Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy poświęcony jest omówieniu założeń najważniejszych paradygmatów kształcenia pedagogicznego pod kątem ich użyteczności w przygotowywaniu studentów do pracy w resocjalizacji. Krytycznej analizie poddane zostały również możliwości i ograniczenia ich wdrażania z uwagi na zmieniającą się dynamicznie rzeczywistość społeczną i związane z tym wyzwania dla współczesnej edukacji akademickiej. Rozdział obejmuje również krótką charakterystykę młodzieży akademickiej uwzględniającą cechy demograficzne, osobowościowe oraz kompetencje społeczno-moralne. Analiza badań ukazujących orientacje aksjologiczne, sposoby spędzania czasu wolnego, a także motywację do studiowania i postawy wobec uczenia się pokazuje, jakie są potrzeby i możliwości rozwojowe młodzieży w okresie studiowania.
W drugim rozdziale dokonano przeglądu istniejących oraz zaproponowano własną klasyfikację cech osobowości i kompetencji wychowawczych, które są w świetle badań empirycznych pożądane w praktyce zawodowej. Odniesiono je do teorii pedagogicznej.
Ostatni rozdział zawiera rozważania na temat istoty, znaczenia i możliwości wykorzystania dialogu i aktywizacji w procesie kształcenia pedagogicznego młodzieży akademickiej. Podjęto w nim również próbę przedstawienia, jakie mogą mieć znaczenie obie formy kształcenia w rozwijaniu kompetencji wychowawczych studentów resocjalizacji.
Książka adresowana jest do szerokiego grona odbiorców, ale przede wszystkim do studentów i wykładowców zajmujących się kształceniem młodzieży aspirującej do wykonywania zawodu wychowawcy resocjalizującego. Autor ma nadzieję, że zawarte w niej przemyślenia będą skłaniać do refleksji i motywować do doskonalenia kompetencji zawodowych także praktyków.
Ze wstępu
Algorytmy są obecne nie tylko w codziennej pracy dziennikarskiej, ale również w praktyce redaktorskiej. Wpływają na podejmowanie decyzji przez największych wydawców i graczy na rynku mediów oraz czytelników – niestety, nie zawsze w sposób jawny i przejrzysty. Algorytmy są stosunkowo nowym elementem ekosystemu medialnego, dlatego jednoznaczne zdefiniowanie tego pojęcia, podobnie jak określenie czym jest big data, jest kłopotliwe.
Głównym celem monografii jest przedstawienie tego zjawiska – w stosunku do podstawowego, informatycznego znaczenia – w jak najbardziej poszerzonym wymiarze. Algorytm w kontekście mediów i dziennikarstwa to dzisiaj już nie tylko podstawa działania programu komputerowego, ale również schemat weryfikowania informacji, przygotowywania treści czy planowania i otwierania nowych tytułów prasowych. Z tym zjawiskiem łączy się drugi cel badań – opisanie coraz intensywniejszego i zróżnicowanego wykorzystania technologii big data w mediach. Różnorodność ta objawia się nie tylko w algorytmizacji i uporządkowaniu procedur redakcyjnych, ale również w stosowaniu wielkich danych w aplikacjach rzeczywistości rozszerzonej oraz wizualizacjach publikowanych w tzw. mediach tradycyjnych. Trzecią tezą było przekonanie, że algorytm jest jedynie narzędziem, które może być wykorzystane w różny sposób w zależności od intencji i umiejętności osoby, która je wykorzystuje. Z tego też powodu w tekście kładziony jest nacisk nie tylko na technologię, ale również na osoby, na które ona wpływa – zarówno twórców, jak i odbiorców treści.
Ze wstępu
Książeczka, którą trzymają Państwo w dłoniach, ma spełnić jedną zasadniczą funkcję – dać możliwie syntetyczny ogląd szczególnego stylu myślowego skrytego pod nazwą radykalny konstruktywizm. Nazwa ta jest, dodajmy, nieco chropowata, bo brzmiący w niej radykalizm nie zapowiada, jak się wydaje, niefrasobliwego spaceru po ogrodzie wiedzy. W istocie jednak ukrywa się za nią dobrze uzasadniona teza o tym, że rzeczywistość, której doświadczamy na co dzień – rzeczywistość obrazów, smaków, zapachów, doznań cielesnych, ale także rzeczywistość kontaktów międzyludzkich, języka i mediów – jest ontologicznie osadzona w zdolnościach naszego mózgu do konstruowania świata, a także do wytwarzania wrażenia, że ów świat jest gdzieś tam na zewnątrz.
Nie jest ta teza w historii myśli ludzkiej żadną absolutną nowością, przeciwnie, w istocie pojawia się ona w długiej historii nauki i filozofii bardzo często i pod różnymi postaciami. W przypadku radykalnego konstruktywizmu rzecz jest o tyle wyjątkowa, że na hipotezę o tym, że to obserwator wytwarza świat obserwowany wpadli naukowcy zajmujący się dziedzinami dalekimi od spekulacji – biologią, neurobiologią, matematyką czy cybernetyką. Jak do tego doszło i kto za to odpowiada, dowiedzą się Państwo za sprawą tej, jak sądzę, przystępnej książeczki, teraz spieszę jedynie donieść, że jej lektura jest z całą pewnością niegroźna. Nawet jeśli przyznają Państwo słuszność konstruktywistycznym tezom, Wasz świat nie zniknie ani nie rozpadnie się, niczym po zażyciu pigułki, zdolnej do przeniesienia na drugą stronę lustra. Twórcy tego nurtu, stawiając tezę, iż to, czego doświadczamy, jest produktem, a nie obiektem niezależnym od nas, w istocie wyciągnęli tylko wnioski z wiedzy o tym, jak człowiek jako organizm (a więc byt zorganizowany) działa, co go kształtuje, jak funkcjonuje w rzeczywistości społecznej, którą wytwarza w ciągłej obecności innych organizmów-obserwatorów.
Obok kilku rozdziałów tej książki, które nazywają węzłowe zagadnienia kanonicznej wersji radykalnego konstruktywizmu, znajdują się tu również trzy ekskursy. Owe wycieczki dotykają trzech tematów: problemu pamięci, projektu Empirycznej Teorii Literatury oraz konstruktywistycznej zawartości w myśli Ludwika Flecka. Rozbijają one nieco główny dukt tego wprowadzenia, spełniają jednak rolę przykładów aplikacji myślenia konstruktywistycznego do badań szczegółowych.
Słowo wstępne
Gwałtowność i zakres zmian, jakim podlega rynek zarówno w skali światowej, jak i lokalnej, stanowi podstawowe wyzwanie dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Zmiany wymuszają większą innowacyjność, co bezpośrednio wpływa na zwiększenie zapotrzebowania na projekty, które generują korzyści dla realizujących je kierowników projektów i członków zespołów, jak również dla całej organizacji i jej klientów. Realizacja projektów może wpłynąć między innymi na usprawnienie funkcjonowania organizacji jako całości, podniesienie konkurencyjności rynkowej, poszerzenie oferowanych produktów, zdobycie szerszego grona klientów, pozyskanie know-how oraz cennych umiejętności, ukształtowanie pozytywnego wizerunku organizacji, prestiżu oraz wiarygodności.
W niniejszej monografii w sposób przekrojowy przedstawiono metody i techniki heurystyczne, zaprezentowano je również w kontekście zarządzania projektami. W zamyśle autorki głównymi odbiorcami publikacji powinni być przedstawiciele nauki oraz biznesu, a także studenci zainteresowani heurystyką oraz zarządzaniem projektami. Grono adresatów jest szerokie, ponieważ projekty realizowane są w różnych dziedzinach życia gospodarczego, tym samym autorka wyraża nadzieję, że publikacja ta spotka się z życzliwym przyjęciem interesariuszy zarządzania projektami oraz przyczyni się do pogłębień.
Ze wstępu
Notes do Księgi Lamentacji jest owocem paroletnich studiów, zwieńczonych wy[1]daniem Komentarza do Księgi Lamentacji, który ukazał się jako XXIV tom serii „Nowe Komentarze Biblijne”. Ponieważ materiał zgromadzony podczas studium przygotowującego znacznie przekroczył ramy wyznaczone przez redaktorów serii, zrodziła się idea udostępnienia go poprzez wydanie Notesu.
Obok obserwacji w znacznej części z pola krytyki tekstu, które już są integralną częścią Komentarza do Księgi Lamentacji, do obecnego Notesu trafiły także informacje związane z gramatycznymi, syntaktycznymi i leksykalnymi charakterystykami tekstu. Fenomeny te znacznie obszerniej niż w Komentarzu zostały pokazane na przykładzie polskich współczesnych tłumaczeń Księgi Lamentacji, a zwłaszcza dwóch polskich komentarzy ks. Lecha Stachowiaka (Lamentacje, Księga Barucha, Wstęp – przekład z oryginału, komentarz, Poznań 1968) i ks. Dariusza Iwańskiego (Księga Lamentacji, t. 1: Jahwe zniszczył, Toruń 2015; Księga Lamentacji, t. 2: Jahwe odbuduje?, Toruń 2016).
Notes został przygotowany z myślą o określonej grupie odbiorców. Są nimi przede wszystkim polscy egzegeci, którzy obok wysiłku zgłębiania Prawdy zawartej w spisanym Słowie Bożym trudzą się nad kompetentnym przybliżaniem jej ludowi Bożemu. Przede wszystkim jednak Notes jest pożyteczną pomocą dla tych pasjonatów Pism Świętego, którzy wkraczają na drogę studium biblijnego w Wydziałach Teologicznych i Seminariach Duchownych. Wyposażeni już w istniejące pomoce: interlinearne wydanie Biblii hebrajskiej, solidne słowniki hebrajszczyzny biblijnej i gramatyki z pomocą Notesu i Komentarza mogą śmiało zagłębiać się w literacki świat Słowa Bożego, które naświetla jedno z najbardziej dramatycznych wydarzeń w historii ludu Bożego – upadek Jerozolimy pod ciosami Babilończyków i stawia wobec wstrząsającej prawdy o wrogości Boga wobec swojego ludu.
Lektura tej niewielkiej księgi biblijnej przygotowuje do spotkania ze słowami Jezusa (Mt 23,37–39 par.), których kontekstem są nadchodzące wydarzenia kolejnego oblężenia Jerozolimy i jej upadku, tym razem będącego dziełem Rzymian (Mt 24,1n). Pozwala wyjść poza ich zwyczajną lekturę, która widzi w nich ogłoszenie Bożego sądu nad grzesznym miastem. W zamian prowadzi do poznania Jezusa „lamentującego” nad cierpieniem, które przyniesie ludowi to zniszczenie. Księga Lamentacji pozwala odkryć współczucie Jezusa dla losu mieszkańców, które jest większe od Bożego gniewu obracającego miasto w ruinę i skazującego mieszkańców na długotrwałe przesadne cierpienia.
dr hab. Cezary Korzec, prof. US
Coraz więcej jednostek samorządu terytorialnego jest zainteresowanych badaniami jakości życia mieszkańców, zwłaszcza w układach lokalnych. Infrastruktura funkcjonalna danego obszaru, środowisko naturalne, układ przestrzenny czy lokalny rynek pracy mają istotny wpływ na jakość życia mieszkańców miasta, gminy czy powiatu. A realizowane na danym obszarze badania subiektywnej i obiektywnej jakości życia pozwalają lepiej zrozumieć potrzeby mieszkańców, poznać ich opinie, zidentyfikować luki pomiędzy subiektywną i obiektywną jakością życia oraz ocenić ekonomiczne, społeczne i ekologiczne skutki działań realizowanych w procesie zarządzania jednostką samorządu terytorialnego. Dostarczają więc władzom samorządowym wielu informacji istotnych w procesie zarządzania, m.in. dla formułowania celów i strategii rozwoju oraz oceny ich realizacji.
W nurt przedstawionych rozważań wpisuje się niniejsza monografia, w której podjęto problematykę roli oraz badania subiektywnej i obiektywnej jakości życia mieszkańców w kontekście zarządzania jednostkami samorządu terytorialnego na przykładzie wybranych powiatów. Na treść opracowania składają się zarówno rozważania teoretyczne, jak i wyniki zrealizowanych badań empirycznych, które zaprezentowano w sześciu rozdziałach, uzupełnionych o wstęp i zakończenie.
Ze wstępu
Prace zawarte w niniejszym tomie są kontynuacją polskich opisów kultury społeczności Dogonów z Mali. To swoista antologia wkładu polskiej nauki do tego tematu. W pierwszym tomie ukazały się publikacje przygotowywane przeze mnie przez ostatnich kilkadziesiąt lat. Poprzestanie jednak tylko na tej jednej publikacji dałoby jednostronny i niepełny obraz dokonań polskich badaczy próbujących od lat z uporem poznać zawiłości kultury tego plemienia. Zdecydowałem się zatem przygotować tom drugi, uzupełniający obraz przedstawiony wcześniej. Artykuły zawarte w tym tomie oparte są w zasadzie na badaniach własnych autorów w terenie. Jednak dla jednych był to epizod w ich działalności naukowej, dla innych z czasem stało się to pasją życia.Prace prezentowane tutaj pochodzą z różnych okresów. Niektóre mają już po kilkadziesiąt lat. Chciałoby się powiedzieć: inne czasy i inne obyczaje (w pisaniu), ale i inne doświadczenia autorów. Najstarsze to publikacje Ryszarda Vorbricha oraz praca Doroty Iwińskiej. Powstały one w efekcie wyjazdów autorów do Afryki są pracami dyplomowymi (magisterskimi). Następne teksty to już świadectwo dalszego rozwoju naukowego szerszego grona zainteresowanych. Niestety nie udało się wszystkich tych niełatwych, ale indywidualnych wówczas działań, połączyć w jeden projekt badawczy. Tematy były podejmowane spontanicznie i zgodnie z aktualnymi potrzebami (np. konferencje tematyczne) lub z aktualnymi planami i działaniami odwiedzających tę społeczność etnologów. Dopiero od 1. dekady XXI wieku realizowane są szersze projekty badawcze finansowane ze środków zewnętrznych.Ze wstępu
Opisany w niniejszej monografii podsystem SatBałtyk-Brzegi stanowi integralną część systemu SatBałtyk, dotyczącego satelitarnej kontroli środowiska Morza Bałtyckiego, którego istotą jest powiązanie w jednolity system możliwie często pozyskiwanych danych satelitarnych z modelami zmienności środowiska morskiego. Wyniki prezentowane są w intrenecie w postaci codziennych map parametrów jego stanu.
Podsystem SatBałtyk-Brzegi przedstawia operacyjnie oceniany stan brzegu poprzez parametryzację wybranych procesów zachodzących w strefie brzegowej i klasyfikację powodowanych przez nie skutków. W tym celu zdefiniowano wskaźniki oddziaływania morza, szczególnie sztormu, nazwane wskaźnikami SatBałtyk-Brzegi, określające skutek ich oddziaływania na strefę brzegową z co najmniej 36-godzinną prognozą. Ze względu na dość złożone i szybko zmienne procesy zachodzące w morskiej strefie brzegowej, powodowane wieloma czynnikami, skonstruowanie takiego podsystemu wymagało specyficznego podejścia, które przedstawiono w niniejszej monografii.
Połączenie w systemie SatBałtyk kontroli stanu środowiska Morza Bałtyckiego z rejestracją stanu brzegów jest podejściem unikalnym. Jest to pierwsza zbiorcza publikacja o charakterze monografii, w której zaprezentowano podstawy teoretyczne podsystemu i metodykę aplikacji modeli do monitoringu morskiej strefy brzegowej. Dołączono również wyniki niektórych badań wykonanych w ramach projektu, mogących stanowić podstawę dalszej modyfikacji metodyki monitoringu brzegów w podsystemie SatBałtyk-Brzegi, w aspekcie zachodzących zmian klimatycznych.
Infrastruktura społeczna, w tym także infrastruktura sportowa, odgrywa współcześnie ważną rolę w funkcjonowaniu całych społeczeństw i jednostek. Powszechnie dostępna infrastruktura sportowa sprzyja podejmowaniu aktywności fizycznej, co jest ważne o tyle, że coraz większy udział w wytwarzaniu PKB krajów rozwiniętych ma praca wykonywana na siedząco. Spędzanie długich godzin w pozycji siedzącej sprzyja powstawaniu zwyrodnień, a brak ruchu – wielu schorzeniom o zróżnicowanej naturze. Stąd tak ważne jest motywowanie do aktywności fizycznej, której warunkiem sine qua non jest dostępność odpowiedniej infrastruktury.
W pracy przedstawiono wybrane wyniki badań nad dostępnością na terenie Polski krytych pływalni przeznaczonych na potrzeby uprawiania sportów pływackich przez lokalne społeczności zarówno na poziomie wyczynowym, jak i amatorskim. Temat badania jest o tyle specyficzny, że kryte pływalnie są obiektami relatywnie drogimi w budowie i w bieżącym utrzymaniu. Z tego powodu są dobrym wyznacznikiem troski lokalnych władz o poziom kultury fizycznej mieszkańców. Tym bardziej, że najczęściej ich działalność musi być dotowana. Stąd też ważnym i aktualnym wyzwaniem dla zarządzających obiektami z basenami jest obniżenie kosztów ich eksploatacji (m.in. Zimak, 2019). Zdecydowaną większość pływalni stanowią obiekty samorządowe, w tym przyszkolne. Obok nich funkcjonuje pewna, relatywnie nieduża, liczba obiektów prywatnych, głównie przyhotelowych oraz należących do innych podmiotów, jak np. wyższe uczelnie. Z drugiej strony, to właśnie pływanie postrzegane jest jako jeden ze sportów o najbardziej ogólnorozwojowym charakterze. Jest to dyscyplina na tyle trudna i wymagająca technicznie, że na poziomie amatorskim może być przez osobę trenującą doskonalona przez dziesiątki lat i w tym czasie stale przynosić jej satysfakcję z osiąganych postępów. Wbrew obiegowym opiniom pływanie jest sportem wymagającym skupienia i koncentracji. Dlatego korzystanie jednocześnie z tego samego toru przez kilka, najczęściej przypadkowych i pływających w różnym tempie, osób wydatnie utrudnia trening, a zwłaszcza koncentrację na doskonaleniu umiejętności. Stąd ważne jest nie tylko stworzenie zainteresowanym dostępu do odpowiednich obiektów, lecz także stworzenie odpowiednich warunków, co oznacza, że pływalni nie powinno być zbyt mało.
Ze wstępu
Głównym powodem napisania tej książki było pojawienie się w ostatnich kilkunastu latach w rzeczywistości społecznej Polski i wielu innych krajów, a także w skali globalnej, dużej liczby konfliktów społecznych dotyczących relacji pomiędzy tym, co jest uważane za naturalne, a tym, co jest uważane za sztuczne, lub pomiędzy tym, co jest uważane za ludzkie, a tym, co jest uważane za pozaludzkie. W całej pracy nazywam je konfliktami ekologicznymi, co uzasadniam w dalszej części wprowadzenia oraz w różnych miejscach całej pracy. Konflikty te są coraz bardziej skomplikowane i gwałtowne, obejmują coraz większe obszary i dotyczą coraz większej liczby podmiotów. Ma to związek ze wzrostem świadomości ekologicznej nie tylko społeczeństw krajów wysokorozwiniętych, lecz także krajów ubogich i ekologicznie upośledzonych. Postulowany powszechnie wzorzec tzw. rozwoju zrównoważonego (sustainable development) wcale nie wyklucza konfliktów ekologicznych, a często zwiększa prawdopodobieństwo ich pojawienia się i zaostrzenia ich przebiegu. Wdrożenie tego wzorca również nie przebiega bezkonfliktowo. Wobec problemów będących rezultatem po[1]stępującej urbanizacji, nieumiarkowanej eksploatacji zasobów i dewastacji walorów przyrody, wobec ekspansji chorób cywilizacyjnych, wobec zachwiania dotychczasowego stanu równowagi ekologicznej we wszystkich skalach przestrzennych, a zwłaszcza wobec globalnego kryzysu klimatycznego, konflikty społeczne są nieuniknione.
Ze wstępu
Niniejsza książka jest opowieścią o pracach kanadyjskiej fotografki wojennej Rity Leistner. Nie jest to jednak prezentacja kilkunastu lat jej życia, w ciągu których niemalże na całym świecie relacjonowała konflikty zbrojne i losy uwikłanych w nie ludzi, a historia o trzech tygodniach, które na początku 2011 roku spędziła w jednej z baz sił koalicyjnych w Afganistanie w ramach projektu „Basetrack”.
Nawiązując bezpośrednio do twórczości fotografki, teoretyczną pod[1]stawą podjętych tu przeze mnie rozważań, uczyniłam koncepcję mediów Marshalla McLuhana (wciąż kontrowersyjnego, choć niezwykle barwnego badacza mediów). Teoria ta, mimo swego historycznego już charakteru (po[1]wstała wszak niemalże sześćdziesiąt lat temu) pozwala bowiem na przyjęcie interesującej perspektywy odbioru współczesnych przekazów medialnych. W tym kontekście, na co zwróciła uwagę sama artystka, wykorzystanie współczesnych narzędzi komunikacji (takich jak smartfony czy media społecznościowe), sprawia bowiem, że jej fotografie, ukazujące codzienne życie bazy Marines w Musa Qala, stają się pasjonującą próbą wyrażenia tego, co Wolfgang Welsch ujął w jednym ze swoich esejów, jako „prawdziwie realny” obraz wojny.
Z wprowadzenia
Niniejsza książka powstawała etapami, między 2019 a 2020 rokiem. Złożyłem ją w całość z kilku powodów, z których teraz dwa wydają mi się najważniejsze. Po pierwsze – można dzisiaj postawić taką tezę – edukacja w Polsce nie po raz pierwszy od 1989 roku znajduje się w momencie przełomowym i to nie tylko z powodu wcielania w życie kolejnych reform, które z różnym skutkiem wpływają na kondycję szkoły. Polityka oświatowa wprawdzie jest istotna dla podejmowanych tu rozważań, ale funkcjonuje raczej w tle omawianych teorii humanistycznych i społecznych. Mam na myśli szerszy niż polityka plan, związany z przemianami kultury w XXI wieku. Mój cel to zatem wskazanie najważniejszych przejawów transformacji w obszarze pedagogiki, oświaty czy metod nauczania, jakie dokonały się w ciągu ostatnich lat – z nastawieniem na ich społeczny i kulturowy charakter. Po drugie zmienia się przestrzeń relacji humanistyki, edukacji i mediów cyfrowych. Na tym styku powstają nowe zjawiska i problemy – można o nich przeczytać w poszczególnych wywiadach, ale także w części zatytułowanej Humanistyka transferu, która razem z wywiadami tworzy integralną całość. Nie brakuje tu zatem takich tematów, jak społeczny status zawodu nauczycielskiego, kryzysy we współczesnej edukacji czy nauczanie zdalne.
„Po szkole”, sformułowanie tytułowe, oznacza zatem także rozmaite przemiany szkolnej rzeczywistości – jak będzie się ona kształtowała w najbliższym czasie? Jednym z prawdopodobnych kierunków tych transformacji, który należy poważnie rozpatrywać, może być rozluźnianie instytucjonalnych rygorów wewnątrz szkolnej przestrzeni relacji: społecznych, administracyjnych, wychowawczych, dydaktycznych, metodycznych etc. To intrygująca wizja szkoły „po szkole”: odinstytucjonalizowanej, zdecentralizowanej, intelektualnie nieskrępowanej – funkcjonującej na zasadzie swobodnego przepływu (transferu) wiedzy.
Z wprowadzenia
Zbiór szkiców zebranych w niniejszym tomie stanowi środkową część trylogii prezentującej aktywność hetmanki polskich sufrażystek Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit oraz skupionych wokół niej społeczniczek warszawskich, które na przełomie xix i xx wieku wykorzystywały emancypacyjne hasło równych praw bez różnicy płci dla kamuflowania innych rodzajów działalności, na przykład oświatowej, zawodowej, samopomocowej, spółdzielczej, narodowej. Ich dążenie do nauki, pracy, aktywności społecznej, twórczości artystycznej i praw obywatelskich rozumiane jako droga do demokratyzacji społeczeństwa wzmacniającej wspólnotę narodową składają się w takim samym stopniu, jak biografie mężczyzn, na historię sukcesów i porażek polskiej inteligencji przed Wielką Wojną.W części pierwszej Ster pod redakcją Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit. Lwów 18951897 [2017] przedstawiono działalność legalnych instytucji zakładanych przez tę grupę na dziewiętnastowiecznym etapie jej działalności: iii Szwalni przy Warszawskim Towarzystwie Dobroczynności, Bazaru Wyrobów Kobiecych, Komitetu Damskiego przy warszawskim oddziale Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami, Delegacji Pracy Kobiet przy warszawskim oddziale Towarzystwa Popierania Przemysłu i Handlu oraz lwowskiego Steru. Dwutygodnika dla spraw wychowania i pracy kobiet.W części drugiej, czyli w niniejszym tomie Między Sterem lwowskim i warszawskim. Działalność społeczna i publicystyczna Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit na początku xx wieku, zaprezentowano działalność legalnych i nieformalnych instytucji prowadzonych przez sufrażystki od końca xix wieku do rewolucji 19051907: Czytelni dla Kobiet, Koła Pracy Kobiet przy warszawskim oddziale Towarzystwa Popierania Przemysłu i Handlu oraz Związku Polskiego Równouprawnienia Kobiet, z którego po rozłamie wewnętrznym powstały Polskie Stowarzyszenie Równouprawnienia Kobiet i Związek Równouprawnienia Kobiet Polskich.W części trzeciej Ster pod redakcją Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit i Józefy Bojanowskiej. Warszawa 19071914 [w druku] zostanie omówiona działalność Związku Równouprawnienia Kobiet Polskich i warszawskiego Steru. Organu równouprawnienia kobiet od rewolucji 19051907 do odzyskania przez Polskę niepodległości i nadania kobietom pełni praw obywatelskich.
Przystępność przekazu niniejszej książki jest dla autora priorytetem, dlatego stara się on opisywać dzieła, a przede wszystkim ich wykonania bez uciążliwego, muzykologicznego, ze ”szkiełkiem i okiem” wgłębiania się w strukturę utworu. Najłatwiej chwyta się ją bowiem słuchem, a nie czytając o niej najlepszy nawet tekst, który może mieć charakter wspomagający. Taki punkt widzenia/słyszenia pozwala adresować poniższe rozważania zarówno do profesjonalnych muzyków i muzykologów, a zwłaszcza pianistów, studentów sztuk muzycznych oraz muzykologii, jak i melomanów czy uczniów. Jednym słowem do tych, dla których muzyka fortepianowa i muzyka w ogóle stanowi niewyczerpalne źródło emocji, wzbogacania wewnętrznego, radości, a obcowanie z nią jest dla nich niezbywalną, głęboką potrzebą.
Poznanie artystyczne i bezpośrednie (wywołane nie ”suchą” analizą tekstu nutowego, lecz słuchaniem różnych interpretacji), wrażenia estetyczne oraz emocjonalne zderzają się w poniższych rozważaniach i analizach z poznaniem naukowym (muzykologicznym). Te ostatnie autor uważa za fundamentalne, choć z pianistycznego (wykonawczego) punktu widzenia mające charakter wspomagający w dociekaniach, wobec mnóstwa opublikowanych już rozpraw naukowych traktujących bardzo wnikliwie spuściznę Szymanowskiego.
Ze wstępu
Gospodarstwa domowe dostosowują się do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej, trendów oraz stylu życia. Przy tym jednak należy zaznaczyć, iż gospodarstwo domowe to nie tylko pojedyncza osoba, czy też osoby, które osiągnęły pełnoletniość, ale także dzieci. Wielokrotnie to one kształtują swoje potrzeby w taki sposób, iż ma to wpływ na funkcjonowanie finansów całego gospodarstwa domowego. Z punktu widzenia finansów coraz częściej spotkać się można z opinią, że młode gospodarstwa domowe odkładają decyzję o posiadaniu potomstwa. Naprzeciw takim postawom wychodzi polityka rodzinna, w ramach której tworzone są różnego rodzaju narzędzia wspierające gospodarstwa domowe w wychowywaniu dzieci. Wsparcie finansowe w postaci zasiłków socjalnych, rodzinnych czy też wychowawczych ma wpływ na cały budżet domowy. Jednym z rodzajów takiego wsparcia finansowego jest funkcjonujący od 2016 roku program „Rodzina 500+”. Konsekwencją otrzymywania świadczeń są zmiany w decyzjach finansowych gospodarstw domowych. Implikacją tych zmian jest konieczność zbadania i zweryfikowania, czy są one zauważalne, a jeśli tak, to jaka jest ich siła i kierunek.
Niniejsza monografia pt. Wpływ programu „Rodzina 500+” na decyzje finansowe gospodarstw domowych w części teoretycznej analizuje dorobek naukowy z zakresu teorii gospodarstw domowych oraz decyzji finansowych. Dodatkowo podejmuje tematykę związaną z polityką prorodzinną w Polsce oraz w wybranych krajach europejskich. Przy tym należy wskazać, iż wspomniany program „Rodzina 500+” opiera się na dwóch celach: pomocy w wychowywaniu dzieci oraz odwróceniu negatywnego trendu demograficznego. Zwrócić należy uwagę, iż niniejsza monografia odnosi się do sfery finansowej. Nie zostały przeanalizowane skutki funkcjonowania programu „Rodzina 500+” w dziedzinie demografii. Ponadto z punktu widzenia finansów gospodarstw domowych analizie pod[1]dano tylko świadczenie 500+, pozostałe świadczenia wypłacane gospodarstwom domowym (socjalne, rodzinne) pominięto. Również wspomniany wyżej program wychowawczy poddano analizie tylko z punktu widzenia beneficjentów programu – gospodarstw domowych.
Ze wstępu
Przedłożona do oceny wydawniczej praca zbiorowa (...) to cenny zbiór tekstów patrzących na literaturę ludową, ale też piękną - zarówno tę starsząm jak i tę najnowszą - z różnych perpekstyw badawczych i z różnorodnymi intencjami.
Obraz niewolnictwa, przedstawiony w tym opracowaniu, powstał dzięki połączeniu
informacji pochodzących z tekstów reprezentujących rożne gatunki, kultury i epoki
z wypowiedziami respondentów, modelując w ten sposób portret naszej wiedzy
o niewolnictwie i handlu ludźmi. Nauka zarówno humanistyczna, jak i ścisła dowiodła,
że jedynie lokalna przyczynowość jest w stanie odtworzyć empiryczne predykcje.
Można zatem stwierdzić, że kompilując fragmenty innych tekstów – i docierając
do innej grupy respondentów – uzyskano by inaczej zobrazowany portret niewolnictwa.
Przedstawiony w tej książce „portret” zjawiska nie jest więc doskonały. Nie jest też
jedynym sposobem opisywania tego, co my, ludzie o tym wiemy.
Studiując zagadnienie niewolnictwa w czasie i kulturze można zaobserwować rożne
znaczące wydarzenia powiązane z handlem ludźmi. W monografii opisano jedynie
kilka z nich – uznano, że ich analiza może przybliżyć nas do odpowiedzi na pytanie
„skąd się bierze współczesne niewolnictwo?” Za najważniejsze w procesie kształtowania
naszej świadomości o niewolnictwie i niewolnikach uznano tematy sformułowane
w postaci następujących pięciu haseł wywoławczych: 1) fenomen i wyraz niewolnictwo;
2) rozszerzenie granic rynku handlu niewolnikami; 3) bezprecedensowy przełom
w ustawodawstwie dotyczącym niewolnictwa; 4) współczesne niewolnictwo w liczbach
oraz 5) parasol kulturowy norm imperatywnych (iuscognes). W spisie treści tworzą
one nazwy rozdziału piątego, szóstego, siódmego, ósmego i dziewiątego.
Autorki uznały, że achronologiczny i problemowy układ zagadnień będzie najlepszym
sposobem przedstawienia opracowanego tematu. Niektóre z wyżej wymienionych
rozdziałów mają własne wprowadzenie, wyjaśniające przyczynę naruszania chronologii
wydarzeń oraz zawierają wskazówki, w jaki sposób je czytać, tj. które osiągnięcia
naukowe mogą ułatwić śledzenie problemowo i interdyscyplinarnie ułożonych
treści rozdziałów.
Monografia jest skierowana do szerokiego grona Czytelników zainteresowanych
problematyką niewolnictwa. W opinii autorek narracyjny charakter tekstu powinien
ułatwić odbiór przedstawionych treści.
Ze wstępu
We współczesnym świecie, w którym zauważalny jest postęp w wielu dziedzinach życia ludzkiego, należy zadać pytanie o cel rozwoju człowieka. Czy postęp jest celem samym w sobie? Czy odwołuje się do innego celu? Jaka ma być postawa człowieka wobec świata i ludzi? To nie są pytania stawiane tylko filozofowi, ale także teologowi.W naszej monografii pragniemy ukazać wymiar ludzki i teologiczny postępu. Kościół ma szczególną misję wspierania twórczości. Zamysł ten realizuje przez analizę jej poszczególnych wymiarów. W kwestii zasad nauczanie etyczne ma pierwszeństwo, a w budowaniu osobowości liczyć się powinny normy moralne.Na początku rozważań analizowaliśmy zagadnienie postępu w cywilizacji łacińskiej. Celem różnych aspektów twórczości jest dążenie do wspólnego dobra, integralny rozwój techniczny, kulturowy i duchowo-teologiczny. Stały i intensywny kontakt z kulturą, sztuką i przyrodą wychowuje do dobra, uczy podziwiania piękna, prowadzi do szukania prawdy.Współczesna kultura usiłuje często odwieść ludzi od chronienia podstawowych wartości, takich jak miłość małżeńska, rodzinna, dobre wychowanie, przyjazne obyczaje. Często panuje przekonanie, że każdy może sam tworzyć swoją moralność. Takie podejście można określić mianem samoubóstwienia człowieka, które prowadzi do moralnej i poznawczej dezorientacji. Ważny jest zatem obecnie kulturowy przekaz, świat prostych pojęć (prawda, dobro, wiedza), dynamizm twórczy.- fragment wprowadzenia
Rozwój społeczeństwa informacyjnego prowadzi do cyfrowej transformacji praktycznie wszystkich form aktywności współczesnego człowieka, zmieniając na niespotykaną dotychczas skalę realia współczesnego świata. Fakt ten wymusza na obywatelach, podmiotach gospodarczych i instytucjach konieczność przyswojenia sobie, odmiennych od dotychczasowych, modeli funkcjonowania w nowych uwarunkowaniach społecznych, ekonomicznych i kulturowych. W konsekwencji wiele form aktywności zanika, a nabyte doświadczenie staje się zbędne. W zamian pojawiają się innowacyjne rozwiązania, stwarzające nowe możliwości, ale wymagające nowych kompetencji. Rewolucja cyfrowa tworzy zupełnie nową rzeczywistość, stawiającą przed ludzkością bezprecedensowe wyzwania. Związany z budującą się cywilizacją cyfrową wysoki poziom niepewności, niedostatek kompetencji w wielu obszarach oraz brak świadomości konsekwencji wynikających z podjętych działań powodują, że pojawia się szereg pytań i wątpliwości, na które nauka próbuje znaleźć odpowiedzi. Niniejsza monografia, prezentując wybrane aspekty funkcjonowania cyfrowej rzeczywistości w ujęciu teoretycznym i praktycznym, jest próbą odniesienia się do tych problemów. Przedmiotem zainteresowań naukowyc autorów publikacji są szeroko rozumiane problemy funkcjonowania i rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Monografia zbudowana jest ze wstępu, dziewięciu rozdziałów oraz bibliografii.- ze Wstępu
Niniejsza publikacja wpisuje się w namysł Kościoła nad fenomenem młodzieży i młodości.Do refleksji nad tym fenomenem zostali zaproszeni teologowie, socjologowie, pedagodzy reprezentujący różne ośrodki naukowe w Polsce i za granicą. Tom otwierają dwa artykuły wprowadzające perspektywę historyczną. Thomas Brose z Berlina (Seminarium Redemptoris Mater) oraz Katarzyna Lemek z Uniwersytetu Szczecińskiego punktem odniesienia swoich badań czynią doświadczenia duszpasterstwa młodzieży z okresu komunistycznego. Brose opisuje model duszpasterstwa młodzieży w byłej NiemieckiejRepublice Demokratycznej, a Lemek przypomina nauczanie na temat młodzieży kard. Stefana Wyszyńskiego. Trzy kolejne teksty podejmują zagadnienie młodzieży z punktu widzenia socjologii religii. Rafał Cekiera z Katowic (Uniwersytet Śląski) rysuje portret religijności młodych Polaków, wychodząc od analizy modnego ostatnio terminu apateiści. Ten neologizm, który coraz częściej pojawia się z filozofii i socjologii religii, wskazuje na postawę obojętną, która wykracza poza klasycznie rozumiany ateizm czy agnostycyzm. Reprezentujący Uniwersytet Szczeciński ks. Remigiusz Szauer podejmuje kwestię profilu religijności młodych Polaków w społeczeństwie naznaczonym pragnieniem silnych doznań emocjonalnych. Istotnym uzupełnieniem jest tekst Wiesława Romanowicza (Państwowa Szkoła Wyższa w Białej Podlaskiej), który kreśli panoramę religijności młodzieży prawosławnej polskiego Podlasia, ze szczególnym uwzględnieniem odmienności tej religijności w porównaniu z młodzieżą katolicką.- z Wprowadzenia
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
