Słownik języka i kultury jezuitów polskich jest dziełem niezwykłym, pierwszym tego rodzaju na świecie. Opisując zjawisko języka wewnątrz zakonnego, odkrywa dla świata kulturę i duchowość jezuitów, stając się pożytecznym źródłem informacji dla wszystkich pragnących zrozumieć historię i współczesność polskich jezuitów. Zbiera i wyjaśnia słownictwo używane wewnątrz Towarzystwa Jezusowego, począwszy od pierwszych tekstów źródłowych, przez długą historię zakonu, aż do naszych czasów. Zawiera odniesienia do terminologii łacińskiej, wspólnej dla jezuitów na wszystkich kontynentach.
Kolejny, a zarazem ostatni tom Teologiki Baltahsara poświęcony jest Osobie Ducha Świętego. Balthasar rozpoczyna swe rozważania od analizy relacji Ducha i prawdy, podejmując tym samym leitmotiv trylogii. Następnie przechodzi do omówienia klasycznych zagadnień pneumatologii, nie pominąwszy takich problemów jak pochodzenie Ducha Świętego, Jego osobowość czy problem "Filioque". Większość analiz Balthasara dotyczy przejawów obecności i działania Ducha w Kościele. Ostatnia część tomu, w której Autor opiewa powrót wszystkich rzeczy w Duchu Świętym do Ojca stanowi znakomite zwieńczenie Teologiki.
Książka o naukowych i duszpasterskich drogach polskich jezuitów w Rzymie przypomina postacie tych jezuitów, którzy poprzez kontakt z Rzymem sami uczyli się w duchu pedagogiki ignacjańskiej, a potem w Polsce kładli podwaliny pod pedagogikę ignacjańską, która jest dziś kontynuowana w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej "Ignatianum" w Krakowie. Książka przybliża także postacie jezuitów, którzy pełnili opiekę duchową nad przebywającymi na studiach w Rzymie młodymi Polakami.
Wiara, wieczność, objawienie łaska, miłość, zbawienie czystość, ciało, natchnienie Czy do tych słów przywiązujemy jeszcze wagę? Czy treść, która je wypełnia, ma dla nas znaczenie? Czy w ogóle dobrze je rozumiemy? Czy to dla nas słowa wiary godne?Chcemy [] wziąć pod lupę trochę słów-tabletek, słów często aplikowanych naszemu duchowi. Próbujemy zbadać kilka z nich, przykładowych, by zachęcić do dalszego badania, szukania, docierania do pierwotnej świeżości pisze we wprowadzeniu do numeru redaktor naczelny pisma Jacek Siepsiak SJ.Do głębi słów wymienionych na początku pomagają dotrzeć: ks. Przemysław Marek Szewczyk, Jacek Filek, ks. Grzegorz Strzelczyk, Wacław Oszajca SJ, ks. Mariusz Rosik, Maria Miduch, ks. Andrzej Muszala i Roman Zając. Ponadto w numerze artykuł Marka Blazy SJ poświęcony chwale, refleksja Kaliny Wojciechowskiej o bojaźni Bożej i artykuł Jacka Siepsiaka SJ na temat rozumienia przez nas kary Boskiej. Ten swoisty leksykon zamyka tekst Stanisława Morgalli SJ o świecie pojęciu niejasnym i niekoherentnym, ambiwalentnym i zagmatwanym oraz artykuł Stanisława Jaromiego OFMConv o życiu, trosce o nie i ekologii integralnej Papieża Franciszka.W numerze także między innymi rozmowa z Romanem Zającem o aniołach tych biblijnych, wiary godnych oraz propozycja medytacji ignacjańskiej o słowach trudnych Jacka Siepsiaka SJ.Drogi Czytelniku, jeśli nie godzisz się na słowa, które nie smakują, nie ożywiają, nie budzą nadziei, jakoś opisują rzeczywistość, ale nie zachwycają i niczego nie odkrywają, zapraszamy do lektury zimowego numeru Życia Duchowego!
Książka przedstawia genezę Kościoła Mormonów i zasadnicze nauki głoszone przez poszczególnych jego prezydentów. Poprzez historię i teologię autor ukazuje prawdziwy obraz Boga jaki bardzo często Mormoni starają się zataić przed swymi rozmówcami. W dwóch pierwszych rozdziałach została przedstawiona historia Kościoła Mormońskiego, oraz ich rozumienie Boga Trójosobowego. W trzecim rozdziale autor daje odpowiedź na często zadawane pytanie: Czy mormoni są chrześcijanami?
Autor pracy, Federico Avanzini, jest wykładowcą historii Azjii na Uniwersytecie Turyńskim. Od wielu lat prowadzi badania nad nowożytną i współczesną chińską i japońską myślą polityczną, a także nad dziejami dwóch najważniejszych szkół filozoficzno-religijnych w Chinach, mianowicie nad konfucjanizmem i taoizmem. W zwięzłej i przystępnej formie książka przedstawia założenia filozoficzne poszczególnych doktryn, omawia poglądy najwybitniejszych ich przedstawicieli, jak również kreśli procesy rozwojowe i charakteryzuje główne nurty tych szkół.
Publikacja prezentuje podejście interdyscyplinarne i dość różnorodne, biorące się z różnych nurtów rozważań filozoficznych, a także nauk humanistycznych i szczegółowych, z intencją uwspółcześnienia tradycyjnej problematyki antropologicznej i pedagogicznej. Z tej pozycji próbuje dostrzegać i odpowiadać na pewne praktyczne wyzwania współczesności, związane z przemianami kulturowymi i cywilizacyjnymi. Czegoś takiego należałoby życzyć sobie w przypadku innych publikacji naukowych, których autorzy nie zawsze kuszą się o zarysowanie pewnych wniosków praktycznych płynących z prezentowanych refleksji.
Z recenzji dra hab. Zbigniewa Pańpucha
W powszechnym rozumieniu procedury prawne postrzegane są jako apriorycznie ustalone i niepodlegające jakimkolwiek dalszym rewizjom. Tymczasem Radosław Zyzik wychodzi w swoim zamiarze badawczym z bardzo słusznego założenia, że skoro oświadczenia woli są aktem ludzkiego działania, to ich rozumienie oraz prawidłowe ufundowanie musi w istotny sposób zależeć od przyjętej antropologii. Innymi słowy, oświadczenia woli nie są filozoficznie neutralne, ale suponują uprzednie rozumienie natury aktów wolitywnych realizowanych przez człowieka. Skoro więc współczesne neuronauki wnoszą dziś bardzo wiele do zgłębiania wiedzy o człowieku, to ich znajomość wydaje się być konieczna do prawidłowego zdefiniowania filozoficznych podstaw prawodawstwa.
Ks. dr hab. Wojciech P. Grygiel FSSP
Nie dokonaliśmy jeszcze rozrachunku historycznego. W Niemczech, we Francji, we Włoszech pisze się jasno: tacy byliśmy, my kolaboranci, i my, którzy pomagaliśmy Żydom. A w Polsce, kiedy zaczyna się rozmawiać o antysemityzmie, to ludzie reagują jednak bardzo emocjonalnie. Trudno nam jeszcze pisać o złych kartach w historii. Wolimy je wybielać. Polski antysemityzm jest jak podziemna woda: lustro wody wydaje się niewidoczne, ukryte, ale niekiedy wybija z niego rwący prąd.
Ta książka to zbiór najważniejszych artykułów i wypowiedzi Stanisława Musiała SJ (1938-2004), filozofa, znanego duszpasterza, członka Komisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem, poświęconych relacjom polsko-żydowskim i katolicko-żydowskim. To bezkompromisowe teksty przebijające mur milczenia wokół tych niełatwych stosunków, wśród nich najgłośniejszy, nagrodzony artykuł „Czarne jest czarne” z 1997 roku, w którym Autor apeluje do hierarchii Kościoła o reakcję w sprawie antysemickich wypowiedzi niektórych księży.
Teksty te nie były jedynie słowem pisanym. Szła bowiem za nimi niezłomna postawa księdza Musiała często nieprzysparzająca mu zwolenników w środowiskach, z których wyrósł i w których był zakorzeniony.
Do książki zostały dołączone poświęcone księdzu Musiałowi artykuły prof. Stanisława Krajewskiego, współprzewodniczącego Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, oraz Janusza Poniewierskiego, honorowego członka Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów.
Całość zamyka obszerny aneks z listami i oświadczeniami polskiego Episkopatu w związku z chwalebnymi rocznicami wydarzeń zmierzających do dialogu, jak i w związku z wydarzeniami mało budującymi. Atak na Nową Synagogę w Gdańska-Wrzeszczu z września 2018 roku pokazuje, że słowa księdza Musiała sprzed dwóch dekad nadal są aktualne i ciągle pozostają wyrzutem sumienia…
Bóg jest przed wszystkim Bogiem pragnienia
Pragnienie jest potężną siłą, która często motywuje nas do podejmowania szczególnych wyzwań. Moc pożądania, choć wcielona i zmysłowa, została nam dana przez Boga i pełni rolę klucza do całej ludzkiej duchowości.
Czerpiąc z Pisma Świętego, chrześcijańskiej klasyki duchowości oraz osobistego doświadczenia, Philip Sheldrake odkrywa, jaką rolę pełnią pragnienia w odniesieniu do Boga, modlitwy, seksualności i dokonywania wyborów. Wyjaśnia przyczyny podejrzliwości Kościoła wobec pragnień i tłumaczy, czym się one różnią od potrzeb. Pokazuje, jak zrozumieć i ukierunkować pragnienia tak, aby prowadziły do pełniejszego życia oraz spotkania Boga.
Pragnienia nie dają nam spokoju. Ofiarowane przez Boga, definiują nas jako ludzi w najgłębszym sensie tego słowa. W tym też sensie stanowią energię dla ludzkiej duchowości.
Jest to książka godna polecenia dla każdej osoby poszukującej bardziej spójnego wyobrażenia swojego życia duchowego. Ronald Rolheiser OMI
Philip Sheldrake – badacz duchowości chrześcijańskiej, teolog i historyk. Wykładowca w Cambridge Theological Federation oraz dyrektor Instytutu Studiów Współczesnej Duchowości w Oblackiej Szkole Teologicznej. Prowadził zajęcia z klerykami przygotowującymi się do święceń kapłańskich oraz warsztaty na temat duchowości i seksualności. Czynnie zaangażowany w dialog międzyreligijny.
Książka jest, najogólniej ujmując, najpierw niezwykle rzetelnym opisem najważniejszych poglądów czternastu prominentnych zachodnich (w tym także z antypodów) przedstawicieli transhumanizmu, następnie wnikliwym poddaniem ich tez i uzasadnień polemice. Polemika ta jest prowadzona z pozycji filozofii realistycznej (mimo że nie deklarowanej wprost) i z uwzględnieniem badania spójności aparatury pojęciowej, jaką posługują się transhumaniści. […]
Przybliżenie przez Autora głośnego nurtu kulturowego, jakim jest transhumanizm, jest co najmniej po dwakroć ważne. Po pierwsze – w postaci przedstawionej w recenzowanej książce – jest ono przekazem oryginalnym, tzn. opracowanym na podstawie studium oryginalnych tekstów źródłowych (najczęściej nieprzetłumaczonych na język polski), nie jest to więc wiedza z „drugiej ręki”. Po drugie – przekaz poglądów dość różniących się czternastu autorów nie nosi znamion tego, co zwykło się nazywać „mozaiką”, a więc nie jest katalogiem sklasyfikowanych poglądów, wzorowanym na katalogu ofert. Mocne stanowisko filozoficzne Autora pozwala mu poruszać się wśród różnych myśli (czasem radykalnych) z erudycją i mądrym namysłem. Owocuje to systematycznym przybliżaniem tego, co wartościowe w transhumanizmie, i tego, co może zagrażać tożsamości osoby i wspólnoty, a nawet egzystencji populacji ludzkiej.
Teresa Grabińska, dr hab., prof. AWL
The irreplaceable role of narrative in generating meaning inspires Ricoeur to develop an ingenious concept of narrative identity. The inclusion of issues such as mutuality of vulnerability and indebtedness demonstrates that Ricoeur’s hermeneutics of the self is not an illusory theory in the vein of the postmodern vacillating or dissolving contours of subjectivity, but a philosophy rooted in praxis, extensively drawing on the tradition of phronetic wisdom. Dr. Holda juxtaposes the consequential interconnection between memory, history, and subjectivity in postmodernity with Ricoeur’s reflection on the interweaving aspects of memory, history, recognition, and reconciliation. She successfully enters into a conversation on the death of the subject in postmodern philosophy and effectively addresses the issues of narrative identity, which seem to be crucial for multiple philosophical discourses on the understanding of the human being in the world.
Prof. Dr. Dr. Andrzej Wierciński, University of Warsaw
The second chapter “The Postmodern Predicament: An Absence of the Self,” offers an impressively ambitious attempt to weave the principle threads of postmodern critique of the subject into a single, cohesive narrative that is as attentive to the historical origins of the modern conceptions of the cogito as it is to the details and nuances that differentiate contemporary efforts to undo and rework that traditional conception. (…)
One of the virtues of Holda’s book has to do with the angle or perspective from which she approaches Ricoeur, drawing him into dialogue with a current of twentieth-century French thought that is at once immediately related to his own intellectual development and yet all too often neglected in the secondary literature on Ricoeur’s work.
Prof. Dr. Adam J. Graves, Metropolitan State University of Denver
Rozprawa Metafizyka istnienia człowieka wnosi interesujące elementy do problematyki z pogranicza metafizyki i antropologii. Jej autor posiada dobrą znajomość nie tylko klasycznej metafizyki tomistycznej, lecz także doskonałą orientację krytyczną pism współczesnych przedstawicieli filozofii podmiotu. Łączenie elementów filozofii przedmiotu i grawitującej ku idealizmowi filozofii podmiotu jest zadaniem niezwykle trudnym. Piotr Mazur dostrzega odmienność metodologiczną obu filozoficznych nurtów, zarazem jednak opowiada się za potrzebą ich wzajemnego ubogacenia.
Ks. prof. zw. dr hab. Stanisław Kowalczyk
Autor w Metafizyce istnienia człowieka wyjaśnia, jakie jest ludzkie istnienie w świetle metafizycznego poznania. Czyni to ze świadomością, że odczytane dzięki narzędziom metafizycznym własności tego istnienia manifestują się w określony sposób w warstwie subiektywnej (podmiotowej), przejawiając się w takim a nie innym sposobie przeżywania tego istnienia.
Autorowi udało się pokazać, że nie ma sprzeczności w podejściu do rozumienia istnienia w metafizyce i w innych koncepcjach filozofowania, szczególnie w fenomenologii i w filozofii dialogu, a tym samym możliwe jest ich wzajemne dopełnianie się w poznawaniu specyfiki istnienia. Recenzowana książka jest potrzebna i oczekiwana w polskiej literaturze filozoficznej.
Ks. dr hab. Paweł Mazanka, prof. UKSW
Celem Autora jest przede wszystkim pokazanie, w jaki sposób Kościół we Francji próbował zmierzyć się z wyzwaniami, jakie niosły ze sobą zmiany społeczno-kulturowe zachodzące w społeczeństwie francuskim, które odcisnęły swoje piętno również na Kościele, i na te wyzwania odpowiedzieć. Chodzi także o pokazanie recepcji nauczania Soboru Watykańskiego II w Kościele francuskim. (…)
Autor przysłużył się teologii w Polsce, rzucając nowe światło na ocenę sytuacji Kościoła we Francji, nierzadko negatywną, wynikającą z nieznajomości podejmowanych przez Episkopat Francji odważnych prób przezwyciężenia kryzysu i wprowadzania w życie postanowień Soboru Watykańskiego II, w tym także troski o odnowioną wizję Kościoła.
Fragment recenzji dr. hab. Dariusza Gardockiego SJ, prof. Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie
Ks. Artur Antoni Kasprzak (ur. 1975) – doktor teologii Instytutu Katolickiego w Paryżu oraz Katolickiego Uniwersytetu w Leuven. W pracy doktorskiej, opublikowanej w języku francuskim, zajmował się analizą kolegialności episkopalnej w myśli i działaniu kardynała Léo-Josepha Suenensa, byłego prymasa Belgii. Po powrocie do kraju sprawował funkcję m.in. prefekta ds. studiów w Wyższym Seminarium Duchownym w Kaliszu oraz diecezjalnego referenta ds. misji. Jest wykładowcą teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym UKSW w Warszawie i członkiem Krajowej Komisji Teologicznej Odnowy w Duchu Świętym. Obecnie jest rezydentem w parafii Opatrzności Bożej w Warszawie-Wesołej.
Doświadczenie życia codziennego uczy nas, że współcześnie trudno jest żyć według wskazań Chrystusa. Moim cichym marzeniem w czasie pisania homilii było to, aby ludzie, którzy będą te homilie głosili lub czytali, uwierzyli, że słowo Boże skierowane jest do każdego z nas, że można żyć codziennie prawami Ewangelii, i że życie według tych praw jest niczym innym jak naszą wędrówką do nieba. (Fragment Wstępu)
W ciągu swojego życia słyszymy wiele kazań, ale tylko nieliczne pozostają w naszej pamięci – te zwięzłe, konkretne, które potrafiliśmy odnieść do swojego osobistego doświadczenia i które pomogły odpowiedzieć na nurtujące nas pytania. Wybór homilii ks. Mariana Bendyka na rok C jest propozycją dla kapłanów oraz wiernych, którzy chcą pogłębić relację z Bogiem poprzez lepsze zrozumienie Słowa czytanego na coniedzielnej Eucharystii. Książkę wzbogacono również o piękne modlitwy, pozwalające jeszcze lepiej przygotować serce na kolejny rok liturgiczny.
Ks. Marian Bendyk (ur. 1955) – katecheta i duszpasterz. Przez dziewięć lat pracował w parafiach Archidiecezji Krakowskiej, a następnie posługiwał wśród Polonii amerykańskiej w Cleveland. Oprócz pracy duszpasterskiej zajmował się ulubioną przez niego homiletyką. Jego pasja zaowocowała wydaniem w latach 1995–1997 trzech tomików homilii niedzielnych pt. Żyć Ewangelią. Książki cieszyły się ogromną popularnością wśród kapłanów i zapoczątkowały nowy styl w polskiej homiletyce. Po powrocie do kraju podjął pracę duszpasterską w bazylice Mariackiej w Krakowie. Pełni posługę w konfesjonale, służy pomocą w odprawianiu chrztów i ślubów w języku angielskim i polskim. Jest autorem książek z zakresu homiletyki. Ostatnio opublikował serię pt. 7 minut na ambonie. Homilie na rok A, B, C.
Zazwyczaj Bóg jest daleko od naszego życia, od naszych myśli, od naszego działania. Przychodząc, zbliżył się do nas, i my powinniśmy przyzwyczajać się do przebywania z Nim. Dlatego też przyjście Pana ma na celu nauczyć nas patrzeć oczami Boga i umiłować koleje losu, świat i wszystko, co nas otacza.Papieskie rozmyślania o oczekiwaniu i obecnościPragnienie osiągnięcia pełni jest na trwałe wpisane w ludzkie serce. Jedyną właściwą odpowiedzią na tę dojmującą tęsknotę jest Bóg. Papież Benedykt XVI przypomina, że chrześcijanie oczekują powtórnego przyjścia Pana, jednocześnie już żyjąc tym, czego się spodziewają. Ufność Bożemu Słowu pozwala uczestniczyć w rzeczywistości nadchodzącego Królestwa. Nie trzeba go zdobywać, wystarczy je przyjąć. Bóg sam objawia się człowiekowi, ukazując oblicze pełne łaski i miłosierdzia.Rozważania Benedykta XVI uświadamiają prawdę o przeznaczeniu człowieka i wskazują, że w każdym ludzkim wnętrzu mieszka Duch, który wspiera nasze nieporadne modlitwy i nieustannie woła: Przyjdź, Panie Jezu!.Przyjdź, daj moc światłu i dobru. Przyjdź tam, gdzie panuje kłamstwo, nieznajomość Boga, przemoc i niesprawiedliwość.Przyjdź, Panie Jezu, daj siłę dobru w świecie i pomóż nam nieść Twoje światło, czynić pokój, być świadkami prawdy. Przyjdź, Panie Jezu!
Yves Congar po raz kolejny występuje w roli odkrywcy źródeł. Po wydaniu doniosłej trylogii Wierzę w Ducha Świętego opublikował swoją ostatnią, podsumowującą książkę – Słowo i Tchnienie – dając wyraz głębokiej wrażliwości na życie Kościoła.
Ta książka jest owocem pogłębionej myśli Congara i jego odpowiedzią na aktualne potrzeby świata chrześcijańskiego. To również próba przemyślenia rzeczywistości współczesnego charyzmatu prorockiego w Kościele oraz reakcja na zarzuty niekatolickich obserwatorów wskazujących na brak pneumatologii w dokumentach posoborowych. W swoich rozważaniach autor diagnozuje liczne problemy, z którymi zmaga się wspólnota wierzących, oraz podnosi m.in. temat natury Boga w perspektywie relacji między Osobami Boskimi.
Autor podejmuje próbę przedstawienia możliwie najszerszej panoramy tematów, w których pytanie o wzajemną zależność pomiędzy Słowem a Duchem prowadzi do wniosku, że „nie do pomyślenia jest zarówno Słowo bez Ducha, jak i Duch bez Słowa”.
Yves Congar OP (1904–1995) – francuski teolog, kardynał, jeden z ekspertów Soboru Watykańskiego II, członek Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Zajmował się m.in. ekumenizmem, reformą w Kościele oraz rolą laikatu. W swoich badaniach szukał równowagi między pneumatologią a chrystologią, co doprowadziło go do chrystologii pneumatologicznej.
Ennio Morricone jest moim ulubionym kompozytorem. Kiedy mówię „kompozytorem”, chcę postawić go obok Mozarta, Beethovena, Schuberta. Quentin Tarantino
Autoportret geniusza, który zmienił oblicze muzyki filmowej
Barwna, wciągająca i pełna anegdot opowieść Ennia Morricone o jego życiu: od początków kompozytorskich przez współpracę z najważniejszymi reżyserami włoskimi i światowymi – jak Leone, Pasolini, Bertolucci, Almodóvar – aż po Oscara otrzymanego w 2016 roku za muzykę do filmu Tarantino.
Razem z Mistrzem zerkamy za kulisy show-biznesu. Dowiadujemy się, jak wielkie znaczenie w życiu artystycznym Ennia Morricone ma żona, czy wytoczono mu proces o plagiat i które gwiazdy rocka otwierają swoje koncerty jego muzyką. Maestro opowiada o przypadkach odrzucenia i o momentach, kiedy sam odmówił współpracy z gwiazdami. O tym, który wielki twórca filmowy zbył jego twórczość całkowitą obojętnością, a który pokochał go namiętnie. I o tym, dlaczego nie stworzył ścieżki dźwiękowej do Mechanicznej pomarańczy.
Bez cienia wątpliwości to najlepsza z powstałych na mój temat książek, najbardziej autentyczna i szczegółowa, najlepiej dopracowana. I najbliższa prawdzie. Ennio Morricone
Alessandro De Rosa (ur. 1985 w Mediolanie) – kompozytor, zaczął studia muzyczne zachęcony przez Morricone, ukończył konserwatorium w Hadze, współpracował z Jonem Andersonem z grupy Yes. Ostatnio pracuje dla RSI (Radiotelevisione Svizzera di lingua Italiana).
Ennio Morricone – obchodzi właśnie swoje 90. urodziny, skomponował muzykę do ponad 500 filmów i spektakli. Tworzy także, o czym niewielu melomanów wie, kompozycje z własnej inspiracji, które sam nazywa muzyką absolutną.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
