Prognozy demograficzne dotyczące ludności Polski są bardzo niekorzystne. Niski poziom dzietności przy stosunkowo długim trwaniu życia skutkuje starzeniem się społeczeństwa. Zmniejsza się liczba i odsetek osób w wieku produkcyjnym przy jednoczesnym wzroście liczebności i odsetka populacji emerytów. Dokonujące się przemiany demograficzne wywierają i będą wywierać ogromny wpływ na wszystkie wymiary życia społeczno-gospodarczego.
W warunkach postępującego starzenia się społeczeństwa pojawiają się słuszne obawy co do wydolności funkcjonującego w Polsce systemu emerytalnego. Budzą się też uzasadnione niepokoje o możliwość zachowania adekwatności przyszłych świadczeń emerytalnych.
Negatywne skutki zmian demograficznych można byłoby złagodzić dzięki zwiększeniu aktywności zawodowej kobiet. Obecnie bowiem, mimo rosnącej przewagi edukacyjnej kobiet, ich potencjał intelektualny i zawodowy jest w dużym stopniu marnotrawiony.
Celem zaprezentowanych w monografii badań jest określenie zmian w poziomie wykształcenia i aktywności zawodowej kobiet i mężczyzn w Polsce oraz opisanie w sposób sformalizowany zależności, jakie zachodzą między płcią, poziomem wykształcenia i aktywnością zawodową.
Praca składa się z czterech rozdziałów, poprzedzającego je wstępu oraz wniosków końcowych. W pierwszym rozdziale poruszyłam zagadnienia związane z terminologią stosowaną przy omawianiu niepełnosprawności, klasyfikacjami niepełnosprawności, uprawnieniami, jakie przysługują osobom z niepełnosprawnościami, oraz zakresem działalności wybranych organizacji, stowarzyszeń i fundacji na ich rzecz. Drugi rozdział dotyczy aspektu turystycznego, w szczególności funkcji turystyki w odniesieniu do osób z niepełnosprawnościami i barier znajdujących się w otoczeniu, zawiera także przykłady zastosowania urządzeń i technologii dla osób z różnymi niepełnosprawnościami. Zagadnienia te wprowadzają w tematykę pracy dotyczącą udogodnień i ograniczeń. Trzeci rozdział poświęciłam istocie rozwoju turystyki w Szczecinie, charakterystyce metodyki pracy i źródeł danych oraz szczegółowej analizie wybranych elementów bazy materialnej turystyki w mieście i jej dostosowania dla osób o specyficznych potrzebach. W czwartym rozdziale opisałam i zilustrowałam wyniki badań, na podstawie których dokonałam oceny przystosowania Szczecina do wymagań i potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchową w kontekście udogodnień i istniejących ograniczeń. Podałam również przykłady dobrych praktyk stosowanych w wielu regionach na świecie, które można wprowadzić i wykorzystać w Szczecinie. Ze wstępu
Książka pt. Wprowadzenie do antropologii filozoficznej i teologicznej pragnie ukazać w sposób chronologiczny, jak na przestrzeni dziejów ludzkiej myśli kształtowały się odpowiedzi na pytania, kim jest człowiek, skąd pochodzi, jaka jest jego istota i cel jego życia na ziemi. Odpowiedzi na te pytania udzielały i wciąż udzielają zarówno filozofia, jak i teologia.
Nie jest łatwo wybrać sposób prezentacji kolejnych poglądów antropologicznych na przestrzeni wieków. Autor zdecydował się na przedstawienie wybranych filozofów/teologów (lub kierunków filozoficznych/teologicznych), którzy jego zdaniem odegrali znaczącą rolę w kształtowaniu poglądów na osobę ludzką. Nie jest to cała historia antropologii filozoficznej i teologicznej, ale wydaje się, że proponowane ujęcie w jakimś stopniu uwypukla najważniejsze zagadnienia antropologiczne w dziejach myśli ludzkiej.
Książka składa się z sześciu rozdziałów, w których zostały przedstawione życie i poglądy wybranych filozofów i teologów. Są więc części poświęcone kolejno: antropologii starożytnej, następnie biblijnej, chrześcijańskiej, nowożytnej, dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Jest też omówienie dwóch wielkich współczesnych projektów antropologicznych: feministycznego i transhumanistycznego. Umożliwia to wyrobienie sobie zdania na temat rozwoju spojrzenia na osobę ludzką na przestrzeni niemal trzech tysięcy lat i jego zmian, z uwzględnieniem antropologii biblijnej.
Ze wstępu
Współczesna metropolia lwowska obejmuje rozległe przedmieścia, które tworzą peryferyjne dzielnice i miejscowości odrębne pod względem administracyjnym, przylegające do granic miasta. Metropolia lwowska ukształtowała się na przestrzeni minionych dziesięcioleci. Początki formowania się wielkomiejskiego Lwowa sięgają XIX w. Lwów, pełniąc funkcję stolicy Galicji, podlegał szybkim procesom urbanizacyjnym. Miasto się rozwijało i oddziaływało na okoliczne miejscowości. Rozmach inwestycyjny na przełomie XIX i XX w. spowodował, że na obszarze wsi leżących w pobliżu rogatek miejskich również rozwijało się budownictwo mieszkaniowe, powstawały zakłady usługowe i przemysłowe. W tym czasie szczególnie postępowała rozbudowa północnych przedmieść. Tam też szybko wzrastała liczba mieszkańców. W konsekwencji doszło do procesu scalania niektórych podlwowskich wsi z organizmem miasta. Już w okresie zaboru austriackiego do Lwowa został przyłączony między innymi teren Łyczakowa i Jałowca leżącego w pobliżu Krzywczyc oraz wschodnia część Kulparkowa. W czasie II Rzeczypospolitej przyłączono do miasta szereg okolicznych gmin lub ich części. Wówczas dotychczasowe wsie stały się peryferyjnymi dzielnicami tak zwanego Wielkiego Lwowa. Kolejne miejscowości znalazły się w granicach administracyjnych miasta w okresie okupacji niemieckiej i po drugiej wojnie światowej. Na przestrzeni ostatniego półwiecza peryferyjne dzielnice i miejscowości zachowujące odrębność administracyjną, ale tworzące obszar metropolitalny uległy kolejnym znacznym przeobrażeniom urbanizacyjnym. Niemniej, niektóre najstarsze części przedmieść zachowały do dzisiaj dawny wygląd.
Cmentarz na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem, nazywany też Starym Cmentarzem lub Cmentarzem Zasłużonych, jest jedną z najciekawszych polskich nekropolii. W ciągu 170 lat funkcjonowania cmentarza pochowano na nim około 6 tysięcy osób. Obecnie szacuje się, że na terenie nekropolii znajduje się około 400 grobów (częściowo anonimowych), zarówno jednoosobowych, jak i rodzinnych, wieloosobowych, opatrzonych inskrypcjami, zwanymi także epitafiami, napisami epigraficznymi lub nagrobkami, tj. krótkimi, autonomicznymi tekstami, zamkniętymi pod względem semantycznym i formalnym, informującymi o śmierci jakiejś osoby i upamiętniającymi osobę zmarłą. W pracy odtworzono złożony, wieloaspektowy, niezwykle interesujący językowo i poznawczo obraz ludzi utrwalony w zakopiańskich inskrypcjach.
Książka składa się z 2 tomów i sprzedawana jest w komplecie
Tom 1 - str. 468 ISBN 9788379725021
Tom 2 - str. 397 ISBN 9788379725038
Tytułowi Hiperborejczycy to lud występujący w greckiej mitologii, żyjący w krainie szczęśliwości „za Boreaszem”. Siedzibę tego boga starożytni Grecy lokowali najpierw w Tracji, a później, w miarę jak rozszerzał się ich horyzont geograficzny, coraz dalej na północ, poza Góry Ryfejskie, równie mityczne jak sam Boreasz. Hiperborejczycy zamieszkiwali krainę szczęśliwości, słynęli z dobroci, kultury, nauki, byli wielkimi czarownikami. Żyli tak długo, że znużeni życiem, popełniali samobójstwo, rzucając się z urwiska do morza. Hiperborejczykiem był, między innymi, bóg Apollo, opiekun muz, poezji i światła (bliżej będzie o nich w drugiej części książki). Ale co ludy cyrkumborealne, a więc historyczni mieszkańcy Arktyki, mają wspólnego z Hiperborejczykami? Dziś wydaje się, że poza samym określeniem (cyrkumborealne oznacza dosłownie „dookoła Boreasza”) z pewnością niewiele. Współczesna terminologia naukowa tworzona całe stulecia przez ludzi mających klasyczne wykształcenie chętnie korzysta z greki i łaciny. Strefa borealna ma dziś jedynie klimatyczne konotacje – większość przyrodników używających tego terminu nawet nie słyszała o Boreaszu czy Hiperborejczykach – i odnosi się do strefy klimatu zimnego. Sam hiperborejski mit odżywa raz po raz, ostatnio głównie w Rosji, w miarę jak potrzeba mitu, głęboko tkwiąca w ludzkiej podświadomości, pojawia się na nowo. Oczywiście zamiast ludów cyrkumborealnych można by użyć określania „arktyczne” bądź dla ścisłości „arktyczne i subarktyczne”. Byłoby to lepiej i szerzej zrozumiałe, lecz zgubilibyśmy odwieczny związek przeszłości z teraźniejszością (i przyszłością).
Książka dzieli się na dwa tomy i sześć części. Wprowadzenie środowiskowe stanowi część pierwszą zatytułowaną nieco staroświecko – Historia naturalna. Następna część – Arktyka mityczna, która miała być pierwotnie osią całego projektu, poświęcona jest mitotwórczej roli Arktyki w tzw. kulturze klasycznej i późniejszej (europejskiej i ogólnoświatowej). Nie zajmuję się, poza ostatnim rozdziałem, mitami Północy. Trzecia część, Przeszłość, dotyczy ogólnie rzecz biorąc przeszłości ludów cyrkumborealnych, wprowadza w historię ich odkrywania, antropogeografię Północy, jej języki i pradzieje. Tu również znalazły się rozdziały o wymarłych ludach tej strefy. Kończy ją rozdział poświęcony hodowcom reniferów, którzy odchodzą już powoli w przeszłość. Następne dwie części stanowią zasadniczy trzon pracy i poświęcone są rdzennym ludom Północy. Podział na dwa kręgi: wewnętrzny – arktyczny i zewnętrzny – subarktyczny, wydawał się tu najlepszym rozwiązaniem, choć w przypadku wielu ludów jest on dyskusyjny. Te arktyczne omawia część czwarta zatytułowana Pierwszy Krąg, zaś subarktyczne (w szerokim znaczeniu tego słowa) część piąta – Drugi Krąg, rozpoczynająca drugi tom. Szósta, ostatnia merytoryczna część, Europejczycy w Arktyce, poświęcona jest tym grupom ludności europejskiej, które już w czasach historycznych wtargnęły w rejony północne z południa. Jej ostatni rozdział zatytułowany jest Czyja Arktyka? i stanowi swego rodzaju zakończenie książki. Podsumowanie, będące jedynie długim powtórzeniem tego, co znajduje się w całej książce, wydawało się zbyteczne, z powodzeniem zastępuje je rozbudowane Streszczenie.
Społeczeństwo informacyjne jest rzeczywistością współczesnego świata, kolejnym etapem rozwoju naszej cywilizacji. Jednak w odróżnieniu od wcześniejszych faz rozwoju ludzkości (społeczeństwo rolnicze oraz przemysłowe) charakteryzuje się olbrzymią dynamiką przebiegu procesów społeczno-ekonomicznych oraz zmian technologicznych obejmujących praktycznie wszystkie obszary aktywności człowieka.
Oznacza to, iż zarówno jednostki, grupy społeczne, jak i całe państwa powinny permanentnie dostosowywać się do nowych warunków oraz nabycia kompetencji odpowiednich do funkcjonowania w nowym środowisku cywilizacyjnym. Dostosowanie się do zmian będących konsekwencją funkcjonowania społeczeństwa informacyjnego jest warunkiem koniecznym z jednej strony do podtrzymania wzrostu społeczno-gospodarczego, natomiast z drugiej do wszechstronnego rozwoju sfery społecznej. Każde zaniechanie lub opóźnienie w tej materii może mieć bardzo poważne skutki dla państwa i społeczeństwa.
W związku z tym konieczna jest znajomość wpływu czynników i instrumentów determinujących rozwój cywilizacyjny, także w ujęciu historycznym. Ponadto należy mieć świadomość rozwoju społeczeństwa informacyjnego w kraju i w świecie, aby nie dopuścić do pojawienia się luki cywilizacyjnej. Pełny rozwój państwa w warunkach społeczeństwa informacyjnego nie będzie możliwy bez elektronicznego dostępu do funkcji społecznych. Wysoki poziom ich świadczenia oraz powszechna partycypacja obywateli pozwolą na pełne przyjęcie korzyści wynikających z funkcjonowania w społeczeństwie informacyjnym. Obszar elektronicznych usług społecznych i zakres ich wykorzystania przez obywateli to szczególna sfera związana z wdrażaniem społeczeństwa informacyjnego. Jej zaniedbanie rodzi szereg nierówności społecznych i opóźnia powszechne uczestnictwo w społeczeństwie informacyjnym.
W monografii zastosowano następujące metody badawcze: krytyczną analizę literatury przedmiotu, metodę analizy przyczynowo-skutkowej, metodę analizy porównawczej oraz metodę analizy przypadków.
Publikacja jest przeznaczona dla ekonomistów, studentów kierunków ekonomicznych oraz osób zainteresowanych problematyką społeczeństwa informacyjnego.
Ze wstępu
Problematyka doboru próby jest jedną z najczęściej poruszanych obszarów metodycznych w badaniach marketingowych. Strategie i schematy doboru są związane z rodzajem podejmowanych badań, charakterem losowanych lub wybieranych jednostek, ich dostępnością oraz stosowanymi metodami analizy danych. Zagadnienia te są przedmiotem niniejszego opracowania. Jest ono pokłosiem XXIII Warsztatów Metodologicznych im. Profesora Stefana Mynarskiego organizowanych w 2019 roku w Uniwersytecie Szczecińskim. Warsztaty te odbywają się cyklicznie od 1996 roku i są poświęcone dyskusjom nad wybranymi zagadnieniami metodologicznymi związanymi z badaniami marketingowymi. Stanowią one również płaszczyznę integracji wiedzy z obszaru marketingu, statystyki, metodologii badań, zarządzania, ekonomii i socjologii.
Monografia składa się z dziesięciu rozdziałów poświęconych problematyce doboru próby we współczesnych badaniach marketingowych i obejmuje zagadnienia dotyczące doboru próby w podejściach ilościowych, jakościowych i mieszanych, specyfikę doboru próby w badaniach sondażowych i eksperymentalnych, w modelach eksplanacyjnych i predykcyjnych, specyfikę prób badawczych w podejściach jedno- i wielopoziomowych, zagadnienia imputacji braków danych oraz badania z wykorzystaniem prób studenckich.
Przedstawione przez autorów metody dobierania próby i aspekty związane z tym postępowaniem mają służyć wspieraniu badaczy rynkowych w rozwiązywaniu stawianych przed nimi problemów i prawidłowej realizacji celów badawczych. Monografia jest więc przeznaczona dla osób zainteresowanych prowadzeniem badań marketingowych, a więc badaczy zatrudnionych w agencjach badawczych, pracowników przedsiębiorstw realizujących własne badania, a także pracowników naukowych i studentów uczelni ekonomicznych.
Ze wstępu
Niniejsza publikacja została napisana przez autorów właśnie z perspektywy wartości. Obserwacje ich deklarowania, uznawania i internalizowania dostarczają wielu cennych informacji odnośnie do jakości i kondycji życia publicznego. To właśnie kategorie aksjologiczne mogą wyjaśniać ludzkie postawy i działania. Dlatego też autorzy pozostali przy preliminariach i zasadniczych implikacjach dotyczących wielowymiarowych aspektów związanych z organizacją japońskich igrzysk, nie docierając do szczegółowej analizy wszystkich rozważanych przezeń kwestii. Zasygnalizowali przy tym, że w strukturze organizacyjnej igrzysk można wyodrębnić te same czynniki, które przypisuje się kulturze w generalnym znaczeniu (Dawson, 1993), czyli: socjologiczny (społeczna organizacja), geograficzny lub inaczej ekologiczny (adaptacja do środowiska), ekonomiczny (relacja między popytem a podażą), moralny (regulacje ze względu na normy społeczno-etyczne).Od redaktora
Celem naszej monografii jest wypełnienie istniejącej na polskim rynku luki poprzez przedstawienie ogólnego zarysu zjawiska finansjalizacji, dotykającego wszystkich zasobów środowiskowych – powietrza, wody i ziemi. Chcemy równocześnie podkreślić, że nasze opracowanie nie ma być kompleksowym i wyczerpującym kompendium wiedzy na temat finansjalizacji środowiska przyrodniczego. Nie opisujemy wszystkich jej form, nie analizujemy wszystkich, a nawet większości, odnotowanych na świecie przypadków destrukcji środowiska przyrodniczego wywołanych przez rosnące zaangażowanie i aktywność prywatnego kapitału. Chcemy raczej zasygnalizować polskiemu Czytelnikowi istnienie poważnego problemu, koncentrując się na przykładach sytuacji, których skala i wpływ są – naszym zdaniem – najbardziej destrukcyjne i brzemienne w skutki. Tym samym próbujemy raczej nakreślić ogólne trendy, niż dokonywać systematycznego przeglądu wszelkich możliwych aspektów podjętej problematyki. Naszym pragnieniem jest również pobudzenie do refleksji nad długofalowymi konsekwencjami upowszechniania na świecie modelu kapitalizmu hiperfinansowego.
Zgodnie z założonym celem, praca składa się z trzech rozdziałów oraz zakończenia. W rozdziale pierwszym przybliżono teoretyczne podstawy zjawiska finansjalizacji życia społeczno-gospodarczego, ze szczególnym uwzględnieniem podejścia reprezentowanego przez ekonomię heterodoksyjną. Omówiono tu także różne spojrzenia na dominację sfery finansowej w obszarze środowiska przyrodniczego. Rozdział drugi poświęcono wybranym formom finansjalizacji środowiska. Znalazły się tu syntetyczne prezentacje sposobu funkcjonowania rynku handlu uprawnieniami do emisji CO2, procederu wylesiania oraz grabieży ziemi, prywatyzacji sektora gospodarki wodno-kanalizacyjnej oraz ewolucji rynku obligacji katastrofalnych. Jak już wspomniano, nie uwzględniono tu wszystkich istniejących w przeszłości i obecnie form finansjalizacji sektora przyrodniczego, których liczba i różnorodność są na tyle duże, że wykraczają poza ramy opracowania stawiającego sobie za cel dostarczenie Czytelnikowi ogólnego oglądu sytuacji. W rozdziale trzecim uwagę skoncentrowano na konsekwencjach, jakie wspomniane w części drugiej formy finansjalizacji wywierają na sferę ekologiczną, ekonomiczną i społeczną. W zakończeniu z kolei dokonano podsumowania przeprowadzonej w pracy analizy. Zawarto w nim główne spostrzeżenia dotyczące badanej problematyki, zrekapitulowano negatywne konsekwencje finansjalizacji środowiska przyrodniczego jako całości oraz podjęto próbę określenia najważniejszych wyzwań wobec tego zjawiska.
Ze wstępu
[…] Stres związany z poczuciem bezradności lub silnym lękiem towarzyszy nam na wielu etapach życia i dotyczy jego różnych aspektów. Artykuł Kamili Szpunar pt. Lęk przed porodem i tokofobia – wpływ na życie kobiet poświęcony jest odczuwaniu silnego lęku przed porodem, który nie tylko może wpływać na jakość i przebieg porodu, lecz także być przyczyną poporodowych problemów ze zdrowiem psychicznym. Z kolei Elżbieta Pieńkowska w artykule pt. Model salutogenezy w kontekście uwarunkowań zdrowia seksualnego zwraca uwagę na różne wymiary zdrowia seksualnego i podkreśla znaczącą rolę edukacji seksualnej w kształtowaniu optymalnej realizacji seksualnej w obliczu wielu stresorów. Magdalena Leszko natomiast w pracy pt. Poczucie obciążenia u opiekunów rodzinnych osób z chorobą Alzheimera skupia się na stresie związanym ze sprawowaniem opieki nad członkiem rodziny. Stres ten może być spowodowany wieloma czynnikami i mieć negatywne konsekwencje nie tylko dla zdrowia, lecz także dla sytuacji f nansowej.
Ważnym aspektem funkcjonowania człowieka jest również praca zawodowa. Choć stanowi ona źródło satysfakcji, a także korzyści ekonomicznych i społecznych, stawia również przed człowiekiem wiele wyzwań, które są źródłem stresu. Artykuł Małgorzaty Bratos-Stępień pt. Psychologiczne uwarunkowania związku poczucia przeciążenia pracą z poczuciem jakości życia dotyczy podmiotowych uwarunkowań spostrzeganego przeciążenia pracą oraz konsekwencji występowania stresorów zawodowych.
Równie ważne jest także poznanie tego, jak znajdowanie się w sytuacji stresującej i niebezpiecznej wpływa na nasz dobrostan psychiczny. Artykuł Marzeny Piłat pt. Wartości a konsekwencje doznanej traumy przybliża nam funkcjonowanie migrantów i ich problemy związane z przystosowaniem się do życia w Polsce. Praca Piotra Próchniaka pt. Bezpieczna oraz ryzykowna turystyka górska a dobrostan psychiczny porusza natomiast kwestię znaczenia ryzyka i wpływu doświadczanego stresu na samopoczucie jednostki.
Książka jest adresowana do osób, których interesuje problematyka funkcjonowania człowieka w sytuacji stresu. Zawarte w niej prace mogą być również interesujące dla studentów oraz nauczycieli akademickich. Polecamy ją także praktykującym psychologom, ponieważ zawarte w niej artykuły mogą stanowić cenne wskazówki do pracy z osobami w sytuacji stresu.
Magdalena Leszko, Piotr Próchniak
Punktem wyjścia analiz zaprezentowanych w niniejszej publikacji jest teza sformułowana przez Lennarda J. Davisa, zgodnie z którą, „by zrozumieć niepełnosprawne ciała, należy wrócić do koncepcji normy, normalnego ciała” (Davis 1995, s. 23). W tym lapidarnym, a jednocześnie intelektualnie inspirującym i kontrowersyjnym sformułowaniu Davis zawarł nie tylko wykładnię pierwotnego sensu kulturowego modelu niepełnosprawności, ale także ogólną sugestię związaną z tworzeniem i wykorzystywaniem na gruncie studiów o niepełnosprawności (disability studies) terminologii, której właściwe znaczenie, a w istocie dyskursywna wieloznaczność, powstaje w wyniku zastosowania znaków tekstowych – ukośników, dywizów lub nawiasów. Obie te kwestie będą przedmiotem osobnych rozważań w dalszych partiach tekstu, natomiast w tym miejscu, posiłkując się myślą Davisa, chciałbym jedynie zarysować mechanizm wyłonienia się tematyki i tytułu tej książki.
Niniejsze opracowanie nie jest sprawozdaniem z rygorystycznie pod względem teoretycznym i metodologicznym zaplanowanych i zrealizowanych badań. Wykorzystałem raczej możliwości, jakie stwarza esej krytyczny, którym jako całość jest prezentowany tekst. Z kolei ostatnie podrozdziały mogą być potraktowane jako osobne, mniejsze opracowania, których treść każdorazowo porządkuje wyznaczona tytułem tematyka. Starałem się jednak o ich uspójnienie zarówno w obrębie rozdziału, jak i w ramach teorii i kierunków analizy wyznaczonych we wcześniejszych częściach.
Ze wstępu
Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy poświęcony jest omówieniu założeń najważniejszych paradygmatów kształcenia pedagogicznego pod kątem ich użyteczności w przygotowywaniu studentów do pracy w resocjalizacji. Krytycznej analizie poddane zostały również możliwości i ograniczenia ich wdrażania z uwagi na zmieniającą się dynamicznie rzeczywistość społeczną i związane z tym wyzwania dla współczesnej edukacji akademickiej. Rozdział obejmuje również krótką charakterystykę młodzieży akademickiej uwzględniającą cechy demograficzne, osobowościowe oraz kompetencje społeczno-moralne. Analiza badań ukazujących orientacje aksjologiczne, sposoby spędzania czasu wolnego, a także motywację do studiowania i postawy wobec uczenia się pokazuje, jakie są potrzeby i możliwości rozwojowe młodzieży w okresie studiowania.
W drugim rozdziale dokonano przeglądu istniejących oraz zaproponowano własną klasyfikację cech osobowości i kompetencji wychowawczych, które są w świetle badań empirycznych pożądane w praktyce zawodowej. Odniesiono je do teorii pedagogicznej.
Ostatni rozdział zawiera rozważania na temat istoty, znaczenia i możliwości wykorzystania dialogu i aktywizacji w procesie kształcenia pedagogicznego młodzieży akademickiej. Podjęto w nim również próbę przedstawienia, jakie mogą mieć znaczenie obie formy kształcenia w rozwijaniu kompetencji wychowawczych studentów resocjalizacji.
Książka adresowana jest do szerokiego grona odbiorców, ale przede wszystkim do studentów i wykładowców zajmujących się kształceniem młodzieży aspirującej do wykonywania zawodu wychowawcy resocjalizującego. Autor ma nadzieję, że zawarte w niej przemyślenia będą skłaniać do refleksji i motywować do doskonalenia kompetencji zawodowych także praktyków.
Ze wstępu
Algorytmy są obecne nie tylko w codziennej pracy dziennikarskiej, ale również w praktyce redaktorskiej. Wpływają na podejmowanie decyzji przez największych wydawców i graczy na rynku mediów oraz czytelników – niestety, nie zawsze w sposób jawny i przejrzysty. Algorytmy są stosunkowo nowym elementem ekosystemu medialnego, dlatego jednoznaczne zdefiniowanie tego pojęcia, podobnie jak określenie czym jest big data, jest kłopotliwe.
Głównym celem monografii jest przedstawienie tego zjawiska – w stosunku do podstawowego, informatycznego znaczenia – w jak najbardziej poszerzonym wymiarze. Algorytm w kontekście mediów i dziennikarstwa to dzisiaj już nie tylko podstawa działania programu komputerowego, ale również schemat weryfikowania informacji, przygotowywania treści czy planowania i otwierania nowych tytułów prasowych. Z tym zjawiskiem łączy się drugi cel badań – opisanie coraz intensywniejszego i zróżnicowanego wykorzystania technologii big data w mediach. Różnorodność ta objawia się nie tylko w algorytmizacji i uporządkowaniu procedur redakcyjnych, ale również w stosowaniu wielkich danych w aplikacjach rzeczywistości rozszerzonej oraz wizualizacjach publikowanych w tzw. mediach tradycyjnych. Trzecią tezą było przekonanie, że algorytm jest jedynie narzędziem, które może być wykorzystane w różny sposób w zależności od intencji i umiejętności osoby, która je wykorzystuje. Z tego też powodu w tekście kładziony jest nacisk nie tylko na technologię, ale również na osoby, na które ona wpływa – zarówno twórców, jak i odbiorców treści.
Ze wstępu
Książeczka, którą trzymają Państwo w dłoniach, ma spełnić jedną zasadniczą funkcję – dać możliwie syntetyczny ogląd szczególnego stylu myślowego skrytego pod nazwą radykalny konstruktywizm. Nazwa ta jest, dodajmy, nieco chropowata, bo brzmiący w niej radykalizm nie zapowiada, jak się wydaje, niefrasobliwego spaceru po ogrodzie wiedzy. W istocie jednak ukrywa się za nią dobrze uzasadniona teza o tym, że rzeczywistość, której doświadczamy na co dzień – rzeczywistość obrazów, smaków, zapachów, doznań cielesnych, ale także rzeczywistość kontaktów międzyludzkich, języka i mediów – jest ontologicznie osadzona w zdolnościach naszego mózgu do konstruowania świata, a także do wytwarzania wrażenia, że ów świat jest gdzieś tam na zewnątrz.
Nie jest ta teza w historii myśli ludzkiej żadną absolutną nowością, przeciwnie, w istocie pojawia się ona w długiej historii nauki i filozofii bardzo często i pod różnymi postaciami. W przypadku radykalnego konstruktywizmu rzecz jest o tyle wyjątkowa, że na hipotezę o tym, że to obserwator wytwarza świat obserwowany wpadli naukowcy zajmujący się dziedzinami dalekimi od spekulacji – biologią, neurobiologią, matematyką czy cybernetyką. Jak do tego doszło i kto za to odpowiada, dowiedzą się Państwo za sprawą tej, jak sądzę, przystępnej książeczki, teraz spieszę jedynie donieść, że jej lektura jest z całą pewnością niegroźna. Nawet jeśli przyznają Państwo słuszność konstruktywistycznym tezom, Wasz świat nie zniknie ani nie rozpadnie się, niczym po zażyciu pigułki, zdolnej do przeniesienia na drugą stronę lustra. Twórcy tego nurtu, stawiając tezę, iż to, czego doświadczamy, jest produktem, a nie obiektem niezależnym od nas, w istocie wyciągnęli tylko wnioski z wiedzy o tym, jak człowiek jako organizm (a więc byt zorganizowany) działa, co go kształtuje, jak funkcjonuje w rzeczywistości społecznej, którą wytwarza w ciągłej obecności innych organizmów-obserwatorów.
Obok kilku rozdziałów tej książki, które nazywają węzłowe zagadnienia kanonicznej wersji radykalnego konstruktywizmu, znajdują się tu również trzy ekskursy. Owe wycieczki dotykają trzech tematów: problemu pamięci, projektu Empirycznej Teorii Literatury oraz konstruktywistycznej zawartości w myśli Ludwika Flecka. Rozbijają one nieco główny dukt tego wprowadzenia, spełniają jednak rolę przykładów aplikacji myślenia konstruktywistycznego do badań szczegółowych.
Słowo wstępne
Gwałtowność i zakres zmian, jakim podlega rynek zarówno w skali światowej, jak i lokalnej, stanowi podstawowe wyzwanie dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Zmiany wymuszają większą innowacyjność, co bezpośrednio wpływa na zwiększenie zapotrzebowania na projekty, które generują korzyści dla realizujących je kierowników projektów i członków zespołów, jak również dla całej organizacji i jej klientów. Realizacja projektów może wpłynąć między innymi na usprawnienie funkcjonowania organizacji jako całości, podniesienie konkurencyjności rynkowej, poszerzenie oferowanych produktów, zdobycie szerszego grona klientów, pozyskanie know-how oraz cennych umiejętności, ukształtowanie pozytywnego wizerunku organizacji, prestiżu oraz wiarygodności.
W niniejszej monografii w sposób przekrojowy przedstawiono metody i techniki heurystyczne, zaprezentowano je również w kontekście zarządzania projektami. W zamyśle autorki głównymi odbiorcami publikacji powinni być przedstawiciele nauki oraz biznesu, a także studenci zainteresowani heurystyką oraz zarządzaniem projektami. Grono adresatów jest szerokie, ponieważ projekty realizowane są w różnych dziedzinach życia gospodarczego, tym samym autorka wyraża nadzieję, że publikacja ta spotka się z życzliwym przyjęciem interesariuszy zarządzania projektami oraz przyczyni się do pogłębień.
Ze wstępu
Notes do Księgi Lamentacji jest owocem paroletnich studiów, zwieńczonych wy[1]daniem Komentarza do Księgi Lamentacji, który ukazał się jako XXIV tom serii „Nowe Komentarze Biblijne”. Ponieważ materiał zgromadzony podczas studium przygotowującego znacznie przekroczył ramy wyznaczone przez redaktorów serii, zrodziła się idea udostępnienia go poprzez wydanie Notesu.
Obok obserwacji w znacznej części z pola krytyki tekstu, które już są integralną częścią Komentarza do Księgi Lamentacji, do obecnego Notesu trafiły także informacje związane z gramatycznymi, syntaktycznymi i leksykalnymi charakterystykami tekstu. Fenomeny te znacznie obszerniej niż w Komentarzu zostały pokazane na przykładzie polskich współczesnych tłumaczeń Księgi Lamentacji, a zwłaszcza dwóch polskich komentarzy ks. Lecha Stachowiaka (Lamentacje, Księga Barucha, Wstęp – przekład z oryginału, komentarz, Poznań 1968) i ks. Dariusza Iwańskiego (Księga Lamentacji, t. 1: Jahwe zniszczył, Toruń 2015; Księga Lamentacji, t. 2: Jahwe odbuduje?, Toruń 2016).
Notes został przygotowany z myślą o określonej grupie odbiorców. Są nimi przede wszystkim polscy egzegeci, którzy obok wysiłku zgłębiania Prawdy zawartej w spisanym Słowie Bożym trudzą się nad kompetentnym przybliżaniem jej ludowi Bożemu. Przede wszystkim jednak Notes jest pożyteczną pomocą dla tych pasjonatów Pism Świętego, którzy wkraczają na drogę studium biblijnego w Wydziałach Teologicznych i Seminariach Duchownych. Wyposażeni już w istniejące pomoce: interlinearne wydanie Biblii hebrajskiej, solidne słowniki hebrajszczyzny biblijnej i gramatyki z pomocą Notesu i Komentarza mogą śmiało zagłębiać się w literacki świat Słowa Bożego, które naświetla jedno z najbardziej dramatycznych wydarzeń w historii ludu Bożego – upadek Jerozolimy pod ciosami Babilończyków i stawia wobec wstrząsającej prawdy o wrogości Boga wobec swojego ludu.
Lektura tej niewielkiej księgi biblijnej przygotowuje do spotkania ze słowami Jezusa (Mt 23,37–39 par.), których kontekstem są nadchodzące wydarzenia kolejnego oblężenia Jerozolimy i jej upadku, tym razem będącego dziełem Rzymian (Mt 24,1n). Pozwala wyjść poza ich zwyczajną lekturę, która widzi w nich ogłoszenie Bożego sądu nad grzesznym miastem. W zamian prowadzi do poznania Jezusa „lamentującego” nad cierpieniem, które przyniesie ludowi to zniszczenie. Księga Lamentacji pozwala odkryć współczucie Jezusa dla losu mieszkańców, które jest większe od Bożego gniewu obracającego miasto w ruinę i skazującego mieszkańców na długotrwałe przesadne cierpienia.
dr hab. Cezary Korzec, prof. US
Coraz więcej jednostek samorządu terytorialnego jest zainteresowanych badaniami jakości życia mieszkańców, zwłaszcza w układach lokalnych. Infrastruktura funkcjonalna danego obszaru, środowisko naturalne, układ przestrzenny czy lokalny rynek pracy mają istotny wpływ na jakość życia mieszkańców miasta, gminy czy powiatu. A realizowane na danym obszarze badania subiektywnej i obiektywnej jakości życia pozwalają lepiej zrozumieć potrzeby mieszkańców, poznać ich opinie, zidentyfikować luki pomiędzy subiektywną i obiektywną jakością życia oraz ocenić ekonomiczne, społeczne i ekologiczne skutki działań realizowanych w procesie zarządzania jednostką samorządu terytorialnego. Dostarczają więc władzom samorządowym wielu informacji istotnych w procesie zarządzania, m.in. dla formułowania celów i strategii rozwoju oraz oceny ich realizacji.
W nurt przedstawionych rozważań wpisuje się niniejsza monografia, w której podjęto problematykę roli oraz badania subiektywnej i obiektywnej jakości życia mieszkańców w kontekście zarządzania jednostkami samorządu terytorialnego na przykładzie wybranych powiatów. Na treść opracowania składają się zarówno rozważania teoretyczne, jak i wyniki zrealizowanych badań empirycznych, które zaprezentowano w sześciu rozdziałach, uzupełnionych o wstęp i zakończenie.
Ze wstępu
Prace zawarte w niniejszym tomie są kontynuacją polskich opisów kultury społeczności Dogonów z Mali. To swoista antologia wkładu polskiej nauki do tego tematu. W pierwszym tomie ukazały się publikacje przygotowywane przeze mnie przez ostatnich kilkadziesiąt lat. Poprzestanie jednak tylko na tej jednej publikacji dałoby jednostronny i niepełny obraz dokonań polskich badaczy próbujących od lat z uporem poznać zawiłości kultury tego plemienia. Zdecydowałem się zatem przygotować tom drugi, uzupełniający obraz przedstawiony wcześniej. Artykuły zawarte w tym tomie oparte są w zasadzie na badaniach własnych autorów w terenie. Jednak dla jednych był to epizod w ich działalności naukowej, dla innych z czasem stało się to pasją życia.Prace prezentowane tutaj pochodzą z różnych okresów. Niektóre mają już po kilkadziesiąt lat. Chciałoby się powiedzieć: inne czasy i inne obyczaje (w pisaniu), ale i inne doświadczenia autorów. Najstarsze to publikacje Ryszarda Vorbricha oraz praca Doroty Iwińskiej. Powstały one w efekcie wyjazdów autorów do Afryki są pracami dyplomowymi (magisterskimi). Następne teksty to już świadectwo dalszego rozwoju naukowego szerszego grona zainteresowanych. Niestety nie udało się wszystkich tych niełatwych, ale indywidualnych wówczas działań, połączyć w jeden projekt badawczy. Tematy były podejmowane spontanicznie i zgodnie z aktualnymi potrzebami (np. konferencje tematyczne) lub z aktualnymi planami i działaniami odwiedzających tę społeczność etnologów. Dopiero od 1. dekady XXI wieku realizowane są szersze projekty badawcze finansowane ze środków zewnętrznych.Ze wstępu
Opisany w niniejszej monografii podsystem SatBałtyk-Brzegi stanowi integralną część systemu SatBałtyk, dotyczącego satelitarnej kontroli środowiska Morza Bałtyckiego, którego istotą jest powiązanie w jednolity system możliwie często pozyskiwanych danych satelitarnych z modelami zmienności środowiska morskiego. Wyniki prezentowane są w intrenecie w postaci codziennych map parametrów jego stanu.
Podsystem SatBałtyk-Brzegi przedstawia operacyjnie oceniany stan brzegu poprzez parametryzację wybranych procesów zachodzących w strefie brzegowej i klasyfikację powodowanych przez nie skutków. W tym celu zdefiniowano wskaźniki oddziaływania morza, szczególnie sztormu, nazwane wskaźnikami SatBałtyk-Brzegi, określające skutek ich oddziaływania na strefę brzegową z co najmniej 36-godzinną prognozą. Ze względu na dość złożone i szybko zmienne procesy zachodzące w morskiej strefie brzegowej, powodowane wieloma czynnikami, skonstruowanie takiego podsystemu wymagało specyficznego podejścia, które przedstawiono w niniejszej monografii.
Połączenie w systemie SatBałtyk kontroli stanu środowiska Morza Bałtyckiego z rejestracją stanu brzegów jest podejściem unikalnym. Jest to pierwsza zbiorcza publikacja o charakterze monografii, w której zaprezentowano podstawy teoretyczne podsystemu i metodykę aplikacji modeli do monitoringu morskiej strefy brzegowej. Dołączono również wyniki niektórych badań wykonanych w ramach projektu, mogących stanowić podstawę dalszej modyfikacji metodyki monitoringu brzegów w podsystemie SatBałtyk-Brzegi, w aspekcie zachodzących zmian klimatycznych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
