Opisany w niniejszej monografii podsystem SatBałtyk-Brzegi stanowi integralną część systemu SatBałtyk, dotyczącego satelitarnej kontroli środowiska Morza Bałtyckiego, którego istotą jest powiązanie w jednolity system możliwie często pozyskiwanych danych satelitarnych z modelami zmienności środowiska morskiego. Wyniki prezentowane są w intrenecie w postaci codziennych map parametrów jego stanu.
Podsystem SatBałtyk-Brzegi przedstawia operacyjnie oceniany stan brzegu poprzez parametryzację wybranych procesów zachodzących w strefie brzegowej i klasyfikację powodowanych przez nie skutków. W tym celu zdefiniowano wskaźniki oddziaływania morza, szczególnie sztormu, nazwane wskaźnikami SatBałtyk-Brzegi, określające skutek ich oddziaływania na strefę brzegową z co najmniej 36-godzinną prognozą. Ze względu na dość złożone i szybko zmienne procesy zachodzące w morskiej strefie brzegowej, powodowane wieloma czynnikami, skonstruowanie takiego podsystemu wymagało specyficznego podejścia, które przedstawiono w niniejszej monografii.
Połączenie w systemie SatBałtyk kontroli stanu środowiska Morza Bałtyckiego z rejestracją stanu brzegów jest podejściem unikalnym. Jest to pierwsza zbiorcza publikacja o charakterze monografii, w której zaprezentowano podstawy teoretyczne podsystemu i metodykę aplikacji modeli do monitoringu morskiej strefy brzegowej. Dołączono również wyniki niektórych badań wykonanych w ramach projektu, mogących stanowić podstawę dalszej modyfikacji metodyki monitoringu brzegów w podsystemie SatBałtyk-Brzegi, w aspekcie zachodzących zmian klimatycznych.
Infrastruktura społeczna, w tym także infrastruktura sportowa, odgrywa współcześnie ważną rolę w funkcjonowaniu całych społeczeństw i jednostek. Powszechnie dostępna infrastruktura sportowa sprzyja podejmowaniu aktywności fizycznej, co jest ważne o tyle, że coraz większy udział w wytwarzaniu PKB krajów rozwiniętych ma praca wykonywana na siedząco. Spędzanie długich godzin w pozycji siedzącej sprzyja powstawaniu zwyrodnień, a brak ruchu – wielu schorzeniom o zróżnicowanej naturze. Stąd tak ważne jest motywowanie do aktywności fizycznej, której warunkiem sine qua non jest dostępność odpowiedniej infrastruktury.
W pracy przedstawiono wybrane wyniki badań nad dostępnością na terenie Polski krytych pływalni przeznaczonych na potrzeby uprawiania sportów pływackich przez lokalne społeczności zarówno na poziomie wyczynowym, jak i amatorskim. Temat badania jest o tyle specyficzny, że kryte pływalnie są obiektami relatywnie drogimi w budowie i w bieżącym utrzymaniu. Z tego powodu są dobrym wyznacznikiem troski lokalnych władz o poziom kultury fizycznej mieszkańców. Tym bardziej, że najczęściej ich działalność musi być dotowana. Stąd też ważnym i aktualnym wyzwaniem dla zarządzających obiektami z basenami jest obniżenie kosztów ich eksploatacji (m.in. Zimak, 2019). Zdecydowaną większość pływalni stanowią obiekty samorządowe, w tym przyszkolne. Obok nich funkcjonuje pewna, relatywnie nieduża, liczba obiektów prywatnych, głównie przyhotelowych oraz należących do innych podmiotów, jak np. wyższe uczelnie. Z drugiej strony, to właśnie pływanie postrzegane jest jako jeden ze sportów o najbardziej ogólnorozwojowym charakterze. Jest to dyscyplina na tyle trudna i wymagająca technicznie, że na poziomie amatorskim może być przez osobę trenującą doskonalona przez dziesiątki lat i w tym czasie stale przynosić jej satysfakcję z osiąganych postępów. Wbrew obiegowym opiniom pływanie jest sportem wymagającym skupienia i koncentracji. Dlatego korzystanie jednocześnie z tego samego toru przez kilka, najczęściej przypadkowych i pływających w różnym tempie, osób wydatnie utrudnia trening, a zwłaszcza koncentrację na doskonaleniu umiejętności. Stąd ważne jest nie tylko stworzenie zainteresowanym dostępu do odpowiednich obiektów, lecz także stworzenie odpowiednich warunków, co oznacza, że pływalni nie powinno być zbyt mało.
Ze wstępu
Głównym powodem napisania tej książki było pojawienie się w ostatnich kilkunastu latach w rzeczywistości społecznej Polski i wielu innych krajów, a także w skali globalnej, dużej liczby konfliktów społecznych dotyczących relacji pomiędzy tym, co jest uważane za naturalne, a tym, co jest uważane za sztuczne, lub pomiędzy tym, co jest uważane za ludzkie, a tym, co jest uważane za pozaludzkie. W całej pracy nazywam je konfliktami ekologicznymi, co uzasadniam w dalszej części wprowadzenia oraz w różnych miejscach całej pracy. Konflikty te są coraz bardziej skomplikowane i gwałtowne, obejmują coraz większe obszary i dotyczą coraz większej liczby podmiotów. Ma to związek ze wzrostem świadomości ekologicznej nie tylko społeczeństw krajów wysokorozwiniętych, lecz także krajów ubogich i ekologicznie upośledzonych. Postulowany powszechnie wzorzec tzw. rozwoju zrównoważonego (sustainable development) wcale nie wyklucza konfliktów ekologicznych, a często zwiększa prawdopodobieństwo ich pojawienia się i zaostrzenia ich przebiegu. Wdrożenie tego wzorca również nie przebiega bezkonfliktowo. Wobec problemów będących rezultatem po[1]stępującej urbanizacji, nieumiarkowanej eksploatacji zasobów i dewastacji walorów przyrody, wobec ekspansji chorób cywilizacyjnych, wobec zachwiania dotychczasowego stanu równowagi ekologicznej we wszystkich skalach przestrzennych, a zwłaszcza wobec globalnego kryzysu klimatycznego, konflikty społeczne są nieuniknione.
Ze wstępu
Niniejsza książka jest opowieścią o pracach kanadyjskiej fotografki wojennej Rity Leistner. Nie jest to jednak prezentacja kilkunastu lat jej życia, w ciągu których niemalże na całym świecie relacjonowała konflikty zbrojne i losy uwikłanych w nie ludzi, a historia o trzech tygodniach, które na początku 2011 roku spędziła w jednej z baz sił koalicyjnych w Afganistanie w ramach projektu „Basetrack”.
Nawiązując bezpośrednio do twórczości fotografki, teoretyczną pod[1]stawą podjętych tu przeze mnie rozważań, uczyniłam koncepcję mediów Marshalla McLuhana (wciąż kontrowersyjnego, choć niezwykle barwnego badacza mediów). Teoria ta, mimo swego historycznego już charakteru (po[1]wstała wszak niemalże sześćdziesiąt lat temu) pozwala bowiem na przyjęcie interesującej perspektywy odbioru współczesnych przekazów medialnych. W tym kontekście, na co zwróciła uwagę sama artystka, wykorzystanie współczesnych narzędzi komunikacji (takich jak smartfony czy media społecznościowe), sprawia bowiem, że jej fotografie, ukazujące codzienne życie bazy Marines w Musa Qala, stają się pasjonującą próbą wyrażenia tego, co Wolfgang Welsch ujął w jednym ze swoich esejów, jako „prawdziwie realny” obraz wojny.
Z wprowadzenia
Niniejsza książka powstawała etapami, między 2019 a 2020 rokiem. Złożyłem ją w całość z kilku powodów, z których teraz dwa wydają mi się najważniejsze. Po pierwsze – można dzisiaj postawić taką tezę – edukacja w Polsce nie po raz pierwszy od 1989 roku znajduje się w momencie przełomowym i to nie tylko z powodu wcielania w życie kolejnych reform, które z różnym skutkiem wpływają na kondycję szkoły. Polityka oświatowa wprawdzie jest istotna dla podejmowanych tu rozważań, ale funkcjonuje raczej w tle omawianych teorii humanistycznych i społecznych. Mam na myśli szerszy niż polityka plan, związany z przemianami kultury w XXI wieku. Mój cel to zatem wskazanie najważniejszych przejawów transformacji w obszarze pedagogiki, oświaty czy metod nauczania, jakie dokonały się w ciągu ostatnich lat – z nastawieniem na ich społeczny i kulturowy charakter. Po drugie zmienia się przestrzeń relacji humanistyki, edukacji i mediów cyfrowych. Na tym styku powstają nowe zjawiska i problemy – można o nich przeczytać w poszczególnych wywiadach, ale także w części zatytułowanej Humanistyka transferu, która razem z wywiadami tworzy integralną całość. Nie brakuje tu zatem takich tematów, jak społeczny status zawodu nauczycielskiego, kryzysy we współczesnej edukacji czy nauczanie zdalne.
„Po szkole”, sformułowanie tytułowe, oznacza zatem także rozmaite przemiany szkolnej rzeczywistości – jak będzie się ona kształtowała w najbliższym czasie? Jednym z prawdopodobnych kierunków tych transformacji, który należy poważnie rozpatrywać, może być rozluźnianie instytucjonalnych rygorów wewnątrz szkolnej przestrzeni relacji: społecznych, administracyjnych, wychowawczych, dydaktycznych, metodycznych etc. To intrygująca wizja szkoły „po szkole”: odinstytucjonalizowanej, zdecentralizowanej, intelektualnie nieskrępowanej – funkcjonującej na zasadzie swobodnego przepływu (transferu) wiedzy.
Z wprowadzenia
Zbiór szkiców zebranych w niniejszym tomie stanowi środkową część trylogii prezentującej aktywność hetmanki polskich sufrażystek Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit oraz skupionych wokół niej społeczniczek warszawskich, które na przełomie xix i xx wieku wykorzystywały emancypacyjne hasło równych praw bez różnicy płci dla kamuflowania innych rodzajów działalności, na przykład oświatowej, zawodowej, samopomocowej, spółdzielczej, narodowej. Ich dążenie do nauki, pracy, aktywności społecznej, twórczości artystycznej i praw obywatelskich rozumiane jako droga do demokratyzacji społeczeństwa wzmacniającej wspólnotę narodową składają się w takim samym stopniu, jak biografie mężczyzn, na historię sukcesów i porażek polskiej inteligencji przed Wielką Wojną.W części pierwszej Ster pod redakcją Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit. Lwów 18951897 [2017] przedstawiono działalność legalnych instytucji zakładanych przez tę grupę na dziewiętnastowiecznym etapie jej działalności: iii Szwalni przy Warszawskim Towarzystwie Dobroczynności, Bazaru Wyrobów Kobiecych, Komitetu Damskiego przy warszawskim oddziale Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami, Delegacji Pracy Kobiet przy warszawskim oddziale Towarzystwa Popierania Przemysłu i Handlu oraz lwowskiego Steru. Dwutygodnika dla spraw wychowania i pracy kobiet.W części drugiej, czyli w niniejszym tomie Między Sterem lwowskim i warszawskim. Działalność społeczna i publicystyczna Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit na początku xx wieku, zaprezentowano działalność legalnych i nieformalnych instytucji prowadzonych przez sufrażystki od końca xix wieku do rewolucji 19051907: Czytelni dla Kobiet, Koła Pracy Kobiet przy warszawskim oddziale Towarzystwa Popierania Przemysłu i Handlu oraz Związku Polskiego Równouprawnienia Kobiet, z którego po rozłamie wewnętrznym powstały Polskie Stowarzyszenie Równouprawnienia Kobiet i Związek Równouprawnienia Kobiet Polskich.W części trzeciej Ster pod redakcją Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit i Józefy Bojanowskiej. Warszawa 19071914 [w druku] zostanie omówiona działalność Związku Równouprawnienia Kobiet Polskich i warszawskiego Steru. Organu równouprawnienia kobiet od rewolucji 19051907 do odzyskania przez Polskę niepodległości i nadania kobietom pełni praw obywatelskich.
Przystępność przekazu niniejszej książki jest dla autora priorytetem, dlatego stara się on opisywać dzieła, a przede wszystkim ich wykonania bez uciążliwego, muzykologicznego, ze ”szkiełkiem i okiem” wgłębiania się w strukturę utworu. Najłatwiej chwyta się ją bowiem słuchem, a nie czytając o niej najlepszy nawet tekst, który może mieć charakter wspomagający. Taki punkt widzenia/słyszenia pozwala adresować poniższe rozważania zarówno do profesjonalnych muzyków i muzykologów, a zwłaszcza pianistów, studentów sztuk muzycznych oraz muzykologii, jak i melomanów czy uczniów. Jednym słowem do tych, dla których muzyka fortepianowa i muzyka w ogóle stanowi niewyczerpalne źródło emocji, wzbogacania wewnętrznego, radości, a obcowanie z nią jest dla nich niezbywalną, głęboką potrzebą.
Poznanie artystyczne i bezpośrednie (wywołane nie ”suchą” analizą tekstu nutowego, lecz słuchaniem różnych interpretacji), wrażenia estetyczne oraz emocjonalne zderzają się w poniższych rozważaniach i analizach z poznaniem naukowym (muzykologicznym). Te ostatnie autor uważa za fundamentalne, choć z pianistycznego (wykonawczego) punktu widzenia mające charakter wspomagający w dociekaniach, wobec mnóstwa opublikowanych już rozpraw naukowych traktujących bardzo wnikliwie spuściznę Szymanowskiego.
Ze wstępu
Gospodarstwa domowe dostosowują się do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej, trendów oraz stylu życia. Przy tym jednak należy zaznaczyć, iż gospodarstwo domowe to nie tylko pojedyncza osoba, czy też osoby, które osiągnęły pełnoletniość, ale także dzieci. Wielokrotnie to one kształtują swoje potrzeby w taki sposób, iż ma to wpływ na funkcjonowanie finansów całego gospodarstwa domowego. Z punktu widzenia finansów coraz częściej spotkać się można z opinią, że młode gospodarstwa domowe odkładają decyzję o posiadaniu potomstwa. Naprzeciw takim postawom wychodzi polityka rodzinna, w ramach której tworzone są różnego rodzaju narzędzia wspierające gospodarstwa domowe w wychowywaniu dzieci. Wsparcie finansowe w postaci zasiłków socjalnych, rodzinnych czy też wychowawczych ma wpływ na cały budżet domowy. Jednym z rodzajów takiego wsparcia finansowego jest funkcjonujący od 2016 roku program „Rodzina 500+”. Konsekwencją otrzymywania świadczeń są zmiany w decyzjach finansowych gospodarstw domowych. Implikacją tych zmian jest konieczność zbadania i zweryfikowania, czy są one zauważalne, a jeśli tak, to jaka jest ich siła i kierunek.
Niniejsza monografia pt. Wpływ programu „Rodzina 500+” na decyzje finansowe gospodarstw domowych w części teoretycznej analizuje dorobek naukowy z zakresu teorii gospodarstw domowych oraz decyzji finansowych. Dodatkowo podejmuje tematykę związaną z polityką prorodzinną w Polsce oraz w wybranych krajach europejskich. Przy tym należy wskazać, iż wspomniany program „Rodzina 500+” opiera się na dwóch celach: pomocy w wychowywaniu dzieci oraz odwróceniu negatywnego trendu demograficznego. Zwrócić należy uwagę, iż niniejsza monografia odnosi się do sfery finansowej. Nie zostały przeanalizowane skutki funkcjonowania programu „Rodzina 500+” w dziedzinie demografii. Ponadto z punktu widzenia finansów gospodarstw domowych analizie pod[1]dano tylko świadczenie 500+, pozostałe świadczenia wypłacane gospodarstwom domowym (socjalne, rodzinne) pominięto. Również wspomniany wyżej program wychowawczy poddano analizie tylko z punktu widzenia beneficjentów programu – gospodarstw domowych.
Ze wstępu
Przedłożona do oceny wydawniczej praca zbiorowa (...) to cenny zbiór tekstów patrzących na literaturę ludową, ale też piękną - zarówno tę starsząm jak i tę najnowszą - z różnych perpekstyw badawczych i z różnorodnymi intencjami.
Obraz niewolnictwa, przedstawiony w tym opracowaniu, powstał dzięki połączeniu
informacji pochodzących z tekstów reprezentujących rożne gatunki, kultury i epoki
z wypowiedziami respondentów, modelując w ten sposób portret naszej wiedzy
o niewolnictwie i handlu ludźmi. Nauka zarówno humanistyczna, jak i ścisła dowiodła,
że jedynie lokalna przyczynowość jest w stanie odtworzyć empiryczne predykcje.
Można zatem stwierdzić, że kompilując fragmenty innych tekstów – i docierając
do innej grupy respondentów – uzyskano by inaczej zobrazowany portret niewolnictwa.
Przedstawiony w tej książce „portret” zjawiska nie jest więc doskonały. Nie jest też
jedynym sposobem opisywania tego, co my, ludzie o tym wiemy.
Studiując zagadnienie niewolnictwa w czasie i kulturze można zaobserwować rożne
znaczące wydarzenia powiązane z handlem ludźmi. W monografii opisano jedynie
kilka z nich – uznano, że ich analiza może przybliżyć nas do odpowiedzi na pytanie
„skąd się bierze współczesne niewolnictwo?” Za najważniejsze w procesie kształtowania
naszej świadomości o niewolnictwie i niewolnikach uznano tematy sformułowane
w postaci następujących pięciu haseł wywoławczych: 1) fenomen i wyraz niewolnictwo;
2) rozszerzenie granic rynku handlu niewolnikami; 3) bezprecedensowy przełom
w ustawodawstwie dotyczącym niewolnictwa; 4) współczesne niewolnictwo w liczbach
oraz 5) parasol kulturowy norm imperatywnych (iuscognes). W spisie treści tworzą
one nazwy rozdziału piątego, szóstego, siódmego, ósmego i dziewiątego.
Autorki uznały, że achronologiczny i problemowy układ zagadnień będzie najlepszym
sposobem przedstawienia opracowanego tematu. Niektóre z wyżej wymienionych
rozdziałów mają własne wprowadzenie, wyjaśniające przyczynę naruszania chronologii
wydarzeń oraz zawierają wskazówki, w jaki sposób je czytać, tj. które osiągnięcia
naukowe mogą ułatwić śledzenie problemowo i interdyscyplinarnie ułożonych
treści rozdziałów.
Monografia jest skierowana do szerokiego grona Czytelników zainteresowanych
problematyką niewolnictwa. W opinii autorek narracyjny charakter tekstu powinien
ułatwić odbiór przedstawionych treści.
Ze wstępu
We współczesnym świecie, w którym zauważalny jest postęp w wielu dziedzinach życia ludzkiego, należy zadać pytanie o cel rozwoju człowieka. Czy postęp jest celem samym w sobie? Czy odwołuje się do innego celu? Jaka ma być postawa człowieka wobec świata i ludzi? To nie są pytania stawiane tylko filozofowi, ale także teologowi.W naszej monografii pragniemy ukazać wymiar ludzki i teologiczny postępu. Kościół ma szczególną misję wspierania twórczości. Zamysł ten realizuje przez analizę jej poszczególnych wymiarów. W kwestii zasad nauczanie etyczne ma pierwszeństwo, a w budowaniu osobowości liczyć się powinny normy moralne.Na początku rozważań analizowaliśmy zagadnienie postępu w cywilizacji łacińskiej. Celem różnych aspektów twórczości jest dążenie do wspólnego dobra, integralny rozwój techniczny, kulturowy i duchowo-teologiczny. Stały i intensywny kontakt z kulturą, sztuką i przyrodą wychowuje do dobra, uczy podziwiania piękna, prowadzi do szukania prawdy.Współczesna kultura usiłuje często odwieść ludzi od chronienia podstawowych wartości, takich jak miłość małżeńska, rodzinna, dobre wychowanie, przyjazne obyczaje. Często panuje przekonanie, że każdy może sam tworzyć swoją moralność. Takie podejście można określić mianem samoubóstwienia człowieka, które prowadzi do moralnej i poznawczej dezorientacji. Ważny jest zatem obecnie kulturowy przekaz, świat prostych pojęć (prawda, dobro, wiedza), dynamizm twórczy.- fragment wprowadzenia
Rozwój społeczeństwa informacyjnego prowadzi do cyfrowej transformacji praktycznie wszystkich form aktywności współczesnego człowieka, zmieniając na niespotykaną dotychczas skalę realia współczesnego świata. Fakt ten wymusza na obywatelach, podmiotach gospodarczych i instytucjach konieczność przyswojenia sobie, odmiennych od dotychczasowych, modeli funkcjonowania w nowych uwarunkowaniach społecznych, ekonomicznych i kulturowych. W konsekwencji wiele form aktywności zanika, a nabyte doświadczenie staje się zbędne. W zamian pojawiają się innowacyjne rozwiązania, stwarzające nowe możliwości, ale wymagające nowych kompetencji. Rewolucja cyfrowa tworzy zupełnie nową rzeczywistość, stawiającą przed ludzkością bezprecedensowe wyzwania. Związany z budującą się cywilizacją cyfrową wysoki poziom niepewności, niedostatek kompetencji w wielu obszarach oraz brak świadomości konsekwencji wynikających z podjętych działań powodują, że pojawia się szereg pytań i wątpliwości, na które nauka próbuje znaleźć odpowiedzi. Niniejsza monografia, prezentując wybrane aspekty funkcjonowania cyfrowej rzeczywistości w ujęciu teoretycznym i praktycznym, jest próbą odniesienia się do tych problemów. Przedmiotem zainteresowań naukowyc autorów publikacji są szeroko rozumiane problemy funkcjonowania i rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Monografia zbudowana jest ze wstępu, dziewięciu rozdziałów oraz bibliografii.- ze Wstępu
Niniejsza publikacja wpisuje się w namysł Kościoła nad fenomenem młodzieży i młodości.Do refleksji nad tym fenomenem zostali zaproszeni teologowie, socjologowie, pedagodzy reprezentujący różne ośrodki naukowe w Polsce i za granicą. Tom otwierają dwa artykuły wprowadzające perspektywę historyczną. Thomas Brose z Berlina (Seminarium Redemptoris Mater) oraz Katarzyna Lemek z Uniwersytetu Szczecińskiego punktem odniesienia swoich badań czynią doświadczenia duszpasterstwa młodzieży z okresu komunistycznego. Brose opisuje model duszpasterstwa młodzieży w byłej NiemieckiejRepublice Demokratycznej, a Lemek przypomina nauczanie na temat młodzieży kard. Stefana Wyszyńskiego. Trzy kolejne teksty podejmują zagadnienie młodzieży z punktu widzenia socjologii religii. Rafał Cekiera z Katowic (Uniwersytet Śląski) rysuje portret religijności młodych Polaków, wychodząc od analizy modnego ostatnio terminu apateiści. Ten neologizm, który coraz częściej pojawia się z filozofii i socjologii religii, wskazuje na postawę obojętną, która wykracza poza klasycznie rozumiany ateizm czy agnostycyzm. Reprezentujący Uniwersytet Szczeciński ks. Remigiusz Szauer podejmuje kwestię profilu religijności młodych Polaków w społeczeństwie naznaczonym pragnieniem silnych doznań emocjonalnych. Istotnym uzupełnieniem jest tekst Wiesława Romanowicza (Państwowa Szkoła Wyższa w Białej Podlaskiej), który kreśli panoramę religijności młodzieży prawosławnej polskiego Podlasia, ze szczególnym uwzględnieniem odmienności tej religijności w porównaniu z młodzieżą katolicką.- z Wprowadzenia
Konsekwentnie rozwijana fenomenologia aktów prowadzi Maxa Schelera zarówno do aktualistycznego ujęcia osoby jako czynu, jak i do wykazania jej solidarnej natury. Towarzyszy temu próba odzyskania aksjologicznego wymiaru rzeczywistości, który nadaje kierunek procesualnej rzeczywistości, realizującej się dzięki solidarnej wspólnocie. Osoba zbiorowa za sprawą noetycznej dynamiki zdwajania aktów staje się żywym organizmem, za którego wzrost i upadek odpowiadamy my wszyscy. Na przestrzeni wieków ten żywy organizm rezonowania aktów oddaje najpełniej siłę i naturę samych dziejów, a także współtworzonej w czasie i ponad nim osoby zbiorowej. Scheler wydaje się uprzedzać swymi intuicjami zarówno szeroko dziś dyskutowaną problematykę intencjonalności kolektywnej oraz zbiorowej podmiotowości, jak i prace psychologii rozwoju (M. Tomasello), eksponując emocjonalny charakter wzajemnej odpowiedzialności i solidarności, także tej ponadgatunkowej.
„Człowiek musi znowu nauczyć się na nowo pojmować wielką niewidzialną, wzajemną solidarność wszelkich istot żywych w całokształcie życia, solidarność wszelkich istot duchowych w wieczystym duchu, jednocześnie zaś solidarność rozwoju świata (Weltprozesses) z kolejami losu (Werdeschicksal) ich najwyższej zasady oraz tejże zasady z rozwojem świata”.
M. Scheler, Człowiek w epoce zacierania się przeciwieństw, przeł. S. Czerniak
Mikro i małe przedsiębiorstwa odgrywają bardzo ważną rolę w rozwoju gospodarczym kraju. Zakres funkcji gospodarczych pełnionych przez te przedsiębiorstwa jest bardzo szeroki. Aby jednak funkcje te nie miały wyłącznie charakteru deklaratywnego i były rzeczywiście realizowane, a mikro i małe przedsiębiorstwa mogły wzmacniać swoją pozycję w gospodarce, konieczne jest zaistnienie wielu czynników i uwarunkowań sprzyjających stabilności, a tym samym bezpieczeństwu finansowemu tej grupy podmiotów.
Celem monografii jest analiza obszarów wpływających na bezpieczeństwo finansowe mikro i małych przedsiębiorstw, z uwzględnieniem gospodarki finansowej przedsiębiorstwa, obciążeń podatkowych, kosztów pracy, a także dostępności i kosztów usług finansowych. Co więcej, przedmiotem rozważań jest również cyberbezpieczeństwo oraz korzyści i ryzyko związane z wykorzystaniem wsparcia dostępnego w ramach funduszy Unii Europejskiej.
Autorzy wychodzą od definicji bezpieczeństwa finansowego rozumianego jako zdolność przedsiębiorstwa do zachowania możliwości regulowania bieżących zobowiązań oraz wysokiej sprawności działania, by w kolejnych częściach książki podjąć rozważania odpowiadające szerokiemu ujęciu bezpieczeństwa finansowego definiowanego jako brak zagrożeń w sferze finansów przedsiębiorstwa. Na podstawie tak przyjętej problematyki autorzy przedstawiają poziom i rodzaj obciążeń podatkowych, przymusowych świadczeń społecznych, a także prezentują fundusze unijne oraz usługi bankowe i ubezpieczeniowe dla mikro i małych przedsiębiorstw w kontekście bezpieczeństwa finansowego prowadzonej działalności.
Ze wstępu
Pierwsza część analizy interesujących nas problemów skupia się na teorii, będzie ona zatem refleksją nad współczesną koncepcją katechezy Kościoła i miejscem, jakie zajmuje w niej Pismo Święte, ze szczególnym zwróceniem uwagi na Stary Testament. W ten zamysł wpisuje się również refleksja nad tekstem Biblii i dostrzeżenie w niej potencjału katechetycznego, zarówno w odniesieniu do opisywanych na jej kartach postaci, jak i wartości związanych z wychowaniem, a także z próbą chrystocentrycznego odczytania Starego Testamentu. Praktyczny wymiar odpowiedzi łączy się z analizą dokumentów programujących katechezę, ponieważ już one ukazują stopień i jakość aplikacji wskazań teoretycznych. Ze względu na trwający, a właściwie zaczynający się w roku szkolnym 2020/2021 proces wymiany podręczników9, związany z reformą systemu oświaty oraz z nowymi dokumentami programującymi nauczanie religii, nie ma jeszcze możliwości oceny podręczników dla ucznia i podręczników metodycznych pod kątem czerpania treści z tekstów starotestamentalnych. Będzie to możliwe po zakończeniu wymiany, która ma trwać cztery lata, i niewątpliwie taka analiza stanowić może dopełnienie wątków podjętych w niniejszej monografii.- z wprowadzenia
[Z] poczatkiem XXI wieku, po chaosie spowodowanym zanegowaniem Wellhausenowskiego modelu wyjasniania genezy Piecioksiegu, wyłoniła sie wreszcie nowa koncepcja opisująca proces powstania tego dzieła. Wyniki wspołczesnych badan pozwalaja dzis ułozyc sie we w miare koherentny schemat, wyjasniajacy, jak powstał Piecioksiag oraz jakie towarzyszyły temu uwarunkowania historyczno-społeczne.W polskiej literaturze biblijnej cały proces przemian na tym polu nie doczekał sie jeszcze kompleksowego opracowania. Pierwszym polskim egzegeta, ktory dokonał recepcji aktualnego na poczatku lat 90. ubiegłego wieku stanu badan i wykorzystał je owocnie w swojej pracy badawczej, był Waldemar Chrostowski. Pozniej pojawiło sie jednak jedynie kilka ogolnych opracowan poswieconych głownie tezom Johna Van Setersa. W ostatnim czasie na uwage zasługuje natomiast ksiazka habilitacyjna dra Marcina Majewskiego. Jednak i ona prezentuje zaledwie fragment szerokiego spektrum zagadnien dyskutowanych w ostatnim czasie w zwiazku z Piecioksiegiem. Podjecie wiec proby zaprezentowania etapow badawczych nad Piecioksiegiem, wraz z prezentacja aktualnego status quaestionis w tej dziedzinie, wydaje sie dzisiaj przedsiewzieciem koniecznym, zwłaszcza w obszarze polskiej biblistyki.[P]ierwsza wersja tej ksiazki powstała w 2009 roku. Z pewnych przyczyn nie doczekała sie jednak wowczas publikacji. Nie wyszło to jednak samej ksiazce na złe. Obecna jej wersja jest bowiem dzieki temu co najmniej kilka razy obszerniejsza od pierwowzoru, znacznie zmodyfikowana i uzupełniona o nowsze publikacje oraz zawarte w nich efekty badan- fragment Wstępu
Współwystępowanie w szkolnictwie polskim oceniania zewnętrznego i wewnątrzszkolnego daje możliwość oglądu osiągnięć uczniowskich z dwóch perspektyw. Tworzy pełniejszy, a przede wszystkim porównywalny w całym kraju zbiór uczniowskich wyników. Wyników, których analiza i właściwa interpretacja winna modyfikować edukacyjne działania.Funkcjonowanie obok siebie dwóch powołanych w innym celu sposobów oceniania budzi obawy związane z dominacją jednego z nich. Z rangi uzyskanej przez egzaminy zewnętrzne wynika, że istnieje realne zagrożenie podporządkowania szkolnych procesów kształcenia właśnie ocenianiu zewnętrznemu. Myślę, że oddziaływanie egzaminów zewnętrznych na proces kształcenia w dużej mierze zależy od nauczycieli i dyrektorów szkół. Bardzo ważne jest, w jaki sposób postrzegają oni istotę egzaminu. Czym dla nich jest egzamin, wsparciem czy tylko oceną pracy? W jaki sposób wykorzystują go do modelowania i kierowania procesem kształcenia? Czy traktują wyniki egzaminów zewnętrznych jako czynnik wyzwalający refleksję nad własną pracą?Zaproponowane opracowanie złożone jest z trzech rozdziałów. W pierwszym zaprezentowano rolę oceniania w procesie dydaktyczno-wychowawczym, przemiany dokonujące się w tym zakresie oraz obecnie obowiązujący polski system oceniania, składający się z dwóch nurtów: oceniania zewnętrznego i oceniania wewnątrzszkolnego. Nie tylko przedstawiono podstawy prawne takiego rozwiązania, ale również starano się przybliżyć, jakie relacje powinny istnieć między nimi oraz w jaki sposób z nich korzystać, aby przyniosły oczekiwany pożytek. W kolejnych dwóch rozdziałach określono, jak z zaistniałą sytuacją powinny radzić sobie szkoły i w jaki sposób mogą wykorzystać uzyskane dzięki ocenianiu zewnętrznemu informacje do podnoszenia jakości swojej pracy.- z wprowadzenia
Religię można uznać za przedsięwzięcie niemożliwe; z jednej bowiem strony jej celem jest oddanie należnej czci temu, co absolutnie święte i nieskończone, z drugiej cel ten można realizować wyłącznie dzięki posłużeniu się skończonymi i materialnymi obiektami, należącymi do sfery profanum. Ukierunkowana na to, co nieskończone religia osiąga zawsze tylko to, co skończone; mimo to wnosi do życia orzeźwiający powiew nieskończoności i absolutu, nadając wszystkim ludzkim upadkom i klęskom specyficzny chciałoby się powiedzieć święty (boski) blask.Idole religijne funkcjonują w ludzkim życiu podobnie do metafor, niezbędnych w myśleniu, także naukowym. W korzystaniu z nich nie ma nic zdrożnego dopóty, dopóki człowiek zdaje sobie sprawę, że nie powinien ich rozumieć dosłownie. Idole religijne stają się niebezpieczne dopiero wtedy, gdy wierzący zaczyna je utożsamiać z obiektem religii, oddając im niezasłużoną cześć. Dopóki jednak ludzie są świadomi ich nieadekwatności względem sacrum, dopóty idole mogą służyć jako wygodne narzędzie nawiązywania z nim kontaktu. Przy takim rozumieniu idolatrii nie tylko nie musi ona niszczyć religii, lecz wydaje się jej niezbywalnym elementem. Bardziej groźna idolatria okazuje się dopiero wtedy, gdy zostanie odniesiona do niektórych osób czy instytucji religijnych, które nie tylko przysłaniają Boga, lecz - uzurpując sobie prawo do występowania w Jego imieniu - w gruncie rzeczy Go detronizują i zastępują.
Okrągła, setna rocznica odzyskania niepodległości, którą obchodziliśmy w 2018 r., stała się doskonałą okazją do integracji szczecińskiego środowiska humanistycznego, a zarazem podjęcia wspólnych badań nad narodowym dziedzictwem i tradycją nauk humanistycznych i społecznych. Projekt ten ma na celu nakreślenie genealogii polskich idei politycznych i społecznych, ich przemian, ewolucji i rozwoju z uwzględnieniem wpływu, jaki wywarły one zarówno na kształt wolnej Polski po 1918 r., jak i bieżący stan tożsamości narodowej. Wychodzi on naprzeciw poddania gruntownej i wszechstronnej analizie, upowszechnieniu (spopularyzowaniu) dorobku polskich myślicieli społecznych i politycznych lat 18631939, których piśmiennictwo i dorobek stały się znaczącym głosem polskiej inteligencji w dyskusji nad kształtem państwa, jego wewnętrzną strukturą, rolą społeczeństwa we wszystkich płaszczyznach życia zbiorowego (społecznego). Podjęcie prac badawczych i analitycznych nad tym dziedzictwem wydaje się być w pełni uzasadnione, przywraca bowiem polskiej humanistyce rozprawy i teksty istotne z punktu widzenia upowszechniania naszego rodzimego dziedzictwa w kraju i zagranicą.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
