Zmierzenie się z dorobkiem tak kontrowersyjnego, ale i prowokującego do dyskusji filozofa współczesności to nie lada wyzwanie. Ilość materiału do przeczytania i przebadania może działać deprymująco (około 3000 stron tekstów dotyczących sferologii to tylko pewna część badanego materiału). Trzeba mieć nie tylko intelektualną odwagę, wiedzę, warsztat analityczny i interpretacyjny, ale też pewien rodzaj, nazwę to tak, bezczelności poznawczej. I nie chodzi tutaj o obraźliwe łamanie pewnych norm, tylko o przekraczanie i reinterpretację ustaleń powszechnie przyjętych. Onegdaj Paul Feyerabend sformułował anarchistyczny imperatyw poznawczy zaklęty w formule anything goes: nie chodziło rzecz jasna o to, że wszystko ujdzie, jak wielokrotnie błędnie przytaczano to stwierdzenie, ale o to, iż nie ma nic świętego zwłaszcza w polu ustaleń filozoficznych czy też kulturoznawczych. Z recenzji prof. dra hab. Piotra Zawojskiego
Monografia dotyczy metafory, przestrzeni dzieła, nexusu aktu twórczego, parergonu i ergonu, ale właściwie ludzkiej potrzeby całościowego oglądu świata i umiejscowienia siebie w świecie. Jest książką estetyczną, metafizyczną i etyczną. Jest książką o myśleniu i koncepcjach, ale też o doświadczeniu i przeżywaniu świata. Odtworzone są nowoczesne i ponowoczesne formuły rozpadu człowieka, po to jednak, abyśmy mieli szeroką kulturową perspektywę, a dzięki niej mogli rzetelnie i skutecznie poradzić sobie w trudnym zadaniu zrozumienia samych siebie. Pomimo że wielu autorów zatrzymuje się na wymiarze struktury rzeczywistości w formule Jacquesa Derridy (ergonparergon), wyraźnie widoczna jest inklinacja do przekraczania ontologicznego ujęcia świata i poszukiwania wymiaru doświadczenia egzystencjalnego jako klucza do interdyscyplinarnego dialogu pomiędzy filozofią i estetyką a innymi naukami, jak neurobiologia, nauki o kulturze i teorie sztucznej inteligencji. Ergon i parergon jest ugruntowany w takim doświadczeniu egzystencjalnym, które zmienia optykę, kształtuje wrażliwość, usprawnia decyzyjność i działanie. Monografia ukazuje owo doświadczenie w różnych aspektach, oferuje opcje i podsuwa odpowiedzi. Z recenzji dr hab. Anny Kawalec, prof. KUL
Problematyka opracowania trafnie wypełnia lukę publikacyjną na rynku wydawniczym, bowiem w sposób kompleksowy pokazuje zagadnienia i związki polityki pieniężnej oraz zrównoważonego rozwoju. To, co wyróżnia monografię na tle zbliżonych opracowań, to wyeksponowanie kontekstu obligacji w badaniachRecenzowane opracowanie ma wiele zalet, które wynikają m. in. z jego interdyscyplinarności, spojrzenia na problemy w sposób globalny i kompleksowy. Jak uprzednio wskazywano, ta kompleksowość podejścia czyni monografię atrakcyjną dla szerokiego kręgu odbiorców (czytelników), począwszy od naukowców, doktorantów i studentów zainteresowanych zarządzaniem (w tym finansami) z perspektywy realizowanych studiów, pogłębiania teorii oraz prowadzonych badań naukowych czy tematyki realizowanych/odbywanych zajęć, po praktyków mających do czynienia z polityką pieniężną i rozwojem zrównoważonym w ramach pracy zawodowej. Do grupy odbiorców można zaliczyć także te osoby, które chcą pozyskać lub pogłębić swoją wiedzę na temat polityki pieniężnej, bowiem monografia szczegółowo wyjaśnia i porządkuje podstawowe definicje i teorie z tego obszaru wiedzy. Z recenzji prof. dr hab. Magdaleny ZiołoUniwersytet Szczeciński
[] praca została przygotowana przez dwie Autorki: doświadczoną naukowczynię, ekspertkę w zakresie nowych technologii i ich wykorzystania w procesie dydaktycznym, dr hab. Lidię Pokrzycką, prof. UMCS, oraz praktyczkę z doświadczeniem pracy w korporacjach Paulinę Niedziółkę.Autorki połączyły wspólne zainteresowania problematyką wykorzystania nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych w procesie uczenia i samokształcenia, zarówno na uczelniach, jak i w przedsiębiorstwie.[] Książka zawiera wiele ciekawych informacji, a wybrane przykłady można potraktować jako rekomendacje Autorek, mogące posłużyć za wzór i inspiracje do działań w obu obszarach e-learningu. Z recenzji dr hab. Małgorzaty Molędy-Zdziech, prof. SGH
Książka Reaktywacje XIX-wieczności pod redakcją Anny Dunin-Dudkowskiej, Dariusza Piechoty i Agnieszki Trześniewskiej-Nowak to drugi tom z serii o swoistości powrotów w popkulturze. I rzeczywiście zebrane w tomie artykuły, zogniskowane wokół poszczególnych zjawisk, stanowią ciekawą analizę kulturowych praktyk reaktywacji dziewiętnastowieczności, zjawiska, którego nie można już rozumieć w kategoriach wybuchu pewnej literackiej czy filmowej mody. O jego trwałości świadczą chociażby omawiane w tomie seriale z ostatnich lat: Pozłacany wiek (2021), Wednesday (2022) Sanditon (2022 – drugi sezon), czy też najnowsze tomy z cyklu opowieści Nancy Springer o zbuntowanej nastolatce: Enola Holmes i sprawa czarnego powozu (2021), Enola Holmes and the Elegant Escapade (2022). Wszystkie zebrane w książce artykuły łączą zarówno badawcza precyzja i przenikliwość, jak i swoista rzeczowość, która pozwala dostrzec w zjawisku twórczego retellingu czy też w medialnej sztuce komentarza (tj. w memach) coś, co wykracza poza charakterystyczną dla popkultury ludyczność czy ironiczną grę (o postmodernistycznej proweniencji) z „literaturą wyczerpania” (szerzej: „sztuką/kulturą wyczerpania”). Zamieszczone w tomie rozprawy i szkice podsuwają czytelnikowi badawcze narzędzia do mapowania dziewiętnastowieczności i współczesnej popkultury.
dr hab. prof. UŚ Ireneusz Gielata
Bohdan Osadczuk) Beauvois odkrywa całe połacie nieznanych faktów i problemów, pomaga w istotny sposób sprawie przywracania pamięci historycznej Polakom, Ukraińcom i Rosjanom. Czyni to naprawdę sine ira et studio w imię maksymalnej rzetelności badacza... Chyba tylko bezstronny i neutralny historyk może dojść do przedstawiania procesów społecznych obarczonych w dotychczasowej historiografii trzech zainteresowanych czy, inaczej mówiąc, biorących udział w ówczesnym rozwoju sytuacji stron, w bardzo odmienny sposób zaangażowanych, balastem mitów i uprzedzeń...
Celem nowej koncepcji prawdy nie jest dostarczanie wiedzy, lecz sformatowanie odbiorcy, który z czasem ma z jednej strony otrzymać wyselekcjonowane matryce myślowe, ale z drugiej ma zostać impregnowany na odmienne treści przekazów. Powstaje kontrola narracji, której mógłby pozazdrościć każdy system totalitarny, ponieważ podmiot kontrolujący stał się abstrakcyjny. Brak zainteresowania sferą „jak było/jest”, odrzucaną na korzyść „jak być powinno”, wytworzył nieuświadamianą autocenzurę. W miejscu cenzury narzucanej, zawsze pozostawiającej jakiś ślad ontologiczny, wobec której można by się zbuntować, powstaje cenzura idealna. To sam odbiorca domaga się przekazu dobranego do jego optyki oraz dopatruje się w nim wolności i pełności.
Fragment Wprowadzenia
[…] musimy mieć świadomość, że historia (w obu znaczeniach: i res gestae, i historia rerum gestarum) sama się nie obroni. Brak reakcji jedynie ośmiela do takich działań. Jeśli w milczeniu będziemy obserwowali deprecjację naszego fachu, przyczynimy się do jego degeneracji (a kondycja części historiografii już dzisiaj nie napawa optymizmem), bez względu na to, jakie idee i światopoglądy obecnie nam przyświecają. Zapłacimy za to wszyscy, tak jak ponosimy już dzisiaj konsekwencje „demokratyzacji wiedzy” w postaci odrzucania w wyjaśnianiu świata przez dużą część społeczeństwa metod naukowych na rzecz magii, potocznego myślenia i ostentacyjnego partykularyzmu. Te procesy wpisują się w zachodzące, coraz lepiej widoczne przemiany cywilizacyjne. Historia jako nauka przestanie istnieć i uczyć; zastąpi ją zdegenerowany świat trywialnej popkultury determinowanej tymczasowymi czynnikami pozanaukowymi i wolą przygodnych mecenasów. Wykorzystają to postacie nieodbiegające zanadto od radzieckich historyków-propagandystów.
Fragment Zakończenia
Outsourcing i insourcing są ważnymi instrumentami restrukturyzacji działalności gospodarczej przedsiębiorstw. O ile problematyka outsourcingu jest dobrze opracowana naukowo i sprawdzona praktycznie, o tyle problematyka insourcingu jest w niewielkim stopniu rozpoznana naukowo i opanowana praktycznie. Brakuje zarówno badań pokazujących skalę tego zjawiska, ograniczenia i możliwości insourcingu, oceniających skutki insourcingu itd. Literatura przedmiotu z tego zakresu jest skromna. Zagadnienia insourcingu nabrały znaczenia zwłaszcza w efekcie pandemii COVID-19. Te i inne argumenty przedstawione przez Autora uzasadniają podjęcie problematyki monografii z punktu widzenia potrzeb nauki zarządzania i praktyki gospodarczej. […] Recenzowana monografia jest opracowaniem wartościowym z punktu widzenia nauki i praktyki. Terminologia monografii jest zgodna z powszechnie stosowaną i stanowi właściwą podstawę szczegółowych rozważań. Treść monografii zgodna jest z aktualnym stanem wiedzy praktycznej i naukowej z zakresu insourcingu. Monografia reprezentuje wysoki poziom merytoryczny.
Z recenzji prof. dr. hab. inż. Michała Trockiego
Podjęta w pracy tematyka jest niewątpliwie trudna do eksploracji, ze względu na ujęcie przekrojowe, co nadaje opracowaniu charakter oryginalny. Biorąc powyższe pod uwagę, należy docenić podjęcie się przez Autora takiego opracowania. W szczególności dobór problematyki uważam za zasadny i trafny, zarówno z punktu widzenia teorii nauk o zarządzaniu i jakości, ale także praktyki zarządzania organizacjami. Podjęty problem badawczy ma charakter aktualny, jako że brakuje wiedzy i wyjaśnień w wybranym przedmiocie badań, a przez to kwestie poruszane w opracowaniu są ważne. […] Doceniam wartość poznawczą wyników badań empirycznych. Stwierdzam, że recenzowane opracowanie to przemyślane dzieło, stanowiące osiągniecie naukowe dr. Grzegorza Greli. Dotyczy ono aktualnych i ważnych zagadnień, a jednocześnie wnosi wkład do rozwoju dyscypliny „nauki o zarządzaniu i jakości”, w przedmiocie insourcingu procesów organizacyjnych w warunkach polskich organizacji, w tym także w okresie pandemii. Wyniki takich badań przyczyniają się do postępu i poszerzania wiedzy w przedmiotowej dyscyplinie naukowej.
Z recenzji prof. dr. hab. inż. Stanisława Nowosielskiego
Recenzowana monografia buduje bardzo dziś potrzebną platformę do dyskusji oraz refleksji [], jest interesującym i wartościowym studium opisowo-analitycznym na temat zagadnień nierówności wynagrodzeń w przedsiębiorstwach produkcyjnych ze zróżnicowanym zaawansowaniem technologicznym. Podjęty przez autora obszar tematyczny jest aktualny i istotny dla teorii i praktyki, łącząc takie dyscypliny naukowe, jak ekonomia i finanse, nauki o zarządzaniu, a także psychologia pracy []. Krąg potencjalnych odbiorców publikacj: świat nauki, w tym pracownicy dydaktyczni, którzy mogą wykorzystać książkę na zajęciach ze studentami; studenci i doktoranci; menedżerowie i specjaliści ds. finansów. Z recenzji dr hab. Anny Rogozińskiej-Pawełczyk, prof. UŁ
Przedstawiona do recenzji monografia to interesująca i ważna pozycja, wnosząca do dyskusji naukowej na temat animacji kultury i roli animatora ważny głos w kwestiach związanych z profesją animatora kultury, przede wszystkim dotyczących profesjonalnych kompetencji, satysfakcji z pracy oraz zaangażowania w nią. Szczególna wartość książki polega na tym, iż prezentuje ona wyniki najnowszych badań empirycznych, zrealizowanych w ramach autorskiego projektu badań wśród animatorów kultury aktywnych na terenie województwa lubelskiego. Autorzy włączają się swoją pracą w posiadający już tradycje nurt badań nad profesją animatora kultury, a jest to zadanie niełatwe, ponieważ, jak sami przyznają, profesja ta jest wieloznaczna, nieoczywista, bez granic. Trudno o lepsze uzasadnienia dla badań, bowiem właśnie takie żywe obszary życia społecznego stanowią niewyczerpane źródło aktualnych i ciekawych pytań badawczych. Z recenzji dr hab. Sylwii Słowińskiej, prof. UZ
Monografia dotyczy niezwykle istotnej problematyki zwiększających się nierówności dochodowych we współczesnym świecie, zwłaszcza w kontekście wyzwań społeczno-gospodarczych. W czasach narastających nierówności i utrzymujących się obszarów ubóstwa spółdzielnie socjalne mogą efektywnie przeciwdziałać wykluczeniu społecznemu. Mimo poprawy sytuacji niektórych polskich rodzin wynikającej z programów transferów socjalnych, realizowanych w II połowie drugiej dekady XXI wieku, nie zaniknęły przesłanki funkcjonowania spółdzielni socjalnych. Kontekst społeczno-gospodarczy, w którym funkcjonują spółdzielnie socjalne, pokazuje, że wciąż istnieją grupy defaworyzowane, którym niezbędna jest pomoc. Autorzy umożliwiają Czytelnikom zgłębienie zarówno teoretycznych podstaw modelu cyklu życia organizacji w zarządzaniu spółdzielnią socjalną, jak i praktycznych obserwacji wynikających z badań empirycznych. Dzięki temu monografia stanowi kompendium wiedzy, co może być niezmiernie wartościowe zarówno dla praktyków zarządzania, jak i naukowców zainteresowanych tematyką spółdzielni socjalnych. Badania są istotne dla osób, które mogą powoływać spółdzielnie socjalne, gdyż dostarczają wiedzy i narzędzi potrzebnych do skutecznego zarządzania takimi organizacjami. Wiedza ta może być również cenna dla ustawodawców i innych interesariuszy, umożliwiając opracowanie lepszych strategii wsparcia oraz regulacji prawnych, które będą sprzyjały rozwojowi i stabilności spółdzielni socjalnych. Podejście Autorów wskazuje na to, że praca nie jest jedynie zimną analizą danych i teorii, ale zaangażowanym spojrzeniem na prawdziwe życie i jego wyzwania. Należy także z głębokim uznaniem docenić empatię, z jaką Autorzy monografii podchodzą do omawianego zagadnienia i uczestników prowadzonych badań. Wartość tej postawy jest nie do przecenienia, gdyż dodaje głębi i autentyczności samej pracy naukowej. Dr hab. Bartosz Jóźwik, prof. KULInstytut Ekonomii i FinansówKatolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
W ostatnich latach media i technologie cyfrowe znacząco wpłynęły na kształt rynku wydawniczo-księgarskiego, procesy produkcji i dystrybucji książki, jej formę edytorską oraz społeczny obieg i praktyki lekturowe czytelników/konsumentów. Z jednej strony stały się otoczeniem konkurencyjnym dla branży książkowej, zmuszając instytucje działające w tym sektorze rynku do nieustannego pozycjonowania się pośród innych podmiotów medialnych, warunkujących społeczne uczestnictwo w kulturze. Z drugiej natomiast stanowią jej immanentną część: są narzędziami wykorzystywanymi przez tradycyjne podmioty rynku książki w procesie projektowania i produkcji, autonomicznymi instrumentami rozpowszechniania i promocji publikacji, a wreszcie przestrzeniami społecznego życia książki.Wraz z pojawieniem się i ewolucją nowych mediów i narzędzi technologicznych [] zasadne stało się spoglądanie na ewolucję form książki (i przestrzeni jej społecznego obiegu) przez pryzmat medium udostępnienia, czyli kanału ko-munikacji. Problem mediów na obecnym rynku książki oraz zmian zachodzących w komunikacji poprzez książkę to nie tylko sprawa obiektywnej rzeczywistości, rozwijającej się technologii oraz innowacyjnych trendów produkcyjnych, dystrybucyjnych i konsumpcyjnych, ale też nowych praktyk i potrzeb lekturowych, związanych z przemianami społeczno-kulturowymi, w tym m.in. z dokonującą się zmianą pokoleniową w czytelnictwie. Przeobrażenia te rodzą rozliczne pytania:o nową sytuację książki, jej status i rolę w środowisku cyfrowej technologii oraz miejsce we współczesnej kulturze zmediatyzowanej, o przekształcenia procesu komunikacji poprzez książkę, a także charakter relacji pomiędzy tekstem drukowanym a innymi mediami. []Kwestie te stały się kluczowymi dla Autorów artykułów zebranych w niniejszym tomie, proponujących spojrzenie na sferę książki właśnie w aspekcie jej medialności. Taka perspektywa jest szansą na przywrócenie refleksji nad kulturą książki, statusu dyskursu istotnego, który od dłuższego już czasu tracił na rzecz sztuk audiowizualnych i multimedialnych. [ze Wstępu]
Książka dr Agnieszki Kruk jest oryginalną, naukowo i poznawczo interesującą oraz merytorycznie wartościową rozprawą poświęconą problematyce przekładu na język polski literatur afrykańskich tworzonych w języku portugalskim. Autorka postawiła sobie za cel analizę polskich przekładów wybranych utworów pisarzy afrykańskich: Mozambijczyka Mii Couto, Angolczyków Pepeteli i Jos Luandino Vieiry oraz twórcy z Wysp Zielonego Przylądka Baltasara Lopesa pod kątem zastosowanych przez ich tłumaczy (Michał Lipszyc, Olga Stanisławska, Dorota Woicka i Zuzanna Jakubowksa oraz Krystyna i Wojciech Chabasińscy) strategii przekładu tych elementów oryginału, które stanowią o ich specyfice i radykalnej obcości dla polskiego czytelnika. Autorka słusznie wskazała na wielojęzyczność zawartą w oryginalnych tekstach portugalskojęzycznych, wynikającą z wplatania w portugalszczyznę słów pochodzących z języków afrykańskich, oraz na obecność w tekstach oryginałów odniesień do lokalnych realiów, zwyczajów i wierzeń jako na elementy stanowiące szczególne wyzwania dla tłumaczy. () Dr Agnieszka Kruk poddała rzetelnej, szczegółowej, miejscami wręcz drobiazgowej, analizie strategie stosowane przez tłumaczy, aby oddać w przekładzie specyfikę literatur afrykańskich, zanurzonych w oralności, a niekiedy również swoisty styl autorów. Z recenzji dr hab. Renaty Daz-Szmidt
Książka Arteterapia w resocjalizacji penitencjarnej wybrane konteksty jest wyjątkowym źródłem informacji na temat wykorzystania arteterapii w systemie penitencjarnym. Autorzy dokładnie analizują i prezentują różne aspekty i konteksty, w jakich arteterapia może być użyta w celu wspierania procesu resocjalizacji osadzonych.Książka wyróżnia się swoim interdyscyplinarnym podejściem do arteterapii w kontekście resocjalizacji. Autorzy biorą pod uwagę zarówno aspekty psychologiczne, pedagogiczne, socjologiczne, jak i organizacyjne, związane z procesem resocjalizacji, i prezentują arteterapię jako narzędzie skuteczne na poziomie jednostki i grupy więźniów. To kompleksowe podejście jest szczególnie wartościowe, ponieważ podkreśla różnorodność możliwych kontekstów i celów, w jakich arteterapia może być stosowana. Książka jest wzbogacona o scenariusze zajęć, co ułatwia czytelnikom zrozumienie, jak teorię można przekształcić w praktykę. Te praktyczne wskazówki i przykłady pomogą terapeutom i innym profesjonalistom w systemie penitencjarnym w planowaniu i wdrażaniu własnych programów arteterapeutycznych. Książka podkreśla znaczenie roli arteterapeuty jako specjalisty, który jest w stanie dostosować terapię do indywidualnych potrzeb osadzonych. Autorzy analizują także wyzwania związane z pracą w trudnym środowisku więziennym i zapewniają wskazówki dotyczące budowania relacji z osadzonymi oraz zarządzania grupowymi sesjami arteterapeutycznymi.Książka Arteterapia w resocjalizacji penitencjarnej wybrane konteksty to cenna publikacja, która oferuje kompleksowe spojrzenie na wykorzystanie sztuki w procesie resocjalizacji osadzonych. To źródło inspiracji i wiedzy zarówno dla profesjonalistów pracujących w systemie penitencjarnym, jak i badaczy zainteresowanych terapią sztuką w kontekście resocjalizacji. Książka otwiera drzwi do zrozumienia potencjału sztuki w transformacji życia osadzonych. Z recenzji dr. hab. Pawła Maciaszczyka, prof. ucz.
[] książka zatytułowana Parva naturalia Arystotelesa w komentarzu Pawła z Worczyna została opracowana na podstawie zrealizowanej przez jej Autorkę edycji krytycznej komentarza do zbioru rozpraw Arystotelesa Parva naturalia (zachowanego w rękopisie BJ 2073 w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej, z pierwszej poł. XV wieku), autorstwa polskiego uczonego Pawła z Worczyna. Autor ten był jednym z najoryginalniejszych filozofów polskich XV wieku. []. Biorąc pod uwagę okoliczność, że książka M. Kowalewskiej-Harasymiuk podejmuje nieopracowany dotąd obszar z zakresu historii polskiej nauki, należy podkreślić, że wydanie drukiem sporych fragmentów (wraz z aneksem) tychże tekstów stanowi bardzo cenny materiał do dalszych studiów i syntetycznych opracowań historiograficznych. []. Oryginalność pracy M. Kowalewskiej-Harasymiuk leży w tym, że opiera się ona na niewydanym dotąd (a przygotowanym przez nią do publikacji edycji krytycznej) tekście źródłowym z zakresu historii polskiej nauki, która nie jest jeszcze w pełni opracowana. [] Autorka prezentowanej pracy swe badania opiera na pogłębionych studiach i skrupulatnych analizach oryginalnych źródeł naukowych, związanych z funkcjonowaniem uniwersytetu w Krakowie. Badaczka w większości koncentruje się na mało znanych lub niewydanych dotąd tekstach myślicieli średniowiecznych, uznawanych za drugorzędnych, którzy jednak odegrali ważną rolę w lansowaniu nowych idei i kształtowaniu kultury intelektualnej Europy, a ich dorobek ciągle czeka na pełne opracowanie. Walorem prezentowanej publikacji jest zatem poszerzenie bazy źródłowej do badań nad historią kultury intelektualnej doby średniowiecza w obszarach ciągle nieznanych w światowej literaturze przedmiotu, które mogą wpłynąć na zmianę ocen dotyczących nurtów myślowych i filozofii w krakowskim środowisku naukowym. Dostarcza kolejnych materiałów, które mogą i powinny inspirować do refleksji i dyskusji nad spuścizną naukową polskiego średniowiecza i jej udziałem w dziedzictwie kulturo-wym Europy. Ponadto lektura recenzowanej książki M. Kowalewskiej-Harasymiuk budzi uznanie także z tych względów, iż jest napisana w dobrym stylu, cechuje ją przejrzysty i precyzyjny język, dzięki czemu zawiłe kwestie filozoficzne stają się zrozumiałe i przystępne dla czytelnika. Z recenzji dr hab. Wandy Bajor, prof. KUL
Przedstawione w publikacji rozważania i analizy nie wyczerpują readaptacyjnego potencjału tkwiącego w kategorii zadowolenia z życia, jednak w ocenie Autorki mogą stać się inspiracją do dalszej eksploracji i podejmowania prób ich włączenia nie tylko w dyskurs pedagogiki resocjalizacyjnej, ale przede wszystkim w pedagogiczną praktykę oddziaływań penitencjarnych, Ze względu na liczne walory zatrudniania osób skazanych postuluje się podjęcie nowych inicjatyw na rzecz ich aktywizacji zawodowej. Bardzo słusznie uznając wyższość personalistycznego u humanistycznego podejścia do człowieka nad determinizmem biologicznym i społecznym, w badaniach wkupiono się na zasobach skazanych, które z jednej strony stanowią barierę ochronną przed czynnikami ryzyka, a z drugiej kształtują dojrzałą istotę odpowiedzialną za siebie, sprawującą kontrolę nad własnym życiem i mającą poczucie sprawstwa, co niezbędne jest w uzyskaniu przemiany wewnętrznej która stanowi cel maksymalny w resocjalizacji. Z recenzji ks. dr. hab. Kazimierza Pierzchały, prof. KUL
Komunikatywny styl używanego w tej pracy języka sprawia, że lekturę czyta się z dużą przyjemnością, szybko wnikając w wartki naukowy przekaz o najbardziej aktualnych meandrach formowania opinii publicznej we współczesnym świecie []. Szczególną uwagę Autorka zwraca na teorię mediatyzacji, która uchodzi za jedną z najbardziej przekonujących przy wyjaśnianiu funkcjonowania współczesnych społeczeństw. [] książka ta może być nie tylko podręcznikiem akademickim, ale też wiarygodnym poradnikiem dla osób zajmujących się badaniem opinii publicznej []. Autorka podkreśla wielki potencjał internetu i mediów społecznościowych w procesie kształtowania opinii publicznej []. Wskazuje jednocześnie realnie istniejące zagrożenia w postaci fragmentaryzacji i nierównej dystrybucji uwagi []. Studium prezentuje bardzo wysoki poziom naukowy i w sposób kompleksowy odnosi się do światowego dorobku teoretycznego i praktycznego w zakresie formowania i kształtowania się opinii publicznej. [] będzie mieścić się wśród najlepszych z tego obszaru w naszym w kraju. Stanowi istotny element oryginalnego dorobku Autorki, gdyż nie tylko porządkuje naszą dotychczasową wiedzę w tym zakresie, lecz także wprowadza nowe i bardzo ważne elementy funkcjonowania opinii publicznej związane z rozwojem nowych technik komunikacji międzyludzkiej. Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego Olędzkiego
O książce Andrzeja Radomskiego mogę stwierdzić, że jest takim udanym kompromisem. Nie ma wątpliwości, że napisał ją badacz doświadczony w eksploracji fenomenów cyfrowych, znający dobrze techniczną stronę swojego warsztatu pracy, zarówno od strony dedykowanych programów, jak samej logiki tworzenia narzędzi badawczych przy pomocy języka programowania [] Olbrzymią zaletą tej książki jest umiejętne łączenie wiedzy o historycznym rozwoju kultury, wraz z towarzyszącym temu namysłem filozoficznym i kulturoznawczym, z wiedzą na temat powstawania w tym procesie historycznego rozwoju technologii cyfrowych jako fenomenów powiązanych z wieloma obszarami kultury filozofią, etyką, estetyką, a także gospodarką i polityką. To bardzo ważne, z doświadczenia seminaryjnego i konferencyjnego wiem, że dla wielu ortodoksyjnych humanistów technologia cyfrowa wyskakuje raczej jak dżin z butelki, a nie wyrasta z rozległej tradycji cywilizacyjnej. Wywód Andrzeja Radomskiego ma szanse to przeświadczenie zmienić, co będzie jego wielkim sukcesem. Z recenzji dr. hab. Wiktora Wernera, prof. UAM
W dwudziestoleciu międzywojennym sławna była paryska galeria sztuki „Au Sacre du Printemps”, w której wystawiali swoje dzieła między innymi Pablo Picasso, surrealiści, Kiki z Montparnassu, a spośród wybitnych fotografów André Kertész i Berenice Abbott. Tam także odbywały się odczyty i spotkania literackie, podczas których występował Filippo Marinetti, „papież futuryzmu”. Właścicielem galerii był Jan Śliwiński vel Hans Effenberger (1884–1950), zasłużona a mało znana postać z historii kultury minionego wieku. A przecież promocja nowoczesnej sztuki, muzyki i literatury nie była jedyną domeną jego działalności. Miał w swej historii życia epizod w Legionach Polskich, prowadził kabaret w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie oraz popularyzował polskie dziedzictwo kulturowe podczas pobytu na Wyspach Brytyjskich w okresie drugiej wojny i krótko po niej. Wędrowanie śladami bohatera tej biografii może być interesującym doświadczeniem dla każdego, kto chciałby poznać życie niebanalnego człowieka i jego czasy, zamykające się prawie w całości w pierwszej połowie XX wieku. Jan Śliwiński należał do „pokolenia trzech epok”: na każdej z nich odcisnął swoje indywidualne piętno jako krytyk i bibliofil, kompozytor i śpiewak, literat i tłumacz oraz mecenas artystów i animator imprez kulturalnych.
Ze Wstępu
Bohater tej książki to Europejczyk i Polak o skomplikowanych losach, rozległej własnej aktywności twórczej, a jednocześnie wpływający na aktywność innych artystów: muzyków, śpiewaków, malarzy, poetów. Napisałem Europejczyk, bo życie i rozległa aktywność Jana Śliwińskiego-Effenbergera przebiegała we Wiedniu, Pradze, Berlinie, Paryżu, Londynie, Warszawie. Napisałem Polak, bo gdy bohater tej psychobiografii odkrywa w sobie polski rodowód, wstępuje do Legionów i walczy z bolszewikami.
Z recenzji prof. dra hab. Czesława S. Nosala
Autorki opracowania dokonały szczegółowych ustaleń, wykraczających poza dotychczasowy stan wiedzy na temat Narodowej Demokracji i jej prasy. Uwagę zwracają precyzyjne wyjaśnienia terminologiczne i interpretacje definicyjne treści periodyków. Na zawartość opracowania składają się omówienia tytułów prasowych. Starannemu opisowi poddane zostały czasopisma lokalne i regionalne z różnych części kraju, przykładowo: Echa Płockie i Łomżyńskie, Echo Tatrzańskie, Gazeta Bydgoska, a także periodyki ogólnopolskie na czele z Gazetą Warszawską. Część uwagi autorskiej skupiła się na prasie adresowanej do kobiet, jak mało znana Gazetka dla Kobiet. Są to swoiste monografie poszczególnych, ułożonych alfabetycznie, zagadnień związanych z narodowcami i prasą narodową. Istotne miejsce zajmują biogramy wydawców, redaktorów, dziennikarzy. Użyteczny charakter mają również hasła problemowe, w których przybliżona została zawartość publicystyki prasowej. W sposób niezwykle rzetelny Autorki tomu wyekscerpowały obszary przydatności opisywanych periodyków, podkreślając ich znaczenie w upowszechnianiu programu Narodowej Demokracji i budowaniu więzi z czytelnikami. Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?