Dr Aniela Różańska, co godne podkreślenia, nie ogranicza się do prezentacji wyników badań, opisów, ujęć diagnostycznych. Wartością Jej dzieła są próby interpretacji, zrozumienia poznanych sytuacji, opinii, zachowań związanych z religią i edukacją religijną. […] Korzystając z odwołań do teoretycznej warstwy własnych badań (i – szerzej – całej pracy), szuka naukowych wyjaśnień stwierdzonych zjawisk, stara się lepiej (niż tylko w sposób potoczny, powierzchowny) zrozumieć te zjawiska.Takie podejście do poznawanej rzeczywistości pomaga też Czytelnikom w rozumieniu opisywanego świata, zachęca do refleksji i poszukiwania ewentualnie innych wyjaśnień.
Przekazywana do rąk Czytelników książka zawiera istotne z merytorycznego punktu widzenia treści dotyczące zagadnień religii, religijności i edukacji religijnej w warunkach wielokulturowości. Jest to publikacja, która systematyzuje i zarazem wzbogaca tematykę prac z zakresu edukacji międzykulturowej i w ogóle z obszaru pedagogiki i oświaty. Otwiera to nowe możliwości racjonalnej dyskusji o wciąż drażliwej kwestii edukacji religijnej w zróżnicowanych kulturowo społeczeństwach.
Tadeusz Lewowicki
(fragment Przedmowy)
Zwrot w stronę edukacji kulturalnej jako podstawy autokreacji jest efektem wieloletnich pasji naukowo-badawczych autorki. Pierwotnie koncentrowały się one wokół analiz teoretycznych, dotyczących powinowactwa, korelacji sztuk na przestrzeni epok, połączonych z próbą dopracowania koncepcji metodycznej przedmiotu wiedza o kulturze. Pokłosiem tych poszukiwań jest przekonanie, że podstawą autokreacji powinno być w edukacji kulturalnej eksponowanie i zderzanie wzorów, konwencji bycia człowiekiem, w perspektywie dziejowej, umożliwiającej dokonanie wyboru, w kontekście bogatych doświadczeń i pogłębionej refleksji nad kondycją ludzką w całej jej rozciągłości. Przekonaniu temu towarzyszy również świadomość konieczności podejmowania takich badań, które nie powielają gotowych schematów i modeli, ale dostarczają pogłębionej refleksji nad sposobami edukacyjnego kształtowania i podnoszenia ludzkiej kondycji. Stąd też zwrot w badaniach w kierunku podejścia jakościowo-ilościowego.
Prezentowana w książce weryfikacja autorskiej koncepcji nauczania wiedzy o kulturze w kontekście autokreacji młodzieży licealnej – rozwijania jej kompetencji aksjologicznej i autokreacyjnej, stanowiąca naczelny cel podjętych badań, wymagała przełożenia przyjętych założeń teoretycznych na rozwiązania dydaktyczne, na praktykę edukacyjną. W efekcie proponowana koncepcja stanowi przykład zastosowania w praktyce szkolnej humanistycznego modelu procesu dydaktyczno-wychowawczego.
Rodzina jest grupą społeczną, która z jednej strony tworzy wewnętrzne warunki dla wspólnego życia, rozwoju, socjalizacji i edukacji jej członków, z drugiej zaś przygotowuje młode pokolenie do współdziałania w zewnątrzrodzinnych grupach społecznych, funkcjonujących w środowisku lokalnym i szerszym - społeczeństwie.
Młodzi i seniorzy w rodzinie (najmłodsze i najstarsze pokolenie) mają (paradoksalnie) ze sobą wiele wspólnego. Zarówno jedni, jak i drudzy funkcjonują w niezwykle niesprzyjających warunkach społecznych i ekonomicznych, co powoduje, że czują się w pewnym sensie niezrozumiani. Młodzi mają poczucie, że dorosłość, w którą wchodzą, nie jest idealna, że do niej nie pasują. Starsi, często samotni, nie nadążają za nieustannie rozwijającym się światem. Zarówno czas młodości, jak i starości - zdaniem E.Eriksona - to momenty kryzysów. Młodzi walczą o tożsamość, a starsi, zawieszeni pomiędzy produktywnością a stagnacją, pracują na koncentrację troski poza sobą - na rodzinach, przyszłych pokoleniach, społeczeństwie.
Analizy dokonane w niniejszej pracy stanowią formę diagnozy, określenia roli, znaczenia najstarszego pokolenia w procesie nabywania kompetencji kulturowych przez najmłodszych.
Wychowanie młodego pokolenia to główny problem naszych czasów. Jednym z czynników kształtujących świadome postawy, poglądy oraz ideały dzieci i młodzieży są środki masowej informacji. Doniosłość ich wpływu na rozwój młodego pokolenia jest zauważana przez wielu pedagogów, psychologów oraz socjologów. Dzieje się tak, gdyż media zostawiają głęboki i trwały ślad w osobowości człowieka, w systemach jego wartości, emocjach, poglądach, postawach i zachowaniach. [...] Tym samym książka pod redakcją Marii Kozielskiej jest na czasie. Poszczególne jej opracowania przedstawione w większości przez znawców wyżej wymienionej problematyki, nakreślają tendencje w edukacji dla społeczeństwa wiedzy oraz perspektywy rozwoju kształcenia akademickiego. fragment recenzji prof. dr. hab. Ignacego Kuźniaka
W niniejszej monografii omówiono wiele zagadnień z zakresu pedagogiki przedszkolnej. Poruszono szeroką problematykę badawczą, dokonano analiz z zakresu prakseologii, dydaktyki, wychowania, opieki czy społecznego funkcjonowania. Odnosząc się do tematyki tomu, można podkreślić jego kompleksowy charakter. Wskazana różnorodność pozwoliła na stworzenie płaszczyzny do wymiany poglądów przedstawicieli różnych środowisk. [...]
Pracę tę adresujemy przede wszystkim do trzech grup odbiorców: 1) studentów pedagogiki przedszkolnej; 2) nauczycieli akademickich tych samych specjalności, którym te teksty mogą posłużyć do analiz w pracy z przyszłymi i obecnymi nauczycielami przedszkoli; 3) czynnych nauczycieli przedszkoli, troszczących się o rozwój dzieci i swojego warsztatu zawodowego.
Niniejszy zbiór jest drugim w kolejności raportem ze studiów i badań prowadzonych w ramach grantu Narodowego Centrum Nauki nt. Edukacja dzieci w polskich szkołach na obczyźnie: strategie kulturalizacyjne - poczucie tożsamości - dystans kulturowy.
Funkcjonowanie dziecka w systemie wartości kulturowych i jego swoista emancypacja we współczesnym świecie sprowadzają się do poszukiwania strategii edukacyjnych, podkreślających z jednej strony potrzebę posiadania przez jednostkę nadrzędnej aksjologicznej filozofii życia, natomiast z drugiej umożliwiających racjonalne uczestniczenie w życiu określonej wspólnoty społecznej (wspólnot), oparte na własnym doświadczeniu, przeżywaniu i zaspokajaniu typowej dla tego wieku ciekawości świata.
Zagadnienia te – w odczytaniach właściwych pedagogice oraz etnologii i antropologii kulturowej – stały się przedmiotem studiów teoretycznych i analiz empirycznych podjętych w kolejnym tomie poświęconym wspólnemu obszarowi badań, jakim jest wychowanie dziecka: między tradycją a współczesnością. W trzech częściach pracy (1) Wychowanie i edukacja dziecka w perspektywie historyczno-etnologicznej, (2) Ku godności i podmiotowości – wyzwania i zadania współczesnego wychowania oraz (3) Dorastanie dziecka – obrazy literackie i filmowe – autorzy poszczególnych opracowań zwracają szczególną uwagę na dotychczasowe doświadczenia, problemy oraz inspiracje i perspektywy w zakresie badań dziecka i dzieciństwa.
Książka Poradnictwo wolontariackie jest prezentacją owych zdecentralizowanych, autonomicznych przejawów poradnictwa. Powstała w oparciu o wyniki trzech dużych projektów badawczych oraz kilku „małych" badań jakościowych i ilościowych prowadzonych w latach 2009–2013.
Monografia prezentuje relacje doradca–radzący się w bezpośrednim nawiązaniu do otoczenia społecznego, w którym się ono odbywa. Wchodząc w świat badany - środowisko wolontariackie, pokazano potencjał tkwiący w tego rodzaju działalności, uwypuklając możliwości tkwiące w aktywności społecznie użytecznej i związane z nimi szanse dla poradnictwa.
Rozważania stanowiące treść tej książki koncentrują się wokół problematyki szeroko rozumianych procesów rozwoju i uczenia się dziecka w wieku wczesnoszkolnym oraz roli nauczyciela w pierwszym etapie szkolnej edukacji, analizowanych w kontekście przemian społeczno–kulturowych. Wielu badaczy zajmujących się jakością wcześnej edukacji dziecka podkreśla rażące nieprzystosowanie współczesnej szkoły do pracy z 7–10 letnim dzieckiem przestarzałą metodę, brak aktywności badawczej na lekcjach, incydentalność współpracy grupowej, dyscyplinę ciszy i znieruchomienia rodem z pedagogiki XIX wieku.
Z Wprowadzenia
Przedstawiana Czytelnikowi publikacja zawiera teksty specjalistów zajmujących sie pedagogiką wczesnoszkolną, badających problematykę edukacji dzieci rozpoczynających nauke w szkole. Praca składa się z sześciu części, podejmujących zagadnienia teoretyczne i odnoszące się do praktyki, nawiązujące do zmieniających się kontekstów społecznych.
Fundamentem książki jest przekonanie, że osobowość i polityka są integralnymi płaszczyznami, które przenikają się na poziomie rozmaitych decyzji i zachowań. Zawarte w niej rozważania teoretyczne i empiryczne są wyrazem poszukiwania psychologicznych - zogniskowanych przede wszystkim w płaszczyźnie struktury osobowości wyborców - uwarunkowań zachowań wyborczych jednostek. Celem uzupełnienia analiz prezentowane badania poszerzono o kontekst preferencji ideologicznych, ukierunkowanych na autoidentyfikacje jednostek na kontinuum lewica-prawica oraz poziom ich nieufności politycznej. Badania uwarunkowań psychologicznych zachowań wyborczych mają ważne zastosowania praktyczne w różnych obszarach analizowania i projektowania procesów społecznych. Jednym z aspektów ich wykorzystania jest psychograficzna segmentacja rynku wyborczego, czyli wyodrębnienie grup docelowych wyborców z uwagi na zmienne, takie jak m.in. styl życia czy osobowość. Wśród innych wskazuje się projektowanie komunikatu politycznego - podobne idee mogą być bowiem przedstawiane obywatelom w różny sposób: obudowane pozytywnymi emocjami, w charakterze wyzwań, kampanii negatywnej, wzbudzającej lęk czy dającej poczucie bezpieczeństwa itp. – ich skuteczność powinna uwzględniać psychologiczne cechy potencjalnych wyborców. W okresie każdej kampanii wyborczej wiele miejsca poświęca się również problematyce osób biernych wyborczo i niezdecydowanych – dlatego diagnoza ich osobowych predyspozycji szczególnego znaczenia nabiera w kontekście budowania strategii aktywizujących obywateli do zainteresowania oraz czynnego udziału w wyborach.
54 tom z serii „Edukacja Międzykulturowa” został poświęcony problematyce kultury w edukacji międzykulturowej, a przede wszystkim doświadczeniom i propozycjom praktycznym. W trzech częściach publikacji – (1) Komunikacja i dialog między kulturami, (2) Uczestnictwo społeczności lokalnych w kulturze regionu oraz (3) Dawne i nowe oblicza kultury w edukacji międzykulturowej – autorzy poszczególnych opracowań zwracają szczególną uwagę na kwestie związane z kompetencjami do komunikacji międzykulturowej młodego pokolenia Polaków żyjących w środowiskach zróżnicowanych kulturowo oraz z ich uczestnictwem w kulturze regionu. Ważne znaczenie przypisują także nowym wymiarom kultury w edukacji międzykulturowej, którymi są m.in. fora internetowe, subkultury, współczesne wydarzenia sportowe czy udział młodzieży ze szkół ponadgimnazjalnych oraz studentów w międzynarodowych programach i projektach edukacyjnych.
Fragment Wprowadzenia
Zamieszczone w niniejszej publikacji teksty zawierają interdyscyplinarne refleksje na temat rodziny i jej niewątpliwego znaczenia dla rozwoju jednostki i współczesnego społeczeństwa, znaczenia, które nie sposób przecenić. Zawarte w poszczególnych artykułach rozważania odwołują się do dwóch generalnych wymiarów. Pierwszy dotyczy problemów i zagrożeń, które współcześnie stają przed rodziną, szczególnie w obliczu rozprzestrzeniającego się w zawrotnym tempie permisywizmu, któremu hołdują coraz szersze kręgi społeczne. Permisywizm jako postawa moralno?etyczna jest wysoce niepokojący i wyraźnie zagrażający adekwatnemu funkcjonowaniu tradycyjnej rodziny. Drugi wymiar podjętych przemyśleń odwołuje się poniekąd do pierwszego, ale traktuje go w szerszej perspektywie. Dotyczy bowiem wyzwań, których nie można sprowadzać wyłącznie do postaw permisywistycznych czy zachowań patologicznych.
Woda, powietrze, ziemia, przyroda i kopaliny to skarby naszego globu, o które musimy dbać i racjonalnie z nich korzystać. Czyste, nieskażone środowisko jest nam niezbędne do życia, a bogactwa natury są konieczne do rozwoju. Ludzkość chce i musi się rozwijać. Dlatego też powinniśmy nauczyć się gospodarować tymi skarbami i wykorzystywać je w taki sposób, aby nie degradować środowiska. Istotne jest przede wszystkim godzenie potrzeb rozwoju, czyli interesów gospodarki, z ochroną naszej planety. Jeśli nie zrozumiemy, że natura nie jest workiem bez dna i że nie można do niego bez końca wrzucać śmieci i sięgać po surowce i zasoby, to za kilkaset, kilkadziesiąt, a może już nawet kilka lat nie będzie życia na ziemi.
Korzystajmy z naszego środowiska naturalnego rozumnie. Dajmy szansę naszym potomkom, aby również oni mieli czyste powietrze i wodę, nieskażoną glebę, zdrowe jedzenie i piękną przyrodę.
Stanisław Gawłowski
Wiceminister Środowiska RP
Książka jest interdyscyplinarnym zbiorem studiów z zakresu podstaw aksjologicznych, teoretycznoprawnych i normatywnych prawnego statusu zwierząt.
Problematyka ta, stanowiąca od 2010 r. przedmiot badań Wydziału Prawa Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, określana także jako prawo ochrony zwierząt, choć niektórzy autorzy używają terminu "prawa zwierząt", ma doniosłe samoistne znaczenie. Jest ono obecnie tym większe, iż rozważania dotyczące statusu zwierząt łączą się ściśle z rozwijającą się, wraz z postępem myśli ekologicznej, ogólną refleksją nad stosunkiem człowieka do przyrody.
Prof. dr hab. Hubert Izdebski
Wielokulturowość spostrzegana jest jako bogactwo i szansa rozwoju współczesnych społeczeństw, ale rodzi też wiele problemów. Idee i praktyka edukacji międzykulturowej eksponują przede wszystkim pozytywne strony i prorozwojowe możliwości wielokulturowości. Sprawom tym poświęcona jest obszerna literatura – w tym seria publikacji „Edukacja Międzykulturowa”. W pracach z zakresu pedagogiki międzykulturowej – rozumianej jako subdyscyplina nauk pedagogicznych – oraz edukacji międzykulturowej – jako obszaru praktyki społecznej – dostrzegane są również liczne problemy, które występują w wielokulturowym świecie. Ten tom dotyczy właśnie głównie zjawisk trudnych, konfliktowych, nękających społeczeństwa wielonarodowe, wieloetniczne, wielowyznaniowe – ogólnie określane jako wielokulturowe.
Fragment Wprowadzeni
Książka [...] udanie łączy zamiar relacjonowania zaawansowanych postaw poznawczych i rozwijania narracji, która – mając charakter polemiczny i krytyczny – wychodzi zarazem naprzeciw potrzebom dojrzałej dydaktyki uniwersyteckiej [...]. Wyróżnia się na tle wielu innych swoim otwartym zaproszeniem do podjęcia na serio, bez niedomówień i kamuflażu rozmaitych problemów akademickiej humanistyki jako teorii i praktyki budowy środowisk i kształtowania typów wspólnot [...]. Spór o podjęte w niej bardzo zasadnicze problemy kondycji humanistyki akademickiej winien toczyć się na serio i publicznie, a nie tlić gdzieś w zakamarkach pokątnych krytyk i środowiskowych plotek.
Z recenzji wydawniczej
prof. zw. dr. hab. Aleksandra Nałaskowskiego
W monografii podjęto wszechstronna analizę kluczowych zagadnień związanych ze starzeniem się społeczeństwa. Praca ta obejmuje szczegółowe rozważania na temat ubóstwa dotykającego osoby starsze, ich wykluczenia społecznego, a także różnorodnych form aktywności społecznej seniorów. Ponadto, znacząca część monografii poświęcona jest roli mediów w życiu osób starszych, badając zarówno ich wpływ, jak i sposoby korzystania z mediów przez seniorów. Nie mniej istotnym elementem jest omówienie wyzwań związanych z polityką senioralną, które mają na celu zapewnienie godnych warunków życia starzejącej się populacji. Analiza ta stanowi przykład kompleksowego podejścia do wyjaśnienia dynamicznych procesów społecznych i ekonomicznych, które kształtują życie osób starszych w współczesnym społeczeństwie [...]. "Obrazy starości. Analiza interdyscyplinarna" to wartościowa monografia, która dzięki interdyscyplinarnemu podejściu i solidnej bazie naukowej wnosi istotny wkład w badania nad starością. [...]. Monografia ta może być z powodzeniem wykorzystywana w dalszych badaniach naukowych, a także w kształtowaniu polityk publicznych dotyczących seniorów.
Z recenzji dr.hab.Tomasza Czapiewskiego
Ideą i celem publikacji jest zaznaczenie wartości poznawczej, artystycznej i animacyjnej idei miejsc znaczących miasta (w tym miejsc z historii rozwoju tożsamości regionalnej Torunia i Bydgoszczy), w znaczeniu geopoetycznym, czyli jako miejsc wytwarzania tożsamości, bo „miejsce jak człowiek ma swoje imię, w którym zawiera się cała jego indywidualność”. Geopoetyka artystyczna miasta (idiolokalność) w tej publikacji, w trzech „językach” kultury (teoretyczny/humanistyka miasta, artystyczny i animacyjny/włączająco praktyczny), to aktywność twórcza łącząca przestrzenność wyobraźni, przeżycia, prywatne krajobrazy, wspomnienia, konkretne miejsca mapy Bydgoszczy, zawarte w dwóch rodzajach dyskursu: malarsko-rysunkowym i humanistycznym. Publikacja zawiera „trening obrazowy” wprowadzania myśli w ruch poprzez zastosowanie idei allotopii, miejsc wyobrażonych Bydgoszczy, jako budowania światów możliwych dla rozwijania tożsamości, zarówno indywidualnej, jak i miasta. Zaplecze teoretyczne dla rozwijania idei miasta/regionu wykorzystuje współczesne badania nad studiami miejskimi. Publikacja odsłania także poznawcze i artystyczne zaplecze fragmentu, jako konstruktu pozwalającego zrozumieć logikę rozwoju historii sztuki i kultury oraz samego siebie w konkretnym środowisku geopoetycznym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
