W książce zawarto obszerne relacje z pobytu w Arabii Saudyjskiej w latach 2010-2012. Motywami przewodnimi prezentowanego dziennika autoetnograficznego są szok kulturowy oraz wyzwania związane z długoterminowym zanurzeniem się w odległą rzeczywistość społeczną. W książce wyraźnie uwidaczniają się subiektywizm i usytuowanie badaczki: kobiety, Europejki, chrześcijanki przebywającej w jednej z najbardziej konserwatywnych części Królestwa. Dzienniki zawierają opisy zmagań dnia codziennego i podejmowaną w duchu emancypacyjnym refleksję nad doświadczanymi zdarzeniami. Książka ma na celu przybliżenie sytuacji badawczej i związanych z nią dylematów. Publikacja ma za zadanie przyczynić się do popularyzacji badań naukowych.Fragment WstępuNazywam się Anna Odrowąż-Coates, jestem polską badaczką terenową, wykładowczynią w Katedrze Pedagogiki Społecznej, Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Od zakończenia pięcioletnich studiów magisterskich na kierunku socjologia na Uniwersytecie Gdańskim żyję tworzeniem sytuacji badawczych, zauważaniem i interpretacją faktów społeczno-kulturowych. Pasją badawczą zaraził mnie świętej pamięci profesor socjologii Mieczysław Gulda, promotor mojej pracy magisterskiej (2002), a później doktorskiej (2005). Mój osobisty mistrz i przyjaciel, który towarzyszy mi w myślach codziennie, także dziś.

Docere (z języka łacińskiego) znaczy nauczać, czyli dzielić się myśleniem, rozumieniem i doświadczeniem. Książki zbiorowe są jedyną okazją, aby współdziałać z innymi autorami, jednocześnie myśleć, rozumować i doświadczać w zaciszu indywidualnych pomysłów i badań. Redaktorki, zafascynowane współczesnymi relacjami i rodzinnością, uznały, że podjęty temat jest wielowersyjny. To oznacza bogactwo pytań o przyszłość relacji międzyludzkich w różnych meandrach nauk społecznych. Prezentowany czytelnikom zbiór, zdaje się, osiągnął cel wieloaspektowego podejścia do relacji, co z kolei ujawniło różnorodny obraz rodzin i zapoczątkowało debatę akademicką. Mamy nadzieję, że posłuży ona praktykom wychowania i nauczania.W prezentowanych pięciu częściach książki autorki zaczynają od doświadczenia partnerstwa, które uwidacznia współczesną nerwicę dotyczącą samodoskonalenia oraz inwestycji w siebie, dewaluując pojęcie wspólnotowości. W dalszych partiach publikacji wyłaniają się te aspekty życia rodzinnego, które mogą okazać się zbyt trudne i bolesne dla relacji rodzinnych na linii zlęknieni lub obojętni rodzice i pragnące bezwarunkowej miłości dzieci.

Autorka postawiła przed sobą konkretny cel. W jej założeniu metodologicznym publikacja jest próbą literaturoznawczej interpretacji wybranych wierszy Jerzego Ficowskiego na potrzeby edukacji polonistycznej związanej z Holokaustem. Dodajmy od razu, że koncepcja opracowania została przemyślana i konsekwentnie urzeczywistniona w poszczególnych rozdziałach [...]. Zasadnicza materia treściowa książki zawiera wzorcowe analizy odczytywania "z popiołów" wierszy pod kątem ich przydatności w programie szkolnym, realizowanym przez nauczyciela polonistę. Służą do tego erudycyjnie zredagowane konspekty lekcyjne, świadczące nie tylko o wiedzy, ale przede wszystkim kompetencjach dydaktycznych Autorki, będących rezultatem praktyki nauczycielskiej.

Książka kompetentnie i przekrojowo ujmuje niezwykle ważną problematykę dotyczącą najistotniejszych aspektów uczenia się i nauczania języków obcych, a szczególnie potrzeb dzieci z deficytami języka, mowy i komunikacji. [...] Autorka prezentuje nowoczesne, oparte na najnowszych badaniach, a zarazem praktycznie przydatne rozwiązania, łączące naukę języka pierwszego z nauką języka obcego i nadające się do natychmiastowego zastosowania w szkolnej nauce języka obcego, jaka odbywa się w toku inkluzyjnego podejścia do pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Szczególnie warta podkreślenia jest umiejętność dobierania przykładów w sposób eliminujący wszelkie wątpliwości co do rodzaju braków i ułatwiająca diagnozowanie funkcjonowania komunikacyjnego ucznia.[...] Książce towarzyszy materiał filmowy ilustrujący praktyczne aspekty szkolnej nauki języka dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

Zawarte w tej książce ćwiczenia przeznaczone są dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych mających problemy z percepcją i pamięcią słuchową oraz automatyzacją artykulacji głosek szeregu szumiącego (sz, ż, cz, dż). Jako logopeda i terapeuta pedagogiczny poszukiwałam rozwiązań, które pozwolą na jednoczesne usprawnianie zaburzonych funkcji słuchowych i utrwalenie wymowy głosek szumiących, aby maksymalnie wykorzystać czas poświęcony na terapię. Na co dzień spotykam uczniów borykających się z obiema tymi trudnościami. Często są to osoby ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, które z uwagi na swoje problemy uczęszczają na wiele zajęć dodatkowych. Niewątpliwie przynoszą one korzyści, ale stają się też dużym obciążeniem dla dzieci i młodzieży szkolnej. Niniejszy zbiór ćwiczeń łączy pracę nad korektą wad wymowy z aktywnością korekcyjno-kompensacyjną ukierunkowaną na usprawnianie funkcji słuchowych.

Kategorie obcości, cielesności, odmienności są niezwykle wrażliwymi pojęciami funkcjonującymi w kulturze. Wszelkie próby ich usystematyzowania – czy to w socjologii, antropologii, czy filozofii – wskazują raczej na ich otwarty charakter niż na możliwość precyzyjnego opisu. Prezentowane eseje również nie roszczą sobie prawa do przedstawienia ujednoliconego obrazu tego, co kulturowo obce i odmienne. Termin „esej” potraktowany jest tu etymologicznie – jako próba uchwycenia omawianych terminów w przestrzeni współczesnych teorii humanistycznych. Teksty zamieszczone w książce stanowią propozycję interpretacji różnorodnych obrazów obcości i cielesności, eksponując ich aspekty nienormatywne, liminalne, transgresyjne. Jakkolwiek obcość przenikająca społeczno-kulturową rzeczywistość wymyka się ujednoliconemu opisowi, stanowi ona żywotną treść społecznych zachowań i praktyk kultu­rowych. Zwłaszcza współcześnie, przejmując przestrzeń nowych mediów i nowych form estetycznego wyrazu, kwestie obcości i odmienności ciała zachęcają do dalszych refleksji.

Publikacja poświęcona jest edukacji muzycznej, która jest jednym z elementów niezbędnych do prawidłowego wzrostu dzieci. Edukacja to proces. Nie ma gotowej recepty na zaspokojenie dziecięcej potrzeby muzyki, tym bardziej, że każdy mały człowiek ma swoje indywidualne tempo rozwoju. Jeśli zadbamy o ten rozwój i zainteresujemy dziecko otoczeniem muzycznym, to efekty będą widoczne w całym życiu człowieka – od dzieciństwa po dojrzałość. Wczesna edukacja muzyczna może korzystnie oddziaływać na kolejne fazy życia dziecka. Zaproponowana monografia wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniu nauczycieli, terapeutów, którzy poszukują różnych rozwiązań naukowo-metodycznych i rozumieją potrzebę kształcenia muzycznego. Przez wiele lat, gdy pracowałam z dziećmi, studentami, nauczycielami, terapeutami, sama poszukiwałam rozmaitych skutecznych i atrakcyjnych rozwiązań, aby edukacja muzyczna była ważna i spełniała swoje wielowymiarowe zadania. Publikacja składa się z dwóch głównych części opartych o pedagogiczne i profilaktyczno-terapeutyczne założenia edukacji muzycznej. Na rynku wydawniczym brakuje jeszcze opracowań, które prowokowałyby czytelnika do dyskursu, działań artystycznych i terapeutycznych, nowych rozwiązań, programów, projektów. Ważne są tu przygotowanie merytoryczne, podejście metodyczne i twórcze do promowania znaczących walorów muzyki. Ona może i powinna odnaleźć swoje miejsce w różnych przedmiotach dydaktycznych, w otoczeniu wychowawczym każdego dziecka.

Zapraszamy Czytelników do książki, z której można czerpać siłę... i wiedzę. Przydatna nie tylko dla osób, zaczynających swoją pracę z osobami niepełnosprawnymi, z ich rodzicami, opiekunami, ale również dla tych, którzy już długo mają przyjemność, by mieć kontakt z osobami z niepełnosprawnością. Pozycja, która trafia do Państwa rąk, powstawała kilka lat. Każda rozmowa, każda opowieść Rodziców była dla Autorki przeżyciem. Każda stanowiła pewnego rodzaju wyzwanie. Opowieści wielkich ludzi – Rodziców dzieci niepełnosprawnych – pokazujące ich świat. Świat choroby dziecka widziany ich oczami, z ich perspektywy, jest często innym światem, niż nam się wydaje. To nie zawsze tylko smutek, żal, strach (choć one są bardzo często obecne). To też czasami śmiech, anegdoty, żart... Rodzice pokazują niepełną sprawność dzieci od „kuchni”. Dzielą się swoimi emocjami, obawami, radościami. Warto, wręcz trzeba, poznać świat Rodziców i ich dzieci. Autorka: Pomysł na tę książkę powstał w trakcie rozmowy z mamą niepełnosprawnej dziewczynki. Jej historia jest również zawarta w tym zbiorze. Rozmawiałyśmy z mamą o tym, jak wyobrażała sobie macierzyństwo, z czym była zmuszona się zmierzyć, z jakimi emocjami, z jakimi trudnościami, jakie bariery musiała przełamać, jakie drzwi wyważyć. I wtedy właśnie podczas rozmowy powiedziałam do tej mamy: „Kiedyś poproszę Panią o spisanie swoich przeżyć. Zrobimy z tego książkę”. Mama dziewczynki uśmiechnęła się i odrzekła: „Dobra”. Dodała lekko zaczepnie: „Zobaczymy!”. Tak to się zaczęło. [...]

Książka zawiera pogłębione rozważania nad teoriami, strategiami, metodami oraz narzędziami służącymi do prawidłowej i wielowymiarowej ewaluacji wiedzy i umiejętności geograficznych. Poruszono w niej trzy kluczowe obszary tematyczne. W pierwszym rozdziale zaprezentowano teoretyczne, taksonomiczne oraz praktyczne ujęcia ewaluacji. Scharakteryzowano jej funkcje i modele, rodzaje oceniania oraz przedstawiono rozważania dotyczące dobrych i złych praktyk ewaluacyjnych w geograficznej rzeczywistości szkolnej/akademickiej. Rozdział drugi poświęcono pomiarowi dydaktycznemu. Przedstawiono rodzaje pomiaru, procedurę konstrukcji testów (w tym rodzaje zadań testowych) oraz objaśniono sposoby wykorzystania wyników testów nie tylko do tradycyjnie przypisanej tej formie kontroli oceny sumującej, ale do oceniania kształtującego i orientującego. W trzecim rozdziale zaprezentowano różne teoretyczne oraz praktyczne koncepcje oceniania geograficznych umiejętności. Scharakteryzowano także empirycznie zweryfikowane w toku badań naukowych narzędzia do oceny oraz kształtowania wyróżniającej kompetencji geograficznej, którą jest myślenie przestrzenne. Rozdział ostatni stanowi bogaty zestaw propozycji narzędzi, które tak nauczyciel, jak i uczeń/student może wykorzystać do autorefleksji nad ewaluacją procesu kształcenia. Mają one formułę warsztatów. Mogą być swobodnie selekcjonowane przez nauczyciela/ucznia/studenta w zależności od jego potrzeb, preferowanego stylu samorefleksji czy zagadnienia, które chce zgłębić.

Niniejsza publikacja wpisuje się w obszar poszukiwań i uzupełnia rynek wydawniczy o pozycję pedagogiczną, która adresowana jest do wielu różnych podmiotów: nauczycieli, studentów i kandydatów na nauczycieli, wychowawców, opiekunów, pedagogów oraz wszystkich osób, które przygotowują się do zawodu terapeuty pedagogicznego lub chcą podjąć działania pomocowe wobec uczniów w ramach codziennej praktyki edukacyjno-wychowawczej. Szeroki zakres teoretyczny i praktyczny terapii pedagogicznej został świadomie ograniczony do wybranych zagadnień i połączony z kształtowaniem u Czytelnika postawy krytycznego myślenia i refleksyjności. nagroda PTDNiniejsza książka powstała we współpracy dwóch autorek, których zainteresowania naukowe i długoletnia praktyka pedagogiczna koncentrują się wokół zagadnień związanych z pomocą psychopedagogiczną i wspomaganiem rozwoju dziecka – ucznia ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu w szkole i poradni psychologiczno-pedagogicznej. Autorki mają nadzieję, że Terapia pedagogiczna w teorii i działaniu. Wybrane zagadnienia stanowić będzie źródło informacji i kształtowania umiejętności i postaw terapeutycznych, jak też namysłu nad codziennością terapeutyczną. Szczególnie pomocna może być krótka refleksja nad proponowanymi zagadnieniami po każdym rozdziale i zamieszczony tam wykaz literatury tematycznej. Niniejsza publikacja jest poszerzoną i zmienioną wersją pozycji autorek z roku 2015 Terapia pedagogiczna w zarysie. Teoria, praktyka, refleksja. Struktura książki obejmuje dziewięć rozdziałów. Rozdział pierwszy jest wprowadzeniem czytelnika w obszar zagadnień związanych z terapią pedagogiczną, w którym podejmowane są próby wyjaśnienia podstawowych terminów i ich różnicowania, lokowania terapii w obszarze pedagogiki oraz pokazania relacji między terapią a wychowaniem. W tej części publikacji zdefiniowano terapię pedagogiczną w odniesieniu do pracy nauczyciela, a także zawarto przegląd opracowań z zakresu podjętej problematyki w ujęciu chronologicznym. Rozdział drugi poświęcony jest charakterystyce trudności w uczeniu się rozumianych jako przedmiot oddziaływań terapeuty. Autorki ukazują szerokie spektrum ich definiowania i rozumienia, porządkują znaczenie i stosowanie pojęć tematycznych, ze szczególnym wyjaśnieniem specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. W tym miejscu podjęto analizę trudności w zachowaniu współwystępujących z dysleksją rozwojową, np. ADHD. Związek między problemami w uczeniu się a tymi zachowaniami wskazuje potrzebę podejmowania kompleksowych, holistycznych działań terapeutycznych, w których łączą się i przenikają cztery tory działań: psychoterapeutyczny, psychokorekcyjny, psychodydaktyczny i ogólnorozwojowy. Skuteczność tego rodzaju pracy jest możliwa pod warunkiem współdziałania nauczyciela terapeuty z rodzicami ucznia, o czym traktuje jeden z podrozdziałów. W rozdziale trzecim znajdują się treści dotyczące zajęć korekcyjno-kompensacyjnych analizowane w kilku aspektach: organizacyjnym, prawnym, metodycznym, kompetencyjnym. Stanowi on kompendium wiedzy na temat tego, jak organizować zajęcia, jak kwalifikować do nich uczniów, w jaki sposób opracować program i plan terapii, jak zaplanować jednostkę metodyczną zajęć korekcyjno-kompensacyjnych oraz jakie kompetencje winien posiadać nauczyciel prowadzący ten rodzaj specjalistycznych zajęć. Kolejny rozdział niniejszej pracy to prezentacja metod, programów i ćwiczeń do zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, pogrupowanych w dwa bloki tematyczne: metody usprawniania funkcji percepcyjno-motorycznych oraz metody doskonalące umiejętność czytania i pisania. Nie jest to nowatorski element niniejszej publikacji, ale przypomina on i porządkuje materiał dotąd znany i stosowany, w skrótowej formie prezentuje jego główne założenia i przykładowe ćwiczenia oraz podaje ich źródła, do których czytelnik może sięgnąć w sytuacji większego zainteresowania danym tematem. W rozdziale piątym znajduje się prezentacja nowatorskich metod nauki czytania, co może pomóc nauczycielom edukacji wczesnoszkolnej we właściwym ich doborze do potrzeb dziecka. Celem autorek jest rozwijanie świadomości nauczyciela co do tego, że nie należy kłaść dużego nacisku na metodę, gdyż dziecko często samo dokonuje wyboru, co należy tylko uszanować i rozwijać. Wśród opisywanych metod nauki czytania znajdują się m.in.: metoda czytania globalnego Glenna Domana, metoda wertykalna upowszechniona za sprawą Jadwigi Włodek-Chronowskiej, metoda symultaniczno-sekwencyjna Jagody Cieszyńskiej oraz metoda nauki pisania Ireny Majchrzak. Kolejny rozdział zawiera treści związane z technikami relaksacji adresowanymi do uczniów, u których współwystępują zaburzenia zachowania typu ADHD i agresja. Są tu przykłady rozwiązań wychowawczo-terapeutycznych, ćwiczeń relaksujących czy oddziaływań psychoterapeutycznych możliwych do stosowania przez nauczyciela. Zamieszczone przykłady dotyczą różnych rozwiązań terapeutycznych i wychowawczych wykorzystywanych w praktyce pedagogicznej. Opis metod alternatywnych, wspomagających proces klasycznej terapii pedagogicznej, wypełnia siódmy rozdział. Znajdują się tu: metoda integracji sensorycznej A. Jean Ayres, metoda kinezjologii edukacyjnej Paula Dennisona, program korekty dysleksji Rona Davisa, program stymulacji półkul mózgowych Dirka Bakkera, metoda EEG biofeedback. Każda z opisanych metod ma swoich zwolenników i przeciwników. Zarówno związane z nimi kontrowersje, jak i ich zalety dopełniają treści tego rozdziału. Warto zaznaczyć szersze zastosowanie niektórych metod do pracy z uczniem niepełnosprawnym zgodnie z aktualnym rozumieniem i sposobem realizowania terapii pedagogicznej w obszarze pedagogiki specjalnej. W rozdziale ósmym prezentowane są formy arteterapii, takie jak: biblioterapia, dramatoterapia, plastykoterapia, muzykoterapia, choreoterapia. Włączenie tych technik terapeutycznych ma pokazać szerokie spektrum oddziaływań holistycznych na dziecko z problemami oraz utrudnieniami rozwojowymi i edukacyjnymi. Rozdział dziewiąty odwołuje się do terapii pedagogicznej w ocenie nauczycieli praktyków i studentów terapii pedagogicznej. Dyskusja w danym obszarze tematycznym toczy się wokół wybranych zagadnień inspirowanych praktyką, takich jak: warunki organizacji terapii pedagogicznej w szkole, stosowane w praktyce metody terapii, kwalifikacje nauczycieli terapeutów, motywacja do pracy terapeutycznej, problemy nauczycieli terapeutów i ich oczekiwania. W tym rozdziale zamieszczono pytania studentów dotyczące problematyki szeroko rozumianej terapii pedagogicznej, na które odpowiadają autorki pracy, korzystając ze swojej wiedzy i własnych doświadczeń zawodowych. Wydawać by się mogło, iż obszar terapii został dawno zagospodarowany i wnikliwie zanalizowany – istnieje wiele przewodników, opracowań metodycznych i pomocy. Rzeczywistość edukacyjna pozostaje jednak na marginesie tych zmian, nadal zanurzona jest w działaniach klasycznych, bazujących na treningach, kartach pracy, rutynowych działaniach w relacji terapeuta–dziecko. Współczesny świat atakuje wielością, różnorodnością, tempem oraz dynamiką zmian, co powoduje rodzaj napięcia między działaniem a myśleniem, teorią a praktyką oraz rodzi retoryczne pytania: „jak?”, „w jaki sposób?”, „po co?”, „dlaczego?”.

Książka jest rezultatem wieloletnich doświadczeń Autorek, na co dzień zajmujących się terapią dzieci afatycznych. Zasadniczą część książki stanowi skala, będąca konkretną propozycją sposobu zbierania materiału służącego do oceny sprawności językowej i komunikacyjnej dziecka z zaburzonym rozwojem mowy. Z pozycji praktyków, Autorki dzielą się również swoimi przemyśleniami na temat trudności związanych z diagnozowaniem i opisem afazji. Ich badania opierają się na obserwacji zachowań dziecka sytuacji celowo zorganizowanej. Za pomocą materiałów werbalnych i graficznych, starają się one stworzyć sytuację eksperymentalną, w miarę możliwości naturalną, po to, by sprowokować reakcję dziecka, zarejestrować je i ocenić.W książce zostały poruszone problemy rzadko omawiane w literaturze logopedycznej. Zasadniczym jej celem jest ułatwienie logopedom - praktykom diagnozy i planowania terapii dzieci afatycznych.

Uczniowie mają swoje prawa i obowiązki. Te gwarantuje im zresztą Prawo oświatowe. Co jednak ważne nie ma jednego ustawowego czy określonego w rozporządzeniu ministra ds. edukacji katalogu tychże praw. Dlatego też autor postanowił napisać niniejszą monografię. Ma ona bowiem na celu zebranie w jednej publikacji praw ucznia, które są (lub mają być) powszechnie respektowane w polskich szkołach.Książka opisuje, najpierw, prawne uregulowania praw ucznia, a następnie opisuje i wyjaśnia każde z nich, tłumacząc, jak uczniowie mogą z nich korzystać. Następnie przedstawiony zostaje stan dotychczasowych badań oraz badań własnych w zakresie wiedzy o prawach ucznia wśród uczniów oraz ich przestrzegania przez osoby, które są do tego zobligowane. Temat staje się coraz bardziej aktualny. Uczniowie coraz częściej chcą tego, by ich prawa były przestrzegane (przykładami są facebookowe grupy dotyczące praw ucznia, których członkami są tysiące osób). Książka jest, z tego, co wiem, pierwszym w Polsce opracowaniem monograficznym o prawach ucznia i jako pierwsza wymienia katalog 13 praw, które powinny być każdemu uczniowi zagwarantowane. Książka ma na celu uświadomić jeszcze więcej osób w zakresie przysługujących im praw oraz poszerzyć wiedzę osób zainteresowanych tym tematem.

The modern world has been increasingly using cutting-edge information technologies based on visual information coding. Their implementation makes the cognition of a visual thinking one of the relevant areas of the modern psychological science. It is worth noting that visual thinking takes an important place in intellectual and creative development of an individual and is the least studied cognitive process in modern psychology science. The study of mechanisms of formation of a visual thinking image (image-concept) as a form of visual thinking as well as the search for and development of effective means of development of the latter are more promising in this sense. [...] Despite a number of existing visual thinking studies in psychological science, the indicated problem cognition is significantly complicated by insufficient development of conceptual approaches that would allow to constructively research the mechanisms and specifics of the mentioned type of reasoning.

Choroby nowotworowe stanowią drugą przyczynę zgonów w Polsce i na świecie. Mimo znacznego postępu medycznego w zakresie leczenia nowotworów w społeczeństwie nadal występują lękowe postawy wobec choroby nowotworowej. Postawy te są wynikiem społecznego podejścia polegającego na utożsamianiu nowotworu ze śmiercią (Cobb, 1959, 1972; Wrona-Polańska, 1985, 1996; Nęcki, Górniak, 1999). Każda choroba, a szczególnie ta o niepewnym rokowaniu, zagraża zdrowiu i życiu człowieka, budzi wiele obaw i wymaga wprowadzenia zmian w zakresie pełnionych ról społecznych czy realizowanych wartości. Diagnoza choroby nowotworowej oraz jej leczenie rzutują na życie pacjenta oraz rodziny i otoczenia; jest to proces, który wymaga gotowości do adaptacji i sprostania wyzwaniom, jakie niesie ze sobą choroba. [...] Książka składa się z 8 rozdziałów.

Zaproponowany program to ćwiczenia i zabawy do wykorzystania w pracy dydaktyczno-terapeutycznej dla nauczycieli i terapeutów pracujących z dziećmi o specyficznych potrzebach edukacyjnych. Program przeznaczony jest do realizacji w pracy terapeutycznej w przedszkolach masowych, z grupami integracyjnymi oraz w przedszkolach integracyjnych, jak również w zajęciach terapeutycznych w klasach młodszych szkół podstawowych i specjalnych.Celem programu jest umożliwienie dzieciom niepełnosprawnym zdobycia wiedzy i umiejętności na miarę ich możliwości, w warunkach przedszkola ogólnodostępnego, kształtowanie właściwych interakcji międzyosobowych, kształtowanie postaw otwartości i samoakceptacji. Pełna realizacja tego celu da pedagogom możliwość stworzenia optymalnego planu psychostymulacji dzieci niepełnosprawnych i przygotowanie ich do względnie niezależnego funkcjonowania w społeczeństwie.W życiu małego dziecka szczególną rolę przypisuje się jego umiejętności poznawania otaczającego świata, rozumienia go, dostrzegania związków w nim zachodzących i współdziałania. Nie każde dziecko przebywa tę trudną i pełną wyzwań drogę w taki sposób, jak byśmy tego oczekiwali. Przyczyny są różne. Dziecko może znajdować się pod wpływem różnych czynników patogennych, takich jak:1. Geny (zaburzenia programu genetycznego).2. Czynniki szkodliwe, działające na dziecko w okresie prenatalnym: niedotlenienie; zatrucie; wirusowe zakażenia płodu; awitaminozy i niedotlenienie matki w czasie ciąży; wylewy śródczaszkowe w czasie porodu i po porodzie; bezpośrednie urazy czaszki.3. Przedwczesny poród.4. Infekcje i choroby zakaźne przebyte we wczesnym dzieciństwie: zapalenie mózgu; zapalenie opon mózgowych; zaburzenia gruczołów dokrewnych.

Uwaga, polecamy nowe wydanie V. 2022!Publikacja ma charakter poradnika zawierającego konkretne, bardzo proste i przejrzyście sformułowane wskazówki dotyczące pracy z dzieckiem z zespołem Aspergera. Jest skierowana do wszystkich nauczycieli, zwłaszcza szkół ogólnodostępnych, ale i integracyjnych lub specjalnych, którym przyszło pracować z tym jakże fascynującym, wymagającym, zaskakującym, inteligentnym, ale i czasami trudnym dzieckiem. Odbiorcami mogą być również inni specjaliści: pedagodzy, psycholodzy i logopedzi, którzy nie mają do czynienia na co dzień z dzieckiem cierpiącym na zaburzenie ze spektrum autyzmu, ale są ciekawi, jak ono funkcjonuje. Odbiorcami mogą być również rodzice dziecka ze zdiagnozowanym zespołem Aspergera, którzy potrzebują konkretnego pokierowania i wsparcia. Oprócz typowej charakterystyki i sposobów funkcjonowania ucznia cierpiącego na zespół Aspergera zaprezentowane są w tej książeczce osiowe objawy tego zaburzenia z kręgi autyzmu oraz metody terapii. Książeczka jest zatem próbą zainteresowania środowisk nauczycielskich problemami tej grupy uczniów. Termin zespołu Aspergera w ciągu ostatnich kilku lat stał się tematem niezmiernie modnym i głośnym. Należy spodziewać się, że dzieci ze diagnozowanym zespołem Aspergera będzie systematyczne przybywać, jeżeli już tak się nie dzieje. Dlatego wiedza nauczycieli i innych specjalistów z tego zakresu musi się poszerzać, ponieważ dobrze funkcjonujące dziecko dotknięte tym zaburzeniem nie musi trafić do szkoły integracyjnej czy specjalnej, ale do zwykłej szkoły masowej, może właśnie, drogi nauczycielu, do twojej klasy.Autorka

Rozwijanie kreatywności u dziecka można i warto rozpocząć jak najwcześniej. To bardzo ważna i potrzebna w życiu umiejętność. Przekonujemy się o tym na co dzień. Myślenie kreatywne prowadzi do nowych, oryginalnych pomysłów i rozwiązań. Człowiek myślący twórczo potrafi się odnaleźć w każdej sytuacji, obce są mu nuda i rutyna.Rodzice mogą w swoich dzieciach rozwijać kreatywność na wiele sposobów, m.in. przez: zabawy, różne zadania do wykonania, stawianie mniejszych i większych problemów do rozwiązania, pytanie oraz udzielanie odpowiedzi, zachęcanie dzieci do pomocy w rozmaitych czynnościach czy pracach. Można również w tym celu zastosować opracowane przeze mnie zestawy ćwiczeń. Są to przede wszystkim ćwiczenia plastyczne, lubiane przez większość dzieci. Zadania zachęcają do wymyślania kształtów, form, zestawiania i używania dowolnych kolorów. Polegają na dokańczaniu rysunków według własnego pomysłu, projektowaniu przedmiotów, mebli, pojazdów, strojów itp. Dzieci mogą też wymyślać własne gry i ich zasady, tworzyć nowe wzory, układy przedmiotów i figur. Ćwiczenia te nawiązują do różnych dziedzin życia człowieka, takich jak: przyroda, matematyka, geometria, technika.Zachęcam do zastosowania zamieszczonych w tej książce ćwiczeń oraz do wymyślania innych, a także do tego, by dać się ponieść własnej fantazji. Im bardziej kreatywni są rodzice, tym bardziej kreatywne będą ich dzieci, które najłatwiej uczą się przez obserwację i naśladowanie. Chwalmy i nagradzajmy dzieci za ich inicjatywę, poszerzajmy ich horyzonty myślowe, dodajmy im wiary we własne siły i możliwości. Motywujmy do próbowania i podejmowania działań przy każdej nadarzającej się okazji. Wspólnie z nauczycielami przygotujmy nasze dzieci do tego, aby były operatywne, odważne i samodzielne w dorosłym życiu.Niech żyje kreatywność, bo niesie ze sobą radość i satysfakcję, budzi ciekawość świata!

Rozwijanie kreatywności u dziecka można i warto rozpocząć jak najwcześniej. To bardzo ważna i potrzebna w życiu umiejętność. Przekonujemy się o tym na co dzień. Myślenie kreatywne prowadzi do nowych, oryginalnych pomysłów i rozwiązań. Człowiek myślący twórczo potrafi się odnaleźć w każdej sytuacji, obce są mu nuda i rutyna.Rodzice mogą w swoich dzieciach rozwijać kreatywność na wiele sposobów, m.in. przez: zabawy, różne zadania do wykonania, stawianie mniejszych i większych problemów do rozwiązania, pytanie oraz udzielanie odpowiedzi, zachęcanie dzieci do pomocy w rozmaitych czynnościach czy pracach. Można również w tym celu zastosować opracowane przeze mnie zestawy ćwiczeń. Są to przede wszystkim ćwiczenia plastyczne, lubiane przez większość dzieci. Zadania zachęcają do wymyślania kształtów, form, zestawiania i używania dowolnych kolorów. Polegają na dokańczaniu rysunków według własnego pomysłu, projektowaniu przedmiotów, mebli, pojazdów, strojów itp. Dzieci mogą też wymyślać własne gry i ich zasady, tworzyć nowe wzory, układy przedmiotów i figur. Ćwiczenia te nawiązują do różnych dziedzin życia człowieka, takich jak: przyroda, matematyka, geometria, technika.Zachęcam do zastosowania zamieszczonych w tej książce ćwiczeń oraz do wymyślania innych, a także do tego, by dać się ponieść własnej fantazji. Im bardziej kreatywni są rodzice, tym bardziej kreatywne będą ich dzieci, które najłatwiej uczą się przez obserwację i naśladowanie. Chwalmy i nagradzajmy dzieci za ich inicjatywę, poszerzajmy ich horyzonty myślowe, dodajmy im wiary we własne siły i możliwości.Motywujmy do próbowania i podejmowania działań przy każdej nadarzającej się okazji. Wspólnie z nauczycielami przygotujmy nasze dzieci do tego, aby były operatywne, odważne i samodzielne w dorosłym życiu.Niech żyje kreatywność, bo niesie ze sobą radość i satysfakcję, budzi ciekawość świata!Autorka

Ludzie pytani o to, z kim kojarzy im się słowo narcyz, zwykle wspominają kogoś ze znajomych, kto zalewa media społecznościowe falą selfie i autopromocji, przesadnie dba o swój wygląd lub bardziej pręży mięśnie przed lustrem na sali treningowej, niż tam ćwiczy. Wiążą je z kimś zapatrzonym w siebie i głodnym podziwu. Ale to mylące uproszczenie. Narcyzm jest pojęciem niejednorodnym, a ludzie o takim stylu osobowości różnią się między sobą. Można spotkać jednostkę narcystyczną i być pod urokiem jej pozornej nieśmiałości, iluzorycznej wrażliwości lub złudnej refleksyjności. I nie przypuszczać nawet, że ma się do czynienia z narcyzem. Miłosny związek z narcyzem zaś jest wyniszczający i potencjalnie niebezpieczny.Jeden z typów narcyzmu to tzw. narcyzm wrażliwy, znany też pod nazwą narcyzm ukryty. Ludzie o takim stylu osobowości są często opisywani jako nieśmiali, uwrażliwieni na ocenę innych, w świecie fantazji i iluzji. Ale także jako obronnie aroganccy, zarozumiali i apodyktyczni. Ta książka poświęcona jest zagadnieniom dotyczącym związku miłosnego z taką właśnie osobą oraz zdrowieniu po rozstaniu. [] W tekście opisuję pełen przekrój narcystycznych wzorców, co obrazuje możliwą skalę zniszczeń wynikających z narcystycznego związku.Fragment książki

W publikacjach dla nauczycieli i o nich opisywane są różne aspekty ich aktywności zawodowej, ale zazwyczaj pomija się w nich kwestie dotyczące decydowania elementu dydaktycznej codzienności tak oczywistego, choć przecież stanowi on immanentny element triady: kultura dialog działanie (Gołębniak, Zamorska 2014, s. 44). Zagadnienia nauczycielskich decyzji nie uwzględnia się również w opracowaniach poświęconych refleksyjności ukazywanej jako namysł poprzedzający działanie. Umyka natomiast z tych rozważań moment ostatecznego postanowienia, akt dokonania wyboru jednej z kilku możliwych opcji, który wraz z poprzedzającą go refleksją jest składową jeszcze innej triady, obejmującej: refleksję decyzję sprawczość (Archer 2013; Bruner 2010).(fragment Wstępu)Z recenzji dr hab. Bogusławy Doroty Gołębniak, prof. DSWRecenzowaną monografię zaliczam do tych usytuowanych w polu problemowym pedeutologii (a właściwie na przecięciu pedeutologii i dydaktyki ogólnej) publikacji, które są oryginalne nie tylko ze względu na tematykę, lecz także sposób jej podjęcia i realizację. Autorka badaczka procesów edukacyjnych głównie w obszarze egzaminów, diagnostyki edukacyjnej, szkolnego oceniania, współtworząca obecnie gdańską szkołę dydaktyki szkolnej przygotowała dzieło, które stanowi nie tyle domknięcie (w znaczeniu zwieńczenia) wcześniejszych prac, ile otwarcie dyskusji o sprawstwie nauczycieli poprzez przyjrzenie się wraz z nimi różnorakim decyzjom podejmowanym przez nich w szkolnej codzienności. [...] Innowacyjna konceptualizacja relacjonowanych w książce badań (skupienie na rekonstrukcji przestrzeni nauczycielskiego decydowania jako sposobach bycia z innymi w światach uczenia się, zanurzonych w zmianie oświatowej o wymiarze nie tylko politycznym, ale i kulturowym), odzwierciedlające się w narracji refleksyjność i rzetelność w zaznajamianiu czytelnika z tym, co i jak się stawało w trakcie przyjmowania modelu badań, dyskusja z koncepcjami wytyczającymi ramy teoretyczne postępowania oraz wreszcie kierunek i poziomy analiz wraz z punktami odniesienia w pracy z materiałem empirycznym zgromadzonym za pomocą wywiadów fokusowych [...] wszystko to prowadzi do otwartej teorii decydowania nauczycieli. []Książka może okazać się interesująca nie tylko dla wskazanych w niej wprost adresatów nauczycieli, studentów, edukatorów, lecz także doktorantów oraz nauczycieli akademickich. Znakomite teoretyczne wywody i lekcja aplikacji metody są tu nie do przecenienia. Z publikacji mogą korzystać zarówno uczestnicy seminariów oraz kierownicy i członkowie zespołów badawczych lokujących swoje projekty w tradycji rekonstrukcyjnej, jak i naukowcy pochodzący spoza dyscypliny, prowadzący badania w innej konwencji interpretatywnej.