Monografia dotyczy niezwykle istotnej problematyki zwiększających się nierówności dochodowych we współczesnym świecie, zwłaszcza w kontekście wyzwań społeczno-gospodarczych. W czasach narastających nierówności i utrzymujących się obszarów ubóstwa spółdzielnie socjalne mogą efektywnie przeciwdziałać wykluczeniu społecznemu. Mimo poprawy sytuacji niektórych polskich rodzin wynikającej z programów transferów socjalnych, realizowanych w II połowie drugiej dekady XXI wieku, nie zaniknęły przesłanki funkcjonowania spółdzielni socjalnych. Kontekst społeczno-gospodarczy, w którym funkcjonują spółdzielnie socjalne, pokazuje, że wciąż istnieją grupy defaworyzowane, którym niezbędna jest pomoc. Autorzy umożliwiają Czytelnikom zgłębienie zarówno teoretycznych podstaw modelu cyklu życia organizacji w zarządzaniu spółdzielnią socjalną, jak i praktycznych obserwacji wynikających z badań empirycznych. Dzięki temu monografia stanowi kompendium wiedzy, co może być niezmiernie wartościowe zarówno dla praktyków zarządzania, jak i naukowców zainteresowanych tematyką spółdzielni socjalnych. Badania są istotne dla osób, które mogą powoływać spółdzielnie socjalne, gdyż dostarczają wiedzy i narzędzi potrzebnych do skutecznego zarządzania takimi organizacjami. Wiedza ta może być również cenna dla ustawodawców i innych interesariuszy, umożliwiając opracowanie lepszych strategii wsparcia oraz regulacji prawnych, które będą sprzyjały rozwojowi i stabilności spółdzielni socjalnych. Podejście Autorów wskazuje na to, że praca nie jest jedynie zimną analizą danych i teorii, ale zaangażowanym spojrzeniem na prawdziwe życie i jego wyzwania. Należy także z głębokim uznaniem docenić empatię, z jaką Autorzy monografii podchodzą do omawianego zagadnienia i uczestników prowadzonych badań. Wartość tej postawy jest nie do przecenienia, gdyż dodaje głębi i autentyczności samej pracy naukowej. Dr hab. Bartosz Jóźwik, prof. KULInstytut Ekonomii i FinansówKatolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Książka Arteterapia w resocjalizacji penitencjarnej wybrane konteksty jest wyjątkowym źródłem informacji na temat wykorzystania arteterapii w systemie penitencjarnym. Autorzy dokładnie analizują i prezentują różne aspekty i konteksty, w jakich arteterapia może być użyta w celu wspierania procesu resocjalizacji osadzonych.Książka wyróżnia się swoim interdyscyplinarnym podejściem do arteterapii w kontekście resocjalizacji. Autorzy biorą pod uwagę zarówno aspekty psychologiczne, pedagogiczne, socjologiczne, jak i organizacyjne, związane z procesem resocjalizacji, i prezentują arteterapię jako narzędzie skuteczne na poziomie jednostki i grupy więźniów. To kompleksowe podejście jest szczególnie wartościowe, ponieważ podkreśla różnorodność możliwych kontekstów i celów, w jakich arteterapia może być stosowana. Książka jest wzbogacona o scenariusze zajęć, co ułatwia czytelnikom zrozumienie, jak teorię można przekształcić w praktykę. Te praktyczne wskazówki i przykłady pomogą terapeutom i innym profesjonalistom w systemie penitencjarnym w planowaniu i wdrażaniu własnych programów arteterapeutycznych. Książka podkreśla znaczenie roli arteterapeuty jako specjalisty, który jest w stanie dostosować terapię do indywidualnych potrzeb osadzonych. Autorzy analizują także wyzwania związane z pracą w trudnym środowisku więziennym i zapewniają wskazówki dotyczące budowania relacji z osadzonymi oraz zarządzania grupowymi sesjami arteterapeutycznymi.Książka Arteterapia w resocjalizacji penitencjarnej wybrane konteksty to cenna publikacja, która oferuje kompleksowe spojrzenie na wykorzystanie sztuki w procesie resocjalizacji osadzonych. To źródło inspiracji i wiedzy zarówno dla profesjonalistów pracujących w systemie penitencjarnym, jak i badaczy zainteresowanych terapią sztuką w kontekście resocjalizacji. Książka otwiera drzwi do zrozumienia potencjału sztuki w transformacji życia osadzonych. Z recenzji dr. hab. Pawła Maciaszczyka, prof. ucz.
[] książka zatytułowana Parva naturalia Arystotelesa w komentarzu Pawła z Worczyna została opracowana na podstawie zrealizowanej przez jej Autorkę edycji krytycznej komentarza do zbioru rozpraw Arystotelesa Parva naturalia (zachowanego w rękopisie BJ 2073 w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej, z pierwszej poł. XV wieku), autorstwa polskiego uczonego Pawła z Worczyna. Autor ten był jednym z najoryginalniejszych filozofów polskich XV wieku. []. Biorąc pod uwagę okoliczność, że książka M. Kowalewskiej-Harasymiuk podejmuje nieopracowany dotąd obszar z zakresu historii polskiej nauki, należy podkreślić, że wydanie drukiem sporych fragmentów (wraz z aneksem) tychże tekstów stanowi bardzo cenny materiał do dalszych studiów i syntetycznych opracowań historiograficznych. []. Oryginalność pracy M. Kowalewskiej-Harasymiuk leży w tym, że opiera się ona na niewydanym dotąd (a przygotowanym przez nią do publikacji edycji krytycznej) tekście źródłowym z zakresu historii polskiej nauki, która nie jest jeszcze w pełni opracowana. [] Autorka prezentowanej pracy swe badania opiera na pogłębionych studiach i skrupulatnych analizach oryginalnych źródeł naukowych, związanych z funkcjonowaniem uniwersytetu w Krakowie. Badaczka w większości koncentruje się na mało znanych lub niewydanych dotąd tekstach myślicieli średniowiecznych, uznawanych za drugorzędnych, którzy jednak odegrali ważną rolę w lansowaniu nowych idei i kształtowaniu kultury intelektualnej Europy, a ich dorobek ciągle czeka na pełne opracowanie. Walorem prezentowanej publikacji jest zatem poszerzenie bazy źródłowej do badań nad historią kultury intelektualnej doby średniowiecza w obszarach ciągle nieznanych w światowej literaturze przedmiotu, które mogą wpłynąć na zmianę ocen dotyczących nurtów myślowych i filozofii w krakowskim środowisku naukowym. Dostarcza kolejnych materiałów, które mogą i powinny inspirować do refleksji i dyskusji nad spuścizną naukową polskiego średniowiecza i jej udziałem w dziedzictwie kulturo-wym Europy. Ponadto lektura recenzowanej książki M. Kowalewskiej-Harasymiuk budzi uznanie także z tych względów, iż jest napisana w dobrym stylu, cechuje ją przejrzysty i precyzyjny język, dzięki czemu zawiłe kwestie filozoficzne stają się zrozumiałe i przystępne dla czytelnika. Z recenzji dr hab. Wandy Bajor, prof. KUL
Przedstawione w publikacji rozważania i analizy nie wyczerpują readaptacyjnego potencjału tkwiącego w kategorii zadowolenia z życia, jednak w ocenie Autorki mogą stać się inspiracją do dalszej eksploracji i podejmowania prób ich włączenia nie tylko w dyskurs pedagogiki resocjalizacyjnej, ale przede wszystkim w pedagogiczną praktykę oddziaływań penitencjarnych, Ze względu na liczne walory zatrudniania osób skazanych postuluje się podjęcie nowych inicjatyw na rzecz ich aktywizacji zawodowej. Bardzo słusznie uznając wyższość personalistycznego u humanistycznego podejścia do człowieka nad determinizmem biologicznym i społecznym, w badaniach wkupiono się na zasobach skazanych, które z jednej strony stanowią barierę ochronną przed czynnikami ryzyka, a z drugiej kształtują dojrzałą istotę odpowiedzialną za siebie, sprawującą kontrolę nad własnym życiem i mającą poczucie sprawstwa, co niezbędne jest w uzyskaniu przemiany wewnętrznej która stanowi cel maksymalny w resocjalizacji. Z recenzji ks. dr. hab. Kazimierza Pierzchały, prof. KUL
Komunikatywny styl używanego w tej pracy języka sprawia, że lekturę czyta się z dużą przyjemnością, szybko wnikając w wartki naukowy przekaz o najbardziej aktualnych meandrach formowania opinii publicznej we współczesnym świecie []. Szczególną uwagę Autorka zwraca na teorię mediatyzacji, która uchodzi za jedną z najbardziej przekonujących przy wyjaśnianiu funkcjonowania współczesnych społeczeństw. [] książka ta może być nie tylko podręcznikiem akademickim, ale też wiarygodnym poradnikiem dla osób zajmujących się badaniem opinii publicznej []. Autorka podkreśla wielki potencjał internetu i mediów społecznościowych w procesie kształtowania opinii publicznej []. Wskazuje jednocześnie realnie istniejące zagrożenia w postaci fragmentaryzacji i nierównej dystrybucji uwagi []. Studium prezentuje bardzo wysoki poziom naukowy i w sposób kompleksowy odnosi się do światowego dorobku teoretycznego i praktycznego w zakresie formowania i kształtowania się opinii publicznej. [] będzie mieścić się wśród najlepszych z tego obszaru w naszym w kraju. Stanowi istotny element oryginalnego dorobku Autorki, gdyż nie tylko porządkuje naszą dotychczasową wiedzę w tym zakresie, lecz także wprowadza nowe i bardzo ważne elementy funkcjonowania opinii publicznej związane z rozwojem nowych technik komunikacji międzyludzkiej. Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego Olędzkiego
O książce Andrzeja Radomskiego mogę stwierdzić, że jest takim udanym kompromisem. Nie ma wątpliwości, że napisał ją badacz doświadczony w eksploracji fenomenów cyfrowych, znający dobrze techniczną stronę swojego warsztatu pracy, zarówno od strony dedykowanych programów, jak samej logiki tworzenia narzędzi badawczych przy pomocy języka programowania [] Olbrzymią zaletą tej książki jest umiejętne łączenie wiedzy o historycznym rozwoju kultury, wraz z towarzyszącym temu namysłem filozoficznym i kulturoznawczym, z wiedzą na temat powstawania w tym procesie historycznego rozwoju technologii cyfrowych jako fenomenów powiązanych z wieloma obszarami kultury filozofią, etyką, estetyką, a także gospodarką i polityką. To bardzo ważne, z doświadczenia seminaryjnego i konferencyjnego wiem, że dla wielu ortodoksyjnych humanistów technologia cyfrowa wyskakuje raczej jak dżin z butelki, a nie wyrasta z rozległej tradycji cywilizacyjnej. Wywód Andrzeja Radomskiego ma szanse to przeświadczenie zmienić, co będzie jego wielkim sukcesem. Z recenzji dr. hab. Wiktora Wernera, prof. UAM
W dwudziestoleciu międzywojennym sławna była paryska galeria sztuki „Au Sacre du Printemps”, w której wystawiali swoje dzieła między innymi Pablo Picasso, surrealiści, Kiki z Montparnassu, a spośród wybitnych fotografów André Kertész i Berenice Abbott. Tam także odbywały się odczyty i spotkania literackie, podczas których występował Filippo Marinetti, „papież futuryzmu”. Właścicielem galerii był Jan Śliwiński vel Hans Effenberger (1884–1950), zasłużona a mało znana postać z historii kultury minionego wieku. A przecież promocja nowoczesnej sztuki, muzyki i literatury nie była jedyną domeną jego działalności. Miał w swej historii życia epizod w Legionach Polskich, prowadził kabaret w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie oraz popularyzował polskie dziedzictwo kulturowe podczas pobytu na Wyspach Brytyjskich w okresie drugiej wojny i krótko po niej. Wędrowanie śladami bohatera tej biografii może być interesującym doświadczeniem dla każdego, kto chciałby poznać życie niebanalnego człowieka i jego czasy, zamykające się prawie w całości w pierwszej połowie XX wieku. Jan Śliwiński należał do „pokolenia trzech epok”: na każdej z nich odcisnął swoje indywidualne piętno jako krytyk i bibliofil, kompozytor i śpiewak, literat i tłumacz oraz mecenas artystów i animator imprez kulturalnych.
Ze Wstępu
Bohater tej książki to Europejczyk i Polak o skomplikowanych losach, rozległej własnej aktywności twórczej, a jednocześnie wpływający na aktywność innych artystów: muzyków, śpiewaków, malarzy, poetów. Napisałem Europejczyk, bo życie i rozległa aktywność Jana Śliwińskiego-Effenbergera przebiegała we Wiedniu, Pradze, Berlinie, Paryżu, Londynie, Warszawie. Napisałem Polak, bo gdy bohater tej psychobiografii odkrywa w sobie polski rodowód, wstępuje do Legionów i walczy z bolszewikami.
Z recenzji prof. dra hab. Czesława S. Nosala
Autorki opracowania dokonały szczegółowych ustaleń, wykraczających poza dotychczasowy stan wiedzy na temat Narodowej Demokracji i jej prasy. Uwagę zwracają precyzyjne wyjaśnienia terminologiczne i interpretacje definicyjne treści periodyków. Na zawartość opracowania składają się omówienia tytułów prasowych. Starannemu opisowi poddane zostały czasopisma lokalne i regionalne z różnych części kraju, przykładowo: Echa Płockie i Łomżyńskie, Echo Tatrzańskie, Gazeta Bydgoska, a także periodyki ogólnopolskie na czele z Gazetą Warszawską. Część uwagi autorskiej skupiła się na prasie adresowanej do kobiet, jak mało znana Gazetka dla Kobiet. Są to swoiste monografie poszczególnych, ułożonych alfabetycznie, zagadnień związanych z narodowcami i prasą narodową. Istotne miejsce zajmują biogramy wydawców, redaktorów, dziennikarzy. Użyteczny charakter mają również hasła problemowe, w których przybliżona została zawartość publicystyki prasowej. W sposób niezwykle rzetelny Autorki tomu wyekscerpowały obszary przydatności opisywanych periodyków, podkreślając ich znaczenie w upowszechnianiu programu Narodowej Demokracji i budowaniu więzi z czytelnikami. Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Pisząc o języku i obrazie w artystycznym plakacie teatralnym, tak naprawdę piszę o człowieku, jego możliwościach i zdolnościach: postrzegania i wyodrębniania zjawisk, porządkowania i łączenia znaków, interpretacji i oceny tekstów kultury. Piszę o człowieku w świecie znaków i komunikatów, czasem ledwo dostrzegalnych w ulicznym odbiorze, innym razem oglądanych z zaciekawieniem, wreszcie analizowanych i kontemplowanych, wracających w percepcji przez długie tygodnie i lata. Monografia jest wynikiem działania na mnie i jako ulicznego lub galeryjnego odbiorcę, i jako badacza obrazów z wielu plakatów, które wracają, przypominają o sobie, a czasem wręcz dręczą, gdy poruszam się w świecie różnych mediów, nie tylko wizualnych, ale też werbalnych, audialnych i audiowizualnych. Ze Wstępu Książkę Elwiry Bolek uważam za dokonanie bardzo interesujące. [] Obszarem w monografii, który został poddany przez Autorkę naukowe-mu namysłowi, jest szeroko rozumiany obszar kultury wizualnej zmienny, opalizujący, heterogeniczny, zawsze też poddawany indywidualnym odbiorczym interpretacjom. [] Przedmiotem badań Autorka uczyniła plakat teatralny, dobrze przez nią rozumiany jako multimodalny, otwarty na interpretację tekst kultury. [] W swojej książce Elwira Bolek wykorzystała oto efektywną badawczo i stosunkowo nową na polskim językoznawczym gruncie metodę analizy multimodalnej. I chociaż o funkcjonowaniu i współprzenikaniu różnych systemów semiotycznych (tu: języka i obrazu) w jednym, tym samym tekście kultury mówi się od dawna, to dopiero koncepcja multimodalności precyzyjnie te zjawiska opisała i dodatkowo zaoferowała narzędzia do badania tych interakcji. [] Książka jednoznacznie dowodzi, jak bardzo plakat artystyczny fascynuje Autorkę (zresztą absolwentkę także studiów artystycznych). Wypowiada się o nim ze znawstwem i emocjonalnym zaangażowaniem. Z recenzji prof. dr. hab. Bogusława SkowronkaUniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Recenzowana monografia stanowi wartościowe i inspirujące opracowanie problemu rezyliencji matematycznej w aspekcie teoretycznym, empirycznym oraz praktycznym. [...] Jest kontynuacją i rozwinięciem podejmowanej już wcześniej przez autorkę problematyki znaczenia rezyliencji matematycznej dla skutecznego uczenia się i nauczania matematyki [...]. Nowością w recenzowanej pracy jest zaproponowanie autorskiego modelu rezyliencji matematycznej FIS, skonstruowanego na fundamencie (F): stylu przywiązania, ogólnej rezyliencji psychicznej oraz uzdolnień matematycznych; z uwzględnieniem inhibitorów (I) w postaci: niskich osiągnięć matematycznych oraz lęku przed matematyką, ale także stymulatorów (S): wewnętrznej motywacji do uczenia się matematyki, pozytywnej samooceny i autoskuteczności. Przedstawiony model autorka określa również w przenośni swoistym funduszem (F) inwestycji (I) społecznych (S), gdyż jak stwierdza: identyfikacja zaplecza emocjonalnego, wczesne rozpoznanie i redukcja czynników zagrażających oraz obszarów potencjału może przyczynić się do wzrostu rezyliencji matematycznej, a także do podwyższenia osiągnięć matematycznych zarówno w zakresie jednostkowym, jak i systemowym. Zdecydowanym walorem monografii jest koncentrowanie uwagi czytelników (studentów, nauczycieli, nauczycieli-specjalistów, a także badaczy) na konieczności postrzegania rezultatów nauczania i uczenia się matematyki nie tylko jako wypadkowej zdolności poznawczych, inteligencji ogólnej i uzdolnień specjalnych, ale także dobrostanu psychicznego uczniów i uczennic, którego jednym z elementów jest rezyliencja matematyczna. Z recenzji dr hab. Agnieszki Olechowskiej, prof. APS w Warszawie
Tematykę monografii poświęcono zagadnieniu polityki lokalnej współczesnej Republiki Czeskiej. Jest to rezultat badań ankietowych przeprowadzonych w środowiskach czeskich polityków i działaczy samorządowych. Przedstawione kwestie co szczególnie należy nadmienić nie były wcześniej przedmiotem solidnych i wnikliwych analiz i znacznie wzbogacają wiedzę o najnowszych dziejach samorządów lokalnych i regionalnych. Praca stanowi pierwsze, tak wnikliwe opracowanie odnoszące się do kwestii polityki ZIT. Zaprezentowano kompleksowe ujęcie kwestii polityki współpracy w Republice Czeskiej z punktu widzenia lokalnych środowisk urzędniczych, co jest cenne i wartościowe.Autorka należy do grona rozpoznawalnych w polskim środowisku politologicznym badaczy kwestii władz samorządowych. Praca ukazuje spore pokłady erudycyjne Autorki. Książkę należy powitać z zadowoleniem jako interesujący projekt naukowy. Z recenzji Prof. dr. hab. Jacka Wojnickiego
Tom zawiera wiele cennych prac, które łączy nie tylko umiejętność wnikliwego obserwowania fenomenu ludowości z różnych punktów widzenia i z różnych perspektyw, ale także potrzeba opisania przejawów specyficznej obecności dziedzictwa ludowego w języku, kulturze, literaturze, sztuce plastycznej, muzyce. Ludowość, ciągle będąca źródłem inspiracji o sporym potencjale, jest również chętnie wykorzystywana jako narzędzie perswazji i manipulacji. Może to prowadzić do jej nadużywania (zwłaszcza propagandowego), dlatego warto zastanowić się nad współczesnym rozumieniem i funkcjonowaniem tego, co z ludowością obecnie kojarzymy. Publikacja ma dużą wartość dokumen-tacyjną. Polecam ją czytelnikom zainteresowanym kulturą ludową i jej rolą w kształtowaniu tożsamości narodowej. dr hab. Marzena Marczewska, prof. UJKUniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach Wiele z działań mających na celu emancypację warstw ludowych skupia się na co najmniej symbolicznym przełamaniu tradycyjnych struktur władzy służących podporządkowaniu określonych grup. Ludowość ma jednak również inne aspekty, związane nie tylko z przemocą i dominacją, lecz z całą gamą codziennych zachowań. Ujawnia się ona w różnego typu tekstach, w tym tekstach kultury, w systemie języka czy danych przyjęzykowych. Pozwalają one na zrekonstruowanie obrazu świata ludu, różnych punktów widzenia, które przyjmowali i przyjmują członkowie klas ludowych, ale także tych punktów widzenia, z których lud postrzegali inni. W niniejszym tomie zgromadziliśmy artykuły, których autorzy podjęli się sprawdzenia, jak ludowość ujawnia się m.in. w języku, kulturze, literaturze, sztuce czy muzyce. Oczywiście, jest to jedynie wycinek z bogactwa możliwości analitycznych, mamy jednak nadzieję, że zawarte w tej publikacji spostrzeżenia staną się przyczynkiem do dalszej owocnej dyskusji nad tytułową tematyką. Ze Wstępu
Celem autorki jest przedstawienie kultury zaangażowanej oraz przywrócenie do dyskursu naukowego kategorii kultury obywatelskiej. Przy rekonstrukcji pojęcia kultury politycznej autorka trafnie sięga po określenie ukute przez Gabriela Almonda i Sidneya Verbę. Są to do dziś najbardziej znane ujęcia, wskazujące nie tylko na kulturę polityczną, ale także na wagę społecznego zaangażowania. Podobnie, na co skazuje autorka, dzieje się w przypadku pojęć takich jak rola obywatelska Edmunda Wnuka-Lipińskiego, wspólnota obywatelska Roberta Putnama oraz cnoty obywatelskie Willa Kymlicki. Ich analiza pokazuje, jak istotna jest aktywność samych obywateli dla żywotności demokracji. To właśnie powrót do perspektywy kulturowej, ale także powiązanie jej z zaangażowaniem obywatelskim sprawiają, że argumentacja przedstawiona w pracy jest istotna i odpowiada na wyzwania związane ze współczesnym wycofywaniem się obywateli, rosnącą agresją polityczną, ale także otwartym negowaniem systemu demokratycznego przez coraz więcej państw na świecie. Autorka wraca do kategorii kultury obywatelskiej w kontekście słabnącej globalnie demokracji oraz rosnących w siłę ruchów populistycznych i nacjonalistycznych. Książka odpowiada więc na rosnące obawy związane z odchodzeniem od demokracji, na co wskazuje także indeks demokracji: The Global Democracy Index | UNESCO. Z recenzji dr hab. Agnieszki Nogal, prof. UW
Polska publicystyka emigracyjna, nawet ograniczona cezurą „po 1945 roku”, stanowi bardzo zróżnicowany temat badawczy, mający już świetne opracowania i analizy motywów, charakteru, problemów, gatunków, twórców, wpływu. Ciągle jednak jesteśmy raczej na etapie wyznaczania kolejnych celów badawczych (mapowania), niż syntezy ułatwiającej choćby rozpoznanie zależności pomiędzy publicystyką emigracyjną i krajową (w kontekście skomplikowanych losów pisarzy, takich jak miedzy innymi Stanisław Mackiewicz, Melchior Wańkowicz, Teodor Parnicki, Maria Kuncewiczowa).
Właściwie każdy człon frazy „polska publicystyka emigracyjna” wymaga objaśnień i dopracowania terminologicznego . „Polska” to znaczy pisana przez Polaków, na tak zwane polskie tematy, przez Polaków przebywających na emigracji. „Publicystyka”, czyli rodzaj pisarstwa lokowanego, jak mówił Adolf Bocheński, „piętro wyżej” od informacji, a zatem zawierającego opinie i komentarze wiarygodnego autora (eksperta); pozostaje kwestia kryteriów wiarygodności/autorytetu nadawcy, stosunek odbiorców do treści publicystycznych, rodzaju mediów (prasa, radio, telewizja, ale także książki, druki ulotne, broszury), stylu i języka gatunków publicystycznych. „Emigracyjna” wreszcie – tworzona przez emigrantów czy także krajowców przemycających swoje artykuły i książki do wydawnictw emigracyjnych. Te dość oczywiste konotacje stanowią zaledwie zalążek zbioru wątpliwości i pytań związanych z szerokimi możliwościami interpretacji pojęcia obejmującego wymiar miejsca i przestrzeni twórczej autorów, genealogię dziennikarską, historię i zadania emigracji.
Ze Wstępu
Książka jest aktualna i bardzo potrzebna. Nie trzeba tego aż nadto argumentować! Wystarczy, że wspomnimy, że św. Hildegarda została ogłoszona przez papieża Benedykta XVI zaszczytnym tytułem Doktora Kościoła, a dokonało się to w 2012 roku. Tytuł ten otrzymują ci święci, którzy wyróżniają się w swych pismach prawowiernością i wybitną wiedzą teologiczną. Chodzi zatem o wskazanie prawdziwie mistrzowskiej nauki życia opartej na Objawieniu, przez którą każdy człowiek może zbliżyć się do Boga []. Drugi argument dotyczy popularyzacji pism św. Hildegardy. Ich kompetentne przetłumaczenie, zinterpretowanie i zaprezentowanie to wyraźny wkład w polską kulturę współczesną, która o tyle staje się humanistyczną w całej swej okazałości, o ile czerpie z wyjątkowo twórczego dziedzictwa średniowiecznej tradycji filozoficzno-teologicznej, tak wspaniale obfitującej w genialną myśl, solidną metodę i logiczny wykład czasów klasycznych. Z recenzji dr. hab. Bogusława Drożdżaprof. Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu
Szczególna wartość aplikacyjna publikacji wyraża się głównie w swoistej odpowiedzi na zapotrzebowanie osób bezpośrednio zaangażowanych w wychowanie dzieci ze spektrum autystycznym. Zapotrzebowanie to odnosi się m.in. do wciąż niedostatecznego zakresu upowszechnianej wiedzy na temat autyzmu oraz specyfiki funkcjonowania rodzin z dzieckiem autystycznym.
[z recenzji dr hab. Stanisławy Byry]
Ostatnie lata przynoszą nam wiele zdarzeń, które sprawiają, że obecne czasy można uznać za ciekawe lub niespokojne. Jest wiele przyczyn takiego stanu rzeczy: nadal trwający konflikt na terenie Ukrainy, wysoka inflacja dotykająca większość krajów na świecie, zagrożenia związane ze zmianami klimatu, szybko postępująca cyfryzacja w wielu obszarach ludzkiego życia, a także wciąż odczuwalne skutki pandemii COVID-19 na świecie.
W tak trudnych warunkach inwestorzy szukają możliwości pomnożenia majątku. Gdy zawodzą ich tradycyjne inwestycje – jak akcje czy obligacje – zwracają się ku nowym możliwościom, określanym jako inwestycje alternatywne. Problematyka ta staje się również przedmiotem badań naukowych. Monografia oddawana w ręce Czytelników jest efektem pracy wielu naukowców z różnych ośrodków krajowych i zagranicznych. Poruszane przez nich zagadnienia pochodzą z wielu obszarów związanych z inwestycjami alternatywnymi, w szczególności dotyczą inwestycji emocjonalnych oraz aktywów cyfrowych – kryptowalut i tokenów NFT.
Katarzyna Królik-Kołtunik
Opracowanie jest wartościową publikacją naukową prezentującą różne, alternatywne metody inwestowania zyskujące w ostatnich latach na ogromnej popularności. […].
Publikacja będzie cenną pozycją na rynku wydawniczym – chętnie wykorzystywaną nie tylko przez studentów, ale również przez naukowców i inne osoby zainteresowane inwestowaniem w aktywa emocjonalne.
Anna Szelągowska
Przemiany technologiczne leżące u podstaw dynamicznego rozwoju mediów […] generują konieczność uwzględnienia zmian w sposobie rozumienia (i projektowania) nowoczesnej edukacji medialnej, zarówno w jej warstwie teoretycznej, jak i metodycznej.
Zasadniczym celem tego tomu było dokonanie rozpoznania i oceny potencjału infrastrukturalnego bibliotek w Polsce, jako instytucji będących ważną częścią krajowego ekosystemu dla holistycznie pojmowanej EMIC (Edukacja Medialna, Informacyjna i Cyfrowa), ustalenie, czy przestrzeń biblioteki jest potencjalnie atrakcyjna dla rozwijania kompetencji medialnych, informacyjnych i cyfrowych, […] czy bibliotekarze stali się współcześnie mentorami EMIC, efektywnymi w rozwijaniu i wzmacnianiu kompetencji XXI wieku.
Przy czym istotne były nie tyle założenia teoretyczne edukacji tego rodzaju […], ile raczej praktyczne działania i rozwiązania wdrażane w jej zakresie, uwzględniające m.in.: sytuację medialno-informacyjną (bieżącą i przedpandemiczną); ewolucję w kierunku dostosowywania przestrzeni [instytucjonalnej] do obserwowanych zmian w społecznych praktykach korzystania z mediów i technologii cyfrowych; wyzwania technologiczne i komunikacyjne związane z kształceniem kompetencji medialnych, informacyjnych i cyfrowych różnych grup użytkowników; międzyinstytucjonalne usytuowanie biblioteki i tworzenie sieci współpracy korzystnych w wymiarze skutecznego projektowania i realizowania EMIC na miarę wyzwań współczesnego świata.
[ze Wstępu]
Studia nad pokoleniem młodzieży od wielu dekad są traktowane jako jedno z podstawowych i najważniejszych zadań socjologii. W pokoleniu ludzi wchodzących w dorosłość, poszukujących swojego miejsca w istniejących strukturach społecznych, jednocześnie kontestujących dotychczasowe rozwiązania i starających się do nich zaadoptować, rozpoznających i testujących nowe trendy kulturowe, uwidaczniają się zarówno pozytywne, jak i negatywne strony aktualnej formy ładu społecznego.
[...] Książka koncentruje się w szczególności na różnorodnych aspektach kariery zawodowej i podejmowania pracy jako jednemu z najważniejszych wyznaczników dorosłości. Stara się zgłębić ten problem, uwzględniając kontekst pochodzenia młodych ludzi i wszystkich szans, obciążeń, ograniczeń i możliwości, jakie z niego wynikają.
Fragment recenzji dr. hab. Dariusza Wadowskiego
Praca jest monografią autorską stanowiącą efekt wieloletniego doświadczenia dydaktycznego (ale również badawczego) w zakresie wykorzystania i wdrażania e-learningu w kształceniu akademickim. W publikacji Autorka łączy trzy perspektywy: osobistego doświadczenia, refleksyjnej praktyki i badawczego namysłu. Te perspektywy odzwierciedla również struktura monografii oraz zawartość poszczególnych rozdziałów. [] publikacja prof. Lidii Pokrzyckiej stanowi swoiste kompendium na temat e-learningu akademickiego. Z recenzji wydawniczej dr. hab. Grzegorza Ptaszka, prof. AGH
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
