Publikacja prof. Jacka Chrobaczyńskiego jest swego rodzaju protestem autora przeciw zawłaszczaniu historii przez polityków i politykę, [...] prowokuje do dyskusji merytorycznej, głębszej refleksji intelektualnej i zastanowienia się. Autor podkreśla, że historyk powinien nie tylko reagować na manipulacje decydentów, które zresztą trafnie definiuje jako wykroczenie przeciwko rzetelnej nauce, ale i protestować przeciwko nim. To bowiem naukowy i etyczny obowiązek historyka, gdyż problem dotyczy ważnego zagadnienia badawczego – dziejów II wojny światowej.
Fragment recenzji dr. hab. Tomasza Biedronia
Książkę prof. Jacka Chrobaczyńskiego przeczytałem z ogromnym zainteresowaniem. Los Muzeum II Wojny Światowej, największej w Polsce instytucji muzealnej, jest symbolem najnowszej odsłony działań prowadzonych pod hasłem polityki historycznej, czyli prób systemowego formatowania narracji historycznej i dostosowywania jej do doraźnych celów politycznych. Autor, wybitny historyk o uznanym dorobku, protestuje przeciwko tym działaniom oraz ostrzega przed ich bieżącymi i długofalowymi skutkami (m.in. dewastacją nauki historycznej, osłabianiem wiarygodności kraju, banalizacją dziejów najnowszych – by wymienić tylko kilka). Jednak przede wszystkim analizuje. Punktem wyjścia jest nieadekwatność toczonych wokół Muzeum „dyskusji” z rangą tej instytucji, a przede wszystkim z ciężarem gatunkowym problemu, jakim jest sposób przedstawiania i rozumienia II wojny światowej. Autor wskazuje na ignorancję w dziedzinie muzeologii i znajomości dziejów najnowszych, a przede wszystkim na arogancję władzy państwowej oraz gorliwych realizatorów jej „polityki kulturalnej i naukowej”.
Fragment recenzji dr. hab. Dariusza Libionki, prof. IFiS PAN
„A więc wojna…”, to propozycja krytycznego spojrzenia na nierzadko dobrze już znane zjawiska i problemy oraz sprowokowanie do dyskursu.
Dialogiczność to credo, które Jacek Chrobaczyński przyjmuje od samego początku w swej najnowszej pracy jako postawę badawczą. To wielka zaleta przygotowywanej publikacji. Książka to owoc „wielolecia” krakowskich badań autora prowadzonych także przed rokiem 1989 w warunkach politycznej cenzury. Równocześnie to książka, która narodziła się w czasie pandemii i została tą nieoczekiwaną sytuacją sprowokowana, co autor obszernie wyjaśnia we wstępie. Liczne odniesienia do tej nowej dla nas wszystkich kryzysowej sytuacji stanowią kolejną niezwykłą, w zestawieniu z „klasycznymi” studiami historycznymi, cechę książki.
Pandemia pobudziła badacza nie tylko do szerszej refleksji nad tytułową kwestią książki oraz do próby podsumowania swego dotychczasowego dorobku w tym zakresie, ale i do szeregu komentarzy odnoszących się do aktualnej sytuacji politycznej w Polsce. Towarzyszą one od początku do końca lekturze książki, a autor nie ukrywa swych krytycznych poglądów na temat rządzącego dziś w Polsce układu politycznego.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Jacek Purchla
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
