„Przygotowany przez Ryszarda Mączyńskiego i Ewę Doleżyńską-Sewerniak tom pt. "Twórczość malarska Szymona Czechowicza i jej znaczenie dla kultury Rzeczypospolitej Obojga Narodów" z całą pewnością zasługuje na wydanie drukiem. To szereg niezwykle ważnych studiów, niosących nowe ustalenia związane z życiem i oeuvre tego wyjątkowego polskiego malarza doby baroku. Przygotowane do druku teksty, opatrzone bogatym materiałem ilustracyjnym, chociaż wciąż nie odpowiadają na szereg pytań, to w sposób znaczący zmieniają stan naszej wiedzy na temat Czechowicza i jego twórczości. Tom ten stanowi ważny wyraz współpracy różnych środowisk, nie tylko polskich, nad spuścizną malarską tego artysty, rozproszoną dziś w różnych krajach. Prezentuje on nadto, prócz konwencjonalnych metod badawczych, nowe obszary związane z rozwojem technologii i techniki, pozwalające spojrzeć na konkretne dzieło sztuki pod kątem materialnym, co nierzadko umożliwia definitywne potwierdzenie lub odrzucenie autorstwa oraz bardziej precyzyjne datowanie. U progu przygotowywanej wielkiej wystawy prac Czechowicza przez Muzeum Narodowe w Krakowie, książka powstała w Toruniu stanowić będzie ważny głos w dyskusji nad jego twórczością i, jak ufamy, pozwoli nam jeszcze lepiej go poznać jako człowieka i artystę”.
Ks. prof. dr hab. Andrzej Witko
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Oddajemy do rąk Państwa dziewiąty tom serii Mons Sancti Laurentii – syntetyczne opracowanie pióra doktora Jacka Bojarskiego, który podjął się próby wyjaśnienia kwestii obrzędowości pogrzebowej w północno-zachodniej części strefy chełmińsko-dobrzyńskiej, z uwzględnieniem całej złożoności tego zagadnienia (…). Książka – dobrze przemyślana pod względem swojej struktury i podejmowanych tematów, solidnie osadzona w realiach źródłowych – bez wątpienia wpisuje się w główny nurt studiów archeologicznych poświęconych tej sferze kultury duchowej Słowian. Sformułowane w niej wnioski pozwalają lepiej zrozumieć procesy społeczno-kulturowe w przedlokacyjnym Chełmnie oraz zinterpretować jego regionalne i ponadregionalne znaczenie.
Fragment tekstu Od redakcji
Badania operacyjne proponują metodologię umożliwiającą wyznaczenie takiego wariantu decyzyjnego, który jednocześnie spełnia wszystkie ograniczenia zadania i realizuje najlepiej postawiony cel. Współcześnie formułowane zadania decyzyjne są wzbogacone o warunki ryzyka czy niepewności. Stają się one istotnym elementem rozwiązywania problemów ekonomii i zarządzania. W bardzo bogatej literaturze można znaleźć wiele szczegółowych rozwiązań. Bardzo często używa się sformułowania „wspieranie decydenta w procesie znajdowania optymalnego rozwiązania”. Oczywiście rozwiązanie takie jest w istotny sposób zależne od sformułowania modelu, a ten zależy w dużym stopniu od postawy decydenta, jego predyspozycji psychicznych oraz okoliczności towarzyszących temu procesowi. Okoliczności te są rozpoznawane na każdym etapie podejmowania decyzji. W pracy przedstawiono tylko niektóre dylematy związane z postawionym problemem. Poznanie postawy decydenta staje się podstawą wsparcia przez analityka odpowiednimi narzędziami analizy decyzyjnej.
Przekład, wstęp i opracowanie – Adam Grzeliński i Krzysztof Wawrzonkowski
Niniejsza rozprawa George’a Santayany (1863–1952), należącego do najważniejszych amerykańskich filozofów XX wieku, stanowi trzecią część cyklu The Life of Reason (1905–1906), jednego z dwóch, obok późniejszych Realms of Being (1927–1940), monumentalnych dzieł myśliciela. W kolejnych tomach składających się na Życie Rozumu Santayana śledzi stopniowe wyłanianie się refleksyjności, a przez to wzrastanie rozumności i obiektywizację przedmiotów ludzkich dążeń – ideałów w ustanawianiu świata codziennego doświadczenia, w racjonalnie funkcjonującej i opartej na zasadach prawa społeczności, w sztuce w symboliczny sposób ukazującej istotne kwestie ludzkiego życia, w postępie nauk, a wreszcie w religii.
Zawarty w tomie opis religii ma dwojaki charakter. Po pierwsze Santayana spisuje w nim swoistą historię systemów religijnych, wyłanianie się politeizmu i jego przekształcenie w największe religie monoteistyczne. Pisze o judaizmie, religiach Indii, buddyzmie i islamie, choć najwięcej miejsca poświęca chrześcijaństwu i jego rozwojowi. Z drugiej, bardziej systematycznej strony analizuje religię jako samoistną i niesprowadzalną do innych, ludzką formację duchową oraz jej najważniejsze składowe. Są to: myślenie mityczne, pobożność, duchowość, miłosierdzie i wiara w życie przyszłe.
Przekład – Adam Grzeliński, Dariusz Kucharski, Monika Kwiecińska-Zdrenka, Marta Łagosz, Marta Szymańska-Lewoszewska, Marta Śliwa
Wprowadzenie i redakcja naukowa – Adam Grzeliński, Dariusz Kucharski, Marta Szymańska-Lewoszewska
Choć najważniejsze i najbardziej znane dzieła Berkeleya niemal w całości zostały poświęcone problematyce ściśle filozoficznej, ich zawartość nie pozostawiała wątpliwości co do ich apologetycznego celu. W przypadku publikowanych w niniejszym tomie esejów i kazań sytuacja jest jednak odwrotna. Bezpośrednio bowiem dotyczą one problemów religijnych i teologicznych, a ich celem jest ugruntowanie wiary słuchaczy. Przy okazji jednak zawierają cenne wskazówki interpretacyjne dotyczące Berkeleyowskiego systemu filozoficznego. (…) Jednakże ostry podział na dzieła filozoficzne i niefilozoficzne (religijne czy publicystyczne) byłby błędny. Wystarczy chociażby przypomnieć, że Bierne posłuszeństwo (1712), wczesna praca Berkeleya zawierająca istotne treści z zakresu jego filozofii moralnej, to poprawiona wersja trzech kazań, które Berkeley wygłosił w kaplicy Trinity College w Dublinie, z kolei przedstawiony przezeń w Jubileuszowym kazaniu wygłoszonym w Towarzystwie dla Krzewienia Ewangelii projekt założenia kolegium na Bermudach nie tylko należy do grupy pism o charakterze społecznym (jak Propozycja lepszego obsadzenia kościołów w naszych zagranicznych koloniach), ale ów plan owych praktycznych działań odsyła do moralistyki przedstawionej w Alkifronie, a pośrednio zapowiada nową wizję natury ukazaną w Siris.
Jest to interdyscyplinarna publikacja łącząca informacje o profilaktyce i terapii muzycznej z wychowaniem muzycznym na bazie popularnej techniki, jaką jest Mobilna Rekreacja Muzyczna. Dr Michalina Radzińska w przystępny i oryginalny sposób pogłębia wiedzę czytelnika (pedagoga, terapeuty, studenta) zainteresowanego tą starą, ale nadal stosowaną techniką, mającą u podstaw dwa rytmy biologiczne: oddechu i akcji serca człowieka. Zwrócenie na nie uwagi ma szczególną wartość w obecnym czasie.
Rozdziały traktują o muzykoterapii, przydatności techniki oraz o sytuacji, w wyniku której lekarz anestezjolog w 1970 roku zainteresował się wykorzystaniem muzyki w medycynie. Autorka czyni ukłon w stronę antycznego rodowodu muzykoterapii, który podnosił wartości muzyki sacrum wyzwalającej katharsis. Powoduje to głównie muzyka poważna, docierająca do najgłębszych warstw emocjonalnych człowieka. Dodatkowym atutem książki jest fakt, że autorka umożliwia czytelnikowi pogłębienie wiedzy o kompozytorach, których utwory są od lat stosowane podczas zajęć z pacjentami.
Funkcjonowanie przedsiębiorstw sieciowych jest zagadnieniem stosunkowo nowym, a literatura przedmiotu jest bardzo rozproszona i niespójna. Ogranicza się ona głównie do badania przedsiębiorstw sieciowych na gruncie nauk o organizacji i zarządzaniu. Brak również całościowych prac prezentujących zagadnienie w wymiarze zarówno teoretycznym, jak i empirycznym. Podstawowym motywem podjęcia tematu stała się zatem eksploracja dotychczas mało rozpoznanej problematyki oraz badanie natury przedsiębiorstwa sieciowego. W monografii podjęto próbę analizy przedsiębiorstwa sieciowego na gruncie nauk ekonomicznych oraz przy wykorzystaniu dorobku innych dyscyplin naukowych.
Ze Wstępu do książki
Przekład – Adam Grzeliński, Dominika Kosiewicz-Wawrzonkowska, Anna Markwart, Marta Szymańska-Lewoszewska, Justyna Van den Abbeel, Marcin T. Zdrenka, Daniel Żuromski
Wstęp i opracowanie – Adam Grzeliński, Krzysztof Wawrzonkowski, Marcin T. Zdrenka
Prezentowane w tym tomie eseje można podzielić na kilka grup. Do pierwszej z nich należą trzy teksty o tematyce historycznej i moralizatorskiej: O ludności starożytnych narodów, O uprzedzeniach moralnych, O kilku godnych uwagi zwyczajach, w których Hume wyraża przekonanie o stałości zasad ludzkiej natury; ta jednak, poddana różnym okolicznościom, prowadzi do odmiennych zjawisk historycznych czy politycznych. Przeświadczenie o istnieniu owej stałości, a także o stopniowym rozwoju ludzkości każe autorowi esejów przeciwstawić się panującej w jego czasach opinii, wedle której w starożytności ludność była bardziej liczna niż w jego czasach. Druga grupa tekstów jest poświęcona filozofii politycznej oraz współczesnej filozofowi sytuacji w Wielkiej Brytanii; składają się na nią eseje: Idea doskonałego państwa, O partiach w Wielkiej Brytanii, O koalicji partii oraz O sukcesji protestanckiej. Wreszcie pięć ostatnich esejów prezentuje poglądy ekonomiczne Hume’a. Szkocki filozof przedstawia w nich zarówno ogólne zasady rządzące gospodarką, jak i praktyczne wnioski, mające zapewnić rozwój gospodarczy kraju (są to eseje: O pieniądzu, O procencie, O bilansie handlowym, O kredycie publicznym, O zawiści w handlu). Taka różnorodność tematyki wynika zarówno z rozległości zainteresowań samego Hume’a, jak i z tego, że przygotowując tłumaczenia, chcieliśmy zwiększyć dostępność dzieł szkockiego filozofa w Polsce – większość z nich pojawia się w polskim przekładzie po raz pierwszy.
Prezentowany tom dopełnia publikacje wcześniejsze, gdyż czytelnik ma obecnie możliwość zapoznania się z polskimi przekładami wszystkich esejów, które wyszły spod pióra autora Traktatu o naturze ludzkiej. Z tego powodu zdecydowaliśmy się zatytułować niniejszy tom Eseje pozostałe.
Redakcja i wprowadzenie – Piotr Roszak
Tłumaczenie – Wiesław Dąbrowski
Lectura super Psalmos nie jest „sumą egzegetyczną” Akwinaty, choć podobnie jak jej odpowiednik teologiczny również pozostała niedokończona i będąc jednym z ostatnich świadectw aktywności św. Tomasza nosi na sobie ślady wielu lat jego doświadczeń wypływających z pracy egzegetycznej prowadzonej w różnych kontekstach akademickich i pastoralnych. Egzegetyczny styl Akwinaty łączy w sobie zamiłowanie do prostoty i bogactwa, pedagogiczne podejście ukierunkowane na „pożytek” (duchowy, duszpasterski) i delikatność w wyjaśnianiu wielkich tematów teologicznych. Akwinata bowiem przekonuje, że w przypadku Księgi Psalmów nie chodzi o pewien szczegółowy temat Pisma Świętego, lecz treścią tej księgi jest cała teologia do tego stopnia, że bardziej przypomina Ewangelię niż księgę Starego Testamentu. Tym samym mamy sposobność odkryć nie tyle jakieś wybrane punkty nauki Akwinaty, ile przede wszystkim św. Tomasza jako teologa, który – wyjaśniając sens psalmów – ujawnia swoją hermeneutykę biblijną i tak właściwą jego uprawianiu teologii tendencję do ujęć syntetycznych.
Ks. Piotr Roszak, Między analizą a syntezą…, fragm. wprowadzenia
Książka, oparta na księgach sądowych z XVI–XVII wieku, przedstawia wielowymiarowy obraz społeczności wiejskiej na Mierzei Wiślanej w epoce nowożytnej.
W życiu dawnej wsi przemoc była stałym elementem relacji międzyludzkich – rodzinnych, towarzyskich, zawodowych. Wachlarz zachowań agresywnych obejmował wyzwiska, plotki, groźby, pobicia, oplucia czy rwanie włosów. Interpretacja dotąd ignorowanych w historiografii jako „mniejszej wagi” codziennych konfliktów między jednostkami jest kluczem do zrozumienia ówczesnej struktury społecznej i norm zachowania na nowożytnej wsi oraz tożsamości jej mieszkańców. Autorka zadaje pytania o formy przemocy, jej funkcje społeczne, okoliczności jej stosowania, motywacje sprawców, akceptowane granice.
Społeczność wiejska na Mierzei Wiślanej należała do tzw. kultur honoru, gdzie honor jednostki był czynnikiem decydującym o jej tożsamości i przynależności do grupy. W książce przyjrzymy się sposobom i konsekwencjom utraty honoru, zadamy pytanie o społeczne funkcje zasad honorowych i o to, jak wpływały one na relacje międzyludzkie. Autorka stawia sobie za cel zrozumienie zależności między honorem a przemocą.
Z posłowiem Bernda Schneidmüllera
Jedzenie i picie jako integralna część historii społecznej? Rozczaruję Was od razu, szanowni Czytelnicy, zanim później sami poczujecie się oszukani. W mojej książce nie znajdziecie średniowiecznych przepisów kulinarnych. Wynika to z doświadczenia, które dzielę z moimi kolegami. „Mediewiści z Ameryki Północnej, którzy od wielu lat badają średniowieczne przyjemności kulinarne, zapewniają wciąż, że w przypadku niewielu polecanych wówczas potraw życzyć można było smacznego”.
Przezornie zapobiegam niebezpieczeństwu dalszego rozczarowania i oczekiwaniom, że znajdą się tu opisy radujących zmysły smaków i radości przy stole, jakie zawarte są w scenkach chłopskich Bruegla. To, co chcę przedstawić, to świat żywności, której brakowało nawet w normalnych czasach. Uważny czytelnik zapyta, czy wziąłem pod uwagę wiele świadectw, które nieustannie cytowane, zdają się potwierdzać wyobrażenia o średniowiecznym przepychu. Świadectwa te odwołują się do uroczystości, w przypadku których gospodarz nie skąpił niczego. „W Miśni, Szwabii i Frankonii jest historia żywienia w zwyczaju mówić do gości: bądźcie zadowoleni, że nie zjedliście wiele, wypijcie za to więcej […]. W Saksonii mówi się z kolei: najedzcie się do syta, drodzy przyjaciele. Item, pozostańcie w pokoju, jedzcie każdego dnia do syta”. Do dziś w Konstancji „tłusty czwartek” przed środą popielcową stanowi główne święto karnawału. Przypomina on także średniowieczną radość z ucztowania: w końcu do potraw dodadzą smalec. Słowo „tłusty” odnosi się bowiem do smalcu. Przysłowia mówią, że uroczystości były niegdyś limitowanym zwycięstwem nad pełną trosk codziennością.
Fragment Wprowadzenia
Z satysfakcją oddajemy do rąk Czytelników wznowioną w nieco zmienionej postaci książeczkę wydaną z okazji przyznania Pani Profesor Barbarze Skardze tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w roku 2000. Jak świadczą przytaczane tu recenzje w przewodzie i laudacja, było to wydarzenie dla wielu osób niezwykle ważne. Na sympozjum zorganizowane w przeddzień uroczystości przybyło liczne grono uczniów i przyjaciół Pani Profesor z całej Polski, dla wielu bowiem była i dla wielu pozostała do dziś wzorem humanisty i człowieka.
Z przedmowy Rektora UMK
prof. Andrzeja Tretyna
Pomysł ponownego wydania niniejszej książeczki powstał w gronie osób oraz instytucji zaangażowanych w organizację uroczystości związanych ze stuleciem urodzin Pani Profesor Barbary Skargi. Niemal dwadzieścia lat temu Pani Profesor uzyskała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Było to bez wątpienia wydarzenie ważne zarówno dla Pani Profesor, jak i dla toruńskiego środowiska filozoficznego. […] Fakt zaś nakładania się różnych czasowości – rocznicy urodzin, niemal okrągłej rocznicy nadania tytułu doktora honoris causa – jest dobrym pretekstem, by zwrócić uwagę na znaczenie tego wydarzenia, a zwłaszcza jego seminaryjnej części udokumentowanej w niniejszym wydawnictwie.
Z przedmowy do drugiego wydania
dyrektora Instytutu Filozofii UMK w Toruniu
dra hab. Krzysztofa Abriszewskiego, prof. UMK
Wstęp (Aleksander Smoliński, Jarosław Durka) / 9
Szefostwa wojskowe Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego (Aleksander Smoliński) / 17
Józef Piłsudski a polsko-rumuńskie rozmowy sztabowe w 1928 i 1930 r. (Henryk Walczak) / 75
Z postacią Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego w tle. Założenia i kierunki rozwoju wychowania państwowego w II Rzeczypospolitej (Elżbieta Magiera) / 101
Kult Józefa Piłsudskiego w szkołach województwa wołyńskiego (Maria Radziszewska) / 167
Współczesne pomniki Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego (Przemysław Słowiński) / 199
Aparat bezpieczeństwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeciw próbom kultywowania pamięci Józefa Piłsudskiego – kilka wybranych przykładów (Jarosław Durka) / 247
Czy współczesna szkolna edukacja historyczna w Polsce buduje kult Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego? Casus podręczników i zadań egzaminacyjnych (Marek Białokur, Dariusz Gołębiowski, Agnieszka Misiurska) / 281
Postać Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego we współczesnej popkulturze i kontrkulturze (Patryk Tomaszewski) / 321
Wykaz ilustracji / 345
Motywem podjęcia badań nad tematem, jakim jest niepublikowana wcześniej twórczość George’a Enescu, była chęć przybliżenia biografii oraz sylwetki twórczej tego niezwykłego i niedocenionego artysty. Działalność artystyczna Enescu dalece wykraczała poza ramy poszczególnych specjalizacji muzycznych. W sposób niezwykle harmonijny łączył on w sobie cechy wirtuoza skrzypiec i fortepianu, dyrygenta, kompozytora oraz nieocenionego pedagoga, będącego wzorem dla rzesz wybitnych wychowanków. Pomimo tak wielu dziedzin, w których przodował, oraz orędowników jego talentu, z uczniem Yehudim Menuhinem na czele, Enescu, a wraz z nim znaczna część jego twórczości kompozytorskiej i dorobku wykonawczego popadły w zapomnienie po śmierci artysty. Pomimo działań promocyjnych prowadzonych przez rumuńskie instytucje kultury, w wielu krajach, m.in. w Polsce, jego twórczość wciąż jest mało znana. Mam nadzieję, że książka George Enescu. Sylwetka artysty i analiza wybranych utworów skrzypcowych zapełni istniejącą lukę wydawniczą i zainspiruje czytelników do dalszych muzycznych poszukiwań.
Tematem książki jest myśl polityczna i społeczna Kajetana Koźmiana (1771–1856) po powstaniu 1830–1831 roku. W tym czasie Koźmian, wcześniej wysoki urzędnik w Warszawie, wycofał się z życia publicznego. Z doświadczeniem powstania, któremu był zdecydowanie przeciwny, rozliczał się w rozprawie i wierszach pisanych w latach trzydziestych. Katastrofa powstańcza, która pozostawiła pytania o społeczne i psychologiczne mechanizmy polityki, o rolę jednostek i elit, zasadniczo wpłynęła też na najwybitniejsze dzieło Koźmiana – pamiętniki spisane w latach 1850–1853. Ale pisanie wspomnień nie oznaczało prostej kodyfikacji wcześniejszych przemyśleń Koźmiana; pamiętniki były osobnym etapem jego ewolucji ideowej. Pojawiły się w nich nowe, dotychczas nieobecne w jego twórczości wątki i pytania, np. ocena społeczeństwa polskiego drugiej połowy XVIII wieku. Pamiętnikarz odnosił się często do piśmiennictwa połowy XIX wieku, przede wszystkim do powieści. Wbrew stereotypowemu wizerunkowi dogmatycznego klasyka i konserwatysty, Koźmian wyłaniający się z pisanych po powstaniu tekstów wydaje się postacią złożoną, uwikłaną w ciekawe paradoksy ideowe.
Znaczenie tego edytorskiego przedsięwzięcia jest bowiem zupełnie wyjątkowe i to co najmniej z dwu powodów. Po pierwsze, w języku polskim ukazuje się dzieło, które przez wieki formowało spojrzenie Europejczyków na ludzi i świat przyrody, współkształtując wartości zachodniej cywilizacji. Jego spolszczenie potwierdza zatem nie tylko nasze zakorzenienie w duchowej tradycji antyku, lecz także dowodzi polskiego wkładu w podtrzymywanie drugiego, obok chrześcijaństwa, filaru europejskiej tożsamości. Po wtóre, to już może ostatni moment, gdy jeden uczony wziął na swoje barki doprowadzenie do końca przedsięwzięcia równie wielkiego, jak przekład Historii naturalnej. Z powodu braku następców takich mistrzów jak profesor Ireneusz Mikołajczyk, powodowanego zapaścią w dziedzinie nauczania łaciny, coraz mniej jest filologów-tłumaczy, którzy mogliby podołać temu olbrzymiemu wyzwaniu.
Jest to wszak prawdziwe opus magnum, tak pod względem swej objętości, jak i naukowej oraz literackiej wartości, a gdy zostanie (w co nie wątpię) w pełni ukończone, stanie się dziełem życia swego tłumacza i edytora. Trudno bowiem wyobrazić sobie, by w dającej się przewidzieć przyszłości ktokolwiek ponownie podjął się polskiego przekładu Pliniuszowej Historii naturalnej i zrobił to z równym powodzeniem, jak Ireneusz Mikołajczyk. Dlatego bardzo długo pozostanie ono aktualne i dla kolejnych pokoleń czytelników stanowić będzie podstawowe źródło dostępu do spolszczonego tekstu dzieła, które odegrało tak wielką rolę w rozwoju europejskiej cywilizacji.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Aleksandra Wojciecha Mikołajczaka
Z pewnością podjęcie się tak wymagającego zadania zasługuje ze wszech miar na nasz szacunek i podziw. Należy jednak pamiętać, iż na taki wysiłek może się zdobyć tylko doświadczony, świetnie przygotowany, o ogromnej erudycji i kompetencjach filologicznych badacz, jakim bez wątpienia jest prof. Ireneusz Mikołajczyk.
Krótko mówiąc, przekład dzieła Pliniusza, który prezentuje nam prof. I. Mikołajczyk, należy uznać za wzorowy pod każdym względem: (1) metodologii (układu poszczególnych części), nowatorstwa (bo jest to pierwsze tłumaczenie dzieła Pliniusza), (2) aparatu naukowego, jakim został opatrzony (mnóstwo przypisów objaśniających tekst i specjalistyczną terminologię), i wreszcie (3) klarownego języka przekładu, mimo specjalistycznego języka i terminologii oryginału. Opiniowany przekład dotyczy tekstu bardzo ważnego, a jednocześnie tematycznie wysoce zróżnicowanego. Warto też dodać, że wydanie całego przekładu 37 ksiąg Historii naturalnej Pliniusza zwieńczy, jak sądzę, w pewnym sensie serię przekładów łacińskiej literatury agronomicznej dokonanych przez jednego tłumacza i wnikliwie skomentowanych. Bez wątpienia jest to wielkie osiągnięcie polskiego filologa i reprezentowanej przezeń polskiej filologii klasycznej.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Krzysztofa Nareckiego, prof. KUL
Rywalizacja gospodarcza w skali globalnej wymusza na krajach, regionach i przedsiębiorcach poszukiwania nowych źródeł przewagi konkurencyjnej. W literaturze przedmiotu dominuje pogląd, że oprócz zróżnicowanych działań podejmowanych przez władze międzynarodowe, krajowe czy same przedsiębiorstwa czynnikiem niezbędnym do wyjścia z trudności jest zwiększenie poziomu innowacyjności. Dynamizm zmian zachodzących we współczesnych organizacjach, zarówno w ich otoczeniu, jak i wewnętrznych strukturach, implikuje konieczność poszukiwania przez przedstawicieli nauk o zarządzaniu oraz praktyków biznesu nowych rozwiązań teoretycznych wyjaśniających efektywność organizacyjną. Skutkiem owych poszukiwań są próby konstruowania nowych paradygmatów zarządzania oraz odpowiednich do zmieniających się uwarunkowań modeli przedsiębiorstwa XXI wieku.
Przygotowana publikacja ma charakter teoretyczno-empiryczny. W części teoretycznej dokonano oceny istniejącego stanu wiedzy z zakresu problematyki działalności innowacyjnej przedsiębiorstw. Poza tym w pracy zidentyfikowano uwarunkowania wewnętrzne i zewnętrzne towarzyszące prowadzeniu działalności innowacyjnej przez małe przedsiębiorstwa, które umożliwiły przeprowadzenie pogłębionych dociekań w części empirycznej monografii. Ostatecznie zaproponowano model wyjaśniający podejmowanie przez polskie małe przedsiębiorstwa działań innowacyjnych.
Wstęp / 7
Rozdział 1. Małe przedsiębiorstwa we współczesnych systemach ekonomicznych
1.1. Wprowadzenie / 13
1.2. Znaczenie społeczno-gospodarcze małych przedsiębiorstw / 14
1.3. Stan małych przedsiębiorstw w Polsce – ujęcie statystyczne / 28
1.4. Innowacyjność małych przedsiębiorstw na tle pozostałych podmiotów gospodarczych – benchmarking w krajach europejskich / 42
Rozdział 2. System innowacji i proces finansowania działalności innowacyjnej
2.1. Wprowadzenie / 57
2.2. Organizacja systemu innowacji z perspektywy stosowanej polityki innowacyjnej / 59
2.2.1. System wspierania innowacji a polityka innowacyjna – ramy teoretyczne / 59
2.2.2. Wspólnotowy wymiar polityki innowacyjnej Unii Europejskiej / 69
2.2.3. Krajowy wymiar polityki innowacyjnej na przykładzie Polski / 79
2.3. Przegląd źródeł finansowania innowacji dostępnych dla mniejszych podmiotów gospodarczych / 91
2.3.1. Źródła własne / 93
2.3.2. Źródła obce / 109
2.4. Przesłanki warunkujące wybór instrumentów finansowania działalności innowacyjnej przez małe przedsiębiorstwa / 140
Rozdział 3. Badania aktywności innowacyjnej polskich małych przedsiębiorstw
3.1. Wprowadzenie / 153
3.2. Metodyka badawcza / 154
3.3. Charakterystyka próby badawczej / 157
3.4. Ocena finansowania działalności innowacyjnej i poziomu aktywności innowacyjnej polskich małych przedsiębiorstw / 163
Rozdział 4. Model aktywności innowacyjnej małego przedsiębiorstwa
4.1. Wprowadzenie / 177
4.2. Model koncepcyjny – tło teoretyczne / 177
4.3. Model finansowy – zmienne / 181
4.4. Model finansowy – wyniki estymacji / 182
Podsumowanie / 193
Bibliografia / 197
„Książka Marka Lyszczyny pt. Jean Rollin. Migawki z historii francuskiej grozy jest monografią jednego z najoryginalniejszych, a przy tym jednego z najbardziej kontrowersyjnych filmowców francuskich tworzących kino grozy. Reżysera, którego nazwisko pozytywnie kojarzone było dotąd jedynie wąskiemu gronu wielbicieli horroru (i to w jego bardzo specyficznej odmianie), akademiccy filmoznawcy często zbywali zaś dorobek Rollina, rozpatrując go co najwyżej w charakterze socjologicznej ciekawostki lub też filmowego dziwadła wpychanego do worka z napisem »Eurotrash« (o czym zresztą przekonująco pisze w swej pracy Marek Lyszczyna)”.
dr hab. prof. UJ Piotr Kletowski
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
