Eschatologia w naszych czasach jest częścią pośmiertnej spuścizny Hansa Ursa von Balthasara.
Powstała jeszcze w latach poprzedzających II Sobór Watykański, doczekała się publikacji dopiero po śmierci Autora. Choć nie jest obszernym traktatem, zawiera większość podstawowych wątków rozważań dotyczących śmierci i zmartwychwstania, które Balthasar rozwijał w swoich kolejnych, znacznie lepiej znanych publikacjach.
Kolejny, a zarazem ostatni tom Teologiki Baltahsara poświęcony jest Osobie Ducha Świętego. Balthasar rozpoczyna swe rozważania od analizy relacji Ducha i prawdy, podejmując tym samym leitmotiv trylogii. Następnie przechodzi do omówienia klasycznych zagadnień pneumatologii, nie pominąwszy takich problemów jak pochodzenie Ducha Świętego, Jego osobowość czy problem "Filioque". Większość analiz Balthasara dotyczy przejawów obecności i działania Ducha w Kościele. Ostatnia część tomu, w której Autor opiewa powrót wszystkich rzeczy w Duchu Świętym do Ojca stanowi znakomite zwieńczenie Teologiki.
Drugi tom pierwszej części Trylogii Hansa Ursa von Balthasara to dalsze zagłębianie się w życie i logikę działania Trójjedynego Boga. Jego centrum stanowi tajemnica prawdy istniejącej w Bogu, a objawiającej się jako chwała, dobro i pełnia. Prawdą tą jest Druga Osoba Trójcy Świętej - Logos, będący Słowem, Synem i Obrazem Boga Ojca. Najwięcej uwagi poświęca Balthasar wcieleniu Syna Bożego, rozwijając przy tym głęboką teologię ciała. Wcielony i Zmartwychwstały Syn Boży - Jezus Chrystus - przynosi człowiekowi życie, światło, łaskę i prawdę.
Tom III/1 zawiera przegląd mityczno-filozoficzno-poetyckich doświadczeń i przedstawień "chwały" i zawartych w spuściźnie przedchrześcijańskiego i chrześcijańskiego Zachodu. Punktów stycznych z teologią jest bardzo wiele, gdyż biblijne objawienie zakorzeniło się w konkretnej historycznej przestrzeni ludzkiego myślenia, odczuwania i obrazowania. Z drugiej strony według tego samego biblijnego objawienia od praczasów istnieje nadprzyrodzony stosunek stworzonego świata i ludzkiego ducha do Boga, łaska Boża (która w Chrystusie jest z góry przeznaczona dla całego świata) ukryta w całej przestrzeni dziejów. Stąd mity, filozofie i poezje mogą kryć w sobie przeczucie chwały Boga.
Druga część tomu III/1 (Chwała. Estetyka Teologiczna / Metafizyka) poświęcona czasom nowożytnym.
To co na medytacji odczuwamy jako oschłość, a nawet jako ,,ciemną noc"", w rzeczywistości może być ukrytym, ale i najsilniejszym promieniem miłości. Miłość ta jednak musi skrywać się w czystości wiary w tym jedynym, jednym czego Jezus - całkowicie, wewnętrznie i zewnętrznie ogołocony -nie może utracić. Mamy tu ostateczny dowód, że w chrześcijańskiej medytacji milczenie nigdy nie jest
Tom III/1 zawiera przegląd mityczno-filozoficzno-poetyckich doświadczeń i przedstawień ""chwały"" i zawartych w spuściźnie przedchrześcijańskiego i chrześcijańskiego Zachodu. Punktów stycznych z teologią jest bardzo wiele, gdyż biblijne objawienie zakorzeniło się w konkretnej historycznej przestrzeni ludzkiego myślenia, odczuwania i obrazowania. Z drugiej strony według tego samego biblijnego objawienia od praczasów istnieje nadprzyrodzony stosunek stworzonego świata i ludzkiego ducha do Boga, łaska Boża (która w Chrystusie jest z góry przeznaczona dla całego świata) ukryta w całej przestrzeni dziejów. Stąd mity, filozofie i poezje mogą kryć w sobie przeczucie chwały Boga.
Chrześcijanin, jest członkiem ?Ludu Bożego znajdującego się w drodze". Otóż pielgrzymowanie wzięte na serio zakłada całą niewiadomą drogi, którą chrześcijanin ? razem ze wszystkimi ? idzie po raz pierwszy, jedyny i niepowtarzalny. Człowiek wierzący wie, ku czemu pielgrzymuje, nie wie jednak, w jaki sposób wypadnie mu iść. Jego wiara jest światłem, którym będzie musiał rozświetlać dzień po dniu wszystkie etapy swego zawikłanego, osobistego losu. Wiara to dla chrześcijanina ustawiczny wysiłek zrozumienia życia. /Hans Urs von Balthasar/
Polską edycję TRYLOGII rozpoczyna pierwszy tom TEOLOGIKA. PRAWDA ŚWIATA. Chronologicznie nie ukazał się on jako pierwsze skrzydło teologicznego tryptyku, niemniej jednak zawarte w nim treści wprowadzają czytelnika w obszar myśli filozoficznej i teologicznej Hansa Ursa von Balthasara, ułatwiając tym samym lekturę następnych tomów. Z tych właśnie względów postanowiono opublikować PRAWDĘ ŚWIATA na początku.
Ze Wstępu
Drugi tom Pism wybranych Hansa Ursa von Balthasar zawiera krótkie eseje poświęcone sztukom pięknym, a zwłaszcza muzyce. Znajdziemy tu zarówno ogólne rozważania na temat muzyki i jej charakteru. Autor poświęca również dużo uwagi relacjom zachodzącym między sztuką a religią. Szczególne miejsce w tych rozważaniach zajmuje W. A. Mozart.
Tom III/1 zawiera przegląd mityczno-filozoficzno-poetyckich doświadczeń i przedstawień "chwały" i zawartych w spuściźnie przedchrześcijańskiego i chrześcijańskiego Zachodu. Punktów stycznych z teologią jest bardzo wiele, gdyż biblijne objawienie zakorzeniło się w konkretnej historycznej przestrzeni ludzkiego myślenia, odczuwania i obrazowania. Z drugiej strony według tego samego biblijnego objawienia od praczasów istnieje nadprzyrodzony stosunek stworzonego świata i ludzkiego ducha do Boga, łaska Boża (która w Chrystusie jest z góry przeznaczona dla całego świata) ukryta w całej przestrzeni dziejów. Stąd mity, filozofie i poezje mogą kryć w sobie przeczucie chwały Boga.
Podejmując trud przedstawienia estetyki teologicznej, Hans Urs von Balthasar rozpoczyna swój wykład od zarysowania koncepcji estetyki jako dziedziny teologii. Podstawowe pytanie tej części dotyczy możliwości zastosowania w teologii kategorii piękna. Pozytywnej odpowiedzi na to pytanie towarzyszy krótkie przedstawienie ujęcia tego problemu w teologii katolickiej i protestanckiej. Jednocześnie tom ten stanowi teoretyczne wprowadzenie do prezentowanej w pozostałych 6 częściach "Chwały" panoramy rozumienia chwały - a więc i piękna Boga - w pismach teologów i pisarzy chrześcijańskich, filozofów oraz w Starym i Nowym Testamencie.
Historyczną panoramę dziejów rozumienia Bożej chwały i Bożego piękna rozpoczyna Balthasar od przedstawienia estetyki teologicznej w ujęciu największych teologów starożytności i średniowiecza (Ireneusz, Augustyn, Dionizy Areopagita, Anzelm z Canterbury, Bonawentura) w pierwszej części tomu. Prezentacja ta znajduje swój dalszy ciąg w części drugiej, gdzie autor stara się "wyłowić elementy estetyki chrześcijańskiej" z dzieł takich pisarzy, jak Dante, Jan od Krzyża, Pascal, Hamann, Sołowiow, Hopkins i Peguy.
Historyczną panoramę dziejów rozumienia Bożej chwały i Bożego piękna rozpoczyna Balthasar od przedstawienia estetyki teologicznej w ujęciu największych teologów starożytności i średniowiecza (Ireneusz, Augustyn, Dionizy Areopagita, Anzelm z Canterbury, Bonawentura) w pierwszej części tomu. Prezentacja ta znajduje swój dalszy ciąg w części drugiej, gdzie autor stara się "wyłowić elementy estetyki chrześcijańskiej" z dzieł takich pisarzy, jak Dante, Jan od Krzyża, Pascal, Hamann, Sołowiow, Hopkins i Peguy.
Niniejszy końcowy tom dochodzi do miejsca, do którego zmierzało całe dzieło: do teologii chwały żywego Boga, który "Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna , który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty" (Hbr 1, 1-3). Tom ten staje więc oko w oko z tomem pierwszym, który wprowadzająco nakreślił estetykę teologiczną jako aisthesis, jako "dostrzeganie" Boga żywego zakłada przekroczenie przez istotę stworzoną siebie samej i swoich naturalnych zdolności poznania, co dla stworzenia nazywa się "łaską" i sprawia, że staje się ono wobec chwały Pana zdolne wytrwać w oddaniu siebie.
Zamiast "chwała Pana" można również mówić "boskość Boga"; wówczas staje się widoczne, że formalnym przedmiotem wierzącego postrzegania objawienia nie może być nic innego jak tylko Bóg.
Niniejszy końcowy tom dochodzi do miejsca, do którego zmierzało całe dzieło: do teologii chwały żywego Boga, który "Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna , który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty" (Hbr 1, 1-3). Tom ten staje więc oko w oko z tomem pierwszym, który wprowadzająco nakreślił estetykę teologiczną jako aisthesis, jako "dostrzeganie" Boga żywego zakłada przekroczenie przez istotę stworzoną siebie samej i swoich naturalnych zdolności poznania, co dla stworzenia nazywa się "łaską" i sprawia, że staje się ono wobec chwały Pana zdolne wytrwać w oddaniu siebie. Zamiast "chwała Pana" można również mówić "boskość Boga"; wówczas staje się widoczne, że formalnym przedmiotem wierzącego postrzegania objawienia nie może być nic innego jak tylko Bóg.
Niniejszy epilog winien dać znużonemu Czytelnikowi coś w rodzaju wglądu w cały zamysł. Nie będzie to jednak jakiś amerykański digest, jakieś zwięzłe streszczenie, lecz przede wszystkim usprawiedliwienie tego, że tradycyjna teologia oparta na traktatach czy topice teologicznej została tu przedstawiona zupełnie inaczej, a mianowicie z perpektywy transcendentaliów, z której to perspektywy przejście od prawdziwej filozofii do teologii opartej na biblijnym Objawieniu dokonuje się z najmniejszym trudem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
