Książka jest wynikiem kilkuletnich badań terenowych zrealizowanych w środowisku osób zajmujących się przedwojennymi cmentarzami na terenach postmigracyjnych Polski. Małgorzata Zawiła przedstawia społeczne procesy przypisywania znaczeń zniszczonym i zapomnianym cmentarzom, podlegającym obecnie działaniom mającym na celu ich zachowanie, a także praktyki oswajania nekropolii oraz powstanie związanych z tym wspólnot nieformalnych i organizacji. Te trzy elementy, przedstawiające relację ludzi i starych, nieczynnych cmentarzy, zostały nazwane dziedziczynieniem. Książka może zainteresować wszystkich zajmujących się społecznymi procesami pamięci, studiami nad dziedzictwem kulturowym oraz związkami między ludźmi a elementami rzeczywistości materialnej.
Małgorzata Zawiła – religioznawczyni, badaczka i wykładowczyni, pracuje w Instytucie Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się socjologią religii, a w szczególności religijnością współczesną oraz studiami tanatologicznymi. Autorka i współredaktorka monografii oraz artykułów.
Teoretyczną stronę rozprawy należy uznać za wzorcową i ocenić na bardzo wysokim poziomie. M. Zawiła posłużyła się we własnym projekcie badawczym ankietą wywiadu pogłębionego. Ten sposób kontaktu z respondentami okazał się zasadny, trafny i owocny dla badań, gdyż ułatwił „dotarcie” do wnętrza specyficznych respondentów i zachęcił ich do szczerych wypowiedzi na ten tak trudny i osobiście ich dotykający temat. Wyniki tych badań należy opublikować ze względów poznawczych, ponieważ dają one świeże i ciekawe spojrzenie na postawy ludzi umierających w hospicjach, na zjawisko śmierci, jak i na rolę religii w kształtowaniu właściwych postaw ludzi wobec umierania i śmierci.
Z recenzji prof. dr. hab. Józefa Baniaka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
