Alan wydaje się z jednej strony mieć ambicje stworzenia teologii jako nauki, która spełnia warunki formalne logicznej dowodliwości i precyzji niemal more geometrico jak u Boecjusza, ale z drugiej strony dominujący treściowo komponent filozofii i teologii neoplatońskiej stawia go raczej w gronie myślicieli właśnie neoplatońskich. Myśl Alana jest naznaczona czasem przełomu i transformacji pracy średniowiecznego teologa, gdzie powstaje dopiero nowy model nauk i teologii, który w pełni wykrystalizuje się wraz z recepcją pism Arystotelesa i powstaniem uniwersytetów w XIII wieku. Projekt teologii w specyficznej formule aksjomatycznej, która zakładała tożsamość wniosków rozumu z twierdzeniami wiary, choć nie odniósł sukcesu, to z pewnością jest jedną z najbardziej sugestywnych propozycji organizowania i przekazywania prawdy teologicznej.Fragment Wprowadzenia tłumaczaRegulae theologicae Alana nie można traktować jako w najlepszym przypadku dopełnienia i uzupełnienia projektu Boecjusza De hebdomadibus albo rozwinięcia Liber de causis, ponieważ oba te dzieła posłużyły Alanowi do realizacji własnego projektu transformacji teologii w kierunku uczynienia jej nauką sensu stricto, a więc były używane z punktu widzenia ich przydatności dla całej tej koncepcji. W perspektywie realizacji takiego projektu należy również rozumieć niełatwą próbę przedstawienia zrewidowanego zestawu reguł językowych, czyli gramatykę teologiczną, aby szczegółowo pokazać, jak prawa artes muszą zostać zmodyfikowane, jeśli mają być używane w teologii; za tą modyfikacją reguł artium do ich możliwej aplikacji do teologii szedł postulat zmiany naszego myślenia z kategorii właściwych dla świata rzeczywistości materialnej i zmysłowej (mundus subcoelestis) do kategorii właściwych przedmiotowi teologii (mundus coelestis, supercoelestis).Fragment Wprowadzenia tłumacza
Alain Corbin (ur. 1936), wybitny francuski historyk, późny przedstawiciel szkoły Annales, jest historykiem o tyle wyjątkowym, że rozpatruje specyficzną dziedzinę ze specyficznej perspektywy. Interesuje go mianowicie literackie doświadczanie (niehistorycznych) zjawisk przyrody. Jego tematem jest właśnie historia recepcji w literaturze zapachów, pejzażu, morskiego wybrzeża, drzew, milczenia przyrody, wreszcie wiatru. W niniejszej najnowszej książce, równie subtelnej jak poprzednia ("Historia ciszy i milczenia", Wydawnictwo Aletheia 2019), Corbin zajmuje się „odkryciem” wiatru w XIX-wiecznych utworach literackich. Ma ono oczywiście prapoczątki w starożytnych dziełach jak Biblia czy Odyseja, lecz epokę nowożytną i współczesną wyróżnia od końca XVIII wieku próba „zrozumienia” wiatru w nauce. Narodziło się „ja meteorologiczne” (którego najnowszą postacią jest być może „ja ekologiczne” naszych dni). Te wielkie odkrycia naukowe dotyczące powietrza, jego składu i globalnych przemieszczeń znalazły intymne odzwierciedlenie w egzystencjalnych doświadczeniach jednostki. W swych „przechadzkach z wiatrem” po literaturze Corbin sięga do XIX-wiecznych romantyków, przywołuje Victora Hugo, a także późniejszych pisarzy i poetów jak Jean Giono czy Saint-John Perse. Wiatr bowiem – wichura, wietrzyk, zefirek, bryza – symbolizuje nietrwałość i przemijanie: „nasze życie jest utkane z wiatru”.
"Książka niniejsza jest zbiorem prac różnoczasowych, połączonych jedną myślą przewodnią: Od psychologii, przez pedagogikę, do etyki!
Od psychologii, nie książkowej lecz życiowej, do etyki, nie oderwanej, lecz praktycznej. Można ją więc uważać za dzieło pedagogiczne, w najszerszym znaczeniu tego wyrazu; nie ma w niej bowiem ani jednego rozdziału, który by nie miał na celu wydoskonalenia lub przynajmniej oświetlenia tej czy owej strony wychowania lub nauczania.
Można ją uważać za rodzaj przewodnika dla samouków, bo nie ma w niej ani jednej karty, nie łączącej się z tym lub owym zadaniem ewolucji indywidualnej, kształcenia się i poprawy jednostek.
Ale przede wszystkim, można i trzeba uważać ją za program narodowy /pojęty zasadniczo, a nie, jak to zwykle bywało, formalistycznie/ program reformy i wzmocnienia naszego moralnego stanu posiadania — bo nie ma w niej ani jednej myśli, która by nie była natchniona chęcią przyjścia w pomoc naszemu odrodzeniu narodowemu.
Tak, w mojej własnej ocenie, przedstawia się to dzieło, będące wyrazem półwiekowej pracy dotychczas nieuwydatnionej z powodu rozproszenia artykułów i braku, niemożliwych przedtem a niezbędnych dopełnień.
Dziś, gdy te dopełnienia mogłem szeroko uskutecznić a całość należycie uporządkować/ przypuszczam, że czytelnik przypisze moim zamiarom — jeżeli nie sposobowi ich spełnienia — przynajmniej część tej doniosłości, jaką,. ja im przypisuję.
Doniosłości teoretycznej."
Fragment Przedmowy
W dyskusjach politycznych regularnie pojawia się i zawsze rozbudza emocje kwestia imigracji: ilu i jakiego rodzaju imigrantom pozwalać na życie i pracę na terenie naszego kraju? Zwolennicy imigracji zazwyczaj przywołują argumenty humanitarne; jej przeciwnicy zwracają uwagę na konieczność dbania o interes i kulturę rodzimych obywateli.Tymczasem ekonomista Bryan Caplan ukazuje zagadnienie imigracji w zupełnie nowym świetle. Jak przekonuje, otwarcie granic mogłoby zakończyć koszmar absolutnego ubóstwa na całym globie, a jednocześnie podwoić światową produktywność na czym ogromnie skorzystałaby cała ludzkość.Caplan posługuje się przystępnym językiem i prowadzi swój wywód w trybie luźnej rozmowy z Czytelnikiem, przeplatając omówienia publikacji naukowych z wyrafinowanym humorem. Całość przedstawiona jest w formie komiksu z fascynującymi ilustracjami słynnego rysownika Zacha Weinersmitha.Otwarte granice. Co nauka i etyka mówią nam o imigracji to książka pełna argumentów, które łatwo zrozumieć, a trudno odeprzeć!
Wartości jako byty fikcyjne i wyimaginowane są czymś bardzo odpowiednim dla społeczeństw, w których to, co wyimaginowane i fikcyjne, zyskało sobie dominujące znaczenie, i to – w odróżnieniu od społeczeństw charakteryzujących się silną religijnością, a więc obecnością fikcji uważanej za bezwarunkową prawdę – przy zachowaniu pełnej świadomości, że przedmiot wiary, to, co uznaje się za wartościowe, jest wyimaginowany i fikcyjny. Zdeklarowani ontologowie wartości, wierzący w byt -sam -w-sobie wartości, to gatunek wymierający, w którym nadreprezentowani są politycy, „kreatorzy opinii” i „specjaliści od mediów”. Żyjemy w świecie świadomego jak-gdyby. Dlatego jest rzeczą normalną, że świadomość owego jak-gdyby obejmuje także „podstawy normatywne”, czyli właśnie wartości. Wartości, przybierając postać jak-gdyby-substancji, dostarczają nowoczesnym społeczeństwom sensu. Nie potrzebujemy ich dlatego, że bez nich bylibyśmy pozbawieni punktów orientacyjnych, lecz dlatego, że rozpinają one sieci komunikacyjne, w które złowić można najrozmaitsze rzeczywistości.
Maurycy Polaski, znany artysta sceny kabaretowej i autor Wierszyków na giętkie języki oraz Corridy językowej, tym razem ma na tapecie homonimy, czyli wyrazy jednakowo brzmiące, ale o różnych znaczeniach.Zabawa słowem na najwyższym poziomie i pełne humoru ilustracje sprawią, że z przyjemnością dacie się złapać w niejedną słowną pułapkę!
Opracowanie stanowi przegląd rosyjskiej i polskiej frazeologii, będącej odzwierciedleniem specyficznego doświadczenia językowego obu narodów w ramach historyczno-społecznych przemian ostatnich trzydziestu lat. Zamysłem autorów było wyselekcjonowanie, skonfrontowanie i opisanie aktywnie używanych frazeologizmów, którymi posługują się Rosjanie i Polacy, mówiąc o zjawiskach społeczno-politycznych. Autorzy prezentują jednostki frazeologiczne, spośród których na pierwszy plan wysuwają się te najnowsze, choć już utrwalone w obu językach.
Tematyka książki dotyczy zjawisk językowych obecnych w języku rosyjskim i polskim, ujawniających się we współczesnych mediach. Wpływ życia społeczno-politycznego na język nie budzi wątpliwości, a zadaniem badaczy jest uchwycenie i opisanie zachodzących zmian. Z tego zadania Autorzy wywiązują się bardzo dobrze. [...] Praca będzie niezwykle użyteczna dla przyszłych i już pracujących rusycystów, a także dostarczy wielu ciekawych informacji badaczom frazeologii oraz studentom kierunków filologicznych i dziennikarskich.
Z recenzji dr hab. Alicji Nowakowskiej
Autor podejmuje zagadnienie interesujące, aktualne i jakościowo ważne w sferze naukowych dociekań, ale także praktycznych rozstrzygnięć. Ukazanie zatem tego problemu jest zagadnieniem o istotnym ciężarze gatunkowym. Zaznaczyć przy tym należy, że jest to nie tylko zagadnienie naukowo i praktycznie ważne, ale także nowatorskie. Nie ma dotychczas w literaturze naukowej całościowego ujęcia tego problemu w perspektywie socjologicznej w kontekście Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Chełmie. Mamy więc do czynienia z zagadnieniem nie tylko interesującym, aktualnym i naukowo ważnym, ale także nowatorskim.Ks. prof. dr hab. Henryk SkorowskiSpecyfika aksjologiczna miasta Chełm stanowi ciekawy teren badawczy, a analizy tych badań stanowią cenny materiał nie tylko poznawczy, ale mogą być zastosowane do praktyki społecznej w konstruowaniu lokalnej polityki społecznej i edukacyjnej. Jest to niewątpliwie praca o istotnej wartości poznawczej i naukowej, zawierająca wartościowe analizy, syntezy i wnioski przydatne społecznie. W sposób poprawny przedstawiono analizę wyników badań, a wnioski zawarte w konkluzji badawczej są cenne nie tylko ze względu na ukazanie konkretnych rozwiązań wsparcia społecznego, ale są przydatne dla projektowania dalszej polityki społecznej tego terenu.Ks. prof. dr hab. Tadeusz Bąk
Materiał przeznaczony jest do ćwiczeń prawidłowej wymowy głosek r, l w wyrazach w nagłosie, śródgłosie i wygłosie; wyrażeniach i zdaniach. Opracowany materiał jest przeznaczony dla logopedów i rodziców do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym. Materiał słowny ułożono według zasad logopedycznych. Należy go wykorzystywać po wywołaniu głosek l, r utrwaleniu ich w sylabach.
Materiał przeznaczony jest do ćwiczeń prawidłowej wymowy głosek sz, ż, cz, dż w wyrazach w nagłosie, śródgłosie i wygłosie; wyrażeniach i całych zdaniach. Opracowany materiał jest przeznaczony dla logopedów i rodziców do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym. Materiał słowny ułożono według zasad logopedycznych. Należy go wykorzystywać po wywołaniu w izolacji głosek sz, ż (rz), cz, dż i utrwaleniu ich w sylabach. Książka dostępna w wersji elektronicznej w następujących witrynach:
Paweł Hertz (1918–2001) – pisarz, poeta, tłumacz i wydawca, przez wiele lat związany z Państwowym Instytutem Wydawniczym – jedna z najważniejszych postaci polskiej kultury i humanistyki XX wieku. Autor przeszło dziesięciu tomów poetyckich i ponad 15 eseistycznych. Tłumaczył m.in. twórczość Lwa Tołstoja, Iwana Turgieniewa, Anatola France’a, Marcela Prousta, Jacoba Burckhardta, Hugo von Hofmannsthala; redakcyjnie opracowywał dzieła wybrane m.in. Aleksandra Puszkina, Fiodora Dostojewskiego, Zygmunta Kraińskiego, czy Juliusza Słowackiego.
W czwartym tomie serii poświęconej twórczości Pawła Hertza przybliżamy dwie sztuki – Adrianne Lecouvreur Ernesta Legouve’a i Eugene Scribe’a oraz Miesiąc na wsi Iwana Turgieniewa – w doskonałym przekładzie Hertza. Tom ten uzupełnia wnikliwe posłowie Wojciecha Majcherka o złożonych, czy wręcz „burzliwych” relacjach Hertza z teatrem.
STEAM w pracy z dzieckiem w wieku przedszkolnym
W prezentowanej publikacji czytelnik zapozna się nie tylko z samą koncepcją STEAM, ale znajdzie odpowiedzi na pytania, dlaczego właśnie ten sposób uczenia się z powodzeniem nadaje się dla najmłodszych, wpisując się w potrzeby ich rozwoju i stymulując różne jego aspekty. W drugiej części książki zaprezentowano konkretne scenariusze zajęć wykorzystujące koncepcję STEAM, możliwe do realizacji w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym, nie tylko w placówkach wychowania przedszkolnego, ale także poza nimi, w domu, na zajęciach dodatkowych czy warsztatach wspierających rozwój najmłodszych.
Książka zainteresuje nauczycieli edukacji przedszkolnej, studentów, nauczycieli akademickich oraz rodziców.
W publikacji przeanalizowano przykładowe, trudne do zaakceptowania przez obcokrajowców aspekty polskiej obyczajowości, w tym zwyczajów językowych. Omówiono też kulturowe i językowe komplikacje związane ze spotkaniem kultur i języków oraz eksperymenty zmierzające do uczynienia z nauki języka polskiego czynności zajmującej, rozbudzającej zainteresowania i wyzwalającej pozytywne emocje. Słowa kluczowe glottodydaktyka, język polski jako obcy, językoznawstwo, literaturoznawstwo, kulturoznawstwo
******
The Wilderness of Polish Glottodidactics. Studies, Essays and Drafts
The publication analyses the examples of Polish customs, including language habits, which are difficult to accept by foreigners. The book also discusses cultural and language problems, resulting from the meeting of cultures and languages as well as experiments aimed at making Polish language learning an engaging activity, sparking interests and arousing positive emotions.
Fryderyk Nietzsche (1844-1900) uznawany jest za jednego z najważniejszych niemieckich filozofów, a był także poetą i filologiem. Jego poglądy znacząco wpłynęły na całe późniejsze myślenie o kulturze, cywilizacji, człowieku, religii. Nietzsche głosił upadek cywilizacji zachodniej, opartej na myśli greckiej, sokratejskiej, a zatem z gruntu apollińskiej (połączonej dodatkowo z chrześcijańską etyką). Tej postawie przeciwstawiał postawę dionizyjską, witalną (połączoną dodatkowo z pojęciami woli mocy i pojęciem nadczłowieka. Jak pisze R.J. Hollingdale W La gaya scienza Nietzsche kontynuuje eksperymenty prowadzone w poprzednich książkach, ale są już niej obecne, w postaci zalążkowej, jego najdojrzalsze teorie teoria woli mocy, śmierci Boga, nadczłowieka i wiecznego nawrotu. Ponadto autor nie pozwala ani na chwilę zapomnieć, że zasadniczą przesłanką wszystkich tych eksperymentów jest zniknięcie świata metafizycznego. Obecna edycja to wreszcie nowy przekład, po raz pierwszy w Polsce będziecie mogli zapoznać się z myślą Nietzschego, nie poprzez pryzmat młodopolskich (jak wcześniejsze przekłady) uniesień, lecz w przekładzie oddającym i treść i ducha Nietzschego. Jak pisze tłumacz, Jerzy Korpanty ten przekład to powrót do właściwego, wybranego przez Nietzschego tytułu dzieła, powrót do oryginalnej specyficznej interpunkcji autora, merytoryczne przypisy ułatwiające lekturę, w znaczących przypadkach pozostawianie w nawiasach niemieckich słów oryginału, co pozwala czytelnikowi rozpoznawać gry słowne, w których lubował się Nietzsche. A dodajmy jeszcze za R. Safranskim Księga ta, którą ukończył na wiosnę 1882 roku, miała opisać krajobraz życia i poznania pod wpływem światła, które Nietzsche ujrzał latem 1881 w Sils Maria. Napisał ją z wielkim polotem, kiedy tygodniami wolny był od dokuczliwych i przygnębiających cierpień ciała, szkicował jej plan podczas słonecznych wędrówek w okolicach Genui, wyznając w niej miłość do różnokształtnego wybrzeża, skał, usłanych willami i altanami wzgórz, widoków na morze. Ta sceneria, w której znajduje udane życie, jest w tej książce wszędzie obecna.
Święty Augustyn (354-430) - filozof, teolog, początkowo niechętny chrześcijaństwu, skłaniający się do manicheizmu by po chrzcie w 387 roku stać się kapłanem, później biskupem Hippony, a wreszcie zwalczającym wszelkie herezje Ojcem Kościoła, którego wpływ intelektualny na chrześcijaństwo porównać można jedynie do Świętego Tomasza, ba do czasów Tomasza był Augustyn najważniejszą intelektualnie postacią Kościoła. Niewątpliwie największy wpływ na myśl Augustyna wywarł Platon i neoplatonicy, zerwał on jednak z klasycznym dla starożytnych Greków racjonalizmem i naturalizmem uznając Boga za nieskończonego a świat za twór jego łaski. Państwo Boże jest traktatem (składającym się z 22 ksiąg napisanych w latach 413-427 w którym Augustyn nie tyle przeciwstawia, co ukazuje różnicę między doczesnym państwem świeckim a Państwem (Królestwem Bożym) wiecznym, które ostatecznie zatriumfuje. Widać tu niewątpliwie wpływ Platona i jego ""Państwa"", jednak tak naprawdę Augustyn opiera całą swą koncepcję na Piśmie Świętym. Ale nie jest też wcale tak, by Cesarstwo Rzymskie było dla Augustyna jedynie królestwem szatana, a Kościół państwem Bożym. państwem Bożym zdaje się być raczej ogół dobra na świecie, a państwo świeckie wcale królestwem szatana nie jest.
Poznanie i zrozumienie myśli politycznej św. Tomasza z Akwinu jest o tyle niełatwe, że nie zebrał on jej w jednym dziele. Ten brak rekompensuje wzorcowa praca francuskiego dominikanina prof. Franois Dagueta Myśl polityczna św. Tomasza z Akwinu. Wyróżniona nagrodą Akademii Francuskiej Prix Biguet"", wydana po francusku w 2015 roku monografia syntetycznie ukazuje źródła i najważniejsze aspekty politycznego myślenia Doktora Anielskiego. Dzieło Tomasza w swoim czasie ożywiło myśl polityczną na Zachodzie, otworzyło nowe perspektywy debatom ostatnich stuleci średniowiecza i przygotowało wielkie przemiany epoki nowożytnej, które zarazem wiązały się z odrzuceniem wielu założeń autora Sumy Teologicznej.
Niniejsze repetytorium, dzieło Autorów z 3 ośrodków naukowych - uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Śląskiego i Uniwersytetu Warszawskiego, stanowi cenną pomoc dla osób, które chcą zweryfikować i usystematyzować swoja wiedze z zagadnień teorii i filozofii prawa.Jako publikacja z zakresu filozofii książka jest wyjątkowo nowoczesnym i oryginalnym dziełem, zarówno pod względem układu, sekwencji prezentowanych zagadnień jak i szczegółowej zawartości merytorycznej, podanej w intersujący i czytelny sposób. Zakres repetytorium sięga samych fundamentów, teoretycznych i filozoficznych podstaw prawa, składa się z 5 częśći - ogólne zagadnienia torii i filozofii prawa, teoria prawa, filozofia prawa, prawo, sprawiedliwośc, polityka, inne obszary badawcze prawoznawstwa.Autorzy w opisowy sposób przedstawiają najbardziej doniośle właściwości konkretnych stanowisk filozoficznych w jurysprudencji, a także prezentują podstawowe osiągnięcia teoretycznego namysłu nad prawem w naszej kulturze prawnej. Z repetytorium mogą przede wszystkim korzystać studenci przygotowujący się do egzaminów i zajęć dydaktycznych. Opracowanie pomoże im skutecznie powtórzyć materiał i zweryfikować wiedzę.
Kwestia rozkoszy łechtaczkowej jest nierozerwalnie związana z polityczną kwestią upodmiotowienia. Afirmacja kobiety klitoralnej jest punktem wyjścia do nowego sposobu stawania-się-podmiotem. (…) Bo czy możemy myśleć samodzielnie, nie znając siebie? A czy możemy poznać siebie, nie wiedząc, czym jest i gdzie się mieści nasza przyjemność?
Łechtaczka i anarchia są w zmowie, bo dzielą wspólny los pasażerek na gapę, bo łączy je sekretne, ukryte, zapoznane istnienie. Łechtaczkę także od dawna uważano za wichrzycielkę, za organ nadmiarowy, bezużyteczny, który swoją anarchiczną niezależnością, dynamiką przyjemności oderwanej od wszelkich zasad i celu, szydzi sobie z anatomicznego, politycznego i społecznego porządku. Łechtaczka nie daje sobą rządzić.
Prezentowany tom stanowi próbę opracowania pojetycznego i krytycznego modelu wyobraźni. Koncepcja Immanuela Kanta i jej hermeneutyczne oraz fenomenologiczne reinterpretacje stanowią teoretyczną podstawę odpowiedzi na pytanie o twórczy potencjał wyobraźni oraz zasadę działania obrazów.
W procesie odkrywania i poszerzania sensu doświadczenia pojetyczny aspekt wyobraźni (zdolność do tworzenia treści i wydobywania ukrytego znaczenia) łączy się z aspektem krytycznym (przekraczanie zastanych klasyfikacji i warunkowanie możliwości pojawienia się tego, co nowe). Wymaga to potraktowania wyobraźni jako aktu tworzenia i łączenia obrazów oraz ich pracy.
Dynamika wyobraźni pozwala na konstruowanie i dekonstruowanie struktur językowych i obrazkowych, na dostrzeganie w nich zależności, podobieństw i różnic. Książka wypełnia w polskiej filozofii poważną lukę w myśleniu o wyobraźni. Poszerza dotychczasowe rozważania o niej (z takich dziedzin jak hermeneutyka, fenomenologia, teoria obrazu) przez ugruntowanie współczesnych rozwiązań w filozofii Kanta i pokazanie jej zastosowań i konceptualnych przeobrażeń.
Kant wraz z pytaniem o warunki możliwości poznania i możliwości interpretacji świata określa niezwykle istotną rolę wyobraźni – w procesie syntezy i schematyzacji dostarcza ona treści doświadczania. Jest zarazem władzą, która umożliwia estetyczne przeczucie jeszcze nierozpoznanego sensu. Kant otwiera tym samym tematykę pracy obrazów: oddziaływania na siebie przedstawień (wzajemnego różnicowania i dopełniania), ich uporządkowania i roli, jaką grają w rozpoznaniu koniecznych oraz możliwych relacji. Rezonuje ona wszędzie tam, gdzie zadawane jest pytanie o zmysłowe wyłanianie się sensu, twórczy i obrazowy zasób metafory, zespalanie wydarzeń w narracyjną całość, a fragmentów w doświadczenie, jak również o granice tego, co dyskursywne. Główny cel pracy stanowi odpowiedź na pytanie, pod jakimi warunkami obrazy, ich kształtowanie, bogactwo naoczności jest sensotwórcze oraz na czym praca obrazów polega. Książka wypełnia w polskiej filozofii poważną lukę w myśleniu o wyobraźni. Poszerza dotychczasowe rozważania o niej (z takich dziedzin jak hermeneutyka, fenomenologia, teoria obrazu) przez ugruntowanie współczesnych rozwiązań w filozofii Kanta i pokazanie jej zastosowań i konceptualnych przeobrażeń.
******
From Transcendental Schematism to Montage. The Poietic and Critical Model of Imagination
The book closes a significant gap in Polish philosophical thought on imagination. It expands the current reflections on it (in such areas as hermeneutics, phenomenology, the theory of the image), strengthening contemporary solutions in Kant’s philosophy and showing its uses and conceptual transformations.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
