Rozeznanie czy to ludzkie, czy chrześcijańskie owocuje zawsze życiem w pełni. Rozeznanie to odpowiedź, stale odnawiana, na pytanie: Jakim ma być człowiek, co miłuje życie i pragnie dni, by zażywać szczęścia? (Ps 34, 13). Który pragnie, czyli dąży do spełnienia swego ludzkiego powołania.________________________________Spis treściWprowadzenieI. Rozeznanie w Piśmie Świętym1. Stary Testament2. Nowy Testamenta) Dlaczego sami z siebie nie osądzacie tego, co jest słuszne?b) Rozeznanie kościelne, wspólnotowec) Niech każdy bada siebie samegod) Rozpoznać Ciało Panae) Badajcie duchyII. Sztuka rozeznania1. Dar z wysoka2. Rozpoznanie Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela3. Praktyka rozeznaniaa) Kto powinien rozeznawaćb) Co rozeznawaćc) Jak rozeznawaćIII. Sumienie1. Czym jest sumienie2. Metafory sumienia3. Sumienie prawidłowe i błędne4. Formowanie sumieniaa) Pod prymatem słowa Bożego i kierownictwem Ducha Świętegob) Agapec) Radość i pokój są zawsze znakiem miłościIV. Od powołania biblijnego do powołania dzisiaj1. Tytułem wprowadzeniaa) Powołanieb) Samo istnienie jest powołaniemc) Uniwersalne powołanie do życiad) Niepowtarzalne powołanie do świętoście) Wezwani ku pożytkowi ludzkości2. Powołania osobiste według Pisma Świętegoa) Powołanie bezpośrednieb) Powołanie pośredniec) Reinterpretacja własnego powołania przez wezwanych3. Dynamika powołania4. Powołanie dzisiajZakończenie
Oddajemy do rąk czytelników zbiór refleksji nad najważniejszymi w życiu kapłańskim kwestiami: Eucharystią jako centrum, głoszeniem Chrystusa oraz relacjami z parafianami i innymi prezbiterami. Żywimy nadzieję, że tak różnorodne i wieloaspektowe podejście do tych istotnych dla każdego duszpasterza spraw liturgii, przewodniczenia parafii, ewangelizacji, relacji z braćmi w kapłaństwie stanie się także dla polskich prezbiterów osobistym i wspólnotowym ubogaceniem, przyczynkiem do owocnej refleksji duchowej i być może zarzewiem nowych inicjatyw.
Enzo Bianchi, zapraszając wszystkich na szlak obfitujący w refleksje i zróżnicowane punkty widzenia, dzieli się w swojej książce myślami zdolnymi obdarzać nadzieją i prowadzić ku autentycznemu życiu duchowemu zarówno wierzących, jak i niewierzących. Poszukując słów, które mogłyby jak najlepiej ukazywać sens ludzkiej egzystencji, przełożony wspólnoty z Bose rozdział za rozdziałem otwiera te przestrzenie w człowieku, które przekraczają wymiar religijny i intelektualny – byśmy mogli odkryć wolność rodzącą się z autentycznego przeżywania codzienności i wypełnić nią nasze życie.
Jak lepiej zrozumieć rolę liturgii w życiu Kościoła? Enzo Bianchi i Goffredo Boselli dają nam niezawodny klucz do rozwikłania tej tajemnicy. To biblijna historia o Emaus – mikrokosmos chrześcijaństwa i prawdziwego człowieczeństwa. Autorzy udowadniają, że współcześnie – podobnie jak uczniowie, którzy spotkali Jezusa w drodze – mamy tylko jeden sposób na stanie się autentycznymi chrześcijanami. Może się to dokonać wyłącznie przez rozumienie Pisma i łamanie chleba.
Czy powrót do mszy trydenckiej jest uzasadniony? Jak podchodzić do emocji towarzyszących nabożeństwom? Co się stanie, jeśli zredukujemy religię jedynie do obrządku? Bianchi i Boselli mierzą się z tymi niełatwymi pytaniami. Jednocześnie przypominają o podstawowej zasadzie ewangelizacji, mówiącej o umieszczeniu słowa Bożego w centrum i podporządkowania się mu.
Wielką wartością tej publikacji jest ukazanie związku celebrowanej liturgii z konkretem chrześcijańskiego życia. Autorzy dostarczają przy tym wielu argumentów, które trzeba poznać i z którymi można twórczo dyskutować w debacie o współczesnym kształcie liturgii. Dawno nie czytałem tak duchowo inspirującej książki, która pokazywałaby, że faktycznie życie chrześcijanina znajduje swój szczyt i źródło w liturgii Kościoła.
ks. dr Krzysztof Porosło, wykładowca sakramentologii na UPJP2 w Krakowie
Enzo Bianchi (ur. 1943) – zakonnik, teolog, założyciel Wspólnoty Monastycznej z Bose, której od ponad pięćdziesięciu lat jest przeorem, autor wielu książek. W Wydawnictwie WAM ukazała się jego Skandaliczna miłość Boga.
Goffredo Boselli (ur. 1967) – zakonnik, liturgista, doktor teologii. Od 2003 roku współpracuje z Komisją ds. Liturgii przy Konferencji Episkopatu Włoch.
Boże miłosierdzie staje się dziś zgorszeniem i głupstwem dla wielu chrześcijan, tak jak kiedyś zgorszeniem i głupstwem był dla Żydów i pogan Ukrzyżowany.
Chrześcijaństwo jest religią darmo otrzymanego przebaczenia. Nie-ludzka logika Boga wciąż zderza się z naszą, każącą nam traktować religię przede wszystkim jako życie zgodne z nakazami, wypełnione ascezą i dążeniem do doskonałości. Tego samego wymagamy od innych. Skoro my tyle poświęcamy, inni też powinni.
W takim ujęciu bezwarunkowe miłosierdzie staje się przejawem słabości i taniego sentymentalizmu. Nie dla Boga.
Enzo Bianchi, charyzmatyczny założyciel i przeor Wspólnoty Monastycznej z Bose pokazuje w swoich medytacjach, że życie Ewangelią to życie skandaliczną miłością Boga. Innej drogi nie ma. I w tym nasza nadzieja.
Wystarczy rozpoznać swój grzech, aby odkryć, że Bóg jest gotowy usunąć go, zapomnieć i przykryć swoim nieskończonym miłosierdziem.
Tak o relacjach Jezusa z kobietami jeszcze nikt nie pisał. Bianchi wydobywa na światło dzienne to, co wielu z nas, czytając Pismo Święte, uznaje za mało ważne lub czego wcale nie dostrzega: gesty i słowa Jezusa adresowane do kobiet, ale przede wszystkim gesty kobiet – ich dotyk, czułość i ukrytą w nich miłość. W męskim świecie kobiety stawały się zwykle postaciami drugiego planu. Nawet jeśli udawało im się przedrzeć do centrum wydarzeń, to i tak uznawane były za mało ważne i pozostawały milczące. Jako towarzyszki Jezusa odzyskują równość wobec mężczyzn. Bianchi zwraca uwagę na konieczność podtrzymania przez Kościół dzieła zapoczątkowanego przez Jezusa. Nawet jeśli sprawy ogólnie rzecz biorąc toczyły się i nadal toczą w dobrym kierunku, to wciąż pozostaje w tym względzie jeszcze wiele do zrobienia. „Jezus i kobiety” to książka, która zaspokoi nawet najbardziej wymagającego czytelnika. Niezwykle oryginalna, pobudzająca wyobraźnię interpretacja Pisma Świętego. Zachęta do aktywnego zaangażowania się w życie Kościoła.
Jak czytać psalmy złorzeczące? Czy można pogodzić bezwarunkową miłość głoszoną przez Jezusa z odmawianiem modlitw, w których pojawiają się pragnienie zemsty i złorzeczenia wobec wrogów? Sobór Watykański II podjął kontrowersyjną decyzję o usunięciu z liturgii części psalmów, w których pojawia się przemoc. Enzo Bianchi tymczasem stanowczo się tej decyzji sprzeciwia, pokazuje ich bogactwo, głęboki sens, objaśnia je i interpretuje.
Pismo Święte jest orędziem Boga do człowieka, do każdego człowieka, jest wezwaniem zwróconym do osoby, aby osobiście poznała Boga, aby spotkała się z Chrystusem i żyła dla Niego, a nie już tylko dla siebie. Skoro więc Pismo Święte powierza nam Słowo Boże, powinniśmy je przyjmować w świetle Ducha Świętego, czytać je i podchodzić do niego z wiarą, że jest to Słowo, które pochodzi od Boga i do Boga prowadzi.
"Paradoks krzyża", jak konflikt śmierci i życia, skazania i zbawienia, milczenia i krzyku, zawsze karmił myśli i serca chrześcijan, którzy pragnęli złamać przyzwyczajenia rozważania, lenistwo wiary i chcieli medytować od początku ten ruch "oddalenia i bliskości" Boga, umieszczając swoje życie w cieniu tego drzewa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
