawiając metody kierowania stanem snu, będące częścią większego systemu rozwoju ciągłej świadomości, zwanego dzogczen. W tej tradycji, kultywowanie świadomości snu występuje w szerszym kontekście rozwijania bezpośredniej obecności (tyb. rigpa), prowadzącego do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest wyzwolenie. To poprawione i poszerzone wydanie Jogi snu i praktyki naturalnego światła zawiera dodatkowy materiał pochodzący z osobistych i dogłębnych zapisków, jakie Czogjal Namkhai Norbu prowadził przez wiele lat. Materiał ten rozszerza pierwsze wydanie, kładąc większy nacisk na specjalne ćwiczenia służące do rozwijania świadomości podczas snu. W książce znajduje się również tekst napisany przez Mifama, XIX-wiecznego mistrza dzogczen, który oferuje dodatkowy wgląd w tę wyjątkową formę medytacji.
Jantra Joga jest buddyjskim odpowiednikiem hatha jogi z tradycji hinduskiej: to system praktyk zawierających ruchy ciała, ćwiczenia oddechowe i wizualizacje. Początkowo była przekazywana przez mahasiddhów Indii i Oddijany, obecnie można ją znaleźć we wszystkich szkołach buddyzmu tybetańskiego, w których praktykowana jest wraz z anuttaratantrami. Znana jest również pod tybetańską nazwą trulkhor, której sanskryckim odpowiednikiem jest jantra.Jantra Zjednoczenia Słońca i Księżyca ('Phrul 'khor nyi zla kha sbyor) została przekazana ustnie w ósmym wieku w Tybecie przez wielkiego mistrza Padmasambhawę tybetańskiemu tłumaczowi i mistrzowi dzogczen Wairoczanie. Jest to bodaj najstarszy ze wszystkich systemów jantry, obejmujący liczne pozycje, z których wiele znaleźć można w klasycznej tradycji jogi.Czogjal Namkhai Norbu, jeden z największych mistrzów dzogczen i tantry, zaczął przekazywać tą głęboką jogę w latach siedemdziesiątych i w tym czasie napisał zawarty w niniejszym tomie komentarz oparty na ustnych wyjaśnieniach tybetańskich joginów i siddhów z dwunastego wieku. Nadzwyczajne wyjaśnienia zawarte w niniejszym tekście przyniosą pożytek wszystkim praktykującym na Zachodzie.
EWOLUCJA ZACZYNA SIĘ TERAZ to esencja dzogczen, najwyższej, najbardziej bezpośredniej ścieżki buddyzmu tybetańskiego prowadzącej do samowyzwolenia. Dzogczen, chociaż wywodzi się z wadżrajany, nie należy do żadnej tradycji. Zgodnie z nauczaniem Czogjala Namkhai Norbu, każdy może je praktykować, niezależnie od pochodzenia oraz wiary, ponieważ każdy może odkryć naturę swego umysłu. Jest to potencjał zawarty w każdym z nas.
EWOLUCJA ZACZYNA SIĘ TERAZ ukazuje w prostych sentencjach, aforyzmach i instrukcjach jak można urzeczywistnić ten potencjał i uwolnić się od mechanicznych zachowań życia codziennego sprawiających, że błąkamy się po omacku w mrokach niewiedzy, nie znając swej prawdziwej natury.
„Prawdziwy pokój może zapanować między ludźmi jedynie wtedy, gdy każdy dokona ewolucji wewnętrznej. Dzięki naukom dzogczen możemy całkowicie uwolnić się od napięć, a w rezultacie nie odczuwać ciężaru życia, cieszyć się nim i być szczęśliwi. Z tej właśnie przyczyny nauki dzogczen są ważne dla każdego, a nie tylko dla małej grupy osób zainteresowanych duchowością.
Dzogczen można postrzegać jako system filozoficzny, religię bądź ścieżkę duchową, ale nie sposób zamknąć go w jednej z tych kategorii. Najważniejsze to zrozumieć, że dzogczen nie stanowi jakiejś szkoły czy tradycji, tylko jest naszą prawdziwą naturą, potencjałem posiadanym przez każdego z nas. Jest to bardzo stara wiedza, przekazywana i nauczana od wieków. Sposób, w jaki naucza metody odkrywania tego potencjału i wcielenia go w życie, nosi nazwę nauk dzogczen. Możemy podążać za nimi i poznawać sposoby odkrywania swojej prawdziwej natury: Całkowitej (czen) Doskonałości (dzog). Mamy tu do czynienia z bardzo wysokimi naukami, choć to, co wysokie, niekoniecznie musi być skomplikowane. Dzogczen może być bardzo proste. Czemu? Ponieważ przede wszystkim bazuje na doświadczeniu, a dopiero w dalszej kolejności na nauce i uczeniu. Nauczyciel tłumaczy niewiele, jedynie wprowadza nas w bezpośrednie odkrywanie naszego prawdziwego stanu, a kiedy już go odkryjemy, posiadamy tę wiedzę. Z równie praktycznego punktu widzenia jest to coś niezmiernie pożytecznego, bo gdy znamy naszą prawdziwą kondycję, możemy pokonywać problemy i konflikty. Poznajemy lepiej także samych siebie. Taka jest właśnie korzyść z nauk.” (fragmenty książki)
„Przywiązanie to korzeń, z którego wyrastają wszystkie emocje i cała samsara. Rozumieli to mahasiddhowie pokroju Sarahy i Tilopy, którzy poświęcili wiele lat swego życia przekształcaniu nieczystych wizji w czyste. Dzięki temu zrozumieli, że problemem nie są same wizje, a przywiązanie do nich. Tekst Rozstawanie się z Czterema Przywiązaniami zawiera nauki pochodzące ze szkoły śakja i uchodzi za jeden z najważniejszych napisanych przez Sacziena Kungę Njingpo, pierwszego z wielkich mistrzów-założycieli zakonu śakjapa. W czasach młodości Saczien Kunga Njingpo udał się na indywidualne odosobnienie z praktyką Mańdziuśriego. Objawił się mu wtedy sam Mańdziuśri, który przekazał mu cztery zasady sprzyjające uwalnianiu się od czterech przywiązań. Składały się one z czterech wersów:
Jeśli przywiązujesz się do tego życia, nie możesz mówić o sobie, że jesteś autentycznie uduchowionym praktykującym.
Jeśli przywiązujesz się do samsary, nie możesz mówić o sobie, że wiesz, co to wyrzeczenie.
Jeśli przywiązujesz się do swoich własnych interesów, nie możesz mówić o sobie, że masz bodhiczittę.
Jeśli lgniesz do czegoś, nie wiesz, czym jest właściwy pogląd.
Praktykujący dzogczen powinien zintegrować nauki o Rozstawaniu się z Czterema Przywiązaniami. Nie szukamy antidotum na przywiązanie, jak to robi ktoś praktykujący hinajanę. Nie posługujemy się jakąś metodą transformacji przywiązania, jak to robi ktoś praktykujący wadżrajanę. Po prostu obserwujemy swoje myśli, a one znikają. Nasze myśli wiążą się z umysłem tak jak fale z oceanem. Przyglądamy się więc falom myśli, które z początku bywają gwałtowne, ale z czasem słabną. Myśli nad nami panują. Oto źródło wszystkich problemów. Ale praktykując dzogczen, panujemy nad swymi myślami i nie mamy żadnego problemu.” (fragmenty książki)
W książce Narodziny, życie i śmierć Czogjal Namkhai Norbu, wielki tybetański mistrz dzogczen i wybitny erudyta w zakresie wiedzy o kulturze dawnego Tybetu, przedstawia fundamentalne kwestie ludzkiej egzystencji z perspektywy nauk dzogczen i medycyny tybetańskiej. Książka ta jest także rodzajem poradnika, objaśniającego jak mamy postępować w codziennym życiu, aby stało się ono lepsze, nabrało głębszego, a nawet ostatecznego sensu.W części pierwszej autor wprowadza główne terminy medycyny tybetańskiej definiuje i objaśnia funkcjonowanie i związki pomiędzy trzema humorami i składnikami organicznymi. Część druga, Narodziny, zawiera między innymi opis rozwoju płodu oraz wskazówki dla kobiet w ciąży. Część trzecia, Życie, opisuje jak utrzymać w dobrym zdrowiu trzy aspekty naszej egzystencji (ciało, głos i umysł). Ukazuje, w jaki sposób brak równowagi między humorami prowadzi do chorób. Ostatnia część, Śmierć, dotyczy procesu śmierci oraz zawiera wyjaśnienia i nauki, jak w stanach bardo uzyskać wyzwolenie.Autor pokazuje też, jak ważne jest ciągłe utrzymywanie obecnoości i świadomości, zarówno dla życia w zdrowiu i szczęściu, jak i dla urzeczywistnienia.
Dzogczen, inaczej Wielka Doskonałość, to kwintesencja duchowych tradycji Tybetu. Jego synonimem jest Ati joga, która wedle njingmapy, najstarszej szkoły buddyzmu tybetańskiego stanowi najwyższy z dziewięciu pojazdów buddyzmu. Według nauk dzogczen, nasz naturalny stan jest samodoskonały od samego początku.W swej książce Czogjal Namkhai Norbu przybliża nam te nauki, objaśniając, jak dzięki rozumieniu i praktyce możemy ponownie odkryć wiedzę Samodoskonałego Stanu.Czogjal Namkhai Norbu, jeden z największych żyjących mistrzów dzogczen, urodził się w 1938 roku we wschodnim Tybecie. Tam też odbył pełny trening inkarnowanego lamy.Od najmłodszych lat otrzymywał nauki i inicjacje od mistrzów wywodzących się z różnych szkół buddyzmu tybetańskiego.Namkhai Norbu jest uznanym na świecie autorytetem w dziedzinie historii i kultury Tybetu, autorem wielu publikacji poświęconych tej problematyce.
W książce tej autor przedstawia ścieżkę duchową z punktu widzenia nauk dzogczen. Omawia podstawę, ścieżkę i owoc praktyki dzogczen. Opisuje również, jak sam zdobywał wykształcenie i jak spotkał się ze swoim głównym nauczycielem, który ukazał mu prawdziwe znaczenie "bezpośredniego wprowadzenia do dzogczen".
Dzogczen, inaczej "Wielka doskonałość", to kwintesencja duchowych tradycji Tybetu. Jego synonimem jest Ati joga, która - wedle njingmapy, najstarszej szkoły buddyzmu tybetańskiego - stanowi najwyższy z dziewięciu pojazdów buddyzmu. Według nauk dzogczen, nasz naturalny stan jest samodoskonały od samego początku. W książce autor przybliża nam te nauki, objaśniając, jak dzięki rozumieniu i praktyce możemy ponownie odkryć wiedzę Samodoskonałego Stanu.
W Jodze snu i praktyce naturalnego światła Czogjal Namkhai Norbu udziela instrukcji rozwijania przejrzystej świadomości podczas snu. Wykracza poza praktyki świadomego śnienia (lucid dreaming) spopularyzowane na Zachodzie, przedstawiając metody kierowania stanem snu, będące częścią większego systemu rozwoju ciągłej świadomości, zwanego dzogczen. W tej tradycji, kultywowanie świadomości snu występuje w szerszym kontekście rozwijania bezpośredniej obecności (tyb. rigpa), prowadzącego do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest wyzwolenie.
To poprawione i poszerzone wydanie Jogi snu i praktyki naturalnego światła zawiera dodatkowy materiał pochodzący z osobistych i dogłębnych zapisków, jakie Czogjal Namkhai Norbu prowadził przez wiele lat. Materiał ten rozszerza pierwsze wydanie, kładąc większy nacisk na specjalne ćwiczenia służące do rozwijania świadomości podczas snu.
W książce znajduje się również tekst napisany przez Mifama, XIX-wiecznego mistrza dzogczen, który oferuje dodatkowy wgląd w tę wyjątkową formę medytacji.
Czogjal Namhkai Norbu, tybetański mistrz tradycji dzogczen, założyciel międzynarodowej Wspólnoty Dzogczen, zrzeszającej praktykujących na całym świecie i profesor Instytutu Orientalistyki Uniwersytetu w Neapolu jest autorem wielu książek, spośród których Kryształ i ścieżka światła oraz Dzogczen, stan doskonałości samej w sobie zostały wydane w Polsce przez Wydawnictwo A. Obecnie nieprzerwanie udziela nauk w licznych ośrodkach dzogczen, jak też i poprzez Internet.
Joga snu i praktyka naturalnego światła
Spis treści:
Przedmowa do pierwszego wydania
Przedmowa Redaktora
Podziękowania
Wprowadzenie
1. Natura i rodzaje snów
2. Nocna praktyka
3. Metody praktykowania esencji snów
4. Ciato iluzoryczne
5. Esencjalna praktyka przejrzystego światła
6. Sny przejrzystości
7. Metody przeniesienia
8. Pielgrzymka do Maratiki
9. Wywiad z Czogjalem Namkhai Norbu
10. Budda nie dalej niż na wyciągniecie ręki
11. Krótka biografia Czogjala Namkhai Norbu
Bibliografia
według medycyny tybetańskiej i nauk dzogczen
W książce "Narodziny, życie i śmierć" Czogjal Namkhai Norbu, wielki tybetański mistrz dzogczen i wybitny erudyta w zakresie wiedzy o kulturze dawnego Tybetu, przedstawia fundamentalne kwestie ludzkiej egzystencji z perspektywy nauk dzogczen i medycyny tybetańskiej. Książka ta jest także rodzajem poradnika, objaśniającego jak mamy postępować w codziennym życiu, aby stało się ono lepsze, nabrało głębszego, a nawet ostatecznego sensu.
W części pierwszej autor wprowadza główne terminy medycyny tybetańskiej – definiuje i objaśnia funkcjonowanie i związki pomiędzy trzema humorami i składnikami organicznymi. Część druga, Narodziny, zawiera między innymi opis rozwoju płodu oraz wskazówki dla kobiet w ciąży. Część trzecia, Życie, opisuje jak utrzymać w dobrym zdrowiu trzy aspekty naszej egzystencji (ciało, głos i umysł). Ukazuje, w jaki sposób brak równowagi między humorami prowadzi do chorób. Ostatnia część, Śmierć, dotyczy procesu śmierci oraz zawiera wyjaśnienia i nauki, jak w stanach bardo uzyskać wyzwolenie.
Autor pokazuje też, jak ważne jest ciągłe utrzymywanie obecnoości i świadomości, zarówno dla życia w zdrowiu i szczęściu, jak i dla urzeczywistnienia.
Narodziny, życie i śmierć – Fragment Książki
WPROWADZENIE DO ZASAD MEDYCYNY TYBETAŃSKIEJ
NATURA HUMORÓW I ORGANICZNYCH SKŁADNIKÓW CIAŁA
Podstawą medycznej nauki jest ludzkie ciało, które należy rozpatrywać jako zbiór humorów, duła, oraz organicznych składników, kham. Jeżeli chcemy uzyskać pełną wiedzę o podstawowej naturze ciała, konieczne jest dokładne poznanie tego, czym są humory, składniki organiczne, jakie są ich rodzaje, charakterystyka, funkcje, uwarunkowania oraz wzajemne związki. Powinniśmy też wiedzieć, jak dzięki nim powstaje ciało ludzkie, formuje się i jak żyje, kiedy jest już w pełni ukształtowane. Jakie występują niekorzystne dla życia warunki, powstające z powodu pierwotnych i wtórnych przyczyn oraz jakie są metody ich przezwyciężenia.
„Podstawowa natura" to nie tylko słowna konstrukcja, ale fundament konkretnej i rzeczywistej kondycji naszego ciała, zasługującej na skoncentrowaną uwagę każdej ludzkiej istoty. Poznając naturę humorów i składników organicznych, w trzech fazach - początkowej, środkowej i końcowej - będziemy w stanie rozpoznać stan swojego ciała oraz różne niekorzystne dla ciała czynniki. Dzięki temu będziemy mogli znaleźć metody w naturalny sposób uwalniające nas od nich oraz przywracające harmonię ciała i życia. Tybetański termin dula, humory, generalnie oznacza „zbiór", ale w tym medycznym kontekście opisuje podstawową po-tencjalność, posiadającą specyficzną zdolność do stwarzania, utrzymywania i niszczenia, charakteryzującą się trzema różnymi rodzajami natury i funkcji. Ten zbiór składający się z trzech elementów, istniejący w każdej jednostce, nazywa się właśnie dala, czyli humorami.
Trzy humory5, kształtując, podtrzymując i niszcząc ludzkie ciało, stanowią podstawę każdej ludzkiej jednostki, mężczyzny czy kobiety. Są one następujące: humor wiatru, posiadający właściwość mobilności elementu powietrza, humor żółci o cechach gorąca i spalania elementu ognia oraz humor flegmy, mający właściwości trwałości i stabilności elementu ziemi oraz cechy wilgoci i zwilżania elementu wody. Trzy elementy, powietrze, ogień i woda stanowią oparcie dla funkcjonowania trzech humorów. Wyjaśniając związek pomiędzy elementami a humorami, zwykle mówi się, że humorowi wiatru odpowiada element wiatru, humorowi żółci element ognia, a humorowi flegmy, element wody.
W książce tej autor przedstawia ścieżkę duchową z punktu widzenia nauk dzogczen. Omawia podstawę, ścieżkę i owoc praktyki dzogczen. Opisuje również, jak sam zdobywał wykształcenie i jak spotkał się ze swoim głównym nauczycielem, który ukazał mu prawdziwe znaczenie "bezpośredniego wprowadzenia do dzogczen".
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
