Drodzy Czytelnicy!Postęp, jaki dokonuje się w diagnostyce i leczeniu nowotworów głowy i szyi, wymaga od lekarzy stałego śledzenia nowości dotyczących tej dziedziny medycyny.Kierowany do rąk Państwa podręcznik zawiera aktualnie obowiązujące wytyczne zarówno Polskiego, jak i Europejskiego oraz Amerykańskiego Towarzystwa Onkologicznego. Mamy nadzieję, że wiedza, którą Państwu przekazujemy, ułatwi szczególnie w trudnych przypadkach wybranie optymalnego sposobu leczenia w zależności od stopnia zaawansowania klinicznego nowotworu i jego typu histologicznego. Pomoże również dobrać techniki rekonstrukcyjne odpowiednie do zakresu chirurgicznej resekcji i stanu ogólnego pacjenta, aby zapewnić zarówno radykalność operacji, co jest pierwszoplanowym celem chirurgii onkologicznej, jak tez akceptowalną pooperacyjną jakość życia: wygląd i podstawowe funkcje życiowe.Książka jest bogatym źródłem wiedzy onkologicznej przeznaczonej dla studentów medycyny i kierunku lekarsko-dentystycznego, jak również specjalizujących się lekarzy. Stanowi zbiór własnych doświadczeń w leczeniu chorych z nowotworami głowy i szyi oraz wiedzy przekazanej nam przez naszych Nauczycieli.Mimo że podręcznik nie omawia całości problemu onkologii głowy i szyi, jest wyjątkowy w piśmiennictwie polskim i godny polecenia.Prof. zw. dr hab. n. med. Jan Zapała z zespołem
Ćwiczenia, które pomogą w przezwyciężeniu lęku i zamartwiania sięMniej więcej jeden na trzech nastolatków zmaga się z uczuciem niepokoju, strachu i napadami paniki. Kołatanie serca, pocenie się, drżenie ciała, bóle brzucha to tylko niektóre z objawów towarzyszące tym stanom. W okresie dojrzewania są one najbardziej powszechne, ponieważ w sferze fizycznej, emocjonalnej i psychicznej dochodzi wówczas do wielu zmian. Jeśli nastolatkowie nie znajdą sposobu na poradzenie sobie z lękiem, wraz z wiekiem ten stan może się pogorszyć i przejąć kontrolę nad ich życiem.Praktyczny podręcznik radzenia sobie z lękiem dla nastolatków pokazuje, jak opanować uczucie lęku i położyć kres zamartwianiu się. Pomaga wypracować pozytywny obraz samego siebie i rozpoznać niespokojne myśli. Zawiera opis technik, które nastolatkowie mogą stosować samodzielnie lub z pomocą psychologa. Podręcznik oferuje również wskazówki, jak szukać dodatkowego wsparcia, jeśli okaże się to konieczne.Odczuwanie lęku to częsty i uleczalny stan. Wykonując zawarte w tej książce ćwiczenia, dowiesz się, jak zapobiegać lękowi i jak sobie z nim radzić. Niektóre z ćwiczeń początkowo mogą się wydawać nietypowe. Być może będą one wymagały zrobienia czegoś, co jest dla ciebie całkowitą nowością. Nawet jeśli zawarte tutaj sugestie odbiegają od twoich przyzwyczajeń, zachęcam do tego, aby je wypróbować. Czasami najdziwniejsze ćwiczenie może się okazać tym najbardziej pomocnym.Lisa M. SchabLISA M. SCHAB jest pracownikiem socjalnym prowadzącym prywatną praktykę na przedmieściach Chicago. Pisze artykuły do miesięcznika dla rodziców Chicago Parent i jest autorką ośmiu poradników dla dzieci i dorosłych. Prowadzi warsztaty terapii opartej na technikach relaksacyjnych i samopomocy dla szerokich kręgów społeczeństwa oraz szkolenia zawodowe dla terapeutów.
Książka wpisuje się w aktualną debatę nad modelem demokracji, wielokulturowości europejskiej, praw mniejszości oraz imigrantów, ich miejsca i roli w otwartych społeczeństwach obywatelskich. Jej przemyślana konstrukcja pozwala na połączenie i konfrontację poglądów oraz sądów liderów romskich reprezentujących różne odłamy i wspólnoty romskie, a także poddanie ich naukowej, systematycznej analizie. Jest to rzadki typ narracji łączący praktyków i teoretyków, działaczy i analityków, liderów i znawców problematyki romskiej. Publikacja ważna, zawierająca obszerny materiał empiryczny, źródło uporządkowanej, przemyślanej wiedzy na temat przemian społeczności romskich w integrującej się i jednoczącej Europie. Wynika też z lektury tej książki stara gorzka prawda, że najtrudniej być prorokiem we własnym kraju. Tym samym jest to rzecz o przekraczaniu granic, o swoistej transkulturowej wędrówce ku społeczeństwu bez dyskryminacji, uprzedzeń i podziałów. To narracja osadzona pomiędzy utopią i rzeczywistością, realiami a marzeniami, chęciami i możliwościami. Na pierwszym planie lokują się jednak żywi, prawdziwi ludzie, osadzeni głęboko w swoich środowiskach kulturowych i społecznych.
Polecam tę książkę nie tylko czytelnikom związanym z ośrodkami naukowymi. Jest to opowieść o ludziach takich jak my, pragnących zmienić nie tylko swój, lecz także cudzy los. To publikacja nie tylko ważna poznawczo, ale też zajmująca lektura, sprawozdanie z życia ludzi uwikłanych w dramatyczne meandry najnowszej historii.
Prof. dr hab. Tadeusz Paleczny
Pierwsza książka, którą powinieneś przeczytać, gdy u twojego dziecko zdiagnozowano autyzm!Pełna przenikliwych spostrzeżeń, współczucia i humoru, ponadczasowa książka opisująca dziesięć rzeczy, które pomagają zrozumieć nie zdefiniować dzieci z autyzmem. W odróżnieniu od innych publikacji na temat autyzmu pozwala spojrzeć na świat oczami dziecka, usłyszeć jego głos, który w narastającej wokół autyzmu wrzawie często bywa niesłyszany. Publikacja Ellen Notbohm powinna się stać obowiązkową lekturą wszystkich rodziców, krewnych, pracowników społecznych, nauczycieli oraz terapeutów dzieci z autyzmem.Ellen Notbohm po raz kolejny przypomina nam, że powinniśmy się więcej uczyć niż nauczać innych i że powinniśmy więcej słuchać niż mówić.dr Paula Kluth, doradca ds. autyzmuTylko ta publikacja w 100% wyjaśniła zachowanie mojego syna. Nikt, nawet lekarze, nie potrafił wytłumaczyć mi, co czuje mój syn. Często powtarzałam: Jak bardzo chciałabym móc spojrzeć na świat jego oczami, choćby przez jeden dzień. Ta książka mi to umożliwiła.Caroline Nel, rodzic dziecka z autyzmemPo lekturze wielu książek na temat autyzmu stwierdziłam, że ta będzie dla mnie najlepsza. Czytając ją, na przemian śmiałam się i płakałam. Świadomość, że nie ja jedna rozumiem, o co w tym chodzi, przyniosła mi spokój i ulgę. Dzięki tej publikacji poznałam nowe strategie i koncepcje, które okazały się pomocne. Ellen Notbohm opowiada o moim synu; jestem zachwycona jej pozytywnym nastawieniem!Karen Maher, rodzic dziecka z autyzmem
Obowiązkowa lektura dla rodziców, nauczycieli, terapeutów i opiekunów osób z autyzmem.Umożliwia spojrzenie na świat ludzi ze spektrum autyzmu od wewnątrz, zapewnia współczującą, głęboką perspektywę, która dodaje nadziei i podnosi na duchu specjalistów i członków rodziny, ukazując autyzm nie jako straszliwą niepełnosprawność, lecz jako niezwykły wymiar człowieczeństwa. Na książkę składają się inspirujące historie będące rezultatem 40-letniego doświadczenia dr. Prizanta, zdobytego podczas pracy na uniwersytetach, w szkołach, szpitalach oraz świadczenia usług w ramach prywatnej praktyki.Mistrzowski traktat postulujący niezbędne zmiany w naszym postrzeganiu osób z autyzmem oraz udzielaniu im pomocy. To lektura dla rodziców i wszystkich świadczących profesjonalne usługi osobom z poważnymi niepełnosprawnościami nie tylko tym z autyzmem. Mam nadzieję, że ta wyjątkowa książka przyniesie zmianę myślenia i praktykę zgodną z jej założeniami.dr David E. Yoder, Wydział Nauk o Zdrowiu,Wyższa Szkoła Medyczna Uniwersytetu Karoliny Północnej, Chapel HillJest to najbardziej przepełniona empatią i głęboką mądrością książka o autyzmie, jaką do tej pory przeczytałem. Empatyczna i mądra publikacja o byciu człowiekiem. Nie da się przecenić przemieniającej mocy tej książki: otwiera serce, poszerza zakres widzenia tam, gdzie panowała tylko mgła, i inspiruje do głębokiego spojrzenia na coś, co wywoływało jedynie odruchową reakcję.Rabin Bradley Shavit Artson, Amerykański Uniwersytet ŻydowskiDr Barry M. Prizant jest jednym z najważniejszych światowych autorytetów w dziedzinie autyzmu. Prowadził setki seminariów, przemawiał w 49 stanach i ponad 20 krajach, napisał liczne artykułyi rozdziały w publikacjach naukowych. Jest głównym twórcą modelu SCERTS(R).Tom Fields-Meyer pracował jako senior writer magazynu People. Jest współautorem wielu książek, a jego artykuły i eseje ukazywały się na łamach The New York Times Magazine, The Wall Street Journal oraz Los Angeles Times.
Myślę sobie, a odwrócę się plecami do tej szkoły, co by mnie nikt nie oglądał. I ot, obracam się w prawo i widzę napis „Pomóż mi cię wznieść”. Ta szkoła jest nowa, nie uczyłem się tu, a w starej, co to ją Kotełską Akademią nazywają. Skończyłem tam trzy klasy, a potem jeszcze rok uczyłem się w piątej. I Asenczo tam uczęszczał, dla pożytku swego i całego narodu. Tak przynajmniej mówi. Wzlecieć, zedrzeć zasłony, wznieść się, bracie, ku wiedzy i myślom szlachetnym, zyskać świadomość stworzenia słownego, człowieka. Stąd już tylko krok do Czynu.
Jest rok 1872. W Bułgarii pod panowaniem tureckim toczy się walka o wolność, o prawo do tożsamości narodowej, o język, sztukę, literaturę i religię. Jest to czas odrodzenia narodowego, także czas działalności rewolucyjnej, partyzanckiej i zbójnickiej.
Czytelnik poznaje tę rewolucyjno-rozbójnicką rzeczywistość z perspektywy słabo wykształconego, prostolinijnego Gicza i jego wiernego towarzysza Asencza. Uzbrojeni w pistolety i książki buntownicy wyruszają z miasta Koteł, by przyłączyć się w górach do jednej z grup rewolucjonistów. Razem z nimi biorą udział w napadzie na turecki konwój w przełęczy Arabakonak, co daje początek ich niezliczonym perypetiom.
Powieść, napisana stylizowanym, niepowtarzalnym językiem, wciąga nas od pierwszej strony w wir dramatycznych wydarzeń i komicznych sytuacji, z maestrią przeplatanych barwnymi opisami i „filozoficznymi” rozważaniami bohaterów.
„Wciągająca i dramatyczna fabuła, unikatowi jako obrazy literackie bohaterowie, mistrzowski sposób snucia opowieści, tragizm i humor – nowa powieść Milena Ruskowa stanowi klucz do filozoficzno-historycznych, a także narodowo-psychologicznych problemów, wzlotów i upadków Bułgara oraz bułgarskiego społeczeństwa na ich historycznych drogach i bezdrożach”.
Swetłozar Igow
„Ironiczna, pełna, o bogatym języku, po prostu prawdziwe osiągnięcie bułgarskiej literatury”.
Mitko Nowkow
Nagroda Literacka Unii Europejskiej 2014
Celem książki jest wyróżnienie i analiza problemów etycznych wynikających z samego czasowego charakteru ludzkiego życia, tzn. z samego faktu, iż życie ludzkie toczy się w czasie. Problemy tego rodzaju, analizowane w książce, są następujące: (1) zagadnienia etyki pamięci, obejmujące m.in. moralność/niemoralność zapominania; relacje między zapominaniem i przebaczaniem; wierność pamięci; realizm pamięci; etyczny wymiar Proustowskiej pamięci mimowolnej; (2) wpisana w ludzką kondycję niepewność co do ontologicznego charakteru czasu, tzn. jego zamknięcia lub otwarcia, i wynikająca z niej konieczność dokonania wyboru światopoglądowego między określonym ujęciami czasu – różnymi wariantami czasu kolistego i czasu linearnego; (3) konieczność wyboru jednego z modeli temporalnej egzystencji – zorientowanego na teraźniejszość, na przeszłość, na przyszłość, lub na określoną ‘kombinację’ tych perspektyw (w tym kontekście głównym wątkiem jest analiza pojęcia ‘życia w teraźniejszości’); (4) problem krótkości życia (w tym kontekście omawiane są argumenty Seneki i innych myślicieli przeciwko tezie o krótkości życia oraz analizowane są różne miary długości ludzkiego życia); (5) konieczność ‘pilnowania’ swojego czasu, wynikająca z istnienia tzw. chwil ‘kairotycznych’, oraz z faktu, że każdy etap ludzkiego życia (młodość, dojrzałość, starość) ma określony ‘etos’, którego naruszenie sprawia, że nasze życie może stać się ‘nieadekwatne’ względem czasu; (6) problem zachowania tożsamości osobowej w czasie; (7) cierpliwość i niecierpliwość jako alternatywne postawy wobec przyszłości (w tym kontekście zostaje podkreślone znaczenia zaniedbywanej w literaturze filozoficznej cnoty cierpliwości). Wymienione wyżej zagadnienia poddane są dokładnej analizie filozoficznej, metoda analityczna zostaje jednak wzbogacona przez przywołanie osiągnięć współczesnej nauki (w szczególności psychologii neurokognitywnej i teorii ewolucji) dotyczących problematyki doświadczenia czasu. Cel książki jest analityczny, niemniej efektem prowadzonych w niej rozważań jest także pewna propozycja normatywna, mianowicie, pewna etyka czasu, stanowiąca odpowiedź na wyróżnione problemy wynikające z czasowego charakteru egzystencji człowieka.
Książka stanowi merytorycznie kompletną całość, którą rozpoczyna ogólna charakterystyka okresu starości. Następnie opisano i wyjaśniono przebieg wybranych procesów poznawczych u ludzi starych. Omówiono również regulacyjne znaczenie rezerwy poznawczej w jesieni życia. Ostatni rozdział zaś zawiera pogłębioną refleksję nad diagnostyczną przydatnością hipotetycznych predyktorów tzw. pomyślnego starzenia się. Ich poznanie ma duże znaczenie praktyczne, przy czym jest ono szczególnie ważne z punktu widzenia samych seniorów, poszukujących sposobów zaradzenia rozmaitym niedomogom typowym dla starości, która nie musi i nie powinna obniżać subiektywnie odczuwanej jakości życia. Nie bez powodu więc starzenie się i starość, jako swoiste zadanie rozwojowe w życiu człowieka, zajmuje w książce bardzo eksponowane miejsce. Autorka wykazuje się nie tylko szeroką wiedzą z zakresu psychologii rozwoju człowieka, psychologii ogólnej, psychologii klinicznej i wreszcie neuropsychologii, lecz również diagnostycznie cenną umiejętnością trafnego i teoretycznie wyważonego wnioskowania, które sprzyja rozwojowi badań interdyscyplinarnych. Takiego właśnie podejścia wymaga współczesna praktyka ogólnospołeczna, prowadzona z myślą o ludziach starszych.
Z recenzji prof. dr. hab. Krzysztofa Jodzio
Telefon dzwoni tuż po drugiej. Młody śmiertelnie chory mężczyzna podnosi słuchawkę, a głos po drugiej stronie mówi: „Mamy dla pana wątrobę”. To na tę rozmowę czekał tak długo i jednocześnie tak bardzo się jej bał. Teraz musi zdecydować, co dalej. Mężczyzna bierze torbę i jedzie do szpitala.
Przeszczepione życie to książka o definiowaniu własnej tożsamości i wzajemnych relacjach ciała i ducha. O niekończących się dniach, które bohater spędza w szpitalu, i zwierzeniach ludzi, których tam spotyka. Szpitalne łóżko staje się dla niego białym statkiem kosmicznym, którym przemierza wszechświat wspomnień i snów. Wciąż szuka odpowiedzi na pytania: Kogo kochałem? Dla kogo mam żyć? Kto umarł, żebym ja mógł żyć, być może jako ktoś inny niż dotychczas?
Wzruszająca i porywająca opowieść Davida Wagnera opiera się na rzeczywistych przeżyciach autora. To zapis egzystencjalnej podróży w głąb siebie. Bez zbędnego sentymentalizmu autor zmusza do refleksji nad tym, co znaczą odpowiedzialność, szczęście, miłość i śmierć.
W roku 2013 Przeszczepione życie zostało uhonorowane Nagrodą Lipskich Targów Książki, a w 2014 uznane za najlepszą współczesną powieść obcojęzyczną w Chinach.
Po lekturze tej książki o wielu aspektach życia myśli się inaczej.
„Die Welt”
Jeszcze nie słyszałem, by ktoś w ten sposób mówił o chorobie: lekko, precyzyjnie, z dystansem, a przy tym – i to jest zagadka – z melancholią. David Wagner dysponuje rodzajem humoru, który jest dostępny tylko komuś, kto był przygotowany na śmierć.
Eugen Ruge
David Wagner, ur. w 1971 roku w Andernach w Niemczech, studiował literaturoznawstwo i historię sztuki w Bonn, Paryżu oraz Berlinie, gdzie obecnie mieszka. Zadebiutował w roku 2000 powieścią Meine nachtblaue Hose. Dotychczas opublikował sześć powieści oraz tomiki poezji i prozy, opowiadania, felietony, a także zbiory esejów. Należy do grona najwybitniejszych pisarzy niemieckich średniego pokolenia.
Ponad dwadzieścia tysięcy osób w Meksyku uznaje się dziś za zaginione. Ni żywi, nie martwi, bez tożsamości, bez ochrony prawnej, bez nadziei na odnalezienie. Ofiary zaginięć,
w które uwikłany jest aparat władzy. Autor nie tylko przedstawia problem, ale też szuka przyczyn zjawiska i łączy pozornie niezwiązane ze sobą fakty. To wszystko pozwala mu odkryć przerażającą prawdę – wymuszone zaginięcia to narzędzie terroru państwa, z którego zyski czerpie przestępczość zorganizowana i międzynarodowe koncerny.
„Żywi czy martwi?” to dziennikarskie śledztwo ujawniające przerażające rozmiary procederu. Na podstawie rozległych badań w terenie, rozmów z ocalałymi ofiarami uprowadzeń i rodzinami zaginionych, wywiadów z politologami, działaczami i funkcjonariuszami państwowymi Federico Mastrogiovanni kreśli ponurą panoramę złożonego zjawiska, które na pierwszy rzut oka zdaje się pozbawione wszelkiego sensu.
Dowiadujemy się, że przymusowe zaginięcia były sposobem Hitlera na pozbycie się niewygodnych osób, a Meksyk jest pierwszym krajem, który stosuje tę metodę po drugiej wojnie światowej. Poznajemy historie pojedynczych osób, a każda z nich dotyka innego problemu – zaginięć nielegalnych imigrantów, przypadkowych zaginięć niewinnych ludzi w trakcie operacji policyjnych, walk między grupami przestępczymi czy chęci kontrolowania terenów bogatych w zasoby naturalne. Cały świat dowiedział się o tym procederze we wrześniu 2014 roku, kiedy miało miejsce głośne zaginięcie 43 studentów.
Owiana legendą wyspa Hiddensee na Bałtyku znajduje się, jak mówią, „po tamtej stronie wiadomości” i poza czasem. Pewnego dnia dociera na nią Ed, który chce uciec od swojego dotychczasowego życia. Zostaje pomywaczem w zmywalni U Klausnera ? knajpie położonej wysoko nad morzem ? gdzie poznaje Kruso. Między mężczyznami nawiązuje się trudna przyjaźń. Kruso, mistrz i patron wyspy, wtajemnicza Eda w nocne obrzędy pracowników sezonowych, w czasie których Ed przeżywa inicjację seksualną. Kruso to sekretny inspirator wspólnoty, którą spaja obietnica, że każdy rozbitek, wyrzucony poza nawias państwa i życia, zdoła w ciągu trzech nocy dotrzeć do korzeni wolności. Jednak wydarzenia z jesieni 1989 roku wstrząsają wyspą, a jej mieszkańcom pozostaje tylko walka na śmierć i życie.
„Dzięki debiutanckiej powieści dojrzały poeta, jakim jest Seiler, od razu trafia do pierwszej ligi niemieckich pisarzy” Die Zeit
„Kruso to pierwsza poważna literacka odpowiedź na Czarodziejską górę Tomasza Manna” Der Spiegel
„Po prostu przeczytajcie tę niezwykle poetycką powieść!” Zeit Online
Książka jest poświęcona niektórym motywom pielęgniarki we współczesnej literaturze światowej. Kluczem do ich wyboru są zawarte w nich doniosłe idee lub zbiór ważnych kategorii myślowych ściśle z sobą powiązanych. Każdy z prezentowanych motywów pielęgniarki rządzi się własną logiką, ma swoje wyobrażenia normatywne i niepowtarzalne przesłanie. Dzięki temu wszystkie ukazują jakąś istotną prawdę o fenomenie kobiety parającej się pielęgniarstwem, która spełnia się w różnych kontekstach sytuacyjnych, i ewokują specyfikę jej filozofii istnienia oraz sens bycia w świecie. Publikacja pozwala także poznać najbardziej współczesne sposoby portretowania pielęgniarki w literaturze oraz uchwycić wygenerowany przez nie nastrój intelektualny wokół pielęgniarstwa.
Kultura strategiczna Turcji za czasów Atatürka stanowi studium przypadku rozwoju kultury strategicznej w szczególnym momencie transformacji kulturowo-politycznej Turcji. Autorka omawia źródła kultury strategicznej, wskazuje kulturowe aspekty, na których się ona opiera, oraz analizuje jej nośniki i skutki. W polskiej literaturze przedmiotu nie istniała do tej pory tak precyzyjna analiza kultury strategicznej omawianego państwa, dlatego publikację należy uznać za nowatorską. W pracy wykorzystano dziesiątki opracowań oraz wiele artykułów i raportów, jest ona także wynikiem wieloletnich badań prowadzonych w Turcji, co dodatkowo podnosi jej wartość.
„Publikacja Agaty Karbowskiej jest szczególnie frapującym obrazem tożsamości kraju, w którym obecnie następują dziejowe zmiany, i stanowi pokłosie badań, jakie prowadziła Autorka w ciągu swoich licznych podróży do Turcji. Miała zatem niepowtarzalną okazję, aby nie tylko zebrać dużą ilość materiału badawczego, lecz również poczuć atmosferę kraju na fali wielkich przemian. (…) Omówienie pewnych aspektów społeczno-gospodarczych, wzbogaconych polityczno-ekonomicznymi oraz zapleczem historycznym dotyczącym nowo utworzonej Turcji, poparte świeżym spojrzeniem na ten kraj, wydaje się nie do przecenienia. Niewątpliwym walorem publikacji jest bez wątpienia fakt, że w związku z wielką popularnością kwestii strategii Turcji jako obiektu analizy stanie się ona punktem odniesienia dla wielu badaczy”.
Z recenzji naukowej prof. dr. hab. Huberta Królikowskiego
W dzisiejszym dyskursie publicznym prawda uległa wręcz cudownemu rozmnożeniu. Każdy rości sobie pretensje do posiadania „swojej” prawdy i domaga się jej uznania (ang. recognition) przez innych. Tym bardziej warto przypominać o niebezpieczeństwach związanych z używaniem i nadużywaniem tego pojęcia. Prawda emancypuje i wyzwala, ale potrafi także niszczyć. Co gorsza, gdzie zbyt dużo prawdy, tam na ogół za mało sensu – a to sprawia, że i prawda sama w takich warunkach z czasem staje się zupełnie bezsensowna.
O relacji między tymi dwiema ważnymi kategoriami epistemologicznymi, a właściwie o zgubnych skutkach zastępowania sensu prawdą traktuje niniejsza książka. Dlatego wierzę, że zawarte w niej rozważania mają uniwersalną wartość, nawet jeśli bezpośrednim przedmiotem badań są tu koncepcje uważane przez wielu za zamknięty rozdział historii.
Autorka
Od czasów Arystotelesa wiemy, że na każdy akt komunikacyjny składają się co najmniej trzy elementy: nadawca komunikatu, jego odbiorca i sam komunikat, a więc dwoje ludzi i relacja między nimi. Na tej podstawie zbudowano rozmaite modele komunikacyjne, pozwalające nam zrozumieć istotę procesów komunikacyjnych. Współczesny świat, w którym komunikat stał się cenny i jednocześnie bezprecedensowo powszechny, wymaga jednak czegoś więcej niż sama wiedza o komunikowaniu się – wymaga zarządzania tym procesem, czyli brania odpowiedzialności za jego kształt i przyszłość. Brzmi jak misja niemożliwa? Zapewne można tak to postrzegać, aczkolwiek istota ludzka ma to do siebie, że lubi się uczyć i jest w tym niezwykle skuteczna, a więc może się także nauczyć, jak robić rzeczy niemożliwe. Niniejsza książka stanowi zaproszenie do wspólnej nauki, bilet w przyszłość, w której jest miejsce dla człowieka, w przyszłość, którą może stworzyć komunikacja, budowanie więzi i mostów między ludźmi. Czas, by zarządzanie wzięło za to budowanie odpowiedzialność.
Osoby ciepiące na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mogą odczuwać irracjonalny lęk przed zarazkami lub obsesyjnie sprawdzać niektóre rzeczy, mogą nawet się czuć uwięzione przez własne natrętne myśli. Znalezienie skutecznej pomocy może być dużym wyzwaniem, zwłaszcza gdy dotychczasowe metody terapeutyczne i leki okazały się nieskuteczne.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Poradnik z ćwiczeniami opartymi na uważności i terapii poznawczo-behawioralnej, łącząc praktykę uważności z terapią poznawczo-behawioralną (CBT), oferuje praktyczne i przystępne narzędzia pozwalające kontrolować niechciane myśli i kompulsywne zachowania wynikające z OCD.
Znajdują się tu rozdziały poświęcone wielu popularnym odmianom OCD, umożliwiające czytelnikom rozpoznanie objawów, a także przykłady i pomysły ułatwiające terapeutom niesienie pomocy pacjentom. Forma zeszytu ćwiczeń pozwala czytelnikowi uważnie przyjrzeć się temu, w jaki sposób OCD zyskało nad nim władzę, i pokazuje konkretne ćwiczenia pomagające odzyskać życie i tożsamość wolne od zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.
„Wspaniała i świetnie napisana książka, pełna barwnych i pomocnych przykładów. Będzie stanowić znaczne wsparcie dla osób cierpiących na OCD i podobne choroby. Przekazuje bardzo użyteczne i praktyczne narzędzia radzenia sobie z objawami OCD. To niezwykle ważna praca, która ogromnie pomoże pacjentom”.
– Michael A. Jenike, doktor medycyny, profesor psychiatrii w Harvard Medical School
Małgorzata Michel stawia sobie za cel „zaprezentowanie zjawiska specyfiki wykluczenia społecznego w przestrzeniach miejskich poprzez badanie symboli i inskrypcji pozostawionych na murach przez dzieci ulicy i członków gangów młodzieżowych, […] które są niezbywalnym elementem prowadzonych w przestrzeniach miejskich »gier ulicznych« w wykluczenie społeczne, pełnią funkcje socjalizacyjne, stanowią element strategii i podejmowanych na scenie wykluczeń ról społecznych, tworzą kulturę wizualną ulicy, a przez to są »grypsem« drugiego życia miasta”. Z tak nakreślonych badań i analiz Autorka wyprowadza wiele wniosków dla pedagogiki resocjalizacyjnej w działaniu, kreującej odpowiednie procesy wychowawczego oddziaływania w wykluczonych przestrzeniach miejskich, odwołując się w tym względzie zwłaszcza do paradygmatu interpretatywnego i mieszczących się w nim założeń symbolicznego interakcjonizmu, a także do dokonań pedagogiki społecznej w zakresie meliorowania i przekształcania zaniedbanych kulturowo środowisk wychowawczych, opierając się na potencjale pedagogicznym tych społeczności.
Książka Gry uliczne w wykluczenie społeczne w przestrzeni miejskiej wnosi do pedagogiki resocjalizacyjnej ważne wątki teoretyczne wyjaśniające mechanizmy marginalizacji oraz wykluczenia społecznego dzieci i młodzieży żyjących i wychowujących się w szczególnie upośledzonych socjalnie i kulturowo rejonach wielkich miast. Autorka analizuje również liczne przesłanki prakseologiczne do kreowania odpowiednich oddziaływań resocjalizacyjnych skoncentrowanych nie tyle na wykolejonych społecznie jednostkach, ile na zdezorganizowanych czy też dysfunkcjonalnych środowiskach wychowawczych, jakimi pozostają analizowane w pracy dzielnice miast.
Proponowane przez Małgorzatę Michel rozwiązania kreujące działania resocjalizacyjne wykorzystujące potencjały tkwiące w wykluczonych przestrzeniach miast wnoszą do teorii i praktyki resocjalizacyjnej niezmiernie ważny i niestety dość niechętnie podejmowany wątek badawczy i aplikacyjny. Z tego też względu uznaję rozprawę za dzieło oryginalne i wnoszące nowe wątki teoretyczno-metodologiczne i prakseologiczne dla współczesnej pedagogiki resocjalizacyjnej.
Z recenzji prof. dr. hab. Wiesława Ambrozika
„Praca ma w dużej mierze charakter monografii empirycznej podejmującej problem wyznaczników zdrowia u pacjentów poddanych przeszczepowi szpiku kostnego. Kwestia ta nie miała do tej pory szerszego opracowania w polskiej psychologii zdrowia”.
Z recenzji prof. dra hab. Władysława Łosiaka
„Książka Heleny Wrony-Polańskiej jest interesującym wkładem w dorobek polskiej psychologii zdrowia. Przedstawiony w niej autorski model psychologicznych, behawioralnych i społecznych uwarunkowań służących zachowaniu kondycji zdrowotnej oraz zastosowanie tej koncepcji do opisu i wyjaśnienia wpływu tych czynników na rezultat terapii chorób białaczkowych są teoretycznie i doświadczalnie uzasadnione, a także przydatne zarówno w profilaktyce, jak i w pracy z pacjentami. W nauce polskiej, w zakresie badań osób chorych na białaczki i po przeszczepie szpiku kostnego, jest to praca pionierska”.
Z recenzji prof. dra hab. med. Aleksandra B. Skotnickiego
Autorzy i redaktorzy niniejszej publikacji pragną przypomnieć wkład Ośrodka Badań Prasoznawczych i „Zeszytów Prasoznawczych” w rozwój polskiego medioznawstwa i odpowiedzieć na pytania: „w jaki sposób dorobek «Zeszytów Prasoznawczych» promieniował na inne ośrodki badawcze krajowe i zagraniczne?”, a także „co czasopismo to zawdzięczało ideom zaczerpniętym z innych krajów?”.
Naszym największym życzeniem jest, by publikacja ta stała się okazją do zwrócenia uwagi na okoliczności powstawania, rozwoju i instytucjonalizacji polskiego prasoznawstwa, którego „Zeszyty Prasoznawcze” były ważnym ogniwem, i głosem w dyskusji o przyszłości tej dyscypliny w czasach mediów cyfrowych.
W książce oddanej w Państwa ręce pochyliliśmy się nad filmami odrzuconymi, niechcianymi i zbędnymi, które wystarczyło poddać recyklingowi, by odkryć istne wysypisko znaczeń. Recykling ten nie równał się jednak prostemu zatarciu granic między kulturą niską a wysoką - interesowała nas przede wszystkim sama dynamika procesów inkluzji i ekskluzji, pozornie niewinna, a w rzeczywistości polityczna, ustalająca kanony oraz kształtująca wyobrażenia widzów nie tylko o kinie, lecz także rzeczywistości. Przeciwstawiając się akademickim resentymentom za kanonem, uprawiamy semiotykę śmieci, w ramach której hegemonię estetyki zastąpiliśmy krytycyzmem innego rodzaju, opierającym się na diagnozie zjawisk społecznych, politycznych czy kulturowych. Dlatego też w niniejszej publikacji Alain Resnais sąsiaduje z Lloydem Kaufmanem, niszowe kino meksykańskie z filmami studia The Asylum, zaś ostrze krytyki skupia się na Hollywood, a nie na Bollywood.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
