Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Książka przedstawia próbę całościowego spojrzenia na stanowisko amerykańskiego filozofa Thomasa Nagela (ur. 1937) w etyce, a nazwą, jaką dla jego ujęcia proponuje jest pluralizm racji. Jest to stanowisko, w którym ważną rolę odgrywa część deontologiczna, ale jest też miejsce na określoną część konsekwencjalistyczną. Perspektywa badawcza książki jest wyznaczona przez problematykę racji do działania, ideę podmiotowości oraz – łączącą je – ideę moralnego działania. Pluralizm racji ma swe ostateczne uzasadnienie zarówno w złożonej naturze naszej podmiotowości, jak i w wielości źródeł moralności. W okresie dominacji filozofii przez nauki szczegółowe Nagel stawia także pytania dotyczące sensu świadomości i podmiotowości we wszechświecie. Uwzględniając osiągnięcia XX wiecznej filozofii języka, a w szczególności Ludwiga Wittgensteina, przekracza on zawężaną w niej sferę sensów i powraca do najbardziej podstawowych pytań. W ten sposób powraca do tego, co w filozofii jest najbardziej specyficzne i najbardziej interesujące – tych spraw dotyczą końcowe rozdziały książki. Jest ona adresowana zarówno do tych, którzy zajmują się najnowszą etyką analityczną lub filozofią amerykańską, jak i tych, których zainteresuje ogólniejsze pytanie o to, jakie możliwości ma filozofia dzisiaj, w epoce bezprecedensowych sukcesów nauk szczegółowych.
Znaczenia Karola Wojtyły, który jako papież przyjął imię Jan Paweł II, nie sposób przecenić. Już sama długość jego pontyfikatu, a ponadto jego twórcza siła, wola działania i różnorodność talentów pozwalają sobie wyobrazić, jak bogatą spuściznę pozostawił po sobie ten człowiek, którego oddziaływanie na życie intelektualne i duchowe jest nadal bardzo wyraźne. Książka jest zbiorem artykułów odnoszących się do istotnych obszarów tego oddziaływania, ujętych w trzech aspektach. Wojtyła był filozofem, a ściślej mówiąc antropologiem. Tylko ten, kto pozna jego filozofię, która od lat jest przedmiotem badań naukowych na całym świecie, może zrozumieć siłę papieskiego oddziaływania i wpływ tej postaci na historię. Jego osobista charyzma oraz ujmujący sposób bycia szedł w parze z filozoficzną refleksją i głębią badań naukowych, dotyczących przede wszystkim człowieka. Karol Wojtyła walczył – najpierw jako arcybiskup Krakowa, następnie jako papież – o wolność człowieka wszędzie tam, gdzie był on poniżany i uciśniony. Jego polityczne przekonania wyrażały się w pochwale wolności, do której każdy człowiek jest powołany i do której jest uprawniony. I po trzecie, Wojtyła był również przekonanym Europejczykiem. Przy każdej okazji podkreślał wagę jedności Europy, a szczególnie ważne były jego starania przezwyciężenia jej powojennego podziału. Jest wysoce wątpliwe, czy bez jego osobistego zaangażowania upadłby w roku 1989 mur berliński. Wojtyła to mistyk i polityk, poeta i ksiądz, wykształcony tomista, określający się sam jako fenomenolog, kontynuator myśli Maxa Schelera, Edmunda Husserla i Romana Ingardena. Śladami jego koncepcji filozoficznych i działań podążają autorzy artykułów zebranych w tej książce. Tak jak zapowiada tytuł tej publikacji, chodzi o Europę, o antropologię polityczną, która w Europie znalazła swoją tak wyjątkową postać.
W roku 2015 przypadła setna rocznica urodzin wybitnego semiotyka Rolanda Barthes’a, jednego z najbardziej rozpoznawalnych francuskich myślicieli XX wieku. Jest to znakomita okazja do refleksji nad aktualnością i złożonością jego myśli. Rozprawy Barthes’a wpłynęły i nadal wpływają na kształt światowej humanistyki, łącząc krytykę literacką, semiotykę, antropologię, filozofię czy refleksję nad obrazem i wizualnością, a jednocześnie przekraczają każdą z tych dziedzin. Zaproszeni do współpracy Autorzy związani z rozmaitymi ośrodkami naukowymi, tak w Polsce, jak i za granicą, reprezentujący różnorodne dyscypliny naukowe, wykazali jak ważna i doniosła jest myśl Francuza dla współczesnej humanistyki. Na tom składa się kilka części – intelektualnych obszarów wielkiego Imperium Rolanda Barthes’a: kolejno omawia się specyfikę momentu historycznego, w który uwikłana jest zarówno myśl, jak i biografia Barthes’a; reinterpretuje ufundowaną przez semiologa kategorię mitu; rozważa literackie inspiracje jego myśli i możliwych paralelizmów życia i tekstu. Kolejnym obszarem wytyczonym w ramach Imperium są obraz i fotografia. „Podróż” kończą odwiedziny w Japonii: możliwej i metaforycznej.
Książka Piotra Domerackiego poświęcona zagadnieniu samotności wypełnia lukę w polskim piśmiennictwie filozoficznym, w którym dotąd nie zajmowało ono zbyt wiele miejsca. Samotność, która współcześnie jawi się jako problem psychologiczny i społeczny, można rzec, problem cywilizacyjny, w książce Piotra Domerackiego stanowi, jak głosi podtytuł, przedmiot studium filozoficznego. Należy jednak podkreślić, że Autor w swych analizach ukazuje wielość jej aspektów, także te psychologiczne i społeczne, co nadaje jego pracy charakter interdyscyplinarny. Jednakże zasadnicze staranie Autora idzie w kierunku filozoficznego naświetlenia tego zagadnienia z dwóch, przenikających się perspektyw, historycznej i na drodze analizy problemowej.
Prof. Czesława Piecuch, UP Kraków
Rekomendowana praca stanowi udaną próbę powiedzenia o temacie samotności, rozpatrywanym przede wszystkim w kontekście filozoficznym, lecz przecież nie tylko, nieomal wszystkiego, co o owym temacie powiedzieć można. Zdaję sobie sprawę, że sąd ten jest nader ryzykowny, ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, iż zaiste trudno byłoby cokolwiek istotnego dodać do narracji Domerackiego w sensie jej pełności dokumentacyjnej. Szczegółowość i solidność prezentowanych przez niego rezultatów badań nad samotnością dosłownie zapiera dech w piersiach. Widać wyraźnie, że temat ten zaprząta jego uwagę od kilkunastu lat, a książka jest rezultatem wręcz pedantycznie przeprowadzonych badań, których jakość nota bene nie budzi najmniejszych zastrzeżeń. W tym sensie uważam ją za wybitną.
Prof. Andrzej Szahaj, UMK Toruń
Piotr Domeracki nie opisuje samotności jedynie jako zjawiska kulturowo-społecznego. Samotność staje się uprzywilejowanym miejscem spotkania ze sobą (das Sein, das wir sind), również w wymiarze owego genius loci, gdzie można szczerze płakać: solitudo sibi ad negotium flendi aptior suggereretur (św. Augustyn). Erudycja Piotra Domerackiego nie jest czystą dekoracyjnością. Żmudne analizy historyczno-filozoficzne są wyrazem szczerej troski o przybliżanie się do fenomenu samotności z różnych stron. Wielość prezentowanych poglądów nieraz zakrywa przedmiot refleksji, by za chwilę odsłonić nowe i ważne intuicje. Widzę w tym zmaganiu napięcie właściwe docieraniu do prawdy (???????), które odkrywając zaciemnia, a zakrywając odsłania (Dialektik von Entbergung und Verbergung).
Prof. Andrzej Wierciński, Albert-Ludwigs-Universität Freiburg
Słowiański ruch Zadruga istniał w latach 1935-49. Nazwa ruchu pochodzi od miesięcznika Zadruga wydawanego między 1937 a 39 r. Termin „Zadruga“ oznacza dawną, słowiańską wspólnotę wielorodową. Do niej nawiązał Jan Stachniuk Stoigniew (1905-63), autor 11 książek programowych, tworząc nową formację narodową. Ruch Zadrugi zniszczyła komuna przez aresztowania w 1949 r. i proces w 1952. Stachniuka szczęśliwie ominęła kara śmierci, ale utraconego w więzieniu zdrowia nie odzyskał aż do przedwczesnego zgonu.
Zadruga jest światopoglądowym ruchem opartym na własnej panteistycznej filozofii. W hierarchii wartości to naród zajmuje najwyższe miejsce. Odzyskanie rodzimej duchowości pokona wewnętrzną słabość i umożliwi Słowianom powrót na drogę stałego rozwoju. Polska przekształci się w nadnaród - wielką Sławię. Wiodącym człowiekiem będzie w niej twórca homo creans.
Antologia Filozofki na Uniwersytecie Jagiellońskim 1897–1967 jest pierwszym w Polsce zbiorem tekstów kobiet wykształconych i/bądź pracujących na krakowskiej Alma Mater. Prezentowane są utwory zarówno pierwszych adeptek filozofii na UJ oraz korespondencja i rozprawy naukowe znanych wykładowczyń z połowy XX wieku. Wśród wybranych pozycji znajdziemy publikację pierwszej doktorki filozofii – Stefanii Tatarówny, a także filozofki i pedagożki Cecylii Bańkowskiej, filozofki przyrody Anny Tenenbaum oraz zajmującej się teorią moralności Justyny Korczyńskiej. Ponadto w zbiorze zamieszczono teksty Izydory Dąmbskiej (pierwszy raz w języku polskim), Danieli Gromskiej oraz nigdzie wcześniej niepublikowane fragmenty pracy magisterskiej Haliny Poświatowskiej. Książka stanowi świadectwo zróżnicowania myśli kobiet, jak i odsłania wyzwania, z jakimi się zmagały w uprawianiu tej dyscypliny na co dzień.
„Jest to inicjatywa godna poparcia z uwagi na zdecydowane niedocenianie dorobku kobiet w historii filozofii polskiej.”
Fragment recenzji prof. dr. hab. Jana Woleńskiego
Nasza współczesność, racjonalna i demokratyczna, nie posiada języka pozwalającego opisać ten osobliwy fenomen. Racjonalizm staje tu wobec zjawiska niezrozumiałego, które wymyka się procedurom i pomiarom ilościowym. Autorytet jest zawsze związany z tajemnicą. Ona go uzasadnia.
Autorytet jest fenomenem niedemokratycznym. Uznając autorytet, przyjmujemy nierówność między ludźmi albo (jeśli mówimy o autorytecie prawa lub symbolu) istnienie jakiegoś porządku nadludzkiego, któremu ludzkie działania i emocje muszą być podporządkowane.
Bohaterami tego tomu są dwaj najważniejsi myśliciele kontrrewolucyjni: Joseph de Maistre i Carl Schmitt. Obaj – jak się czytelnik zorientuje – zajmują się konstytucją. Badają naturę i źródła Prawa, szukając autorytetu złożonego u jego podstaw. Konstytucja, uczą, musi różnić się istotnie od zarządzeń i procedur, które ulegają ciągłym zmianom, nie mają zatem mocy zasadniczej. Konstytucja jest dzisiaj w Polsce przedmiotem żywych sporów politycznych. Warto jednak pamiętać, że stanowi ona także problem filozoficzny – dla którego rozwiązania (powtórzmy) nasza współczesność nie posiada dobrego języka.
[Spis treści]
PREZENTACJE
Michał Otorowski, Joseph de Maistre w loży i w kościele
Joseph de Maistre, Memoriał do księcia brunszwickiego
Joseph de Maistre, Listy do rosyjskiego szlachcica o Inkwizycji hiszpańskiej
Joseph de Maistre, List do Jana Potockiego z 28 października 1814 roku
Joseph de Maistre, Szkic o zasadzie twórczej konstytucji politycznych i innych ludzkich instytucji
Paweł Grad, De Maistre albo tradycjonalizm spekulatywny
François Souchal, Profanacja grobów królewskich
ESEJE
Piotr Nowak, Bunt elit
Carl Schmitt, Legalność i prawomocność. Posłowie
Hans Kelsen, Forma państwa a pogląd na świat
Aleksandr Filippow, Teologia polityczna i suwerenna dyktatura. Carl Schmitt o Josephie de Maistrze
Johanna Kendziora, Pojęcie partii politycznej w systemie liberalizmu politycznego
Kinga Wudarska, Johanna Kendziora – uczennica Schmitta
Robert Pawlik, Europa między Wergiliuszem a Marcjonem
Soren Kierkegaard, Czy biskup Mynster był „świadkiem prawdy”, jednym z „prawdziwych świadków prawdy”, i czy jest to prawdą?
ARCHIWUM FILOZOFII POLSKIEJ
Krzysztof Tyszka -Drozdowski, Fale cofają się w Coimbrze
Aleksander Trzaska -Chrząszczewski, Przypływy i odpływy demokracji
ANTYKWARIAT
Dawid Nowakowski, Kobieta jako źródło miłosnej melancholii. The Anatomy of Melancholy Roberta Burtona
RECENZJE I POLEMIKI
François Rosset, Komentarz do uwag Michała Otorowskiego o „ostatecznej wersji Rękopisu Jana Potockiego”
Michał Otorowski, W sprawie listu profesora Rosseta
Dominika Oramus, Czarodziejska kraina Europa
Artur Grabowski, Metoda Rilkego. Ćwiczenia duchowe dla modernistów w kryzysie późnej młodości
Daria Chibner, Filozofia zen – teoria nie wypowiedziana w słowach
Michał Bruliński, Między wizją a diagnozą
Piotr Nowak, Uwagi do zasad parametryzacji
Oddajemy do rąk Czytelników drugi tom serii Horyzonty Filozofii Prawa poświęcony Carlowi Schmittowi. We współczesnej nauce Schmitt znany jest przede wszystkim jako twórca interesujących i kontrowersyjnych koncepcji z zakresu filozofii polityki, dotyczących m.in. pojęcia polityczności, istoty suwerenności, relacji pomiędzy legalnością i prawomocnością. Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak na tle bogatej twórczości Schmitta prezentują się jego koncepcje teoretyczno-prawne i filozoficzno-prawne.
W książce znajduje się pierwsze polskie tłumaczenie mało znanej w Polsce pracy Schmitta O trzech rodzajach myślenia w nauce prawa z 1934 roku. Dzieło to powstało w okresie, kiedy niemiecki uczony aktywnie popierał nazistowski reżim Adolfa Hitlera. Po wojnie Schmitt został na ponad rok internowany przez amerykańskie władze okupacyjne. Po zwolnieniu z obozu żył w odosobnieniu; wiele pisał i publikował, jednak nigdy nie powrócił do aktywnego życia akademickiego.
Wolność i odpowiedzialność – jak powiedział kiedyś Jacek Filek – są jak dwa brzegi rzeki, rozdzielone jej nurtem. Przywykliśmy do owego rozgraniczenia i wkraczając myślą od razu w nurt, łatwo akceptujemy oczywistość ich przeciwstawienia. Oto przyczyna niekończących się sporów o istotę relacji między wolnością a odpowiedzialnością; oto przyczyna jednostronności, z jaką zwykle rozstrzygała ten problem filozofia. Ale problem ten znika, gdy cofamy się do samego źródła. Tam, skąd rzeka dopiero bierze swój początek, wolność i odpowiedzialność są jednym.
Droga myślowa Jacka Filka jest tym właśnie: drogą ku źródłu, powrotem do miejsca, gdzie jeszcze nie byliśmy, a skąd czerpaliśmy każdą znaną nam prawdę; jest wyprawą, która znane czyni nieznanym, oczywiste – nieoczywistym i dlatego właśnie żywym; jest pytaniem, które nie zna wprzódy odpowiedzi. Przede wszystkim jednak jest świadectwem człowieka, który świadomie stara się zamazywać granicę między myśleniem a życiem – bo przecież i ta granica zanika, kiedy zmierzamy do źródła.
Zawiera CD z nagraniami medytacyjnymi.
Fascynująca, osobista relacja z podróży i życia w buddyjskich klasztorach w Tajlandii. Opisująca bezpośrednie doświadczenie praktyki duchowej, której korzenie sięgają tysięcy lat. Przedstawiająca współczesny i dawny buddyzm, współczesną i dawną Tajlandię.
To niezbędna lektura dla wszystkich, którzy chcą lepiej poznać buddyzm, Tajlandię i jej mieszkańców. Dla praktykujących medytację i podróżujących do Azji Południowo-Wschodniej.
Książka zawiera praktyczne wskazówki, jak dojechać, żyć i praktykować w klasztorach w Tajlandii.
Tomasz Kryszczyński – psycholog, od lat zajmuje się praktyką medytacyjną. W różnych klasztorach buddyjskich spędził łącznie kilkanaście miesięcy, badając i doświadczając osobiście życia we wspólnotach monastycznych. W trakcie licznych podróży do Tajlandii poznawał praktykę duchową mieszkańców tego kraju. Jest nauczycielem MBSR (Mindfulness Based Stress Reduction – Redukcja stresu oparta na uważności) i MBCT (Mindfulness Based Cognitive Therapy – Terapia kognitywna oparta na uważności).
Erotyzm ponowoczesny jest książką, która powstała z troski o wrażliwość współczesnego człowieka. To opowieść o tym, jak seksualność, a więc to, co najbardziej intymne, staje się sprawą publiczną, źródłem sensacji, a także jednym ze składników rynkowej gry interesów. Opowieść, która wyrasta z przekonania, że taki stan rzeczy ma daleko idące konsekwencje dla naszego życia emocjonalnego.
Ponowoczesność to przede wszystkim nowy, oparty na wielości światopoglądów model etyczny, który można nazwać moralnością kompromisu. Charakteryzuje się on chroniczną niepewnością, co do słuszności działań i przekonań. W kontekście tej niepewności, jako jeden z jej najdotkliwszych objawów, pojawia się problem seksualności i związanego z nią erotyzmu, rozumianego jako zbiór funkcjonujących w przestrzeni publicznej przedstawień i refleksji na temat seksualności. By erotyzm zrozumieć, książka podejmuje analizę bardzo różnych źródeł – od artykułów w popularnych tygodnikach publicystycznych, przez prasę kobiecą, aż po internetową pornografię, której znaczenie w kulturze stale rośnie.
Szeroka analiza seksualności w kulturze popularnej prowadzi do ukazania erotyzmu jako wyrazu ambiwalentnej ponowoczesnej świadomości. Z jednej strony rządzi się on własnymi prawidłami, a więc dążeniem do maksymalizacji przyjemności i zasadą spontanicznego wyrażania pragnień, z drugiej prowadzi do cynizmu, chłodnej kalkulacji i samotności. To pęknięcie sprawia, że seksualność za pośrednictwem erotyzmu staje się coraz bardziej problematyczna. W sferze naszego życia uczuciowego pojawiają się więc coraz częściej pytania – jak i czy kochać? Erotyzm ponowoczesny ma za zadanie pomóc znaleźć na nie odpowiedź.
Książka Literatura i maszyna to rezultat kilkuletnich badań relacji między człowiekiem a urządzeniem, które od momentu rewolucji przemysłowej wyraźnie determinuje nasze zachowanie, nie wyłączając procesu twórczego. Rozważam w związku z tym kilka mniej lub bardziej szczegółowych problemów, uporządkowanych wokół trzech tematów: dyskursu maszynowego, dyskursu o maszynie i dyskursu maszyną. Pierwszy omawiam na przykładzie aktu pisarskiego, kładąc nacisk na uobecnianie się maszyny do pisania w wybranych tekstach Bolesława Prusa i Sławomira Mrożka, a także na opis i charakterystykę wpływu maszyny cyfrowej na powstawanie literatury. Drugi z tematów realizuję w oparciu o artykuły i szkice ogłaszane w XIX-wiecznych czasopismach, „Przeglądzie Technicznym” i „Wszechświecie”. Ich lektura uświadamia wpływ odkryć i wynalazków, szczególnie związanych z energią elektryczną, na sposób postrzegania rzeczywistości oraz sztuki. Ostatni z tematów, dyskurs maszyną, jest opisem znaczenia i funkcji urządzenia jako ważnego elementu wyobraźni pisarskiej. Przedmiotem namysłu czynię wybrane utwory Witolda Gombrowicza, Stanisława Lema, Tadeusza Różewicza oraz teksty rozrywkowe, w tym powieść kryminalną i prozę erotyczną. Tworzą one w książce mozaikę prowokującą czytelnika do dyskusji o XX-wiecznej literaturze.
Niniejsza książka jest próbą krytycznej analizy kluczowych stanowisk w nowożytnej filozofii pod kątem sporu o obecność i sposób funkcjonowania pojęciowej treści w zmysłowej percepcji. W moim przekonaniu filozofia tego okresu – od Kartezjusza do Hegla – stanowi znakomity inkubator, w którym wykluwały się i umacniały zasadnicze stanowiska w odniesieniu do kwestii natury aktu percepcji i jego przedmiotu. Pojęciową treść traktuję tutaj nie tylko jako przejaw aktywności myślenia w postaci wnioskowania czy wydawania sądów, obecnych w procesie postrzegania. Konceptualizm pojmuję tu jako stanowisko wyjaśniające charakter percepcji, które polega na rozpoznawaniu przedmiotu X, posiadającego pewne ogólne własności wspólne dla danego zbioru przedmiotów, co jest przejawem nie tylko doznawania (posiadania wrażeń), ale także pojęciowej identyfikacji obecnych w przestrzeganiu relacji i ogólnych określeń rzeczy. Poszczególne rozdziały książki odnoszą się do stanowisk najbardziej reprezentatywnych w filozofii nowożytnej i traktuję je jako pewnego rodzaju modele idealne, chce bowiem pokazać, iż pomimo odmienności w prezentowanych koncepcjach można wyodrębnić w nich pewną wspólną prawidłowość, dotyczącą właśnie obecności pojęciowego charakteru treści percepcyjnych.
ze Wstępu
Współczesny świat nas nie rozpieszcza. Żyjemy w coraz większym stresie i mamy bardzo mało czasu dla siebie. Nieustannie wymaga się od nas zachowań sprzecznych z naszą naturą, a każde niepowodzenie wpędza nas w depresję. Gdzie znaleźć panaceum na codzienne bolączki i odnaleźć promień słońca nawet w najbardziej ponury dzień? Odpowiedzi udziela ceniony buddyjski mnich.
Ajahn Brahm jest Anglikiem, który wiele lat spędził w buddyjskim klasztorze w Tajlandii. Jego pochodzenie umożliwia mu przedstawianie mądrości Wschodu w sposób przyswajalny dla ludzi Zachodu. Tak jest również w przypadku tej książki, która składa się z ponad stu zabawnych opowieści pokazujących, jak można skorzystać z buddyjskiej mądrości. I to niezależnie od wyznania!
Z tej publikacji dowiesz się, dlaczego nigdy nie wolno się poddawać i poznasz niezawodny sposób na bezkonfliktowe zdyscyplinowanie niepokornego dziecka bądź innego członka rodziny. Poznasz przykłady, w których obrzucenie błotem, wyzwiskami bądź ekskrementami stanowi przyczynę satysfakcji i zadowolenia oraz nauczysz się świadomie modyfikować własne nastawienie. Ujrzysz zarówno siłę przyjaźni, jak i koszty samolubstwa. Dowiesz się jak wyjść z opresji i odzyskać pogodę ducha, nawet po tragicznych wydarzeniach. Uzyskasz bezcenną licencję na szczęście oraz pozwolenie na gorszy humor. Autor zdradzi Ci, co zrobić, gdy goni cię trumna oraz... jakie są korzyści ze śmierci w katastrofie lotniczej. Poznasz również cechy małpiego umysłu i wprowadzisz w swoim życiu moc medytacji. Oraz wiele, wiele więcej!
Opowieści, które zmienią Twoje życie na lepsze!
Fryderyk Nietzsche (1844-1900) jeden z najważniejszych filozofów niemieckich, także filolog, poeta. Człowiek, którego poglądy znacząco wpłynęły na całą późniejszą filozofię, myślenie o kulturze, człowieku, religii. Głosił upadek cywilizacji zachodniej, opartej na myśli greckiej, sokratejskiej i etyce chrzrścijańskiej. Tej apollińskiej postawie przeciwstawiał dionizyjską, witalną (połączoną z ideą woli mocy i pojęciem nadczłowieka). Krytykował chrześcijaństwo, ale jednocześnie podziwiał Chrystusa. Jego myśl doczekała się setek interpretacji i omówień. Wzbudzała sprzeciw i inspirowała. Podstawowym przekonaniem Nietzschego było, że życie cielesne, fakt biologiczny jest osnową ludzkiej egzystencji, a życie duchowe tylko jego odroślą. Z przekonania tego wypłynął jego naturalizm i relatywizm episemologiczny pisał Władysław Tatrkiewicz. W Ecce Homo, swego rodzaju intelektualnej autobiografii przedstawia Nietzsche siebie, swą wielkość, swą charyzmę. To nie jest lektura dla ludzi skromnych. Nietzsche nigdy skromny nie był, i miał swej wielkości świadomość.
Wielu uważa za oczywistość, że wraz z określonym wiekiem przychodzi dojrzałość.
Cóż za pomyłka!
Książka „Na swoim miejscu” Normana Fischera jest genialną kontemplacją dojrzałości, która odpowiada na jedno z wielkich ludzkich pytań, mianowicie, co to znaczy dorastać. Kolejne jej strony dostarczają praktycznego przewodnika umiejętnego żeglowania w obszarze spraw naszego dorosłego życia. Dorastanie wydarza się, czy tego chcemy, czy nie, jednakże sama dojrzałość wymaga pielęgnowania. Fischer, będąc opiekunem czterech nastoletnich chłopców, stanął wobec wyzwania - refleksji nad własnym poczuciem dojrzałości. Zaczął badać osądy, te z góry wyrobione na temat znaczenia „bycia dorosłym”. Pokazał jak kluczowa dla naszego spełnionego, zaangażowanego życia jest prawdziwa dojrzałość. „Na swoim miejscu” opisuje szczegółowo cechy osoby dojrzałej i wskazuje na sposób, w jaki jej atrybuty pomagają uśmierzyć cierpienie i wzbogacić relacje między ludźmi. Fischer, mówiąc o takich przymiotach jak świadomość, odpowiedzialność, humor, akceptacja i pokora, wnosi świeżą, nową, czasami zaskakującą perspektywę, która potrafi stare idee postawić na głowie i ponownie ożywić nasze rozumienie znaczenia bycia dojrzałym.
„Odnajdywac´ swoje miejsce, to dojrzewac´, dorastac´ do tego, kim jestes´my.”
O autorze:
Norman Fischer jest kapłanem Zen, mężem, ojcem, poetą i nauczycielem o szerokich zainteresowaniach i pasjach. Podczas prawie trzydziestu lat pełnił wiele funkcji w Centrum Zen w San Francisco. Był m. in. dyrektorem, tenzo (główny kucharz w klasztorze), tanto (odpowiedzialny za naukę postawy medytacyjnej na sessin) i menadżerem operacyjnym. W roku 2000 odszedł na emeryturę z funkcji opata Centrum Zen i zaczął głosić nauki buddyjskie w świecie. Nadal pracuje jako starszy nauczyciel Dharmy w Centrum Zen. Wierzy, że można praktykować wyrzeczenie, prowadzić życie religijne w pełni zaangażowane, które nie wyklucza ani rodziny ani pracy ani namiętnego zainteresowania światem.
Jego nauczanie zen charakteryzuje eklektyzm, otwartość, ciepło, zdrowy rozsadek i gotowość, żeby zostawić wszystko, nawet zen. W latach 70- i 80-tych był członkiem tętniącej życiem grupy poetów Bay Area, brał żywy udział w odczytach, publikacjach i wydarzeniach poetyckich. Współpracował z muzykami i tancerzami w tworzeniu widowisk w Green Gulch z okazji dnia narodzin Buddy i Parinirvana Day (dzień śmierci Buddy). Poezje Normana cechują poszukiwania lingwistyczne, humor, nieszablonowe duchowe wglądy i różnorodność. Obok poezji, tradycyjnego zen i nauczania buddyzmu pisarz interesuje się w sposób szczególny adaptacją medytacji zen i jej rozumienia do kultury Zachodu i codziennego życia, do świata biznesu, prawników, rozwiązywania konfliktów, dialogu międzyreligijnego (zajmuje się przede wszystkim medytacją żydowską i katolickim dialogiem między-monastycznym), opieki nad umierającymi (nauczał przez wiele lat w ramach projektu Zen Hospice Project), świata technologii etc.
Wybrane opinie o książce:
„Inspirująca prezentacja dojrzałości, Zen-owska w swojej eleganckiej prostocie, cudownie mądra.” Sylvia Boorstein, autorka Pay Attention, For Goodness’ Sake
Niezwykle głęboka, poruszająca i nośna... Każde słowo jest okazją do dawania sobie wsparcia w najpraktyczniejszy ze sposobów, poprzez coś, co może oznaczać bycie najlepszą wersją siebie i podążanie ścieżką mądrego działania, współczucia i integralności. Jon Kabat-Zinn, autor Wherever You Go, There You Are and Full Catastrophe Living
„Przemyślana, mądra, intencjonalna, piękna. Potrafi stawiać pytania z serca.” Jack Kornfield, autor A Path With Heart
„Ta książka pięknie pokazuje, że prawdziwa dojrzałość znaczy więcej niż fizyczny wysiłek, jest procesem trwającym całe życie.” Noah Levine, autor Dharma Punx
„Książka dająca orzeźwienie! Dla każdego, kto zmaga się ze swoja praktyką, pośród złożoności, frustracji i dwuznaczności realnego życia.” Charlotte Joko Beck, autor Zen na co dzień
PRZEWODNIK PO KOGNITYWISTYCE zawiera teksty znanych polskich filozofów i naukowców prowadzących interdyscyplinarne badania nad umysłem. Wychodząc z założenia, że procesy poznawcze można poddać empirycznym badaniom, zakres kognitywistyki obejmuje szerokie spektrum analiz: od systemów biologicznych po systemy sztucznej inteligencji. Stosowana w tych badaniach metodologia łączy analizy nauk humanistycznych i formalnych z podejściem przyrodniczo-eksperymentalnym obecnym w psychologii i neuronaukach, jak i z syntetyczno-konstruktywistycznymi technikami z zakresu informatyki.
Prezentowane opracowanie odzwierciedla tak rozumiany przedmiot badań kognitywistyki i jej metodologię. Pierwsza część wprowadza w podstawowe zagadnienia kognitywistyki od strony filozofii, językoznawstwa, systemów opartych na wiedzy czy psychologii poznawczej. W drugiej omówiono obecne w kognitywistyce problemy filozoficzne. Trzecia część przedstawia wybrane osiągnięcia neuronauk, a czwarta - modele uczenia w sztucznej inteligencji oraz budowę i funkcjonowanie sieci neuronowych. W części piątej podjęto refleksję nad przyswajaniem języka. Ostatnia część odnosi się do najnowszych badań w psychologii poznawczej, skupiających się na re-prezentacjach, uwadze wzrokowej, ucieleśnionym poznaniu, rozumowaniu, wiedzy wrodzonej czy tzw. mind-readingu.
Uczeni chyba zbyt często wbijają nas, współcześniaków, w przeświadczenie, że nauka w tym świecie jest jedna. Sami też zastanawiają się, jak wyjść z matni humanizmu, którego charakterystyczną cechą są przeciążenia poznawcze. Humanizm ma wręcz „przeżerać” umiejętności w tym zakresie. Z drugiej jednak strony ludzkość „przećwiczyła się” już chyba dostatecznie w szukaniu porozumień, źródeł nadziei dla sytuowania w przyszłości stale wyłaniających się rezerw intelektualnych. Byle by tylko nie przecinać, nie przeskakiwać etapów dochodzenia do porozumień i nie dewastować obszarów, na których jak w szczególności we wnętrzu jednostki, w jej duchu, porozumienia odzyskują wciąż nowe, charakterystyczne w danej kulturze zalążki. Dla pedagoga, którym jest autor książki sięgnięcie wzrokiem poza tradycyjne dostępne mu pola dociekań stało się w jakimś sensie wyprawą w nieznane. Ale właśnie ten świat już wymaga, by poruszać się w nim z „rozmachem”, w szczególności z odważnym spojrzeniem na to wszystko, co przynosi ze sobą Wielki Wschód.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
