Deti sú zraniteľné voči násiliu a zneužívaniu, voči prevádzačom a sú vystavené zotročovaniu a obchodovaniu s ľuďmi. Ako sociálni a vedeckí pracovníci vnímame potrebu ich ochrany, nakoľko práva dieťaťa sú ukotvené v Dohovore o právach dieťaťa (1989), ktorý je najúplnejším vyhlásením o právach dieťaťa, aké bolo kedy vypracované. Vedecká monografia sa zameriava na tri základné okruhy, ktoré súvisia s ochranou migrujúcich detí. V prvej časti sa zaoberá tým, ako medzinárodné dokumenty a medzinárodné právo chránia migrujúce deti. Následne hovorí o deťoch v pohybe, kde sú zahrnuté všetky migrujúce deti, bez ohľadu na ich sociálny, migračný status alebo postavenie. Popisuje vybrané štatistické a dátové modely, ktoré slúžia na celosvetový ako aj národný zber dát a spôsoby ich zberu. Prináša prehľad o zaužívaných postupoch, nástrojoch a práci medzinárodného spoločenstva v oblasti ľudských práv, ochrany práv dieťaťa, práce s rizikovými skupinami detí, včasnej intervencii, podporných programoch a následnej sociálnej integrácii s reflektovaním najlepšieho záujmu dieťaťa.
Szydełkowanie to skarbnica oryginalnych i inspirujących wzorów dla początkujących oraz doświadczonych rękodzielników. Obowiązkowa pozycja dla osób pragnących poznać i udoskonalić technikę szydełkowania maskotek. - 5 girland, - 10 maskotek, - 15 projektów ze szczegółowymi opisami wykonania i kolorowymi ilustracjami. Zacznij od pluszowej pszczółki albo pstrokatej sowy. Następnie spróbuj zrobić fioletowego hipopotama lub przytulnego zajączka. Jeśli preferujesz większe maskotki, polecamy zmierzyć się ze schematem misia i słonia. Ukoronowaniem poradnika są niepowtarzalne girlandy, które ozdobią dziecięcy pokój. Książka powstała po to, by sprawić radość bliskim.
Nieprzypadkowo Lenin i Mussolini, a także Stalin i wielu innych dyktatorów było dziennikarzami. Jak pisał Wiktor Hugo: "Prasa zastąpiła dziś katechizm". Wszelkie oznaki rozpadu kultury dają o sobie znać w języku. Ale też prawdą jest, że nic tak, jak słowo, nie potrafi stwarzać światy, budować miłość, podtrzymywać przyjaźń. Tam, gdzie rodzi się spotkanie, jest obecne słowo. Nie pozostaje ono nigdy samo, gdyż oczekuje rozmówcy, słuchającego, relacji, odbiorcy drugiego człowieka. Jest ze swej natury społeczne i dlatego jest takie stwórcze ale może być też destrukcyjne...
Książka potrzebna i ważna. Porządkuje wiedzę m.in. o Radiu Watykańskim. To obfite źródło informacji klarownie zaprezentowane, z ogromnym znawstwem, przez mistrzów - badaczy mediów, którzy są autorami poszczególnych jej rozdziałów. Publikacja ta pozwala spojrzeć czytelnikowi np. na Radio Watykańskie z perspektywy roli, jaką spełnia ono nie tylko w kulturze światowej, ale i naszej rodzimej, przybliża także wiele - dotąd nieznanych szerszemu kręgowi odbiorców - tematów, które każdy interesujący się mediami chciałby poznać. prof. zw. dr hab. Kazimierz Wolny-Zmorzyński Uniwersytet Śląski Publikacja przybliża inicjację, ewolucję oraz istotę działania systemu medialnego Stolicy Apostolskiej, ze szczególnym uwzględnieniem Radia Watykańskiego. W faktograficznej konwencji monografia przedstawia rozwój technologiczny i merytoryczny stacji, ujawnia specyfikę działań w czasie II wojny światowej, w okresie komunistycznych prześladowań obywateli państw bloku wschodniego, czy wydarzeń związanych z papieskimi pontyfikatami, w tym szczególnie z posługą Jana Pawła II. Książka prezentuje też rzadko obecne w powszechnej świadomości fakty dowodzące pozytywnego stosunku papieży do mediów, przywołuje dokumenty Kościoła poświęcone misji mediów masowych, ale też cytaty z inaugurujących działalność Radia Watykańskiego wypowiedzi papieża Piusa XI i jednego z wynalazców radia - Guglielmo Marconiego, a także medialne reakcje na tę bezprecedensową transmisję radiową z Watykanu w 1931 roku. Monografia może stanowić interesującą lekturę dla wszystkich zainteresowanych medialno-komunikacyjnymi działaniami Stolicy Apostolskiej. prof. UMCS dr hab. Grażyna Stachyra Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Początki tej książki sięgają biblijno-modlitewnych spotkań, jakie odbywały się w przemyskiej katedrze i były poświęcone uczynkom miłosierdzia względem duszy. Materiały z tych spotkań, uzupełnione kilkoma kwestiami, dotyczącymi właściwego rozumienia i praktyki chrześcijańskiego miłosierdzia, stały się podstawą niniejszej publikacji. Jej aktualność uzasadnia coraz większe zaniedbywanie duchowej sfery człowieka i jego związku z Bogiem, kosztem czysto ziemskich, doraźnych i ideologicznych założeń. W prezentowanych rozważaniach biblijnych zwrócimy uwagę na praktykę uczynków miłosierdzia względem duszy. W kolejności będą to uczynki wynikające z siedmiu katechizmowych wezwań: grzeszących upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych. Każdy, kto sięgnie po niniejszą publikację, będzie mógł przekonać się, jak ogromne pole do działania istnieje w przestrzeni miłosierdzia, jakiego potrzebuje dziś świat. Życzeniem autora jest, aby ta lektura umocniła w Czytelnikach starania o swe duchowe piękno i zachęciła do pełnienia miłosierdzia, wobec ludzi potrzebujących duchowego uzdrowienia.
"Afryka istnieje w liczbie mnogiej poprzez klimat, liczne ludy, języki, obszary kulturowe, wyznawane wierzenia, obecną tu i tam nowoczesność, jak również i ponowoczesność. Tym samym ten kontynent jest czymś niezwykle bogatym, przede wszystkim dzięki synom i córkom tej ziemi, dla których "ziemia to ziemia". Ks. abp Henryk Jagodziński odkrywa piękno i bogactwo tego kontynentu, jego ludzi oraz kultury i zwyczajów. Jednak będąc przede wszystkim nuncjuszem apostolskim, w imieniu Ojca Świętego Franciszka służy lokalnemu Kościołowi w Ghanie. To jest ogromnym atutem autora Paradise Country, czyli Ghana, który osobiście poznaje ten kraj w relacjach ludzkich i w jego geografii, a także w subtelności ludzkiej wiary, dialogu kultur i religii oraz wyznań różnej natury". Bp Jan Piotrowski Przewodniczący Komisji KEP ds. Misji
Obraz na okładkę namalowała Lidia Frydzińska - ŚwiątczakJednymi z najważniejszych pytań, jakie sobie zadajemy, są pytania: Jak żyć? Jak należy żyć, aby nie zmarnować życia? Na czym polega dobre życie?. Autor pisze: ""Uważam pisze Autor - że podobnie jak między innymi Arystoteles i Paul Ricoeur istnieje elementarna intuicja etyczna związana z faktem, że jesteśmy ludźmi, osobami. Można nawet powiedzieć, że intuicja ta jest stróżem człowieczeństwa"".Nicolai Hartmann za życia był uważany za najwybitniejszego, obok Heideggera i Jaspersa, filozofa niemieckiego. Myśliciel ten, podobnie jak między innymi Ingarden, uprawiał filozofię realistyczną i obiektywistyczną. Inspirując się klasyczną filozofią dobra, zwłaszcza Arystotelesa, etyką Kanta, a przede wszystkim myślą Schelera, wypracował własną odmianę etyki wartości. Jest jednym z największych etyków w dziejach, a jego imponujące dzieło Ethik (Etyka) nie ma sobie równych.Książka Jana Galarowicza, autora prac o M. Schelerze, D. von Hildebrandzie, M. Heideggerze oraz R. Ingardenie, K. Wojtyle i J. Tischnerze, przedstawia aksjologiczno - etyczną myśl Hartmanna w sposób klarowny i przystępny.Od Wydawnictwa
Podręcznik Język ukraiński dla początkujących przeznaczony jest dla każdego, kto pragnie nauczyć się języka ukraińskiego. Dostosowany jest do poziomu osób, które nie tylko nie znają tego języka, lecz zapewne również nigdy nie zetknęły się z alfabetem ukraińskim. Lekcje poprzedzone zostały wprowadzeniem zawierającym podstawowe wiadomości o języku ukraińskim. W dalszej części materiał językowy podany został stopniowo, od rzeczy najprostszych do trudniejszych.Podstawę 27 lekcji stanowią teksty oraz korespondujące z nimi dialogi, uzupełnione ćwiczeniami leksykalno-gramatycznymi, fonetycznymi i ortograficznymi. Każda lekcja zawiera przetłumaczone wyrażenia i zwroty, ułożone w kolejności pojawiania się w tekście i w dialogach, a także przysłowia ukraińskie oraz kącik humoruKorzystanie z podręcznika w znacznym stopniu ułatwi przygotowany przez nas Słownik ukraińsko-polski, w którym znalazły się wszystkie wyrazy i połączenia wyrazowe, użyte w całym podręczniku Język ukraiński dla początkujących. Podręcznik ten zawiera podstawowe wyrażenia i zwroty dotyczące życia codziennego i przygotowuje nas do podróży na Ukrainę, w którą udamy się razem z głównym bohaterem Andrzejem Kowalskim korzystając z wydanego w tej serii drugiego podręcznika Język ukraiński dla średniozaawansowanych.https://www.youtube.com/watch?v=06YXiNEcw8g&list=PLu_HxXsSupyXNr0IlNxvl3d0OjM_Mjfng
Tę książkę napisałem na zamówienie. Mianowicie znajomy paulin poprosił mnie o przygotowanie dziewięciu konferencji maryjnych, które będzie można wykorzystać podczas warszawskiej pielgrzymki na Jasną Górę. W obliczu takiego zamówienia było dla mnie czymś oczywistym, że wszystkie teksty powinny dotyczyć Matki Najświętszej, a ponieważ ich pierwszymi odbiorcami mieli być pielgrzymi na Jasną Górę, szczególną uwagę powinienem poświęcić tej duchowej stolicy Polski oraz różnym wydarzeniom, których to nasze narodowe sanktuarium było świadkiem. Praca nad tymi tekstami to była dla mnie wspaniała przygoda. W ciągu pięćdziesięciu lat służby kapłańskiej wygłosiłem setki kazań ku czci Matki Bożej, opublikowałem sporo maryjnych artykułów, jedną antologię maryjnych tekstów średniowiecznych, a nawet całą książkę poświęconą Maryi. Jednym słowem, wydawało mi się, że jestem dość kompetentny w zakresie mariologii i kultu maryjnego. W trakcie pracy nad konferencjami, które składają się na niniejszą książkę, raz po raz okazywało się, jak wielkim jestem tu ignorantem. Bo natrafiałem na tematy pasjonujące, a dla mnie dość nowe, a niekiedy nawet – całkiem nowe.I tak na przykład, nie zdawałem sobie sprawy, jak wiele zachwytu budziło w Kościele piękno Najświętszej Matki i jak wspaniale umiano dawać temu wyraz. Zaniedbaliśmy zgłębianie tego aspektu prawdy maryjnej i może dlatego w naszych kościołach i domach tyle religijnego kiczu. Przykładem może większego jeszcze naszego zaniedbania jest wyciszenie bardzo popularnego niegdyś motywu, że dla szatana Maryja jest „straszliwa, jak wojsko uszykowane do boju”. Również temu tematowi poświęcam w niniejszej książce odrębny rozdział. W ogóle mam poczucie, że w każdym z siedmiu rozdziałów przedstawiam rzeczy naprawdę zasługujące na to, żeby je sobie przypomnieć, nad nimi się zatrzymać i w swoim doświadczeniu wiary je w sobie odnowić i pogłębić. Od Autora (ze wstępu)
Autor książki zasadnie kwestionuje powszechne przekonanie, że „media są przestrzenią bez tabu”. Oczywiście stopień „tabuizacji” zależy od ich rodzaju, gatunku czy kanału, ale ograniczenia wynikające z przyczyn kulturowych, politycznych,ekonomicznych czy prawnych są w środkach przekazu w większym lub mniejszym zakresie obecne. Dotyczy to również (a może zwłaszcza) prasy informacyjno-publicystycznej, która stała się (z niewielkimi odstępstwami) przedmiotem nowatorskich.badań Autora. Podkreślam tu nowatorstwo przedsięwzięcia, ponieważ „tabu” w mediach było dotąd nie tylko nie analizowane, ale nawet nie dostrzegane ze względu na absolutną rzekomo wolność wypowiedzi, jeśli nie naruszają one norm prawa karnego lub kodeksu cywilnego. A tymczasem w publikacjach o polityce, gospodarce i kulturze nie brak tematów z różnych (nie tylko jurydycznych, ale też obyczajowych) powodów wyłączonych i pomijanych – w tym tematów tabu.prof. dr hab. Jerzy Jastrzębski Autor publikacji podjął się ambitnego zadania opracowania interdyscyplinarnych źródłowych podstaw oraz teoretyczno-naukowych ram do badania obecności i funkcjonalności tabu medialnego. Dopiero w takim kontekście badawczym możnaodpowiedzialnie dokonywać zarówno prób identyfikowania tabu w mediach, ich kategoryzacji i empirycznego pokazywania ich egzemplifikacji. Takie autorskie podeście do problematyki tabu w mediach wymagało solidnego przygotowania i interdyscyplinarnej wiedzy na ten temat, przemyślanej metodologii kwerendalnej, przygotowawczej i badawczej podjętego problemu, a także analityczno-syntetycznych analiz porządkujących pojęcie tabu, jego medialne kategorie i praktyczną funkcjonalność w mediach i poprzez media.ks. prof. dr hab. Michał Drożdż<
Wybór niniejszy obejmuje teksty wschodnie (greckie i syryjskie) i późniejsze nieco łacińskie na temat Eucharystii, które pokazują gminy tętniące życiem eucharystycznym i skupione wokół tego sakramentu. Stanowił on centrum i serce wspólnoty, element jednoczący Kościół, jego pokarm i napój duchowy. Prawda o Eucharystii była więc tak oczywista i bezdyskusyjnie przyjmowana, jako że sakrament ten należał do codziennego życia Kościoła, że brak w wśród pism starożytnego Kościoła większych traktatów na jej temat. Ale zachowały się bardzo liczne wzmianki, fragmenty homilii czy teksty liturgiczne, tchnące wiarą, które mogą stać się natchnieniem dla nas, ludzi XXI w.
Kościoły zostały zrównane z ziemią, duchowni wymordowani. Mnie akurat nie zabili. Chcieli mnie powoli wykończyć. Odsiedziałem 26 lat, przeżyłem cudem, dzięki codziennej modlitwie do Matki Boskiej.Tuż po wyjściu z więzienia zostałem poproszony o odprawienie pierwszej publicznej Mszy św.. Wciąż trwał czerwony terror. Policja chciała mnie zastrzelić, jednak w obliczu pokojowej natury zgromadzenia, postanowili tego nie zrobić. Bóg zwyciężył i uwolnił kraj od dyktatury, za pośrednictwem moich dłoni, należących do osoby duchownej.Dziś muszę dalej nieść swój ciężki krzyż. Mam pięć parafii. Większość z nich znajduje się na niezwykle trudno dostępnych górskich obszarach. Muszę odprawiać msze w deszczu, w brudnych piwnicach lub na schodach zrujnowanych budynków. Udzielam sakramentów, nauczam prawdziwych chrześcijan i stopniowo odbudowuję moje kościoły. Kościół katolicki ma moc przyciągania, ponieważ stanowi jedyną zorganizowaną siłę, zdolną obronić ludzi.ks. Simon Jubani
Modlitewniki, książki zawierające modlitwy, odzwierciedlają żywą tradycję Kościoła powszechnego, jak i tradycje religijne narodów, wspólnot zakonnych, z których pochodzą. Są dokumentami pobożności ludu, spontaniczną reakcją ludu na objawioną miłość Boga, na różne wydarzenia zbawcze, przekazane przez Objawienie i przeżywane w roku kościelnym. Najwspanialszy dar ducha ludzkiego, który się urzeczywistnia w modlitwie powiedział Św. Jan Pawel II w Sanktuarium na Mentorelli (29.10.1978 r.).- ze Wstępu
Książka ta w sposób kompleksowy zawiera całokształt zagadnień związanych z następującymi rodzajami masażu: klasyczny, aparaturowy, w środowisku wodnym, izometryczny, kontralateralny, ipsilateralny, centryfugalny, blizny pooperacyjnej, segmentarny, łącznotkankowy, okostnowy, limfatyczny, refleksoryczny, Schantala, chińską bańką próżniową oraz podstawy manualnego usprawniania stawów. Książka stanowi praktyczny zbiór informacji nie tylko dla specjalistów zajmujących się masażem, lecz także dla każdego zainteresowanego tą tematyką. Książka jest skuteczną pomocą zarówno dla uczących się, jak również wykwalifikowanych masażystów.
Włączając się do sporu o człowieka i kontynuując badania Krakowskiej Szkoły Antropologicznej, Jan Galarowicz pracuje nad wielotomową filozofią człowieka pt. ""Antropodramatyka"". Dwa pierwsze tomy poświęcił myślicielom zachodnioeuropejskim (Antropodramatyka. Giganci filozofii człowieka) i polskim (Antropodramatyka. Krakowska Szkoła Antropologiczna), którzy zainspirowali go do poszukiwań prawdy o człowieku i nadal mu na tej drodze towarzyszą.Przedmiotem analizy dwóch kolejnych tomów są pierwotne, fundamentalne i doniosłe fenomeny antropologiczne: tęsknota za szczęściem i cierpienie, które autor traktuje jako klucz do prawdy o człowieku.Obecny tom Antropodramatyka. Homo patiens jest wprowadzeniem do filozofii cierpienia i jej zarysem. Autor omawia w sposób eseistyczno - popularny przeżycia i sytuację człowieka cierpiącego oraz jego pytania o przyczyny cierpienia, jego sens i o to, w jaki sposób sobie z nim radzić.Książka została napisana w imieniu ludzi cierpiących i jest skierowana w szczególności do osób, które na co dzień się z nimi stykają, ich rodzin, służby zdrowia, terapeutów i duszpasterzy. Autor, unikając łatwych rozwiązań i pocieszeń, stara się ich jednak zaprzyjaźnić z nadzieją. Publikacja uwzględnia również chrześcijańską perspektywę cierpienia.
Introduction1. Memory and recognition in biographical and narrative research orientation2. The recognition deficit as an enduring identity experience. Road narrative.3. Memory and oblivion in working on one's own identity. Ida's narrative4. Memory and time versus ontological (in)security of contemporary manEnding. The pedagogy of recognition as a practice that integrates the narrative of our community.The content of the presented book is a fight for memory and recognition. It is therefore a book about these human activities, those social practices that are today often treated as fundamental to the existence of society, as essential for its development and change. The fight for recognition is therefore today the way in which our freedom, our individual and community autonomy is revealed. It is our chance for emancipation. It is for these reasons that it has become the subject of this book. It has been described and interpreted on the basis of the narratives I have listened to and recalled in the book. These are two kinds of narratives. Due to the relationship that exists between the category of recognition and the concept of identity, I have made the notions proposed by Alasdair MacIntyre: individual narrative and community narrative, an important context for my research. Based on these categories, I try to show how important and why so important for us today is identity, working on it, and the effort to constantly biographically construct it. I also try to describe the place of narration among identity consolidation practices, i.e. those activities which, in the changing contemporary reality, provide (or try to provide) the individual with a subjective sense of continuity and duration.
Nie ma bardziej traumatycznego przeżycia, niż śmierć współmałżonka. Psychologia traktuje tę sytuacją jako najwyższą miarę możliwego stresu.Wiara chrześcijańska pociesza: ""Kto wraca do Boga, pozostaje we wspólnocie Bożej rodziny, tyle tylko, że jest tam wcześniej od nas"". (św. Hieronim).""Wdowieństwo"", czy ""stan wdowi"" oznacza sytuację emocjonalną i prawną pozostałego przy życiu małżonka po śmierci drugiego małżonka.W samej Polsce wdowy stanowią ogromną grupę społeczną liczącą 2,5 mln kobiet (na 430 tys. wdowców). Najczęściej są to kobiety w wieku senioralnym, ale około 30% z nich, to kobiety mające mniej niż 60 lat. Poszukują swego nowego miejsca w życiu, niosąc w sobie ogromną samotność.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
