Jeszcze nigdy nie spotkałem tak pełnego i gruntownego opracowania tematu. Doktor Baxter omówił absolutnie wszystko! Książka ta jest obowiązkową lekturą dla rodziców, lekarzy, stomatologów, konsultantów laktacyjnych oraz innych specjalistów! (z recenzji Grega Notestine, DDS, AAACD)
Selfie to obecnie jeden ze znaczących elementów życia młodych osób na całym świecie. Rozwój internetu, w tym mediów społecznościowych, powoduje, że już mało kto wyobraża sobie codzienność bez dostępu do wirtualnej przestrzeni, a wielu jest od niej wręcz uzależnionych. Ta zmiana nastąpiła niedawno, pokolenie pięćdziesięciolatków pamięta bowiem jeszcze czasy bez telefonów komórkowych i komputerów.W niniejszej książce Autor próbuje odpowiedzieć na pytanie, dlaczego młode osoby robią sobie selfie, jakie są tego powody, po co zamieszczają takie fotografie w social mediach, nie zważając na ochronę swojej prywatności. Bo do tego, że robimy zdjęcia, jesteśmy przyzwyczajeni - grupowe, z uroczystości rodzinnych, z bliskimi, fotografie zwierząt, krajobrazów itp. - ale robienie zdjęć samemu sobie może się niektórym wydawać czymś dziwnym i niezrozumiałym. Przyjrzał się temu zjawisku w Polsce i Czechach, analizując je także w kontekście jego związku z dzieciństwem badanych osób.
Podziwiam błyskotliwość Janusza Stanka, który stara się trafnie dobierać przedrostki lub przyrostki, by manipulując nimi, całkowicie zmienić sens niektórych pojęć. Z głównym morfemem wyrazu radzi sobie na tyle dowcipnie, że po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów wzbudza u czytelnika zaskoczenie. Wybrane przez Autora słowo staje się punktem wyjścia do aforystycznie sformułowanej riposty, zastosowania ostrego cięcia, uderzenia w czyjeś niegodne zachowania lub postawy. […] Tomik może znakomicie posłużyć do tego, co uwielbia młodzież każdego pokolenia, a mianowicie do tzw. gier słownych, słowotwórczych żartów, będących pochodną semantycznych przekształceń, filipik czy – jak utrwaliło się to w ostatnich latach w równoległym świecie – do tworzenia memów, które już na stałe zadomowiły się w Internecie.prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski
Szanowni Dorośli Rodzice, Dziadkowie i Nauczyciele, wszystkie historyjki (21) opowiedziane w tej książeczce odnoszą się także do świata ludzi. O tym, czy i jak dziecko rozumie ten ukryty sens, możecie się przekonać, rozmawiając z nim w trakcie lektury w wybranym języku. Takie rozmowy mogą mu bardzo pomóc rozumieć i szanować przyrodę oraz ludzi. Dla każdego dziecka (czy tylko dziecka?) najważniejsze jest, aby jego bliscy rzeczywiście byli blisko. Wspólne działanie daje poczucie bliskości. I właśnie z myślą o wspólnym czytaniu tej książeczki przygotowano przeważnie krótkie dialogi umożliwiające podział ról (pomiędzy dorosłymi i już czytającymi dziećmi). A co z Waszym brakiem czasu na takie zabawy? Na to pytanie Tadeusz Kotarbiński odpowiada:Do swych zadań racz nowe dołączyć zadanie,a zobaczysz, że czasu na wszystko ci stanie. Dodajmy także na rozwiązywanie wraz z dzieckiem zadań przypisanych (głównie w polskiej wersji) do wielu historyjek. Drogie Dzieci, poza możliwością poznania zdarzeń (także w obcych językach) i rozwiązania kilkunastu zadań możecie zabawić się kolorowaniem ilustracji oraz dopisywaniem historyjek własnego pomysłu. W książeczce zarezerwowaliśmy miejsca na tę twórczość. Jeśli jest ich za mało, to na jej początku wklejcie dużą kopertę i schowajcie w niej swoje (być może ilustrowane) opowiadania. Jeżeli jeszcze nie umiecie pisać i czytać, to słuchajcie czytania dorosłych i podyktujcie im wymyślone przez siebie historyjki. Schowajcie je do wklejonej koperty. Za jakiś czas sami je przeczytacie. To może być ciekawy eksperyment. Pozdrawiamy Best Regards Freundliche GreMaria autorka i Arat kot narrator, czyli opowiadacz
Publikacja Klaudiusza Kobieli pt. Śniadanie u Herodota jest relacją z rejsu żeglarskiego w Grecji wzbogaconą o liczne opisy wydarzeń historycznych, wiążących się z odwiedzanymi greckimi miejscowościami. Celem publikacji było przybliżenie ważnych historycznych wydarzeń szerokiemu kręgowi czytelników w przystępny i często humorystyczny sposób.Książka zawiera również wiele zdjęć, zarówno aktualnych, jak i archiwalnych w kontekście omawianych wydarzeń historycznych.
"Papieroski, czipsy, telewizja i d rosła. To była prosta droga do wózka inwalidzkiego" - mówił o sobie Łukasz Rzążewski, bohater tej książki [...] Rozmawiamy. Jest lato 2020 roku. Sala treningowa teraz jest pusta. Światło bardzo oszczędne. Tak, jak oszczędne może być tylko w byłym magazynie lub na zapleczu rzeźni, zgodnie z niemiecką nazwą ulicy w Stargardzie, na której się znajdujemy - Schlachthofstr.[...]
Polecana publikacja pt. A światłość w ciemności świeci... autorstwa Sergieja Belińskijegoi Julii Iwaszko składa się z sześciu rozdziałów zatytułowanych odpowiednio: Kijów i wojna, Ludzie i wojna, Słodycze na front, oblicze wojny i spojrzenie w przeszłość, Impresje wojenne, Życie na froncie i na zapleczu oraz szósty A światłość w ciemności świeci... Podczas wojny zrozumiał ten czas tu i teraz jako taki, od którego nie można uciec, bo czuje, że za nim jest kraj, którego nie można opuścić. Mógłby wyjechać za granicę, tam, gdzie bezpiecznie, ale w jego wyobraźni ten wyjazd zamienia się w katastrofę na skalę planetarną. I celowo pozostaje w tej niewygodnej rzeczywistości, która nie może mu zaoferować nic poza niebezpieczeństwem i śmiercią. To jego świadomy wybór. Fragment książki
W książce próbuję uchwycić tropy i ślady, którymi może podążać myśl pedagogiczna poszukująca w teorii i metodologii naukowej punktów oparcia dla krytycznej waloryzacji różnych wersji rzeczywistości edukacyjnej i "prawd" o niej. Jedną z możliwych dróg, jaka ze względu na moje biograficzne usytuowanie (jako pedagożki i badaczki dyskursów) rysuje się w sposób najbardziej wyraźny, jest ukierunkowanie na rozwijanie badawczej wrażliwości dyskursowej. W książce tej proponuję, by tych momentów dyskursywnego uwrażliwiania szukać i by pielęgnować je w praktyce problematyzacji, rozumianej - zgodnie z ideą Foucaultowską - zarówno jako przedmiot zainteresowań badawczych, jak i sposób postępowania naukowego oraz metoda analizy.
Profesor Bogusław Śliwerski należy do grona nauczycieli akademickich, którzy jeszcze w latach siedemdziesiątych o osiemdziesiątych XX stulecia poddali krytyce dominujący model kształcenia pedagogów oparty głównie na metodach podających i intensywnie włączali metody aktywizujące w proces edukacji w szkołach.Nie jest to pierwsza publikacja, która prezentuje i opisuje metody aktywizujące ze względu na kryteria ich doboru do zajęć, niezbędne warunki do prawidłowego przeprowadzenia, tworzenie instrukcji i scenariuszy. W praktyce edukacyjnej właściwy dobór metod aktywizujących wywoływał zawsze duże zainteresowanie uczestników i kadry różnych kursów, szkoleń, warsztatów, a także długie, niekończące się dyskusje. Przygotowanie i realizacja zajęć z wykorzystaniem metod aktywizujących nie wymagają wielkiego doświadczenia pedagogicznego, pod warunkiem że prowadzący szkolenie posiada wiedzę merytoryczną dotyczącą problemu, który chce wspólnie z uczestnikami kursu rozwiązać. Dzięki zaś dużemu zainteresowaniu wykazywanemu przez nich oraz aktywności ma możliwość uruchomienia wrażliwości wszystkich na konieczność uwzględniania w relacjach społecznych nie tylko własnych potrzeb, interesów czy aspiracji, ale także tych, z którymi doświadcza nowych sytuacji autodydaktycznych.
Niniejsza monografia składa się z sześciu rozdziałów. Rozdział pierwszy prezentuje teoretyczny kontekst pojęcia kształcenia i kształcenia nauczycieli oraz zawiera przegląd różnych modeli i teorii, z uwzględnieniem tendencji następujących zmian.This monograph consists of six chapters and conclusions. Chapter 1 presents the theoretical context of the concept of education and teacher education, supplemented by an overview of models and theories, with taking into account current trends and developments.Chapter 2 entitled Teacher education in Poland and Portugal - historical and contemporary contexts perspective describes higher education systems in the two countries, including initial teacher education.
Przedstawione w polecanej publikacji badania pozwalają spojrzeć na specyfikę przygotowania do pracy w zawodzie nauczyciela przez pryzmat dominujących trendów, a także dynamiki zmian współczesnego świata. [] Książka Joanny Michalak-Dawidziukjest wartościowa poznawczo, wnosi nowe treści zarówno do wiedzy teoretycznej, jak i praktycznej...Niniejsza monografia składa się z sześciu rozdziałów. Rozdział pierwszy prezentuje teoretyczny kontekst pojęcia kształcenia i kształcenia nauczycieli oraz zawiera przegląd różnych modeli i teorii, z uwzględnieniem tendencji następujących zmian.
Polecamy publikację autorstwa Anny Jaroszewskiej pt. Kultura szkoły Montessori w XXI wieku. Od teorii do praktyki w skali mikro w ramach serii wydawniczej "Drogowskazy (w) Edukacji".Nowa seria wydawnicza ma przywrócić nie tylko prawo do wolności (w) edukacji jako gwaranta i warunku sine qua non najwyższej jej jakości, bo powiązanej z poczuciem sprawstwa i odpowiedzialności oraz rzeczywistej partycypacji nauczycieli, uczniów i ich rodziców w tworzeniu lepszej edukacji. Lepszej, bo oznaczającej szkołę zorientowaną na rozwój uczniów, nauczycieli i rodziców jako wspólnoty, a nie na realizację wąsko pojmowanych interesów partii politycznych, kościołów, różnych organizacji społecznych czy globalnych podmiotów gospodarczych.Zawarte w tytule serii słowo "drogowskazy" jest metaforą oznaczania szlaków dla innej edukacji za pomocą słowa i obrazu, ich pogłębionych znaczeń, doznań i wyobrażeń, wskazujących możliwe kierunki rozwoju odszkolnionej edukacji. Szkołę można wymyślać na nowo, inaczej niż przewiduje to powszechnie obowiązująca w Polsce doktryna kształcenia i wychowywania uczniów w podejściu etatystycznym, skoszarowanym i systemowo ograniczającym mentalność kolejnych pokoleń. Edukacja musi być dobrem wspólnym, ponadpartyjnym, otwartym na różnice, a zarazem poddawanym oddolnej kontroli i wsparciu sił społecznych, zatroskanych o człowieka i głębię jego człowieczeństwa, a nie tylko wizję efektywnie zorganizowanego społeczeństwa. Tak jak napisy umieszczane przy drodze lub przy skrzyżowaniach, nierzadko na kamiennych drogowskazach, zapewniają możliwy kierunek wędrówki, a przy tym są odporne na wiatr, deszcz czy zmiany temperatur, tak też oferowane w tej serii drogowskazy uczonych i nauczycieli XXI wieku chronią zarówno tradycyjne, jak i innowacyjne rozwiązania edukacyjne. Drogowskazy te stawiane są na fundamentach prawdy, wolności, pasji poznawania i doznań z tym związanych - empatii i sympatii. Jako praktycy edukacji i badacze jej teorii zapraszamy na wędrówkę po najstarszych i najnowszych szlakach wychowania, kształcenia, uczenia się i samospełnienia.
Prezentowany tom poświęcony został tym rodzajom zaburzeń rozwoju psychoruchowego dzieci, które leżą u podłoża ich trudności w uczeniu. Autorki wyczerpująco przedstawiają nie tylko najczęściej występujące objawy częściowych zaburzeń rozwoju, między innymi: percepcji słuchowej, artykulacji, spostrzeżeń wzrokowych, rozwoju ruchowego, lateralizacji, orientacji przestrzennej, ale także omawiają konsekwencje tych zaburzeń w procesie uczenia się, którymi są dysleksja, dysgrafia, dysortografia oraz specyficzne problemy w uczeniu się matematyki. Wczesne, bo już na etapie przedszkola, podjęcie czynności zmierzających do wykrycia zaburzeń rozwojowych i rozpoczęcie pracy korekcyjno-kompensacyjnej, stanowi jeden z istotnych czynników decydujących o przygotowaniu dzieci do podjęcia nauki oraz ich dalszej karierze szkolnej i zawodowej. Dlatego publikacja ta skierowana jest nie tylko do obecnych i przyszłych pedagogów-terapeutów, ale także do rodziców i nauczycieli w przedszkolach oraz szkołach wszystkich szczebli.
Stajemy obecnie wobec potrzeb teraźniejszości i wyzwań przyszłości, dla których istotną rolę odgrywają przepisy oświatowe ulegające ciągłym zmianom. Świadomość, że osiągnięcie społecznej integracji jest możliwe, gdy rozpocznie się ona we wczesnych fazach rozwoju dziecka, wskazuje na potrzebę rehabilitacji zaraz po urodzeniu. W rozumieniu przepisów oświatowych za ucznia niepełnosprawnego uznaje się takiego, którego zaburzenia i odchylenia rozwojowe powodują, że w procesie edukacji wymaga stosowania specjalnej organizacji nauki i specjalnych metod pracy. Efekty tej działalności są poddawane analizom i dyskusjom we współpracy ze specjalistami (lekarz, psycholog, pedagog). Metody i techniki usprawniania osób z niepełnosprawnością są istotnymi ogniwami rozwojowymi tych jednostek. Trzeba niektóre z nich dobrze znać, żeby móc przeciwstawić im właściwy sposób oddziaływania rehabilitacyjnego. Postawa poszukująco-badawcza nauczyciela ma istotny wpływ nie tylko na człowieka, ale i na środowisko jego życia. O wartości wpływu nauczyciela decyduje zawsze to, jaki on jest jako człowiek, jaka jest jego wartość wewnętrzna (Maria Grzegorzewska). Również miłość do ludzi i poczucie odpowiedzialności za niesienie pomocy dzieciom.
Arteterapia w wąskim znaczeniu obejmuje terapię z użyciem sztuk plastycznych, w szerokim znaczeniu obejmuje natomiast muzykoterapię, biblioterapię, a ponadto działania terapeutyczne z wykorzystaniem teatru, filmu oraz malarstwa, rzeźby, grafiki i innych sztuk plastycznych. Niniejsza książka ma charakter rozważań teoretycznych, ale zawiera cenne wskazówki mogące znaleźć zastosowanie w praktyce pedagogicznej. Dlatego oprócz założeń teoretycznych w odniesieniu do każdego rodzaju terapii Autorka przedstawiła również część warsztatową oraz materiał utrwalający.Książka ta przeznaczona jest do edukacji przyszłych terapeutów, nauczycieli, pedagogów, animatorów oraz pogłębiania wiedzy przez tych wszystkich, którzy pragną pomagać innym.
Opracowany kwestionariusz diagnozy jest efektem wieloletniej pracy reedukacyjno-terapeutycznej w szkole integracyjnej. Został on skonstruowany w taki sposób, by możliwie jak najdokładniej poznać dziecko oraz wszystkie jego zaburzenia wpływające na niepowodzenia szkolne. W trakcie badania uwzględnia się rodzaj zaburzenia oraz wiek rozwojowy dziecka. Kwestionariusz został skonstruowany w taki sposób, aby można było wykorzystywać jeden egzemplarz zarówno do badań diagnostycznych wstępnych, jak i porównawczych. Tak zestawione informacje są czytelne i przejrzyste. Wgląd w nie daje szybkie rozeznanie w potrzebach i możliwościach dziecka. Aby ułatwić pracę z kwestionariuszem, dołączono do niego narzędzia badawcze, które można wykorzystywać w całości, bądź tylko wybiórczo. Kwestionariusz diagnozy jest podzielony na 9 części, związanych z konkretnymi zaburzeniami. Każda składa się z podpunktów, które umożliwiają dokładne rozpoznanie problemu. Części kwestionariusza dotyczą najistotniejszych zagadnień koniecznych do właściwego zdiagnozowania zaburzenia przed rozpoczęciem pracy terapeutyczno-reedukacyjnej. Do każdej części zamieszczono szczegółowy instruktaż i odpowiednie narzędzia badawcze. Poszczególne części kwestionariusza dotyczą: charakterystyki ucznia (zachowanie, koncentracja uwagi, uczciwość, stosunek do pracy i grupy), charakterystyka czynności komunikowania się (aktywność, sposób porozumiewania się, poprawność stylistyczo-gramatyczna, wady wymowy, rozumienie), słuch fonematyczny (analiza i synteza słuchowa + testy fonetyczne), czytanie (znajomość liter, analiza i synteza wzrokowa, technika i tempo czytania, rozumienie czytanego tekstu, błędy), pisanie (znajomość liter, technika, grafia, błędy i sposób pisania), sfera ruchowa (sprawność manualna, lateralizacja), percepcja wzrokowa (analiza rysunków, różnicowanie figur geometrycznych i kolorów, układanie obrazka z części, spostrzeganie podobieństw i różnic na podstawie dwóch obrazków), orientacja (schemat ciała, nazywanie kierunków i stosunków przestrzennych, ciągi zautomatyzowane), procesy myślowe (kojarzenie i pamięć).
Książka zatytułowana Singapur - azjatycki tygrys edukacyjnych reform. Fenomen makropolityki oświatowej zwraca uwagę na niewielki kraj na mapie świata - określany często w mediach jako "Mała czerwona kropka" (Little red dot). Termin ten został szybko przyjęty zarówno przez singapurskich polityków, jak i obywateli, którzy za pomocą tego określenia wyrażają dumę z sukcesu własnego narodu pomimo jego fizycznych ograniczeń. Singapur jest bowiem małym krajem o powierzchni nieco ponad 700 kilometrów kwadratowych. Tworząc kulturowy tygiel, zamieszkuje go ponad 5,5 miliona ludzi o różnym pochodzeniu i wyznawanej religii.Prezentowana polskim czytelnikom książka może stanowić ramy dyskusji nad singapurskim systemem edukacji, realizowaną skutecznie polityką edukacyjną i przyszłymi kierunkami rozwoju. Jednak lektura publikacji może również być cenną lekcją w procesie uczenia się od najlepszych. Nie chodzi tu o bezkrytyczne kopiowanie elementów czy całości rozwiązań formalnych wypracowanych przez Singapur. Książka wskazuje bowiem na niebezpieczeństwa związane z przyjmowaniem systemu singapurskiej edukacji jako modelu dla reszty świata, bez wcześniejszego zrozumienia jego kontekstu, wyłącznie jako pokłosia atrakcyjności międzynarodowej. W dorobku pedagogiki porównawczej nie brakuje argumentów na uzasadnienie takiego stanowiska.
Książka jest pierwszą na rynku wydawniczym pozycją z zakresu pedagogiki specjalnej osób w starszym wieku, czyli nowej i obecnie intensywnie kształtującej się nauki geragogiki specjalnej. Gromadząc szeroką i usystematyzowaną wiedzę, w interdyscyplinarny sposób łączy zagadnienia niepełnosprawności i starości, umiejscawiając je na gruncie pedagogiki specjalnej, dotychczas skupionej na dzieciach i młodzieży z ograniczoną sprawnością. Publikacja powstała w odpowiedzi na obecne demograficzne wyzwanie, którym jest konieczność zaspokajania potrzeb dotyczących samodzielnego funkcjonowania coraz liczniejszej populacji niepełnosprawnych osób w podeszłym wieku. Wskazuje na możliwości usprawniania obniżonego funkcjonowania, zanim niezbędne stanie się dostarczanie usług opiekuńczych. Pokazuje, jak szerokie jest spektrum zaburzeń w późnej dorosłości, jakie są ich powszechność, przyczyny i skutki, a także jakie metody można stosować w pracy z tą grupą wiekową pacjentów. W założeniu ma stanowić kompendium wiedzy na temat geragogiki specjalnej, koncentrującej się na kwestiach niepełnosprawności i rehabilitacji w starszym wieku. Książka składa się z 17 rozdziałów podzielonych na 4 części. Pierwszą część poświęcono geragogice specjalnej. Zaprezentowano ją jako pedagogię człowieka starego z niepełnosprawnościami oraz jako obszar nauki i działalności zawodowej pedagoga specjalnego. W drugiej części dokonano charakterystyki niepełnosprawności w okresie późnej dorosłości w ujęciach: demograficznym, psychologicznym, społecznym i prawnym oraz medycznym. Trzecią część poświęcono prezentacji działów szczegółowych geragogiki specjalnej: tyflogeragogiki (niepełnosprawność wzrokowa w starszym wieku), surdogeragogiki (niepełnosprawność słuchowa w starszym wieku), oligofrenogeragogiki (niepełnosprawność intelektualna w starszym wieku), gerontologopedii (zaburzenia mowy w starszym wieku). Wyodrębniono ponadto geragogikę terapeutyczną (chroniczne stany chorobowe), koncentrującą się na starszych osobach z niepełnosprawnością ruchową i psychiczną. Przybliżono również bardzo powszechne i silnie wpływające na jakość życia zagadnienia zaliczane do istotnych problemów geriatrycznych, jakimi są nietrzymanie moczu oraz takie stany niespecyficzne, jak: bezsenność, niedożywienie czy odczuwanie chronicznego bólu. Ostatni rozdział tej części poświęcono działaniom resocjalizacyjnym prowadzonym z osobami w okresie późnej dorosłości. W czwartej części opisano specyfikę działań interwencyjnych w obszarze niepełnosprawności senioralnej, tj. wsparcie usprawniające (rehabilitacyjne), opiekuńcze i instytucjonalne
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
