Travis Macy zdobywał oblodzone szczyty francuskich Alp, zagłębiał się do wapiennych jaskiń w Chinach i ścigał się po spalonych słońcem pustyniach Utah. W 2013 roku wygrał słynną Leadman Series, czyli serię wysokogórskich wyścigów biegackich i rowerowych na dystansie ponad 450 km, rozgrywaną w pięciu nieludzkich startach wytrzymałościowych. Macy dokonał tego wszystkiego, nie korzystając z elitarnego treningu dla profesjonalistów, a nawet nie dysponując nadzwyczajną siłą, szybkością czy gibkością. Na co dzień jest mężem, ojcem dwójki dzieci i pracuje jako nauczyciel angielskiego w szkole średniej. Jaki jest jego sekret? Jest nim wyjątkowe nastawienie umysłowe, które nazywa Ultra Mindset, czyli zestaw zasad życiowych, takich jak mierzenie się ze swoim lękiem, pisanie na nowo swojej historii czy opanowanie sztuki zwracania się o pomoc. Korzystając z tych zasad we wszystkich obszarach życia, człowiek jest w stanie realizować cele, które inaczej wydawałyby się nieosiągalne. W książce Macy pokazuje istotę tego podejścia, opierając każdą zasadę na szczegółowym opisie wybranego startu oraz ilustrując ją analogicznymi historiami z kariery innych znanych zawodników dyscyplin ultrawytrzymałościowych. Te obrazowe przykłady niezwykłych wyczynów, pełne chwil zwątpienia i pokonywania rozterek, dają niezwykłą motywację i wiarę w skalę swoich możliwości.

Wyczekiwany przez czytelników, trzeci tom bestsellerowej serii na temat treningu sprawnościowego, który można odbywać samodzielnie, bez żadnego specjalistycznego sprzętu. Po omówieniu w poprzednich tomach sposobów wyrobienia masy mięśniowej i siły autor daje tym razem instrukcje na temat kolejnego aspektu sprawności sportowej: eksplozywności. Chodzi o umiejętność wykorzystania siły w sytuacjach, które wymagają szybkości i zwinności. Jest to temat rzadko przedstawiany tak dogłębnie w podręcznikach treningowych, a autor jak zwykle omawia go ze swojej unikalnej perspektywy. Salto w przód, salto w tył, przerzuty, ćwiczenia eksplozywne na drążku, elementy akrobatyki, pompki - to wszystko w trzeciej części "Skazanego na Trening".

Prędkość czytania można podwoić a nawet potroić! W zasięgu większości ludzi jest czytanie 1000 słów na minutę! Dzięki kursowi przedstawionemu w tej książce można zwielokrotnić prędkość czytania, przy jednoczesnym zwiększeniu chłonności umysłu na zapamiętywanie istotnych informacji. Poznanie cudownych możliwości wzroku i zdumiewającej pojemności mózgu pozwala nie tylko zwiększyć prędkość czytania i zapamiętywania, ale także szybciej i bardziej kreatywnie myśleć, relatywnie łatwo zdawać egzaminy, a w efekcie oszczędzać dni, tygodnie, a nawet miesiące życia. Tony Buzan jest światowej sławy autorytetem w dziedzinie metod twórczego wykorzystania umysłu.

„Jeśli naprawdę chcesz eksperymentować z obciążeniem zewnętrznym, najlepszą książką jest Encyklopedia undergroundowego treningu siłowo-kondycyjnego niesamowitego Zacha Even-Esha” – Paul Wade, autor Skazanego na trening. Jak mówi autor, jest to a mixture of science & hell – mieszanka nauki z piekłem – skrajnie wybuchowa. • Opony • Młoty dwuręczne • Sledy • Łańcuchy • Sztangi, hantle, kettle • Ćwiczenia z masą ciała Zasługujesz na to, by przekonać się, z jakiej gliny jesteś ulepiony. Trening nigdy nie da ci motywacji i napędu w życiu, jeżeli twoim ostatecznym celem będzie tylko wyrobienie szerszej klaty czy większych ramion, niż ma facet ćwiczący obok ciebie. Regularnie wychodź ze swojej zwyczajowej rutyny, a zaczniesz budować hart, którego istnienia w sobie nawet nie podejrzewałeś. Aby odkryć swoje wewnętrzne zasoby, trzeba przechodzić przez brutalne treningi. Te piekielne sesje uczą, jak pokonywać przeciwności i przeszkody, które pojawiają się w zaciętej rywalizacji sportowej oraz w życiu. • Siła i masa mięśniowa • Wytrzymałość siłowa • Siła szybkościowa • Dynamika i zrywność • Wytrzymałość mocy • Ogólna sprawność sportowa Metody te nie są przeznaczone dla „większości ludzi”. Są to brutalne sesje służące wytrenowaniu twojego umysłu. W końcu umysł zostaje przełamany i odkrywasz, jak odwoływać się do ducha swojego wewnętrznego wojownika, tak by wykroczyć poza zwykłe zahartowanie psychiki.

Książka dla amatorów biegania, zwłaszcza przygotowujących się do takich masowych imprez jak organizowane w wielu miastach maratony czy półmaratony. Na podstawie analizy systemów treningowych najlepszych biegaczy długodystansowych autor pokazuje paradoksalną prawidłowość: aby mieć lepsze wyniki na ważnych imprezach, trzeba częściej biegać długo i na luzie. Matt Fitzgerald tłumaczy, dlaczego zdecydowanie większą część treningu, aż 80 procent, powinno się odbywać z niską intensywnością, a pozostałe 20 procent z wysoką. Jako argumenty przedstawia wyniki najnowszych badań naukowych oraz analizy systemów treningowych największych zawodników. W drugiej części książki pokazuje, w jaki sposób ułożyć odpowiedni trening dla siebie oraz unikać pułapki instynktownego „przyspieszania” w lekkich biegach treningowych, która działa na naszą szkodę. • Przygotowanie do biegów na 5K i 10K oraz półmaratonu i maratonu na trzech poziomach zaawansowania • Formuła 80/20 w bieganiu wspomagającym odchudzanie • Trening 80/20 w triatlonie Typowy elitarny biegacz wykonuje cztery lekkie biegi na jeden ciężki, natomiast przeciętny amator odbywa jeden lekki bieg na jeden trudny. Zbyt częste bieganie zbyt intensywnie jest najpowszechniejszym i najbardziej szkodliwym błędem w tym sporcie. Jak jednak wyznaczyć optymalną dla siebie intensywność treningową? Ten właśnie sekret wyjaśni nam ta książka.

Rewelacyjny, sprawdzony na świecie od 25 lat kurs rysowania ołówkiem dla dorosłych oraz dzieci od 10 roku życia. Każdy, kto potrafił opanować odręczne pisanie, jest w stanie nauczyć się realistycznie rysować. Rewolucyjne odkrycie: oddanie podobieństwa przedmiotu czy osoby na rysunku nie jest to sprawą wyjątkowego talentu czy zdolności manualnych - tylko umiejętnego patrzenia. Problemem "nieartystycznego" patrzenia jest to, że zauważając przedmiot, od razu go nazywamy (drzewo, ściana, twarz, oko itd.), potem zaś automatycznie odwołujemy się do swojej wiedzy o takim przedmiocie, a nie do tego, co rzeczywiście widzimy. Ponadto w rysowaniu korzystamy z symboli, które wypracowaliśmy w dzieciństwie (określony sposób rysowania postaci, twarzy, domu, kwiatka itd.). W rezultacie rysunki wielu dorosłych wyglądają tak, jakby zrobiło je dziecko. Wstęp Pięć podstawowych umiejętności rysunku. Globalna umiejętność narysowania postrzeganego przedmiotu, osoby, krajobrazu (czegokolwiek, co widać w rzeczywistości) wymaga opanowania tylko pięciu umiejętności elementarnych. Co więcej, nie są to umiejętności rysunkowe! Są to umiejętności percepcyjne, mianowicie: 1. Postrzeganie krawędzi. 2. Postrzeganie przestrzeni. 3. Postrzeganie relacji (proporcji). 4. Postrzeganie światła i cienia. 5. Postrzeganie całości, gestalt. Dodatkowych umiejętności elementarnych wymaga imaginatywny rysunek ekspresyjny, prowadzący do „Sztuki przez wielkie S”. Znalazłam te umiejętności. Okazało się, że są tylko dwie: rysowanie z pamięci oraz rysowanie z wyobraźni. Naturalnie pozostaje jeszcze wiele różnorakich technik rysunkowych, np. liczne sposoby manipulacji mediami i nieskończona różnorodność tematyczna. Lecz – powtarzając raz jeszcze – konieczne wyszkolenie percepcyjne na potrzeby wprawnego rysowania własnych percepcji ołówkiem na papierze zapewnia pięć umiejętności, których nauczę cię w tej książce. Tych pięć umiejętności elementarnych stanowi warunek wstępny efektywnego wykorzystania wspomnianych dwu „zaawansowanych”, a zestaw ich siedmiu może składać się na całość globalnej umiejętności rysowania. Wiele podręczników rysunku skupia się w zasadzie tylko na tych dwu zaawansowanych. Dlatego też ukończywszy lekcje z tej książki, bez trudu znajdziesz bogaty materiał do kontynuacji nauki. Chcę podkreślić jeszcze jedną sprawę: umiejętności globalne, takie jak czytanie, prowadzenie samochodu czy rysowanie, z czasem stają się automatyczne. Jak wspomniałam, elementarne umiejętności składowe w pełni integrują się, przechodząc w płynny akt umiejętności globalnej. Jednak w trakcie opanowywania nowej umiejętności globalnej początki nauki bywają ciężkim zmaganiem – najpierw z każdym składnikiem z osobna, a potem z ich integracją. Przechodzi przez ten proces każdy z moich uczniów i czeka to też ciebie. W miarę nabywania nowej umiejętności będzie się ona zespalać z opanowanymi uprzednio, aż pewnego dnia będziesz po prostu rysował – podobnie jak pewnego dnia zorientowałeś się, że po prostu prowadzisz samochód bez myślenia o prowadzeniu. Z czasem człowiek zapomina nawet, że w ogóle uczył się czytać, prowadzić auto czy rysować. Aby osiągnąć tę płynną integrację rysowania, musisz dysponować każdą z pięciu umiejętności składowych. Z przyjemnością zakomunikuję, iż piątej z nich – postrzegania całości – nie naucza się. Zdaje się ona pojawiać sama w efekcie nabycia czterech poprzednich. Ale spośród tych czterech żadnej nie można pominąć, tak jak z kursu jazdy samochodem nie można usunąć nauki hamowania czy skręcania. Wierzę, że w pierwotnym wydaniu książki wystarczająco dobrze objaśniłam dwie pierwsze umiejętności (postrzeganie krawędzi oraz przestrzeni). Jednakże kwestia patrzenia perspektywicznego (trzecia umiejętność – postrzeganie relacji i proporcji) wymagała lepszego wyeksponowania i wyjaśnienia, gdyż uczniowie często zbyt szybko poddają się w zmaganiach z tą trudną materią. Rozszerzonego potraktowania wymagało także postrzeganie świateł i cieni. Dlatego też większość zmian w tej edycji książki przypada na dalsze rozdziały. Podstawowa strategia docierania do trybu P Ponownie powtarzam w tym wydaniu podstawową strategię uzyskiwania świadomego dostępu do myślenia w trybie P, czyli wizualnym i perceptywnym trybie pracy mózgu. Nadal jestem zdania, że strategia ta jest moim największym przyczynkiem do edukacyjnych aspektów „odkrycia” prawej półkuli, które zaczęło się od słynnych dokonań naukowych Rogera Sperry’ego. Strategia ta przedstawia się następująco: w celu uzyskania dostępu do niedominującego wizualnego i percepcyjnego trybu P pracy mózgu należy przydzielić mózgowi zadanie, które zostanie odrzucone przez werbalny i analityczny tryb L. Większości z nas myślenie w trybie L wydaje się łatwe, normalne i bliskie (choć zapewne nie będzie takie dla wielu dyslektyków). Perwersyjna strategia trybu P może natomiast wydawać się trudna i obca, wręcz wzięta z „su€tu”. Trzeba się jej nauczyć w odróżnieniu od „naturalnej” tendencji mózgu, by preferować tryb L, gdyż generalnie dominuje język. Ucząc się kontrolować tę tendencję w przypadku określonych zadań, człowiek uzyskuje dostęp do potężnych funkcji mózgu, które są często przesłonięte przez słowa. Wszystkie ćwiczenia zawarte w tej książce opierają się na dwu zasadach organizacyjnych i głównych celach: po pierwsze, nauczyć cię pięciu umiejętności składowych rysowania, a po drugie, zapewnić warunki, które umożliwią przesunięcie kognitywne do trybu P, czyli do specjalnego trybu myślenia/widzenia, korzystnego dla rysunku. Krótko mówiąc, w trakcie nauki rysowania człowiek uczy się też sprawować kontrolę (przynajmniej w pewnym stopniu) nad trybem, w jakim jego mózg przetwarza informacje. Być może to właśnie wyjaśnia, dlaczego moja książka znajduje oddźwięk u odbiorców z tak różnych sfer życia. Intuicyjnie dostrzegają oni związek tych koncepcji z innymi obszarami aktywności oraz szansę na nowe spojrzenie na różne sprawy dzięki nauce świadomego dostępu do trybu P. Kolor w rysunku Rozdział 11., dotyczący koloru, był w całości dodany w 1989 roku w drugiej edycji książki. Powstał w odpowiedzi na liczne prośby Czytelników. Koncentruje się na wykorzystaniu barw w rysunku, stanowiąc tym samym krok w stronę malarstwa. W ostatnim dziesięcioleciu przygotowałam wraz z zespołem współpracowników pięciodniowy intensywny kurs podstaw teorii koloru (podlegający nieustannemu doskonaleniu). Ponieważ nadal korzystam z koncepcji zawartych w rozdziale 11., nie zmieniałam go na potrzeby niniejszego wydania. Uważam, że logiczny ciąg rozwoju ekspresji artystycznej powinien prowadzić od (1) kreski przez (2) walor do (3) koloru i (4) malarstwa. Na początku człowiek opanowuje podstawowe umiejętności rysowania, które wiążą się z wiedzą o kresce (zdobytą przez konturowanie krawędzi, przestrzeni i proporcji) oraz o walorze (nabytą przez oddawanie światła i cienia). Umiejętne użycie koloru wymaga przede wszystkim zdolności postrzegania go jako waloru. Trudno jest zdobyć tę zdolność – jeśli to w ogóle możliwe – nie nauczywszy się dostrzegania relacji światła i cienia przez rysunek. Mam nadzieję, że rozdział wprowadzający do rysunku kolor będzie stanowił skuteczny pomost dla osób, które pragną przejść dalej do malarstwa. Pismo ręczne Zachowuję również niedługi komentarz na temat pisma ręcznego. W wielu kulturach kaligrafię uznaje się za formę sztuki. Amerykanie często boleją na swoim pismem, ale nie mają pojęcia, jak je poprawić. Tymczasem pismo jest formą rysunku i można je doskonalić. Z przykrością stwierdzam, że wiele kalifornijskich szkół wciąż odwołuje się do metod nauki pisania, które zawodziły w 1989 roku i zawodzą nadal. Swoje sugestie w tym względzie zawarłam w Posłowiu. Empiryczne podstawy mojej teorii Teoria leżąca u podstaw tego zmienionego wydania pozostaje ta sama: krótkie wyjaśnienie związków rysowania z zachodzącymi w mózgu procesami wzrokowymi i percepcyjnymi oraz przestawienie metod uruchamiania tych procesów i ich kontroli. Jak zauważało wielu uczonych, badania nad mózgiem komplikowane są przez okoliczność, iż mózg stara się zrozumieć sam siebie. Ten półtorakilogramowy organ jest zapewne jedynym skupiskiem materii w kosmosie – przynajmniej o ile nam wiadomo – który obserwuje sam siebie, zastanawia się nad sobą, próbuje się zanalizować i uzyskać lepsze panowanie nad własnymi umiejętnościami. Ta paradoksalna sytuacja bez wątpienia przyczynia się – przynajmniej po części – do tego, iż pomimo gwałtownie przyrastającej wiedzy o mózgu nadal wiele spraw spowija tajemnica. Jedną z kwestii intensywnie zgłębianych przez badaczy jest konkretna lokalizacja w mózgu dwu głównych trybów myślenia oraz indywidualne różnice w organizacji tych trybów u różnych osób. Choć tzw. polemika lokalizacyjna, łącznie z tysiącem innych zagadek w badaniu mózgu, nadal trapi naukowców, występowanie w każdym mózgu dwu fundamentalnie różnych trybów kognitywnych nie wzbudza już kontrowersji. Przytłaczające są wyniki badań, które potwierdzają pierwotne ustalenia Rogera Sperry’ego. Ponadto nawet w ferworze sporu o lokalizację większość uczonych zgadza się, iż u przeważającej liczby ludzi przetwarzanie informacji oparte głównie na linearnych danych sekwencyjnych zachodzi zasadniczo w lewej półkuli, a dane globalne, percepcyjne przetwarzane są głównie w prawej. Jest też oczywiste, że dla pedagogów – takich jak ja – precyzyjne ustalenie lokalizacji tych trybów pracy w mózgu człowieka nie jest kwestią istotną. Ważny jest raczej fakt, iż napływające informacje mogą być przetwarzane w dwa zasadniczo różne sposoby oraz że prawdopodobnie te dwa sposoby mogą ze sobą współpracować w całym wachlarzu ewentualnych kombinacji. Od późnych lat 70. XX w. stosowałam terminy „tryb P” i „tryb L”, aby uniknąć kontrowersji lokalizacyjnej. Określenia te mają na celu wyróżnienie głównych trybów postrzegania bez względu na to, gdzie są umiejscowione w mózgu. W ostatnim dziesięcioleciu XX w. powstał nowy obszar interdyscyplinarnych badań mózgu, zwanych formalnie neurokognitywnymi. Oprócz tradycyjnej neurologii obejmują one badania wyższych procesów kognitywnych, takich jak język, pamięć i percepcja. Do rosnącej wiedzy o funkcjonowaniu mózgu przyczyniają się informatycy, lingwiści, analitycy tomografi komputerowej mózgu, psycholodzy-kognitywiści i neurobiolodzy. Od czasu pierwszego zrelacjonowania badań Rogera Sperry’ego zainteresowanie wśród pedagogów i opinii publicznej sprawami prawej i lewej półkuli mózgu nieco opadło. Niemniej fakt głębokiej asymetrii funkcji mózgu ludzkiego pozostaje niezmienny, stanowiąc coraz istotniejszą kwestię np. dla informatyków, próbujących imitować ludzkie procesy mentalne w komputerach. Rozpoznawanie twarzy, funkcję przyporządkowywaną prawej półkuli, zgłębiano przez całe dziesięciolecia i nadal jest to sprawa wykraczająca poza możliwości komputera. Ray Kurzweil w książce The Age of Spiritual Machines zestawił możliwości człowieka i komputera w zakresie znajdowania wzorców (jak w rozpoznawaniu twarzy) oraz przetwarzaniu sekwencyjnym (jak w liczeniu): Mózg człowieka ma około 100 miliardów neuronów. Przy przeciętnie tysiącu szacunkowych połączeń między każdym neuronem a jego sąsiadami mamy około 100 trylionów połączeń, każde z nich zdolne do wykonania równoległej operacji. Jest to olbrzymia moc przetwarzania równoległego i jeden z kluczy do siły ludzkiego myślenia. Znaczną słabością jest jednak niemiłosiernie niskie tempo sprzężenia neuronalnego (neural circuitry), tylko około 200 operacji na sekundę. Mózg człowieka sprawdza się więc wyśmienicie w zadaniach, dla których korzystna jest wielostopniowa równoległość. W odniesieniu do zadań, wymagających rozbudowanego myślenia sekwencyjnego, jest zaledwie średniakiem. (s. 103) W 1979 roku wysunęłam tezę, iż rysowanie wymaga przesunięcia kognitywnego na tryb P (paralelnego przetwarzania informacji, jak postuluje się obecnie) z trybu L (przetwarzania sekwencyjnego). Na poparcie tego twierdzenia nie miałam twardych dowodów, a jedynie swoje doświadczenie artysty i nauczyciela. W trakcie kolejnych lat niektórzy neurobadacze krytykowali mnie za przekroczenie granic mojej dziedziny – choć nie zaliczał się do nich Roger Sperry, który uważał moje zastosowanie jego odkryć za rozsądnie ugruntowane. Tym, co dawało mi sił do dalszej pracy nad moją „domorosłą” teorią (patrz tekst obok), był fakt, że zastosowana w praktyce, przynosiła inspirujące rezultaty. Uczniowie w każdym wieku czynili znaczne postępy w zdolności rysowania i, przez analogię, w zdolności postrzegania, skoro dobre rysowanie zależy od dobrego widzenia. Zawsze uznawano, że trudno jest wyrobić zdolność rysowania. Niemal zawsze była ona też obciążona poglądem, iż jest to umiejętność wyjątkowa, nie powszechna. Moja metoda nauczania pozwala ludziom na nabycie umiejętności, którą uprzednio uznawali za sobie niedostępną, lecz czy o jej skuteczności stanowi mechanizm neurologiczny, czy też może jakiś inny czynnik, którego pozostaję nieświadoma? Wiem, że o jej efektywności decyduje nie tylko mój styl uczenia, gdyż setki nauczycieli, którzy donosili o osiąganiu takich samych sukcesów, stosując moją metodę, praktykują naturalnie znacznie różniące się style nauczania. Czy ćwiczenia byłyby skuteczne bez wyjaśnienia neurologicznego? To możliwe, ale bardzo trudno byłoby przekonać ludzi do wykonywania tak nieprawdopodobnych ćwiczeń jak rysowanie wizerunków obróconych do góry nogami bez podania jakiegoś rozsądnego wytłumaczenia. Czy jest więc to tylko sprawa dania ludziom jakiegoś wyjaśnienia, jakiegokolwiek? Może, ale zawsze uderzało mnie to, iż moje wyjaśnienia zdają się tra€ać do słuchaczy na poziomie subiektywnym. Teoria wydaje się współgrać z ich doświadczeniem, a z pewnością koncepcje te wypływają z mojego subiektywnego doświadczenia z rysunkiem. W każdym wydaniu książki zamieszczałam następujące oświadczenie: skuteczność teorii i metod zaprezentowanych w tej książce została wykazana empirycznie. Krótko mówiąc, metody te sprawdzają się bez względu na to, w jakim stopniu nauka określi w przyszłości dokładną lokalizację czy potwierdzi zakres rozdzielności funkcji mózgu w obu półkulach. Mam nadzieję, że uczeni, stosujący tradycyjne metody badawcze, pomogą kiedyś odpowiedzieć na liczne pytania, które ja sama mam w odniesieniu do niniejszej pracy. Wydaje się, że najnowsze badania skłaniają się ku potwierdzeniu moich podstawowych koncepcji. Tak np. nowe odkrycia dotyczące ciała modzelowatego, czyli masywnej wiązki włókien nerwowych, łączących półkule, wskazują, że może ono wstrzymywać przepływ informacji z jednej półkuli do drugiej, gdy zadanie wymaga, aby jedna z nich nie brała w nim udziału. Niemniej już dzisiaj moje metody przynoszą wiele satysfakcji studentom bez względu na to, czy w pełni rozumiemy kryjące się za nimi procesy. Kolejna komplikacja Wspomnieć należy jeszcze o pewnej komplikacji związanej ze wzrokiem. Oczy zbierają dane wizualne przez nieustanne skanowanie otoczenia. Ale sprawa nie kończy się na tych danych z „zewnątrz”, uzyskanych przez wzrok. Przynajmniej część, a być może większość tego, co widzimy, zostaje zmieniona, zinterpretowana czy skonceptualizowana w sposób zależny od wykształcenia danej osoby, jej nastawienia i dotychczasowych doświadczeń. Mamy skłonność widzieć to, co oczekujemy zobaczyć lub uważamy, że widzieliśmy. To oczekiwanie czy decyzja często nie są procesami świadomymi. Mózg wykonuje je najczęściej bez naszej świadomej uwagi, a następnie mody€kuje czy przestawia – a nawet odrzuca – surowe dane wzrokowe, które docierają do siatkówki. Nauka postrzegania dokonująca się przez rysowanie zdaje się zmieniać ten proces, pozwalając na inny, bardziej bezpośredni rodzaj widzenia. Redaktorskie funkcje mózgu są niejako powściągnięte, co umożliwia człowiekowi widzenie pełniejsze i być może bardziej realistyczne. Nierzadko jest to doświadczenie bardzo poruszające i głębokie. Najczęstsze komentarze moich studentów po opanowaniu umiejętności rysowania brzmią: „Życie jest teraz o tyle bogatsze” oraz „Nie zdawałem(am) sobie sprawy, ile jest do zobaczenia i że wszystko jest tak piękne”. Już ten nowy rodzaj patrzenia może stanowić wystarczający powód, by uczyć się rysunku.Rysunek. Odkryj talent dzięki prawej półkuli mózgu Spis treści Słowo do wydania polskiego 5 Przedmowa 10 Wstęp 16 1. Rysowanie a sztuka jazdy na rowerze 25 2. Ćwiczenia z rysunku – krok po kroku 33 3. Mózg: lewica i prawica 47 4. Przeprawa z lewej na prawą 67 5. Spojrzenie wstecz: twoja biografia artystyczna 83 6. Jak obejść swój system symboli – zapoznanie z krawędziami i konturami 101 7. Postrzeganie kształtu pustej przestrzeni – pozytywne aspekty powierzchni negatywowej 125 8. Relacje w nowym trybie: ustawianie widoku w perspektywie 145 9. Patrząc przed siebie – łatwe rysowanie portretu 167 10. Walor logicznych świateł i cieni 195 11. Czerpiąc z piękna koloru 227 12. Zen rysowania – wydobywanie wewnętrznego artysty 243 Posłowie: Czy kaligrafia jest sztuką utraconą? 249 Postscriptum: Do nauczycieli i rodziców 262 Postscriptum: Do studentów szkół artystycznych 266 Słowniczek terminów 269 Bibliografia 273

Leo Messi, Radamel Falcao i Cristiano Ronaldo to bezsprzecznie najlepsi piłkarze dnia dzisiejszego. Ich kariery, choć różnią się od siebie, mają pewien wspólny punkt zaczepienia: sukces, jaki udało im się osiągnąć, nie jest dziełem przypadku. Należą do elitarnego klubu najlepszych graczy świata, ponieważ potrafili odnaleźć swoje prawdziwe powołanie, a także odkryli w sobie siłę i mądrość, by przewidywać i pokonywać trudności w życiu oraz na boisku. Jednocześnie doskonale umieli dostosowywać się do zmian, a przede wszystkim – robili to, co naprawdę ich pasjonuje. Opowieść o najsłynniejszych strzelcach świata i ich talentach inspiruje czytelnika do rozwoju osobistego, sportowego i zawodowego, pokazując techniki stosowane przez piłkarzy, by jak najpełniej wykorzystać swój potencjał i powołanie. Ich sekret tkwi również w budowaniu odrębnej tożsamości i silnej marki. Czy odważysz się być taki, jak oni? Czy namówisz do tego swoje dziecko?

Trening z masą ciała to więcej niż pompki i brzuszki. Jak od wieków wiedzą gimnastycy, zawodnicy sztuk walki, a także więźniowie, trening taki można wykorzystać do wyrobienia szczytowej siły i masy mięśniowej. A ponieważ nie wymaga sprzętu, można go wykonywać w każdych warunkach, każdego dnia bez wymówek, bez kłopotów i bez tracenia czasu na dojazdy do siłowni.Trzeba tylko umieć, czyli wykonywać ćwiczenia progresywnie. Jednym z sekretów powodzenia jest tu śledzenie swojej drogi, obserwowanie postępów, stawianie realistycznych celów i motywowanie się.Do tego służy przygotowany na 100 sesji treningowych dziennik, którego prowadzenie nie zabiera nam dodatkowego czasu ani wysiłku, daje zaś kopalnię wiedzy.Miejsce na twoje notatki sąsiaduje z poradami i wskazówkami autora Skazanego na trening oraz z wyjątkowymi fotografiami instruktażowymi.

trening arcymistrzowski Książka Pamięć na całe życie składa się z 5 części. Pierwsza część jest dokończeniem głównych wątków, poruszanych w książce Pamięć i intelekt. Rzecz będzie więc głównie o zasobach. Dostawię kilka kropek nad „i”, dotyczących warunków, których spełnienie decyduje o większej skuteczności nauki. Część 2 to wyzwania pamięciowe wysokiego lotu, treningowa „esencja” publikacji. Osią części 3 jest doskonalenie nabytych umiejętności oraz sięganie po mistrzostwo osobiste, warunkujące jakość życia w dzisiejszym świecie. W czwartej zastanawiamy się, w którą stronę iść dalej z tych wysokich szczytów, aby przy okazji zyskać zapowiadaną w tytule „pamięć na całe życie”. Na część piątą, ostatnią, składają się załączniki i materiały uzupełniające. Wszystkie rozdziały książki Pamięć na całe życie czytaj w przedstawionej kolejności. Nie jest ona przypadkowa. Buduj stopniowo klasę arcymistrzowską. Czy trzeba koniecznie znać poprzednie tomy? Nie – jeśli w inny sposób opanowałeś podstawy treningu pamięci, główne zasady Accelerated Learning, znana ci jest zasada „widzieć i kojarzyć”, wiesz co nieco o najważniejszych technikach i systemach pamięciowych. Tak – jeśli zaczynasz całkowicie od zera lub jeśli z zadaniami i wyzwaniami pamięciowymi pomieszczonym w tym tomie chcesz radzić sobie naprawdę szybko i skutecznie. Żeby ci pomóc, skrót najważniejszych metod umieściłem też w internecie na www.homo21.com.pl. Ułatwieniem posłużą także opisy przykładowej pracy wyobraźni przy wybranych zadaniach i ćwiczeniach, co może, chociaż nie musi, stanowić dla ciebie wzór. Chcesz – naśladuj. Co w tym tomie zabrzmi znajomo ? „To, czego się uczysz w szkole, a nie będzie ci w życiu potrzebne – zapomnisz. A to, czego będziesz w życiu potrzebował – nawet jeśli uczyłeś się tego w szkole – i tak będziesz musiał opanować na nowo” – tak wspominał wypowiedź swojego profesora jeden z dorosłych już absolwentów Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Chciałbym, aby ta książka właśnie w tym pomogła ci szczególnie, w uczeniu się najpotrzebniejszych rzeczy w życiu, tego, co ważne, by było ono udane, szczęśliwe i spełnione. Dlatego znajdziesz w tym tomie kontynuację Szkoły Mistrza i Akademii Mistrza, z przynależnymi im wskazówkami i zadaniami, oraz szereg innych zadań do „przemyślenia siebie”. Pod takim kątem wybierałem też wiele ćwiczeń i wyzwań pamięciowych. Spotkasz więc tu wątki ImagoLab, Rzeźbij się dalej, Uwaga! Giez…, Wyzwania, jak również znane ci Podsumowania każdej części, kontynuację „dum” polskich (na szarym tle w rogach wielu stron), a także zabawy i ćwiczenia „rozruchowe” na początku każdej części. W tym miejscu muszę też przeprosić i obronić się przed ewentualnym zarzutem. Otóż szczególnie w wątkach „pracy nad sobą” niektóre zasady, reguły i prawdy mogą ci się wydać banalne – tak proste i oczywiste, że być może poczujesz się dotknięty, a przynajmniej zdziwiony, że w ogóle o tym piszę. Banał jest czymś lichym, uważamy. Rzecz jednak w tym, że kiedy się o nim zapomina, jego lichość nabiera odkrywczej siły. Pamięć ludzka jest zawodna, gnuśność ducha dość powszechna; kolejne pokolenia przechodzą, a prawdy podstawowe giną w naporze i wrzawie codzienności. Dlatego banały mają swoją wartość i tym się kierując, pozwoliłem sobie wrócić do niektórych. Kup zestaw książek Marka Szurawskiego. Razem taniej! Zestaw pierwszy: Zestaw Pamięć i intelekt, Pamięć na całe życie, Pamięć. Trening Interaktywny Zestaw drugi: Zestaw Pamięć i intelekt, Pamięć na całe życie Zestaw trzeci: Zestaw Pamięć i intelekt, Pamięć. Trening Interaktywny Zestaw czwarty: Zestaw Pamięć na całe życie, Pamięć. Trening Interaktywny     Fragment książki        Jeszcze o wyobraźni       Wyobraźnia pozwala wzbudzać emocje i reakcje fizyczne, podobne jak w realnym zdarzeniu.       WYOBRAŹNIA W KSZTAŁTOWANIU NAWYKÓW       Praca wyobraźni - ściślej, wspomniana w poprzednim tomie twórcza wizualizacja (str. 129) -w celu rozwijania dobrych nawyków i wykorzenienia niepożądanych, opiera się na dwóch niedawno odkrytych niezwykłych mechanizmach działania umysłu:       1. Zanim cokolwiek zrobisz, mózg tworzy obraz nas samych zaangażowanych w daną czynność, co - przy okazji -jest kolejnym dowodem na to, że myślimy obrazami. Z przebiegu tego procesu na ogół nie zdajemy sobie sprawy, mimo że dochodzi do niego nawet, kiedy chcemy wyjść po mleko, posprzątać pokój czy zadzwonić do kogoś.       2. Złe nawyki są dlatego tak trudne do wykorzenienia, a dobre tak trudne do zaszczepienia, że te pierwsze są zastane, biorą się z pewnych wpajanych przez długi czas wzorców zachowań i reakcji. A wzorce te to właśnie obrazy nas samych w jakiejś akcji (tu niewłaściwej lub niepożądanej), np. kiedy zestresowany sięgasz po kieliszek, kłamiesz, aby uciec przed odpowiedzialnością lub drżysz ze strachu przed agresywnym nauczycielem albo członkiem rodziny itp. Takie postępowanie jest stymulowane przez podświadomą wizualizację. To dlatego mówimy, że 9/10 naszych zachowań bierze się z podświadomości.       Co to znaczy w praktyce? To, że nie da się zmienić negatywnych zachowań tak długo, jak długo nie ulegnie zmianie podświadomy obraz, stworzony przez wyobraźnię w chwili „zero" (czyli kiedy wykreowałeś go po raz pierwszy). Większość ludzi po prostu postępuje zgodnie z raz utrwalonym obrazem. Jest on tak mocny, że tzw. silna wola staje się tu bezradna, nawet jeśli człowiek autentycznie ma dobre chęci. W walce woli z wyobraźnią wygrywa zawsze ta druga.       Ten mechanizm psychologiczny można przestawić na właściwy tor dzięki świadomej wizualizacji. Powinieneś świadomie przekształcać obraz niepożądanej reakcji w wizję zachowań pozytywnych.       WYOBRAŹNIA W REALIZACJI CELÓW       Odległy cel wymusza codzienne małe kroki, realizacje cząstkowych zadań w szarej i nużącej codzienności, które zbliżają cię do twojej wizji. Bywa to niekiedy bardzo, bardzo trudne. Jaka jest „twoja katedra" (patrz str. 243-244)? To musisz wiedzieć - i widzieć. Dokładnie i w szczegółach. Ma to być fascynujący, porywający dla ciebie obraz. Obraz, od którego nie będziesz mógł się uwolnić, który da ci emocjonalny napęd, przełamujący wszelkie zniechęcenie i obawy. Wyobraźnia ma wspierać twoją wolę. Musi.       Można to robić na trzy sposoby:       1. Wyobrażaj sobie najpiękniej i najbarwniej jak potrafisz korzyści z osiągniętego celu oraz sukcesy zyskiwane po drodze w realizacji celów cząstkowych. Oglądaj swój sukces w powiększeniu, kolorze, szczegółowo, z dodatkiem pozytywnych emocji i pobudzającą muzyką oraz tak, jakby to się już stało. Ciesz się nim już teraz!       2. Z kolei niepowodzenie i konsekwencje ociągania się, odkładania, lenistwa przekładaj na obraz zniechęcający. Przydaj mu szarych barw, pomniejsz go, uzupełnij ponurą muzyką, po czym przekreśl grubą, czerwoną krechą, a potem zastąp w wyobraźni poprzednim obrazem pozytywnym. To wszystko jest innym tylko opisem metody „kleszcze", pamiętasz? Ale dodatkowo...       3. Karm wyobraźnię wspomnieniami dotychczasowych sukcesów. W tym celu spisz je najpierw, zrób listę wszystkiego, co udało ci się dokonać, zwłaszcza tego, co robiłeś z entuzjazmem, sprawnie i bez wysiłku. I nie mów mi, że nic takiego nie było...!       ROLA WYOBRAŹNI W UTRZYMYWANIU ZDROWIA       Wyobraźnia pozwala wzbudzać emocje i reakcje fizyczne, zmienia nasz stan fizjologiczny. Wyobrażanie sobie sytuacji wywołuje takie same emocje jak realne zdarzenie.       Wykorzystaj twórczą wizualizację w utrzymywaniu zdrowia lub przyspieszaniu leczenia. Codziennie, tuż po obudzeniu się lub tuż przed zaśnięciem, oglądaj w wyobraźni całe swoje ciało, zwłaszcza miejsca bolące lub chore, i „lecz" je wybranym sposobem (cudownym proszkiem, seledynowym światłem z kosmosu itp.). Wyobrażaj sobie, jak ta kuracja działa - ból znika lub maleje, choroba się cofa, czujesz się wyraźnie lepiej. Ciesz się tym tu i teraz. Dodaj wspierający ten proces zdrowienia alfamatyk i powtarzaj go w ciągu dnia, z wiarą, zaufaniem, radością, że już się to stało (por. technika „alfa-omego", str. 44 i dalej).       Zaszkodzić nie może, a tylko pomóc. Pamiętaj jednak, że pod żadnym, powtarzam pod ŻADNYM, pozorem nie wolno ci, zwłaszcza w poważnych przypadkach, zaniedbać wizyty u lekarza i stosowania się w pełni do jego wskazówek i zaleceń. Twórcza wizualizacja to metoda wspomagająca, a nie zastępcza.       Trudno też przecenić rolę fantazji (a to przecież szczególny rodzaj wyobraźni), która pozwala (zwłaszcza dzieciom) oswoić, poradzić sobie z lękami i trudnościami w realnej rzeczywistości - zdaniem Zygmunta Freuda. Dziecko boi się potworów, nawiedzających je w nocy? A od czego sekretny proszek na potwory, który można sypnąć wieczorem pod łóżko?... Świat dorosłych nie jest też wolny od podobnych leków. Na przykład Tolkien nie lubił wyjeżdżać, w pewien sposób bał się świata i dlatego, sięgając do świata fantazji (i to jakiej!) napisał swoją trylogię - książkę o dalekich i niebezpiecznych podróżach - nie ruszając się z fotela.       CZY NA WYOBRAŹNI MOŻNA ZAROBIĆ?       Można. Robiąc przy tym wiele dobrego. Przykłady? Proszę bardzo. W Barlin-ku od lat mieszka i działa niezwykła postać, pani Romana Kaszczyc. Ożywiła świat legend słowiańskich i „umiejscowiła" je w regionie tak pomysłowo, że powstał cały „baśniowy" szlak legend i lokalnego folkloru. Zafascynowała swoją pasją innych, zakładając młodzieżową pracownię ceramiczną, która wytwarza słynne „ciamarajdy". Przez władze miasta pani Romana traktowana jest jak „złote jabłko..." I słusznie.       A Sieraków Słowieński? Fantastyczny przykład „wsi tematycznej". Nie znam nazwiska zapaleńca, ale chwała mu i fanfary, bo przez cztery lata przekonywał mieszkańców oraz władze gminy do „szalonej" idei i w końcu dopiął swego. Sieraków to „wieś hobbitów", ożywiony świat postaci z Tolkienowskiej trylogii. W 2005 roku przyjechało tu, zwabionych pomysłem, pięć tysięcy turystów. Uwaga: Unia Europejska przeznacza całkiem pokaźne fundusze na „wsie tematyczne..."       Oczywiście to wszystko ma swoją cenę. Nie chodzi tylko o pieniądze. Zresztą z pieniędzmi to żadna sztuka. W grę wchodzą upór, walka z własnym zniechęceniem, wrogością otoczenia, zapewne samotność, gorycz niezrozumienia, liczne rozczarowania i zawody... Ale czy w końcu nie warto?       W kraju mamy pełno takich historii. Zbieraj je i przechowuj w specjalnej teczce. Nie tylko dodadzą ci odwagi (skoro ktoś może, dlaczego nie mógłbyś i ty?), ale przede wszystkim inspirują.    Pamięć na całe życie Spis treści Słowo od autora X Wprowadzenie XII Jak korzystać z tej książki XVI Część I. Machamy skrzydłami... 1.1. Jeszcze o wyobraźni 5 Wyobraźnia w kształtowaniu nawyków S Wyobraźnia w realizacji celów 6 Rola wyobraźni w utrzymywaniu zdrowia 6 Czy na wyobraźni można zarobić? 7 Jak pisać z podróży 9 Szkoła Mistrza 15 O mózgu 17 Scenariusz 20 1.2. Intuicja 25 Miniszkóka poznania intuicyjnego 27 BHP w pracy z intuicją 55 Co to jest uczenie się nieświadome? 58 Szkoła Mistrza 61 Zloty patyczek l 64 1.3. O zasobach raz jeszcze 65 Walory osobowości i charakteru 65 Jak powstają nawyki i przyzwyczajenia 66 Właściwe gospodarowanie czasem 75 Jak znaleźć swój rytm 79 3 x 9 i inne uwagi 81 Model metajęzykowy, czyli jak myśleć i mówić precyzyjnie 84 Szkoła Mistrza 91 Złoty patyczek 2 94 1.4. Po co ci gwiazdy, Mistrzu? 95 Żeby coś lepiej zobaczyć, czasem trzeba się oddalić 101 Szkoła Mistrza 109 Na deser: astronawigacja 113 Podsumowanie części I 115 Akademia Mistrzów. Sesja III 117 Jak kształtować osobowość samouzdrawiającą (III) 117 Prawa umysłu. Uniwersalne prawa Natury i Wszechświata (cd.) 123 Część II. Pora fruwać, Mistrzu! II.l. Alfabet migowy? Ależ to bardzo proste 133 Złoty patyczek 3 136 H.2. Alfabet Morse'a w pół godziny? Oczywiście! 137 Litery 138 Wybrane znaki interpunkcyjne 139 Cyfry 140 11.3. Obrazkowy słownik symboli matematycznych 141 Sięgnijmy do matematyki wyższej 143 11.4. Wieczny kalendarz 147 Jak działa wieczny kalendarz 151 Wieczny kalendarz - część II 153 11.5. Jak zapamiętywać znaki i przepisy ruchu drogowego 156 Zloty patyczek 4 157 11.6. Jak zapamiętywać kierunki i strony 159 11.7. Jak zapamiętywać ludzi, nazwiska i twarze 162 H.8. Tabela Pamięciowa Lorayne'ego 165 Mapa Stanów Zjednoczonych 170 Czy wiesz, gdzie leżą te miasta? 172 11.9. Jak zapamiętywać kształty? 175 Rysuj z pamięci mapę świata 176 Więcej o językach obcych 182 Naucz się rozpoznawać... jabłka 183 Szkoła Mistrza 184 Implikacje 185 Diagram ryby 186 Złoty patyczek S 191 11.10. Jak zapamiętywać muzykę 192 11.11. Jak zapamiętać rozkład kart 196 11.12. Wykorzystywanie podstawowych mechanizmów pamięci w marketingu i reklamie 200 Złoty patyczek 6 203 11.13. Jak zapamiętywać ruchy 204 Wiążemy krawat 205 11.14. Jak zapamiętywać teksty dosłownie 210 Dezyderata 210 11.15. Czy mógłbyś być dobrym kelnerem? 215 11.16. Jak zapamiętywać dowcipy 218 11.17. Wiedza o Ziemi 220 Dlaczego las jest tak ważny? 223 Zloty patyczek 7 224 11.22. Historia i daty 225 Podsumowanie części II 229 O co chodzi? 231 Część III. Od mistrzostwa w nauce do mistrzostwa w życiu 111.1. Myślenie a rozwój osobisty 236 Zasada odpowiedzialności 236 Zasada uczenia się (na błędach) 240 Zasada woli 242 Zasada realizacji 244 Zasada zaufania 246 Rozpoznawanie rzeczywistości 248 Zloty patyczek 8 250 111.2. Mistrzostwo osobiste 251 Problemy i trudności 252 Co z tym robić 253 Jak zacząć? 254 Jak kontynuować? 255 Odrobina otuchy 255 Trochę irytacjii 256 Szkoła Mistrza 257 111.3. Być w „strefie" - dieta żonę 259 Czego potrzeba mózgowi 261 Co mózg źle znosi 265 Jak to wygląda w praktyce? 267 Dieta zrównoważona w metodzie „na oko" 272 111.4. Jak jest z pamięcią w przyrodzie? 277 Słonie 277 Jak ptaki oszczędzają na czarną godzinę? 281 Co masz wspólnego z gołębiem pocztowym? 281 A jakie jest najbardziej „pamięciowe" drzewo świata? 282 III.5. Co już umiesz? Co już potrafisz? 285 Zloty patyczek 9 286 III.4. Jak doskonalić swoją sztukę? 287 Tabela Mistrza 288 Biegłość na co dzień 290 Akademia Mistrza. Sesja IV 299 Jak kształtować osobowość samouzdrawiającą (dokończenie) 299 Prawa umysłu. Uniwersalne prawa Natury i Wszechświata (dokończenie) 303 Złoty patyczek 10 306 Podsumowanie części III 307 Część IV. Co dalej, Mistrzu? IV.l. Wzór i odpowiedzialność 312 IV.2. Mądrość 314 IV.3. Zbuntuj się, Mistrzu! 316 IV.4. Pamięć na całe życie 317 Twoje osobiste motto 322 Złote patyczki - zebrane razem 323 IV.5. Ostatnie zadania 327 Odpowiedzi 336 Załączniki Zasada, która ukształtowała świat 345 Wykorzystywanie czasu wedle zasady 20/80 351 Zasada Perata w twoim życiu 353 Jak lepiej zrozumieć zasadę 20/80 356 Błędy i „choroby" dzisiejszej edukacji 359 „Purytanizm" w szkole 360 Nadmierny indywidualizm 364 Szkoła-fabryka 366 Mechanistyczna myśl naukowa Zachodu 368 Oddzielenie ciała od umysłu 371 Dominacja męskiego punktu widzenia 373 Przewaga słowa pisanego 375 Wnioski i supozycje 378 Accelerated Learning 382 Cztery fazy uczenia się 382 Pięć powodów nieskutecznej nauki 383 Potrzeba zmiany priorytetów 386 Jak być skutecznym buntownikiem 392 Nie jesteś sam 394 Jet stream. Co mówią chmury? 398 Polskie nazwy na oceanach świata 401 Memory show. Lista ćwiczeń, zabaw i wyzwań pamięciowych 404 Bora Bora 407 Zakończenie 409 Bibliografia 414

Autor bestsellerowych podręczników dla amatorów ćwiczeń siłowych Skazany na trening: Zaprawa więzienna (cz. 1 i cz. 2) rozwija i uszczegóławia filozofię treningu z masą iała. Koncentrując się na głównym celu, jakim jest budowa masy mięśniowej, omawia optymalną strukturę sesji, zasady doboru intensywności i długości serii, kwestię dpoczynku i regeneracji oraz wiele innych spraw. Podaje propozycje i instrukcje skutecznych ćwiczeń na wszystkie grupy mięśni oraz przedstawia osiem programów treningowych o różnym stopniu złożoności. Jak zwykle nie stroni od kontrowersyjnie brzmiących porad, za którymi stoi jednak jego wieloletnie doświadczenie treningu w bardzo nietypowych warunkach.

„Mapy myśli” to unikatowy podręcznik. Tłumacząc fundamentalne zasady przebiegu procesów myślowych, ukazuje, jak uwolnić i jak pokierować niewykorzystaną potęgą myślenia. Kompleksowy przewodnik po mind mappingu (technice, która nie tylko zwiększa efektywność pracy, ale i zapamiętywania, aktywując przy okazji intuicję) jest jedynym w swoim rodzaju źródłem wiedzy o skutecznym pobudzaniu procesów myślowych.   Autor udowadnia, że dzięki używaniu słów, symboli, kolorów, rytmu i efektu trójwymiarowości można uaktywnić wszystkie ośrodki w ludzkim mózgu, co w rezultacie przekłada się na niezmierzone wręcz możliwości i zwiększenie efektywności jego pracy. 

Półki uginają się od książek, które uczą skutecznego pobudzania pamięci. Ten podręcznik jest jednak klasyką w swoim gatunku. Setki tysięcy czytelników na całym świecie z powodzeniem skorzystało już z zawartej w nim wiedzy. Argumentację i wskazówki autor buduje wokół metod mnemonicznych, zaczerpniętych nie tylko od starożytnych Greków i Rzymian, ale i z wyników współczesnych badań psychologicznych. Tajemnice „głównego systemu pamięciowego”, zasady działania pamięci doskonałej czy nauka stosowania „łańcuchowej metody skojarzeń” to tylko nieliczne z zagadek, przedstawionych w tej fascynującej książce. Celem jej stworzenia nie była wyłącznie nauka zapamiętywania długich ciągów cyfr, nazwisk i twarzy poznawanych ludzi czy treści przemówień oraz ulotnych poniekąd snów, lecz przede wszystkim podwyższenie współczynnika inteligencji.

Obciążenie workiem piasku, który w trakcie ruchu naturalnie zmienia swój kształt i rozkład ciężaru, stawia przed zawodnikiem wyjątkowe wyzwania, pozwalając wytrenować w szczególności głębokie mięśnie posturalne, decydujące o zachowaniu równowagi. Z tego względu trening taki jest szczególnie ceniony przez adeptów sztuk walki, ale przydaje się każdemu, gdyż pozwala na wyrobienie siły prawdziwie funkcjonalnej, użytecznej w życiu, a nie tylko w sali gimnastycznej.Autor opracował zwięzły, lecz kompleksowy podręcznik treningu siłowego, wytrzymałościowego i pliometrycznego. Prezentuje instrukcje ćwiczeń, programy treningowe oraz porady na temat zakupu lub samodzielnego wykonania worka, którego zaletą jest możliwość regulacji obciążenia od kilku do kilkudziesięciu kilogramów.

Brazylijska książka, w której Neymar Junior oraz jego ojciec Neymar Senior opowiadają własnymi słowami o karierze i życiu fenomenalnego młodego piłkarza.Neymar to niezwykła postać na arenie światowego futbolu. Przeszedł długą drogę od wypadku, który przeżył, mając cztery miesiące, przez trudne dzieciństwo, do pozycji gwiazdy piłki nożnej. Początkowo grał w brazylijskim klubie Santos, odnosząc tam pierwsze sukcesy i zdobywając szacunek i uwielbienie miejscowych kibiców. Po latach już jako gracz FC Barcelona stał się idolem kibiców z całego świata. Nie byłoby go jednak w miejscu, w którym się znalazł, gdyby nie miłość i poświęcenie jego bliskich, a szczególnie ojca. ,,Neymar. O sobie"" jest oficjalną książką dwóch Neymarów - ojca i syna, którzy, tocząc rozmowę w naprzemiennych rozdziałach, opowiadają historię miłości - do piłki nożnej i do siebie nawzajem.Książka zawiera niepublikowane wcześniej informacje na temat transferu Neymara do Barcelony oraz jego planów na przyszłość. Wartościowa lektura dla wszystkich kibiców!

W mojej poprzedniej książce, Podnoszenie poprzeczki, opisałem w zasadzie wszystko, co można zrobić na moim ulubionym sprzęcie treningowym, jakim jest drążek do podciągania. W tej książce zaprezentuję wszystkie istotne ćwiczenia w treningu siłowym, które wykonuje się bez użycia jakiegokolwiek sprzętu. Jedynym, czego potrzebujesz, aby natychmiast budować siłę, jest podłoga, na której stoisz.Al KavadloW książce są przedstawione trzy zasadnicze typy ćwiczeń z masą ciała:PompkiPrzysiadyPozycje odwróconeoraz ich warianty, a także programy treningowe o rozmaitym stopniu zaawansowania. Wszystkie te ćwiczenia można wykonywać bez użycia jakiegokolwiek sprzętu, budując dzięki nim silne ciało i estetyczną sylwetkę. Ważną częścią całości są zdjęcia, wykonane podczas treningów na ulicach Nowego Jorku, dzięki którym książka ma oryginalny, streetworkoutowy charakter, znany czytelnikom i fanom Ala już z Podnoszenia poprzeczki.

Sprawność sportowa w każdym wieku Maksymalny ruch bez bólu bezpieczna mobilność siła i gibkość Pavel jest obecnie czołowym propagatorem praktycznego treningu gibkości. To prawdziwa wiedza dla prawdziwych ludzi zainteresowanych robieniem prawdziwych postępów. Marty Gallagher felietonista WashingtonPost.com pięciokrotny mistrz świata w trójboju siłowym Czy jeśli się rozciągam, są mi potrzebne osobne ćwiczenia do rozruszania stawów? – Tak, ponieważ są to dwie zupełnie różne sprawy. Ruchomość stawów jest czymś innym niż rozciągnięcie i elastyczność mięśni. Zauważ, że np. uzyskasz pełny ruch w stawie biodrowym, gdy stojąc prosto, przyciągniesz zgięte kolano do klatki piersiowej. A to nie wymaga rozciągnięcia. Natomiast, gdybyś rozciągał się i podnosił nogę wyprostowaną, mięśnie z tyłu ud napną się dużo wcześniej i wstrzymają ruch, nie pozwalając na pełny trening stawu. Toteż ćwiczenia zapewniające dobrą ruchomość, siłę i zdrowie stawów stanowią odrębny zestaw od ćwiczeń rozciągających. Jak zapewnić sobie bezpieczną ruchomość stawów Jak ochronić się przed kontuzjami Jak pozbyć się sztywności ciała Jak zabezpieczyć stawy przed zwyrodnieniem Jak zapobiegać artretyzmowi w późniejszym wieku Jak łagodzić skutki zapalenia stawów Kup zestaw książek Pavel Tsatsouline. Razem taniej! Zestaw pierwszy: Więcej niż bodybuilding 1 i 2 Zestaw drugi: Rozciąganie odprężone, Super stawy Zestaw trzeci: Nagi wojownik, Jak ćwiczyć z odważnikami kulowymi czyli kettle w akcji   FRAGMENT KSIĄŻKI: Dr Amosow podkreśla znaczenie maksymalnego zakresu ruchu podczas wykonywania swoich ćwiczeń. Jest to klucz do efektywności jego odmładzającej kalisteniki. Inne, nawet znacznie bardziej skomplikowane programy treningowe zazwyczaj nie przykładają wagi do tej żywotnej porady (weźmy na przykład idiotów, którzy zabraniają robić pełnych przysiadów). Obroty w stawie w pełnym anatomicznym zakresie ruchomości (lub staranie, by osiągnąć taki zakres w uszkodzonym stawie) wygładzają i nawilżają powierzchnie stawowe. Znakomicie służy to zdrowiu. Dzięki temu człowiek może zachować (lub odzyskać) pełen zakres ruchu. Amosow wyróżnia trzy stadia sprawności stawów. Pierwszym jest staw stuprocentowo zdrowy, zwykle u młodej osoby. „Człowiek taki może podnieść kolana do brzucha oraz dotknąć pośladków piętami. Może zgiąć kręgosłup tak, by głowa znalazła się pomiędzy kolanami, oraz zatoczyć pełne koło, wymachując rękoma." W tym stadium łatwo jest osiągnąć znakomity zakres ruchomości stawów, twierdzi Amosow. Jego zdaniem, w wykonywanych ćwiczeniach wystarczy po dwadzieścia powtórzeń na staw, by zachować tę sprawność do wieku trzydziestu kilku lat. Drugie stadium przychodzi zwykle, gdy masz mniej więcej czterdziestkę. W stawach nagromadziły się już złogi, odzywające się strzykaniem i zmniejszeniem zakresu ruchomości. Nie jest tak jednak przez cały czas, Niekiedy objawy znikają na całe lata, by ujawnić się potem ponownie. Kiedy to się stanie - a nawet jeśli nie, ale przekroczyłeś już czterdziestkę -Amosow mówi, że liczbę powtórzeń trzeba podkręcić w ćwiczeniach do 50-100 na staw, zwłaszcza w odniesieniu do kręgosłupa.

Książka ta jest adaptacją rosyjskiego podręcznika pt. "Borba sambo" Anatolija Charłampiewa, który przedstawia idee walki sambo, pokazuje zasady nauczania oraz konkretne chwyty i techniki walki. Idea sambo trafiła do Polski od naszych wschodnich sąsiadów, gdzie nadal rozwija się i jest bardzo popularna w całej Rosji. Na bazie samoobronnych technik różnych rodzajów walki, specyficznych dla różnych narodów, powstał sport obronny popularyzowany od 1920 roku do chwili obecnej i trenowany dziś niemal na całym świecie. Sambo ukształtowało się z najbardziej cennych elementów narodowych rodzajów walki ? gruzińskiej, tadżyckiej, kazachskiej, uzbeckiej, kirgiskiej i niektórych innych. Nazwa SAMBO jest skrótowcem hasła ?SAMoobrona Bez Oręża?. Anatolij Charłampiew był wielkim rosyjskim sportowcem sambo, trenerem oraz badaczem narodowych sportów walki Rosji, współtwórca walki sambo.

System Kadocznikowa to w istocie zasady przetrwania, proste i dostęne dla każdego - nie tylko dla żołnierza specnazu na wojnie czy w trakcie wykonywania zadań bojowych, ale także dla każdego człowieka w cywilnym życiu w czase pokoju. Uczy, jak mobilizować wewnętrzne rezerwy, zapominać o bólu czy zmęczeniu i skutecznie wykorzystać wszystkie środki samoobrony. płk Konstantin Gorbunow, dowódca pododdziałuspecjalnego przeznaczenia AKUŁA (Rekin)

Druga część zbioru artykułów byłego trenera rosyjskich służb specjalnych, dziś szkolącego kulturystów, a także żołnierzy i policjantów w USA. Autor opisuje ćwiczenia i strategie treningu poszczególnych części ciała oraz odpowiada na szczegółowe pytania kulturystów, chętnie odwołując się do sposobów i trików mistrzów z pierwszej połowy XX wieku, gdy sporty siłowe wolne były od sterydów oraz przesadnie udziwnionego sprzętu.

Kolejna książka autora rewelacyjnego `Nagiego Wojownika`, pełna podpowiedzi i nieoczekiwanych wskazówek, choćby o tym, jaki wpływ na pracę mięśni tułowia ma... ułożenie głowy: `odchylanie łepetyny w górę lub do tyłu ma działanie odwrotne niż pochylenie. Dodatkowego kopa energii dostają prostowniki w górnej części ciała i zginacze w dolnej. Zastosowania: patrz w górę na gryf podczas wyciskania żołnierskiego lub w dół na podłogę, kiedy robisz pompki w staniu na rękach. Dociskaj głowę do ławki podczas wyciskania, zwłaszcza w martwym punkcie ćwiczenia`.