Jeden z najpopularniejszych księży w Polsce, fenomen, który na swym kanale TikToku codziennie notuje tysiące odwiedzin, tym razem w wersji książkowej szczerze i otwarcie odpowiada na wszelkie pytania dotyczące Kościoła, wiary, moralności czy teologii. Dla księdza Picura nie ma pytań, które zignoruje lub uniknie na nie odpowiedzi - nie boi się pytań także tych najtrudniejszych, czy dotyczących najbardziej kontrowersyjnych tematów, zachowując przy tym szacunek do odbiorcy oraz zgodność z nauczaniem Kościoła Katolickiego. Właśnie za tę otwartość i bezpośredniość a przy tym wierność swoim zasadom i wierze pokochały go tysiące internautów.Jeśli jakiś temat naprawdę Cię nurtuje lub budzi twoje wątpliwości teraz masz możliwość rozwiać wiele swoich obaw i wybrać właściwą drogę.Ks. Sebastian Picur to kapłan archidiecezji przemyskiej. Aktualnie jest wikariuszem w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krośnie oraz katechetą w tamtejszym II LO. Jego największą pasją jest kapłaństwo, przez które w sposób szczególny może odkrywać miłość Jezusa. Od kilku lat aktywnie angażuje się w ewangelizację w internecie, zwłaszcza na TikToku. Pragnie, aby ten "nowy kontynent", na którym przebywa mnóstwo osób, w jak największym stopniu był wypełniony Bożymi treściami. Owocem miłości do Boga i ewangelizacyjnej posługi w internecie stała się właśnie książka Tiktokowe Q&A Zapraszam na mojego TikToka.
„Chmury” zajmują szczególne miejsce wśród starożytnych tekstów poświęconych Sokratesowi. To jedno z najbardziej znanych dzieł najwybitniejszego greckiego komediopisarza – Arystofanesa – należy także do najważniejszych, ponieważ czasowo najbliższych Sokratesowi, świadectw o tym greckim filozofie. Zestawienie go z pismami Platona i Ksenofonta – dwóch pozostałych autorów tych najważniejszych świadectw – musi jednak wprowadzić czytelnika w konfuzję, która z kolei każe podjąć wysiłek interpretacji (taki jak ten, który w wydanym nakładem Teologii Politycznej „Sokratesie i Arystofanesie” podjął Leo Strauss). Wizerunek Sokratesa, który wyłania się z tekstu komedii, jest istotnie różny zarówno od tego, który został utrwalony w dialogach Platona, jak i od obrazu znanego z pism sokratycznych Ksenofonta. Z tego powodu wydanie „Chmur” w serii „Biblioteka Klasyczna” w istotny sposób uzupełnia dotychczas wydane przez Teologię Polityczną dzieła Platona i Ksenofonta.
„Chmury” znajdują się na liście lektur dla osób przygotowujących się do matury z języka polskiego na poziomie rozszerzonym.
Książka prezentuje sposób zarządzania, wartości, motywacje, etc. osób, które po 1989 roku wywarły największy wpływ na polskie media, są to: Jerzy Baczyński, ks. Adam Boniecki, Juliusz Braun, Jan Dworak, ks. Marek Gancarczyk, Jerzy Jurecki, Robert Kwiatkowski, Marek Markiewicz, Jerzy Urban, Wiesław Walendziak, Mariusz Walter, Bronisław Wildstein.
Immanuel Kant (1724-1804) - jeden z najważniejszych filozofów niemieckich i bodaj najbardziej wpływowy intelektualnie człowiek czasów Oświecenia, twórca tzw. krytycyzmu w filozofii. Jego najważniejsze dzieła są właśnie krytyczne: Krytyka czystego rozumu, Krytyka praktycznego rozumu, Krytyka władzy sądzenia. Stosunkowo niewielka, napisana w 1783 roku, rozprawa Prolegomena do wszelkiej przyszłej metafizyki... jest -jak już nazwa wskazuje - wprowadzeniem w łatwiejszej i krótszej formie w zasadnicze dzieło mędrca z Królewca (Kant prawie całe życie spędził i wykładał w tym mieście) czyli obejmującą krytykę teorii poznania Krytykę czystego rozumu. Dokonuje w niej Kant zarówno krytyki teorii poznania, jak i metafizyki, dokonując, m.in. 'przewrotu kopernikańskiego" w filozofii dzięki zastosowaniu sądów syntetycznych a priori, które stosują się do przedmiotów, a te nie są od sądów niezależne, ale przez te sądy są ukształtowane, tym samym zmienia Kant całkowicie pojęcie przedmiotu, który okazuje się być pochodną podmiotu. Podmiot zatem nie jest przeciwieństwem przedmiotu, lecz jego warunkiem. Dowiódł Kant także iż nie wszelkie poznanie wywodzi się z doświadczenia, ale wszelkie zeń się wywodzi. Nauka wyłącznie oparta na doświadczeniu nie wyczerpuje zatem poznania, wyjść trzeba poza zjawiska i poznać rzeczy same w sobie, co jest możliwe dzięki rozumowi, metafizyce (poprzez - skrótowo - sądy syntetyczne a priori).
Fragment Wstępu: Życie w tłumie jest gorsze niż więzienie. Nic stamtąd nie widać.Niczego się pan nie dowie ani nie nauczy.Olga Tokarczuk Gdyby nawet zgodzić się z tymi, którzy twierdzą, że Olga Tokarczuk w swojej twórczości pokazuje własne krytyczne poglądy na temat egalitarności, popkultury, kultury masowej; gdyby przyjąć, że obrazem takiej postawy jest ukazana w Empuzjonie nalewka Schwrmerei, przenosząca w świat nierealny, zachęcająca do marzeń, rozmów, ale równocześnie odbierająca pewność samodzielnego myślenia, a utożsamiana przez niektórych z otaczającym nas światem Internetu, mediów społecznościowych, celebrytów, powszechnych przekazów o tym, jak należy widzieć rzeczywistość; gdyby przyjąć, że Noblistka odrywa się od świata ludzi, którym jest trudniej, bo nie mogli korzystać z kapitału kulturowego, i dla których właśnie kultura powszechna jest szansą na uczestnictwo społeczne - to pewnie trudno byłoby nie zgodzić się z poglądem, iż w tym krytycznym, a raczej krytykującym wołaniu o uwzględnianie różnorodności poprzez zapewnienie dostępu do wszystkiego dla wszystkich jest przecież wykluczenie z prawa do indywidualności, oryginalności i właśnie różnorodności. Napisałem do Olgi Tokarczuk w trochę podobnym tonie, odnosząc się do naszej pracy z osobami niepełnosprawnymi, którym niemal wszyscy chcą nieba przychylić, zabiegając o poprawność językową w deklaracjach powszechnej troski o ich niezależne życie. Po pewnym czasie dostałem mail od Jany Karpienko, asystentki pisarki, a potem pomyślałem, że otaczając szczególną troską osoby, z którymi pracujemy, możemy stawać się tłumem uniemożliwiającym bycie sobą tym, o których samostanowienie wołamy. W trakcie kolejnego Festiwalu Góry Literatury, w 2023 roku, dyskutowano o cancelowaniu - zjawisku, które zdaniem Michała Bilewicza, zajmującego się badaniami nad uprzedzeniami, można określić jako rodzaj ostracyzmu stosowanego przez działaczy społecznych do osiągania zmiany społecznej przez wykluczanie poglądów, które ci działacze uważają za szkodliwe. Kultura unieważniania (cancel culture) odrzuca prawo do bycia innym w imię obowiązywania zasad, które należy przyjmować. Dzieło twórcy przestaje być twórczością, gdy autor głosi poglądy czy podejmuje działania niezgodne z aktualnie obowiązującą doktryną poprawności politycznej. Człowiek rasy białej z dredami może być wykluczony, gdy grupa strzegąca doktryny uzna, że zabiera on w ten sposób tożsamość innym, a na dodatek nie poczuwa się do winy za krzywdy niegdyś tym innym uczynione. Realizowana praktyka może wykluczać w trosce o wspólnotę, indywidualność i różnorodność te wartości poprzez brak dbałości o samą praktykę i koncentrację na przestrzeganiu reguł. Ponieważ nie wszyscy muszą rozumieć tego typu sposób myślenia, przytaczam refleksję abpa Adriana Galbasa, nowego metropolity katowickiego, który 17 czerwca 2023 roku w swoim pierwszym kazaniu powiedział: Przyznam się wam szczerze, że nie jestem zagorzałym fanem doraźnych programów duszpasterskich. One często ogłupiają, zwalniają z osobistego wysiłku, z kreatywności, zwłaszcza gdy traktujemy je jak instrukcje. Utwierdzają nas również w złudnym myśleniu, że opracowując program odwaliliśmy kawał dobrej roboty i możemy odpocząć. A Chrystus nie powiedział przecież: idźcie i piszcie programy. Powiedział: idźcie i głoście.
Odchodzimy od uniżoności wobec kobiet, seniorów, księży i innych osób wyższych rangą na rzecz wzajemnego poszanowania. Nie z uwagi na pozycję społeczną, a jednostkową godność należą się ludziom względy, stąd swoiste wypłaszczanie hierarchii i zastępowanie mechanicznego respektu czułą troską. Doświadczamy coraz dalej postępującej demokratyzacji, obejmującej nawet inne niż ludzie gatunki. A dawniej? W czym przejawiała się kulturalność Polek i Polaków? Czy chłop mógł być kulturalny? Jak z tym było w czasach PRL? Jaka w tym rola kultury artystycznej? Co to w ogóle znaczy być osobą kulturalną? Jakie znaczenie ma językowy savoir-vivre? Czy poradniki dobrych manier pasują do codzienności? Jak nas oceniają pod tym względem imigranci z Ukrainy? Książka Kulturalność. Rekonstrukcja wzorca człowieka kulturalnego w Polsce odpowiada na te pytania głosami autorki, różnych uczonych i osób badanych, a także ikon zbiorowej wyobraźni, czasem zupełnie nieoczekiwanych. Anna Jawor napisała obszerną i wielowątkową społeczną historię kulturalności w Polsce, w której zainteresowani i zainteresowane będą mogli odnaleźć konieczną wiedzę, jakiej nigdzie indziej nie znajdą. z recenzji prof. dr. hab. Tomasza Szlendaka Rozprawa Anny Jawor ma niewątpliwie charakter pionierski. z recenzji prof. dr. hab. Rocha Sulimy
Sebastian Kołodziejczyk, filozof, nauczyciel akademicki, profesor w Uniwersytecie Jagiellońskim, przedzierzgnął się w pielgrzyma i w niecałe sto dni dotarł na skraj europejskiego świata, przemierzając pieszo trasę z Krakowa do Santiago de Compostela, i dalej do położonej na Wybrzeżu Śmierci Fisterry. Wędrując Drogą świętego Jakuba, autor zanurzył się w historii, tradycji, kulturze - dziedzictwie wspólnym dla wszystkich Europejczyków. Droga zmusiła go do skonfrontowania się z tym, kim jest naprawdę, do porzucenia przybranych ról i póz oraz skupienia się na tym, co dzieje się w jego sercu, duszy i umyśle. Stała się również miejscem spotkań z Drugim i pozwoliła na nowo odkryć siebie.
Mroczne tradycje najkrótszych dni w roku Krampus, wigilijne duchy, groźne elfy - jeszcze nie tak dawno te i wiele innych przerażających postaci charakteryzowały okres Świąt Bożego Narodzenia. Przesiąknięta historią i baśniowym klimatem Tajemna strona świąt ukazuje je od tej mniej znanej, ciemnej i niepokojącej strony. Można tu spotkać tajemnicze zjawy, wiedźmy, potwory, słowem - odkryć cały bestiariusz czarodziejskich stworzeń. Ta napisana ze swadą, niezwykła książka porywa na upiorną przejażdżkę saniami pośród srebrzystych jodeł zimowego lasu i do lodowych komnat Królowej Śniegu. Tajemna strona świąt przybliża również dawne zwyczaje świąteczne, a także prezentuje nietypowe spojrzenie na postać Świętego Mikołaja. Pełna tajemnicy i magii, pozwala zrozumieć czasy, gdy najkrótsze dni w roku były jednocześnie tymi najmroczniejszymi.
„Krajobrazy pandemiczne” to faktycznie szczególny „raport z czasów zarazy”, dokument stanu świata i naszego o nim myślenia w sytuacji wciąż trwającej pandemii, uchwycenia jej w określonym momencie, co oznacza, że niniejsza monografia, składająca się z różnych ujęć pandemii, od historycznych przez interpretacyjne po analizy stanu kultury, nosi w sobie znamiona prób obiektywnego spojrzenia, ale również subiektywnego ujęcia, które jest efektem bezpośredniego uczestnictwa wykluczającego dystans czasowy w tym, co się zdarza na naszych oczach i z naszym współudziałem. To specyfika czasów, wciąż nie przebrzmiałych, ale będących w stanie permanentnych zmian dyktowanych stanem rozwoju pandemii, naszego do niej powolnego przyzwyczajania się i przystosowywania. Jednym słowem – już dzisiaj niniejsza publikacja ma charakter dokumentacyjny. Wiele podobnych powstało w czasie pandemii, która stała się niepokojącym aspektem życia, ale też przedmiotem podejmowanych ad hoc badań. (fragment „Słowa wstępnego”) Beata Frydryczak
W prezentowanym tomie Czytelnik znajdzie eseje przybliżające pewne odmiany hermeneutyki oraz problemy pojawiające się u myślicieli związanych z tradycją hermeneutyczną, a także teksty filozofów tak istotnych dla myśli współczesnej jak Rousseau, Heidegger, Derrida, Arendt czy Patoka. Publikacja powstała jako uhonorowanie dokonań naukowych Profesora Włodzimierza Lorenca, pracownika Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, wybitnego badacza współczesnej myśli kontynentalnej. Jego dzieła: Hermeneutyczne koncepcje człowieka, Filozofia hermeneutyczna czy W poszukiwaniu filozofii humanistycznej stanowią nieocenione źródło wiedzy dla wszystkich zainteresowanych filozofią współczesną. ****** Hermeneutics Phenomenology Philosophy of Hope. Texts Dedicated to Włodzimierz Lorenc The volume offers essays introducing selected varieties of hermeneutics and problems tackled by thinkers associated with the hermeneutical tradition as well as texts by philosophers as significant for modern thought as Jean-Jacques Rousseau, Martin Heidegger, Jacques Derrida, Hannah Arendt, or Jan Patoka. The publication pays homage to the academic achievements of Włodzimierz Lorenc, a Professor at the Faculty of Philosophy, University of Warsaw, and a prominent student of modern continental thought. Keywords: phenomenology, hermeneutics, philosophy of history, hope, heritage.
Książka podejmuje problem miejsca i roli w kulturze oraz dziewiętnastowiecznej codzienności dwóch form: dziennika choroby oraz szkicownika malarskiego jako świadectw zjawiska określanego jako zwrot ku prywatności. Brali w nim udział nie tylko artyści-zawodowcy, ale także amatorzy pochodzący z różnych stanów, niezależnie od płci i wieku. Książka oparta na nieznanych dotąd źródłach archiwalnych, ukazuje rozmiar zjawiska i jego znaczenie, omawia również przykłady źródeł (dziennik choroby Wandy Czartoryskiej, szkicowniki rodziny Branickich z nieznanymi szkicami młodziutkiego Wojciecha Kossaka), wskazując na zróżnicowanie ich form i przemiany, którym ulegały.
******
Recorded legacies of everyday life… On nineteenth-century illness diaries and personal painters’ sketchbooks
The book addresses the issue of place and role in culture and 19th century everyday life of two forms: the illness diary and the painter’s sketchbook as testimonies of a phenomenon referred to as the privacy turn. Its participants included not only professional artists but also by amateurs of different status, regardless of gender and age. The book, based on hitherto unknown archive sources, shows the significance of that movement and describes some such sources (Wanda Czartoryska’s illness diary, the sketchbooks of the Branicki family, which include unknown sketches of very young Wojciech Kossak), pointing to the diversity of their forms and the transformations they underwent.
Zasadniczy problem zawarty w niniejszym opracowaniu związany jest z tezą, że większość ludzi żyjących we współczesnym świecie jest przez różne systemy oraz instytucje ? najczęściej w sposób ukryty ? manipulowana, wykorzystywana oraz oszukiwana (zniewalana). Obszerne fragmenty tej książki z jednej strony poświęcone są zagadnieniu ludzkiej ? dobrej ? natury, a więc systemowi niejako wpisanych w nią podstawowych, etycznych wartości, które wraz ze wspomnianą naturą są wskaźnikami prawdziwego człowieczeństwa. Z drugiej strony ponad połowa zawartych w książce treści odnosi się do ujawniania, lub wręcz demaskowania działalności kilku podstawowych systemów oplatających współczesnych ludzi, m.in.: cyberprzestrzeni, państwa i władzy, neoliberalnej ekonomii, Kościoła i instytucji religijnych, czy wreszcie edukacji i kultury. Można bowiem sądzić, że systemy te, najczęściej zresztą wzajemnie ze sobą powiązane ? obok działań ukierunkowanych na zaspokajanie potrzeb oraz rozwoju człowieka ? w miarę osiągania monopolistycznego etapu rozwoju jednocześnie usiłują stosować (najczęściej ukryte oraz nietyczne) metody zmierzające do podporządkowania sobie społeczeństwa przez okradanie ludzi z ich człowieczeństwa oraz wyrobienia w nich postaw konformizmu i serwilizmu. Dzięki tego typu próbom zniewalania oraz czynienia z ludzi ?ludzkich robotów? można niemal dowolnie nimi sterować w celu osiągania oraz pomnażania głównie własnych korzyści prestiżowo-materialnych. W tym kontekście wiele stron tego opracowania poświęcono omówieniu zarówno nieludzkich charakterów osób sprawujących władzę, jak i ofiar ich ?edukacyjnej? działalności. Jako jeden z bardziej jaskrawych przykładów edukacyjnych sukcesów ?prania mózgów? przywołano szerokie poparcie rosyjskiego społeczeństwa dla zbrodniczej napaści Rosji na Ukrainę. Końcowe rozdziały odnoszą się do refleksji w zakresie możliwości oraz szans obrony ludzkich wartości czy ludzkiego (demokratycznego) społeczeństwa przed działalnością nieludzkich systemów.
Seria Horyzonty Nowoczesności, tom 136
Tom Humanistyka w czasach antropocenu zbiera najważniejsze teksty Dipesha Chakrabarty’ego, jednego z najwybitniejszych w świecie przedstawicieli studiów postkolonialnych i zaangażowanego w dyskusje na temat zmian klimatycznych historyka. Interesując się relacjami między Zachodem a światem niezachodnim, Chakrabarty krytycznie podchodzi do eurocentrycznych wizji przeszłości, realizując projekt „prowincjonalizowania Europy”. W niezwykle ciekawy sposób łączy przy tym badania postkolonialne z analizami procesów globalizacji, krytyką kapitalizmu, przepisywaniem historii i rozważaniami na temat antropogenicznych zmian środowiska. Angażująca lektura jego tekstów wprowadza w tematy szeroko dziś dyskutowanych w humanistyce światowej relacji między kryzysem środowiskowym a globalnym kapitalizmem oraz między sprawiedliwością społeczną, środowiskową a epistemiczną. Humanistyka w czasach antropocenu pokazuje ponadto inspirowane dyskusjami na temat tytułowej epoki wyłanianie się humanistyki planetarnej, która podchodząc krytycznie do studiów nad antropocenem, proponuje inne niż tradycyjne paradygmaty ujęcie czasu i rozumienia człowieka, rozpatrywanego w ścisłym związku z bytami innymi niż ludzie.
Dipesh Chakrabarty ? amerykański historyk bengalskiego pochodzenia; profesor historii i studiów południowo-azjatyckich University of Chicago, USA. Zajmuje się polityczną i społeczną historią Indii, problemami globalizacji, humanistyką środowiskową i skutkami globalnego ocieplenia oraz teorią i historią historiografii. Należy do grona przedstawicieli studiów postkolonialnych o światowej renomie. W 2014 roku otrzymał prestiżową nagrodę imienia Arnolda J. Toynbee’go za znaczący wkład do badań nad historią globalną. Jego szeroko dyskutowana książka Provincializing Europe. Postcolonial Thought and Historical Difference (wyd. pol.: Prowicjonalizacja Europy. Myśl postkolonialna i różnica historyczna, 2011), uznawana jest za jedną z najważniejszych publikacji we współczesnej humanistyce, a jej wpływ porównuje się z oddziaływaniem Orientalizmu Edwarda Saida. Autor m.in. Rethinking Working Class History (1989), Habitations of Modernity: Essays in the Wake of Subaltern Studies (2002) oraz The Climate of History in a Planetary Age (2021).
Fascynująca kultura JaponiiOd prehistorii do współczesnościW Dziejach kultury japońskiej profesor Ewa Pałasz-Rutkowska zabiera czytelników w podróż po fascynującej kulturze Japonii. Przedstawia sposób życia jej mieszkańców, ich język, wierzenia oraz zwyczaje i obyczaje. Prezentuje największe osiągnięcia naukowe i kulturalne Japończyków - począwszy od literatury, przez malarstwo, rzemiosło i architekturę, aż po sztukę widowiskową. Wskazuje również najważniejsze procesy dziejowe, które miały zasadniczy wpływ na kształtowanie się kultury japońskiej.Autorka, korzystając ze swojego wieloletniego dorobku badawczego i dydaktycznego, a także bazując na rozmowach ze specjalistami i japonistami oraz swoich doświadczeniach z licznych podróży do Japonii, tworzy prawdziwe kompendium wiedzy o jej kulturze.Dzieje kultury japońskiej to książka, która zachwyci pasjonatów historii i kultury Japonii i zafascynuje tych, którzy dopiero planują odkryć ten niezwykły kraj.
Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że książka ta jest rodzajem dziennika z podróży. W rzeczywistości autorce udaje się przedstawić bardzo głęboką kosmowizję trzech krajów, które stanowią znaczną część Ameryki Hiszpańskiej. To, co prezentuje, naznaczone jest symboliką, mitologicznym przedstawieniem, głębokimi znaczeniami kulturowymi, wzorcami życia itp. opisywanych krajów. Tytuł jest adekwatną metaforą tego, co znajdziemy w książce. z recenzji dr. hab. Carlosa Dimeo Alvareza, prof. ATH Radosne Święto Zmarłych, kult Świętej Śmierci, szamani i ich rytuały, to tylko niektóre współczesne zjawiska kulturowe opisane przez autorkę. [] Kraina wielu bogów. Meksyk, Gwatemala, Kostaryka to zbiór barwnych osobistych doświadczeń i rzetelnej wiedzy historycznej. To długa podróż, niejednokrotnie przez tysiąclecia, która uzmysławia, jak trudno jest mówić o współczesnej kulturze krajów latynoame-rykańskich, pomijając ich prekolumbijską przeszłość i okres konkwisty. dr hab. Maria Korusiewicz, kulturoznawca Iwona Żelazowska (wcześniej: Iwona Szafrańska) - absolwentka Akademii Muzycznej we Wrocławiu, krytyk muzyczny, dziennikarka, pasjonatka podróży. Miłośniczka i propagatorka kultur latynoamerykańskich. Od kilku lat prowadzi cykliczne "Spotkania z podróżą", w trakcie których opowiada o Meksyku, krajach Ameryki Środkowej i Południowej. Współpracowała z radiem, telewizją oraz prasą, m.in z takimi tytułami jak: "Ruch Muzyczny", "ARKADIA", "Res Publica Nova", "Suplement", "Miesięcznik Społeczno-Kulturalny ŚLĄSK", "Kwartalnik Kulturalny OPCJE", w którym sprawowała funkcję szefa działu muzycznego. Pomysłodawca, wydawca i redaktor naczelny pisma "DYSONANSE", poświęconego muzyce XXI wieku oraz innym sztukom. Obecnie współpracuje z "Magazynem Historycznym MÓWIĄ WIEKI" oraz "Magazynem Popularnonaukowym ARCHEOLOGIA ŻYWA".
Książka otwiera ośmiotomową opowieść o Lwowie autorstwa Witolda Szogini, jednego z największych znawców tego miasta. Oblicze miasta to spojrzenie na Lwów z szerokiej perspektywy. To opis najważniejszych jego składników panoram, placów, parków, ogrodów, struktury wodnej, świątyń, gmachów publicznych czy pomników. Jest to opowieść Człowieka zakochanego bez pamięci w mieście swojej młodości przetykana cytatami i wspomnieniami wielkich lwowiaków Jana Parandowskiego, Stanisława Wasylewskiego, Józefa Wittlina, Stanisława Lema i innych.
Po lekturze książki czytelnik może odczuwać pewien niedosyt. Można to porównać z pierwszą wizytą w jakimś nowym, pięknym mieście. Już coś się widziało, już coś się wie, ale to ciągle mało. W takiej sytuacji rodzi się często postanowienie ja tu muszę jeszcze wrócić.
Tamten Lwów daje ogólny, ale bardzo systematycznie przedstawiony opis Lwowa. Zachęca do głębszego poznania tego pięknego miasta i jego złożonej historii.
Ostatni rozdział pt. Krajobrazy serdeczne to kilkanaście wierszy Autora pisane bałakiem językiem którym posługiwała się większość mieszkańców przedwojennego Lwowa przynajmniej w mniej oficjalnych kontaktach. Dziś język ten już nie istnieje, odszedł wraz z polskim Lwowem.
Tom, przygotowany w hołdzie Profesorowi Andrzejowi Zieniewiczowi przez jego doktorantów oraz pracowników Polonicum, stanowi efekt rozważań na temat różnych aspektów polskiej kultury w perspektywie glottodydaktycznej. Dostarcza czytelnikom cennych informacji o historii nauczania języka polskiego jako obcego, a jednocześnie eksploruje możliwe odpowiedzi na pytanie, jak zachęcić cudzoziemców do poznawania polskiej kultury.
*********
Many Far Voyages. Polish Culture for Foreigners
The book, prepared in tribute to Professor Andrzej Zieniewicz by his doctoral students and the Polonicum scholars, is the result of reflections on various aspects of Polish culture from the glottodidactic perspective. Not only does it provide readers with valuable information on the history of teaching Polish as a foreign language, but it also explores possible answers to the question how to encourage foreigners to learn about Polish culture.
Publikacja stanowi analizę i rekonstrukcję tego, jak wyobrażał sobie naród kaszubski Jan Rompski (1913-1969) – pisarz, działacz narodowy, etnograf. Ten współzałożyciel grupy polityczno-literackiej Zrzeszińców narodową tożsamość kaszubską interpretował jako zespół cech z otwartego zbioru, obejmującego w szczególności: terytorium, język, kulturę, poczucie obywatelstwa. W tekst poświęconej mu publikacji autor wkomponował współczesne dyskursy tożsamościowe Kaszubów, tak by skonfrontować narrację Jana Rompskiego z dzisiejszym wyobrażeniem kaszubskiej etniczności.
*********
The Nation as an Imagined Community. Jan Rompski to the Kashubians
The book analyses and attempts to reconstruct the notion of the Kashubian nation as imagined by Jan Rompski (1913-1969) – writer, national activist and ethnographer. Rompski, founder of the Zrzeszińce political and literary group, envisioned the Kashubian identity as a collection of features from an open set encompassing in particular: territory, language, culture, and civic sense. Intertwined with the discussion of Rompski’s views are modern Kashubian identity discourses that serve to confront his narrative with ways in which Kashubian identity is imagined today.
Trzeci tom "Księgi smoków świata", autorstwa Bartłomieja Grzegorza Sali, prezentuje tym razem smoki i wężowe potwory znane z podań i legend pozaeuropejskich kultur. Autor, historyk i etnolog, przedstawia w nowej książce smocze stworzenia z Czarnej Afryki, świata arabskiego, muzułmańskich Indii i Persji oraz Tybetu i Azji Południowowschodniej. To niezwykle interesujące i rzetelne opracowanie, dzięki któremu czytelnicy będą mogli nie tylko poznać mniej popularne smoki i wężowe potwory, lecz także uzupełnić swoją wiedzę o wierzenia z odległych kontynentów. Dobroduszny monstrualny wąż Aido-Hwedo, wężowy bóg Mukiti, siedmiogłowy i siedmioogonowy wąż Pembe Mirui, gigantyczne węże Sindbada Żeglarza, Król Wężów Szahmaran, magiczny czarny wąż Chaste Chamar, władca dziewięćdziesięciu dziewięciu twierdz potężny smok Writra, ziejący ogniem Naga Besukih czy himalajski smok Druk to zaledwie garstka spośród osiemdziesięciu barwnie opisanych stworzeń. Najciekawsze z istot zostały zilustrowane przez Mikitę Rasolkę, doskonale obrazującego ich fascynującą, niepokorną naturę.
Opublikowana po raz pierwszy w 1947 roku a pisana w mrocznym okresie II wojny światowej Dialektyka oświecenia jest być może pierwszą próbą opisu stanu życia publicznego, w którym "myśl staje się nieuchronnie towarem a język jego reklamą". To z niej czerpała większość postmodernistycznych demaskatorów nowoczesnego rozumu (od Zygmunta Baumana po Michela Foucaulta i Jeana-Franois Lyotarda). W zamieszczonych tu filozoficznych szkicach i notatkach znajdziemy bezkompromisową analizę niechcianych konsekwencji rozwoju nowoczesności i krytykę powstającego w ten sposób społeczeństwa kultury masowej.Oświecenie - rozumiane najszerzej jako postęp myśli - zawsze dążyło do tego, by uwolnić człowieka od strachu i uczynić go panem. Lecz oto w pełni oświecona ziemia stoi pod znakiem triumfującego nieszczęścia.fragment książkiMax Horkheimer (1895-1973) - z wykształcenia psycholog i filozof, jedna z najważniejszych postaci i dyrektor frankfurckiego Institut fr Sozialforschung. W Polsce ukazały się . Krytyka rozumu instrumentalnego (2007) oraz Społeczna funkcja filozofii. Wybór pism (1987).Theodor W. Adorno (1903-1969) - filozof, socjolog i teoretyk muzyki związany ze szkołą frakfurcką i teorią krytyczną. Po polsku ukazały się . Dialektyka negatywna (1986), Minima moralia (1999).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
