Koszaliński teolog zaprasza czytelnika do wspólnej wędrówki po nauczaniu trzech współczesnych papieży, by na nowo odkryć radość wiary i najgłębszy sens, dla którego istnieje Kościół. Okazją do napisania tej książki niewielkiej objętościowo, ale bogatej w treść jest ogłoszony przez papieża Franciszka Rok Święty, którego hasło brzmi: Pielgrzymi nadziei, a bulla jubileuszowa nosi tytuł Spes non confundit.Książka ks. Janusza Bujaka stanowi przykład profesjonalnej pracy naukowej, a jednocześnie adresowana jest jak można wnosić do tych wszystkich, którzy chcą Rok Jubileuszowy przeżyć, formując się w cnocie nadziei. Monografia pomyślana jest jako inspiracja do pogłębionych katechez i spotkań formacyjnych, a także do osobistej modlitwy medytacyjnej. Publikacja pod względem formalnym i merytorycznym odznacza się wysokim poziomem; co więcej, napisana jest bardzo komunikatywnym językiem. Stanowi oryginalne i bardzo potrzebne kompendium sperancyjnego wymiaru katolickiej wiary w nauczaniu współczesnych papieży. Z pełnym przekonaniem polecam książkę Pielgrzymi nadziei. Cnota nadziei w nauczaniu papieży: św. Jana Pawła II, Benedykta XVI, Franciszka wydaną nakładem Wydawnictwa Pallottinum.ks. prof. dr hab. Jan PerszonWydział Teologiczny UMK
W pierwszym rozdziale zostanie ukazany historyczny wymiar osoby Jezusa Chrystusa w nauczaniu św. Jana Pawła II. Papież był świadom, że nie tylko w przeszłości, ale i dziś pojawiają się błędy dotyczące historycznego istnienia Jezusa Chrystusa, Jego narodzin, śmierci i zmartwychwstania, na które w swoim magisterium starał się odpowiedzieć. W rozdziale drugim przedstawiono Jezusa Chrystusa jako jedynego Odkupiciela człowieka w nauczaniu Jana Pawła II. Punktem wyjścia jest nauczanie Soboru Watykańskiego, zwłaszcza konstytucji Gaudium et spes nr 22, które papież rozwinął w swojej pierwszej encyklice Redemptor hominis. Rozdział trzeci dotyczy Kościoła Jezusa Chrystusa. Jana Pawła II spojrzenie na Kościół ukształtowało się w czasie Soboru Watykańskiego II i w okresie posoborowym, co wyraziło się w czasie jego pontyfikatu w promocji synodalności, postawieniu akcentu na rozumieniu Kościoła jako komunii, a co za tym idzie – na eklezjologii eucharystycznej oraz na wezwaniu wierzących do nowego zapału misyjnego i ewangelizacyjnego. W rozdziale czwartym przedstawiono nauczanie papieża na temat dwóch osób najbliższych Jezusowi w czasie Jego ziemskiego życia: Maryi i Józefa, którym papież poświęcił dwie encykliki: Redemptoris Mater – Matka Odkupiciela i Redemptoris Custos – Opiekun Odkupiciela. Rozdział piąty nosi tytuł Chrystus Odkupicielem ludzkiej płciowości i dotyczy tej części nauczania Jana Pawła II, którą niekiedy nazywa się w skrócie „teologią ciała”. Kwestia ta jest związana z rozumieniem miejsca kobiety w świecie i w Kościele, z ruchem feministycznym i żądaniami kapłaństwa kobiet oraz z relacją mężczyzny i kobiety w małżeństwie sakramentalnym, w której ludzka płciowość doznaje rzeczywiście odkupienia. W rozdziale szóstym omówiono spotkanie chrześcijaństwa z innymi religiami i jedyności zbawczej Jezusa Chrystusa. Jest to temat bardzo aktualny, zważywszy na obecność przedstawicieli wielu religii również w naszym kraju. Jan Paweł II podkreślał, że należy ze sobą łączyć misję głoszenia Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela z dialogiem międzyreligijnym, który także jest częścią ewangelizacji.
W pierwszym rozdziale zostanie ukazany historyczny wymiar osoby Jezusa Chrystusa w nauczaniu św. Jana Pawła II. Papież był świadom, że nie tylko w przeszłości, ale i dziś pojawiają się błędy dotyczące historycznego istnienia Jezusa Chrystusa, Jego narodzin, śmierci i zmartwychwstania, na które w swoim magisterium starał się odpowiedzieć.
W rozdziale drugim przedstawiono Jezusa Chrystusa jako jedynego Odkupiciela człowieka w nauczaniu Jana Pawła II. Punktem wyjścia jest nauczanie Soboru Watykańskiego, zwłaszcza konstytucji Gaudium et spes nr 22, które papież rozwinął w swojej pierwszej encyklice Redemptor hominis.
Rozdział trzeci dotyczy Kościoła Jezusa Chrystusa. Jana Pawła II spojrzenie na Kościół ukształtowało się w czasie Soboru Watykańskiego II i w okresie posoborowym, co wyraziło się w czasie jego pontyfikatu w promocji synodalności, postawieniu akcentu na rozumieniu Kościoła jako komunii, a co za tym idzie – na eklezjologii eucharystycznej oraz na wezwaniu wierzących do nowego zapału misyjnego i ewangelizacyjnego.
W rozdziale czwartym przedstawiono nauczanie papieża na temat dwóch osób najbliższych Jezusowi w czasie Jego ziemskiego życia: Maryi i Józefa, którym papież poświęcił dwie encykliki: Redemptoris Mater – Matka Odkupiciela i Redemptoris Custos – Opiekun Odkupiciela.
Rozdział piąty nosi tytuł Chrystus Odkupicielem ludzkiej płciowości i dotyczy tej części nauczania Jana Pawła II, którą niekiedy nazywa się w skrócie „teologią ciała”. Kwestia ta jest związana z rozumieniem miejsca kobiety w świecie i w Kościele, z ruchem feministycznym i żądaniami kapłaństwa kobiet oraz z relacją mężczyzny i kobiety w małżeństwie sakramentalnym, w której ludzka płciowość doznaje rzeczywiście odkupienia.
W rozdziale szóstym omówiono spotkanie chrześcijaństwa z innymi religiami i jedyności zbawczej Jezusa Chrystusa. Jest to temat bardzo aktualny, zważywszy na obecność przedstawicieli wielu religii również w naszym kraju. Jan Paweł II podkreślał, że należy ze sobą łączyć misję głoszenia Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela z dialogiem międzyreligijnym, który także jest częścią ewangelizacji.
Ze wstępu
Książka pt. Wprowadzenie do antropologii filozoficznej i teologicznej pragnie ukazać w sposób chronologiczny, jak na przestrzeni dziejów ludzkiej myśli kształtowały się odpowiedzi na pytania, kim jest człowiek, skąd pochodzi, jaka jest jego istota i cel jego życia na ziemi. Odpowiedzi na te pytania udzielały i wciąż udzielają zarówno filozofia, jak i teologia.
Nie jest łatwo wybrać sposób prezentacji kolejnych poglądów antropologicznych na przestrzeni wieków. Autor zdecydował się na przedstawienie wybranych filozofów/teologów (lub kierunków filozoficznych/teologicznych), którzy jego zdaniem odegrali znaczącą rolę w kształtowaniu poglądów na osobę ludzką. Nie jest to cała historia antropologii filozoficznej i teologicznej, ale wydaje się, że proponowane ujęcie w jakimś stopniu uwypukla najważniejsze zagadnienia antropologiczne w dziejach myśli ludzkiej.
Książka składa się z sześciu rozdziałów, w których zostały przedstawione życie i poglądy wybranych filozofów i teologów. Są więc części poświęcone kolejno: antropologii starożytnej, następnie biblijnej, chrześcijańskiej, nowożytnej, dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Jest też omówienie dwóch wielkich współczesnych projektów antropologicznych: feministycznego i transhumanistycznego. Umożliwia to wyrobienie sobie zdania na temat rozwoju spojrzenia na osobę ludzką na przestrzeni niemal trzech tysięcy lat i jego zmian, z uwzględnieniem antropologii biblijnej.
Ze wstępu
Celem tej książki jest ukazanie dwóch wymiarów posoborowej mariologii włoskiej: trynitarnego i antropologicznego. Można by więc zapytać, dlaczego jeszcze jedna książka na ten temat? Idąc jednak za św. Ludwikiem Grignionem de Montfortem, można powiedzieć: De Maria numquam satis, a prezentowany temat, mimo że był już poruszany w innych książkach i artykułach, jest tak obszerny, że nie należy obawiać się, iż został wyczerpany. Wydaje się bowiem, że spośród różnych nurtów obecnych dziś w mariologii (chrystologiczny, trynitarny, eklezjologiczny, ekumeniczny, historyczno-zbawczy, antropologiczny, feministyczny) właśnie te dwa – trynitarny i ntropologiczny/feministyczny – są bardzo wyraźnie obecnie reprezentowane w mariologii włoskiej. W pewnym sensie in nuce zawierają w sobie również pozostałe.
Ze wstępu
Działalność międzynarodowej komisji mieszanej w latach 2006-2014
Spory o dialog ekumeniczny w kościele prawosławnym
Spór o rozumienie prymatu w kościele prawosławnym
Benedykt XVI i Franciszek w dialogu z prawosławiem
Teoria gender ma swoje źródła w ruchu feministycznym, jednak sufrażystki z XIX i początku XX wieku z pewnością nie spodziewały się, że ich walka o równe prawa doprowadzi do walki o równość płci w sensie zaprzeczenia ich istnienia. (…) Co było przyczyną tego rodzaju rozwoju ruchu feministycznego, to znaczy przejścia od walki o równość względem prawa do walki z naturą, z różnicą seksualną, w której obecnie dostrzega się główne źródło nierówności i krzywdy, jakie spotykają kobiety? Na to pytanie staramy się odpowiedzieć w tej książce, która jest poświęcona analizie historyczno-teologicznej zjawiska feminizmu. (…) Pierwszy rozdział ukazuje wkład chrześcijaństwa w promocję kobiety na tle religii i kultur, wśród których się rozwijało. (…) W drugim rozdziale zaprezentowano początki feminizmu i jego rozwoju do lat sześćdziesiątych XX wieku. (…) Trzeci rozdział ukazuje początki i rozwój „trzeciej fali” feminizmu, czyli tak zwanego feminizmu gender, który ostatecznie prowadzi do ruchu queer i promocji homoseksualizmu. (…) W rozdziale czwartym podjęto zagadnienie wpływu feminizmu na współczesną teologię. Rozdziały: ( Studia i rozprawy Nr 37) Rozdział I. Kobieta w dziejach chrześcijaństwa Rozdział II. Narodziny i rozwój ruchu feministycznego Rozdział III. „Trzecia fala" feminizmu: feminizm Gender Rozdział IV. Feministyczna teologia i etyka Rozdział V. Ideologia Gender a prawo naturalne Zakończenie Bibliografia Nota o autorze Spis wydanych tomów
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
