Pedagogia olimpijska. Homo physicus jest nietuzinkowym opracowaniem stanowiącym kolejne wyzwanie intelektualne dla czytelnika, zmierzające do pobudzenia wielu obszarów kultury, wiedzy, zburzenia stereotypów myślowych oraz dokonania autoweryfikacji/falsyfikacji dotychczasowych wartości czy przekonań...To dzieło kompletne - będzie ważnym medium kształcenia nauczycieli sportu i trenerów...

Opracowany kwestionariusz diagnozy jest efektem wieloletniej pracy reedukacyjno-terapeutycznej w szkole integracyjnej. Został on skonstruowany w taki sposób, by możliwie jak najdokładniej poznać dziecko oraz wszystkie jego zaburzenia wpływające na niepowodzenia szkolne. W trakcie badania uwzględnia się rodzaj zaburzenia oraz wiek rozwojowy dziecka. Kwestionariusz został skonstruowany w taki sposób, aby można było wykorzystywać jeden egzemplarz zarówno do badań diagnostycznych wstępnych, jak i porównawczych. Tak zestawione informacje są czytelne i przejrzyste. Wgląd w nie daje szybkie rozeznanie w potrzebach i możliwościach dziecka. Aby ułatwić pracę z kwestionariuszem, dołączono do niego narzędzia badawcze, które można wykorzystywać w całości, bądź tylko wybiórczo. Kwestionariusz diagnozy jest podzielony na 9 części, związanych z konkretnymi zaburzeniami. Każda składa się z podpunktów, które umożliwiają dokładne rozpoznanie problemu. Części kwestionariusza dotyczą najistotniejszych zagadnień koniecznych do właściwego zdiagnozowania zaburzenia przed rozpoczęciem pracy terapeutyczno-reedukacyjnej. Do każdej części zamieszczono szczegółowy instruktaż i odpowiednie narzędzia badawcze. Poszczególne części kwestionariusza dotyczą: charakterystyki ucznia (zachowanie, koncentracja uwagi, uczciwość, stosunek do pracy i grupy), charakterystyka czynności komunikowania się (aktywność, sposób porozumiewania się, poprawność stylistyczo-gramatyczna, wady wymowy, rozumienie), słuch fonematyczny (analiza i synteza słuchowa + testy fonetyczne), czytanie (znajomość liter, analiza i synteza wzrokowa, technika i tempo czytania, rozumienie czytanego tekstu, błędy), pisanie (znajomość liter, technika, grafia, błędy i sposób pisania), sfera ruchowa (sprawność manualna, lateralizacja), percepcja wzrokowa (analiza rysunków, różnicowanie figur geometrycznych i kolorów, układanie obrazka z części, spostrzeganie podobieństw i różnic na podstawie dwóch obrazków), orientacja (schemat ciała, nazywanie kierunków i stosunków przestrzennych, ciągi zautomatyzowane), procesy myślowe (kojarzenie i pamięć).

Książka zatytułowana Singapur - azjatycki tygrys edukacyjnych reform. Fenomen makropolityki oświatowej zwraca uwagę na niewielki kraj na mapie świata - określany często w mediach jako "Mała czerwona kropka" (Little red dot). Termin ten został szybko przyjęty zarówno przez singapurskich polityków, jak i obywateli, którzy za pomocą tego określenia wyrażają dumę z sukcesu własnego narodu pomimo jego fizycznych ograniczeń. Singapur jest bowiem małym krajem o powierzchni nieco ponad 700 kilometrów kwadratowych. Tworząc kulturowy tygiel, zamieszkuje go ponad 5,5 miliona ludzi o różnym pochodzeniu i wyznawanej religii.Prezentowana polskim czytelnikom książka może stanowić ramy dyskusji nad singapurskim systemem edukacji, realizowaną skutecznie polityką edukacyjną i przyszłymi kierunkami rozwoju. Jednak lektura publikacji może również być cenną lekcją w procesie uczenia się od najlepszych. Nie chodzi tu o bezkrytyczne kopiowanie elementów czy całości rozwiązań formalnych wypracowanych przez Singapur. Książka wskazuje bowiem na niebezpieczeństwa związane z przyjmowaniem systemu singapurskiej edukacji jako modelu dla reszty świata, bez wcześniejszego zrozumienia jego kontekstu, wyłącznie jako pokłosia atrakcyjności międzynarodowej. W dorobku pedagogiki porównawczej nie brakuje argumentów na uzasadnienie takiego stanowiska.

Książka jest pierwszą na rynku wydawniczym pozycją z zakresu pedagogiki specjalnej osób w starszym wieku, czyli nowej i obecnie intensywnie kształtującej się nauki geragogiki specjalnej. Gromadząc szeroką i usystematyzowaną wiedzę, w interdyscyplinarny sposób łączy zagadnienia niepełnosprawności i starości, umiejscawiając je na gruncie pedagogiki specjalnej, dotychczas skupionej na dzieciach i młodzieży z ograniczoną sprawnością. Publikacja powstała w odpowiedzi na obecne demograficzne wyzwanie, którym jest konieczność zaspokajania potrzeb dotyczących samodzielnego funkcjonowania coraz liczniejszej populacji niepełnosprawnych osób w podeszłym wieku. Wskazuje na możliwości usprawniania obniżonego funkcjonowania, zanim niezbędne stanie się dostarczanie usług opiekuńczych. Pokazuje, jak szerokie jest spektrum zaburzeń w późnej dorosłości, jakie są ich powszechność, przyczyny i skutki, a także jakie metody można stosować w pracy z tą grupą wiekową pacjentów. W założeniu ma stanowić kompendium wiedzy na temat geragogiki specjalnej, koncentrującej się na kwestiach niepełnosprawności i rehabilitacji w starszym wieku. Książka składa się z 17 rozdziałów podzielonych na 4 części. Pierwszą część poświęcono geragogice specjalnej. Zaprezentowano ją jako pedagogię człowieka starego z niepełnosprawnościami oraz jako obszar nauki i działalności zawodowej pedagoga specjalnego. W drugiej części dokonano charakterystyki niepełnosprawności w okresie późnej dorosłości w ujęciach: demograficznym, psychologicznym, społecznym i prawnym oraz medycznym. Trzecią część poświęcono prezentacji działów szczegółowych geragogiki specjalnej: tyflogeragogiki (niepełnosprawność wzrokowa w starszym wieku), surdogeragogiki (niepełnosprawność słuchowa w starszym wieku), oligofrenogeragogiki (niepełnosprawność intelektualna w starszym wieku), gerontologopedii (zaburzenia mowy w starszym wieku). Wyodrębniono ponadto geragogikę terapeutyczną (chroniczne stany chorobowe), koncentrującą się na starszych osobach z niepełnosprawnością ruchową i psychiczną. Przybliżono również bardzo powszechne i silnie wpływające na jakość życia zagadnienia zaliczane do istotnych problemów geriatrycznych, jakimi są nietrzymanie moczu oraz takie stany niespecyficzne, jak: bezsenność, niedożywienie czy odczuwanie chronicznego bólu. Ostatni rozdział tej części poświęcono działaniom resocjalizacyjnym prowadzonym z osobami w okresie późnej dorosłości. W czwartej części opisano specyfikę działań interwencyjnych w obszarze niepełnosprawności senioralnej, tj. wsparcie usprawniające (rehabilitacyjne), opiekuńcze i instytucjonalne

Praca logopedy nad dźwiękami mowy wymaga elementarnej wiedzy z różnych dyscyplin, która będzie dla niego stanowić bazę. Jednakże cel terapii nie z każdym pacjentem ukierunkowany jest na artykulację, tzn. na jej czystość zgodnie z normą ortofoniczną. Nie z każdym pacjentem możliwe jest wypracowanie idealnej, wzorcowej realizacji danej głoski. Niekiedy możliwe jest tylko usprawnienie fonacji i artykulacji głosek. Książka składa się z trzech części. Część pierwsza przedstawia wiadomości teoretyczne na temat dyslalii i metod pracy stosowanych przez różnych praktyków logopedów oraz przybliża przyczyny występowania zaburzeń artykulacji.

W książce zawarto obszerne relacje z pobytu w Arabii Saudyjskiej w latach 2010-2012. Motywami przewodnimi prezentowanego dziennika autoetnograficznego są szok kulturowy oraz wyzwania związane z długoterminowym zanurzeniem się w odległą rzeczywistość społeczną. W książce wyraźnie uwidaczniają się subiektywizm i usytuowanie badaczki: kobiety, Europejki, chrześcijanki przebywającej w jednej z najbardziej konserwatywnych części Królestwa. Dzienniki zawierają opisy zmagań dnia codziennego i podejmowaną w duchu emancypacyjnym refleksję nad doświadczanymi zdarzeniami. Książka ma na celu przybliżenie sytuacji badawczej i związanych z nią dylematów. Publikacja ma za zadanie przyczynić się do popularyzacji badań naukowych.Fragment WstępuNazywam się Anna Odrowąż-Coates, jestem polską badaczką terenową, wykładowczynią w Katedrze Pedagogiki Społecznej, Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Od zakończenia pięcioletnich studiów magisterskich na kierunku socjologia na Uniwersytecie Gdańskim żyję tworzeniem sytuacji badawczych, zauważaniem i interpretacją faktów społeczno-kulturowych. Pasją badawczą zaraził mnie świętej pamięci profesor socjologii Mieczysław Gulda, promotor mojej pracy magisterskiej (2002), a później doktorskiej (2005). Mój osobisty mistrz i przyjaciel, który towarzyszy mi w myślach codziennie, także dziś.

Docere (z języka łacińskiego) znaczy nauczać, czyli dzielić się myśleniem, rozumieniem i doświadczeniem. Książki zbiorowe są jedyną okazją, aby współdziałać z innymi autorami, jednocześnie myśleć, rozumować i doświadczać w zaciszu indywidualnych pomysłów i badań. Redaktorki, zafascynowane współczesnymi relacjami i rodzinnością, uznały, że podjęty temat jest wielowersyjny. To oznacza bogactwo pytań o przyszłość relacji międzyludzkich w różnych meandrach nauk społecznych. Prezentowany czytelnikom zbiór, zdaje się, osiągnął cel wieloaspektowego podejścia do relacji, co z kolei ujawniło różnorodny obraz rodzin i zapoczątkowało debatę akademicką. Mamy nadzieję, że posłuży ona praktykom wychowania i nauczania.W prezentowanych pięciu częściach książki autorki zaczynają od doświadczenia partnerstwa, które uwidacznia współczesną nerwicę dotyczącą samodoskonalenia oraz inwestycji w siebie, dewaluując pojęcie wspólnotowości. W dalszych partiach publikacji wyłaniają się te aspekty życia rodzinnego, które mogą okazać się zbyt trudne i bolesne dla relacji rodzinnych na linii zlęknieni lub obojętni rodzice i pragnące bezwarunkowej miłości dzieci.

Autorka postawiła przed sobą konkretny cel. W jej założeniu metodologicznym publikacja jest próbą literaturoznawczej interpretacji wybranych wierszy Jerzego Ficowskiego na potrzeby edukacji polonistycznej związanej z Holokaustem. Dodajmy od razu, że koncepcja opracowania została przemyślana i konsekwentnie urzeczywistniona w poszczególnych rozdziałach [...]. Zasadnicza materia treściowa książki zawiera wzorcowe analizy odczytywania "z popiołów" wierszy pod kątem ich przydatności w programie szkolnym, realizowanym przez nauczyciela polonistę. Służą do tego erudycyjnie zredagowane konspekty lekcyjne, świadczące nie tylko o wiedzy, ale przede wszystkim kompetencjach dydaktycznych Autorki, będących rezultatem praktyki nauczycielskiej.

Książka kompetentnie i przekrojowo ujmuje niezwykle ważną problematykę dotyczącą najistotniejszych aspektów uczenia się i nauczania języków obcych, a szczególnie potrzeb dzieci z deficytami języka, mowy i komunikacji. [...] Autorka prezentuje nowoczesne, oparte na najnowszych badaniach, a zarazem praktycznie przydatne rozwiązania, łączące naukę języka pierwszego z nauką języka obcego i nadające się do natychmiastowego zastosowania w szkolnej nauce języka obcego, jaka odbywa się w toku inkluzyjnego podejścia do pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Szczególnie warta podkreślenia jest umiejętność dobierania przykładów w sposób eliminujący wszelkie wątpliwości co do rodzaju braków i ułatwiająca diagnozowanie funkcjonowania komunikacyjnego ucznia.[...] Książce towarzyszy materiał filmowy ilustrujący praktyczne aspekty szkolnej nauki języka dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

Dużym walorem książki jest [...] starannie przemyślana struktura. Autorki podjęły ważny dyskurs dotyczący funkcjonowania osób z niepełnosprawnością sensoryczną w sytuacji pandemii SARS-CoV-2. Przedstawiając szczegółowo trudne, wręcz traumatyczne doświadczenia badanych, pokazały, jak bardzo komplikuje ona ich życie: uniemożliwia lub w znacznym stopniu opóźnia realizację planów, spełnianie marzeń oraz zmusza do rekonstrukcji sposobów radzenia sobie z wyzwaniami codzienności. [...]Ze względu na specyfikę i rangę społeczną omawianych zagadnień polecana publikacja spotka się z dużym zainteresowaniem ze strony środowiska pedagogów, terapeutów, psychologów, nauczycieli, lekarzy, studentów, a także rodziców, dla których ważne jest zrozumienie złożoności omawianych problemów.

Zawarte w tej książce ćwiczenia przeznaczone są dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych mających problemy z percepcją i pamięcią słuchową oraz automatyzacją artykulacji głosek szeregu szumiącego (sz, ż, cz, dż). Jako logopeda i terapeuta pedagogiczny poszukiwałam rozwiązań, które pozwolą na jednoczesne usprawnianie zaburzonych funkcji słuchowych i utrwalenie wymowy głosek szumiących, aby maksymalnie wykorzystać czas poświęcony na terapię. Na co dzień spotykam uczniów borykających się z obiema tymi trudnościami. Często są to osoby ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, które z uwagi na swoje problemy uczęszczają na wiele zajęć dodatkowych. Niewątpliwie przynoszą one korzyści, ale stają się też dużym obciążeniem dla dzieci i młodzieży szkolnej. Niniejszy zbiór ćwiczeń łączy pracę nad korektą wad wymowy z aktywnością korekcyjno-kompensacyjną ukierunkowaną na usprawnianie funkcji słuchowych.

W książce tej Maja Dobiasz-Krysiak przygląda się badawczo szkole waldorfskiej i jej społecznym uwarunkowaniom. Śledzi jej międzywojenną historię i związek z ezoterycznym, społecznym ruchem antropozoficznym oraz edukacyjnym ruchem Nowego Wychowania i Niemieckiej Pedagogiki Reformy. Analizuje znaczenia i wartości za jakimi się opowiada, przygląda się jej wzorcowym realizacjom niemieckim, a także jej polskiej adaptacji. Opisuje moment, w jakim pojawia się w Polsce lata osiemdziesiąte XX wieku i czas przełomu demokratycznego a także śledzi ówczesne środowiska alternatywne i edukacyjne, by móc wskazać czynniki, które sprzyjały jej rozwojowi i które wpłynęły na sposoby jej polskiej glokalizacji. Wreszcie rozmawia z członkami środowiska waldorfskiego w Polsce i analizuje ich narracje o szkole, pokazując na jakie potrzeby i oczekiwania społeczne odpowiadała w momencie swojego powstawania.

Autor stawia i rozwiązuje kluczowe problemy w zakresie źródeł i granic myśli lingiwstycznej, myśli teoriopoznawczej, myśli aksjonormatywnej i myśli postmodernistycznej. Publikacja ta w istotny sposób wzbogaca literaturę filozoficzną w zakresie myśli w kontekście myślenia i przedmiotu myślenia. W toku całego wywodu Autora widoczny jest twórczy i nowatorski charakter monografii. W klarowny sposób wprowadza porządek myślowy poznawczego trójmianu: myślenie-myśl-rzeczywistość. Recenzowana monografia - jako źródło wiedzy filozoficznej - może odegrać ważną rolę w naukach humanistyczno-społecznych. Monografia jest napisana w sposób dojrzały i kompletny.

Niniejsza publikacja jest próbą przybliżenia poetyckiego świata W. Oszajcy. Z pewnością nie ma charakteru monograficznego, jednak podejmuje wątki nowe, dotychczas nieomówione bądź tylko sygnalizowane przez innych badaczy. Będzie dobrą lekturą dla polonistów – zarówno nauczycieli, jak i studentów. Autorka ma nadzieję, że przyciągnie uwagę także historyków literatury, zwłaszcza zainteresowanych poezją uprawianą przez księży.

Kategorie obcości, cielesności, odmienności są niezwykle wrażliwymi pojęciami funkcjonującymi w kulturze. Wszelkie próby ich usystematyzowania – czy to w socjologii, antropologii, czy filozofii – wskazują raczej na ich otwarty charakter niż na możliwość precyzyjnego opisu. Prezentowane eseje również nie roszczą sobie prawa do przedstawienia ujednoliconego obrazu tego, co kulturowo obce i odmienne. Termin „esej” potraktowany jest tu etymologicznie – jako próba uchwycenia omawianych terminów w przestrzeni współczesnych teorii humanistycznych. Teksty zamieszczone w książce stanowią propozycję interpretacji różnorodnych obrazów obcości i cielesności, eksponując ich aspekty nienormatywne, liminalne, transgresyjne. Jakkolwiek obcość przenikająca społeczno-kulturową rzeczywistość wymyka się ujednoliconemu opisowi, stanowi ona żywotną treść społecznych zachowań i praktyk kultu­rowych. Zwłaszcza współcześnie, przejmując przestrzeń nowych mediów i nowych form estetycznego wyrazu, kwestie obcości i odmienności ciała zachęcają do dalszych refleksji.

Zapraszamy Czytelników do książki, z której można czerpać siłę... i wiedzę. Przydatna nie tylko dla osób, zaczynających swoją pracę z osobami niepełnosprawnymi, z ich rodzicami, opiekunami, ale również dla tych, którzy już długo mają przyjemność, by mieć kontakt z osobami z niepełnosprawnością. Pozycja, która trafia do Państwa rąk, powstawała kilka lat. Każda rozmowa, każda opowieść Rodziców była dla Autorki przeżyciem. Każda stanowiła pewnego rodzaju wyzwanie. Opowieści wielkich ludzi – Rodziców dzieci niepełnosprawnych – pokazujące ich świat. Świat choroby dziecka widziany ich oczami, z ich perspektywy, jest często innym światem, niż nam się wydaje. To nie zawsze tylko smutek, żal, strach (choć one są bardzo często obecne). To też czasami śmiech, anegdoty, żart... Rodzice pokazują niepełną sprawność dzieci od „kuchni”. Dzielą się swoimi emocjami, obawami, radościami. Warto, wręcz trzeba, poznać świat Rodziców i ich dzieci. Autorka: Pomysł na tę książkę powstał w trakcie rozmowy z mamą niepełnosprawnej dziewczynki. Jej historia jest również zawarta w tym zbiorze. Rozmawiałyśmy z mamą o tym, jak wyobrażała sobie macierzyństwo, z czym była zmuszona się zmierzyć, z jakimi emocjami, z jakimi trudnościami, jakie bariery musiała przełamać, jakie drzwi wyważyć. I wtedy właśnie podczas rozmowy powiedziałam do tej mamy: „Kiedyś poproszę Panią o spisanie swoich przeżyć. Zrobimy z tego książkę”. Mama dziewczynki uśmiechnęła się i odrzekła: „Dobra”. Dodała lekko zaczepnie: „Zobaczymy!”. Tak to się zaczęło. [...]

Książka zawiera pogłębione rozważania nad teoriami, strategiami, metodami oraz narzędziami służącymi do prawidłowej i wielowymiarowej ewaluacji wiedzy i umiejętności geograficznych. Poruszono w niej trzy kluczowe obszary tematyczne. W pierwszym rozdziale zaprezentowano teoretyczne, taksonomiczne oraz praktyczne ujęcia ewaluacji. Scharakteryzowano jej funkcje i modele, rodzaje oceniania oraz przedstawiono rozważania dotyczące dobrych i złych praktyk ewaluacyjnych w geograficznej rzeczywistości szkolnej/akademickiej. Rozdział drugi poświęcono pomiarowi dydaktycznemu. Przedstawiono rodzaje pomiaru, procedurę konstrukcji testów (w tym rodzaje zadań testowych) oraz objaśniono sposoby wykorzystania wyników testów nie tylko do tradycyjnie przypisanej tej formie kontroli oceny sumującej, ale do oceniania kształtującego i orientującego. W trzecim rozdziale zaprezentowano różne teoretyczne oraz praktyczne koncepcje oceniania geograficznych umiejętności. Scharakteryzowano także empirycznie zweryfikowane w toku badań naukowych narzędzia do oceny oraz kształtowania wyróżniającej kompetencji geograficznej, którą jest myślenie przestrzenne. Rozdział ostatni stanowi bogaty zestaw propozycji narzędzi, które tak nauczyciel, jak i uczeń/student może wykorzystać do autorefleksji nad ewaluacją procesu kształcenia. Mają one formułę warsztatów. Mogą być swobodnie selekcjonowane przez nauczyciela/ucznia/studenta w zależności od jego potrzeb, preferowanego stylu samorefleksji czy zagadnienia, które chce zgłębić.

Niniejsza publikacja wpisuje się w obszar poszukiwań i uzupełnia rynek wydawniczy o pozycję pedagogiczną, która adresowana jest do wielu różnych podmiotów: nauczycieli, studentów i kandydatów na nauczycieli, wychowawców, opiekunów, pedagogów oraz wszystkich osób, które przygotowują się do zawodu terapeuty pedagogicznego lub chcą podjąć działania pomocowe wobec uczniów w ramach codziennej praktyki edukacyjno-wychowawczej. Szeroki zakres teoretyczny i praktyczny terapii pedagogicznej został świadomie ograniczony do wybranych zagadnień i połączony z kształtowaniem u Czytelnika postawy krytycznego myślenia i refleksyjności. nagroda PTDNiniejsza książka powstała we współpracy dwóch autorek, których zainteresowania naukowe i długoletnia praktyka pedagogiczna koncentrują się wokół zagadnień związanych z pomocą psychopedagogiczną i wspomaganiem rozwoju dziecka – ucznia ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu w szkole i poradni psychologiczno-pedagogicznej. Autorki mają nadzieję, że Terapia pedagogiczna w teorii i działaniu. Wybrane zagadnienia stanowić będzie źródło informacji i kształtowania umiejętności i postaw terapeutycznych, jak też namysłu nad codziennością terapeutyczną. Szczególnie pomocna może być krótka refleksja nad proponowanymi zagadnieniami po każdym rozdziale i zamieszczony tam wykaz literatury tematycznej. Niniejsza publikacja jest poszerzoną i zmienioną wersją pozycji autorek z roku 2015 Terapia pedagogiczna w zarysie. Teoria, praktyka, refleksja. Struktura książki obejmuje dziewięć rozdziałów. Rozdział pierwszy jest wprowadzeniem czytelnika w obszar zagadnień związanych z terapią pedagogiczną, w którym podejmowane są próby wyjaśnienia podstawowych terminów i ich różnicowania, lokowania terapii w obszarze pedagogiki oraz pokazania relacji między terapią a wychowaniem. W tej części publikacji zdefiniowano terapię pedagogiczną w odniesieniu do pracy nauczyciela, a także zawarto przegląd opracowań z zakresu podjętej problematyki w ujęciu chronologicznym. Rozdział drugi poświęcony jest charakterystyce trudności w uczeniu się rozumianych jako przedmiot oddziaływań terapeuty. Autorki ukazują szerokie spektrum ich definiowania i rozumienia, porządkują znaczenie i stosowanie pojęć tematycznych, ze szczególnym wyjaśnieniem specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. W tym miejscu podjęto analizę trudności w zachowaniu współwystępujących z dysleksją rozwojową, np. ADHD. Związek między problemami w uczeniu się a tymi zachowaniami wskazuje potrzebę podejmowania kompleksowych, holistycznych działań terapeutycznych, w których łączą się i przenikają cztery tory działań: psychoterapeutyczny, psychokorekcyjny, psychodydaktyczny i ogólnorozwojowy. Skuteczność tego rodzaju pracy jest możliwa pod warunkiem współdziałania nauczyciela terapeuty z rodzicami ucznia, o czym traktuje jeden z podrozdziałów. W rozdziale trzecim znajdują się treści dotyczące zajęć korekcyjno-kompensacyjnych analizowane w kilku aspektach: organizacyjnym, prawnym, metodycznym, kompetencyjnym. Stanowi on kompendium wiedzy na temat tego, jak organizować zajęcia, jak kwalifikować do nich uczniów, w jaki sposób opracować program i plan terapii, jak zaplanować jednostkę metodyczną zajęć korekcyjno-kompensacyjnych oraz jakie kompetencje winien posiadać nauczyciel prowadzący ten rodzaj specjalistycznych zajęć. Kolejny rozdział niniejszej pracy to prezentacja metod, programów i ćwiczeń do zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, pogrupowanych w dwa bloki tematyczne: metody usprawniania funkcji percepcyjno-motorycznych oraz metody doskonalące umiejętność czytania i pisania. Nie jest to nowatorski element niniejszej publikacji, ale przypomina on i porządkuje materiał dotąd znany i stosowany, w skrótowej formie prezentuje jego główne założenia i przykładowe ćwiczenia oraz podaje ich źródła, do których czytelnik może sięgnąć w sytuacji większego zainteresowania danym tematem. W rozdziale piątym znajduje się prezentacja nowatorskich metod nauki czytania, co może pomóc nauczycielom edukacji wczesnoszkolnej we właściwym ich doborze do potrzeb dziecka. Celem autorek jest rozwijanie świadomości nauczyciela co do tego, że nie należy kłaść dużego nacisku na metodę, gdyż dziecko często samo dokonuje wyboru, co należy tylko uszanować i rozwijać. Wśród opisywanych metod nauki czytania znajdują się m.in.: metoda czytania globalnego Glenna Domana, metoda wertykalna upowszechniona za sprawą Jadwigi Włodek-Chronowskiej, metoda symultaniczno-sekwencyjna Jagody Cieszyńskiej oraz metoda nauki pisania Ireny Majchrzak. Kolejny rozdział zawiera treści związane z technikami relaksacji adresowanymi do uczniów, u których współwystępują zaburzenia zachowania typu ADHD i agresja. Są tu przykłady rozwiązań wychowawczo-terapeutycznych, ćwiczeń relaksujących czy oddziaływań psychoterapeutycznych możliwych do stosowania przez nauczyciela. Zamieszczone przykłady dotyczą różnych rozwiązań terapeutycznych i wychowawczych wykorzystywanych w praktyce pedagogicznej. Opis metod alternatywnych, wspomagających proces klasycznej terapii pedagogicznej, wypełnia siódmy rozdział. Znajdują się tu: metoda integracji sensorycznej A. Jean Ayres, metoda kinezjologii edukacyjnej Paula Dennisona, program korekty dysleksji Rona Davisa, program stymulacji półkul mózgowych Dirka Bakkera, metoda EEG biofeedback. Każda z opisanych metod ma swoich zwolenników i przeciwników. Zarówno związane z nimi kontrowersje, jak i ich zalety dopełniają treści tego rozdziału. Warto zaznaczyć szersze zastosowanie niektórych metod do pracy z uczniem niepełnosprawnym zgodnie z aktualnym rozumieniem i sposobem realizowania terapii pedagogicznej w obszarze pedagogiki specjalnej. W rozdziale ósmym prezentowane są formy arteterapii, takie jak: biblioterapia, dramatoterapia, plastykoterapia, muzykoterapia, choreoterapia. Włączenie tych technik terapeutycznych ma pokazać szerokie spektrum oddziaływań holistycznych na dziecko z problemami oraz utrudnieniami rozwojowymi i edukacyjnymi. Rozdział dziewiąty odwołuje się do terapii pedagogicznej w ocenie nauczycieli praktyków i studentów terapii pedagogicznej. Dyskusja w danym obszarze tematycznym toczy się wokół wybranych zagadnień inspirowanych praktyką, takich jak: warunki organizacji terapii pedagogicznej w szkole, stosowane w praktyce metody terapii, kwalifikacje nauczycieli terapeutów, motywacja do pracy terapeutycznej, problemy nauczycieli terapeutów i ich oczekiwania. W tym rozdziale zamieszczono pytania studentów dotyczące problematyki szeroko rozumianej terapii pedagogicznej, na które odpowiadają autorki pracy, korzystając ze swojej wiedzy i własnych doświadczeń zawodowych. Wydawać by się mogło, iż obszar terapii został dawno zagospodarowany i wnikliwie zanalizowany – istnieje wiele przewodników, opracowań metodycznych i pomocy. Rzeczywistość edukacyjna pozostaje jednak na marginesie tych zmian, nadal zanurzona jest w działaniach klasycznych, bazujących na treningach, kartach pracy, rutynowych działaniach w relacji terapeuta–dziecko. Współczesny świat atakuje wielością, różnorodnością, tempem oraz dynamiką zmian, co powoduje rodzaj napięcia między działaniem a myśleniem, teorią a praktyką oraz rodzi retoryczne pytania: „jak?”, „w jaki sposób?”, „po co?”, „dlaczego?”.

Książka jest rezultatem wieloletnich doświadczeń Autorek, na co dzień zajmujących się terapią dzieci afatycznych. Zasadniczą część książki stanowi skala, będąca konkretną propozycją sposobu zbierania materiału służącego do oceny sprawności językowej i komunikacyjnej dziecka z zaburzonym rozwojem mowy. Z pozycji praktyków, Autorki dzielą się również swoimi przemyśleniami na temat trudności związanych z diagnozowaniem i opisem afazji. Ich badania opierają się na obserwacji zachowań dziecka sytuacji celowo zorganizowanej. Za pomocą materiałów werbalnych i graficznych, starają się one stworzyć sytuację eksperymentalną, w miarę możliwości naturalną, po to, by sprowokować reakcję dziecka, zarejestrować je i ocenić.W książce zostały poruszone problemy rzadko omawiane w literaturze logopedycznej. Zasadniczym jej celem jest ułatwienie logopedom - praktykom diagnozy i planowania terapii dzieci afatycznych.

Uczniowie mają swoje prawa i obowiązki. Te gwarantuje im zresztą Prawo oświatowe. Co jednak ważne nie ma jednego ustawowego czy określonego w rozporządzeniu ministra ds. edukacji katalogu tychże praw. Dlatego też autor postanowił napisać niniejszą monografię. Ma ona bowiem na celu zebranie w jednej publikacji praw ucznia, które są (lub mają być) powszechnie respektowane w polskich szkołach.Książka opisuje, najpierw, prawne uregulowania praw ucznia, a następnie opisuje i wyjaśnia każde z nich, tłumacząc, jak uczniowie mogą z nich korzystać. Następnie przedstawiony zostaje stan dotychczasowych badań oraz badań własnych w zakresie wiedzy o prawach ucznia wśród uczniów oraz ich przestrzegania przez osoby, które są do tego zobligowane. Temat staje się coraz bardziej aktualny. Uczniowie coraz częściej chcą tego, by ich prawa były przestrzegane (przykładami są facebookowe grupy dotyczące praw ucznia, których członkami są tysiące osób). Książka jest, z tego, co wiem, pierwszym w Polsce opracowaniem monograficznym o prawach ucznia i jako pierwsza wymienia katalog 13 praw, które powinny być każdemu uczniowi zagwarantowane. Książka ma na celu uświadomić jeszcze więcej osób w zakresie przysługujących im praw oraz poszerzyć wiedzę osób zainteresowanych tym tematem.