"Czym właściwie jest opowieść o własnym życiu? Czy rzeczywiście opowiadamy historię życia; innymi słowy, czy opowiadając, mówimy prawdę? Czy prawdą jest, że człowiek "musi" opowiedzieć swoje życie, by mieć poczucie tożsamości, ciągłości, spójności? Jaki wpływ ma człowiek na przebieg własnego życia i sposób opowiedzenia o nim? Człowiek może po części wybrać i zdecydować, co ma go kształtować. Żeby to zrobić, musi dokonać wartościowania. Odpowiedzieć na pytanie, co jest dobre, co jest złe. I za te możliwe wybory, otrzymane i wykorzystane lub niewykorzystane szanse - ponosi odpowiedzialność. Słuchając opowieści pacjenta o jego życiu, można usłyszeć zmagania z trudnym wyborem, niezgodę na jego konsekwencje, przeoczenia rozwidleń decyzyjnych lub decyzje o pozostaniu ślepym. Ich dostrzeżenie jest istotną, może nawet kluczową kwestią w pomocy psychologicznej". "Ze względu na bogatą i wielowątkową treść oraz wnikliwą analizę prezentowanych poglądów, książka dr Doroty Kuncewicz może stanowić ważną lekturę nie tylko dla osób zainteresowanych problematyką metodologii narracyjnej, ale także dla tych, które poszukują inspiracji do zrewidowania założeń ontologicznych na temat człowieka jako przedmiotu badań psychologii. Z niektórymi poglądami Autorki można się nie zgadzać czy uznać je za kontrowersyjne, lecz trudno odmówić im logiki i argumentacji, opartej na rzetelnej wiedzy. Dzięki temu książka ma niepodważalną wartość, jaką jest inspirowanie do teoretycznej i metodologicznej refleksji". - Z recenzji prof. Marii Straś-Romanowskiej
Autorzy recenzowanej książki, sięgając po przykłady z dziedzin, jakie uprawiają- psychologii i pedagogiki, psychoterapii i terapii rodzin - ukazują, jak wkracza w nie zapożyczony od technologii matematyczny model komunikacji, zakładający, że może być „prosta jak drut" i - co ważniejsze - nikogo nie kosztować (pod warunkiem wszakże, że wdroży się w życie jej zasady). O uwodzicielskim uroku tego modelu świadczy to, że bywa podstawą edukacji - tej szkolnej i pozaszkolnej, zawodowej i badawczej, że zawłaszcza coraz większe obszary międzyludzkich relacji, zwrotnie przekształcając je tak, by odpowiadały temu, co zakłada. Komunikacja w modelu matematycznym jest liniowym ruchem informacji przebiegającym od osoby, zredukowanej do nadawcy, do osoby, zredukowanej do odbiorcy. Epistemologiczny redukcjonizm, na którym się wspiera, niepostrzeżenie prowadzi do tego już ontologicznego.
Dr hab. Małgorzata Opoczyńska-Morasiewicz, prof. UJ
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
