Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
PRZEWODNIK PO KOGNITYWISTYCE zawiera teksty znanych polskich filozofów i naukowców prowadzących interdyscyplinarne badania nad umysłem. Wychodząc z założenia, że procesy poznawcze można poddać empirycznym badaniom, zakres kognitywistyki obejmuje szerokie spektrum analiz: od systemów biologicznych po systemy sztucznej inteligencji. Stosowana w tych badaniach metodologia łączy analizy nauk humanistycznych i formalnych z podejściem przyrodniczo-eksperymentalnym obecnym w psychologii i neuronaukach, jak i z syntetyczno-konstruktywistycznymi technikami z zakresu informatyki.
Prezentowane opracowanie odzwierciedla tak rozumiany przedmiot badań kognitywistyki i jej metodologię. Pierwsza część wprowadza w podstawowe zagadnienia kognitywistyki od strony filozofii, językoznawstwa, systemów opartych na wiedzy czy psychologii poznawczej. W drugiej omówiono obecne w kognitywistyce problemy filozoficzne. Trzecia część przedstawia wybrane osiągnięcia neuronauk, a czwarta - modele uczenia w sztucznej inteligencji oraz budowę i funkcjonowanie sieci neuronowych. W części piątej podjęto refleksję nad przyswajaniem języka. Ostatnia część odnosi się do najnowszych badań w psychologii poznawczej, skupiających się na re-prezentacjach, uwadze wzrokowej, ucieleśnionym poznaniu, rozumowaniu, wiedzy wrodzonej czy tzw. mind-readingu.
Uczeni chyba zbyt często wbijają nas, współcześniaków, w przeświadczenie, że nauka w tym świecie jest jedna. Sami też zastanawiają się, jak wyjść z matni humanizmu, którego charakterystyczną cechą są przeciążenia poznawcze. Humanizm ma wręcz „przeżerać” umiejętności w tym zakresie. Z drugiej jednak strony ludzkość „przećwiczyła się” już chyba dostatecznie w szukaniu porozumień, źródeł nadziei dla sytuowania w przyszłości stale wyłaniających się rezerw intelektualnych. Byle by tylko nie przecinać, nie przeskakiwać etapów dochodzenia do porozumień i nie dewastować obszarów, na których jak w szczególności we wnętrzu jednostki, w jej duchu, porozumienia odzyskują wciąż nowe, charakterystyczne w danej kulturze zalążki. Dla pedagoga, którym jest autor książki sięgnięcie wzrokiem poza tradycyjne dostępne mu pola dociekań stało się w jakimś sensie wyprawą w nieznane. Ale właśnie ten świat już wymaga, by poruszać się w nim z „rozmachem”, w szczególności z odważnym spojrzeniem na to wszystko, co przynosi ze sobą Wielki Wschód.
Rozważania zawarte w niniejszej książce dotyczą głównie filozofii współczesnejL hermeneutyki filozoficznej Hansa-Georga Gadamera, dekonstrukcji Jacques'a Derridy i później filozofii Ludwiga Wittgensteina. Nie starałem się myślicieli tych objąć wspólną perspektywą, raczej porównać, zestawić na zasadzie kolażu gotowe ich wizerunki, wyodrębniając konkretne tematy i problemy, które wydały mi się ważne i - co istotniejsze - na takie porównanie (zestawienie) pozwalały. Są to na przykład tematy zrozumienia, znaczenia, dekonstrukcji i destrukcji czy też problem interpretacji, który jest dla mnie przede wszystkim sprawą praktyki. Odniesienia do historii myśli filozoficznej, do Kanta, Locke'a czy Jacobiego są tego przykładem. Książka nie stawia jednej tezy. Może tylko tę, że - jak mawiał Ludwig Wittgenstein - "W wyścigu filozofii wygrywa ten, kto umie biec najwolniej. Albo: ten, który osiąga cel jako ostatni".
Celem podejmowanych w książce rozważań jest próba oceny tradycyjnego roszczenia ateistów. Od czasu oświecenia głoszą oni, że ich argumenty za nieistnieniem Boga są bardziej racjonalne i przekonywujące niż argumenty ludzi religijnych przemawiające za istnieniem Boga. Analizy zawarte w książce prowadzą do wniosków podważających zasadność tego ateistycznego roszczenia. Najbardziej podstawowe przeświadczenie ateistów o nieistnieniu Boga ma - jak się wydaje - charakter ich swoistej, antyreligijnej wiary, której zasadności nie da się racjonalnie wykazać. Z tego zaś kluczowego przeświadczenia w sposób nieuchronny wypływa treść ich antyreligijnego światopoglądu. To przede wszystkim: materializm wykluczający realność tego, co duchowe, naturalizm wykluczający realność tego, co nadprzyrodzone, oraz immanentyzm, czyli wyjaśnianie wszystkiego w świecie wyłącznie na podstawie jego samego.
Drugi tom monografii stanowi kontynuację i dopełnienie pierwszej jej części, prezentującej Czytelnikowi teksty dotykające filozoficzno-religijnego oraz kulturowo-literackiego wymiaru samotności. Tom drugi poświęcony jest literackim kontekstom samotności, ukazanej w różnorodnych aspektach przez pisarzy polskich i rosyjskich. Autorzy tekstów zgromadzonych w niniejszym tomie zwracają uwagę na uniwersalny sens i temporalną ciągłość tego wieloznacznego i niezwykle pojemnego semantycznie fenomenu kulturowego, jakim bez wątpienia jest samotność. Badacze skupiają się między innymi wokół problemów w naturalny sposób wynikających z poczucia osamotnienia. W centrum uwagi literaturoznawców znajdują się więc: wyobcowanie, wykluczenie, odrzucenie, odmienność, konstytuujące sytuację egzystencjalną zarówno bohaterów literackich, jak i współczesnych odbiorców kultury.
Proponowana Czytelnikowi monografia jest swoistym trybutem na rzecz „oswajania” samotności. Autorzy zamieszczonych w niej tekstów starają się zbliżyć do tego fenomenu kulturowego. Dzieląc się swoimi przemyśleniami na temat samotności w kontekstach filozoficznym, kulturowym i literackim, badacze tworzą symboliczną przestrzeń spotkania dla wszystkich zainteresowanych analizowaną tematyką. W monografii ścierają się i uzupełniają poglądy oraz refleksje na temat alienacji, wyobcowania, inności, kształtując i aktualizując opinie, sądy i spojrzenia na te ważkie, dręczące problemy człowieka i świata współczesnego.
Friedrich Nietzsche, Karl Marks i Sigmund Freud to myśliciele, którzy nieodwracalnie zmienili nasze spojrzenie na otaczający świat. Nie bez powodu przypisuje się im „podejrzliwość” – specyfikę ich wizji rzeczywistości definiuje pewnego rodzaju nieufność względem ludzkiej świadomości i kultury, które pokazują jako uwikłane w mechanizmy bardzo mroczne i nieprzejrzyste. Nie jest to łatwa wizja, ale trudno przejść obok niej obojętnie. Resentyment, fetyszyzm, popęd śmierci – to pojęcia, które wciąż niepokoją i skłaniają do refleksji.
Jak czytać mistrzów podejrzeń dzisiaj? Przyjąć ich diagnozy w całości? Odrzucić? A może przezwyciężyć, przejść przez ich krytyczną filozofię jak przez oczyszczający ogień, by później zbudować coś zupełnie nowego? W prezentowanej książce nie dajemy jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Poszczególni autorzy ukazują każde z tych trzech stanowisk, rozpatrując problem hermeneutyki podejrzeń w różnorodnych perspektywach. Dobierając tematy tekstów, zdecydowaliśmy się potraktować kategorię „mistrzów podejrzeń” dość szeroko, uznając, że w hermeneutykę tę wpisują się także niektórzy współcześni kontynuatorzy klasycznej trójki, tacy jak przedstawiciele nowego ateizmu.
„Wolnym można być tylko wśród innych, z innymi i dzięki innym. Wolność bowiem (…) to sposób istnienia dobra. Nikt nie może być dobry w samotności”.
(fragment książki)
Prawdziwą pasją ks. Józefa Tischnera była wolność – namysł nad jej istotą i obserwowanie, co dzieje się z nią w ludzkim doświadczeniu. W Spowiedzi rewolucjonisty Autor walczy z zagrażającymi wolności duchami sceptycyzmu i rezygnacji. Dokonuje rozrachunku z komunizmem, a jednocześnie z pierwszymi latami odrodzonej Polski, w której dostrzega pokusy „ucieczki od wolności”.
Ta klasyczna książka ks. Tischnera po niemal 25 latach od pierwszego wydania pozostaje dziełem świeżym i inspirującym. Czerpią z niej natchnienie zarówno intelektualiści i legendarni dysydenci, jak i zbuntowani artyści.
W „Junkware” zajmuję się istnieniem pozornie nieistotnych, choć bardzo licznych, drobnych elementów, stanowiących źródło wszelkiego znaczenia – DNA jako takim. Próbuję je przenicować i zwrócić z nawiązką „samej kulturze” jako „kulturze junku”.
Fragment „Kody”
Książka jest pierwszą w Polsce naukową monografią zjawiska kłamstwa. Bada jego miejsce w przestrzeni mentalnej jednostki oraz rolę w komunikacji międzyludzkiej. Tradycyjnie sięga do logiki i filozofii języka, aby rozważyć stosunek kłamstwa do prawdy, fikcji i fałszu, przede wszystkim wchodzi jednak na terytoria interdyscyplinarne. Rozpatruje kłamstwo z perspektywy współczesnego językoznawstwa - semantyki i teorii aktów mowy, łączonych z kognitywizmem, następnie z psychologią. Takie zespolenie metodologiczne stwarza możliwość sformułowania zasad retoryki kłamania, stanowiącej nieodłączny składnik naszych codziennych konwersacji. W skład tej retoryki wchodzą takie strategie komunikacyjne jak:sądy nierzetelne, fałszywe wnioskowania, zwodnicze przemilczenia, zatajenia, półprawdy, pochlebstwa, kłamstwa grzecznościowe oraz kłamstwa niewerbalne w różnych odmianach i funkcjach.
Inspiring, brilliantly written, cantankerous and funny - Walden is both a very specific story about one man's attempt to live the simple life in the wilderness, and the great, founding text both for the environmental movement and the entire counter-culture.
Znalazły się tu prace reprezentujące obszary dyscyplin i specjalności oraz praktycznych ukierunkowań ważnych typów refleksji i działań: filozofii, w tym epistemologii czy neurolingwistyki oraz psychologii i psychoterapii, kulturoznawstwa i teorii komunikacji, z akcentami z historii nauki, zarządzania, pedagogiki i jej dyscyplin szczegółowych jak dydaktyka ogólna, pedagogika ogólna i historia idei społecznych, terapii rodzin, projektów w sferze sztuki i praktyki komunikacyjnej, tradycji myślowych jak cybernetyka, ekologia w humanistyce, a także obszarów diagnoz dotyczących zakłóceń rozwoju i chorób, jak schizofrenia. [...] skala zróżnicowania refleksji i wdrożeń wokół idei Batesona zaowocowała koniecznością wydzielenia w tomie następujących przekrojów problemowych oraz kontekstów, w jakich zostały usytuowane zebrane tu artykuły.
Niniejsza książka nie rości sobie prawa do bycia monografią. Zbyt wycinkowy jest obszar podjętych w niej lektur, zbyt ściśle dla tak obszernej i zróżnicowanej twórczości obrana perspektywa badawcza. Celem przyświecającym pisaniu tej rozprawy było wydobycie nietzscheanizmu jako tego kontekstu twórczości Henryka Goldszmita, który pozwala wpisać całokształt jego dzieła w horyzont odczytań tak zwanej pierwszej literatury, literatury wysokiej. W obecnej świadomości czytelniczej literacka spuścizna Korczaka jawi się jako kierowana głównie do dzieci.
Ze wstępu
Na oddawaną do rąk Czytelnika korespondencję Jana Garewicza i Hanny Buczyńskiej-Garewicz składa się kilkaset nigdzie dotąd niepublikowanych listów pisanych w latach 1960–1994.
Jan Garewicz – profesor filozofii. Tłumacz. Przyswoił językowi polskiemu oba wielkie dzieła Schopenhauera. Przez wiele lat pracował w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, redaktor „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej”.
Hanna Buczyńska-Garewicz – profesor filozofii. Autorka wielu książek z zakresu filozofii semiotyki. Pracę pedagogiczną zaczęła na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, a po Marcu ’68 zatrudniona była w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych przez wiele lat była profesorem na jezuickim uniwersytecie College of the Holy Cross pod Bostonem.
Postawmy sobie bardzo proste pytanie: czy były w naszym życiu takie chwile, w których czuliśmy się naprawdę wolnymi istotami, ludźmi wolnymi? Czy były takie chwile, w których wiedzieliśmy, że mamy wokół siebie jakąś przestrzeń wolności, której zagospodarowanie wyłącznie od nas zależy? Co więcej, zadajmy sobie jeszcze drugie pytanie: czy takie chwile wolności były dla nas radością, czy były dla nas ciężarem?()
Monografia Herezja Judasza w kulturze (po)nowoczesnej. Studium przypadku sytuuje się na skrzyżowaniu kulturoznawstwa i historii idei i podejmuje problem funkcjonowania w XX i XXI wieku tradycji judeochrześcijańskiej. Refleksja dotyczy strategii transformacji motywów biblijnych w kulturze bułgarskiej, interesującej ze względu na jej usytuowanie na „peryferiach” Europy. Perspektywę hermeneutyczną nadają trzy konkurujące ze sobą na gruncie europejskim systemy światopoglądowe: judeochrześcijański, gnostycki i racjonalistyczny. Analiza i interpretacja literackich parafraz wątku Judasza odwołuje się do założeń myśli postsekularnej i odsłania aksjologiczne niepokoje pisarzy oraz ich podatność na intelektualne i religijne mody o znaczeniu fundamentalnym dla formowania się modernitas.
Richard Rorty stwierdził w swym najbardziej znanym dziele, iż współczesną filozofię cechuje przejście od epistemologii do hermeneutyki. Na myśli miał istotą przemianę zadań stawianych dociekaniom filozoficznym. Ceną, jaką filozofii przyjdzie – jego zdaniem – zapłacić za ten „hermeneutyczny zwrot” będzie zrównanie jej z literaturą, osłabienie poznawczych aspiracji na rzecz włączenia się do równoprawnego dialogu kultur. Rorty zachował mimo tego rozróżnienie dwóch podstawowych typów filozofii, które określa mianem „systematycznej” oraz „budującej”. Hermeneutyka należeć miała oczywiście do tego drugiego rodzaju refleksji filozoficznej. Powinna ona zrezygnować z ambicji prowadzenia badań systematycznych i z systematycznego wykładu ich rezultatów. Jednym ze źródeł tej książki jest niezgoda na taką diagnozę. Bo jeśli prawdą jest, iż Heideggerowskie pogłębienie fenomenologii Husserla jest postępem w dociekaniach filozoficznych (a ja uważam, że jest), to nie można twierdzić, iż badania Heideggera przedstawione w Byciu i czasie nie mają charakteru systematycznego ani że nie ma sensu kontynuować takich badań, także w krytycznym odniesieniu do rezultatów osiągniętych przez Heideggera. Przedstawiam zatem Czytelnikowi do oceny szereg takich studiów, które przeprowadziłem w ostatnich latach.
Ze Wstępu
Diagoras z Melos był drugorzędnym poetą lirycznym, na którego zapewne nikt nie zwróciłby uwagi ani w starożytności, ani w czasach nowożytnych, gdyby nie stał się znany w Atenach z innego powodu. Krytykował on mianowicie misteria eleuzyńskie i zniechęcał ludzi do wtajemniczania się w nie. Dlatego już w latach dwudziestych V w. przed Chr. zaczął uchodzić za człowieka bezbożnego. Późniejsza tradycja antyczna uznała go za typowego ateistę i autora ateistycznej książki. Diagoras pojawia się często w katalogach ateistów, a biografowie hellenistyczni przypisali mu różne anegdoty, które miały ilustrować jego bezbożne poglądy. Ta opinia sprawiła, że poetą z Melos interesują się nie tylko historycy literatury, ale także historycy religii i filozofii, którzy starają się odpowiedzieć na pytanie, czy był on rzeczywiście pierwszym radykalnym ateistą, który całkowicie odrzucał istnienie bogów. Postaci tej poświęcono w ciągu kilku ostatnich wieków stosunkowo dużo artykułów i książek różnej wartości. Przedmiotem sporu jest prawie wszystko, poczynając od datowania i próby rekonstrukcji życia aż po twórczość i poglądy. Dyskutowano, czy Diagoras był tylko poetą lirycznym, czy także filozofem głoszącym poglądy ateistyczne. Doszło nawet do tego, że niektórzy badacze zaczęli niesłusznie twierdzić, że było dwu Diagorasów – pobożny poeta i filozof ateista.
Dogmaty liberalne prowokują do buntu. Ortodoksja rodzi heterodoksję. Centrum generuje heretyków i skazuje na doktrynalny margines. Liberalizm sensu largo, rozumiany jako filozofia polityczna oparta na założeniach indywidualistycznych, pozwala zaliczyć do liberalnej szkoły myślenia bohatera niniejszej pracy – autora, którego ideowa tożsamość przy stosowaniu bardziej restrykcyjnych klasyfikacji byłaby trudna do określenia.
Henry David Thoreau miał problem z samoograniczeniem, pohamowaniem indywidualnych roszczeń i uznaniem praw innych. Postulował równość, niemniej jednak odnosił ją jedynie do sfery materialnej, w której czuł się ofiarą nierówności. W dziedzinie wartości idealnych, które dawały mu poczucie przewagi nad otoczeniem, głosił hasła elitarystyczne. Cenił wolność, ale lekceważył jej prawne zabezpieczenia. Zajmował się głównie wymiarem duchowym ludzkiej autonomii, zależnym od pracy wewnętrznej jednostki. Kłopoty z subordynacją, arystokratyzm kulturowy i skupienie na sobie wypchnęły pisarza poza główny nurt – na peryferie liberalizmu.
(ze Wstępu)
PRZEWODNIK PO FILOZOFII RELIGII: NURT ANALITYCZNY zawiera blisko czterdzieści tekstów podejmujących aktualnie dyskutowane kwestie dotyczące natury Boga, argumentów za jego istnieniem, racjonalności przekonań religijnych, relacji między nauką i religią oraz pluralizmu religijnego. Praca zdaje sprawę przede wszystkim, choć nie wyłącznie, z debaty toczonej na gruncie analitycznej filozofii religii, z uwzględnieniem jej różnych nurtów, w tym szczególnie nurtu nawiązującego do tradycji scholastycznej, którego czołowym przedstawicielem jest Richard Swinburne. Tom jest owocem współpracy dwudziestu kilku autorów reprezentujących dwa pokolenia i wszystkie wiodące polskie ośrodki badań nad filozofią religii.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
