Epidemie chorób zakaźnych to także zjawiska społeczne. Uwzględnienie czynników społecznych, kulturowych i politycznych jest ważnie zarówno wtedy, gdy wyjaśniamy, dlaczego dana choroba się rozprzestrzenia, jak i wtedy, gdy zastanawiamy się, jak proces ten spowolnić lub zatrzymać. Dotyczy to nie tylko znanych od wieków chorób jak dżuma, gruźlica czy cholera, ale również tych, które pojawiły się całkiem niedawno, jak HIV/AIDS, ebola, świńska grypa i COVID-19.
Praca stanowi przewodnik po społecznych aspektach epidemii. Pokazuje rolę, jaką patogeny odegrały w procesie rozwoju ludzkich cywilizacji, jaki jest związek epidemii z nowoczesnością i dlaczego późnonowoczesny świat sprzyja wyłanianiu się nowych zagrożeń zakaźnych. Książka ukazuje, jak patogeny uczyniono istotnym elementem rozmaitych polityk i jaki wpływ epidemie wywarły na koncepcję zdrowia publicznego. Omawia też, jak choroby zakaźne są przedstawiane w kulturze popularnej, oraz analizuje mechanizmy zbiorowych i instytucjonalnych reakcji na zagrożenie z nimi związane. Wreszcie książka prezentuje wyniki badań z 2018 i 2020 roku dotyczące stosunku Polek i Polaków do chorób zakaźnych oraz ich postawy wobec pandemii. Wszystko to sprawia, że praca ta pozwala umieścić skalę naszej reakcji na COVID-19 w odpowiedniej perspektywie.
ADHD ‒ pojęcie to jeszcze dwadzieścia lat temu funkcjonowało w społeczeństwie w szczątkowej formie. Jeżeli dziecko wierciło się w krześle, nie potrafiło usiedzieć w miejscu i miało problem z dłuższym skupieniem uwagi, to postrzegane było jako niegrzeczne. Współcześnie rzecz przedstawia się zupełnie inaczej. ADHD jest jedną z najczęściej diagnozowanych wśród dzieci i młodzieży jednostek psychiatrycznych.
Celem książki jest odpowiedź na pytanie: w jaki sposób nadpobudliwe zachowanie z czasem zaczęło być symptomem zaburzenia psychicznego? Autor omówił w sposób ciekawy i niestandardowy historię wiedzy wokół ADHD i proces stopniowego rozszerzania kategorii diagnostycznej, a także zanalizował najważniejsze kontrowersje naukowo-społeczne wokół etiologii i terapii farmakologicznej, dodając do tego wątek globalnej ekspansji amerykańskiej definicji zaburzenia.
Ponadto ‒ na podstawie wywiadów pogłębionych, analizy treści czasopism medycznych oraz analizy dyskursu medialnego ‒ można w książce prześledzić proces wyłaniania się nadpobudliwości w kontekście polskim. Publikacja ta mieści się w ramach socjologii medycyny, zdrowia i choroby oraz korzysta z metodologii i siatki pojęciowej teorii aktora-sieci, co w znaczący sposób wzbogaca jej walor naukowy.
„Szczególnie nowatorskie i nieoczywiste jest połączenie socjologii medycyny, studiów nad nauką i techniką (…) oraz wspomnianych już analiz biopolitycznych. To właśnie wraz z podjęciem analiz dotyczących centro-peryferyjnego usytuowania zarówno choroby, jak i badaczy pozwala Michałowi Wróblewskiemu na ukazanie polityczności choroby w sposób złożony i zniuansowany, dzięki czemu ucieka od prostych, samonarzucających się propozycji. Jest to ważne, gdyż przy omawianiu kontrowersji naukowo-społecznych istnieje ryzyko zastosowania strategii, które mogą się okazać szkodliwe w przestrzeni publicznej. Szczególnie ważne jest, abyśmy unikali „handlowania wątpliwościami”, czyli aby autorzy analizujący wybrane kontrowersje naukowo społeczne (np. ruchy antyszczepionkowe, energia atomowa, GMO) nie wytwarzali dodatkowego elementu niepewności. Michałowi Wróblewskiemu to się udało (…)”.
Z recenzji dra hab. Andrzeja W. Nowaka
Ethan Nero, dziennikarz śledczy, otrzymuje zlecenie od poczytnego angielskiego wydawnictwa. Jeszcze tego samego popołudnia płynie na Dale, mglistą i tajemniczą wyspę u wybrzeży francuskiej Normandii. Dziennikarz wraca do niewyjaśnionej sprawy sprzed pięciu lat, kiedy ocean wyrzucił na brzeg ciało młodej turystki, Lucy Atkinson. Jest przekonany, że symbol wypalony na ciele dziewczyny wyklucza utonięcie – oficjalną przyczynę śmierci. Nero postanawia przyjrzeć się sprawie Atkinson i rzucić nowe światło na dotychczasowe dochodzenie. Po raz kolejny spróbuje też odpokutować błędy z przeszłości, przez które zginęli niewinni ludzie. Ethan przeżył załamanie, stracił bliskich i szansę na szczęście. Od tamtej pory z fanatycznym zaangażowaniem oddaje się pracy, ponieważ wierzy, że dzięki niej ostrzeże ludzi przed złem. W trakcie pobytu na Dale dziennikarz odkryje, że senne miasteczko i jego mieszkańcy skrywają mroczne sekrety, a tragedia, która się tam rozegrała, sięga czasów potwornego rytuału.
Hegemonia i władza. Filozofia polityczna Antonia Gramsciego i jej współczesne kontynuacje skupia się na najważniejszych elementach politycznej filozofii Antonia Gramsciego – teorii państwa, koncepcji społeczeństwa obywatelskiego, zdrowego rozsądku i intelektualistów – by na ich podstawie zaproponować ujęcie władzy z perspektywy kluczowego dla autora Zeszytów więziennych pojęcia – hegemonii. Według Antonia Gramsciego kluczem do zrozumienia współczesnej polityki jest relacja pomiędzy władzą a społeczeństwem oraz sama dynamika rozwiniętych społeczeństw kapitalistycznych. Ta ostatnia sprawia, że celem polityki jest osiąganie konsensusu, wygrywanie przyzwolenia, a nie stosowanie bezpośredniego przymusu. Dla włoskiego filozofa władza nie jest związana jedynie z instytucjami państwa, ale upowszechnia wartości i idee, wpływa na funkcjonowanie instytucji społecznych, reprodukuje się w kulturze popularnej czy wiedzy potocznej, kształtuje dominujący światopogląd.
Książka analizuje również dwa rozwinięcia filozofii Gramsciego. Pierwszym z nich są prace szkoły z Birmingham, która nie tylko twórczo rozwinęła koncepcję hegemonii, ale również użyła jej do szeregu empirycznych analiz kultury współczesnej. Drugą kontynuacją Gramsciańskiej myśli jest filozofia Ernesta Laclaua i Chantal Mouffe. W swojej słynnej Hegemonii i socjalistycznej strategii dokonali oni reinterpretacji myśli włoskiego filozofa, używając do tego narzędzi postrukturalistycznej filozofii dyskursu, wprowadzając zupełnie nowe odczytanie pojęcia hegemonii.
Nauka – niegdyś będąca źródłem pewności – dziś nie pełni tej roli w sposób nieproblematyczny. Postęp technologiczny, oprócz nadziei, generuje leki i niepokoje. Patrząc wstecz, nauka przyczyniła się do niewątpliwych sukcesów, ale jednocześnie stworzyła nieznane wcześniej i nie dające się w pełni kontrolować zagrożenia. Ta dwuznaczność prowokuje dwie możliwe reakcje. Pierwsza z nich opiera się na antyracjonalnej krytyce nauki. Druga to przyjęcie pozytywistycznej i scjentystycznej wizji nauki jako nieproblematycznego dobra.
Prezentowana książka jest próbą nakreślenia trzeciej drogi, unikającej czołobitności ujęć scjentystycznych, ale jednocześnie nie popadającej w irracjonalną krytykę. Śledzi różnego rodzaju kontrowersje, obecne również w kontekście polskim (ruch antyszczepionkowy, ADHD, gender) i stara się uchwycić dynamikę tych sporów w perspektywie półperyferyjnej, ukazać kształt jaki omawiane kontrowersje przyjmują, gdy znajdą się na naszym rodzimym gruncie.
Punktem wyjściem są rozwijane studia nad nauka i techniką (science and technology studies – STS), zrywające z uproszczonymi sposobami prezentacji tworzenia wiedzy. Nurt STS, jak i przedstawiana książka, postulują, aby o nauce myśleć jak o wytwarzaniu, majsterkowaniu i zmaganiu się z niepewnością materii. Paradoksalnie, taki „obniżony” sposób mówienia o nauce, pozwala zmniejszyć lęki powodowane przez innowacje naukowe. Bez tego nie będziemy w stanie konkurować z „handlarzami” strachu, niepewności i irracjonalizmu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
