Antologia Filozofki na Uniwersytecie Jagiellońskim 1897–1967 jest pierwszym w Polsce zbiorem tekstów kobiet wykształconych i/bądź pracujących na krakowskiej Alma Mater. Prezentowane są utwory zarówno pierwszych adeptek filozofii na UJ oraz korespondencja i rozprawy naukowe znanych wykładowczyń z połowy XX wieku. Wśród wybranych pozycji znajdziemy publikację pierwszej doktorki filozofii – Stefanii Tatarówny, a także filozofki i pedagożki Cecylii Bańkowskiej, filozofki przyrody Anny Tenenbaum oraz zajmującej się teorią moralności Justyny Korczyńskiej. Ponadto w zbiorze zamieszczono teksty Izydory Dąmbskiej (pierwszy raz w języku polskim), Danieli Gromskiej oraz nigdzie wcześniej niepublikowane fragmenty pracy magisterskiej Haliny Poświatowskiej. Książka stanowi świadectwo zróżnicowania myśli kobiet, jak i odsłania wyzwania, z jakimi się zmagały w uprawianiu tej dyscypliny na co dzień.
„Jest to inicjatywa godna poparcia z uwagi na zdecydowane niedocenianie dorobku kobiet w historii filozofii polskiej.”
Fragment recenzji prof. dr. hab. Jana Woleńskiego
Rozkosz należy do tych fenomenów, które opierają się jednoznacznej definicji. Lokuje się na granicy tego, co popędowe, afektywne i kulturowe, a sposób jej przeżywania i rozumienia silnie zależy od kontekstu, w jakim się pojawia i w jakim jest analizowana. Niniejszy tom, wychodząc naprzeciw złożonej naturze rozkoszy, nie tylko ujmuje ją interdyscyplinarnie i kontekstowo, lecz także wskazuje na jej aktywny wymiar w kształtowaniu jednostkowej percepcji. Jak pokazują to zebrane w nim artykuły, rozkosz to zarówno wartość, ku której dąży człowiek, jak i droga do oceny i poznania innych ludzi oraz świata.
Fragment wstępu
Wolność i odpowiedzialność – jak powiedział kiedyś Jacek Filek – są jak dwa brzegi rzeki, rozdzielone jej nurtem. Przywykliśmy do owego rozgraniczenia i wkraczając myślą od razu w nurt, łatwo akceptujemy oczywistość ich przeciwstawienia. Oto przyczyna niekończących się sporów o istotę relacji między wolnością a odpowiedzialnością; oto przyczyna jednostronności, z jaką zwykle rozstrzygała ten problem filozofia. Ale problem ten znika, gdy cofamy się do samego źródła. Tam, skąd rzeka dopiero bierze swój początek, wolność i odpowiedzialność są jednym.
Droga myślowa Jacka Filka jest tym właśnie: drogą ku źródłu, powrotem do miejsca, gdzie jeszcze nie byliśmy, a skąd czerpaliśmy każdą znaną nam prawdę; jest wyprawą, która znane czyni nieznanym, oczywiste – nieoczywistym i dlatego właśnie żywym; jest pytaniem, które nie zna wprzódy odpowiedzi. Przede wszystkim jednak jest świadectwem człowieka, który świadomie stara się zamazywać granicę między myśleniem a życiem – bo przecież i ta granica zanika, kiedy zmierzamy do źródła.
Kultura polska zwykła się kojarzyć z tradycjami chrześcijańskimi, by nie powiedzieć katolickimi, o charakterze raczej zachowawczym. Jeśli jednak przyjrzeć się bliżej, okazuje się, że jednym z jej istotnych aspektów pozostaje swoisty mariaż z przekonaniami i rytuałami, które można określić jako ezoteryczne. W niniejszym zbiorze mieszczą się bardzo różne elementy. […] Pierwszy wiąże się z wyjątkowo mocnym poczuciem „słowiańskości”, także tej nieoswojonej i nieraz manifestującej się na pograniczu kultury ludowej i wysokiej, jak chociażby w obrzędzie dziadów. Drugi polega na traktowanym jako „mistyczne” odczytaniu chrześcijaństwa, zakorzenionym między innymi w perenialistycznej myśli Jakuba Böhmego. Trzeci wynika ze specyficznego doświadczenia polskiego patriotyzmu, stanowiącego paradoksalną syntezę mesjanistycznych intuicji i niewiary wobec idei świętej historii. Na zakończenie tego krótkiego przeglądu trzeba jeszcze wspomnieć o wątkach mających swe źródła w świecie Orientu, które trafiają na polski grunt zazwyczaj w formie już przetworzonej i ulegają dalszym przemianom, wpisując się w lokalne krajobrazy religijno-kulturowe. Te i inne, bliskie ezoterycznemu postrzeganiu świata komponenty nieraz ujawniały się w polskiej literaturze i sztuce, w filozofii i koncepcjach społecznych. Dają się one odnaleźć również w zaangażowaniu religijnym, także tym chrześcijańskim, a jednocześnie w sprzeciwie wobec wartości na ogół uznawanych za tradycyjne i niezmienne.
Wspomniane idee nigdy nie były widoczne na pierwszy rzut oka. Obecność i oddziaływanie tego obrazoburczego, a zarazem twórczego fermentu wydają się jednak nie do przecenienia w procesie kształtowania polskości, a zjawisko to jak dotąd nie było jeszcze przedmiotem systematycznych badań. Książka, którą oddajemy do rąk Czytelnika, stanowi pionierski zbiór studiów poświęconych tej właśnie tematyce.
Tematem książki jest próba nowego spojrzenia na epokę Oświecenia, w której biorą początek idee mające znaczenie dla formowania się kultury i świadomości zbiorowej współczesnych czasów. Zawiera ona artykuły napisane przez grono najwybitniejszych światowych i polskich badaczy Oświecenia, którzy - przedstawiając nowe interpretacje filozofii i kultury tego okresu - uważają, że warto ponownie sięgnąć do tej epoki by zrozumieć procesy, które zachodzą we współczesnym społeczeństwie.Książka ukazuje aktualny stan debaty na temat źródeł ideowych epoki, uwypuklając przy tym różnice w obrębie Oświecenia europejskiego i amerykańskiego. Przedstawia oryginalne interpretacje odbiegające od dotychczasowych utartych schematów ujmowania relacji między religią, moralnością, sferą publiczną i państwem, a także ukazuje nowatorstwo oświeceniowej refleksji nad relacjami między etyką i polityką.Autorzy tekstów omawiają zapoczątkowane w czasach Oświecenia dyskusje nad miejscem religii w życiu publicznym, charakteryzują zróżnicowany nurt jakim było Oświecenie chrześcijańskie, rozważają też problem kosmopolityzmu czy proces kształtowania się nowoczesnych demokracji pod wpływem przemian wniesionych przez rewolucję francuską, a także pojęcie radykalizmu, które stanowi ważny, ale nie jedyny wyróżnik tej epoki, bowiem z dzisiejszego punktu widzenia kluczowe znaczenie dla kształtowania się nowoczesności mają przede wszystkim oświeceniowe idee tolerancji i praw człowieka.Książka dostarcza gruntownej wiedzy o epoce Oświecenia, przydatnej nie tylko dla historyków filozofii, lecz także dla szerokiego grona humanistów oraz badaczy społecznych, studiujących filozofię, historię idei czy historię, oraz literaturoznawstwo i kulturoznawstwo.Klienci, którzy kupili tę książ
Powieść Sary Mannheimer to poetycka historia o tym, jak pewna kobieta próbuje poskromić rzeczywistość i stworzyć znaczenie. Jest tu Dom, z kuchnią, przedpokojem, pokojami
wewnętrznymi oraz, rzecz jasna, Biblioteką. Z pomocą nieco trudnego przewodnika, jaki stanowi Stopień zero pisania Rolanda Barthes’a, stara się zbliżyć do istoty światowej literatury. Powieść zawiera także przepiękny opis „straconego” życia. Okazuje się jednak, że braki i smutki potrafią być siłami, które sprawią, że człowiek poświęci się literaturze. Niczym czerwona nić biegnie przez książkę pytanie o granicę między życiem, a pisaniem.
Poziom zero Sary Mannheimer to pyszna uczta dla smakoszy literatury, powieść-zagadka dla czytelników-detektywów oraz wielka przyjemność dla tych, którzy zamiast ślizgać się po powierzchni, wolą zaglądać do wnętrza.
W książce dokonano próby skonfrontowania wybranych szkół myśli ekonomicznej z pewnym wycinkiem rzeczywistości gospodarczej – pracą kobiet. Pojęcie pracy wykracza tu poza wąską koncepcję zatrudnienia i obejmuje także nieodpłatne czynności wykonywane na rzecz gospodarstwa domowego oraz opiekę. Do analizy wybrano główny nurt ekonomii i jedną ze szkół heterodoksyjnych – szkołę feministyczną, która za podstawowy temat swoich rozważań przyjęła doświadczenia kobiet. Problematyka pracy kobiet jest w dużej mierze uwarunkowana rolami społecznymi odgrywanymi przez kobiety i mężczyzn, przy czym najbardziej determinująca jest rola matki i opiekunki. W rezultacie pozycja kobiet na rynku pracy jest uzależniona od innych czynników niż pozycja mężczyzn, a jeden z najważniejszych stanowi obciążenie pracą nieodpłatną dla gospodarstwa domowego. W takiej sytuacji ta nierówna pozycja kobiet i mężczyzn przekłada się na dalsze zróżnicowanie płci. Stosowanie instrumentów polityki gospodarczej, które są postrzegane jako neutralne ze względu na płeć, w rzeczywistości ma ogromne znaczenie dla kobiet, zwiększa bowiem lub utrwala istniejące nierówności.
Czy wiesz, co widzisz? Czy widzisz, co wiesz? Książka odpowiada na pytanie, jak radzi sobie odbiorca, widz i słuchacz w procesie komunikacji, podczas którego docierają do niego bodźce werbalne i niewerbalne. Autorka ukazuje procesy, które pozwalają nam wykorzystywać wszelkie środki znaczeniotwórcze (np. słowa czy gesty) do porozumiewania się, nawet wtedy, gdy robimy to poza świadomą kontrolą. Przywołane w książce koncepcje językoznawcze, neurobiologiczne, psychologiczne i filozoficzne stanowią podstawę tezy o nieuchronnym rozumieniu znaków niewerbalnych na równi z werbalnymi, a liczne badania eksperymentalne wnikliwie tu opisane są tego dowodami.
Głównym tematem książki jest gest i jego usytuowanie wśród werbalnych i obrazowych środków komunikacji; usytuowanie na równi z nimi. Autorka dowodzi, że gest nie tylko wzmacnia przekaz werbalny i jego np. perswazyjność, lecz także jest pełnoprawnym środkiem komunikacji «współtworzącym semantykę interakcji komunikacyjnej». Dowodząc, uruchamia nie tylko kontekst językoznawczy czy neurobiologiczny, lecz także filozoficzny, antropologiczny czy psychologiczny. Kiedyś, dawno temu, swego rodzaju rewolucji w językoznawstwie i teorii komunikacji dokonała książka Johna Austina How To Do Things With Words, pokazując, że komunikatu nie można oddzielać od szeroko pojętego kontekstu, składającego się na akt mowy. Książka Anety Załazińskiej poszerza ten kontekst (i akt mowy) o gest, który na nowo definiuje. Pod tym względem także ma charakter rewolucyjny.
Z recenzji Michała Rusinka
Książka w naukowy sposób obala wiele mitów dotyczących komunikacji niewerbalnej, a jednocześnie – wykorzystując najnowsze badania z zakresu komunikacji międzyludzkiej – udowadnia, że gesty i słowa stanowią nierozerwalny związek w procesie porozumiewania się ludzi.
Wie tylko, że dni spędzone z matką w domu, w którym panowała żałoba, łączyły się jak kolejne ogniwa, uniosły i owinęły wokół jej szyi. Kiedy rozeszły się tłumy żałobników, ucichł szelest urzędowych papierów, światło pojawiało się wieczorem w tylko jednym pokoju, każde pukanie do drzwi sprawiało, iż myślały, że przyszedł, jakby nie umarł, i może właśnie dlatego, to znaczy, kiedy zostały same w domu, zawsze wysprzątanym, żeby zmarły ojciec mógł znaleźć kurtkę, papierosy i okulary tam, gdzie je zostawił, gdy wróci, i wiele tygodni później, kiedy zdały sobie sprawę z tego, że naprawdę zostały same razem…
(fragment książki)
Utrzymane w melancholijnym tonie opowiadania Oguz dotykają psychologicznego i politycznego wymiaru żałoby. Punktem wyjścia jest śmierć ojca autorki, należącego do pokolenia 1968 roku, pokolenia, które doznało wielu krzywd podczas przewrotu wojskowego w Turcji lat osiemdziesiątych. Ha! jest więc opowieścią pogrążonej w żałobie córki, która rozpaczliwie próbuje się pogodzić z osobistą stratą, usiłując jednocześnie rozliczyć się z trudną historią swojego kraju, wciąż nieprzyznającego się do popełnionych zbrodni.
Książka gromadzi wyniki badań prowadzonych w polu problemowym wyznaczonym przez trzy kluczowe pojęcia: religię, religijność i duchowość. Badania te dotyczą najrozmaitszych aspektów zjawisk religijnych, a podejmowane są z wielu perspektyw teoretycznych – psychologicznej, socjologicznej, historycznej i filozoficznej.
Swoistym zwornikiem i punktem odniesienia tych różnorodnych tematycznie i dyscyplinarnie tekstów jest osoba i twórczość polskiego pioniera badań nad psychologią duchowości – dr. hab. Pawła M. Sochy. To właśnie Jemu dedykują swoje prace koledzy i uczniowie, penetrujący niewystarczająco zbadane lub w ogóle dotąd pomijane obszary poznawcze i poszukujący nowych perspektyw badawczych. Wielość poruszanych tematów, mnogość przyjętych stanowisk teoretycznych oraz różnorodność zastosowanych metod badawczych pozwalają na ukazanie fascynującego spektrum problemów wyłaniających się na stykach dyscyplin naukowych zajmujacych się zjawiskiem religii. Wszystko to sprawia, że książka może stanowić źródło inspiracji nie tylko dla przedstawicieli dyscyplin podejmujących naukową refleksję nad religią, lecz w ogóle dla wszystkich czytelników zainteresowanych bogactwem współczesnych przejawów religii, religijności i duchowości.
Podstawowe pytanie etyki okazuje się dzisiaj postawione na nowo. Dotychczas było nim pytanie: jak żyć? Ale wydaje się, że pojawiła się potrzeba, by zastąpić je innym, mianowicie: kim jest człowiek? Pytanie to jest pytaniem etycznym, ponieważ wskazuje na to, co stanowi cechę wyróżniającą człowieka na tle przyrody: zdolność do odróżniania dobra od zła, a zatem do pojmowania dobra i zła, która jest dyspozycją wybitnie ludzką. Dla istot prymitywnych dobre jest to, co zaspokaja ich biologiczną strukturę, pozwala trwać, gdyż przetrwanie jest ich naczelnym zadaniem. Zwierzę je, aby żyć, i żyje, aby jeść. Dla człowieka dobro oznacza coś więcej niż to wszystko, co mu służy na płaszczyźnie fizjologiczno-popędowej. Czynności, które podejmujemy, żeby utrzymać się przy życiu, nie mają związku z moralnością. Człowiek rozpoznaje dobro dzięki władzy sądzenia. Jeśli ma być człowiekiem, musi sądzić. Z tego sądu wyrasta poczucie moralnej satysfakcji albo odrazy, spokój sumienia albo wina i odpowiedzialność. Człowiek ma pewne moralne dyspozycje, moralności jednak nie bierze skądkolwiek.
Fragment z książki
Książka jest pierwszym na gruncie polskim wydaniem i przekładem trzech łacińskich traktatów z XV wieku o „sztuce umierania". Traktaty ars moriendi, czyli średniowieczne dzieła moralistyczne, służące przygotowaniu człowieka do bezpiecznego (a więc zgodnego z zaleceniami wiary i przy zachowaniu rytuałów ustanowionych przez Kościół) odejścia z tego świata, pojawiły się w Europie właśnie z początkiem XV stulecia. Oczywiście, rozprawy poświęcone śmierci i umieraniu powstawały znacznie wcześniej, ale można powiedzieć, że trzy przedstawione w tej książce traktaty: Jana Gersona De arte moriendi, przypisywana m.in. Mateuszowi z Krakowa Ars moriendi i nieznanego autorstwa Speculum artis bene moriendi, dały początek nowej odmianie gatunkowej, określanej mianem „traktatów de arte bene moriendi", realizującej pewien schemat pouczeń o sposobie przygotowywania się do „dobrej" śmierci.
Niniejsze opracowanie zawiera fotokopie stron piętnaste wiecznych edycji tych traktatów, łacińską transkrypcję tekstu i jego polski przekład oraz ilustracje towarzyszące wywodom w dziełku przypisywanym Mateuszowi z Krakowa. Całość poprzedza wstęp, przedstawiający m.in. genezę i rozwój „sztuki dobrego umierania" oraz charakterystykę trzech traktatów „wzorcowych", a edycja tych traktatów opatrzona została obszernymi komentarzami, w których oprócz aparatu krytycznego znalazły się szczegółowe objaśnienia tekstu i ilustracji.
Kazimierz Moszyński swego czasu skonstatował, że medycyna ludowa stanowi „istotny węzeł gordyjski, w którym najzawilej splątane są z sobą technika, wierzenia czy w ogóle typowe przejawy religijnego życia”. Autorka prezentowanego studium od paru lat konsekwentnie węzeł ten usiłuje – chyba z powodzeniem – rozplątać, umiejętnie stosując metodologię pragmalingwistyczną i sięgając – jak chociażby w opisie ludowego obrazu chorób – do ujęć językoznawstwa kognitywnego. W toku analizy posiłkuje się przy tym opracowaniami etnograficznymi z zakresu słowiańskiej medycyny ludowej i wcale licznymi już słownikami etnolingwistycznymi. Powstało studium rzetelne, wieloaspektowe i – co również zasługuje na podkreślenie – wręcz pasjonujące. Kreśli w nim Autorka zapomniany obraz ludowych interpretacji stanów chorobowych i wyobrażeń o tych ostatnich oraz szczegółowo rozpatruje zachowane i zapisane przez pasjonatów lecznicze formuły magiczne.
Z recenzji dr hab. Haliny M. Chodurskiej, prof. UP w Krakowie
Prezentowane w książce studia ze spotkań krakowsko-bratysławskich dotyczą istotnych faktów z teorii i historii wychowania na Słowacji i w Polsce.
Zdominowała je problematyka recepcji pedagogiki zachodniej i kierunków jej rozwoju na Słowacji w latach 1918–1938 (Milan Krankus), rozwój pedagogiki rodziny w obu krajach (Janina Kostkiewicz, Mária Potočárova) oraz humanistyczny i personalistyczny zarazem kierunek rozwoju uspołecznienia uczniów w systemie oświatowym współczesnej Słowacji (Ivan Podmanický). Uprzystępniane w kolejnych studiach fakty i refleksje z jednej strony świadczą o prężności rozwoju myślenia humanistycznego i społecznego w obu krajach, z drugiej zaś pokazują międzynarodową wspólnotę dyskursu pedagogicznego Europy Środkowej. Jak się bowiem okazuje, wiele inspiracji – dotyczących kierunków rozwoju pedagogiki w obu krajach – jest wspólnych. Do ich śledzenia, odkrywania i porównywania autorzy zapraszają wszystkich zainteresowanych. Pozostajemy z nadzieją, że dwujęzyczność pracy (ze względu na powszechne rozumienie języka naszych południowych sąsiadów) nie będzie przeszkodą dla potencjalnych Czytelników.
To kontynuacja publikacji z 2004 roku pod redakcją Grażyny Stachówny i Joanny Wojnickiej, której tematem była m.in. Twórczość filmowa Edwarda Żebrowskiego, Jerzego Skolimowskiego, Marka Koterskiego, Wojciecha Marczewskiego, Jerzego Stuhra, Jana Jakuba Kolskiego.
W kolejnych dwóch tomach przedstawiają eseje naukowe uznanych autorytetów filmoznawczych oraz młodych badaczy z różnych ośrodków akademickich całego kraju, poświęcone filmom i sylwetkom kolejnych reżyserów - współtwórców historii, a także dnia dzisiejszego polskiego kina.
Autorzy kina polskiego to kontynuacja publikacji z 2004 roku pod redakcją Grażyny Stachówny i Joanny Wojnickiej, której tematem była m.in. twórczość filmowa Edwarda Żebrowskiego, Jerzego Skolimowskiego, Marka Koterskiego, Wojciecha Marczewskiego, Jerzego Stuhra, Jana Jakuba Kolskiego.
W kolejnych dwóch tomach Grażyna Stachówna i Bogusław Zmudziński przedstawiają eseje naukowe uznanych autorytetów filmoznawczych oraz młodych badaczy z różnych ośrodków akademickich całego kraju, poświęcone filmom i sylwetkom kolejnych reżyserów ? współtwórców historii, a także dnia dzisiejszego polskiego kina.
W tomie II zamieszczono teksty:
Joanny Preizner o Aleksandrze Fordzie
Krzysztofa Kornackiego o Ewie i Czesławie Petelskich
Konrada Klejsy o Stanisławie Barei
Grażyny Stachówny o Henryku Klubie
Małgorzaty Radkiewicz o Jerzym Domaradzkim
Nataszy Korczarowskiej o Januszu Zaorskim
Romana Włodka o Waldemaru Krzystku
Artura Majera o Juliuszu Machulskim
We współczesnym dyskursie na temat rozwoju podkreśla się potrzebę odnalezienia równowagi pomiędzy ekonomią i wzrostem gospodarczym a społecznym dobrostanem i psychospołecznymi potrzebami każdego człowieka. Uczeni, poszukując alternatywnych dróg rozwoju, wskazują na nowy lokalizm, jako szczególnie obiecującą drogę tworzenia zintegrowanych planów rozwoju lokalnego, włączania zmarginalizowanych społecznie jednostek, a tym samym restytucji podmiotowości społecznej. Niniejszy tom stanowi przegląd najważniejszych koncepcji przemian i rozwoju społeczności lokalnych w dobie globalizacji, proponując jednocześnie ich syntezę. Autorka - na podstawie gruntownych studiów literatury przedmiotu i własnych badań empirycznych w śląskiej społeczności górniczej - wskazuje zakres, w jakim możliwy jest przebieg rozwoju alternatywnego. Szczególną uwagę zwraca na procesy kapitalizacji kultury lokalnej, argumentując, że szeroko rozumiana kultura, tj. tradycja, instytucje obywatelskie i wzory partycypacji, jak również wszelkie formy rozrywki kulturalno-sportowej i uczestnictwa w kulturze stanowią najważniejsze zasoby oraz instrumenty rozwoju społeczności lokalnej. Autorka analizuje ponadto mechanizmy, za pomocą których `rozwój poprzez kulturę` wzmacnia inkluzję społeczną i usprawnia lokalny proces demokratyczny. `Nowatorska książka Marty Klekotko charakteryzuje się wysokimi walorami poznawczymi i dydaktycznymi. (...) Z pewnością będzie pozycją cieszącą się zainteresowaniem nie tylko profesjonalnych socjologów, lecz także wszystkich, dla których dobrze zorganizowane społeczności lokalne stanowią istotną wartość`. Z recenzji prof. Pawła Starosty
Miasta różnią się między sobą. Każde z nich dostarcza odmiennych możliwości konsumpcji kulturowej i stwarza swoiste nisze dla rozwoju przemysłów kultury. To od nich zależą zdolności przyciągania turystów i pożądanych grup mieszkańców, kulturowy potencjał rozwoju i tym samym przyszłość miasta. Niniejsza książka stanowi skondensowany wykład teorii z zakresu kulturowych studiów miejskich, w którym autorzy rozwijają własną perspektywę kulturową badania przekształceń współczesnych miast. Proponują oni nowatorski model teoretyczny oraz dostarczają narzędzi analitycznych, które następnie wykorzystują do pomiaru i opisu dynamiki kulturowej polskich miast i miasteczek. Przedstawiają profile i wymiary ich zróżnicowania kulturowego, a także opisują ich kulturowy charakter.Otrzymujemy wykład koncepcji wyjaśniającej znaczenie kultury w mieście, ale przede wszystkim interesujące i pobudzające do dyskusji wyniki badań nad wymiarami kulturowymi polskich miast. Uważam, że publikacja będzie stanowić ważny wkład zarówno w refleksję nad rolą kultury w odradzaniu się miast, jak i dyskusję nad specyfiką miejskiej sceny kulturowej w Polsce. Naukowcy, praktycy i pasjonaci otrzymają narzędzie do określania sytuacji miast w Polsce, porównywania ich położenia i wytyczania strategii dalszego rozwoju. Zapowiada się istotna dla dorobku polskich urban studies pozycja.Z recenzji dr. hab. Tomasza Nawrockiego, prof. UŚ
2 miliony słów. 37 tomów. Jedyna w swoim rodzaju historia. Talmud bywał zakazywany, cenzurowany i palony na stosach, roztrząsany przez uczonych i rabinów, analizowany przez filozofów i poetów, orędowników republiki i królów. Porusza tematy tak różnorodne jak prawo, wiara, medycyna, magia, etyka, seks, humor czy modlitwa. To niezwykle skomplikowane i imponująco logiczne dzieło, którego zrozumienie często przysparza trudności. Harry Freedman snuje pasjonującą opowieść o słynnym antycznym dziele, które jest prawnym i mistycznym filarem judaizmu. Przedstawia księgę, która pod wieloma względami odzwierciedla dzieje narodu żydowskiego. Freedman opisuje historię Talmudu, rolę, jaką odegrał oraz jego wpływ na tradycyjny judaizm. Znakomicie ukazuje to jedno z najważniejszych dzieł kulturowych, historycznych i religijnych naszych czasów. Majstersztyk o jednej z największych świętych ksiąg świata, prezentujący nowe spojrzenie na ewolucję religii i tożsamości żydowskiej na przestrzeni wieków oraz jej wpływ na dzieje świata, jego religię i kulturę. Lektura obowiązkowa. Prof. Efraim Karsh, King's College w Londynie i Uniwersytet Bar-Ilan
Trzecie wydanie niniejszej książki zawiera nowe wprowadzenie, w którym Geertz ponownie przywołuje znamienną dla swej twórczości ideę relacji między wiedzą abstrakcyjną i konkretną w antropologii - tego, jak krążymy między rozumieniem idei i rzeczy a rozumieniem kultur, które je tworzą. Wykorzystując tarcia między tymi obszarami rozumienia, Geertz zachęca czytelników, by do swych doświadczeń przykładali inną miarę.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
