Osobom, które odprawiły całe Ćwiczenia duchowne św. Ignacego Loyoli, domy rekolekcyjne proponują tak zwaną syntezę. Są to klasyczne ośmiodniowe rekolekcje, dzięki którym rekolektant może kontynuować ignacjańską ścieżkę. Stąd też po pięciu tomach Co zabrać ze sobą? proponujemy szósty, ostatni tom: Co zabrać ze sobą? Po syntezie ""Ćwiczeń duchownych"".Książka zawiera pięć rozdziałów: Miłość w ""Ćwiczeniach duchownych"", Modlitwa w codzienności życia, Uczucia w życiu duchowym, Życie duchowe i ciało, Sny w życiu duchowym. Może ona stanowić ważną pomoc w wewnętrznej pracy nad sobą oraz w praktykowaniu życia duchowego, które - zgodnie ze słowami Ojca Ignacego - winno być ""szukaniem i znajdowaniem Boga we wszystkich rzeczach"". Wszystko bowiem, co człowiek przeżywa i co przydarza mu się codziennie, świadomie i nieświadomie, winno być naznaczone pragnieniem oddania Bogu chwały i służenia Mu.
Ewangeliczne kontemplacje męki Jezusa ukazują z jednej strony powagę i dramat nas, ludzi uwikłanych w grzech i dotkniętych przez cierpienie, z drugiej zaś objawiają nieogarnioną miłość Boga Człowieka, który za nas wydał się na śmierć, abyśmy dzięki Niemu mieli życie. Stąd też Ojciec Ignacy każe ""prosić o boleść, współczucie i zawstydzenie, że z powodu mych grzechów Pan idzie na mękę"" oraz ""o boleść wespół z Chrystusem pełnym boleści, udrękę serca z Chrystusem udręczonym, łzy i mękę wewnętrzną z powodu tak wielkiej męki, którą Chrystus wycierpiał z miłości za mnie"".Kontemplacje męki i śmierci Jezusa mają utwierdzić nas w pragnieniu zjednoczenia z Jezusem i naśladowania Go także w tym, co w naszym życiu najtrudniejsze: ""w znoszeniu wszelkich krzywd i wszelkiej zniewagi i wszelkiego ubóstwa, jeśli tylko najświętszy Majestat zechce mię wybrać i przyjąć do takiego rodzaju i stanu życia"".
Po szczerym odprawieniu pierwszego tygodnia Ćwiczeń duchownych św. Ignacego Loyoli rekolektant wychodzi zwykle wewnętrznie zraniony poznaniem głębi zła swego grzechu, ale jednocześnie z wielką nadzieją na wewnętrzne uzdrowienie, jaką wlewa w jego serca przebaczająca miłość Ojca objawiona w Jezusie Ukrzyżowanym. I choć doświadcza pewnego rozdarcia między bólem a nadzieją, to jednak przeczuwa, że paradoksalnie to ono właśnie przyniesie mu wewnętrzne uspokojenie, pocieszenie i radość.
Prezentowana książka może pomóc rekolektantowi pogłębić - także intelektualnie - dynamikę pierwszego tygodnia, która odzwierciedla proces nawrócenia, jaki ma miejsce w każdym autentycznym życiu chrześcijańskim. Chrześcijanin jest osobą nieustannego nawrócenia. Lektura niniejszej publikacji może też pomóc tym, którzy odprawili rekolekcje, nabrać dystansu wobec przeżytych Ćwiczeń. Przecenianie rekolekcji ignacjańskich, pełne nieraz euforii, bywa niebezpieczne dla życia duchowego, ponieważ - po opadnięciu emocji - przynosi rozczarowanie, zniechęcenie i stan apatii. Co zabrać ze sobą po pierwszym tygodniu Ćwiczeń duchownych? może służyć także teologicznemu pogłębieniu przeżytych w czasie rekolekcji prawd wiary: o grzechu, karze wiecznego potępienia, zbawczej łasce, przebaczającej miłości Ojca, sakramencie pokuty.
Sztuki modlitwy można się uczyć i trzeba się uczyć. Dlatego książka, którą oddajemy Czytelnikowi do rąk, chce pomóc w tym szlachetnym przedsięwzięciu. Mówiąc o Czytelnikach, mam na myśli kandydatów przygotowujących się do kapłaństwa, księży, osoby konsekrowane, a także świeckich pragnących pogłębić osobiste życie duchowe i jeszcze bardziej angażować się w życie Kościoła. Książka może służyć jako podręcznik do pogłębienia wiedzy, do lepszego poznania duchowości chrześcijańskiej, a także jako przewodnik na osobistych drogach życia duchowego.
Kard. Stanisław Dziwisz, Słowo wstępne
Niniejszym tomem zamykamy cykl prac zbiorowych, których tytuły rozpoczynają się od słowa "sztuka": Sztuka spowiadania, Sztuka kierownictwa duchowego, Sztuka bycia księdzem, Sztuka relacji międzyludzkich. Sztuka modlitwy. Praktyka życia duchowego jest istotnym dopełnieniem czterech poprzednich publikacji. Wszystkie poświęcone są "praktyce" życia duchowego w ujęciu chrześcijańskim. I choć zamieszczone w nich artykuły nie stronią od refleksji biblijnej, teologicznej czy moralnej, to jednak dominuje w nich przede wszystkim spojrzenie egzystencjalne i ascetyczne na podstawowe zagadnienia życia duchowego: modlitwę, życie sakramentalne, moralność, obowiązki stanowe, życie wspólnotowe.
Józef Augustyn SJ, Wprowadzenie
Po Ćwiczeniach duchownych rekolektant zadaje sobie pytania: Jak mogę przenieść w moją codzienność to nowe doświadczenie duchowe? Jak z większą świadomością mogę kontynuować moją historię zbawienia? Czy troski i sprawy życia codziennego nie wytrącą mnie z żywej więzi z Bogiem? Czy nie zagubię pośród szarej codzienności smaku rzeczy duchowych? Czy nie powróci znów to, co było wcześniej: zbytni lęk o siebie, uwikłanie moralne, obojętność wobec Boga, nieufność? Po najlepiej nawet odprawionych rekolekcjach rekolektant musi pamiętać o przestrodze Jezusa, że do uprzątniętego domu powraca "wróg" Boga i człowieka ze zwielokrotnioną złośliwością i uporem (por. Mt 12, 43-50).
Co zatem czynić? Trzeba najważniejsze elementy Ćwiczeń duchownych zabrać ze sobą i przenieść w codzienność. I stąd tytuł książki Co zabrać ze sobą? Trzeba też podejmować ciągle na nowo duchowe ćwiczenia: codzienny rachunek sumienia, przedłużoną modlitwę inspirowaną słowem Bożym, przystępować do sakramentów świętych, dokonywać rozeznania stanów swojej duszy, korzystać z kierownictwa duchowego. W ten sposób rekolektant może nie tylko podtrzymać, ale i rozniecać płomień żarliwości duchowej, który rozpaliły w jego duszy Ćwiczenia duchowne.
Po kontemplacjach Pasji Jezusa w trzecim tygodniu Ćwiczeń duchownych św. Ignacego Loyoli w tygodniu czwartym rekolektant rozważa tajemnice Zmartwychwstania oraz Wniebowstąpienia. To one objawiają najpełniej, że ostatecznym celem życia ludzkiego nie jest cierpienie i krzyż, trud i walka, ale udział w wiecznej radości i szczęśliwości Boga. Pan odchodzi z tego świata w boleści i męce, ale tylko po to, aby móc znowu powrócić i obdarzyć nas, swoich umiłowanych uczniów, pełnią radości i chwały. Ojcze, teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni (J 17, 13) - modli się Jezus w Wieczerniku przed swoją męką.
Niniejsza książka może służyć rekolektantom w pogłębieniu doświadczenia czwartego tygodnia Ćwiczeń duchownych. Może także pomóc tym, którzy szukają umocnienia w chwilach życiowych prób i wewnętrznych udręk.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
